Relaties Relaties

Relaties

Toosje

Toosje

07-04-2009 om 13:32

Doornroosje en even niet

Beste Doornroosje en even niet,

Ik zag jullie o.t. reacties in het draadje van Marieke staan en moest grinniken. Prachtig verwoord en voor mij zo vreselijk goed te begrijpen!

Ik probeer zelf los te komen van mijn affaire. Hij heeft voor zijn gezin gekozen en ik moet me daarbij neerleggen. Natuurlijk weet ik inmiddels hoe belangrijk seks is voor hem en dat hij dat thuis (nagenoeg) niet meer heeft met zijn vrouw. Dat boezemt mij angst in. Angst dat hij over niet al te lange tijd tegen een "nieuwe Toosje" aanloopt. Het idee alleen al maakt mij zo jaloers dat ik jullie reacties begrijp. Om het echt mee te maken, moet zo erg zijn!

Natuurlijk is het "not done" een relatie te beginnen met een getrouwde man. Maar als de liefde diep zit (en geloof me, dat zit het na een jaar nog steeds), dan is het erg moeilijk los te laten. Ik vrees dat ik nog een heel lange weg te gaan heb. En het verhaal van Doornroosje bevestigt dit alleen maar. Waarschijnlijk gaat de liefde (voor wat is geweest) nooit meer helemaal over...

Groetjes,
Toosje


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Zondernaam

Zondernaam

07-04-2009 om 22:24

Komt goed

Hallo Toosje,

Doornroosje kent mij wel (even niet ook wel denk ik), ik zat 3 jaar geleden ook nogal moeilijk en heb toen veel steun gehad aan dat draadje. En jouw verhalen heb ik ook wel gevolgd, op de achtergrond. Ik schrijf nu al heel lang niet meer over mijn situatie. Ik heb gewoon nooit losgelaten. Slecht he. Hij is er nog steeds, wel in een iets andere vorm. Ik was bang dat het me ongelukkig zou maken als het in stand zou blijven, verteerd door schuldgevoel en zo, je begrijpt vast wat ik bedoel, het mag gewoon niet. Maar nee, het heeft mij gelukkiger gemaakt, ik ben er weer en kan er weer zijn voor mijn gezin. En hij is, zonder dat ook maar iemand het weet, heel dicht aan mijn zij. Doordat het er mag zijn, is mijn obessie voor hem verdwenen. Geen idee wat de toekomst brengt maar het kon niet anders, dus vind ik het goed zo.

Ben bang dat, als je die liefde niet in zijn geheel mag doorléven, dat je er dan altijd om blijft treuren. Ik zie het een beetje als ik Doornroosjes postings soms lees. Hoewel zij het vreselijk goed doet! Ik zie het ook bij jou, het zou jou ook kunnen overkomen. Ik weet niet goed wat ik met deze posting wil! Misschien je een hart onder de riem steken. Je bent echt de enige niet. Maak je er niet te druk om, het komt wel goed.

even niet

even niet

07-04-2009 om 22:49

Hoi

Hoi Toosje,
Erg he? Om het maar niet los te kunnen laten.
Ik weet er alles van.
Wat Doornroosje betreft heb ik toch wel het gevoel dat ze het los heeft gelaten. Ze schrijft dat ze niet meer verlangt naar een relatie met deze man. Het is denk ik meer de nieuwe situatie, de confrontatie met die nieuwe vriendin, wat weer emoties oproept. En dat went dan ook wel weer (weet ik ook alles van).
Ik denk heus dat er een moment komt dat je het wel los kunt laten. Ook aan een lange weg zit ergens een einde.

Maar moeilijk is het wel.
Sterkte ermee hoor.

even niet

even niet

07-04-2009 om 22:54

Zondernaam

3 Jaar geleden alweer? Wat gaat die tijd hard.

Zondernaam, natuurlijk ken ik je nog en ik heb pas nog aan je gedacht (door dat andere draadje). Jij hebt dus jouw eigen oplossing gevonden. Nee, niet erg. Je bepaalt zelf wat voor jou het beste is. Hoe is de relatie met je man nu?

zucht

zucht

08-04-2009 om 09:47

Hoe ? wat?

Wat bedoel je , Zondernaam, met nog heel dicht aan je zij ? welke relatie hebben jullie nu nog ?
Kunnen jullie mij eens in grote lijnen vertellen hoe het gelopen is ?

Doornroosje

Doornroosje

08-04-2009 om 22:43

Here i am

heerlijk al die oudgedienden bij elkaar! Tja, wat zal ik eens zeggen. Loslaten is inderdaad vreselijk moeilijk. Ik heb "Het" na 2,5 jaar wel losgelaten, geloof ik, maar "Hem" loslaten in de zin van "niet meer aan denken", nee zover ben ik nog niet en dat zal misschien ook wel nooit komen.
Het hangt ook van je definitie van "loslaten" af. Ik ben gelukkig met mijn leven, heel blij dat ik voor mijn man heb gekozen en ik wil absoluut niet terug naar die tijd van toen. Dus in zoverre heb ik losgelaten. Maar ik kan nog wel eens overvallen worden door een intense weemoed over het feit dat Hij en ik niet mochten, en dat die liefde dus nooit een kans zal krijgen. Dat we elkaar niet eens meer mogen kennen, terwijl we allebei heel belangrijk voor elkaar zijn geweest. Soms, heel soms, heb ik dan ineens tranen. Dus, als loslaten betekent dat het me niets meer doet, nee, dan heb ik niet losgelaten.
Zondernaam, fijn om te horen dat het goed met je gaat. Ik heb nog vaak aan je gedacht. Zou je eens willen vertellen hoe Hij dan precies aan je zijde staat?
Toosje, wat mij erg hielp is dat ik altijd achter de keuze voor mijn man ben blijven staan.
Doornroosje

Polar

Polar

08-04-2009 om 22:45

Ik ook nog steeds....

Ik heb hier ook wel eens vaker gepost in het verleden.
Heb mij geheime minnaar nu, na 5 jaar alweer, ook nog steeds ernaast....
Niemand weet het, en we zien elkaar niet vaak, zo'n 4 tot 5 keer per jaar.
Wel sms-en, bellen of mailen we een paar keer per week. Nu het van mezelf mag, ben ik inderdaad ook niet meer geobsedeerd door hoe het met hem is, hoe het tussen ons loopt etc. Al die toestanden heb ik wel gehad Het is goed zo, ik ben er helemaal voor mijn man & gezin, maar hij heeft ook een plekje...
Maar iedereen moet zijn eigen weg hierin vinden. En Toosje, ik kan me goed voorstellen dat je baalt....

Groetjes, Polar

doornroosje

doornroosje

08-04-2009 om 22:53

Oeps, nog niet klaar

Ik verzond hem per ongeluk. Wat ik nog wilde zeggen, Toosje, is dat ik denk dat het voor jou nog moeilijker is om los te laten omdat je niet echt voor je man wou/wilt kiezen. Tenminste dat begreep ik. Jij wilde voor je minnaar kiezen, maar hij uiteindelijk niet voor jou. Zo was het toch?

Groet Doornroosje

Doornroosje

Doornroosje

09-04-2009 om 08:51

De "methode" van polar en zondernaam

was voor mij/ons geen optie. Niet omdat we het niet wilden, maar omdat het emotioneel gezien niet werkte. Ja, toen had ik het liefst gewild dat ik Hem er gewoon mijn hele leven bij had kunnen houden zonder dat dat verder gevolgen zou hebben voor wat en wie dan ook. Nu ben ik blij dat het niet zo is. Ik moet er echt niet meer aan denken. Het kost zoveel energie, die ik nu gelukkig weer voor andere dingen heb. Het zou bij ons ook nooit hebben gewerkt omdat Hij mij helemaal en voor altijd wilde en niet voor erbij. Hij was ongelukkig in zijn huwelijk en trok heel erg aan mij. Daarnaast was de verliefdheid/liefde zo heftig, dat we volledig van elkaar bezeten waren. En ik had het ook niet gekund omdat ik eigenlijk gewoon weer gelukkig wilde zijn met mijn man alleen. Dus, ik denk dat de methode Van Polar en Zondernaam alleen kan werken als je het allebei kunt opbrengen en allebei ook tevreden bent met het feit dat je iemand niet helemaal hebt. Je moet waarschijnlijk allebei een "gelukkig" huwelijk hebben. En de verliefdheid moet niet te heftig zijn, want anders red je het denk ik ook niet. Hoe zien julie dit?

Groet Doornroosje

Zondernaam

Zondernaam

10-04-2009 om 21:08

Oke, mijn verhaal in een notedop

Jawel ik wil wel iets vertellen, maar ben wel een beetje bang voor het gevaar dat er in schuilt als je je verhaal op internet zet. Ik hou het oppervlakkig.

De verliefdheid is hier nog lang niet over en nog steeds heftig, maar wel ietsje minder obsessief allemaal, gelukkig. Het was ook echt niet vol te houden. Smsen, bellen, afspraakjes, mailen, slapeloze nachten, zorgen, spanning en schuldgevoel. Elke dag weer opnieuw tot we er allebei zowat aan onderdoor gingen.

We hebben een deal gesloten, een pact. Geen toekomst voor ons nu, er is teveel te verliezen. Maar zeg nooit nooit.
Het smsen is afgeschaft, te gevaarlijk ivm huisgenoten. Was afkicken maar het went en is nu wel zo relaxt eigenlijk. Afspraakjes idem dito. Slapen doen we weer heerlijk en zorgeloos. Omdat we namelijk niet samen verder gaan(willen we best maar doen we niet en staan we helemaal achter) en dat geeft rust. Je loopt niet meer met die knoop in je maag van wat moet ik doen. Gezin en partners gaan voor. Hebben allebei onze thuisbasis nog en zijn daar happy mee in de wetenschap dat we ook elkaar hebben. Want dat moet, zonder elkaar kunnen we niet meer.

We zijn een aantal dagen per week de hele dag samen en heel erg close. Twee zielen een gedachte, dat is heerlijk. Ondanks alle bedenkelijke blikken van anderen. De andere dagen mailen we elkaar en bellen soms. We hebben een vriendschap ontwikkeld, komen af en toe bij elkaar over de vloer, zelfs. Seks is een heerlijke fantasie maar momenteel niet mogelijk, er is gewoon geen gelegenheid voor. Wil niet in mijn eigen bed betrapt worden en een hotel is geen optie. Allemaal veel te gevaarlijk. Maar in het eerste jaar hebben we het veel gedaan en we verlangen er nog steeds naar.

Mijn man is een geweldige vent, de beste van de hele wereld, we hebben het goed. En dit is mijn grote geheim dat ik nooit aan iemand heb verteld. Ik deal er zelf mee en dat lukt nu best. Na drie jaar.. Ik heb het beste van twee werelden. Ben nog wel eens geneigd te verzanden in de sleur van alledag en daar ongelukkig van te worden. Nu niet meer, ik heb genoeg spanning voor een heel mensenleven.

Benieuwd naar jullie reacties.
Zondernaam

Minke

Minke

11-04-2009 om 08:27

Over de vloer blaah kots

Ik denk dat jullie het heel goed opgelost hebben zo maar dat (quote) komen af en toe bij elkaar over de vloer, zelfs.(qoute) Dat gaat te ver! Misschien kom je wel over mijn vloer, dat kan toch niet. Je moet elkaars partners wel respecteren, als partner voel je dat er iets is maar je kunt de vinger er niet op leggen. Ik vind dat heel fout van jullie.

zucht

zucht

11-04-2009 om 11:03

Zondernaam

Je ziet elkaar dus nog enkele dagen per week ? Gaan jullie dan samen wat eten ofzo ? of wat kan ik mij daarmee inbeelden. Hoe lang ken je hem nu al ? hebben jullie na 1 jaar het anders aangepakt omdat het veel te veel energie kostte ? Wat bedoel je met dat je dealt met je man ?
Ikzelf heb dus ook de beste man van de hele wereld,
met persoon 50+ mail ik enkel (we wonen een uur rijden van elkaar) Seks is er nooit geweest...

Zondernaam

Zondernaam

11-04-2009 om 12:23

Ja het kostte megaveel energie

Minke, ik las je reactie vanochtend vroeg en het laat me maar niet los. Je hebt zo gelijk maar wat moet ik. Bij de vriendschap die we nu hebben zou het gewoon heel gek zijn als ik niet af en toe bij hem thuis kom. Maar het gebeurt zeer weinig en als ik daarna naar huis ga ben ik totaal gesloopt. Zozeer grijpt het mijzelf ook aan, dat ik zo'n afschuwelijk mens ben.

Dankjewel voor je reactie. Ik praat er nooit over. Met niemand. Mijn verhaal hier is niet bedoeld om mezelf volledig te laten afschieten, maar een beetje bang ben ik daar natuurlijk wel voor...en jouw gefundeerde kritiek stel ik op prijs.

Zucht, ik heb niet een deal met mijn man maar met die andere man. En die deal is, niet samen verder maar wel samen blijven zo goed en zo kwaad als dat kan. Zonder anderen pijn te willen doen.

"hebben jullie na 1 jaar het anders aangepakt omdat het veel te veel energie kostte ?". Ja dat met name, maar de risico's werden ook te groot.

Het is niet samen eten wat we doen maar een vorm van samenwerking, in een soort van eigen zaak. Even lekker vaag, sorry.

Zit je ermee dat je mailt met je 50+? Mijns inziens doe je er toch niet zo heel veel kwaad mee?

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

13-04-2009 om 23:33

Mijn verhaal....

.... lijkt voor een deel op wat ik hier voorbij zie komen (polar en zondernaam). Ik wilde er een nieuw item voor posten, maar ga eerst even hier op dit draadje in.

Ik ben er verrast over dat (als ik het goed lees) er dus sommige zijn die na jaren nog steeds een geheime liefde hebben. Ik heb (nu nog) de illusie dat zo iets maar heel even stand kan houden.

Ik heb niemand over mijn geheime liefde verteld, maar het knaagt. We kennen elkaar niet van het werk, maar wel via het werk. We zien elkaar regelmatig, omdat we allebei flexibel zijn in hoe we ons werk indelen. Verder mailen we en bellen we.
Ik zie hem echt als mijn "liefde op het 1e gezicht" maar ik weet dat we geen toekomst hebben. We zijn allebei voorzien van een vaste partner en er zijn aan beide zijden kinderen. Ik ben voor de 2e keer getrouwd en heb kinderen uit beide huwelijken. Ik pas ervoor om voor de 2e keer te scheiden en opnieuw te beginnen.

Trouwens, dat is iets waar we het ook nooit over hebben. We zijn verliefd geworden, maar hebben onze gezinnen thuis. Als het uitkomt zijn we samen (heel soms in een hotelletje) Ik ben al ruim een jaar verliefd op hem en sinds begin dit jaar hebben we een geheime relatie, voor mij echt liefde op het 1e gezicht. Ik weet dat hij de man van mijn dromen is, maar onbereikbaar..... Ik heb een (prima) relatie met een man die van me houd en ik zou hem ook niet kwijt willen, maar toch.....

Mijn vraag:
Romantiseer ik de boel omdat het een verboden liefde is, of kan het echt? Weten dat dit "de ware" is, los van wat ik daar mee wil of doe?

Natuurlijk schaam ik me, ben er zeker niet trots op, had ook nooit gedacht dat ik het zover zou laten komen.

Ik zoek contact met "lotgenoten" en hoop hier in dit draadje antwoorden of begrip te vinden.

Ik ben benieuwd naar jullie reacties....

Toosje

Toosje

14-04-2009 om 10:28

Moeilijk

Wat maken wij het onszelf moeilijk! Nu ook weer het verhaal van zonnetje achter een wolkje. Ik kan er niets aan doen, maar ik geloof steeds minder in een monogaam huwelijk dat levenslang duurt...

Ik heb dit weekend veel tijd met mijn gezin doorgebracht. Veel uitstapjes gemaakt, bewust met de jongens bezig zijn. En toch, mijn (ex-)minnaar was er steeds bij. In mijn gedachten liep hij steeds aan mijn zij. Ik zag alles door zijn ogen. Loslaten is zo moeilijk!

Volgens mij zou het me meer rust geven als ik wist dat hij nog wel een deel van mijn leven zou mogen uitmaken. Al is het maar 6 dagen in een jaar, dat we samen zouden kunnen zijn. Dat we kunnen vrijen en genieten van elkaar. Dan zou ik mijn huwelijk meer kans van slagen geven, dan nu het geval is. Nu stop ik mijn gevoelens voor die minnaar weg, althans, dat probeer ik. Maar het lukt niet. Hij zit nog in me! Ach, het is nog zo vers allemaal...

Doornroosje, je hebt gelijk. Ik kan (nog) niet helemaal voor mijn man kiezen. Hij wil met mij verder, maar ik weet het niet. Als mijn (ex-)minnaar voor mij zou kiezen op dit moment, zou ik nog steeds alles laten vallen. De liefde die ik voel voor deze man, heb ik nooit eerder ervaren. Dat hij vindt dat hij, ondanks de liefde die hij voor me voelt, zijn kinderen vóór alles moet laten gaan, klinkt nobel. Maar ik vind dat hij zijn eigen geluk wel iets meer zou mogen laten gelden. Dus ja, hij heeft gekozen. Voor zijn gezin. En af en toe laat hij me toch weten hoe gek hij nog op me is. Hij probeert los te laten, maar ook hem kost het moeite!

Fijn, zo'n forum, waar je even al het verdriet van je af kunt "praten"! Bedankt meiden!

Groetjes,
Toosje

Zondernaam

Zondernaam

14-04-2009 om 20:10

Even wat reacties

Hallo zonnetje. Ja die verdwijnt af en toe achter de wolken he, als je zo moet leven. Maar ach, dat doet ie anders ook hoor moet je maar denken. Als je dan toch zo leeft zoals je nu doet, probeer er dan tenminste van te genieten. En vertel het inderdaad aan niemand, als je niet wilt dat het uitkomt.

"Ik heb (nu nog) de illusie dat zo iets maar heel even stand kan houden".
Ik niet meer hoor. Ken je dat verhaal nog van Harry Mens. Ik geloof dat hij zeven (!) jaar een buitenechtelijke relatie had compleet met kinderen bij die vrouw!! Je houdt het niet voor mogelijk maar het gebeurt.

" Romantiseer ik de boel omdat het een verboden liefde is, of kan het echt? Weten dat dit "de ware" is, los van wat ik daar mee wil of doe?"

Ja je romantiseert zeker! Het voelt nu als de ware, ik herken het helemaal. Maar je maakt die man niet mee als hij gewoon maar gewoon is en niet zoals nu bezig om het jou helemaal naar de zin te maken. Verliefde mensen richten zich helemaal op elkaar en herkennen van alles in elkaar. Zodra je verliefdheid overgaat wordt je ook weer twee individuen die niet als levensdoel hebben om elkaar de hele dag gelukkig te zien en te maken.

Toosje, "Volgens mij zou het me meer rust geven als ik wist dat hij nog wel een deel van mijn leven zou mogen uitmaken".
Voor mij werkt dat heel duidelijk wel zo ja..
Wat de toekomst brengt weet ik niet, maar voor nu ben ik heel gelukkig dat ik hem om me heen heb.

Zondernaam

Zondernaam

Zondernaam

14-04-2009 om 20:24

Even een test om te kijken of je romantiseert

Of je romantiseert wilde je weten he zonnetje achter de wolken?

Testvraag:

Zou je die man nog steeds zo leuk vinden als je elke dag zijn sokken onder het bed vandaan moet plukken?

Antwoord A : hm nou nee misschien toch niet zo, uiteindelijk

Uitstekend geantwoord, je romantiseert niet

Antwoord B : ooh jaa, ik zou er zowiezo al een moord voor doen om een gezamelijk bed te hebben! Wat kunnen mij die sokken schelen, ik weet zeker dat ik ze met liefde zal oprapen. Want hij zal omgekeerd heerlijk eten voor me koken. Het moet heeeeerlijk zijn om samen te zijn. Ik zal hem vertroetelen met alles wat hij maar lekker vind, ik droom er gewoon van om een glaasje wijn in te schenken als hij uit zijn werk komt. Dan babbelen we wat en kokkerellen samen en we hebben constant lol en voeren elkaar hapjes om te proeven en nog voor de spaghetti op tafel komt zijn wij al op het aanrecht beland.

Niet goed geantwoord, je gaat niet door naar de volgende ronde.

Hou je nou maar voor dat antwoord A de waarheid is en antwoord B een fantasie

*******

*******

15-04-2009 om 19:53

Lees mee....

Hallo,
Ik lees hier mee, herken zo veel. Maar net als anderen wil ik eigenlijk niet zo veel kwijt op het internet. In mijn leven is ook een andere man en die is er inmiddels ook al weer enkele jaren.
Vind het wel fijn om nu eens te lezen dat er meer mensen zijn met dezelfde vragen/onzekerheden die toch proberen te genieten terwijl dat eigenlijk helemaal niet 'mag'. Dat is wat ik toch soms wel mis, met anderen hier over kunnen praten.

Groetjes *******

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

16-04-2009 om 10:18

Haha

leuk die test.

Natuurlijk heb je gelijk, ik weet ook wel dat ik de boel romantiseer, maar dat is nou juist het probleem. Dat voelt zo goed....

Toch was het echt van mijn kant uit liefde op het 1e gezicht. Ik zag hem en was verkocht. En het gekke is dat in de loop van de tijd dat alleen nog maar sterker is geworden, nu al 1 jaar en 4 maanden. Onze stiekeme relatie is nog maar pril, maar ik voorzie dat dit geen gril is die over gaat.

Maar beiden willen ook niet uit de bestaande relatie.

Zucht.... inderdaad, wat kunnen we het ons toch moeilijk maken!!!

Blijf reageren allemaal, gedeelde smart is halve smart.... ook al is het verkeerd en niet goed te praten, weten dat ik niet de enige ben, doet me goed.

Toosje

Toosje

16-04-2009 om 21:54

Romantiseren?

Waarschijnlijk heb je gelijk. Maar op dit moment zou ik met alle liefde van de wereld zijn vuile sokken onder het bed vandaan vissen. Al besef ik ook heus wel dat ik dat na een paar jaar spuugzat zal zijn!

Ook weet ik dat deze man vreselijk veel vuur in z'n donder heeft en dat daar ruzies uit voortkomen. Ruzies die ik met mijn eigen man nauwelijks heb. Dit is ook iets wat ik mij steeds maar voorhoud. Het helpt niet. Ik blijf hem als de liefde van mijn leven zien...

Groetjes,
Toosje

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

16-04-2009 om 21:54

Geen onderwerp

Hallo ****,

Al een paar jaar zeg je.... dat is lang. Hoe vaak zien jullie elkaar en hoe heeft jullie relatie zich ontwikkeld, wat is het nu. Ik bedoel: is het een relatie of zijn het stiekeme, gestolen kusjes ofzo??

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

16-04-2009 om 21:56

Toosje

Hallo Toosje,

Dat herken ik ook. We hebben het ook tegen elkaar gezegd, tenminste ik tegen hem, ik weet zeker dat ik het als zijn partner, niet bij hem zou uithouden. Hij heeft een veel te druk leven. Ik denk dat ik constant ruzie zou hebben.

Hoe is je relatie met je partner en voel jij je wel eens schuldig?

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

16-04-2009 om 22:05

Mijn visie voor doornroosje

Inderdaad kan je "iemand erbij" nooit helemaal hebben. Jij schetst dat je dan juist een goed huwelijk moet hebben. Mijn huwelijk is juist niet helemaal goed, maar ik wil het wel weer goed hebben en wat ik krijg van mijn stiekeme vriendje geeft me de kracht om juist te werken aan mijn relatie. Dat wat ik thuis mis, krijg ik van hem. Dus ik ben niet te verdrietig thuis, kan objectief zijn en we werken samen aan onze relatie.

Ik vraag me ook af of ik nog een stiekem vriendje wil hebben als het thuis beter gaat. Maar voor nu zou ik hem niet uit mijn leven willen hebben. Elk mailtje, smsje of belletje laat mijn hart sneller kloppen en het is zooooo leuk als we samen zijn. De gezellige bakkies koffie maar ook de heftige vrij partijen.

*******

*******

20-04-2009 om 22:46

Zonnetje achter een wolkje

Hallo
Ja dat is zeker lang. De ontwikkelingen verschillen, soms hebben we veel contact en soms een poosje niet. Wat is het nu, eigenlijk weet ik zelf niet zo goed hoe ik het moet noemen. We delen veel, maar zien elkaar niet meer. Ik zou hem niet willen missen en kan me nu ook niet indenken dat ik daar ooit anders over zal denken.
Hierboven las ik iets over schuldig voelen, soms voel ik me schuldig, maar mijn eigen huwelijk is niet helemaal super dus ik denk dat ik er daardoor minder last van heb.

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

21-04-2009 om 22:18

Voor *****

Ik herken het helemaal. Ook mijn relatie gaat niet zo goed en daarmee denk ik het te rechtvaardigen.

Ik geniet van de momenten met hem samen en weet dat het niet meer dan dat is. Ik droom over meer, maar als het zou kunnen, zou ik niet weten of dat wel zou willen.

Ik ben erg benieuwd hoe lang dit gaat duren......

Ik ben best benieuwd naar meer reacties van anderen, ik weet zeker dat er meer lotgenoten zijn ........

Zondernaam

Zondernaam

22-04-2009 om 18:56

Geheim

Denk dat hartje1970 dit geheim had willen houden. Want een relatie ernaast, met de afspraak om dat zo te houden, daar moet je echt heel voorzichtig mee zijn. Nooit tegen iemand iets zeggen, net doen alsof het er niet is. Je kunt jezelf altijd een keer verraden dus het is vreselijk oppassen. Maar verder kun je best vrij normaal doorleven hoor, met de gebruikelijke vraagstukken in een huwelijk als waar zij over spreekt. Zoals nog een kindje ja of nee. Je bent namelijk niet alleen, je hebt ook nog te maken met je partner die bepaalde dingen wil of doet. Dat gaat gewoon door.

Ben toch soms wel eens benieuwd, hoeveel mensen hebben nou zo'n geheime relatie naast hun eigen relatie.

Het is in ieder geval niet aan de buitenkant te zien. Wij zullen allemaal hele gewone vrouwen zijn vermoed ik. Ikke tenminste wel. En mijn omgeving/familie/vrienden zouden dit echt niet achter me zoeken.

Ben ook oprecht blij dat niemand het weet. Ik moet er niet aan denken. Ik vind het allemaal al lullig genoeg, zeker voor mijn man. Laat staan als er mensen van afweten en hij niet.

Zondernaam

watnu

watnu

22-04-2009 om 19:25

Yep

Ik zou mijn hand voor mijn man in't vuur gestoken hebben, de eerlijkste, trouwste, gevoeligste man, welke mij op handen droeg/ draagt...toen ik eens z'n sms-jes van en naar z'n collega tegenkwam (kusjes, liefste, schatje, ik denk constant aan je....) wist ik niet wat ik zag...een complete aardschok !!!, we hebben bijgepraat , ik probeer het achter mij te laten, maar ik zal nooit meer zo zeker kunnen zijn als dat ik was
Ik zou vroeger NOOIT verliefd worden op iemand, dat kwam niet in mij op, maar sinds ik dat van m'n man heb gezien...is het mij overkomen, ik ga er nog braaf mee om, maar het vreet aan mij en ik twijfel wat ik ermee moet, ik wil er van proeven,het trekt zo aan...maar heb toch wel wat angst voor de gevolgen...welke adviezen zouden jullie geven ??

*******

*******

22-04-2009 om 20:43

Watnu, zondernaam

Watnu, je vraagt om adviezen, die kan ik je niet geven, misschien iemand anders wel. Ik zou zelf niet weten wat ik zou doen als ik alles over moest doen. Wat bedoel je dat je er braaf mee omgaat? je doet er nu nog niks mee? De gevolgen kun je denk ik zelf het beste overzien. Weet ook niet wat je wilt, het gaat hier volgens mij toch over langere geheime relaties en niet over een uitstapje buiten de deur.
Zondernaam, ook ik ben een hele normale vrouw, het staat niet op mijn voorhoofd en ik denk dat de meeste mensen ons gezin als the happy family zien. Het is een groot geheim. Soms is dat zwaar, maar ik krijg er zo veel voor terug. En ja het dagelijkse leven gaat gewoon door.

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

23-04-2009 om 22:20

Ik ook....

... ik ben ook blij dat niemand dit weet. Ik ben zeker ook een hele normale vrouw. Leef een gewoon leven, met kindjes op school. Gezellige vriendinnen en een fijne familie.

Totdat het je overkomt, kan je je er ook niets bij voorstellen. En wat ik ook zo verbazend vind, is dat het zo makkelijk gaat. Ik had gedacht dat ik het heel moeilijk zou vinden om mezelf niet te verraden, of om gelegenheden te creeeren, maar het loopt (tot nu toe) allemaal heel soepel.

Dat komt natuurlijk omdat hij en ik dat ook zo afgesproken hebben, zodra we thuis zijn is er geen contact en weekenden en vakantie natuurlijk ook niet. Het is niets en zal niets worden, dus die verwachting heb je dan ook niet.....

Het blijft een dubbel leven en ik ben er niet trots op

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

23-04-2009 om 22:23

Wat nu

Ik kan je geen advies geven. Je weet hoe je je voelde toen je het van je man ontdekte. Maar ik weet ook dat het gaat zoals het gaat en dat je het alleen met wilskracht kan tegenhouden.

Ik wens je sterkte, of misschien wens ik je wel een momentje van stiekem geluk toe. Als het van jezelf mag en je hebt het ervaren, hoeft het misschien niet meer.

Ik weet nu al uit ervaring, dat ook in een stiekeme relatie, de eerste verliefdheid eraf gaat en dan..... word je of wakker, of je hebt 2 relaties te onderhouden......

Ik ben benieuwd wat je gaat doen...

watnu

watnu

24-04-2009 om 11:11

Opnieuw?

Als jullie op voorhand zouden weten wat jullie nu weten...zouden jullie er dan opnieuw aan beginnen ?
Ik ken 'hem' nu al ruim een jaar, we weten van elkaars gevoelens sinds een half jaar, soms vraag ik mij af of ik achteraf geen spijt ga krijgen niet te proeven van deze ervaring, we mailen elkaar wel nog regelmatig (1 a 2 x /week)maar we wonen wel ruim ver van elkaar af
zouden jullie alles hetzelfde doen als dat het nu gelopen is ? wat zou je anders doen ? eerlijk

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.