Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Relaties Relaties

Relaties

Radeloosje

Radeloosje

02-11-2008 om 19:14

Zwanger en verlaten...

De titel zegt het al. Ik ben nu halvewege mijn derde zwangerschap en mijn man heeft te kennen gegeven niet meer met mij verder te willen.

Ik weet me geen raad, Hij praat over scheiden en is al naar zijn ouders vertrokken. Ik ben thuis met twee kleine kinderen en moet zorgen dat alles door blijft gaan. Ik hang tussen boosheid en hoop op verandering vanuit mijn man.
Mijn hormonen maken dat ik het ene moment heel boos en nuchter kan denken om daarna in te storten en alleen maar te huilen en te hopen dat ik wakker wordt uit deze boze droom.

Ik kan eigenlijk alleen maar huilen en ben totaal op, maar omdat ik niet wil dat mijn kleintjes er iets van merken laat ik dat zo min mogelijk zien.

Hoe nu verder?
Ik ben op zoek naar herkenning en tips al weet ik dat mijn gevoel niet zomaar over is.

Even als radeloosje

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Radeloosje

Ik kan gelukkig niet uit ervaring spreken, maar de situiatie waar je in zit moet afschuwelijk zijn.

Ik wens je heel, heel veel sterkte!

Marlies

mammie2

mammie2

02-11-2008 om 20:06

Wat afschuwelijk

heel veel sterkte!

Heb je veel steun in je omgeving? Misschien kan maatschappelijk werk iets voor je doen. Het lijkt me heel zwaar dit alleen te moeten dragen.

Een virtuele knuffel.

Moes

Moes

02-11-2008 om 20:35

Radeloosje

Radeloosje, je zegt: "Ik weet me geen raad, Hij praat over scheiden en is al naar zijn ouders vertrokken. Ik ben thuis met twee kleine kinderen en moet zorgen dat alles door blijft gaan. Ik hang tussen boosheid en hoop op verandering vanuit mijn man."

Mag ik iets heel bots zeggen? Jíj moet zorgen dat alles door blijft gaan? En bij de ouders van jouw man zitten DRIE mensen met net zo'n bijzondere relatie met 'jouw' kinderen en die zorgen daar níet voor? Dan word je wel erg in de steek gelaten... Het bericht van 'willen scheiden', daar durf ik geen uitspraken over te doen. Maar het bericht van 'hij is weggegaan, naar de opa en oma van jouw kinderen, en jíj bent degene die voor ALLES zorgt', dáár schrik ik heel erg van. Hopelijk kun jij de knop even om gooien, en dít tegen je man (en zijn ouders) zeggen: scheiden doe je van je vrouw, niet van je kinderen, geboren én ongeboren. Met andere woorden: zorg dat als het even kan er zo snel mogelijk ook door hem voor jullie kinderen gezorgd wordt. Brrr... wat naar. Ik word er een beetje boos van... Heel, heel veel sterkte Radeloosje. En dit is geen 'feministisch opjutberichtje', maar in mijn ogen het enig juiste dat een moeder én een vader te doen staat als ze met elkáár niet verder willen (en nogmaals: bij dat deel van waar je in zit weet ik heel zeker dat hier op het forum mensen zijn die uit ervaring veel meer tegen je kunnen zeggen dan ik). Groeten van Moes.

Radeloosje

Radeloosje

02-11-2008 om 21:08

Moes

Hoi Moes,

Fijn zo snel een reactie waar ik wat mee kan. En ja je mag bot zijn want ik heb dat nu even nodig omdat ikzelf niet echt reeel kan denken op dit moment.

Wat je zegt daar ben ik het mee eens alleen ik heb dit al bij mijn man voor de voeten gegooid echter komt het ,lijkt het, niet aan.
Alsof hij een bol over zich heeft getrokken waar niets door heen komt.
Ik ben 8 jaar met hem samen en ik ken hem niet zoals hij nu is.

Dat vind ik nog het vervelendste aan al, hij vergeet zijn kinderen. Hij roept wel ik wil helpen maar als het er op aankomt zijn de drukke tijden (ochtend en avond spits) voor mij en blijf ik verantwoordelijk. Dit was al wel tijdens ons huwelijk ook al maar ik ben nu zo moe en heb zijn hulp hard nodig.
Maar hij wil rust om na te denken.... oooo zo frusterend.

Maar ja, toch hou ik van hem en dat kan ik ook niet zo maar uitzetten.

Radeloosje

dc

dc

02-11-2008 om 21:49

Andere kant

ik ben het derde kind. Mijn moeder was in precies dezelfde situatie als jij nu. Ze heeft zelfs abortus overwogen.

Het is nooit meer goed gekomen tussen mijn ouders. Mijn moeder kon mijn vader nooit vergeven. En dat begrijp ik heel erg goed.

Wel heeft mijn moeder heel vaak gezegd dat ze blij was dat ze me heeft gehouden. Ik was voor haar een stukje zonneschijn in een donkere periode. Ze heeft zich erdoorheen geslagen.

Heel veel sterkte. En ik zou zeggen, breng je kinderen een weekendje naar je schoonouders en de vader. Zeg dat je het niet meer trekt. Of nog beter, ga naar je arts en laat je een tijdje opnemen in een ziekenhuis of inrichting om alles even op een rijtje te krijgen. Dan moet je man wel even aan de slag.

Als je zelf de tijd niet neemt om weer een balans in je leven te krijgen, dan kun je ook geen goede moeder zijn. Kom dus voor jezelf op!!

Radeloosje

Radeloosje

03-11-2008 om 08:01

Beste dc

wauw moeilijk om te horen dat jij het derde kindje bent en hoe je moeder dat voelde.
Ik moet eerlijk zeggen, ik heb er ook aangedacht maar kan dat niet. En zoals je zegt zo voelt het ook, als ik aan het kindje denk wordt ik vanzelf vrolijk. Alleen niet bij het idee dat ik de bevalling in mijn uppie te doen.

Dat opnemen vind ik geen goed idee, daar hebben mijn kids meer last van dan dat het iets oplevert.
En als ik wil dat ze het weekend naar papa gaan dan gebeurt dat ook hoor, het gaat mij meer om de door de weekse dagen wanneer de oudste naar school, de jongste naar de creche en ik aan het werk moet. Of in de avond als er gegeten, gedouched en naar bed gebracht moet worden. De spits tijden.

Zijn verantwoordelijkheid ligt hier en meneer is gewoon lekker bij zijn ouders en doet wat hij wilt.... dat frusteerd.

me

me

03-11-2008 om 10:29

Eens met moes

Als jij wilt dat de kinderen een weekend naar papa gaan gebeurt dat ook? Wil de vader dan echt niets anders dan rust en dan zonder kinderen? Komt de vraag de kinderen een weekend 'te hebben' niet van hem af?

Dat je juist met die ochtend en avondspits zit kan ik goed begrijpen. Dat zijn juist die drukke momenten.
Door werk van vader hier was hij op werkdagen niet thuis. Alleen de weekenden. Die spitsuren herinner ik me goed met destijds 3 jonge kinderen. Ik ben de dingen wat anders gaan doen. Kinderen in bad? Ging ik er meteen bij inzitten, combineerde de dingen meer.
Je bent nu nog ingesteld op het thuiskomen en de hulp die je dan van man kreeg. De dingen die jullie samen deden. Als jij je dagindeling meer naar jezelf indeelt, niet die hulp mist omdat je die tot voor kort wel kreeg, maar de knop omdraait en weet,voelt dat jij dit alleen moet doen en je instelt op 'even dat klusje klaren van kinderen naar bed' zal dat minder frustratie geven op die momenten zelf.
Wordt ook maar makkelijker met huishouden. Strijk alleen nog het hoognodige, vouw de rest gewoon goed op.
Ga juist nu bewuster genieten van je kinderen, ik weet niet hoe oud ze zijn, maar kinderen vinden het erg leuk om bij het huishouden doen betrokken te worden. Laat voor de snelle beurt een van de kinderen eens stofzuigen. Tafel dekken enz.
Probeer ondanks alles toch te genieten van je kinderen en zwangerschap. Dat zal je wat energie geven.
Trek eens allemaal laarzen aan en ga het bos in, laat de kinderen maar eens door de bladeren rollen om daarna thuis lekker bj te komen met warme chocolade melk.
Bevallen hoef je niet alleen te doen. Heb je geen goede vriendin die je zou kunnen vragen eventueel bij de bevalling te zijn, maar die nu ook al mee mag genieten van b.v. meegaan voor een echo?
Als een vriendin mij dit zou vragen zou ik me vereerd voelen. Ook als later misschien blijkt dat toch vader erbij is en ik niet.

mijk

mijk

03-11-2008 om 10:50

En zorg

dat je een plek creert waar je wel kon brullen vloeken schreeuwen. Een vriendin een therapeut een maatschappelijk werker. Want dat je je in het bij zijn van je kinderen niet laat gaan lijkt me een goed plan maar het moet er toch ergens uit.

Hier is ook een goed begin natuurlijk..

En is er een optie dat jij een paar dagen bij jou ouders of een vriendin ofzo uitrust terwijl hij jullie gezin runt. Lijkt me dat jij ook even moet nadenken zo af en toe..

Tinus_p

Tinus_p

03-11-2008 om 11:44

Overspannen

Radeloosje:
"Wat je zegt daar ben ik het mee eens alleen ik heb dit al bij mijn man voor de voeten gegooid echter komt het ,lijkt het, niet aan. Alsof hij een bol over zich heeft getrokken waar niets door heen komt."
OK, duidelijk. Je aanstaande ex heeft een meltdown, waarschijnlijk maaktm de gedachte aan de zorg voor een derde kind hem al overspannen.
In deze fase kun je dan weinig tot niets van hem verwachten. Das oneerlijk ja, maar het leven is oneerlijk.

Huisarts

Radeloosje,

Misschien is het goed om met de huisarts te gaan praten, wellicht kan het geen kwaad om het een stapje rustiger aan te doen in je werk? Later beginnen of een dag minder ofzo?

Veel sterkte
Damajo

liedewij

liedewij

03-11-2008 om 20:55

Praktische hulp

Overspannen kan. Waarschijnlijker lijkt mij dat er een andere dame in het spel is wat jullie situatie alleen maar complexer maakt. Natuurlijk gaat hij niet naar haar maar naar zijn ouders want een zwangere vrouw in de steek laten voor een ander maakt wel dat de hele wereld( lees;je omgeving) zich tegen je keert.

Dat je vermoeid en wanhopig bent snap ik. |Je man en schoonouders draven niet zo hard op de spitstijden asl zou moeten. Dus daar moet je maar niks van verwachten. Verspilde moeite en energie. Maar heb je zelf geen ouders / vriendin die kunnen bijspringen in je huishouden? Kinderen naar bed brengen moet je misschien zelf doe ; hun wereld staat ook op z'n kop. Maar er zullen toch vast wel mensen zijn die zeggen :"als ik wat voor je doen kan..." Nou dat kan! Wees assertief. Neem hulp aan en laat eens je strijk doen, je bedden verschonen, wat boodschapen meenemen. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn maar laat ze eens bij een vriendje eten. Ofwel ; je hebt genoeg aan je hoofd laat je in elk geval praktisch helpen.

Maar wat ongelooflijk moeilijk. Ik kan er echt woest om worden. Pfff, nadenken...ik geloof er geen bal van.

Liedewij ( die dit dichtbij meegemaakt heeft)

Tinus, shame on you!

Hoe kun je dat nou zeggen? ("Je aanstaande ex heeft een meltdown") Wat een onzin zeg. Mijnheer heeft er ffeh geen zin meer is dus laat hij zich lekker pamperen bij z'n moesje! Wat een slappe hap, ongelooflijk. Als je weet wat een zwangerschap lichamelijk van je vergt moet je toch snappen hoe a-sociaal het is om je vrouw op z'n punt en op zo'n manier in de steek te laten.
Radeloosje, jij komt er wel. Als je een paar jaar verder bent kun jij heel erg trots zijn op jezelf, terwijl die looser van een ex van je nog steeds in zijn eigen sop zit weg te kwijnen. (Wraak is zoet, zeker de wraak waar je NIETS voor hebt hoeven te doen....)
Tinus: "waarschijnlijk maakt de gedachte aan de zorg voor een derde kind hem al overspannen" Tja, met het maken ervan heeft hij blijkbaar geen enkele moeite gehad.
Radeloosje, heel veel sterkte gewenst. En zorg ervoor dat je veel steun gaat vragen/krijgen bij familie en vrienden, dan red je het echt wel!

Gr. Poezie.

Hillary

Hillary

04-11-2008 om 08:49

Overspannen

Waarom kan een man gewoon weg gaan en behoefte aan rust hebben en de gedachte aan een derded kind hem al overspannen maken. Radeloosje, gevoelsmatig zou ik zeggen, bel een oppas als de kids op bed liggen, ga naar je ouders met een koffertje en bel je ex dat kids thuis zijn met een oppas, dat je erdoorheen zit en behoefte aan rust hebt en nu voorlopig even bij je ouders blijft. Geef de oppas ook zijn nummer voor geval van nood, komt meneer niet opdagen zal ze ook hem bellen. Moet niet gekker worden zeg, jij bent zwanger en hij heeft behoefte aan rust.

teipi

teipi

04-11-2008 om 10:51

Eens met liedewij

ik heb dit zelf ook meegemaakt.

ik was net zwanger van ons tweede kindje toen hij besloot dat hij niet meer achter onze relatie stond en hij ging naar zijn moeder.
zogenaamd om na te denken maar na een weekend wist hij al dat hij niet meer terug wilde.
een goede maand later ging hij samenwonen met zijn nieuwe vriendin.
achteraf bleek dat zij de reden was dat hij bij mij weggegaan is maar dat wist niemand.
zelfs bij wederzijdse vrienden deed hij nog zielig want hij wist het allemaal niet meer.
voor ons tweede kind heeft hij nooit gezorgd want zij vond een stiefkind wel genoeg.
mijn kinderen hebben dus dezelfde verwekker maar de een heeft wel een papa en de ander niet.
en dat doet pijn.
ik ben het dus eens met Liedewij dat hij waarschijnlijk een ander is tegengekomen.
ik zou wel proberen hem in ieder geval niet onder zijn verantwoordelijkheden uit te laten komen.
hij is ten slotte ook nog steeds vader van jullie kinderen.
ik wens je heel veel sterkte en wijsheid in deze situatie.

me

me

04-11-2008 om 13:32

Los van dat alles

even los van alle mogelijke senarios waarom de man van Radeloosje nu bij zijn ouders verblijt gaat het er hierom dat radeloosje zich sterkt om met rechte schouders en voldoende energie de rest van haar zwangerschap doorbrengt.
Dat er misschien sprake is van een andere vrouw zal zij zich best bedacht hebben, ook van het hebben van een eventuele meltdown.
Maar wat heeft zij hier nu aan?

Radeloosje, kijk naar je kinderen, kijk eens echt goed naar ze en voel dat nieuwe kindje in je buik. ZIJ zijn degene waarvoor jij al je moed bij elkaar veegt en er tegenaan gaat. Vraag gewoon hulp aan wat vriendinnen, nodig ze voor een avondje bij jou thuis uit, eventueel een aantal tegelijk en leg ze uit waar je tegenaan loopt. Vraag of ze met je mee willen denken en je zult zien dat er meteen praktische oplossingen komen. Van het meegaan naar de verloskundige tot het opvangen van de kinderen van tijd tot tijd en stel eventueel zelf voor om eens per maand voor je vriendinnen te koken als zij je een paar uurtjes met z'n allen helpen je huis schoon te maken.
Wedden dat dat lukt?
Zul je zien dat die middagen met etentje nog eens beregezellig wordt ook waardoor je vanzelf weer wat meer energie krijgt. Leer te vragen meid.

Polly Shearman

Polly Shearman

04-11-2008 om 15:13

Zelden

een man gezien die zijn oude schoenen weggooide voor hij nieuwe had

Tinus_p

Tinus_p

04-11-2008 om 16:28

Poezie

Poezie tegen mij:
"Hoe kun je dat nou zeggen? ("Je aanstaande ex heeft een meltdown") Wat een onzin zeg. Mijnheer heeft er ffeh geen zin meer is dus laat hij zich lekker pamperen bij z\'n moesje! Wat een slappe hap, ongelooflijk. Als je weet wat een zwangerschap lichamelijk van je vergt moet je toch snappen hoe a-sociaal het is om je vrouw op z\'n punt en op zo\'n manier in de steek te laten."
Tsja, je kunt wel boos op mij wordne omdat ik de boodschapper ben van het slechte nieuws, maar dat verandert niet zoveel aan de feiten die er liggen.
Die man is overspannen, of hij heeft een ander, of allebei. Op grond van wat 'Radeloosje' heeft verteld gok ik op het eerste. Dat kun je slap vinden van die man, dat is het op een bepaalde manier ook, maar zo is de situatie nu eenmaal. Roepen dat die man moet ophouden met overspannen zijn helpt niet tegen overspannenheid.

Morgana Fata

Morgana Fata

04-11-2008 om 17:00

O jee.

In het geval van een mogelijke scheiding zou ik alijd zo sterk mogelijk willen staan. Dus ga ik geen geval van je kinderen weg! De vertrekkende ouder staat er altijd slechter voor. Bovendien, je bent nu waarschijnlijk hun enige houvast. Nee, dit is het moment om sterk te zijn. Hoe moeilijk ook. Vraag hulp van vrienden en familie. Stel je prioriteiten, rust zoveel je kan. Kan je met je man om tafel? Dat hij ze verzorgt op een vaste dag? Einde van de week helpt met de spits. Ze om het weekend meeneemt?
En echt, je kunt het! Het is zwaar, het is moeilijk. Maar ook zonder die sukkel red je het. Je moet ook wel. Heel veel succes!

Radeloosje

Radeloosje

07-11-2008 om 10:03

Dank jullie wel/ update

Iedereen ongelofelijk bedankt voor het reageren.
Ik had tot vandaag niet echt de tijd om te kijken naar de reacties maar alle reacties (ook die van Tinus p) helpen.

Dat van een andere vrouw (geen man die de oude schoenen weg gooit voor hij nieuwe heeft) ik denk daar ook maar steeds aan.
Met het gevaar nu door jullie voor naief uitgemaakt te worden, ik heb hem er naar gevraagd en hij ontkent in alle toonaarden.
Hij heeft een collega waar hij smsjes van krijgt (heb ik gelezen) niets spannends maar wel einde afsluiten met x. en prive zaken smsen. Dit heb ik voor zijn voeten gegooid en toen gaf hij aan niet te weten of hij verliefd is (?????)
Dit is vreselijk geescaleerd maar dit is uitgesproken en hij houdt nu bij hoog en laag vol dat er geen ander is.
Nu komt mijn struisvogelpolitiek, wat niet weet.....
Ik ga er dus vanuit dat hij de waarheid spreekt ondanks wat er gebeurt, en negeer de signalen.

Ik heb het ondertussen met een aantal vriendinnen besproken en ieder roept als ik iets moet doen. Dus daar zit het wel goed. Alleen het is niet wat ik wil.
Ik wil mijn man die van mij houdt. Maar ja dat kan ik niet afdwingen.

De spitstijden blijven druk maar ik kom er wel. Ik ben een sterke vrouw en hoe zeer dit doet mijn kinderen gaan voor.
Tuurlijk denk ik wel eens, ik ga weg en laat hem het maar uitzoeken maar ik doe dat mijn kids niet aan.
Dus deze mama recht haar rug en gaat voor ze staan. Ik ben zelf een kind van gescheiden ouders en dat was geen mooie scheiding en dat doe ik ze niet aan.

Een vriendin mee naar de bevalling, tuurlijk dat kan en mijn mam wil ook graag. Maar ik heb dit kindje met mijn man gemaakt en niet met hen. Hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel. Het gaat niet om de hulp, ik heb een fijne kring om me heen die echt wil helpen echter ik wil zo graag iets anders. Je gaat niet voor niets voor een derde.
De frustratie om alles zit zo hoog en de angst dat er een ander is is verlammend.

Tips zijn echt welkom... hoe dit gevoel weg te krijgen....

Andere kant - dc

Lief stukje DC, zo is het dus voor het kindje als je het goed aanpakt!

Polly Shearman

Polly Shearman

07-11-2008 om 18:12

Radeloosje

het zou kunnen dat:
jullie een gezellig en leuke relatie hadden, man toch perongeluk verliefd is geworden op andere vrouw. daarvan in de war is geraakt en dus dan automatisch denkt dat er iets mis is in jullie relatie.
Daar zit hij dus fout!!!! verliefd worden is bijna altijd een hormonaal proces en kan volledig los staan van een bestaande relatie. Zolang hij niks met die verliefdheid doet zal het vanzelf weer over waaien.

sterkte!!

( ps, ik zou hem aan zijn haren terug naar huis trekken, maar ik ben geen goed voorbeeld)

Artikel

Verliefd worden op een ander dan je partner heeft vaak te maken met dat je iets mist in je leven, hoeft niet eens iets in je relatie te zijn.In de nieuwste "Opzij" staat een heel artikel hierover. Misschien even kopen, Radeloosje.Vast ook interessant voor je man, want ook voor mensen die niet verliefd zijn maar het wel kunnen worden is het goed om dit te lezen.
Als jij niet van hem weg wil zou ik zeker niet de handdoek in de ring gooien. Het is zijn beslissing om weg te gaan. Blijf bij je eigen gevoel.

Damajo

Formulering

Hoi Radeloosje,

Hoe is het nu? Ik had in mijn 4e zin "ook "weg willen laten, is gewoon een typefoute maar het staat een beetje knullig, sorry.

Ben benieuwd hoe het met je gaat.

Damajo

MRI

MRI

13-11-2008 om 00:43

Ja ik ook

hoe is het met je?

Radeloosje

Radeloosje

13-11-2008 om 10:01

Mijn gevoel gaat alle kanten op

Vanochtend was ik goed in de stress. Zorgen voor twee kleintjes die op tijd op school en creche moeten zijn, gegeten gedronken en gewassen en dan mijzelf nog een "beetje toonbaar" te maken is een hele opgave. Vooral met een dikke buik.

Op zo'n moment sta ik echt te koken en zou ik mijn man aanvallen als hij op dat moment de deur door zou komen.

Op andere momenten gaat het "goed" met mij en kan ik zelfs een beetje genieten van het alleen zijn zonder me zorgen hoeven te maken over hem.

Gelukkig krijg ik veel hulp rondom en mijn schoonouders staan ook echt achter mij. Op mijn verzoek bieden ze mijn man nog onderdak zodat ik weet waar hij is... ik kan het toch niet helemaal los laten ben ik bang.

Ik zou zo graag willen dat dit nare gevoel van verlaten en alleen weg zou gaan. Ik wil graag genieten van mijn kindjes en het babytje dat komt. Vind het zo vervelend dat ik nu weer sterk moet zijn in deze zwangerschap. Ik zou het fijn vinden om in plaats van de verzorgende eens de verzorgde te zijn.
Maar zielig doen is niet echt mijn ding en ik roep makkelijk het gaat goed met mij.

Maar tips om me fijner (minder boos/ gefrustreerd) te voelen zijn altijd welkom.

Sterkte

jeetje wat een rotsituatie zeg. Ik heb 3 kids en moet vaak de boel alleen doen, maar niet altijd, gelukkig. Maar ik weet dus hoe zwaar het is.

Denk dat je 2 dingen kunt doen: of proberen het een tijdje (al is het maar een week) uit je hoofd te zetten en te zorgen dat je in je uppie een ritme vindt met de kids. Je kunt het zeker!! En met hulp van vriendinnen zeker. Misschien inderdaad de kinderen een weekend naar man en schoonouders brengen.

Of inderdaad hem dwingen terug te komen, hoe je dat ook moet doen.

Pff moeilijk hoor. Als er een ander is helpt er wschl. niets en is hij niet ontvankelijk voor wat dan ook. Dan is het dus verspilde moeite en energie die je beter aan jezelf en je kids kunt besteden.

Anyway, heel veel sterkte. Probeer tijd te nemen voor jezelf. Minder werken lijkt me een goed idee. En zie niet teveel op tegen de bevalling, je hebt het al 2x gedaan, dus een 3e lukt ook. En is nog makkelijker ook (bij mij tenminste wel).

dc

dc

13-11-2008 om 15:15

Nou

"Maar tips om me fijner (minder boos/ gefrustreerd) te voelen zijn altijd welkom. "

ik denk dat er een paar mogelijkheden zijn, maar die lijken me niet verstandig. Medicatie enzo. Wat er al mogelijk is als je zwanger bent.

Ik denk dat je onmenselijk zou zijn als je in deze situatie niet boos en gefrustreerd zou zijn. Wat wel helpt is om wat minder stoer te doen tegenover een paar mensen. Een paar mensen kiezen en daar gewoon eerlijk vertellen hoe je je voelt, ook al is het nog zo zielig.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.