Relaties Relaties

Relaties

Vlindertje

Vlindertje

22-10-2008 om 22:23

Het jachtseizoen is weer geopend!

Ik ben al meer dan 25 jaar samen met mijn man en na vele moeizame gesprekken bij de relatiecoach heb ik besloten geen energie meer in onze relatie te stoppen, maar wel in mezelf en de kinderen. We doen namelijk nooit meer iets samen, we leven ons eigen leven en daar komt bij dat hij ook te kennen heeft gegeven dat het hem allemaal niet zoveel uitmaakt, m.a.w. hij heeft nergens behoefte aan. Hij is niet depressief, wat ik eerst dacht, maar ik kan niet meer leven met een man die geen behoefte (meer)aan intimiteit, mijn gezelschap en het liefst met rust gelaten wil worden.
Ik denk dat de koek op is, we hebben elkaar niet veel meer te bieden. We wonen wel samen, maar dat is meer voor de kinderen en omdat het gemakkelijk en praktisch is. We hebben geen ruzie, gaan normaal met elkaar om, maar we delen niets meer.

Sinds ik besloot hem los te laten en geen energie meer te stoppen in geforceerd weer dingen samen te doen... ontmoette ik een andere leuke man die wel belangstelling voor mij had. Deze man woont echter 600 km. verderop, in het buitenland hij is ook nog getrouwd en heeft kinderen. Ik heb hem ontmoet toen ik voor mijn werk naar het buitenland moest en we zijn min of meer collega's. Er was duidelijk iets spannends tussen ons, heel voelbaar.
Ik heb er niets mee gedaan, want hij is getrouwd en zo, en ik wil daar ook niet tussenkomen. Maar over een paar maanden zie ik hem weer.
Waarschijnlijk denkt hij er ook zo over. Dus geen spannende mailtjes of dat soort dingen.

Maar ik voel me super, want dit betekent dat er toch wel mannen zijn die nog wel in mij geinteresseerd zijn ondanks mijn leeftijd, bijna 50. En dat geeft wel hoop. Ik heb dus jaaaren niet meer gekeken naar leuke mannen, wel gekeken, maar ik had een man dus waarom zou ik me er verder in verdiepen. Maar nu..
Mijn man weet overigens ook dat er een kans is dat ik een andere leuke man tegen kan komen, maar hij haalde zijn schouders op en zat er totaal niet mee.
Ik moest het gewoon even kwijt, mijn verhaal. Wat mij betreft is het jachtseizoen weer geopend! Vinden jullie dit een raar verhaal?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Maries

Maries

23-10-2008 om 09:22

Raar?

Nee hoor, helemaal geen raar verhaal. Je bent menselijk hoor! Je hebt nou eenmaal liefde en aandacht nodig. En dat kan blijkbaar helemaal niet meer door je man gegeven worden. Dan lijkt het me vrij logisch dat je op een gegeven moment bevattelijk bent voor de charmes van een ander.

Jij schrijft:
'en daar komt bij dat hij ook te kennen heeft gegeven dat het hem allemaal niet zoveel uitmaakt, m.a.w. hij heeft nergens behoefte aan. Hij is niet depressief, wat ik eerst dacht, maar ik kan niet meer leven met een man die geen behoefte (meer)aan intimiteit, mijn gezelschap '

Wat ik me nu wel afvraag, is of je je man gaat vertellen van die ander. Wat als je dat zou doen, open zijn over je gevoelens? Kan hij dan nog wakker geschud worden, kan je hem nog een kans geven? Want het lijkt me uiteindelijk niet de oplossing om je in een affaire te storten. Dan zou ik ervoor kiezen om eens je eigen zaakjes op orde te maken en eerste netjes je man te verlaten voordat je wat met een ander begint. Of in ieder geval te vragen wat je man ervan vindt als jij wat met een ander zou hebben.
Anders krijg je denk ik alleen maar ellende.....

groetjes Maries

Vlindertje

Vlindertje

23-10-2008 om 09:37

Heb ik gedaan...

Ik heb mijn man verteld over die andere man en dat ik het een hele leuke man vond etc. En ook dat ik hem over een paar maanden weer ga ontmoeten en me daarop verheug.
Maar hij haalde zijn schouders op en ging gewoon rustig door met eten. Kijk, bij zo'n reactie denk ik ook...het kan hem gewoon echt niets schelen!
Laatst moest ik ook voor een vervelend onderzoekje even naar het ziekenhuis, dat wist hij ook, maar hij vroeg mij ook niet hoe het geweest was. Hij zegt ook geen gedag meer als hij de deur uitgaat of weer thuiskomt. Dit om even aan te geven hoe onze 'relatie' is. Hij moet overigens wel gedag zeggen van mij omdat ik het ook nog eens geen goed voorbeeld vind naar de kinderen.
Snap je? Ik dacht ook: ik vertel het hem gewoon en misschien schrikt hij wel hiervan, maar nee dus.

Winona Ryder

Winona Ryder

23-10-2008 om 09:43

Misschien een "domme" vraag

Maar waarom verbreek je de relatie niet? Dat is misschien wel een echte wakker schudder, of de kans om je eigen leven te leiden, en je eigen geluk te creeën...

Jade

Jade

23-10-2008 om 13:46

Vlindertje,

ik vind het geen raar verhaal, jouw man is op de hoogte dat er iets anders met een andere man kan gebeuren (al siert het niet dat je je zinnen hebt gezet op een getrouwde man, maar dat terzijde).

Wat Winona ook al aangeeft: waarom blijf je dan nog bij hem?? Er is helemaal niks meer tussen jullie.......maar ja, aan de andere kant: als jullie beiden hiermee kunnen leven dan kan ik me voorstellen dat je niet wilt scheiden en dat alles zo door blijft sudderen zoals het nu gaat

Maries

Maries

23-10-2008 om 14:17

Vlindertje

Och jee, vlindertje, als ik zo lees hoe jullie relatie is, pff...wat zullen jullie je eenzaam voelen bij elkaar.
Je hebt het over een voorbeeld geven naar de kinderen toe (met dat dag zeggen) maar wat voor voorbeeld geven jullie je kinderen door bij elkaar te blijven terwijl alles zo tussen jullie is? Ze moeten dat toch ook aanvoelen of zien? Krijgen ze zo geen verkeerd beeld van een relatie?
Als ik jou was zou ik toch eens ernstig gaan denken waar de prioriteiten liggen. Ik vind het echt heel naar voor jullie. En ik snap ook helemaal dat je voor wat liefde/aandacht naar een ander wilt. Maar met iedere stap die je daarin zet, zou ik je partner op de hoogte houden. Misschien forceert dat (on)gewild wel een oplossing.

gr Maries

Maries

Maries

23-10-2008 om 14:21

Overigens

misschien zit je wel helemaal niet te wachten op mn mening, je schreef al dat je gewoon even je verhaal kwijt wilde. Dus in dat geval: prettige jacht!

Vlindertje

Vlindertje

23-10-2008 om 17:12

Antwoorden

Waarom we bij elkaar blijven? Dat is een logische vraag die dan bij je opkomt. En bij mij ook natuurlijk. Ik schreef al, gewoon omdat het reuze praktisch is en ik zal waarschijnlijk nog veel ongelukkiger zijn als ik alleen op een flatje met de kids en een bijstandsuitkering zit in een wijk waar ik niet wil wonen. Ik woon hier heerlijk, de kinderen zij in dit huis geboren. En hij blijft bij mij omdat dat ook makkelijk is: elke avond eten klaar en z'n wasje wordt gedaan.
We zijn ook al bij een relatiedeskundige geweest, maar ook dat heeft niet veel geholpen, omdat we allebei weinig motivatie hebben om er nog iets van te maken.
Ik zei ook al dat ik best gevoelens voor die andere man heb, maar er geen werk van maak omdat hij dus getrouwd is. Ik zie hem wel weer, maar dat is ook voor mijn werk.
Heb geen mailtjes etc. gestuurd en hij ook niet.
Dus is er in feite niets aan de hand. Bovendien heb ik het ook tegen mijn man gezegd.
Ik had ook gehoopt dat hij hier wel van zou schrikken, maar nee dus. Hij vindt het allemaal wel best zo. Ik ben degene die er het meest problemen mee heeft.
De kinderen zijn ook op de hoogte en zien natuurlijk ook andere relaties bij vriendjes en vriendinnetjes en ze zien ook heel veel kinderen waarvan de ouders gescheiden zijn en ze zijn heel blij dat wij niet gaan scheiden. En ik moet eerlijk zegen dat dat dus ook een reden is om (nog) bij elkaar te blijven.

Jade

Jade

23-10-2008 om 18:54

Vlindertje,

ik kan me dus goed voorstellen dat je bij je man blijft. Jouw man en jij hebben niks meer samen, jullie kinderen zijn op de hoogte.......als dit voor jullie werkt waarom niet?

Ik was ietwat te kort door de bocht over het je zinnen hebben gezet op een getrouwde man.....sorry
Ik ben daar namelijk zwaar allergisch voor nadat ik heb gezien hoe een man werd getroffen door de ontrouw van zijn vrouw (ik heb een aantal nachten nauwelijks kunnen slapen, door dat ik steeds maar weer de wanhoop op zijn gezicht weer voor me zag)

Ik moest wel lachen om je openingstitel "Het jachtseizoen is weer geopend"......ik zag je in gedachten al het bos induiken achter de mannen aan

Succes met de jacht

Marieke

Marieke

23-10-2008 om 20:27

Ik vind het niet chic

Je vraagt wat we van je verhaal vinden, dus dan wil ik het je wel vertellen ook.
Ik heb er helemaal niks mee dit soort jankverhalen vol zelfmedelijden. Je bent getrouwd en als je getrouwd bent rotzooi je niet met anderen. Ook niet als je meent dat je te weinig aandacht van je man krijgt. Als jij op jacht wil dan beëindig je je relatie eerst netjes en dan leef je je lekker uit, zonder je kinderen daar verder in te betrekken (bij het uitleven)
Waren er geen kinderen in het spel dan maakte het niks uit, maar kinderen in een liefdeloos huwelijk laten opgroeien en lekker met anderen gaan rotzooien is een vorm van kindermishandeling. Je ontzegt ze namelijk het voorbeeld van een gezonde liefdevolle relatie en daarmee maak je het moeilijk voor hen om dat later zelf te bereiken.
Het is niet zozeer een raar verhaal, maar getuigt van weinig karakter en ruggengraat.
Marieke

Jade

Jade

23-10-2008 om 22:50

Nou...

"Je ontzegt ze namelijk het voorbeeld van een gezonde liefdevolle relatie en daarmee maak je het moeilijk voor hen om dat later zelf te bereiken."

Dat roepen ze ook (nou ja, niet iedereen) als mensen gaan scheiden.

De tijd zal leren of dit werkt of niet.

MRI

MRI

23-10-2008 om 22:54

Ik vind het niet onchic

Nee hoe bot Marieke het hier neerzet, kan ik het niet vinden: je bent eerlijk tegen je man, je vreet niet stiekem onder het hek door. En tja dit "kinderen in een liefdeloos huwelijk laten opgroeien en lekker met anderen gaan rotzooien is een vorm van kindermishandeling" vind ik nogal makkelijk en kort door de bocht. Vlindertje heeft jaren geprobeerd er nog wat van de maken met haar man voordat ze nu weer eens buiten de deur kijkt.
Het huwelijk van Vlindertje met man is niet meer te redden. Dat vind ik nou niet bepaald getuigen van weinig karakter. Maar ja dan kan je je afvragen waarom je nog blijft. Dat wel.
Aan de andere kant: als dingen niet hypocriet gebeuren (zo van oh Papa en Mama zijn zo leuk met elkaar en dan stiekem onder het hek doorkruipen), is het dan wel zo schadelijk voor de kinderen?

MariaRosa

Marieke

Marieke

24-10-2008 om 11:45

Anders opgeschreven

Een verhaal van een relatie is hier maar de helft. Het feit dat Vlindertje niet ziet wat haar mededeling haar man doet, zegt helemaal niets. Wie weet wat er allemaal al gepasseerd is.
Met haar keus om op jacht te gaan kiest zij niet voor een oplossing, maar voor verdere escalatie van de situatie en dat vind ik niet chic.
Vlindertje kiest ervoor om haar geluk te zoeken. Dat doet ze door niet te gaan scheiden, omdat ze dan financieel krap komt te zitten en denkt dat dat niet bijdraagt aan haar geluk. Ze kiest ervoor om "onder het hek door te kruipen" zoals MR het uitdrukt.
Haar kinderen kunnen niks kiezen, maar door de keuze die hun moeder maakt groeien zij op in een liefdeloos huishouden, waarbij het wel en wee van pa en ma de ander volkomen koud laten. Vlindertje vroeg naar de mening van anderen. Ik vind dit een vorm van wreedheid en ik weet waarover ik praat.
Natuurlijk is een scheiding pijnlijk voor kinderen, maar dat is een situatie waarbij dingen ook ten goede kunnen keren. Ik denk dat wat vlindertje nu doet uitstel van de scheiding betekent (maar dat is koffiedik kijken) en het voor de kinderen langer en pijnlijker gaat maken.
Stel je voor straks zijn de kinderen het huis uit en zitten Vlindertje en haar man naar elkaar te kijken. Ik geloof niet dat hun huwelijk (als het al nog bestaat) dan nog stand gaat houden. Ik zou mij als kind behoorlijk belazerd voelen. Die scheiding is even pijnlijk of je nou 8 of 18 jaar bent, maar je hebt wel je hele jeugd ouders gehad die elkaar volkomen koud lieten en pas toen jij als bliksemafleider het huis verliet de moed hadden om op te breken.

Het was inderdaad bot opgeschreven, maar door eerst te klagen over het gebrek aan response van haar man en vervolgens de conclusie te trekken dat ze daarom haar geluk elders gaat zoeken legt zij de verantwoordelijkheid voor haar besluit buiten zichzelf en kruipt zelf in de slachtofferrol. Nog iets dat ik niet chic vind.
Marieke

MRI

MRI

24-10-2008 om 14:26

Dus marieke

Jij vindt dat Vlindertje moet gaan scheiden en dan pas een minnaar mag nemen? Daar vind ik op zich wel wat voor te zeggen maar ik vraag me dus oprecht af of de kinderen daar dan gelukkiger van worden. Ikzelf houd helemaal niet van liefdeloze relaties waarbij men elkander als een soort meubelstuk ziet dus ik begrijp wel wat je bedoelt hoor. Ik zou het zelf niet kunnen. Maar men (de onderzoeken) zegt altijd dat ouders bij elkaar (ook al zijn het nog zulke sociaalemotionele slonzen) nog altijd beter zijn dan ouders uit elkaar.
Ikzelf vind het belangrijk dat er niets onder tafel geschoven wordt en Vlindertje is wel eerlijk.

MR

Marieke

Marieke

24-10-2008 om 15:06

Derde optie

Zoals altijd hier op het forum lees je maar de helft van het verhaal. Ik weet niet of de zogenaamde eerlijkheid van Vlindertje bestaat uit een terloopse opmerking of een venijnige sneer. Wat wel duidelijk is, is dat er niet meer gecommuniceerd wordt. Volgens mij is het dan onmogelijk om onder één dak te blijven wonen, zonder je kinderen te beschadigen.
Een derde optie zou namelijk zijn om open en eerlijk het failliet van het huwelijk te bespreken met haar man en dan samen een besluit te nemen over hoe ze verder gaan. Als dat is in een zakelijke verhouding het huwelijk in stand houden en de liefde buiten de deur zoeken, dan is dat zo, maar ze zullen weer samen moeten gaan communiceren.

Wat Vlindertje nu doet is geen oplossing voor een verslonsde relatie en je kunt mij niet wijsmaken dat het op de lange termijn gaat werken. Ik zie Vlindertje en haar man al "gezellig" samen in het bejaardenhuis elkaar negeren. Het is uitstel van een beslissing die er zeer waarschijnlijk toch gaat komen en dat uitstel maakt het extra pijnlijk en schadelijk.
Marieke

MRI

MRI

24-10-2008 om 17:43

Heuh, verslonsde relatie, marieke

Waar haal je dat nou vandaan? Ik lees alleen maar dit "na vele moeizame gesprekken bij de relatiecoach heb ik besloten geen energie meer in onze relatie te stoppen, maar wel in mezelf en de kinderen. We doen namelijk nooit meer iets samen, we leven ons eigen leven en daar komt bij dat hij ook te kennen heeft gegeven dat het hem allemaal niet zoveel uitmaakt, m.a.w. hij heeft nergens behoefte aan"
En dan kan jij gaan zeggen: ja maar we weten maar de helft misshien is het wel anders gegaan. Ja natuurlijk weet je maar de helft, haar man post hier niet. Dus zul je het moeten doen met de gegevens die je hebt. Is Vlindertje hier niet eerlijk in, dan kan ze ook niet oprecht van de reacties opaan maar dat is haar verantwoording.
Ja, ik met het met je eens dat open en eerlijk de zaak bespreken met man hoe het er nu voorstaat en hoe nu verdergegaan moet worden, het beste is. Alleen heb ik het idee dat er van Vlindertjeman weinig ideeèn te verwachten zijn.
En weer vraag ik me af, zijn de kinderen niet net zo slecht, zo niet slechter af als ze zou gaan scheiden. Dat kan ik ook niet inschatten, ik weet niet hoe verziekte de sfeer daar is. Maar volgens mij voldoen erg veel koppels aan de samenwoonsituatie zoals Vlindertje die schetst.

MariaRos

Marieke

Marieke

25-10-2008 om 11:15

Ach marierosa

Jij leest alleen maar......"na vele moeizame gesprekken bij de relatiecoach heb ik besloten geen energie meer in onze relatie te stoppen, maar wel in mezelf en de kinderen. We doen namelijk nooit meer iets samen, we leven ons eigen leven en daar komt bij dat hij ook te kennen heeft gegeven dat het hem allemaal niet zoveel uitmaakt, m.a.w. hij heeft nergens behoefte aan"
Deze beschrijving is voor mij wat ik als een verslonsde relatie zie, dus daar komt mijn conclusie vandaan.
Jij denkt dat heel veel koppels zo leven, dat zou best kunnen, maar ik ken ze niet.
In mijn ogen is het niet de keus of ze gaan scheiden maar wanneer ze dat gaan doen. Gaan ze nog een paar jaren doormodderen en elkaar negeren in huis en dan uit elkaar of trekt Vlindertje haar conclusie nu. De koek is op, de scheiding gaat er toch wel komen, dus doe het dan meteen en schep duidelijkheid voor je kinderen.

Maar volgens mij wil Vlindertje het hier helemaal niet over hebben en misschien wil ze er ook helemaal niet over nadenken. Zij wil fantaseren over de jacht en kletsen over alle mogelijkheden die weer open liggen na jaren aan een dood paard te hebben lopen sleuren. Ik kan het me ook best voorstellen, maar volgens mij maakt ze een fout in de volgorde van dingen.
Marieke

Vlindertje

Vlindertje

25-10-2008 om 15:19

Oei, maakt wel veel discussie los.

Ben ik weer. Ik ga nog steeds langs bij onze relatietherapeut, maar nu al een paar keer alleen omdat mijn man niet mee mee wil en ook zelf te kennen heeft gegeven dat het vrij zinloos is en hij gewoon z'n gang wil gaan. Ik heb er erg veel verdriet over en nog steeds doet het pijn dat het niet is gelukt om onze relatie weer nieuw leven in te blazen. Ik heb echt er heel veel voor gedaan en betaald ook nog, want ik betaal alle gesprekken bij de therapeut. Het is mijn probleem, zegt mijn man, hij zit nergens mee. Hij is tevreden met het leven zo. En ik kan je vertellen dat dit allemaal heel heftig en confronterend is.
In al deze heftige toestanden moest ik weer voor mijn werk weg en toen kwam ik dus die man tegen. Eerst had ik het niet zo in de gaten, maar gaandeweg voelde ik dat hij ook belangstelling en interesse in mij had. Ik kreeg aandacht en dat had ik dus heel lang niet mee meegemaakt en op weg naar huis dacht ik dat ik best wel eens op deze man heel verliefd zou kunnen worden. Of was ik het al?
Thuis heb ik verteld dat ik dus een leuke man heb ontmoet. Ik ben heel eerlijk daarin.
Bij de relatiecoach heb ik het verhaal ook verteld en hij kreeg er kippenvel van, omdat het zo'n bijzonder verhaal was en omdat die man zo erg bij mij paste. volgens hem en omdat zoiets vaak gebeurt in een periode van verdriet en als je het totaal niet verwacht. Ik zie het ook als iets positiefs en niet dat ik echt iets met hem wil. Eigenlijk wel, maar hij heeft een vrouw en kinderen, dus ga ik daar niet tussen komen. Aan de andere kant kan hij dus wel in dezelfde soort situatie zitten, hij kende zijn vrouw al heel lang en daarom ga je ook niet zomaar uitelkaar. Is mijn reden dus o.a. ook.
Blijft wel dat hij dus in mijn hoofd zit, en ik me er heel goed bij voel ondanks dus aan de andere kant het verdriet van de aflopende relatie met mijn man. Kunnen jullie het nog volgen? Ik moet het gewoon even kwijt en bedankt voor het lezen.
Die opmerkingen van Marieke zijn inderdaad nogal kort door de bocht en ik voel me er ook niet door aangesproken.

Toosje

Toosje

25-10-2008 om 16:04

Marieke

Marieke, wat een nare reactie op Vlindertjes postings. Alsof ze een vreselijke daad heeft begaan door zich prettig te voelen in de buurt van een getrouwde man!'

Natuurlijk zijn de gevoelens van Vlindertje niet raar. En dat ze voor o.a. de financiële kant bij haar man blijft zolang er geen andere man in haar leven is, daar kan ik wel inkomen. Ook ik ben ervan overtuigd dat er velen zijn die op die manier hun leven leven. Om de gevolgen van een scheiding voor de kinderen te voorkomen, niet omdat er nog zoveel liefde speelt tussen de twee partners.

Zelf zit ik in de situatie dat mijn minnaar (of moet ik inmiddels zeggen ex-minnaar?) diezelfde keuze maakt voor zijn leven. Hij kiest niet voor de sprong in het diepe met mij, maar voor de zekerheid van zijn huidige leven. De verantwoordelijkheid voor zijn kinderen speelt daarbij een grote rol. Zijn vrouw is als een vriendin, dus daar zullen die kinderen geen narigheid van ondervinden.

Je hebt gelijk als je zegt dat zelfs die vriendschap ver te zoeken is bij Vlindertje. Toch zal Vlindertje niet opstappen voordat ze een andere man heeft ontmoet waarmee ze haar leven verder wil leiden.

Groetjes,
Toosje

Even zo

Even zo

25-10-2008 om 20:50

Hier wel zo'n koppel (marieke)

Natuurlijk zijn er veel koppels die weten dat ze gaan scheiden (ooit).
Bij ons is dat ook zo. Niet dat het zo uitgesproken is, maar we weten dat deze relatie een einde gaat hebben.
Er is geen aanleiding op het gebied van andere relaties. De kinderen zijn nog jong. En er zijn geen slopende ruzies.
Zolang het zo doorkan, blijven we bij elkaar. Voor de kinderen is dit de beste oplossing. Hun leventje gaat gewoon door (zonder veel spanningen want dan zou de beslissing anders moeten uitvallen, dat realiseer ik me wel). De kinderen hebben dus geen onduidelijkheid, die weten nergens van. En de ouders wachten rustig af totdat die scheiding er noodgedwongen moet komen, door wat voor reden dan ook. Ik zie het zelf als: elk jaar later is meegenomen, niet voor mij of partner maar voor de kinderen.

Blikje

Blikje

26-10-2008 om 01:11

Hier ook

Hier ook een huwelijk waarvan we weten dat het eindig is. We hebben niet vaak ruzie, maar leven wel naast elkaar. Het gaat niet slecht, maar echte intimiteit is er niet meer. Wij hebben niet zozeer afgesproken om bij elkaar te blijven voor de kinderen, maar het kabbelt zo voort voor zolang het gaat. Ook met het idee dat dit tot nog toe het beste is voor de kinderen.

konijntje

konijntje

26-10-2008 om 15:14

Vlindertje

Vind het eigenlijk best dapper van je om het avontuur te gaan opzoeken.

Heb je al heel direct tegen je man gezegd wat hij ervan zou vinden als jij er een minnaar op na zou houden???

Of hij wordt boos, dan weet je dat er misschien toch nog een klein vonkje is.

Of misschien stemt hij er wel mee in omdat, zoals jij zegt, hij totaal geen interesse toont. Dan kun jij zonder schuldgevoel lekker je gang gaan.

En ik denk dat als je al 25 jaar getrouwd bent je kinderen al wat ouder zijn en misschien al heel wat begrijpen van een relatie als je met ze praat.

Veel succes en vooral veel geluk!

Vlindertje

Vlindertje

27-10-2008 om 12:25

Avontuur

Dank je wel, konijntje, leuk dat je het dapper van me vindt. Ik denk ook maar, ik ben ook niet meer de allerjongste, bijna 50, dus. Ik heb niet eens zozeer behoefte aan een minnaar, maar wel aan iemand die op dezelfde lijn zit, interesse in mij heeft, kortom gewoon de aandacht die iedere vrouw nodig heeft. Maar tja, hij woont in het buitenland, heeft een gezin en dus moet ik daar wel drie keer over na denken. In ieder geval ga ik hem een gezellige, meer zakelijke brief schrijven waaroim hij tussen de regels door kan lezen dat ik zijn gezelschap wel erg op prijs stelde. Mocht hij er ook zo over denken dan zal hij wel terugschrijven of mailen. Moet wel voorzichtig zijn, want ik zie hem over een paar maanden weer voor mijn werk. Dus geen gekke dingen er in zetten want dan durf ik hem niet meer onder ogen te komen. Ik denk dat ik al heel blij zou zijn als we elkaar af en toe schrijven of mailen gewoon als vrienden.
Ik heb trouwens wel meer mannelijke vrienden, en dat zijn echt geen minnaars, maar gewoon vrienden. Ik ga daar ook mee uit, naar de film, uit eten etc. Mijn man wil dat ook allemaal niet (meer).
Met iemand vreemdgegaan ben ik nog nooit. Dat is weer een heel ander verhaal, maar het kan er wel van komen natuurlijk.
Mailen durf ik niet omdat hij en z'n vrouw hetzelfde bedrijf hebben en hetzelfde email adres.
Mijn man haalt tot dusver zijn schouders op en doet net of het hem niet interesseert. De laatste tijd trekt hij zich ook erg terug en ik kan zelfs geen gesprek met hem aanknopen. Woorden van mij doen hem niks, gaan gewoon langs hem heen. (ik praat nogal veel)
Ik zie in jullie reacties dat ik dus echt niet de enige ben die niet echt een gezellige relatie hebben en wel bij elkaar blijven voor de kinderen. Het gaat heel lang goed, maar ik trek het niet veel langer. Ben niet voor niks bij een relatiecaoch beland.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.