Relaties Relaties

Relaties

lost

lost

26-11-2008 om 13:13

Verliefd op een andere man


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Mogen en willen maar niet moeten

Vrijheid zoeken IN je relatie, en niet perse daar buiten. Dat waarschijnlijk een langdurig proces. Ik ben op dit moment niet super verliefd, dus dat is niet te vergelijken. Maar wat ik nu wel merk, nu ik mij vrij voel in mijn relatie, is dat ik niet zo nodig meer HOEF, het is geen dwingend gevoel meer dat ik zonodig eens met een andere man wil vrijen, of even heel extreem, naar een parenclub wil...of...etc. Het kan het mag, ik ben vrij het te doen,als ik wil ga ik... maar wat blijkt...als ik echt mag en mijn gevoelens accepteer, hoef ik niet zo heel nodig meer. Dat is voor mij vrijheid, dat je kan doen en voelen wat je wilt, maar dat het geen "moeten" is. En ik ben er nog steeds iedere dag mee bezig, het is meer een levenswijze geworden.
Alles gaat toch om de vrijheid die je in hoofd zit(weet even geen betere omschrijving). Accepteer dat dit veel tijd kost, en doe eventueel een workshop/cursus over vrijheid, die zijn er genoeg....mij hielp het.
Pluto

Claim

Hoi Vastberaden.
Het kan zo zijn dat je man echt niet mee wil om jullie relatie anders in te vullen....dat is dan zijn keus. Maar op z'n minst hem de kans geven...laten zien wat ook mogelijk is, zonder meteen iets te verliezen.
Wat dingetjes uit mijn eigen relatie waar je misschien wat aan hebt: mijn man kwam er achter dat hij steeds een claim op mij legt.
Ik merk dat ook bij jullie, als je man zegt "maar wat wil je nou, we hebben het toch goed zo en we zijn toch gelukkig" dat is 'dwingend'.
Hij luistert dan niet naar jou en hoeft niet echt in gesprek, hij wimpelt je af...en jij voelt je alleen en schuldig alsof jij het niet 'goed' wilt hebben, en alsof jij niet ook 'al dan niet gelukkig bent of het wilt worden'. Alsof jij verantwoordelijk bent voor zijn geluk door alles zo te laten zoals het is. Dat voelt als drukkend en zwaar...maar hij is natuurlijk verantwoordelijk voor zijn geluk, zonder dat op jou af te wentelen.
Pluto

Hoi

"Maar ik voel me wel schuldig over zijn bezorgdheid en onrust." Dat is logisch en begrijpelijk...maar jij kunt daar niets aan af doen, dat ligt niet in je macht.
(Ik vind trouwens dat je heel eerlijk naar jezelf kijkt, echt knap.)
Die schuld en bezorgdheid die helpen dus niemand iets. Wat kun je voor hem doen? Niet veel...Dat moet je bij jezelf houden. Het maakt alles troebel.Het zorgt er misschien wel voor dat hij zijn verantwoordelijkheid makkelijker bij jou neer kan leggen omdat je er gevoelig voor bent. Hoeft hij er weer niet naar te kijken dat hij zelf zijn onrust creeert, en zijn rotgevoel bij jou neer legt. (hoewel het heel begrijpelijk is dat hij zich zo voelt daarnietvan)Maar dan blijf je in het zelfde circeltje ronddraaien.
Groetjes Pluto

Hoi

Vastberaden,
Maar besef ook dat hij gewoon niet weet wat hem boven het hoofd hangt, en niets is zo erg als onzekerheid. Als hij het wel wist van wat er echt aan de hand is, dan geeft dat misschien ook een bepaalde rust, van OK, dat is er aan de hand, nu weet ik het tenminst...Dan kan hij ook pas echt reageren op wat er is, en nu probeer jij hem steeds te beschermen tegen de waarheid.
En er is nog zo weinig gebeurt tussen jou en de man op wie je verliefd bent. En het is jou man gelukt om terug te keren bij jou, waarom zou jou man niet kunnen geloven dat het jou niet ook zo lukken?? heeft hij dan zo weinig vertrouwen in jou?
Pluto

Bij mij

Bij mij was het zo dat ik verliefd was op een ander, en er ook niets mee wilde doen, maar in gedachten al wel alles gedaan had...en steeds naar hem verlangde...dan zakte het weer weg, maar als ik hem weer zag, laaide het weer helemaal op. Wel regelmatig verteld aan mijn man dat ik dacht dat ik verliefd was op 'die ander', maar mijn man nam dat nooit zo heel serieus...zo van, ach, verliefd...maar hoe heftig het was, dat durfde ik ook niet te vertellen...hoe vaak ik er mee bezig was, hoe lang...wat ik allemaal fantaseerde en dacht...en voelde... Ik heb dat toen onderschat, maar toch die tijd nodig gehad om niet alles tegelijk als een BOM op zijn dak te gooien, dat heeft misschien wel geholpen door het beetje bij beetje te vertellen.
Doei, succes, fijne jaarwisseling!!groetjes Pluto

Reaktie op je bericht vrijheid en gelijkwaardigheid

Hoi Vastberaden,
Haha, je houdt me wel bezig lol!
Je vind het nu verre van OK zoals je destijds met je man bent om gegaan. Ook voel je je nu veel losser van hem, en dat bevalt je wel, prima. Maar zoals je het nu doet is ook weer niet OK.
Jij bent verantwoordelijk voor jou deel van jullie relatie, als je hem niet meetrekt in je verandering, word de verwijdering het begin van einde van jullie liefde....jij maakt zelf die afstand nu door hem niet te willen 'lastigvallen', maar het is gewoon je plicht bijna om dat wel te doen...dat noem ik nu juist 'relatie'.
Ben je ook bang dat hij van jou het zelfde eist als jij destijds van hem eiste? dus dat je nu bang bent je lover te moeten loslaten? En het daarom niet wil vertellen?

Je kunt daar toch over beginnen door te zeggen dat je er toen niet goed aan deed om hem zo aan te pakken? Dat je nu echt begrip kunt opbrengen voor hem. Dat je er nu anders over denkt...(een mens kan toch veranderen) als je dat niet doet heb je pas reden om je schuldig te voelen. Uit schuldgevoel hoef je niet ook hetzelfde behandelt te worden als jij je man toen behandelde...want je wilt het nu anders doen, maar als je dat niet SAMEN doet krijgen jullie echt een slechte relatie ben ik bang.
Hij heeft toen alles voor jullie gedaan om je relatie te redden, waarom zou het zo moeilijk zijn voor hem om te geloven dat jij tot het zelfde instaat bent voor hem?
Ik durfde ook het niet te vertellen aan mijn man, ik ben begonnen met hem te msm'en omdat ik het dan wel durfde, zo heb ik een opening gemaakt voor een gesprek.
Doei

Maar wat nu dan...

Hoi Vastberaden,

Maar wat ga je nu doen om meer gelijkwaardigheid in je relatie te krijgen?
Of wil je het hier bij laten...meid, misschien komt er overeen tijdje wel verandering in jullie patroon, met kleine beetjes...heeft het tijd nodig...maar er moet wel iets gebeuren toch?

Groetjes Pluto

Toosje

Toosje

13-01-2009 om 15:15

En hoe gaat het nu?

Vastberaden, ik heb ademloos dit draadje gelezen. De verliefdheid van jouw man en de impact die het had op jullie relatie. De verliefdheid op een andere man die daar later op volgde, waarmee je in feite hetzelfde deed als waar jij hem om hebt veroordeeld. Ik herken het uit duizenden!

Buiten beschouwing gelaten dat ik voor zijn verliefdheid regelmatig seks om de seks had met anderen. Want dat is een periode die nu ver van mij af lijkt te staan. Daar ben ik absoluut niet meer mee bezig.

De verliefdheid van mijn man op die ander heeft mij enorm gekrenkt. Er is veel door kapotgemaakt. Dat ik vervolgens verliefd werd op een vriend die naar mij wilde luisteren, is niet goed te praten, maar het is wel gebeurd. En tot op de dag van vandaag kost het me moeite hem volledig los te laten. Al een heel jaar houd ik met mijn hele hart van die man. Maar ook hij is getrouwd en ook hij heeft kinderen.

Vastberaden, het laatste berichtje van jou is alweer van 3 januari. Ik zou graag van je horen of jij sterker bent dan ik het afgelopen jaar ben geweest. Ik ging dus wel die grens over. Waarop een affaire volgde waar ook seks een rol in speelde. Dat doen we nu niet meer, maar het contact blijft. Al is het maar via een mailtje of een smsje. Loslaten is vreselijk moeilijk...

Groetjes,
Toosje

Toosje

Toosje

15-01-2009 om 16:23

Vastberaden

Het lijkt een één-tweetje te worden, maar ik wil toch graag reageren. Mijn man kent de vriend in kwestie. Onze zoontjes voetballen samen en zijn redelijk bevriend. Niet enorm close, maar toch. Het betekent wel dat onze levens elkaar regelmatig kruisen, en dat maakt het enerzijds moeilijk, anderzijds is het altijd fijn hem weer te zien. Al is het maar tijdens de zwemles of op het voetbalveld. En het plaatsje waar wij wonen, is ook niet zo groot. Ons kent ons, dus gezamenlijke kennissen zijn er volop.

Mijn man weet van mijn verliefdheid, en ook dat die maar niet overgaat. Dat mijn gevoelens voor deze man erg diep gaan, maar dat ik hem probeer los te laten en hij mij. Hij koestert geen wrok tegen hem, gelukkig. Wat hij niet weet, is dat onze affaire ook een seksueel aspect heeft gekend. Dat is iets wat ik hem NOOIT zal vertellen.

Hoe ik het verborgen heb kunnen houden? Geen idee, het was niet de eerste keer dat ik zulke grote geheimen met mij meedroeg. Oefening baart kunst, zou ik bijna zeggen. Al blijkt nu dat ik ook alleen maar een mens ben. En niet zo gewetenloos als velen hier denken over Toosje.

Die vriendschap waar jij het over hebt, vind ik gevaarlijk terrein. Dat zou ik ook met hem willen, maar ik geloof niet dat dat er ooit in zal zitten. Ook omdat mijn man mij nooit meer met hem in de buurt zal vertrouwen. Maar ook omdat we ooit zo intiem zijn geweest en dat heeft behoorlijk veel impact op onze gevoelens gehad. Dit keer kon ik me er niet voor afsluiten en het uit pure lust beleven. Het gevoel dat ik erbij had heb ik nooit eerder ervaren. Dat maakt dat ik geloof dat dit echte liefde is.

Groetjes,
Toosje

Toosje

Hoi Toosje
Vindt je het wel helemaal eerlijk tegenover je man dat je contact houdt met de man waar je zulke sterke gevoelens voor hebt, en zo intiem mee bent geweest? Terwijl je man niet weet van jullie intieme momenten?
Het komt mij voor dat je je man eigenlijk nog steeds een beetje bedriegt door contact te houden met de man waarmee je zo’n intieme relatie hebt gehad, terwijl je man denkt dat het een ‘gewoon’ verliefdheidje is, zonder dat je er ooit iets mee hebt gedaan.
Ik wil geen moraalridder spelen, daar heb je niets aan. Ik vraag me echter af of deze oneerlijkheid niet tussen jullie in zal blijven staan, en je juist daardoor een goede herstart van de relatie met je man blokkeert?
groeten

Toosje

Toosje

16-01-2009 om 16:11

Moraalridder?

Welnee! Ik heb veel geleerd van dit forum in het verleden. Mijn losbandige seksleven heb ik nu wel aardig onder controle, al zal ik nooit beweren er nooit meer aan toe te zullen geven. Ik houd nou eenmaal erg veel van mannen. En van seks.

Maar om op Robbebob65 terug te komen, ik heb het contact met mijn minnaar wel zo goed als verbroken. Het kost me enorm veel moeite, maar ik weet dat ik hem moet loslaten. Alleen zo komen we erachter of mijn huwelijk en het zijne nieuw leven ingeblazen kan worden. En als we elkaar na jaren toch niet kunnen vergeten? Dan komen we wel weer een keer op elkaars pad. Karma.

Ik ben het met vastberaden eens dat je zoiets beter niet kunt vertellen. Als ik mijn man zou vertellen van mijn seksuele avontuurtjes in het verleden, zou ik hem enorm veel verdriet doen, maar zou het mijn geweten schonen? Nee hoor, het is mijn verantwoordelijkheid geweest en dus moet ik er zelf ook mee leven. Lukt me prima, overigens. Ik wil ook niet weten wat hij heeft uitgespookt tijdens zijn verliefdheid vorig jaar. Zal er niet naar vragen ook.

Groetjes,
Toosje

Kunt beter je mond houden

Heb hetzelf ttt keurig verteld: ben verliefd en heb een relatie. Wilde het niet opgeven. Liep enorm uit de hand, maar heb me toen gerealiseerd mijn man niet kwijt te willen en er (met tamelijk veel moeite) een punt achter gezet. Heb tot vandaag spijt van het verdriet dat je iemand aandoet en nog altijd last van de achterdocht die ik over mezelf heb afgeroepen.

Ben het vanwege deze ervaring er heel erg mee eens dat je beter je mond kunt houden, eigenlijk in elke fase, tenzij je graag weg wilt bij je partner, of zijn hulp nodig hebt om ermee te kunnen stoppen.

Wat heeft je partner eraan dat jij vertelt verliefd te zijn, iets met iemand te hebben. Wat verwacht je van hem? Kunt zeggen 'die eerlijkheid verdient hij', maar hij verdient juist de aandacht en tijd die je steekt in het dromen van e/o ontmoeten van die andere persoon (even uitgaande van een gezellige boel thuis).
Als je het vertelt moet je je goed moet bedenken wat je ermee wilt. Wil je dat hij knopen voor jou doorhakt, door te zeggen 'ik wil dat je ermee stopt, want ik hou zoveel van jou', of 'ik ga bij je weg, veel plezier met je nieuwe lover'. Als je het niet weet en het enkel vertelt omdat jij het kwijt moet, kwets je een ander onnodig veel.

Toosje

Toosje

18-01-2009 om 15:55

Inderdaad

Ik ben het helemaal eens met Mam-alice. Natuurlijk kun je het eerlijk vertellen als je toch hebt besloten een eind aan je relatie te maken. Maar zelfs dat zou je nog los moeten zien van het feit dat jouw relatie niet meer is wat het geweest is.

Ik bedoel, als je verliefd wordt op een ander en je besluit te stoppen met je relatie, dan hoef je nog je verliefdheid er niet bij te vertellen als je niet direct met die ander verder gaat. Het feit dat je relatie niet meer goed is, is reden genoeg.

Mijn man weet nu wel van mijn verliefdheid (wordt nogal gepraat overal...), en met hem vele anderen inmiddels. Maar ik zal hem niet vertellen over mijn avontuurtjes in een hotelkamer met de meneer in kwestie.

Groetjes,
Toosje

Morgana Fata

Morgana Fata

20-01-2009 om 12:09

Vastberaden

Wat me vooral treft in je verhaal is de basis die dus blijkbaar niet goed zit tussen jullie. Hij een jaar geleden al verliefd en nu jij. Nou denk ik dat je in een goede relatie nog steeds verliefd kan worden op een ander. Maar zoals jij het omschrijft zie ik daarin ook veel oorzaken.
Hoe ga je dat weer goed krijgen? Wat ga je doen om die ongelijkwaardigheid in je relatie te stoppen? En wat doe je als je man daar niet aan mee werkt?

Morgana Fata

Morgana Fata

20-01-2009 om 12:10

Aanvulling

*Wat ga je doen om die ongelijkwaardigheid in je relatie te stoppen?*
En dan stoppen als in stopzetten natuurlijk.

Morgana Fata

Morgana Fata

20-01-2009 om 22:03

Echt?

**Dus de vraag is dan wat me meer waard is: de lieve vrede in mijn huwelijk of mijn eigen innerlijke welbevinden.....**
Is het echt een vraag? Is het echt een optie om weer 'terug' te gaan? Zou je het kunnen laten rusten, en je daar goed bij voelen? Zou het genoeg zijn? Zou je het hem niet gaan verwijten?

Ik denk van niet namelijk. Dus dan is de vraag: Hoe ga ik dit aanpakken? Wat wil ik precies bereiken en hoe ga ik daar komen?

Petra

Petra

23-01-2009 om 15:56

Wat bindt jullie

Wat bindt jullie, behalve huis en kids?
Mijn man en ik zijn door een soortgelijk proces gegaan en het feit dat we een actief en spannend sexleven hadden heeft hierbij enorm geholpen
Het is belangrijk dat als je je op een bepaald vlak losmaakt van je partner, je iets anders hebt dat de band verstevigt, al is het maar stijldansen ofzo.
Het leek wel een soort puberteit in de relatie waarbij ik wilde uitzoeken wie ik ook alweer was als je man en kinderen weghaalde.

even niet

even niet

24-01-2009 om 23:50

Emotionele onafhankelijkheid

Ik denk vastberaden dat emotionele onafhankelijkheid en gelijkwaardig 2 verschillende dingen zijn.
Op het moment dat je van iemand houdt, ben je emotioneel afhankelijk. Ik denk dat je bedoelt dat je het gevoel wilt hebben dat je bij je man bent omdat hij degene is waarbij je wilt zijn.
Als ik jou was, zou ik eens diep in mezelf graven wat je precies bedoelt met die gelijkwaardigheid en hoe je die denkt te bereiken. Als je hulp wilt zoeken: doen! Zo iemand kan je heel goed helpen om dingen op een rijtje te krijgen. Dit gaat om iets van jou persoonlijk dus zou ook jouw keuze moeten zijn. Denk je nou echt dat het je huwelijk kost als je iemand inschakelt? Je man zal er niet kapot van zijn, maar dit is iets van jou, jouw beslissing. Je moet eerst zelf goed in je vel zitten en weten wat je wilt voordat je iets aan je relatie kunt doen.

Doornroosje

Doornroosje

26-01-2009 om 18:44

Vastberaden

Wat een vervelende situatie zeg. Ik schrik erg van de kortzichtigheid van je man. Hoe kan hij nou zeggen dat verliefdheid van jou voor hem het einde van de relatie zou zijn?? Hij heeft het zelf meegemaakt. Ik begrijp daar echt niets van. En ook zijn beperkte kijk op hulp voor jou/jullie. Geen man kennelijk die met open vizier de wereld inkijkt en open staat voor ontwikkeling, ontplooiing, van jullie, van jou en van hem. Ik leef misschien in een hele andere omgeving qua vrienden/kennissen/familie, maar ik ken vooral mensen die therapie als een mogelijkheid zien om iets te leren over jezelf en elkaar.
Ik vind het moeilijk je te adviseren, maar mijn gevoel zegt dat je je eigen weg hierin moet gaan, anders kom je jezelf (of hem) vroeg of laat toch weer tegen. Je man chanteert je bijna en dat vind ik al erg ongelijkwaardig.
Liefs Doornroosje

Jade

Jade

26-01-2009 om 19:06

Vastberaden,

"Misschie kunnen we er dan een soort van uitkomen. Maar dat is dan wel helemaal op zijn voorwaarden.

De afstandelijkheid en vooral de opstandigheid die ik voelde wordt er niet minder op."

Dus schiet je er niks mee op als jullie er een soort van uitkomen op nahouden. Hij zijn zin, want jij zoekt geen hulp, jij nog steeds afstandelijk en opstandig.

Hij chanteert je.......het is maar de vraag, mocht je toch geen hulp zoeken, of je dit huwelijk vol kunt houden. Ik kan me niet voorstellen dat je jezelf helemaal wegcijfert voor hem......

Sterkte!

Winona Ryder

Winona Ryder

26-01-2009 om 19:46

Jeetje

Eigenlijk omdat hij het prima zo heeft, moet jij dus niet gaan "zeuren"....relatie heb je toch samen, en als er 1 ongelukkig is, ga je toch samen kijken? Omdat je van elkaar houdt, en omdat je dat voor elkaar over hebt, omdat je wilt dat de ander dan ook weer lekker in zijn of haar vel zit. Samen...
Maar het lijkt mij dat hij zo min mogelijke inspanning wilt leveren. En dat hij nu wel weer genoeg gedaan heeft (affaire afgekapt) weet je zeker dat dat echt niet meer aan de orde is? Hij wilt wel erg snel jullie relatie opgeven.

Marieke

Marieke

26-01-2009 om 20:19

Geen dilemma, maar neerwaartse spiraal

Volgens mij is je man ontzettend bang om je kwijt te raken. Hij dreigt, hij dramt, je mag niet dit je mag niet dat. Hij doet zielig en hangt afwisselend het slachtoffer uit en is dan weer boos en dreigend. Jij draagt ook je steentje bij met gedraai, bang zijn en zielig doen.
Het begin van de verwijdering tussen jullie tweeën zit echt niet bij die eventuele therapie, maar in de tijd van je allereerste post hier, toen je je rot geschrokken was omdat je man gezegd had niet zeker te weten of hij wel oud met je wilde worden.

Het grote nadeel van groei in welke vorm dan ook is dat er geen weg terug is in je oude jasje. Er is geen weg terug naar vroeger. Volgens mij is het onderhand tijd voor de finale. Vertel hem van je gevoel, laat hem zien wie je bent en wie je wil worden. Misschien is het over voor hem, misschien ben jij helemaal klaar met hem, maar misschien kiezen jullie opnieuw voor elkaar en is er weer een toekomst voor jullie samen. Jullie zitten in een neerwaardse spiraal en halen elkaar steeds verder naar beneden. Hou daar mee op en keer het tij.

Hannes

Hannes

27-01-2009 om 10:25

Vastberaden

Ik schrik er gewoon van hoe jouw man jou manipuleert! Hij wil geen vrouw met problemen. Hij wil geen vrouw met gevoelens voor een ander. Wie wil hij dan? Jou in ieder geval niet. Jij bent namelijk die vrouw met die gevoelens. Als jij jezelf wel wil, moet je jezelf eens goed achter je oren krabben want op deze manier blijf je jezelf verstoppen, voor een man die jou niet wil. Lees eens een boek van Harriet Lerner, zeer inspirerend!
Groet, Hannes

Een meelezer

Een meelezer

27-01-2009 om 14:56

Vastberaden

hier zomaar een meelezer(heb sporadisch wel gereageerd). Ik lees al vanaf het begin mee en door je opvallend eerlijke, integere en openhartige manier van vertellen ben ik je enorm gaan waarderen. Ik vind je een heel sterke en oprechte vrouw. Juist omdat je ook je eigen zwakke punten ziet en ingewikkelde knopen, ook die van jezelf, heel helder kunt verwoorden. Ik hoop echt dat je hier voor jezelf uitkomt, de hulp krijgt die je nodig hebt (op wat voor manier dan ook) en vooral dat je je eigen zelf en kracht weer terugvindt, want wat je er ook zelf van vindt, die kracht lees ik in elk bericht van jou terug.

Veel wijsheid gewenst,

een meelezer

Marieke

Marieke

27-01-2009 om 17:20

Inderdaad: hoezo venus en mars?

Inplaats van je te blijven focussen op de verschillen tussen jullie zou je naar de overeenkomsten kunnen kijken.
Toen jou man met een ander rotzooide "voelde jij aan je water" dat het niet klopte, dat hij toch minder definitief gebroken had dan hij deed voorkomen.

Je kunt praten tot je een ons weegt: je man voelt aan zijn water dat je niet eerlijk bent. De gesprekken gaan alle kanten op, maar zo lang jij niet eerlijk bent zal je man dwars blijven. Je kunt hier op het forum je wentelen in zelfmedelijden en genieten van alle meehuilers die je bevestigen dat je man er helemaal naast zit, maar jij bent niet eerlijk en jij gaat er niet echt vol voor. Jij blijft op de superieure positie van degene die niet buiten de pot piest. Je bent minstens zo schuldig als je man aan de neerwaardse spiraal in jullie huwelijk.
Venus en Mars hebben hier niks mee te maken; Mannen beschikken net zo goed over intuïtie.
Marieke

Doornroosje

Doornroosje

27-01-2009 om 17:40

Jezelf trouw blijven

ja, wat Marieke hierbovenzegt is ook een deel van het probleem. Je kunt hier alleen maar uitkomen als je de feiten onder ogen komt, samen met je man. Ga het aan en strijdt met open vizier. Je eigen suggestie om de therapie niet aan je man te vertellen, dát is de doodsteek voor gelijkwaardigheid in een relatie. Het lijkt alsof je nog steeds te bang bent hem te verliezen. Vastberaden, als je een goede gelijkwaardige relatie wilt (her)krijgen met je man zul je jezelf en je man serieus moeten nemen. Als dat ertoe leidt dat jullie huwelijk mis loopt, dan heeft dat zo moeten zijn. Toch? In ieder geval ben je dan jezelf trouw gebleven.
Doornroosje

Doornroosje

Doornroosje

27-01-2009 om 17:43

Krachtig

En wat ik ook nog wilde zeggen is dat ik het helemaal eens ben met Meelezer dat je heel krachtig overkomt/bent. Je komt eruit, echt!
Doornroosje

even niet

even niet

27-01-2009 om 19:33

Vastberaden

Ik vind ook dat je ontzettend je eigen situatie doorziet.
Ik begin ook te snappen waar die ongelijkheid in zit. Ik denk helemaal niet dat je man jou gaat verlaten als jij hulp zoekt, ik denk juist dat hij bang is om je kwijt te raken. Hij voelt nu dat hij controle verliest over je en voor hem is dat beangstigend. Hij probeert je te manipuleren door te dreigen. Vastberaden, de manier waarop jouw man reageert is zo herkenbaar voor mij. Een tijdje geleden heeft iemand (een maatschappelijk werker ja) tegen mij gezegd: om patronen tussen 2 mensen te doorbreken, moeten ze eerst een tijdje vechten. Natuurlijk verzet jouw man zich met hand en tand. Jij wilt verandering (waar hij niets van snapt), hij wil alleen maar dat het allemaal zo blijft. Zijn reactie is een logische op jouw actie. Ga dat gevecht aan Vastberaden en kies nu voor jezelf door met iemand te gaan praten. Ik denk echt dat je daarmee de kans om een gelijkwaardige relatie met je man te krijgen vergroot. Nu doen wat goed is voor jou, zal uiteindelijk ook voor jullie beiden goed zijn.
Ik vind het ook ontzettend knap van je dat je zo realistisch bent over die andere man. Natuurlijk mis je hem en dat maakt het er in deze situatie niet gemakkelijker op.
Sterkte.

Marieke

Marieke

27-01-2009 om 22:16

Doornroosje

Wat je schrijft over jezelf serieus nemen klopt. Als vastberaden haar eigen gevoel niet serieus neemt, hoe moet haar man dat dan doen. Als zij niet in zichzelf gelooft, hoe kan ze een ander ervan overtuigen om in haar te geloven.

Het leuke is dat ik er (in een andere context) ook wat mee kan. Een oog-opener als het ware
Marieke

lottie

lottie

28-01-2009 om 12:14

Stelling

Verliefd worden kan iedereen, verliefd blijven is een ander verhaal!

Weet wat je ervoor weggooit, er komt vaak een heel gedoe aan zorgenpakket ivm een scheiding.
Scheiden doet lijden...

Weet wat je nu hebt met je huidige man en of het je waard is om 'opnieuw' met iemand te beginnen. Wat dat opnieuw beginnen is er vaak dan niet meer bij, omdat je dan allebei al een verleden hebt. Het welbekende rugzakje gooit bij velen vaak roet in het eten...

Succes!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.