Relaties Relaties

Relaties

Mijn ouders gaan scheiden...

he bah, mijn ouders gaan scheiden.
Ze zijn net 40 jaar getrouwd en na bijna 2 weken van serieus proberen er toch nog iets van te maken, hebben ze toch besloten uit elkaar te gaan.

Dan mag ik wel volwassen zijn, maar zelfs dan is het dus als kind zijnde niet leuk

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rembrand

Rembrand

27-01-2009 om 08:56

Inget.

Dat lijkt me inderdaad heel rot. Wellicht staat het er wat vreemd, maar het lijkt net of die veertig jaar goed zijn gegaan en de laatste twee weken er pas pogingen zijn ondernomen om nog iets van te maken. Klopt dat ?
M.

Inget

Inget

27-01-2009 om 09:04 Topicstarter

Oh nee zeg

dat mijn ouders geen sprookjeshuwelijk hadden wist ik al jaaaaren.
hun grotste probleem was het niet praten met elkaar. Irritaties en alles werd niet uitgesproken maar opgekropt.

de laatste 2 weken zijn ze juist wel met elkaar gaan praten maar helaas was het dus te laat. "de prik is van de cola" zoals mijn vader het zei.

Roos

Roos

27-01-2009 om 21:04

Toch

Ik kan me voorstellen dat het ook als je volwassen bent erg moeilijk is als je ouders gaan scheiden. Toch moet ik zeggen dat ik het ook wel erg moedig vind van je ouders dat ze deze knoop na zoveel jaren toch door durven hakken. Dat zal niet meevallen na zoveel jaar samen leven.
Sterkte!
Roos

mirreke

mirreke

28-01-2009 om 09:29

Maar wél een leuke uitspraak!

De prik is van de cola. Die ga ik onthouden, vind ik echt heel leuk!
Mijn schoonouders zijn ook gescheiden toen ze al bijna veertig jaar getrouwd waren. Dit is vooral bij mijn schoonzus erg hard aangekomen, ook al geeft ze dit zelf niet toe.
Ik kan me er iets bij voorstellen, bij het vreemde gevoel dat je nu hebt. Maar ik vind het ook heel dapper van je ouders. Sterkte!

Vic

Vic

28-01-2009 om 10:07

Rol

Ik denk dat het voor kinderen altijd hard aankomt als hun ouders gaan scheiden, ongeacht hoe oud je bent.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 28 was. Ze hebben jaren een slecht huwelijk gehad en ik had het idee dat het juist wat beter ging. Mijn moeder was heel ziek geweest, bijna dood gegaan, en na haar herstel had ze het gevoel dat het nu haar tijd was om aan zichzelf te denken. Dat, terwijl mijn vader zich in de periode van haar ziekte had ontpopt tot een heel betrokken zorgzame man, wat hij daarvoor nooit was.
Ik vond het heel lastig om me afzijdig te houden van alles wat tussen hen speelde in die periode. Mijn vader hing continue bij mij aan de telefoon en snapte er helemaal niets van. Mijn moeder trok meer naar mijn zus en stortte daar haar hart uit. Als volwassen kind loop je denk ik eerder het risico dat je een soort van hulpverlenersrol aangemeten krijgt. Ik weet (nog steeds) niet of dat goed is.

Siepie

Siepie

28-01-2009 om 10:37

Moeilijk

Jee Inge, dat lijkt me inderdaad moeilijk!
Mijn schoonouders hebben ook een jaar of 10 geleden een enorme uitbarsting gehad in hun huwelijk. In een gezamenlijk gesprek met een dochter en een zoon hebben ze besloten om niet te scheiden (omdat zij van mening zijn dat je trouw tot de dood beloofd hebt) en dingen bedacht om de omgang met elkaar te verbeteren. Echter onafhankelijk van elkaar hebben ze ook gezegd dat ze eigenlijk nooit hadden moeten trouwen, schoonvader zei zelfs dat hij een week na de bruiloft al spijt had.
Ik moet zeggen dat ik zelf nog regelmatig denk; wat treurig dat je nu al zo lang samen leeft met iemand bij wie je eigenlijk niet wilt zijn. Al hebben ze het ook niet slecht samen.
Maar toch.
Ik hoop dat er voor jouw ouders nog een mooie tijd te wachten staat, dat zal toch niet meevallen!
Siepie

Inget

Inget

28-01-2009 om 21:49 Topicstarter

Geen ruzie

gelukkig hebben mijn ouders geen ruzie en hun intenties om alles gezamelijk te regelen zijn oprecht.

Vandaag waren ze ook samen op een verjaardag. Het is zo vetrouwd om ze samen binnen te zien komen. Ik kan me nog niet voorstellen hoe het zal zijn straks.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.