Relaties Relaties

Relaties

anomoet

anomoet

19-11-2008 om 17:02

Zus blaast afspraken steeds af

Ik heb een zus en die blaast afspraken steeds af. Ik weet niet goed hoe ik daar nu mee om moet gaan. Want uit ervaring weet ik dat als ik iets zeg, zij het meteen als ernstige kritiek opvat en we het contact dreigen te verliezen. daar heb ik ook geen zin in, want ik ben best wel op haar gesteld. Maar zoals het nu gaat, word ik er ook niet goed van. Voorbeeldje (en dat is nu zo ongeveer de vijfde keer dit jaar, met verschillende dingen dan): we zouden naar de film gaan, een film die we allebei graag willen zien. We hebben de datum geprikt. In mijn ogen dus afgesproken. Dan, een paar dagen van te voren, belt ze op en zegt dat mans broer zal komen en we niet naar de film kunnen gaan. Ander voorbeeld: we zouden naar iets in de avond waarvoor kaarten moesten worden besteld. Al een tijd geleden haar gevraagd of ik dan de kaarten zal bestellen. Ja, dat was goed. Nu puntje bij paaltje is de datum daar en zegt ze: nee, ik heb het zo druk, en ik moet nog naar Y met X, dus ik kan niet. Ja hallo, denk ik dan, wij hadden toch een afspraak? Voel me ook niet erg serieus genomen, kennelijk gaat ze wel naar Y met X. Misschien doe ik iets fout in de communicatie?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
MRI

MRI

19-11-2008 om 19:52

Wat als je nou eens zegt

dat je het jammer vindt dat het nooit tot een afspraak komt en dat ze je te dierbaar is om haast nooit te zien?

MR

kees

kees

20-11-2008 om 08:08

Uhhh....

Gewoon niets meer afspreken met haar? En als ze vraagt waarom jullie niets meer samen doen, zeggen:" Ja, dat lijkt me erg leuk, maar als jij het steeds weer afzegd dan is de lol er zo af...". Dan gaat ze maar lekker uit haar dak. Maar verdien jij het om op zo'n manier behandeld te worden? Zij denkt kennelijk van wel.

Weet ze het wel

Als ik dat zo lees vraag ik me af of zij weet wat er bij jou speelt. Wellicht legt zij die situaties heel anders uit dan jij en heeft zij helemaal niet het gevoel dat ze jou afwijst.
Ik ben zelf de oudste van 3 zussen en een dominant en redelijk emotioneel eenvoudig type. Daarmee bedoel ik dat ik inmiddels niet snel meer de schuld bij mezelf zoek als er iets mis gaat en ook redelijk makkelijk over dingen heen stap. Mijn iets jongere zus is daarintegen heel erg gevoelig en ik begrijp soms echt niet hoe ze kan leven met zo'n denkpatroon.
Wellicht dat bij jullie iets dergelijks speelt. De manier om er iets aan te doen is natuurlijk wel praten met elkaar. Heel belangrijk is om je constant voor ogen te houden dat het over JOU moet gaan en niet over haar. Dus in de trant van: als jij een afspaak afzegt, voel ik me soms zo afgewezen, weet je dat eigenlijk wel? Het beste is om dat op het moment zelf te doen en niet verzamelen tot later.
Het blijft moeilijk om twee totaal andere persoonlijkheden goed met elkaar te laten praten, maar hou één ding altijd voor ogen. Jij bent belangrijker dan de relatie, haar gevoelens en dergelijke! Je moet altijd trouw aan jezelf blijven. Dus ook zeggen wat je vindt en voelt, ook al is dat voor de ander wat moeilijker te accepteren.
Groetjes en succes Evi

Anomoet

Hebben wij dezelfde zus? Ik ben ook erg gesteld op mijn zusje. Ik heb twee kinderen, zij heeft geen kinderen (wil ze wel heel graag). Uit huis is ze twee straten verder gaan wonen dan mijn ouders. Na een aantal jaren is ze kortgeleden naar een dorp verhuisd. Daar heeft ze vriendschap gesloten met de buren. Een heel hechte vriendschap, ze lopen constant bij elkaar binnen. Heel fijn voor haar, want ze had geen ruime vriendenkring. Maar het vervelende is nu dat ze voor ons vaak niet meer te genieten is. Ze komt bijna nooit meer, als ze komt heeft ze het alleen maar over de buren en vaak is ze erg chagrijnig over vanalles. Zij wil kinderen, haar vriend nog niet (ze is 31, ze zijn 15 jaar samen) en ze laat hem alles bepalen, iets waar ze ook niet echt gelukkig van wordt. Waar ze poezig lief is met de buren krijgen wij het chagrijn over ons heen. En dan is het hier niet zo dat ze afspraken afzegt, nee, je krijgt ze niet eens gemaakt, want geen tijd (geen kinderen en parttime baan, kom op, ik kan toch ook tijd maken en ik heb wel kinderen en trouwens, voor de buren is natuurlijk altijd tijd) en weet ik wat niet allemaal meer aan smoezen. En zo als bij jouw zus kun je tegen de mijne ook geen kritiek uiten want dan vliegt het dak van het huis. Ik heb me zo bedacht dat dit een soort van tweede puberteit is, dat ze zich wil losmaken van haar ouderlijk gezin en zelfstandig wil zijn en dat op deze manier uit. Ik probeer het los te laten omdat ik denk/hoop dat het tijdelijk is. Dat is bij jou misschien niet het geval, dus dat ligt dan wat moeilijker. Maar misschien er toch over praten want al krijg je dan even ruzie, ze zal jou toch ook niet willen missen en net zo gesteld zijn op jou als jij op haar. Ik weet hoe zoiets als dit aan je kan vreten en dat is niet goed voor jou hoor! Of misschien je verwachtingen bijstellen. Dat laatste heb ik (enigszins noodgedwongen) gedaan en ik moet zeggen, we hebben onlangs beregezellig thee gedronken en ze is zowaar enthousiast over het feit dat ze oudjaar bij ons komt vieren.
Succes

anomoet

anomoet

29-11-2008 om 13:37

Reacties

Dank jullie voor alle lieve reacties. Het is een moeilijk dilemma en ik ben er nog niet uit voor mezelf. Wel er iets over zeggen met het gevaar haar kwijt te raken (dat denk ik althans) of niets zeggen en in feite mezelf ahw 'geweld' aandoen doordat ze me rot behandelt (in mijn ogen). Misschien moet ik er meer afstand van nemen en inderdaad mijn verwachtingen bijstellen, dan zullen die situaties me minder raken, wat nu steeds wel gebeurt.
En nee, we hebben niet dezelfde zus, ik heb er maar een....

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.