Relaties Relaties

Relaties

lost

lost

26-11-2008 om 13:13

Verliefd op een andere man


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
even niet

even niet

28-01-2009 om 15:38

Zonnetje

Ik ben het met je eens, maar het kan helpen als je weet dat er meer zit achter het "verbod" en het dreigement van de man van vastberaden. Als ze zich dat realiseert, is het misschien gemakkelijker om nu iets te doorbreken door voor zichzelf te kiezen. Ze weet natuurlijk ook wel (hoop ik) dat ze geen toestemming nodig heeft, maar weten en doen is twee. Als ze gaat zeggen dat er dingen zijn waarover ze met iemand anders wil praten dan met hem, voelt hij zich nog meer buitengesloten. Is toch niet nodig?

Prulletje

Prulletje

28-01-2009 om 23:36

Hulp van buitenaf

Ik begrijp niet zo goed wat je man tegen hulp van buitenaf heeft. Hij is bang dat jij dan verandert en dingen ingefluisterd krijgt. Okay, dat snap ik. Maar dan is juist therapie met zijn tweetjes handig, want dan is hij erbij. Dan weet hij wat er gezegd wordt en kan hij meepraten. Als hij echt de relatie wil redden, waarom dan de reactie "dan ga ik nog liever dood"? Kan je niet afspreken dat je het een paar keer probeert, en dat jullie daarna samen beslissen of therapie wel of geen goed idee is?

Prulletje

Paula B

Paula B

29-01-2009 om 10:39

Online misschien?

Vastberaden, kijk ook eens op www.relatie-problemen.nl. Een site over, inderdaad, relatieproblemen waar je gratis online therapeutisch advies krijgt. En goed ook, ik ken één van de therapeuten die eraan meewerkt. Het zijn ook echt doorgewinterde therapeuten, elk met zijn eigen invalshoek maar allemaal met de oprechte wens om zo veel mogelijk mensen te helpen om hun relatie duurzaam te houden. Op een manier die recht doet aan beide partners.

Overigens vermoed ik dat 'mijn' therapeute zou zeggen dat de fase waarin jij en je man nu zitten, helemaal klopt in de groei van een duurzame relatie. Natuurlijk kan het niet op de oude voet verder na wat er allemaal gebeurd is. Jullie moeten nu beiden jezelf en je rol ten opzichte van de ander opnieuw definieren. Jouw behoefte aan autonomie is deel van dat proces. Een heel eng proces, maar als je het niet aangaat zal je relatie ook niet groeien. En jij bent zo gegroeid en zo bewust dat je je daar niet bij neer zult leggen. Groei dus door, met respect voor de gevoelens van je man maar zonder je te laten weerhouden. Blijf in contact, communiceer. Maar groei!

Overigens voel ik ook wel met je man mee. Hij heeft een pijnlijk proces achter de rug, van loslaten, zich schamen en opnieuw naar jou toe groeien. En net nu hij dacht er ongeveer te zijn en weer 'gewoon' verder te kunnen, ga jij veranderen. Dat is kennelijk heel beangstigend voor hem.
Zijn angst dat jij door therapie zult veranderen, is struisvogelgedrag. Ten eerste zul je nooit veranderen in iets wat je niet bent. Ten tweede ben je wel zo verstandig en bewust dat je je door een therapeut geen rol zult laten aanpraten - wat een goede therapeut overigens ook absoluut niet zal proberen, maar dat terzijde. Ten derde kan hij jou niet fixeren in je oude staat van zijn, met geen enkele mogelijkheid. Net zo min als hijzelf onveranderd kan blijven door de jaren heen. Of hij nou wel of niet in therapie gaat met je, veranderen zul je. Dat is leven. En aangezien jullie samen leven, zal hij op die veranderingen reageren en ermee moeten omgaan. Hij is er ontzettend bang voor. Daarom voel ik met hem mee, angst is verlammend en heel naar.

Sterkte!

Morgana Fata

Morgana Fata

02-02-2009 om 12:22

Keuzes

**Wat ik me alleen afvroeg: heb je binnen je relatie het recht om op een keuze terug te komen?**

Je hebt in ieder geval altijd het recht nieuwe keuzes te maken.

Tinus_p

Tinus_p

02-02-2009 om 13:30

Ach, rechten

vastberaden:
"Wat ik me alleen afvroeg: heb je binnen je relatie het recht om op een keuze terug te komen?"
Ik vind dat soort vragen over abstracte rechten nogal zinloos, om eerlijk te zijn. Er bestaat geen wetboek voor 'hoe om te gaan in relaties'.

Polly Shearman

Polly Shearman

02-02-2009 om 16:09

Weet je het zeker tinus? ( ot)

dat dat wetboek niet bestaat?? wilde dat juist volgend jaar met carnaval mee gaan nemen.

Lita

Lita

06-02-2009 om 11:41

Spelregels

Vastberaden, misschien herinner je je mij nog. In de tijd dat jouw man verliefd was op een ander heb ik reacties geschreven. Niet altijd gemakkelijk voor jou - dat weet ik nog.
Ik heb het niet nagezocht (want geen tijd nu) maar het onderwerp gelijkwaardigheid en afhankelijkheid was toen aan de orde. Wat ik me herinner was dat je dat toen geen onderwerp van gesprek vond want het was geen probleem. Dat is het wel, blijkt nu. Gelukkig maar dat de hele toestand jou in beweging heeft bezet. Dat je bent gegroeid. Dat je dit stuk durft te bekijken.
Nu je laatste posting.
Destijds waren de spelregels duidelijk. Je man bedroog jou en dat was fout. Dat vond jij, maar dat vond hij zelf ook. Jullie hadden beiden dezelfde spelregels. Het was een uiterst stabiele setting die veel veiligheid bood. Je heftige reacties hadden dan ook te maken met verlies van die stabiliteit (controle weg).
Nu is er door de gebeurtenissen van destijds bij jou wat in beweging gebracht. Dingen zijn niet meer fixed. Je focus is breder. Daarom is er ook ruimte gekomen voor een verliefdheid.
Jij bent aan het nadenken over de spelregels. Passen ze nog? Wil je ze nog? En dat is waarom jouw man nu zo begint te stuiteren. Hij is er bang voor dat jouw zoektocht betekent dat de spelregels gaan veranderen en dat is voor hem niet acceptabel.
Dit kun je niet meer terugdraaien. Hoe meer hij zich verzet, hoe meer jij de noodzaak gaat voelen om alles te bekijken en te gaan evalueren. Doe wat je denkt dat je moet doen. Jij berokkent je man geen schade. Als hij zich niet comfortabel voelt is dat een probleem dat hij bij zichzelf moet zien op te lossen. Jou aan de ketting leggen is geen optie.

Sandra

Sandra

13-02-2009 om 14:29

1-0?

Hai vastberaden,
Ik wilde je wat vragen nav je eigen ervaringen.
Ik lees je draadje al een hele tijd mee, vooral sinds eind vorig jaar, toen mijn eigen man voor mij volledig 'out of the blue' aangaf weg te willen (en oja, hij had ook een ander ontmoet maar dat was bijzaak volgens hem)
Na een paar paniekerige weken van mijn kant, besloot hij mij en onze relatie nog een kans te geven.(?) We zijn in gesprek gegaan met een therapeut en nu ,na een paar maanden, is de angst bij mij weg en voel ik dat ik hier ook wat in te zeggen heb. Ik vond het al wel met mijn hoofd maar mijn gevoel sloot daar niet bij aan.
Wat ik heel erg heb is dat het voelt als 1-0 voor mijn man, daarom heb ik heel erg de neiging om de stand (minstens) gelijk te zetten.
Ik realiseer me dat dat echt ordinair zou zijn, en dat dat me tot iets maakt wat ik in hem zo veroordeeld heb en toch...dat gevoel blijft.
Herken jij dit?
Ik heb geen plannen om dit gevoel daadwerkelijk in actie om te zetten maar vroeg me af of jij dit herkent.
Ik heb trouwens heel veel steun gehad aan jouw verhaal en de reacties daarop, het is echt een proces waar je doorheen gaat. Een ontzettende achtbaan van emoties van vernedering, woede, wantrouwen, achterdocht etc.
Ik doe meestal niet aan spijt en dingen terudraaien omdat overal wel wat uit te leren valt maar in dit geval zie ik het nut er echt niet van in. Wel als hij de problemen die hij ervoer binnen de grenzen van onze relatie had aangegeven. Dan hadden we daar samen aan kunnen werken, daar sta ik best voor open. Nu is het door die affaire een heel ingewikkeld gebeuren geworden.
Nog even kort over de reden van ontrouw van mijn man: nu na een paar maanden gesprekken met de therapeut bleek dat hij zijn grenzen niet duidelijk aangegeven heeft ,waardoor hij het gevoel heeft dat ik erover gewalst ben. Daardoor heeft hij op een gegeven moment gedacht dat we niet bij elkaar passen en heeft in zijn hoofd afscheid genomen en op dat moment is hij een relatie met iemand anders aangegaan. Dit heeft een paar maanden geduurd voordat hij het vertelde. (ik vroeg het en hij kon niet ontkennen)
Het is toch nog een heel verhaal geworden, het zit me nog erg hoog merk ik elke keer weer.
Ik ben benieuwd of je het 1-0 verhaal herkend.
Alvast bedankt voor je reactie,

Groeten Sandra

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.