Relaties Relaties

Relaties

lost

lost

26-11-2008 om 13:13

Verliefd op een andere man


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Winona Ryder

Winona Ryder

12-12-2008 om 17:45

Ja alles kan

"Maar waarom zou je niet van twee of meerdere mannen kunnen houden? Dat is heel goed mogelijk! "
Inderdaad!
"Alleen wordt het niet geaccepteerd door je omgeving."
Is dat echt zo of zit dat eigenlijk meer in onze hoofden?

" Eerst moet je de relatie met je man beeindigen voordat je een nieuwe relatie begint. Waarom eigenlijk?"
Je mist een punt. Of je partner het wel of niet weet is van groot belang. Bedriegen is nooit leuk en dan spreek ik niet alleen over vreemdgaan.
"Ik ben momenteel ook verliefd op een man buiten mijn eigen man. En dat ga ik niet tegenhouden. Bovendien doe ik daar niet geheimzinnig over, maar vertel het gewoon aan mijn man. Het maakt het leven zoveel mooier en rijker, toch?"
Het maakt JOU leven mooier en rijker. En daar ben ik heel blij mee, voor jou!

mirreke

mirreke

13-12-2008 om 13:45

Toch is dat raar...

Want sex is vaak veel oppervlakkiger dan kletsen, sporten en uit eten. Dus waarom mag die sex dan niet met een ander?
Én: Ik kan me er dus wel iets bij voorstellen, bij houden van meerdere mensen. Punt is vaak dat idd én de omgeving op tilt gaat, en de eerdere partner vaak bang is om verlaten te worden, en ook op tilt gaat. En dan heb je heisa. Als de mannen van Ingrid ermee kunnen omgaan zie ik geen enkel probleem...
Geniet ervan Ingrid
(ik ken trouwens persoonlijk twee mensen die eerst in een relatie met twee anderen zaten, dus een trio. Beide trio's woonden zelfs in één huis. Jammer genoeg is in beide gevallen één van de drie overleden, zodat beide relaties nu nog met zijn tweeën over zijn. (los van de tragiek, zou dat nou toeval zijn?) Bij beide relaties zijn de overgebleven partners nog steeds bij elkaar.)

Winona Ryder

Winona Ryder

13-12-2008 om 15:17

Mirreke

"Want sex is vaak veel oppervlakkiger dan kletsen, sporten en uit eten."
Dat is dan jou mening en helemaal prima voor jou. Geldt niet voor iedereen.
Smaken verschillen

mirreke

mirreke

13-12-2008 om 23:22

Niet voor mij persoonlijk trouwens

Ik ben al twintig jaar gelukkig samen met mijn lief, al die tijd monogaam. Ben ook al wel eens verliefd geweest tussendoor, zonder er iets mee te doen overigens, en het ging ook weer vanzelf over gelukkig. Maar ik zou dus mijn lief echt niet verlaten als mijn minder monogame partner, tja eh, minder monogaam is. Ik denk persoonlijk dat een intiem diner bedreigender kan zijn dan de sex.
Maar dat is dus weer mijn mening

mirreke

mirreke

14-12-2008 om 15:09

Precies knurf

dat is wat ik bedoel...

rijan

rijan

14-12-2008 om 18:06

Ik mail je

op het adres wat ik van je heb.

rijan

rijan

14-12-2008 om 18:19

Mailadres

het adres dat ik van je hebt geeft een foutmelding.

[email protected] is het mijne

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

15-12-2008 om 10:57

Verandering van mening

Het probleem is vaak dat men aan het begin van een relatie, als je beiden nog enthousiast en verliefd bent, eeuwige trouw belooft of andere afspraken maakt die je een paar jaar later misschien niet meer kunt nakomen.

Zelf experimenteer ik momenteel met verschillende partners. Het is best ingewikkeld alle partijen tevreden te houden, er is toch altijd sprake van een zekere mate van jaloezie maar het gebedel om aandacht streelt natuurlijk wel heel erg mijn ego. Iedereen is van elkaars bestaan op de hoogte. Het draaide in eerste instantie om seks maar op een gegeven moment gaan de gesprekken de diepte in en onstaat er een volwaardige relatie.

Eén van de drie mannen met wie ik contact heb, is vreselijk met anderen aan de rol en vertelt mij dit ook uitgebreid. Dat levert pijnlijke steken op maar ik wil het toch allemaal weten want als het allemaal buiten mijn "gezichtsveld" gebeurt, heb ik er geen grip meer op en verslapt de geestelijke band. Ik sluit overigens niet uit dat ik het ooit met hem breek omdat ik zijn manier van zijn niet aankan en de relatie te veel met negatieve emoties wordt beladen.

Winona Ryder (Found)

Winona Ryder (Found)

15-12-2008 om 14:15

(sorry voor dubbele nick) voor vastberaden

(Sorry Forum beheer voor mijn gebruik van dubbele nick, had het nu pas in de gaten)

"Na het lezen van de berichten over vrije relaties e.d. moet ik toegeven dat ik slechter ben dan ik dacht"
Ik vind je niet slecht, je bent alleen menselijk.
Maar ik val eigenlijk best wel over de scheve verhouding met je man, want hij zou je verlaten zou jij hetzelfde doen wat hij deed. Dat is niet gelijkwaardig in mijn ogen.
Maar misschien is het ook weer eens goed om alles weer eens onder de loep te nemen.

Doornroosje

Doornroosje

15-12-2008 om 20:57

Vastberaden

Ik verbaas me eigenlijk toch wel een beetje over je. Ik heb het idee dat je op het punt staat verder te gaan. Kijk uit wat je doet, een huwelijk overleeft niet twee keer zo'n crisis. Nog los van de vraag of je man het aankan, kan een huwelijk zoiets niet twee keer doorstaan. Ook snap ik je niet helemaal. Je man heeft gevochten voor jou en jullie huwelijk (terwijl hij verlief was en net zo blind als jij nu) en nou balanceer jij zelf op een dun lijntje. Als je je afvraagt of je huwelijk wel goed is en/of gelijkwaardig werk daar dan aan, ga in therapie met je man. Dat hebben jullie destijds niet gedaan en ik denk dat dat veel van je huidige onvrede had kunnen voorkomen. Bij jou is alles onderhuids blijven doorsudderen..
Groet Doornroosje

Doornroosje

Doornroosje

15-12-2008 om 22:33

Vastberaden

Ik kan me niet voorstellen dat je man niet mee in therapie zou willen als jij zegt dat je niet gelukkig bent met jullie relatie. Dat hij destijds niet in therapie wilde kan ik me wel voorstellen. Ik heb het wel gedaan, maar het is heel moeilijk om in therapie te werken aan je huwelijk terwijl je eigenlijk nog liefdesverdriet hebt. Je bent als de dood dat je daar iets over zou moeten zeggen en je hebt het idee dat het grootste probleem die verliefdheid is (dat is natuuurlijk niet zo want je werd niet voor niets zo verliefd).
Ik heb destijds de grens overschreden bij de eerste keer zoenen. Daarna leek er geen weg terug. Ik had dat zelfde gevoel bij die ander als jij nu hebt bij jouw Ander. Alsof alles klopt, een hele Grote liefde. Een enorm vertrouwd gevoel. Ik heb me erin verloren maar ik wist tegelijkertijd dat ik mijn man en gezin niet kwijt wilde. Een helse tijd. 100 keer geprobeerd te stoppen, maar dat lukte niet. Uiteindelijk heb ik het mijn man verteld (dat ik verliefd was, maar niet hoe vaak en veel ik die ander precies had gezien) omdat ik wist dat ik anders niet zou kunnen stoppen. Nadat ik het mijn man vertelde is het gelukt te stoppen. Dat kwam o.a. doordat mijn man keihard voor mij vocht en mij niet liet vallen. Hij wilde mij absoluut niet kwijt. We zijn in therapie gegaan en daar hebben we heel veel geleerd over ons en onze relatie. Ik heb ook keihard gevochten, voor mijn huwelijk en voor het loslaten van die Ander. Ik heb nog nooit zoveel verdriet gehad als het liefdesverdriet dat ik daardoor had. Ik ben bijna een half jaar echt in een grauwsluier gehuld geweest. Daarna werd het beter en ook mijn huwelijk werd steeds beter. We zijn er echt sterker uitgekomen. Mijn man reageerde heel anders op mijn vreemdgaan dan jij op dat van je man. Hij ging niet aan zichzelf twijfelen en hij worstelde ook niet met de vraag hoe ik dat in godsnaam had kunnen doen. Hij begrijpt dat zoiets kan gebeuren. Hij zegt ook nu nog: het hoort bij het leven, maar waar het om gaat is hoe je ermee omgaat en wat je ervan leert. Het vervult hem (en mij ook) juist met trots dat we dit hebben overwonnen. Het heeft ons rijker gemaakt. Toch had ik het liever niet meegemaakt, want het verdriet was vreselijk. Natuurlijk wordt het steeds moeilijker hoe langer je doorgaat, hoewel, ik had met deze man al na 1 keer zoenen het gevoel dat ik hem nooit meer kwijt wilde. Vastberaden, stop ermee. Werk aan je huwelijk, laat je man weten dat je niet zo gelukkig meer met hem bent. Echt, je hebt vooral je zelf ermee als je doorgaat.
Groetjes Doornroosje

yelle

yelle

18-12-2008 om 09:20

Verliefd worden geen zonde

Ik blijf erbij dat we allemaal maar mensen van vlees en bloed zijn en dat verliefd worden iets is wat dus wel degelijk kan binnen een huwelijk.Gevoelens krijgen voor iemand anders heb je niet in de hand.Het is iets dat je overkomt.De grote vraag is natuurlijk wat je ermee doet!
Het is vanzelfsprekend spannend,maar eraan toegeven,is weer wat anders.Als je echt je huwelijk niet in gevaar wil brengen,doe dan geen domme dingen.Probeer die andere man te mijden en ga dingen doen met je partner.
Geloof me,het is het allemaal niet waard.Zeker niet wanneer je in een goede relatie zit.

Completer leven

Toegeven aan je gevoelens maar niet meteen er naar handelen, is bij mij een van mijn meest waardevolle lessen in mijn leven geweest. Ik leef nu zo veel voller en completer, overigens gewoon met mijn eigen man...Voor ieder zal het anders zijn. Maar dit wilde ik toch even zeggen dat dit ook zo kan uitpakken. Groetjes Pluto1

Doornroosje

Doornroosje

22-12-2008 om 14:50

Vastberaden

"En zelfs dan denk ik: niemand hoeft het te weten"
Vastberaden, daar gaat het niet om. Natuurlijk hoeft niemand het te weten, maar dat is echt het minst belangrijke van het verhaal. Waar het om gaat is dat het verlangen daarna alleen maar groter wordt en het verdriet later ook.
Helaas is het zoals met alles (dat merk jij nu al): je weet pas hoe het is als je het zelf meemaakt. Zo merk jij nu ook dat je nog steeds van je man houdt ondanks je emotionele affaire. Trouwens, in de laatste opzij staat een heel groot artikel over emotioneel vreemdgaan en de gevaren daarvan. Ik moest meteen aan jou denken.
Groet Doornroosje

Laura 71

Laura 71

22-12-2008 om 17:13

Vastberaden

Vastberaden, ik heb destijds meegelezen (toen je man een affaire had), af en toe kwamen er nog wat berichten van je (dat je je ergerde aan je man en dat jullie verhouding eigenlijk lang een totaal ongelijkwaardige is geweest) en over deze nieuwe ontwikkeling ben ik totaal niet verbaasd.

Je wilt dit vast niet horen, maar: stop er nu mee! Als je op een gegeven moment besluit dat je van je man wilt scheiden dan is dat een ding, maar willens en wetens je huwelijk te gronde richten, vergeef je dat jezelf ooit?
Lust en verlangen gaan voorbij en de scherven blijven over.

Ondertussen wens ik je heel veel kracht - ik weet helaas hoe het voelt.

Laura 71

Marieke

Marieke

22-12-2008 om 19:41

Hier ben je mij kwijt

Ik heb meegelezen en met je meegeleefd in de ups en downs van je mans affaire. Veel kon ik begrijpen, andere dingen wat minder. Het is voor mij volkomen onbegrijpelijk hoe je dit zo kunt doen en hoe jij na al die drama's gewoon precies hetgeen doet waar je zo hard over oordeelde bij iedereen hier op het forum. Voor jou was er geen grijs en moet je jou nu zien. Minstens zo achterbaks en stiekum als je man en ook jij hebt het lef niet om recht in zijn gezicht te zeggen hoe het ervoor staat.
Kortom hier ben je me kwijt en ik ben ook klaar met je avonturen en gemekker hier op het forum. Get a life!
Marieke

Doornroosje

Doornroosje

22-12-2008 om 20:59

Een gewaarschuwd mens

'Het zal op enig moment eindigen maar ik probeer wel zelf aan het roer te blijven staan van dat strandende schip"

Dat was precies wat ik destijds ook dacht. Maar toen wist ik nog niet wat ik nu wel weet en waarvan ik wilde dat ik het op je kon overbrengen. Ik probeer het nog een laatste keer: je gaat hier heel veel verdriet van krijgen. Ofwel omdat je huwelijk ten gronde gaat, ofwel omdat je deze nieuwe man uiteindelijk toch moet loslaten. In beide gevallen verdriet met een hele vette grote V. Ik heb het laatste uiteindelijk gedaan (gelukkig heeft mijn huwelijk het gered) en ik heb nog nooit zo'n pijn gevoeld, heeel lang.
En voor mij is het toch ook onbegrijpelijk dat je nu alles doet wat je je man zo verschrikkelijk kwalijk nam en waarvan je je afvroeg hoe hij jou dat in godsnaam kon aandoen. Een gewaarschuwd mens telt toch voor 2?
Als je doorgaat met smssen en mailen komt onvermijdelijk ook de volgende stap, en de volgende en de volgende. Doe het niet, tenzij je je huwelijk echt beu bent en vindt dat je er alles aan hebt gedaan.
Doornroosje

Niet zo thuis hier

Vastberaden,
Je zegt dit:
"Dat mijn man en ik een eerlijkheids en openheids probleem hebben moge duidelijk zijn. Moet zeker aan gewerkt worden." Daar ga je dan heel voorzichtig mee beginnen toch? zonder dingen kapot te maken. Dit proces heeft mij en mijn man dus iets geweldigs opgelevert, meer vrijheid en meer LIEFDE!!!Meer mijzelf kunnen zijn het is zooo heerlijk om gewoon eerlijk tegen elkaar te kunnen zijn. En het mooie is dat je jezelf echt leert kennen, kanten van jezelf mogen mee doen in je relatie, die nu in het verboden hoekje zitten. Je gaat jezelf steeds meer accepteren ipv veroordelen over wat je voelt. Je gaat meer voelen, meer leven....Ik leef niet meer vanuit 'tegenstellingen'.
Want zo komen er delen van jezelf vrij die nu niet mee mogen doen in jullie relatie van jezelf en van je man niet maar dan blijf je die delen steeds maar in een ander zoeken, terwijl ze in jezelf ook zitten maar door je opvoeding en conditionering veroordeel je die delen en daardoor lijkt het net of die ander (welke ander dan ook) jou die kan geven. (ja sorry heel vaag, zit hier met zieke kinderen even snel schrijven)

Maar ik heb ook al eens hier mijn verhaal gedaan. voel me hier niet zo thuis om het nog een keer te doen omdat ik niet leef vanuit definities, en concepten. Een woord als vreemgaan, ontrouw, emotioneel ontrouw en dat soort dingen, die betekenen niets (meer) voor mij. Dus is het lastig hier mee te discuseren in dit draadje.
Groetjes Pluto

Vastberaden

Hey Vastberaden,
Goed om te horen! Je kan je gevoelens zien als informatie over jezelf. Die man zal altijd aan je blijven trekken als je er niets mee doet 'in jezelf'. Je moet het zien als een uitnodiging om jezelf beter te leren kennen, als een kans op verdieping. Mijn weg was om mijzelf 'te onthullen aan mijzelf' en tegelijkertijd aan mijn man, en hij aan mij, dus dat ging wel over heel wat hobbels en valkuilen, maar zo te horen is jou relatie daar sterk genoeg voor. Geprobeert om het gezamelijk op te laten gaan, het onthullen van gevoelens en "geheimen" aan elkaar We lopen nu gelijk wat dat aan gaat....dat is zo fijn!
En ja het toestaan van bepaalde gevoelens die jij en jou man hebben voor anderen, hoeft helemaal geen bedreiging te zijn. Zo gauw je transparant bent naar elkaar toe ben je trouw aan jezelf en daardoor aan elkaar, het maakt je relatie sterker als je niets te verbergen hebt....
Het grootste gevaar is angst, dat kan alles kapot maken. Uit angst impulsief reageren en uit het contact stappen ipv elkaar opblijven zoeken om je diepste gevoelens te bespreken.
Ik zou wel heeel voorzichtig zijn met je onthullingen aan je man....neem vooral alle tijd die nodig is wat je zelf aandurft en hij aan kan. Maar het is een prachtig proces. En wij zijn gewoon nog bijelkaar, juist daarom, omdat we leven in vrijheid van gevoelens en toch verbonden. Dat is weer een hele stap verder. Ik zie de man waar ik verliefd op was nog wel eens, maar ook zonder (hij wilde niks) dat ik gezoend heb, of iets anders heeft het zoveel te weeg gebracht in mijn leven, dat ik blij ben dat ik het heb mogen mee maken. Ik sta hierdoor wel open voor andere mannen, maar dat vind ik juist zo fijn...dat is mijn vrijheid en het bedreigt niet eens mijn relatie als ik eerlijk ben t.o mijn man en met hem mijn gevoelens bespreek. Veel mensen zullen dit niet begrijpen denk ik. Lees anders eens op de site van Ageeth Veenemans www.polyamorie.nl.Ja ik ben ook wel eens op het polyamoryforum geweest om te lezen. Boeiend, dat wel, maar ik kies er voor om wat ik voel niet in soort concept te stoppen, maar gewoon vrij te voelen wat er in mij leeft.
Groetjes Pluto1

Ander 'soort' man

Vastberaden,
Ik lees nu pas alles bij en vooral over hoe je man als mens inelkaar zit...dat maakt het moeilijk!!!! Dat hij bijvoorbeeld niet in therapie wil en dat je soms bang voor zijn boosheid bent...Ik heb een hele andere man, steeds bezig met zichzelf ontwikkelen wat gevoelens en gedachten betreft en filisofisch ingesteld...jeetje wat moeilijk voor je!
groetjes Pluto1

Stoppen?

Ik ben anders...ik geloof niet in stoppen. Wel in minderen, en afstemmen op elkaar, op je man en het een plek in je leven geven. Ik denk dat de geest uit de fles is, je kunt het afremmen dat is goed. In je hoofd zal het ws niet lukken. Je hebt in die zin niets aan mij hoor! Alles is nu anders, je leven zal nooit meer het zelfde zijn, je kunt niet meer terug in je hok. Je kunt alleen je hok groter maken, en als je ja man wilt houden kan je dat heel voorzichtig gaan doen, en doe geen onbesuide dingen, neem geen risico's ga bijvoorbeeld niets fysieks doen als je weet dat je man daar niet tegen kan...het wordt koortdansen. Je kunt winnen, of verliezen=scheiden.
Als je echt bereid bent om risico op verlies te nemen, steeds kleine beetjes, dan groei je pas, dan win je aan echte vrijheid. Het risico op verlies bestaat altijd, ook als je niets met je gevoelens doet, en is misschien wel groter omdat je ontevredener bent en onvoorspelbaarder doordat je gevoelens toch hun eigen leven trekken. Dus leer je zelf kennen zodat je niet voor verrassingen komt te staan over hoe je echt bent. Ik zal voor veel mensen wel een heel zweverig onrealistisch gehalte hebben, maar dat maakt mij niet uit.
GRoetjes Pluto

Man

Je zegt:...Hij kan nogal opvliegend zijn, ook naar de kinderen toe en soms verlang ik wel eens naar een tijdje zonder die stemmingswisselingen, opvliegendheid, kritiek en gezeur......
Dit is wel een risico inderdaad, hij reageert nogal in uitersten, en dus zal hij misschien eerder zeggen 'ik kap er mee' uit reaktie, en uit het proces van emotionele verbondenheid stappen uit boosheid, angst, frustratie, jaloerzie etc, ja probeer dan maar eens te blijven praten, en bij het gevoel te blijven wat jullie samen bindt, de liefde die er wel is, de investering die je wel wilt doen in elkaar. Zijn angst om te verliezen maakt hem ook weer bang, over en weer werkt dat aanstekelijk. Dat heb je te weerstaan, blijf vooral staan in je echte oprechte gevoel van wat je WEL wilt, en kijk naar HOE je het wilt. Kijk minder naar wat er te verliezen is maar naar wat er te winnen valt.
Jou emotionele vrijheid, en vrijheid in alle andere opzichten die je nu aan het verwerven bent dan is het logisch dat nu je relatie aan de beurt is. Je projekteert je behoefte aan vrijheid ws. op een nieuwe man. Maar hij laat je alleen maar de vrijheid zien die al in jezelf zit, alleen zich nog niet op alle gebieden manifesteert. Het is gewoon OOK heel erg interessant! Groetjes pluto

Polo

Polo

23-12-2008 om 13:45

Bewondering

Vastberaden, ik bewonder je. Je kunt kritiek nemen en eerlijk zijn over jezelf.

Op dit moment ben ik niet in staat goed te verwoorden wat ik hierover vind, misschien op een ander moment. Voor nu: pluto1 zegt naar mijn idee heel ware dingen. Voor mij persoonlijk werkt dit: gas terugnemen, accepteren wat er is. En investeren in je huwelijk.

Ik denk dat openheid hierover naar je man veel kan opleveren. Je hebt veel geleerd, nu al, waar jullie samen wat aan kunnen hebben. Als hij kan inzien dat jij hém nu kunt begrijpen, de offers die hij gebracht heeft! Het feit dát jij hem kunt begrijpen is al zo veel waard. Je hebt gevoelsmatig eindelijk afstand kunnen doen van je boosheid en controledwang, je bent uitgekomen bij begrip en waardering. Voorzichtig, maar deel dat met hem.
Investeer in hem, zoals hij dat in jou gedaan heeft. Vecht niet tegen je gevoel voor die ander. Vecht vóór je gevoel voor je man zonder iets te ontkennen. Sterkte. Jullie zijn er nog niet al dacht je dat je de storm gehad had, maar jullie komen er wel.

O ja, en het is niet het 'er komen' waar het om gaat, maar het onderweg zijn. Even een heel lang maar mooi gedicht:

Als je doel Ithaka is en je vertrekt daarheen.
dan hoop ik dat je tocht lang zal zijn,
en vol nieuwe kennis, vol avontuur.

Vrees geen Laistrigonen en Kyclopen, of een woedende Poseidon;
je zult ze niet tegenkomen op je weg, als
je gedachten verheven zijn, en emotie
je lichaam en geest niet verlaat.
Laistrigonen en Kyclopen, en de razende Poseidon
zul je niet tegenkomen op je weg,
Als je ze al niet meedroeg in je ziel, en
je ziel ze niet voor je voeten werpt.

Ik hoop dat je tocht lang mag zijn,
de zomerochtenden talrijk zijn, en
dat het zien van de eerste havens
je een ongekende vreugde geeft.
Ga naar de warenhuizen van Fenicië,
neem er het beste uit mee.
Ga naar de steden van Egypte, en
leer van een volk dat ons zoveel te leren heeft.

Verlies Ithaka niet uit het oog;
daar aankomen was je doel.
Maar haast je stappen niet;
het is beter dat je tocht duurt en duur
en je schip pas ankert bij Ithaka,
wanneer je rijk geworden bent
van wat je op je weg hebt geleerd

Verwacht niet dat Ithaka je meer rijkdom geeft.
Ithaka gaf je een prachtige reis;
zonder Ithaka zou je nooit vertrokken zijn.
Het gaf je alles al, meer geven kan het niet.

En mocht je vinden dat Ithaka arm is,
denk dan niet dat het je bedroog.
Want je bent een wijze geworden, hebt intens geleefd,
en dat is de betekenis van Ithaka.

Konstantinos Kavafis (1863-1933)

Catalysator

Ik zie het dus zo: verliefdheid is de catalysator van iets in jezelf wat er naar verlangt om zich te manifesteren. Verliefdheid en eigenlijk iedere relatie is daar voor bedoelt. Via verliefheid gaat deze transformatie het allersnelst. Dat is de aandrijvende kracht.(Misschien kan het ook via een andere weg.... bijvoorbeeld een hobby ofzo...als ik anderen mag geloven maar ik denk dat dus niet)
Die verliefheid op een ander brengt iets in je leven waardoor je de moed en energie op kan brengen om dingen aan te gaan en te onderzoeken. Maar breng de energie die je opdoet wel terug in je eigen relatie (als je die wilt blijven houden want nu is daar de tijd ervoor).
Je bent nog maar zo kort verliefd, dit is zo heftig als ik je mag geloven, dat vergt het uiterste van je om dit in goede banen te lijden. ...ik raad je echt aan om het artikel in de Sante te lezen (december)(en zowiezo veel boeken over dit thema.) Gaat ook over projektie van gevoelens op een ander, terwijl je in feite altijd de zelfde mens blijft ookal ben je bij een ander.

Mooi

Wow, mooi gezegd en mooi gedicht Polo....

Nog 1 dingetje

Ik zelf vind dus dat je 'lover' best nog een rol in je leven kan spelen, die rol speelt hij al ookal zou je hem nooit meer zien, hij is nog lang niet uitgespeelt in jou!.
Maar wel dat vuurtje wat temperen, dat levert je een scherpere blik op. Ik bedoel, als je je zelf onder de loupe wilt houden dan gaat dat langzaam beetje bij beetje. Als de rokken van een ui (je weet wat ik bedoel). Probeer zo weinig mogelijk te liegen, wat heb je eraan, je liegt dan ook tegen jezelf!

Lastig...

Hoi vastberaden,
Ja ik denk dat je dat zelf als beste aan voelt wat je wel en niet kan doen inderdaad.
Ik ben wel nieuwsgierig naar hoe het voor hem zou zijn Als je het zou vertellen.... hij zou jou nu heel goed kunnen begrijpen omdat hij het zelf heeft mee gemaakt. Wat hij van jou niet mag, mag jij nu van hem niet.
Praat hij nog wel eens over die andere vrouw of is dat verboden terrein? ...ik bedoel hij heeft toch ook een andere kant, dat is hij echt niet vergeten!!?
Maar je moet doen wat je denkt dat je relatie overleeft. Dat is voor ieder weer een anders....Veel sterkte dan...Pluto

Vastberaden

hoi vastberaden
1a Mag ik je een paar vragen stellen?
Waarom weet je zo zeker dat je de waarheid niet vertellen aan je man?
1b Hij is, begrijp ik, zelf vreemdgegaan. Dus, hoe zijn karakter ook mag zijn, hij moet toch enigzins kunnen begrijpen hoe zoiets kan gaan?
2 Je bent alleen in gedachten 'ontrouw' geweest: Cheers!, je hebt je dus niet zomaar overgegeven aan je gevoelens, maar hebt deze netjes in bedwang gehouden. Je kan dus nog prima terug! Heeft niet iedereen wel eens over een ander gefantaseerd?
Tenslotte twee opmerkingen:
1 Door niet te vertellen over je 'emotionele ontrouw' creeer je wellicht een enorme hypotheek op je relatie. Het is belangrijk voor jou, en je houdt het geheim. Dat op zichzelf drijft jullie elkaar. Je kan immers niet meer zeggen dat je eerlijk tegen je eigen man bent over je relatie. Ik zou je adviseren zo snel mogelijk er met hem over te praten, zodat je weer open en eerlijk in je relatie staat. Bovendien haal je hierdoor voor jezelf een deel van het spannende/avontuurlijke van je verliefdheid af, waardoor het wellicht al iets minder interessant wordt.
2 citaat uit je bericht:'het/hij heeft mijn ogen geopend'. Ik wil niet 'patronizing' zijn maar is dit niet bijna de standaardzin van eenieder die in een relatie zit en verliefd wordt op eenander? Het gevoel is uiteraard echt, maar je zou hier over een jaar wel eens anders over kunnen denken...
groeten, rob bebob

Anna

Anna

25-12-2008 om 21:47

Mogen zijn wie je bent

Enige tijd geleden heb ik op spiritueel gebied een grote verandering door gemaakt. Eigenlijk durfde ik hierover eerst ook niet met mijn man te praten en was ik bang dat een dergelijke verandering binnen de relatie niet mogelijk was. Het heeft totaal anders uitgepakt, we zijn nog steeds samen en meer verbonden dan ooit. Het heeft er 4 jaar later zelfs toe geleid dat niet monogaam zijn iets is dat bespreekbaar is (zie topic hieronder).
Mijn man is heel aards en praktisch en zeker niet filosofisch of spiritueel. Toen we elkaar 20 jaar geleden leerden kennen hebben we geen eeuwige trouw of iets dergelijks afgesproken, maar elkaar beloofd om ieder ons uiterste best te blijven doen om elkaar te volgen in onze ontwikkeling en veranderingen. Succesvolle relaties zijn volgens mij ook relaties waar de partners elkaar de ruimte geven om te veranderen en zichzelf te zijn en waar niet perse alles vertelt hoeft te worden.

Het is een enorm cliché maar wel waar; als je doet wat je altijd doet, dan krijg je wat je altijd krijgt en daar ben je duidelijk niet tevreden over.
Natuurlijk is het doodeng om je man met jou veranderingen te confronteren, maar het helpt niet om voor hem te denken en de confrontatie te vermijden.
Overigens weet ik niet of je je man perse in detail moet vertellen over deze affaire. Ik kan niets met termen als "emotioneel vreemdgaan" en vraag mij af of het nodig is om je man met de volle intensiteit van je huidige emoties te confronteren. Ik zou wel ruimte voor jezelf gaan opeisen, want hoeveel jullie ook van elkaar houden, ik denk dat er iets moet veranderen in de manier waarop jullie met elkaar omgaan, willen jullie op lange termijn niet bitter tegen elkaar worden. Wat ik zo lees houden jullie elkaar aan de ene kant enorm gevangen in regels en verwachtingen en aan de andere kant is het stiekume gerotzooi buiten de deur van jullie allebei. Dit gaat op termijn niet werken, maar dat snap je zelf ook wel.

Anna

O, ja: naar een therapeut gaan heeft weinig met spiritualiteit te maken. Een therapeut heeft het vooral over het hier en nu en spiritualiteit gaat over wat er meer is tussen hemel en aarde dan alleen de materiele werkelijkheid.

even niet

even niet

29-12-2008 om 16:26

Vastberaden

""Maar het vreemdgaan op zich is niet eens waar het mij om gaat. Het gaat mij veel meer om gelijkwaardigheid en vrijheid. Mijn man ziet zichzelf heel erg als de bepalende factor, ook op dat gebied. Maar goed, dat is ook wel een beetje de aard van het beestje. En dat is ook iets waar ik de afgelopen jaren tamelijk geruisloos in mee ben gegaan.""

Vastberaden, wat bedoel jij eigenlijk met vrijheid en gelijkwaardigheid? Je man ziet zichzelf als de bepalende factor, jij hebt hem (onbewust) waarschijnlijk ook als de bepalende factor gezien en daarnaar gehandeld. Ik had het in een eerder draadje erover, maar ik denk dat zo'n situatie ontstaat door een bepaalde rolverdeling in combinatie met karakter. Dat is de conclusie waar ik zelf toe gekomen ben (want ik herken wat je zegt).
Jullie zitten in een patroon en een patroon is niet gemakkelijk te doorbreken. Echter, als jij niet tevreden bent, moet je voor jezelf nagaan waarom jij ongelijkwaardigheid voelt en wat je daaraan zou willen veranderen en op welke manier. Want dat kun jij alleen bepalen.
Ik ben gelijkwaardigheid gaan voelen toen ik mijn eigen leven richting ben gaan geven. En kan me niet eens meer voorstellen dat ik "de vrouw achter de man" zou zijn. Maar ik ben gescheiden waardoor ik in een situatie gedwongen ben om actie te ondernemen.
Als je jouw eigen allereerste draadje (nou ja, draad) nog eens doorleest, zul je verschillende reacties tegenkomen van mensen die deze situatie aan hebben zien komen, maar toen had jij maar 1 zorg: dat het weer goed zou komen met je man. Nu ben je blijkbaar zo ver. Maar je man vindt het prima zoals het nu gaat en snapt eigenlijk niet eens waar jij mee zit. Verwacht dus niet teveel van hem en ga zelf uitzoeken wat jij voor jezelf nodig hebt. En denk maar niet dat dit altijd in vrede zal gaan.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.