"gezellig" een weekend een huis huren
Mijn jongste broer heeft het plan opgevat om "gezellig" met zijn allen een huis te huren. Het gaat om mijn ouders, hun drie kinderen en partner plus kleinkinderen. En daar begint meteen het gezeik, want behoort de puberdochter die de vrouw van mijn broer uit een eerdere relatie heeft er nu wel of niet bij?
Ik voel de paniek al in mijn keel omhoog kruipen. Wij (het gezin waar ik uit kom) zijn geen leuk gezellig gezin. Na jarenlang geprobeerd te hebben om die idylle toch in stand te houden, heb ik mij er bij neergelegd dat het gewoon niet leuk is om bij mijn broers, ouders en hun vrouwen te zijn. Er is zoveel dat niet gezegd mag worden, schijn die opgehouden moet worden, dat er weinig ruimte is voor wat er wel is. Ik wil dit niet! Als ik ze met kerst allemaal een paar uur gezien heb, ben ik weer voor maanden klaar met ze. En dan nu ineens van vrijdag tot zondag in één huis gaan zitten; mijn idee van een nachtmerrie!
Aan de andere kant, mijn ouders zijn in de 70 en nog relatief gezond. Mijn moeder gaat alles bij elkaar klagen, maar er wel stiekum van genieten. Ik denk dat mijn vader het ook leuk vindt. Is het dan egoïstisch om dit niet te willen of niet voor hen over te hebben?
Om te bouwen?
Is het misschien om te bouwen naar: gezellig een weekend een aantal huisjes huren. Zodat elk gezin zijn eigen huisje heeft en zich daar terug kan trekken. En dan afspraken maken wat je wel en niet samen doet.
groet,
Angela
Dvd 'familie'
Wijlen Willem van de Sande Bakhuyzen heeft een film gemaakt die over dit thema gaat. De film heet Familie. Een huiveringwekkende film.
Een paar uur
Kun je niet afspreken dat je wel een paar uur langskomt maar niet blijft slapen? Smoes: ik slaap gewoon erg slecht in zo'n huisje!
Niet doen
Toen mijn opa en oma nog leefden hadden de broers en zussen van mijn vader ook wel eens van die onzalige plannen. Dan moesten we gezellig in een Motel in Zeeland met de hele familie: opa, oma, hun zes kinderen met aanhang en de 14 kleinkinderen, waarbij een nichtje uit een eerdere relatie getolereerd werd, maar niet meer dan dat. Toen ik klein was vond ik het wel gezellig, hoewel mijn moeder al dagen van tevoren chagrijnig was en dagen daarna ook nog. Later, toen ik al studeerde, merkte ik alle onderhuidse - en trouwens ook openlijke - irritaties tussen broers, zussen en aanhang. De (aangetrouwde) man van de oudste zus gedroeg zich als de oudste zoon en had zich ook bij opa in de zaak ingewrongen, wat de echte oudste zoon irriteerde, maar diens vrouw was zo "in de here" dat de atheïstische tweede dochter zich blauw ergerde. Mijn vader was uit het gezin op financieel gebied de meest geslaagde (en getalenteerde op artistiek gebied), maar er werd gefluisterd dat mijn moeder (die ook nog eens het foute geloof had) hem pushte tot hij bijna niet meer kon, wat overigens onzin was.
Na zo'n lang weekend waren de verhoudingen nog maanden verstoord. Ik heb me toen voorgenomen nooit meer met zo'n familiegebeuren mee te gaan. Bij mijn ex deden ze dat soort dingen ook en dan zei ik glashard, maar stralend, dat ik volkomen ongeschikt was voor dat soort uitjes en dat ik iedereen een enorm plezier deed door weg te blijven. De ouders van ex wilden ook voortdurend komen logeren, dat heb ik één keer gedaan. Maar toen ik voortdurend commentaar kreeg op hoe ik voor ex zorgde heb ik de volgende keer heel beslist gezegd dat twee kapiteins op één schip teveel was. Ik hoef zeker niet te vertellen dat ik ze nu nooit meer zie 
Met mijn eigen ouders en zus zou ik het nog wel een weekend uithouden, maar toen zus nog een heel foute vriend had (van het paternalistische soort) was een kerstdiner me soms zelfs teveel. Gelukkig kan ik dat gewoon zeggen en dan blijf ik lekker thuis.
Ohh niet doen!
hier ook een paar jaar geleden "gezellig" een groot huis gehuurd voor de verjaardagskado voor mijn moeder...wou dat we het nooit gedaan hadden! Het begin bij aankomst al meteen en een hele midweek! ellende gehad,...leuk voor mijn ouders, maar niet heus!
Nooooooooit meer!
Dat wil zeggen: Met mijn familie vind ik iets dergelijks leuk... Het "nooit meer" slaat op weekendjes met mijn schoonfamilie. Twee keer geprobeerd, en ik vind het vreselijk. Mochten er ooit weer plannen bovendrijven, dan weet ik nog niet hoe ik me eruit klets. Maar ik ga echt niet mee. Ik kan niet echt uitleggen wat er nu zo erg aan is. Maar ik voel me er niet prettig bij.
Prulletje
Zelfs bij een gezellig gezin
kan zo'n weekend met z'n allen teveel van het goede zijn - schaam je niet!
De tijd van 'met zijn allen in een huis' is nu eenmaal voorbij...
tonny
Moeilijk, moeilijk
Mijn broer wil met mij, mijn man en kinderen, zijn vriendin en zijn schoonouders (!) een WEEK in een huisje gaan zitten. Ik moet er echt niet aan denken!!
Zoveel heb ik niet met mijn broer, en ik heb al helemaal niks met zijn schoonouders. Mijn broer, zijn vriendin en haar ouders zijn weg van mijn kinderen en zien het al helemaal voor zich dat ze dan allemaal leuke dingen gaan doen. Ik vind mijn kinderen nog te klein om ze dan maar zonder ouders een week met relatieve vreemden in een huisje te stoppen. Maar ja, hoe ga ik het brengen dat ik dit dus helemaal niet zie zitten? Ik vind het sneu voor mijn broer dat ik hem de illusie ontneem dat ik dit ook allemaal heel leuk vind, maar de waarheid is nu eenmaal dat ik er echt, echt geen zin in heb. Iemand tips?
Pauline
Pauline
Ik zou eerlijk zeggen dat ik een week met relatieve vreemden (m.n. de schoonouders) veel te lang vind. Als je een logeerpartij zowiezo niet zit zitten, zou je misschien met je kinderen een dagje langs kunnen komen en anders misschien een weekend of twee dagen?
