Relaties Relaties

Relaties

Jeremy

Jeremy

13-01-2009 om 21:33

Erg goede collega

Mijn vriendin heeft een mannelijke collega met wie ze het erg goed kan vinden. Hij zit bij haar op de kamer (als enige), ze lopen rondjes tussen de middag en ze gaan ook nog es eens per 3 maanden wat borrelen met zijn tweeen. Ze zegt dat ze niets met hem wil, maar ze vindt 'm wel aantrekkelijk en (uiteraard) leuk. Ze heeft nog nooit zo'n fijne collega gehad, zegt ze. Ik merk dat ik er moeite mee heb dat ze, naast die rondjes en bij elkaar op de kamer zitten, ook nog es met elkaar de kroeg in duiken. Hij is getrouwd en ze vindt het vervelend dat ik er zo moeilijk over doe.
Ben ik overdreven jaloers/wantrouwend?
Groetjes,
Jeremy.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ja!

Ik kan me op zich wel voorstellen dat je jaloers bent, maar ik denk dat het beter is als je je vriendin op haar woord vertrouwt. Of heeft ze je vertrouwen al een keer beschaamd? Zoals ik het zie vertelt ze heel open over haar collega en de dingen die ze samen doen.

Ik had vroeger ook een mannelijke collega met wie ik het ontzettend goed kon vinden. Ik was en ben gelukkig getrouwd, en die collega van toen is nu een van mijn beste vrienden. We gaan af en toe samen uit eten en zelfs samen naar de sauna, maar ik zou echt niets met hem willen. Hij is een goede vriend, meer niet. En echt dat kan!! Ik ben blij dat mijn man me dat altijd gegund heeft en zich niet jaloers gedroeg.

Wees dus blij voor je vriendin dat ze zo'n leuke collega heeft, en denk er niet meer van dan als het een vrouwelijke collega zou zijn geweest.

Succes!
Karin

Jeremy

Jeremy

13-01-2009 om 22:14

Tnx

Dank, Karin! Vond je jouw collega wel fysiek aantrekkelijk dan? En zou je iets met hem gewild hebben als je niet gelukkig getrouwd geweest was? Mijn vriendin gaf op deze vraag het antwoord: 'ja, jeetje, zo heb ik nooit naar hem gekeken eigenlijk', wat ik als een 'ja' interpreteerde...
En nee, ze heeft mijn vertrouwen nooit beschaamd, maar ik maak mezelf wat gek ben ik bang. Je hoort zo ontieglijk vaak dat twee collega's verliefd op elkaar worden, dat het voor mijn gevoel kat-op-het-spek-binden is als je dan ook nog gaat borrelen met zijn tweeen.

Yvon Meijer

Yvon Meijer

13-01-2009 om 22:33

Ja?

Jouw vriendin zegt: 'zo heb ik nog nooit naar hem gekeken' en jij interpreteerd dat als ja? Ik interpreteer dat duidelijk als nee, het idee is niet eens in haar opgekomen! Ik kan me wel voorstellen dat als je vriendin opeens veel tijd met iemand doorbrengt dat je wilt weten hoe het zit en verder moet je haar inderdaad ruimte en vertrouwen geven. Als het niet goed zit is er toch niks wat je kunt doen. Maar ik zie in wat je schrijft geen aanleiding om te twijfelen aan haar, en zijn, bedoelingen. Groetjes.

Vriendinnetje

Vriendinnetje

13-01-2009 om 23:36

Oei

Ik kan geen vriendschappen met mannen onderhouden. Dan komen er onherroepelijk erotische gevoelens bij. Echte goede vriendschappen bedoel ik, met samen borrelen en wandelen en heel veel praten.
Ik weet dat het kan, mijn beste vriendin kan het. Zou graag verliefd worden op haar beste vriend, ze hebben een keer geprobeerd te zoenen maar de vonk was er niet. Maar als een vriendschap met een man zo goed klikt dan is die vonk er bij mij wel.
Dus je vraag is volkomen logisch. Maar helemaal afhankelijk van je vriendin en de collega.

Jeremy

En zou je iets met hem gewild hebben als je niet gelukkig getrouwd geweest was? Mijn vriendin gaf op deze vraag het antwoord: \'ja, jeetje, zo heb ik nooit naar hem gekeken eigenlijk\', wat ik als een \'ja\' interpreteerde...
Je moet haar ook niet op ideeen brengen.....
Maar idd het borrelen zou ik ook niet echt leuk vinden. Maar mijn wederhelft laat mij daar wel vrij in, terwijl ik wel zeg dat ik het niet leuk vind als hij met een collega gaat borrelen. Ik ben wel jaloerser (schrijf ik dat goed??) ingesteld als hij.

Starry Night

Starry Night

14-01-2009 om 17:56

Het hoeft niet

Het kan best inderdaad gewoon vriendschappelijk zijn en niks meer. Maar ik snap je dubbele gevoelens in deze eerlijk gezegd wel. Je kunt nu eenmaal nooit zeker weten wat de ander voelt. Als het je echt gek maakt zou ik dat in ieder geval niet verborgen houden voor je vriendin. Eerlijkheid lijkt me in deze kwestie het beste advies, voor beide partijen.

Jeremy

Jeremy

14-01-2009 om 17:57

Helaas...

...de relatie heeft het niet overleefd. Uiteraard was dit niet het enige, maar mijn vriendin voelde zich geclaimd. Net nu ik iets had van: 'ach, ik geef het de voordeel van de twijfel', trok zij de stekker eruit. Bedankt voor de reacties!

Polly Shearman

Polly Shearman

14-01-2009 om 19:24

Wow

gisteren avond om half 10 vroeg je je af, of jij jaloers was? en nu is het al over??
fast break up was dat! ongelooflijk!

koentje

koentje

14-01-2009 om 19:47

Misschien

was het impulsief en komt het wel weer goed............

Yvon Meijer

Yvon Meijer

14-01-2009 om 21:09

Hmm

Dan krijg ik toch het gevoel dat ze misschien wel troost gaat vinden, of al vindt, bij die collega... Maar goed, je hebt ons alleen dit aspect van de problematiek verteld dus veel zinnigs valt er eigenlijk niet te zeggen. Sterkte ermee in ieder geval.

Met jou?

De relatie met jou heeft het niet overleefd bedoel je?

Jeremy

Jeremy

15-01-2009 om 11:57

Iets duidelijker?

Hoi, ja, het klinkt allemaal een beetje vaag zo, realiseer ik me. Ik heb haar enorm door zitten zagen over die collega en zij heeft dat opgevat als wantrouwen. Inmiddels vertrouw ik haar er wel in, maar heeft zij zich enorm teruggetrokken. Ze is nogal gesloten van aard. En ik juist super open en praat overal over. Ik moet alles er bij haar uit trekken. En hoe meer ik zit te vissen, hoe irritanter zij mij gaat vinden. Trekt ze zich nog meer terug, wil ik weten wat er aan de hand is, ziet zij weer als claimerig enzenz. En zo modderen we al 3 jaar aan. Het is al 3 keer uitgeweest en er zijn, als het eens aan was, ook nog es allerlei adempauzes geweest omdat een van beide het benauwd kreeg. En toch komen we steeds weer bij elkaar uit, heel apart. Maar goed, op zich is dat wat off topic, ik was benieuwd naar ervaringen van anderen met partners die collega's wel heel erg leuk vonden.

Polly Shearman

Polly Shearman

15-01-2009 om 12:06

Goh

dus je weet precies wat haar bij jou wegdrijft, nl doorzagen en vissen enz en toch doe je het???

wat een bijzondere man ben jij, nou ja... laat bijzonder maar weg: wat een man ben jij ... ( heel veel mannen zijn zo, dat is een troost misschien)

Je weet dat ze daar gek van word en TOCH doe je het, ja dan zou ik ook gaan lopen.

Yvon Meijer

Yvon Meijer

15-01-2009 om 12:24

Nou, polly..

Hij wil blijkbaar erg graag met haar communiceren en zij wil dat niet. Je moet ook niet tegen je natuur ingaan door koste wat het kost je mond te houden terwijl je graag wilt praten. Trouwens, ik lees hier vaker dat vrouwen klagen omdat hun man zo zwijgzaam is.. Ik denk dat ze gewoon niet bij elkaar passen. Groeten.

Jeremy

Jeremy

15-01-2009 om 13:09

Helemaal waar

Grappig dat je dat zegt, Polly, klopt! Ik probeer toch tegen beter weten in te gissen wat er in haar hoofd speelt. Ze trekt zich namelijk soms terug omdat het tussen ons niet lekker zit en soms omdat ze het gewoon domweg druk heeft/anderszins niet lekker in haar vel zit. Eigenlijk wil ik gewoon dan weten: ligt het nu aan mij of niet? En als ze dan heel summier antwoordt, wil ik nog net even iets meer weten. Heel irritant, kweetut, bloed kruipt dan waar het niet gaan kan. En waarom stop ik er idd niet mee, in de wetenschap dat er veel meer vrouwen zijn die overal over willen praten? Tja, ik vind blijkbaar toch iets bij haar waar ik iets mee moet, ben ik bang. Eum...vond

dc

dc

15-01-2009 om 20:54

Je karakter

moet en kun je niet verlochenen voor een collega. Ik ben ook aardig communicatief en heb een keer een relatie gehad met een heel gesloten persoon. Ik werd ontzettend onzeker en ging me heel anders gedragen. Voelde me eigenlijk altijd opgelaten.

Ik heb een man gevonden die me de oren van m'n hoofd kletst.

Jeremy

Jeremy

16-01-2009 om 15:38

Yep dc

dat is iets wat ik ook niet begrijp van mezelf. Ben behoorlijk los gegaan deze zomer, ben erg gek geworden op een ontzettend open, spraakzame vrouw, die helaas te ver weg woonde vond ik. Twee dagen later kom ik ex (die stille) tegen en ik beland direct weer met haar op een plek die niet echt handig was... Begrijp er niks van...

Dropke

Dropke

17-01-2009 om 19:50

Open en open

Misschien dat dat juist niet zo interessant is ?! Misschien vind je dat geheimzinnige juist wel heel aantrekkelijk. Feit blijft, dat het niet werkt. En je gezeur dan helemaal niet. Toch hoe je uitlegde hoe ze reageerde toen je vroeg naar die collega...vind ik haar helemaal niet zo gesloten. Ik voelde haar als enthousiast en open ! Zeker vol vertrouwen naar jou toe. En dan de opmerking ...zo heb ik het nog niet bekeken....die meid was je zo trouw als wat !! Ze deelde alles met je, beantwoorde je vragen, maar je vertrouwde het nog niet. Tja...doei doei !! Zoek snel die zomermeid weer op !!

Dropke

dc

dc

17-01-2009 om 21:35

Niet mee eens

ik vind dat je de gevoelens van je partner zeker wel serieus moet nemen. Als mijn man het niet prettig zou vinden als ik gezellig met een collega (met z'n tweeen) de kroeg induik, dan zou ik me dat goed kunnen voorstellen, en het niet doen.

Als er namelijk geen diepere gevoelens voor de collega in kwestie zouden zijn, zou het me niet uitmaken hem enkel op werk te zien. Als het wel uit zou maken, dan heeft mijn man des te meer gelijk!

Jeremy

Jeremy

19-01-2009 om 09:35

@dropke/dc

@ Dropke: wat een venijn, zeg. Ik geef alleen aan dat ik niet gelukkig wordt van een 'iets-geslotener-dan-normaal' vrouw, maar dat ze me wel mateloos trekt. Het is zeker ook iets seksueels, ik vind haar prachtig, daarnaast zou het mysterieuze ook kunnen meespelen. Ze geeft weinig complimentjes, is gewoon niet haar aard. Als ik dan mijn onzekerheid toon, laat ze heel duidelijk merken dat ze daar niet van gediend is en vindt ze me duidelijk minder leuk. Vanaf dat moment gaat het altijd mis. Ik onzekerder, zij verder weg etc etc, tot het weer uitgaat. Dan stort ik weer in, krabbel op, wordt zelfverzekerder en als ik haar dan weer tegenkom, vindt ze mij ook ineens weer erg interessant en begint het hele circus weer van voren af aan. Ik heb gevraagd of ze met mij relatietherapie wil, maar ze twijfelt enorm. 'Het werkt toch niet' is haar credo. Dat ben ik helemaal met 'r eens, maar ik wil deze cirkel heel graag doorbreken, liefst samen met haar.

@ DC: ben ik deels met je eens. Ze heeft het altijd heel druk, zegt ze en praat in de kroeg dan net over wat andere dingen dan op het werk (waar dan over, denk ik dan, maar goed). Vandaar... Het irritantste is gewoon de combi: en niet zo open/complimenteus én het ehel normaal vinden om alleen met een mannelijke (aantrekkelijke!) collega de kroeg in te gaan. Ik ken verder nie-mand die dat normaal vindt... Als ze dan als reactie zou geven op mijn twijfel: maar ik vind jou veel leuker/lekkerder/liever/weetikveel zou dat ook schelen, maar ook dat doet ze niet.

Dropke

Dropke

20-01-2009 om 16:23

Jeremy

Ja, mijn berichtje was niet zo heel vriendelijk. In je eerdere berichten vond ik je wat bezitterig/jaloers over komen, terwijl er mijn inziens geen echte reden toe was. Nu lees ik dat het vooral door je onzekerheid komt, dat deels door haar gedrag wordt veroorzaakt. Met haar gedrag bedoel ik dan niet het collega verhaal, maar dat ze je geen complimentjes geeft ed, waardoor ze je zelfverzekerheid wat kan oppeppen. Ook geef je aan, dat je tijdens een breuk juist weer zelfvertrouwen opbouwd. Het lijkt me dan voor jou helemaal geen gezonde relatie. Zeker , omdat jij er wel tijd en energie in wil steken en zij dus blijkbaar niet. Ze twijfelt over relatietherapie,jij mag niet onzeker worden en "het werkt toch niet." Is ze die ellende dan wel waard ? En wat levert deze relatie voor jou op ?
Excuses dat ik wat fel reageerde. Laat ik dat maar verwijten aan ooit een heel bezitterige vriend...

gr Dropke

Jeremy

Jeremy

27-01-2009 om 21:21

Bedankt...

...voor je reactie, Dropke, begreep 'm wel. Ieder heeft zo zijn eigen referentiekader. Ik was nooit jaloers, gek genoeg, tot deze vrouw. Ik heb blijkbaar toch af en toe wat zekerheid nodig, alleen zeggen "je vertrouwt me gewoon niet" is dan blijkbaar niet genoeg. Ze heeft in het verleden ook al met zo veel mannen gedacht dat dat best kon, maar elke man wilde uiteindelijk meer van haar, dus denk ik: waarom deze dan net niet?

We hebben besloten een adempauze in te gelasten en dat bevalt me uitstekend tot nog toe. Ze zou een dezer dagen met haar collega wat gaan drinken en ik vind het prima om niet te weten wanneer dat is. Dan zit ik me toch alleen maar de hele avond te verbijten, ben ik bang... Bovendien moet ik maar es goed gaan bedenken wat deze relatie me inderdaad oplevert. In elk geval een hoop stress en klompen in mijn maag. De afstand doet ook weer wat bij haar, want ze vroeg me nu al weer wat ik deed met de vakantie...(?)

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.