Beatrijs over alsjeblieft

Ter leering ende vermaeck:

--------------------------

Beste Beatrijs,

Mijn vriend wil graag dat ik ’alsjeblieft’ zeg als ik iets aan hem vraag. Als ik dit niet doe, behandelt hij mij als een driejarige: ’Zeg eens alsje..., ja ja, toe maar!’ Dit stuit mij tegen de borst. Ik ben spontaan en ken dit niet uit vorige relaties. De ene keer zeg ik ’alsjeblieft’, de andere keer niet, net zoals het uitkomt. Deze verplichting voelt voor mij dwangmatig, ongelijkwaardig en afstandelijk. Wat zijn de moderne manieren voor het gebruik van ’alsjeblieft’ in relaties?

Alsjeblieft? Nee, dank u!

Beste Alsjeblieft,

Het is zeker niet gebruikelijk om bij elk verzoek aan een levensgezel ’alsjeblieft’ te zeggen. Dit gebeurt alleen wanneer het een nadrukkelijk smekend verzoek is: ’Kun je alsjeblieft ophouden met vreemdgaan?’ of ’Wil je deze diamanten oorbellen voor mij kopen, alsjeblieft?’ Dit laat een bepaalde onderworpenheid zien. Bij huis-, tuin- en keukenverzoeken (’Mag ik het zout? Kun je even langs de stomerij gaan? ) wordt ’alsjeblieft’ meestal weggelaten, omdat het een overbodige toevoeging is die binnen een relatie overdreven formeel klinkt.