Relaties Relaties

Relaties

ciska

ciska

27-01-2009 om 10:54

Man met woedeaanvallen wil geen hulp

Een iets ander draadje dan dat daar boven maar ook hier gaat het helaas om woedeaanvallen in de relatie. Manlief is zeer explosief en bij het minst kleine voor hem verkeerde woord is het schreeuwen, stomen en tieren met wijde pupillen en briezende neusvleugels. Of als kinderen per ongeluk tegen m aan duwen of scheef aan tafel zitten wam vlam in de pan. Ik zie de kinderen dan letterlijk ineen krimpen en neem het dan voor ze op. Ik laat de kinderen ook nooit alleen lang bij man thuis als ik weg moet. Nu zou je zeggen wees positief in houding en gedrag, maar dat doe ik. Ik behandel man met handschoenen aan en weet hoe gevoelig hij is voor verkeerd woordgebruik.
Dit is nu al heel lang zo er is weinig respect voor hem meer over want ik ben het inmiddels goed zat. Ik heb meerdere keren er met hem na afloop rustig over willen praten zonder het wijsvingertje te gebruiken maar manlief is zich van geen kwaad bewust en wil niet praten. Verder hoor ik om mij heen steeds vaker gaat het wel goed met hem hij ziet er zo afwezig uit. Zelfs vriendjes van de kinderen vinden dat de papa van X altijd zo naar de grond staart en niet gezellig doet. Verder heeft hij best een goede baan, sport af en toe maar heeft geen andere contacten dan gezin of familie. Verwacht dat hij als vader na zijn werk thuis komt iedereen vraagt hoe het met hem gaat en dat hij dan zijn gang kan gaan zonder met ons rekening te houden. Aan tafel wordt het eten naar binnen gestouwd hij doet niet mee met een gezellig praatje etc. Met pieken komt het dagelijks voor dan weer een paar weken niet. Afgelopen dagen was het weer bingo, uit het niets vlam in de pan zo heftig intimideren dat ik geroepen heb: stop of ik laat je ophalen en dan ga je maar ergens anders naar toe want dit wil ik niet meer. Toen schrok hij even maar tien minuten later weer bingo. Hij verbijt zich op zijn lippen zo boos dat hij dan is.
Ik heb m gezegd dat ik me zorgen om hem maakte en of hij zich wel goed in zn vel voelde. Ja hoor niks aan de hand maar hij draaide de rol om ik was de bitch hij wilde van me af, ik was dit ik was dat en hij wilde me niet eens meer. Ik werd volledig tot de grond toe afgebrand met afschuwelijke woorden. Nog eens geprobeerd weer woede en hij vervolgens weg gestamd naar boven en is in bed gaan liggen. Heb m later gevraagd terug te komen maar dat wilde hij niet. Net een klein kind jammeren in bed en gezegd dat dit niet langer ging en vervolgens zijn moeder gevraagd te komen. Kijken of zij zich ook zorgen maakte over manlief was mijn insteek. Wat schetst mijn verbazing zij legt de bal bij mij neer. Ze kende zoon al heel wat jaren en of ik wel goed in mn vel zat. Nou ja. De rollen werden net als man doet weer even omgedraaid. Manlief en zij gingen mij ondervragen of het met mij wel allemaal goed zat. En of ik niet een of andere overspannenheid had. En de end van haar komst was dat we het maar rustig aan moesten doen en niet meer verder praten en meer gezellig moeten doen. Toen ging ze weg. Ik stond werkelijk met mijn mond vol tanden. Terwijl mijn boodschap was: het gaat niet goed met man, niet naar mij en niet naar de kinderen toe zie jij dat ook en zoja hoe kunnen we hem helpen.
Mijn man wil geen hulp maar voor mijzelf heb ik vandaag amw gebeld voor gesprek om te kunnen klankborden. Amw zei dat het goed was dat ik grenzen van mijzelf en de kinderen aangaf bij man en dat moeder waarschijnlijk geen conflict van haar kind aan kan. Tja.
Zij gaf telefonisch aan dat deze situatie heel pittig was en heel goed in het autistische vlak kon zitten en dat GGNet daar meer op gericht was maar ook daar is man al een paar keer geweest vorig jaar maar wil er niet meer naar toe. Hem mankeert niks en hij wil er niet meer naar toe. Tja wat doe je dan. Nou ik ga voor mezelf en mijn kinderen zorgen en kies voor klankborden bij amw om me te sterken. Wie herkent dit of heeft tips voor ons?

PS svp geen tips over positieve houding naar man toe e.d. want dat doe ik echt al het zit m niet in de communicatie.

Een verdrietige Ciska

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Winona Ryder

Winona Ryder

27-01-2009 om 11:45

Eens met fladder

Bescherm je kinderen ook. Als ik lees dat ze in elkaar duiken uit angst van zo'n uitbarsting dan lijkt mij het geen gezonde situatie.
Eerst voor jezelf en je kinderen zorgen, de rest komt later...
Sterkte!

ciska

ciska

27-01-2009 om 17:01

Tis zo verwarrend

De titel zegt het al. Ik weet gewoon niet meer wat te doen dan grenzen stellen. WIl ik bij hem weg aan de ene kant lucht me dat op aan de andere kant niet. Heb ik nog gevoel voor hem, soms wel maar steeds vaker niet. Sex is al helemaal geen thema meer laat staan ander contact als een knuffel of een aai. Ik voel me ook heel alleen in dit alles. Ik ben de moeder in huis laten we maar zeggen. Ik zorg voor alles en iedereen en ga nu steeds meer zien hoe man is en reageert en dat gaat me heel erg tegen staan. De reactie van zijn moeder is als een koude wind. Ik voel me min of meer bedrogen ofzo.
Voelt heel bevrijdend dat ik nu weer mijn eigen ding ga doen. Ik doe het gewoon. Mijn eigen vrienden ga opzoeken dingen ondernemen, sporten etc. Lucht! De tip van het Libelle forum ga ik zeker gebruiken. Verder heb ik erg veel aan ervaringen en tips van anderen. Ik hou de draad heel warm. Fladderbeestje en Winona dank jullie wel voor jullie reacties.

Ciska

Hannes

Hannes

28-01-2009 om 11:52

Moeilijk ja

Bij ons werd er een ander etiket op geplakt (persoonlijkheidsstoornis waarschijnlijk borderline) maar wel vergelijkbare ervaring: emotioneel destructief gedrag maar het lag altijd aan anderen, met hem was niks aan de hand. Gelukkig liet hij de kinderen grotendeels met rust en waar hij dat niet deed, sprong ik ertussen. En ik heb het vaak moeten ontgelden omdat hem van alles dwars zat. Mijn ervaring is ook dat je er eigenlijk niets positiefs mee kunt zo lang die ander geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn gedrag. Wat je er wel mee 'kan' is zoveel mogelijk aanpassen, wegduiken, zwijgen, meelullen, links en rechts hindernissen proberen weg te nemen, enzovoorts. Maar dat helpt niet echt. Uiteindelijk zit die ander gewoon niet lekker in zijn eigen vel en dat kun je niet voor iemand anders oplossen. Mijn ex is uiteindelijk vertrokken omdat ik niet de goede vrouw voor hem was en dat was, hoe rot een scheiding ook is, een grote opluchting voor mij.
Ik heb veel gehad aan mensen die iets wisten van Borderline en aan een zelfhulpgroep van mensen die ook een (ex-)partner hadden met een pscyhiatrische aandoening. Ik heb moeten leren hem te begrenzen en daarbij zijn heilige verontwaardigiging te negeren: ontzettend moeilijk, nog steeds wel.
Groet, Hannes

lottie

lottie

28-01-2009 om 13:38

Ik zie

dat het stukje wat ik hieronder heb geschreven misschien ook wel op deze draad van toepassing is. Lees het bij het volgende draadje maar eens. Jij bent waarschijnlijk in zijn ogen (onbewust) veranderd van minnaar in moeder...

ciska

ciska

30-01-2009 om 08:01

Al een paar dagen stil

Sinds onze laatste aanvaring van begin deze week met komst van schoonmama heb ik nadat zij naar huis ging besloten me maar even bij man op een afstand te houden. Met andere woorden ik praat niet met hem heb er geen zin in. Voel me zo gebruikt in mijn goede zorgen. Valt het hem op dat ik niet met hem praat maar wel met de kinderen? Het is misschien een flauw of kinderlijk spel van me maar ik kan het gewoon niet opbrengen om het nog weer er over te hebben heb ik al zo vaak gedaan. Nu wil ik lijkt mn gevoel te zeggen. Ik zit zo in mijn gevoel en ben zo teleurgesteld. Iedere morgen als man naar het werk gaat geeft hij mij een knuffel en ik onderga het maar zonder te reageren. Het lijkt wel een experiment: kijken wat er gebeurt. De stille illusie dat hij bij me komt en me lekker vast pakt en zegt dat het hem spijt ofzo. Over een week heb ik een afspraak met amw hopelijk krijg ik daar handvatten hoe nu verder. Het gekke is dat hij nu ik me zo terug trek van de kinderen meer kan hebben. Heeft dat met focussen te maken ofzo? Ben heel benieuwd hoe het verder gaat ik hou nog maar even de langste adem om te kijken of het kwartje valt voelt voor mij nu beter. De kinderen lijden er gelukkig niet onder want mama is gewoon net zo gezellig voor ze als anders.

Ciska

Minet

Minet

30-01-2009 om 11:07

Oei ciska

ik denk dat je er toch echt naast zit als jij denkt: De kinderen lijden er gelukkig niet onder want mama is gewoon net zo gezellig voor ze als anders.

Kinderen voelen nl. feilloos de sfeer in huis aan, ervaren daarnaast dat je niet met hun vader praat, ze zijn echt niet gek.

Sterkte met alles,
Minet

lottie

lottie

31-01-2009 om 13:03

Verkeerde indruk

Hoi Ciska,

Pas wel op met het 'niet praten tegen hem'.
Het schijnt bij mannen nl. zo te zijn, dat als ze niet praten, dat ze genieten. Hij kan nu nl. denken, goh ze zegt niks meer (zeurt niet meer) dus ze is tevreden. Ik weet niet of je de boeken 'Waarom een man niet luistert en een vrouw niet kan kaartlezen' en "Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus" gelezen hebt? Het heeft in zekere zin ons huwelijk een hele andere wending gegeven. Mannen en vrouwen beleven de dingen heel anders. En als je dat weet.... kan dat soms een hele openbaring zijn. Sterkte met het niet praten, het kan voor jezelf denk ik behoorlijk belastend zijn... Omdat het tegen je natuur in gaat misschien. Veel wijsheid toegewenst!

Survivor

Survivor

02-02-2009 om 00:39

Niet praten - nuancering

Aspergers willen graag weten WAAR ZE AAN TOE zijn. Afspraken e.d. moeten goed en op tijd doorgegeven worden. Als je dat niet doet, dan leidt dat tot zeer veel irritatie4.
ALLE andere gesproken tekst (gesprekken kun je het niet noemen) zijn niet interessant. In dat geval is niet praten juist prima.
Verwacht dus niet te veel van je stiptheidsaktie 'niet praten'. Tenzij je zelf introvert bent, zal het nog een hele klus zijn om het vol te houden. En ALS het je lukt, dan zijn de rapen gaar als je informatie niet doorgeeft die HIJ als noodzakelijk beschouwt.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.