Relaties Relaties

Relaties

kathy

kathy

13-03-2009 om 14:26

Anonieme brief ontvangen

't Is al heel lang geleden dat ik hier gepost heb, maar nu is er weer een aanleiding. Vanochtend ontving ik bij de post een anonieme brief waarin stond dat mijn man me al geruime tijd 'bedondert' met ene ... (er stond een naam die mij niks zegt). Verder stond er niks in.
Nu hebben we ditzelfde twee jaar geleden ook al doorgemaakt. Toen kwam ik erachter dat hij een affaire had. Niet langdurig, een week of drie, maar het heeft zeker anderhalf jaar gekost voordat de gemoederen enigszins bedaard waren hier. En nog steeds is er altijd dat knagende wantrouwen. Ik heb geprobeerd dat te negeren. Daarom controleerde ik ook niks, liet ik niet vaak merken dat ik bang was voor herhaling, want ik wilde niet dat dat wantrouwen als een vergif onze relatie zou verzieken.
Hoe onsmakelijk ik zo'n anonieme brief ook vind, ik geloof het meteen. Vanavond, als de kinderen in bed liggen, zal ik hem ermee confronteren.
Ik ben de hele dag al misselijk, heb diarree, zit te trillen en heb het koud. Vreemd dat je zo fysiek reageert op zoiets.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rafelkap

Rafelkap

13-03-2009 om 14:53

Kathy

By the way, het heerst hoor, ik ben ook niet lekker (zoontje aan de diaree, ik aan het overgeven), afgezien daarvan kan ik me voorstellen dat je je beroerd voelt.
Houd nog meer opties open, het kan ook iemand zijn die wraak wil nemen? Degene met wie hij je de vorige keer bedonderde? Oh wat een vreselijk moeilijke situatie! Heel veel sterkte. Het zal heel moeilijk zijn om weer vertrouwen in hem te krijgen en je hebt jezelf de laatste jaren ook een beetje weggecijferd op dat gebied..

Paula B

Paula B

13-03-2009 om 14:54

Onwaarschijnlijk

Kathy, het lijkt me erg onwaarschijnlijk dat de geschiedenis zich zo exact herhaalt. Het kán hoor, maar het lijkt me stug.

Het is logisch, maar ik denk dat jouw emoties van nu eruit voortkomen dat je emotioneel in het oude verhaal zit, dat herbeleeft. Voordat je vanavond met je man gaat praten (praten, niet confronteren...) is het goed om uit dat oude verhaal te stappen. Je leeft op een nieuw moment, de situatie is nieuw. Het kan heel goed zijn dat de aantijging in die anonieme brief ditmaal níet klopt. Sta daarvoor open. Je man weet hoe het echt zit. Vraag het hem.

En hoe dan ik vind ik het een rotstreek om iemand zo'n brief te sturen... kom er dan zelf voor uit zeg, als je het dan nodig vindt om de ander te waarschuwen! Dan kan de ontvanger je verhaal op waarheid toetsen, je kunt steunen of aanvullende informatie geven. Dit is laag, wie het dan ook gedaan heeft en met welke intentie dan ook.

Sterkte!!

Mark van Abcoud

Mark van Abcoud

13-03-2009 om 16:54

Anonieme brief

Ik zou niet klakkeloos die anonieme brief serieus nemen.

Ik persoonlijk vind het heel laf om zoiets te versturen en ik denk dat iemand die zo'n brief verstuurd dat uit eigenbelang doet (of de beschuldiging nou waar is of niet). Misschien is het iemand die jullie uit elkaar wil hebben, de vrouw van de vorige affaire, een familielid, vriend(in) van jou of hem die jullie relatie niet ziet zitten of gewoon iemand die weet van die affaire en die gewoon een heel slechte inborst heeft.

Hoe dan ook, beschuldig je man niet direct, maar meld het gewoon en praat erover.

kathy

kathy

13-03-2009 om 17:09

Moeilijk om niet in paniek te raken

Dank voor jullie snelle reacties. Het is fijn om het toch alvast ergens kwijt te kunnen, want je gedachten gaan volledig met je op de loop na zoiets.
Voor de goede orde: die vorige affaire werd mij niet via brief gemeld, maar daar kwam ik zelf achter. Ik heb hem indertijd herhaaldelijk gevraagd of er iemand anders was, dat bleef hij ontkennen en uiteindelijk heb ik mezelf er toch toe verlaagd om in zijn telefoon te kijken. Toen bleek er inderdaad iemand te zijn die al droomde van een witte bruidsjurk en schattige kindertjes.
Diegene zit hier niet achter, dat weet ik om allerlei redenen heel zeker. Wie het wel is, weet ik niet, maar ik denk niet dat het iemand is die mij goed kent. Ik vermoed een collega van hem. Wie het ook is, ik vind zo'n brief ook walgelijk, maar het vervelende is dat kwaad toch is geschied. De twijfel is gezaaid, en eigenlijk weet ik vrijwel zeker dat er iets van waar moet zijn. Intuitie is in dit soort zaken toch een heel goede raadgever helaas, dat heb ik de vorige keer ook gemerkt.
Ik probeer zeker om rustig te blijven en niet hysterisch te gaan doen (toch al niet mijn aard) en dan zie ik wel hoe hij reageert. Maar ik vrees het ergste.

Starry Night

Starry Night

13-03-2009 om 17:31

Motieven

De motieven om een anonieme brief te schrijven doen er niet zo erg toe, en ook niet of dat al dan niet smakeloos is. Is het waar, dat is het enige wat hier van belang is volgens mij. Heb je overigens al gegoogled op de naam die genoemd wordt? Dat zou ik meteen doen, denk ik. Om te zien of ik een connectie zou kunnen ontdekken.

Ik hoop voor je dat het inderdaad niet meer is dan een smerige streek die nergens op gebaseerd is. Dat zou ranzig zijn, maar van geen invloed op jouw levensgeluk.

Groet, Starry Night

Doornroosje

Doornroosje

13-03-2009 om 19:06

Oh bah

Jemig wat heftig zeg. Als je zeker weet dat het niet de vrouw van de vorige keer is, dan moet het inderdaad haast wel waar zijn. Waarom zou iemand anders zoiets schrijven? Wat afschuwelijk voor je, heb je al nagedacht over wat je gaat doen/zeggen als het klopt? Of over wat je gaat zeggen als hij het ontkent? Sterkte!!!
Doornroosje

Kathy

de brief kan ook van iemand zijn die het beste met jouw voor hebt,maar het niet tegen je durft te zeggen,om wat voor reden dan ook.
iemand die je man met iemand gezien heeft of zoiets.
maardan nog stuur je geen anonieme brief is mijn mening,maar niet iedereen zal daar het zelfde over denken.

Minet

Minet

15-03-2009 om 11:28

Kathy?

Hoe is het nu?

Groetjes, Minet

kathy

kathy

16-03-2009 om 12:08

Helaas, het klopt

Zoals ik al vreesde, was het waar. Mijn man deed gelukkig geen pogingen te ontkennen, leek zelfs in zekere zin opgelucht dat het was uitgekomen.
Het blijft een afschuwelijke en banale manier om erachter te komen dat je bedrogen wordt en ik denk eerlijk gezegd dat zij die brief zelf verstuurd heeft. (Dat denkt mijn man overigens zelf ook.) Waarschijnlijk in de hoop dat ik hem er gelijk uit zou schoppen en dat hij dan linea recta naar haar zou gaan.
Die lol gunde ik haar (en hem) niet, maar het is wel duidelijk dat er iets moet gaan gebeuren hier. Hij zegt dat hij in therapie wil, samen en alleen (voor iemand die zo introvert is als hij een behoorlijke stap) en dat hij absoluut niet met haar verder wil. Er zijn nog allerlei problemen te overwinnen, en als de kinderen er niet waren was het anders geweest, maar die zijn er wel, dus we gaan toch proberen eruit te komen.
Ik ben gelukkig niet zo ingestort als de vorige keer, al ben ik er wel enorm van geschrokken dat hij kennelijk zo goed kan liegen.
Natuurlijk had ik liever gehad dat hij het zelf had verteld (hij zegt dat hij dat niet durfde, uit angst voor mijn reactie, maar gaf onmiddellijk toe dat dat nogal slap klonk) en zo'n brief krijgen wens ik niemand toe (stel dat de kinderen toevallig thuis waren geweest toen ik hem openmaakte, dan had ik me waarschijnlijk niet groot kunnen houden), maar ik ben in elk geval blij dat ik het nu weet.
Heel erg bedankt voor jullie medeleven, dat helpt echt.

Kathy

gatver meid wat een rotstreek!
Wel mooi dat je het nu weet wie weet hoe lang het anders nog geduurd had voor je erachter kwam.
heel veel sterkte met alles!

Maria Flint

Maria Flint

16-03-2009 om 18:45

Rotstreek?

Ben ik nu de enige die het sturen van deze anonieme brief niet ziet als een rotstreek?
Je weet niet van wie die komt en dat kan je een ongemakkelijk gevoel geven, maar de zender zal vast vinden dat jij recht hebt op weten wat er aan de hand is.
Er zullen vast redenen zijn om dit niet aan jou persoonlijk te vertellen. Varierend van het jou eigenlijk niet goed genoeg kennen tot het jou er niet rechtstreeks mee durven confronteren.
Ik zou er niet zozeer vanuit gaan dat minnares de afzender zou zijn.
Besef je wel dat je zonder deze brief nog steeds niet-wetend was en de affaire nog door kon gaan!
De anonieme schrijver of schrijfster heeft jou in feite een dienst bewezen op zijn/haar manier.

Ik bedoelde

van haar man hoor niet van die anoniemeschrijver
Ik vind het geen stijl dat je vreemd gaat binnen een relatie.

Rafelkap

Rafelkap

16-03-2009 om 19:26

Kathy

Wat vind ik dit ontzettend rot voor je! En ik vind het heel goed dat je man aan jullie relatie wil gaan werken - en jij bent erg dapper!
Heel veel geluk voor jullie samen en heel veel sterkte met het terugwinnen van je vertrouwen in je man!

Maria Flint

Maria Flint

16-03-2009 om 20:31

Branca2

Helemaal mee eens hoor, vreemdgaan binnen in een relatie is in mijn ogen gewoon min.
Dus dat een rotstreek vinden ben ik het mee eens.

Prulletje

Prulletje

16-03-2009 om 22:51

Wat vindt je man van de brief?

Als de vriendin inderdaad de brief geschreven heeft, wat vindt je man er dan van? Ik bedoel, ik denk dat mijn warme gevoelens voor zo iemand meteen over zouden zijn! En dan is het tegenovergestelde bereikt.

Prulletje

Mee eens maria flint

't Is niet echt netjes van de anonieme briefschrijver, maar in zekere zin is helaas Kathy er nu achter gekomen en uit haar bericht lees ik dat man er aan wil gaan werken, samen met Kathy.
Dat klinkt positief en kan Kathy én echtgenoot alleen maar heel veel sterkte en wijsheid toewensen

Inge

Inge

19-03-2009 om 10:26

Knap dat je weer met hem verder gaat

hoi kathy,
Zo ik vind het nogal wat. Voor de tweede keer vreemdgaan en je moet er twee keer zelf achter komen. De manier waarop is ook zeer pijnlijk. Ik vind het knap dat je nog de kracht en de moed hebt om met hem verder te gaan. Zelf heb ik vorig jaar een vervelend akkefietje met mij man meegemaakt en ik heb het er nog steeds moeilijk mee. Als ik nu weer met zoiets geconfronteerd zou worden, zou het voor mij direct de druppel zijn. Veel sterkte en laat nog wat horen.
Groetjes INGE

kathy

kathy

19-03-2009 om 11:12

Zelf ook verbaasd

Ha Inge (en anderen),

Ja, het verbaast mezelf ook dat ik er zo op reageer. De vorige keer ben ik een paar maanden helemaal van de kaart geweest. Ik kon niet werken, at nauwelijks, liep de hele dag te huilen en de sfeer in huis was te snijden. Het heeft heel veel tijd gekost voordat we weer enigszins normaal met elkaar konden omgaan en ik dacht toen: dit was eens maar nooit weer.
Nu het toch weer gebeurt, merk ik dat het al die tijd toch nog niet echt goed geweest is, dat we er niet goed over gepraat hebben en dat er nu echt iets moet gebeuren. Ik zeg niet dat alles vergeven en vergeten is, maar ik wil er echt alles aan gedaan hebben voordat ik de pijp aan Maarten geef. Bovendien zijn er ondanks alles nog teveel dingen in onze relatie wel goed. Hoe vreemd het ook klinkt, het lukt me niet een hekel aan hem te hebben. Ik had het zelf ook niet gedacht, maar kennelijk werkt het zo. Dit is ook de reden dat ik er ditmaal niet over heb gepraat met vriendinnen. Die zouden het niet begrijpen. Iedereen lijkt te vinden dat je zoiets geen tweede keer moet pikken. Af en toe knaagt de gedachte dat hij er wel erg makkelijk mee wegkomt, maar ik merk dat hij het heel erg vindt, er zelf ook mee worstelt en dat hij geen serieuze gevoelens voor deze vrouw heeft. (De vorige keer was dat anders.)Daardoor voelt het niet zo bedreigend en kan ik er met iets meer afstand naar kijken. Of het went gewoon, haha!
Ik ben, even voor de goede orde, heel zelfstandig en onafhankelijk. Ik werk fulltime en ben dus financieel niet van hem afhankelijk. De keus om door te gaan is dus niet om die reden gemaakt. Het is niet zo dat ik in paniek raak bij de gedachte om alleen verder te moeten, daarvoor heb ik er in mijn achterhoofd al te vaak rekening mee gehouden, maar ik wil er alles aan doen om mijn kinderen een scheiding te besparen en ik vraag me ook af of we op de lange duur nu echt beter af zouden zijn. Dat betwijfel ik eerlijk gezegd.
Mijn ouders zijn ooit, toen ik een jaar of tien was, een jaar gescheiden geweest en daarna toch weer begonnen. Intussen zijn ze ruim veertig jaar samen. Iedere langdurige relatie moet stormen doorstaan, de mijne helaas ook.
Sorry voor dit lange verhaal!

Collega

Collega

19-03-2009 om 13:10

Anonieme brief

Hallo Kathy,
Nog even inhakend op de anonieme brief, ik zit er zelf al een tijd aan te denken een dergelijke brief te schrijven. Een collega van me vertelt me af en toe - in vertrouwen - dat hij vreemd gaat. Al jaren, meteen vanaf het begin van hun huwelijk, ze zijn nu zo'n dertig jaar bij elkaar. Het aantal minnaressen is ondertussen niet meer te tellen. Hij ontvangt ze gewoon thuis als vrouwlief weg is - zij heeft veel hobby's. Ze heeft 1 keer iets ontdekt, huwelijk heeft toen gewankeld, maar nu gaat het weer redelijk.
Vrouw van collega heb ik 1 keer ontmoet, na een buitenlandse reis heb ik bij ze overnacht. Ik vond haar een lieve, hartelijke vrouw. Daarom heb ik het ook moeilijk met de verhalen die hij me onlangs verteld heeft, dit verdient ze absoluut niet!
Ik zou graag haar ogen willen openen, waarschijnlijk kent ze mijn naam niet eens meer. Die overnachting is jaaaaren geleden, is de enige keer dat ik haar gezien/gesproken heb. De reden dat ik de brief anoniem zou schrijven is dat hij mijn collega is en blijft. Ik zou het met de beste bedoelingen doen naar haar toe. Toch schrijf ik hem niet, ik wil niet stoken of wat dan ook. Als zij op deze manier gelukkig met hem kan zijn, dan maar zo. Maar begrip voor jouw briefschrijver/schrijfster heb ik wel!

Starry Night

Starry Night

19-03-2009 om 14:42

Ter overweging

Ik denk dat je je wel moet afvragen wat je precies wilt bewerkstelligen met zo'n brief. Als dit al 30 jaar aan de gang is en het huwelijk er kennelijk niet onder lijdt, dan kun je dat als buitenstaander ook gewoon aanvaarden natuurlijk. Het kan best zijn dat deze vrouw stillekes best weet wat haar man zo nu en dan uitspookt, maar ervoor kiest daar haar ogen voor te sluiten. Om redenen die alleen haar aangaan. Een anonieme brief kan haar dan zeer rauw en onwelkom op haar dak vallen. Zo'n brief herbergt namelijk het strenge oordeel van iemand die ze helemaal niet kent. Zit ze daarop te wachten? Ik vraag het me serieus af.

Collega

Collega

19-03-2009 om 14:58

Starry night

Wat jij zegt is precies waarom ik die brief ook niet geschreven heb en dat waarschijnlijk ook niet zal doen, heb zelf ook wel zoiets van waar me bemoei ik me eigenlijk mee? Ik betwijfel trouwens of ze er stilletjes toch iets vanaf weet - toen ze achter die ene keer kwam, is dat een zeer nare toestand geweest en heeft het huwelijk het maar op het nippertje gered.

Marieke

Marieke

19-03-2009 om 16:51

Collega

Jij hebt op geen enkele manier het recht om te gaan porren in andermans huwelijk. Jij bent geen partyij en je hebt je niet te bemoeien wat zich tussen twee andere volwassenen afspeelt.
Jij weet namelijk helemaal niet of die vrouw van niks weet, jij weet alleen dat je collega denkt dat zijn vrouw van niks weet en dat is om te beginnen al iets heel anders. En wie denk je met deze brief te helpen of gelukkiger te maken? Welk ander doel dient het dan om jou van een lastig geheim te bevrijden?
Ik heb geen enkel respect voor mensen die anonieme brieven sturen. Als je niet de moed hebt om voor je mening te gaan staan, waarom heb je dan wel de arrogantie om te denken dat een ander het wil lezen?

De scharrel van de man van Kathy is hier een mooi voorbeeld van. Zij probeert op deze achterbakse manier haar minnaar te veroveren en heel waarschijnlijk voelt zij ook wel dat ze bij haar minaar niet op nummer 1 staat, maar hoopt ze dat Kathy hem er na deze brief uit zal schoppen en zij hem zo als nog zal krijgen. Dat soort sneue mensen schrijft anonieme brieven.
Marieke

kathy

kathy

19-03-2009 om 18:28

Marieke, dat denk ik ook

Hoewel ik me de aanvechting wel kan indenken, moet ik toch zeggen dat ik het met Marieke eens ben. Ondanks het feit dat ik anders misschien nog steeds van niks had geweten, is het ontvangen van zo'n brief echt een hele akelige ervaring. Het idee dat je een ander hiermee zou helpen, is volgens mij een misvatting.
Bovendien geloof ik eerlijk gezegd niet dat die vrouw echt helemaal van niks weet als dit al zoveel jaar aan de gang is. Ik denk dat er veel vrouwen (en wellicht ook mannen) zijn die ervoor kiezen het liever niet te weten. Er zijn allerlei manieren om een huwelijk in stand te houden, dit is daar een van.
Ik denk ook dat de scharrel (bedankt Marieke, voor dit toereikende woord) van mijn man inderdaad deze bedoeling had. Niemand anders dan zij kan die brief gestuurd hebben. Ik vermoed dat ze 's avonds geduldig heeft zitten wachten tot hij met zijn koffertje op de stoep zou staan. Dat ze vergeefs heeft zitten wachten, doet mij heimelijk genoegen, hoe moeilijk ik het er ook mee heb.
Overigens zou ik heel graag willen weten of hier toevallig meer mensen zijn die wel eens een dergelijke brief ontvangen hebben? Vandaag nam ik een goede vriend in vertrouwen en die vertelde tot mijn stomme verbazing dat hij zeven jaar geleden ook een brief ontvangen had over zijn vrouw. Hij had het nooit aan iemand verteld en het huwelijk is nog steeds intact. Het luchtte ons beiden op en we moesten er eigenlijk ook heel erg om lachen.
In zijn geval was het trouwens een brief van de echtgenote van de man met wie zijn vrouw hem bedroog. (Volgen jullie dit nog?)

Tirza G.

Tirza G.

20-03-2009 om 00:14

Collega

Brings back memories.......ik moest, ooit als jong afdelingssecretaressetje, vluchten en kamers boeken voor heren congresgangers. Voor één van die mannen boekte ik altijd voor 2 personen en ik had het niet eens door. Ja, op een gegeven moment wel. Gatverdamme. Kwijlebabbel met een echt superleuke vrouw. Ik herken je dilemma helemaal. Maar ik denk dat je er echt niemand een lol meedoet, óók de echtgenote niet. Ja, wellicht leeft ze in een illusie, maar dat zij dan zo.

Tirza

Collega

Collega

20-03-2009 om 08:38

Tirza

Nou Tirza, zou mijn collega kunnen zijn. Ook deze collega nam vrolijk een vriendinnetje mee op een buitenlands reisje.. hele bedrijf weet ervan, vrouwlief niet. Volgens mij had ze tot een paar jaar geleden - toen is ze een heel klein beetje van zijn praktijken te weten gekomen, slechts een miniem topje van de ijsberg - geen idee van de escapades van haar hub. Als je het niet van je partner verwacht, sta je denk ik ook niet open voor de signalen. En dat is wat ik zelf erg zou vinden, dat iedereen in de omgeving van mijn partner zou weten wat hij uitvreet maar dat ikzelf onwetend zou zijn, dat lijkt me echt een vreselijk gevoel. Dat je er achter komt dat je huwelijk één grote leugen is en dat Jan en alleman in 'het complot' zitten en niemand de moeite heeft genomen jou in te seinen.
Ik schrijf de brief niet, maar nogmaals, kan me wel iets voorstellen bij (anonieme) briefschrijfsters die dat wel doen.

Starry Night

Starry Night

20-03-2009 om 09:07

Inderdaad

Bij de aanvechting kan ik me van alles voorstellen, omdat die aanvechting voortkomt vanuit compassie. Maar het daadwerkelijk doen is een ander verhaal. Ik denk dat je beslissing het niet te doen uiteindelijk zuiverder is.

Collega, andere aanpak

Ik heb zelf ook een vergelijkbare situatie gehad met een man waar ik als secretaresse voor werkte. Ik wist de verjaardag van zijn vrouw en nu vroeg hij voor haar verjaardag een kado'tje te halen (aan mij!). Toen ik vroeg hoezo, want ze is toch dan en dan jarig, kwam de aap uit de mouw... Ik heb geweigerd. Later dacht hij waarschijnlijk, omdat ik het toch al wist, dat hij wel meer kon vertellen over haar. Ik heb hem toen duidelijk gemaakt dat wat hij doet, niet mijn smaak is en dat ik niet weet wat ik zal doen als hij blijft vertellen. Dus als hij wil dat ik niets doe en 'niets weet', moest hij vooral zijn mond gaan houden over haar.

Hij vertelde niets meer en ik kon het (een beetje) vergeten. Daardoor kon ik ook zijn vrouw weer redelijk gewoon te woord staan aan de telefoon. Ik wil het niet horen, vind het gemeen. Wellicht kan jij je collega ook vertellen dat je het niet wilt weten?

Sterkte, Kathy, ik wens je sterkte en wijsheid!
Jons

Starry Night

Starry Night

20-03-2009 om 14:06

Jaha

Dat is inderdaad de andere kant. Kan het zijn. Maar zoveel mensen, zoveel verschillende situaties. Jij kunt natuurlijk nooit jouw ervaring nemen en er dan vanuit gaan dat iedere andere situatie vergelijkbaar is, ook al zijn er overeenkomsten. Zo zou ik nooit mijn man zonder pardon het huis uit flikkeren als ik erachter kwam dat hij vreemdging. Alleen al omdat niet alleen mijn belangen tellen, maar ook die van mijn kinderen. En Kathy doet dat duidelijk ook niet meteen. Dat verschilt dus per persoon.

Overigens valt me op dat je ook de mensen die je nooit waarschuwden onmiddellijk en zonder vorm van verdieping of enige interesse in hun beweegredenen hebt 'gestraft' en afgedankt. Dat is je goed recht en wellicht ook best begrijpelijk, maar alweer: persoonlijk.

Inge

Inge

20-03-2009 om 15:48

Zou briefschrijfster toch dankbaar zijn

moeilijk verhaal. Aan de ene kant is het vreselijk om zo een brief te krijgen, maar aan de andere kant was je er anders nooit achter gekomen. Signalen kunnen er zijn, maar als je man ontkent dan heb je soms hulp van derden nodig. De beweegredenen van die derden doen er niet toe. Overspel moet bekend gemaakt worden! De vrouw (of man) moet een duidelijke keuze kunnen maken wat ze ermee doet.
Ik wilde dat iemand mij de ogen eerder had geopend, toen mijn man al jaren liep te rommelen met een ander. Het had mij heel wat onzekere momenten gescheeld. Mijn man was echter slim genoeg om er zeker van te zijn dat niemand anders dan hij en zijn scharrel ervan af wist.
INGE

Starry Night

Starry Night

20-03-2009 om 18:11

Menuutje

En in het geval van Collega ging het om een huwelijk van 30 jaar. Aan de andere kant hoef je in dat stadium meestal niet meer 'voor de kinderen' bij elkaar te blijven Overigens nog wel een verschil in deze: jouw bron was niet anoniem. Dat anonieme heeft gewoon niet zo'n leuk trekje.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.