Relaties Relaties

Relaties

Toosje

Toosje

07-04-2009 om 13:32

Doornroosje en even niet


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
geen naampie

geen naampie

07-05-2009 om 12:22

Vertrouwen

ik heb het ook meegemaakt het ergste vind ik dat er tegen je gelogen wordt. De basis van vertrouwen is verdwenen. Evt sex of ontmoeting is minder erg dan vertrouwen verliezen

Jade

Jade

07-05-2009 om 14:35

verliefd worden op een ander kan je overkomen, maar de zin "ik heb hier niet voor gekozen" raakt kant noch wal als je vreemdgaat.

Je hebt dus wel dégelijk gekozen en dat is je huidige partner bedriegen.

Eigenlijk is het wél heel simpel, maar toch snap ik het ook wel dat het niet simpel is

Crala

Crala

07-05-2009 om 23:34

Simpel of niet simpel

Het is comfortabel om vanuit de veilige getrouwde situatie een stiekem avontuur aan te gaan. Maar ik kan mij niet voorstellen dat dat goed voelt, altijd die angst voor ontdekking of is dat juist de kick?
Het lijkt mij veel spannender om het allemaal open op tafel te gooien en te kijken wat er mogelijk is in je relatie. Ik vind vreemdgaan ubertruttig! Helaas was ik dus, naar achteraf bleek, getrouwd met een ubertrut van een man.

Primavera

Primavera

08-05-2009 om 12:14

Exclusieve relatie egoistisch?

****** schrijft: "Zelf ben ik van mening dat als iemand denkt dat diegene exclusief recht heeft op de liefde van zijn of haar partner, dat die persoon dan behoorlijk egoistisch is"
Verklaar je nader, waarom zou dat egoistisch zijn? De meeste mensen als ze een relatie aangaan hebben meestal toch een exclusieve liefde in hun hoofd en beloven elkaar ook iets in de trend van lief hebben en respecteren of een wat bindender contract in voor- en tegenspoed totdat de dood hen scheidt. Daar wordt je tot niemand toe gedwongen, je mag van mijn part ook afspreken met je partner dat je verhouding veel vrijblijvender is en exclusief zal zijn totdat je iets beters tegenkomt waarna de partner de tweede viool mag spelen (vanwege de kinderen, financieel of voor het huishouden).
Als iemand tijdens zijn leven van mening veranderd over wat hij/zij had beloofd aan zijn/haar partner dan is dat al vervelend, ma op het moment dat het achterbaks moet gebeuren en de partner doelbewust een rad voor ogen wordt gedraaid om de concequenties van eigen handelen maar niet te hoeven dragen dan zit je pas echt fout. Je ontneemt de partner, die je ooit eens lief hebt gehad of waarvan vaak beweerd wordt dat er nog steeds van gehouden wordt ieder recht om zelf te beslissen. Je hebt geen respect meer voor de ander en bedriegt de boel omdat je voorang geeft aan je eigen genot. Wie is er nou egoistisch?
Op het moment dat je je partner geen exclusieve liefde meer kan geven, terwijl dat oorspronkelijk wel de afspraak was, dan heeft die partner het volle recht om te beslissen dat hij/zij liever die exclusieve liefde ergens anders zoekt ipv gedwongen tweede viool te moeten spelen. Sommige mensen hechten nu eenmaal veel waarde aan een partner die voor de 100% in hun relatie investeert ipv met het deel dat overblijft genoegen te nemen. En wie is de ander om hun het recht op een eigen beslissing te ontnemen?
Het gaat hier om respect en je verantwoordelijkheid nemen ipv ikke, ikke, ikke met allerlei smoezen te verdedigen als ik wil hem geen pijn doen, de kinderen, het huis of wat dan ook.
groetjes Primavera

Inge

Inge

08-05-2009 om 12:53

Keuze

Ik volg dit draad al enige tijd met als reden iets te kunnen begrijpen van de gedachtengang van een vreemdganger. Zelf ben ik het slachtoffer geweest doordat mijn man mij enige jaren bedrogen heeft. Nadat dit uitkwam, heeft hij zijn relatie verbroken hebben we onze relatie vervolgt. Mijn man doet hard zijn best er weer iets van te maken en om mij vertrouwen terug te geven, maar het blijft voor mij erg moeilijk te begrijpen hoe hij mij dit heeft kunnen aandoen.
Ik snap best dat je verlieft kunt worden op een ander. Dat heb ik zelf ook weleens gehad. Ik snap ook best dat een relatie niet op alle vlakken bevredigend kan zijn.
Mijn mening is echter dat je altijd een keuze hebt, als het gaat om een buitenechtelijke relatie. ded beslissing om in te gaan op de avances van een ander, ligt altijd bij jezelf.
Ik denk dat de vreemdgangers in dit draadje zich niet realiseren wat ze hun eigen partner aandoen. Ik voel me nog steeds belazerd omdat ik niet eerder de kans heb gehad om te beslissen wat ik zou doen met de wetenschap dat mijn man een ander had. Ik verdien het om bij iemand te zijn die volledig voor mij wil gaan en wil geen tweede viool spelen. Ik heb dan gekozen om verder te gaan met mijn man, maar wel onder de voorwaarde dat dit ander compleet buiten spel is. Het blijft natuurlijk altijd gissen of dit echt zo is, maar voorlopig ziet het er goed uit.
Mijn beeld van mijn man en van mezelf is voorgoed veranderd nadat de affaire uitkwam. Ik dacht altijd dat we een echt stel waren. Yin en Yang, elkaar compleet aanvullen. Elkaar compleet vertrouwen. Dat alles is in duigen. Opnieuw moet ik hem leren kennen en accepteren dat hij en onze relatie verre van perfect was. Tevens moet ik mezelf herondekken, nu blijkt dat ik toch wat naief ben geweest. Dat alles doet nog steeds pijn.
Mijn boodschap is dus om de affaire wel op te biechten en je partner de keus te geven. Dit zal veel beter zijn voor zijn zelfbeeld dan er jaren later alsnog achter komen dat hij belazard is.
Inge

*******

*******

08-05-2009 om 13:02

Primavera

Ik ben nu niet in de gelegenheid om uitgebreid te reageren. Wil wel zeggen dat ik het niet over een exclusieve relatie heb maar over of je mag verwachten dat de liefde van je partner exclusief is. Buiten je partner en dichte familie mag je dus voor niemand liefde voelen? Misschien dat ik er later nog aan toe kom om uitgebreid te reageren.

Doc

Doc

08-05-2009 om 13:27

Geen onderwerp

"Wil wel zeggen dat ik het niet over een exclusieve relatie heb maar over of je mag verwachten dat de liefde van je partner exclusief is. Buiten je partner en dichte familie mag je dus voor niemand liefde voelen?"
Het gaat er niet om dat je nooit liefde voor een ander mag voelen, maar om: Ik ben verliefd DUS ik doe er wat mee. Iemand leuk of aantrekkelijk vinden houdt toch niet gelijk in dat je er maar iets mee moet doen?!?! Het is altijd je eigen keuze om er naar te handelen.
En dat exclusieve is meer bedoelt dat er vaak, al dan niet op afspraak, relaties worden aangegaan op basis van monogamie. Dat daar in de loop van de relatie verandering van gedachten in komt, is niet erg, maar er wordt totaal niet over gesproken.
Doet mij denken aan een zin uit film Cruel Intentions: "Everybody does it, but nobody talks about it"

Doc

Doc

08-05-2009 om 14:58

Huh "geen onderwerp"?

Ik had sterretjes ingetikt als reactie op *****, maar die zijn niet goed uit de verf gekomen dus...

[Naschrift Forumbeheer]
Klopt, alleen letters en cijfers zijn toegestaan in de onderwerpregel, als die er helemaal niet zijn wordt het onderwerp 'Geen onderwerp'.

*******

*******

08-05-2009 om 15:38

Doc

Van de andere dames weet ik het niet, maar ik heb hier met mijn partner wel degelijk over gepraat, dat was moeilijk, maar ben altijd blij geweest dat ik eerlijk geweest ben over wat ik voelde, we hebben het er nooit meer over. Mijn partner kennende is dat ook zijn bedoeling anders was hij er wel op teruggekomen.

Me

Me

08-05-2009 om 15:53

Te ver?

Wat vinden jullie te ver ?
mijn partner is gek van vrouwen, maar dan nam ik aan omdat hij mij op handen draagt door dik en dun...tot ik enige tijd geleden zag dat hij toch wat te ver ging met z'n vriendinen (smsjes met schatje, liefje, ik denk aan je...) Hij zei dit niet meer te doen, maar ik weet wel dat hij nog regelmatig zijn vriendinnen tracteert op een etentje (hij is vader van mijn 3 kinderen) Sinds ik minder naief ben, heb ik hier meer moeite mee...
Hoe zien jullie dit, laat ik hem best z'n vriendinnen gewoon verder contacteren, of zouden jullie daat tegen ingaan (wij zijn al 20 jaar een koppel)

Doc

Doc

08-05-2009 om 16:20

Voor ******

Mag ik vragen wat je man dan weet? Dat je gevoelens had voor iemand anders, of dat je al jaren het bed deelt met iemand anders?

Marloes

Marloes

08-05-2009 om 16:24

Ik ben zoooo verliefd!

Al diverse keren heb ik draadjes bij Ouders Online met dit onderwerp zien sneuvelen omdat er van beide kanten geen respect getoond werd. Ik heb bewondering voor jullie allemaal omdat er op zo'n volwassen en respectvolle manier over dit onderwerp wordt geschreven.Dat maakt ook dat ik wat makkelijker bij jullie aansluit.

Ik heb al heel lang met dezelfde man een relatie, samen hebben we kinderen en zijn nog steeds erg gek op elkaar. Maar ook aan mij is de midlife crisis niet voorbij gegaan .

Ik wist het eigenlijk al na de eerste ontmoeting: jeetje jij bent leuk! Heel lang heb ik mijn kop in het zand gestoken en het omschreven als vriendschap. Maar ik kan er niet meer omheen, ik ben tot over mijn oren verliefd. "De ander" heeft ook een partner en kinderen. Hij vind mij leuk dat is duidelijk of er meer is ... geen idee, er zijn soms wat aanwijzingen maar die kan ik ook willen zien. Mijn partner is trouwens volledig op de hoogte van mijn crush. Hij was ook degene die zij: meisje geef nou maar toe je bent verliefd.

Of ik ooit wat onderneem richting die andere man weet ik niet, als de gelegenheid zich voordoet ben ik vast niet Roomser dan de paus. Voorlopig maakt deze verliefdheid van mij een heel vrolijk en gelukkig mens en daar plukt mijn vriend mede de vruchten van. De sex is meer dan uitstekend! Voorlopig heeft deze verliefheid alleen maar positieve kanten.

Tirza G.

Tirza G.

08-05-2009 om 17:01

Liefde voelen

Meid, ik voel voor de hele wereld liefde. Nou ja, voor de halve dan ongeveer, je kunt tenslotte niet met iedereen blij zijn. Als ik een groep kinderen door de dierentuin zie rennen word ik warm, als ik een bus met bejaarden gelost zie worden ook. Wat is de mensch toch een mooi wezen.
Toch voel ik wel zeker gradaties en verschil in liefdes. Voor mijn kinderen, bijvoorbeeld, is die unconditional. Onvoorwaardelijk. Ze hoeven niet te ijveren voor mijn liefde of waardering, die krijgen ze gewoon. Mijn partner zit daar dicht tegen aan, maar zo automatisch als dat voor mijn kinderen is, is het toch niet. En zo zijn er vele gradaties. Mijn schoonmoeder zit op een ander deel van mijn liefdesradar dan mijn zus.
Waar het op aankomt, zijn grenzen. De liefde voor mijn kinderen is grenzeloos, ik vermoed zelfs dat ik het nog wel zou kunnen goedpraten voor mezelf als ze door eigen schuld in de gevangenis terecht komen. Toch bevat die liefde ook een grens: incest keur ik af. Er zíjn dingen die ze niet van mij hoeven te leren. De liefde voor mijn partner is tamelijk grenzeloos, maar niet helemaal. Pedofilie, bijvoorbeeld, zou voor mij echt de grens zijn. Wij hebben gekozen voor een exclusieve relatie en daar hebben we genoeg aan. Als dat verandert, hoor ik het graag, dan kan ik mijn plannen bijstellen. Voor mijn schoonmoeder ligt de grens weer ergens anders, voor mijn zus ook.
Dat heeft voor mij allemaal niets te maken met "je mag alleen liefde voelen voor je partner of je familie". Meid, al druk je de hele wereld aan je boezem. Het heeft voor mij te maken met onderlinge "afspraken" als het ware.

Tirza

Toosje

Toosje

08-05-2009 om 21:47

Egoïsme

Primavera, jij noemt vreemdgangers egoïstisch. Dat klopt waarschijnlijk wel. Ik ben egoïstisch genoeg om mijn minnaar (tja, we hebben weer contact, al is het (nog) minimaal) naast mijn huwelijk te willen houden. Dat is iets van mezelf. Omdat ik bij hem een aanvulling vind op wat ik mis in mijn eigen relatie.

Ik kan mijzelf wegcijferen voor mijn kinderen (daarom heb ik een belangrijke, o zo gewenste, carrièrestap afgewezen) en ik kan mijzelf wegcijferen voor vrienden (die mijn steun nodig hebben en ontzettend lang dagelijks willen praten over het overlijden van een geliefde). Maar ik kan niet mijn hele leven in het teken stellen van zorgen voor of denken aan anderen. Het zit niet in me. Ik ben hard. Dat brengt me op zakelijk gebied waar ik zijn wil, maar is natuurlijk toch een tekort aan gevoel. Ik zal die eigenschap niet in me hebben, of niet voldoende hebben ontwikkeld.

Wat ik wil zeggen is, dat niet iedereen alles KAN wat hij of zij WIL. Ik WIL graag mijn man gelukkig maken en als monogamie daar het middel toe is, dan zou ik dat graag naleven. Maar het lukt me niet mijzelf (en met name mijn gevoelens ten opzichte van seks) daar volledig voor weg te cijferen. Ik heb altijd alles met mijn man gedeeld, maar mijn verlangen naar seks was groter dan dat van hem. En voor wie dat verlangen niet kent, is het niet te bevatten hoe vreselijk iemand daaronder kan lijden.

Groetjes van een (blijkbaar) zeer egoïstisch Toosje

Tis stil a/d "overkant"...

Fijn om te lezen dat er veel meer mensen zijn die hun kanttekeningen en eigen verdriet durven te beschrijven als slachtoffer of tegenhanger van alle 'gelukzalige' momenten van vreemdgaan. Ik vermoed en hoop vooral dat deze kritische noten bij de vreemdgaande dames enigszins een kant hebben geraakt....
Vooralsnog voelt niemand zich blijkbaar geroepen om te reageren en ik hoop vooral dat dat betekent dat ze inzien dat hun gedrag en schaamteloze leugens onacceptabel zijn.

Primavera: dank je wel voor de volledig herkenbare exacte omschrijving van je genaaid voelen door je 'vreemdgaande en daar ook nog eens over liegende partner'.... De arrogantie die de vreemgaande partner heeft om voor jou te besluiten dat je er maar beter niks van kan weten, dat je geen eigen keuze mag maken of je dit wilt accepteren of niet en dat je niet langer serieus en exclusief wordt genomen en gezien is stuitende arrogantie en egocentrisme.

Ik denk maar altijd: soort zoekt soort, wat je geeft krijg je terug dus uiteindelijk krijgt iedere vreemdganger wat ie verdiend: ook weer een vreemdgaande, onbetrouwbare partner..... Veel plezier met elkaar!

*******

*******

08-05-2009 om 22:39

Jammer.....

Jopi, je hele bericht kan ik begrijpen, vind het alleen jammer dat je titel nogal sarcasties overkomt. Maar dat is waarschijnlijk ook je bedoeling?
Doc, Mijn man weet dat ik ook van een ander houdt. Volgens mij heb je hier nergens van mij kunnen lezen dat wij al jaren het bed delen, dat doen we namelijk niet en dat is uit respect richting onze partners. hoewel het verlangen er wel is. We houden gewoon van elkaar en delen buiten 'dat bed' veel. Weet niet of dit minder, net zo erg of erger is als 'zomaar' het bed even met iemand delen alleen voor de sex.

Doc

Doc

08-05-2009 om 23:57

Excuus voor *****

Dacht dat te halen uit je berichten, sorry

"Weet niet of dit minder, net zo erg of erger is als \'zomaar\' het bed even met iemand delen alleen voor de sex. "
Mij gaat het niet eens daarom, het gaat mij erom dat het vaak samen gaat met leugens. Maar in jou geval is je man totaal op de hoogte en is er openheid, respect hoor.
Toosje: "Ik WIL graag mijn man gelukkig maken en als monogamie daar het middel toe is, dan zou ik dat graag naleven."
Is dat wat jou man wilt? Wilt hij monogamie van je?

Heb jij trouwens altijd al zo'n sexdrive gehad?

Toosje

Toosje

09-05-2009 om 22:29

Doc

Ja, Doc, dat is wat mijn man wil. Tenminste, toen we er nog over praatten. Onze lange relatie was er echt de basis voor. Seks was heel lang geen issue. Er waren tijden dat de frequentie toenam (vooral toen zwangerschappen het doel werden) en weer afnam (slapeloze nachten toen die zwangerschappen net weer achter de rug waren). Ik was er nooit zo mee bezig.

Ik heb het al eens eerder verteld hier, maar ik ben tot een x-aantal jaren geleden behoorlijk aan de maat geweest. Gewoon dik, zeg maar. Daar was ik een aantal jaren terug ineens klaar mee en toen ben ik drastisch afgevallen. Dit liep samen met wat carrièrestappen en ik werd steeds zekerder van mijzelf en durfde steeds meer. Dat trekt (sommige) mannen aan blijkbaar. En ik? Ik voelde me als het lelijke eendje dat uitgroeide tot een zwaan. Ik genoot van de aandacht en stopte daarnaast met de pil. Mijn libido steeg enorm.

Afijn, de rest is bekend. Ik ging erg snel in mijn seksuele (her)ontwikkeling en mijn man kon/wilde het niet bijbenen. Genoot wel van de spanning die het meebracht en kon het ook makkelijk opbrengen met regelmaat seks te hebben, maar ik wilde toch meer! Dat zal niet alleen maar met mijn libido te maken hebben gehad, maar ook met de spanning. Die spanning werkt verslavend, als je het eenmaal hebt ervaren.

Maargoed, die wilde tijd heb ik wel redelijk achter mij gelaten. Eigenlijk sinds ik verliefd werd op die andere man.

Groetjes,
Toosje

Ich

Ich

10-05-2009 om 17:01

Ook even een reactie.

Ik lees geinteresseerd mee. Mijn verhaal staat hieronder ergens. Wat ik me afvraag: waar ligt de grens wat wel en neit mag met een ander dan je eigen man? Ik heb dus ook mannelijke vrienden waar ik bijv. mee naar de film ga, mijn man houdt daar niet van, waar ik de hele dag mee het veld in ga om vogels te kijken en waar ik 'savonds naar toe ga omdat we dezelfde smaak hebben wat muziek betreft, of je gaat sporten met een man omdat hetzelfde tempo van hardlopen/fietsen hebt.. deze mannen ken ik al jaren, zijn goede vrienden. Mag dat dan wel? Of gaat het alleen maar over sex? Ik heb geen sex met die mannen, maar stel dat ik dat wel had( omdat mijn man bijv. dat niet meer wil, en dat is dus echt zo) is dat dan bedriegen? Wat is eigenlijk volgens iedereen vreemdgaan?
Volgens mij kan ik van meerdere mensen houden, natuurlijk. Maar zodra het op seks aankomt, is het ineens not done. Voor een vrouw al helemaal. En weet je wel hoeveel mannen het 'buiten de deur' doen? Stiekem dan wel? Daarom snap ik het soms niet helemaal.

Tirza G.

Tirza G.

10-05-2009 om 19:17

Ich

Vreemdgaan is wat mij betreft ook emotioneel vreemdgaan. Natuurlijk ga je lekker met andere mensen dingen doen waar je partner geen bal aan vindt. Maar op het moment dat je je afsluit voor je partner, dat je hem buitensluit - dan ben je wat mij betreft verkeerd bezig.
In feite is dat wat je je man verwijt: hij investeert niet in jou, heeft geen aandacht voor jou, natje-droogje-krantje-afstandsbediening en hij is gelukkig. Hij sluit jou emotioneel buiten - althans, zo ervaar je dat. En? Hoe vind je het?

En je redenering: weet je wel hoeveel mannen het buiten de deur doen - slaat natuurlijk nergens op. Komkom, geen drogredenen erbij halen om je eigen gedrag goed te praten. Met wíe denk je dat die mannen dat doen? Heus niet met allemaal vrijgezelle dames hoor. En bovendien: als dat zo fout is, waarom zou je het dan sowieso willen?

Tirza

Toosje

Toosje

10-05-2009 om 22:24

Ich

Volgens mij is de definitie hier op het forum dat vreemdgaan datgene is dat je met iemand van de andere sekse samen doet wat je niet aan je man/vrouw laat weten. Dus of het nou gaat om sporten, wat drinken, zoenen, diepzinnige gesprekken of seks. Zolang er geen eerlijkheid naar de partner toe is, en dus ook geen gezamenlijke keuze, is het vreemdgaan. Ongeacht of je vogels gaat spotten of het bed deelt.

Groetjes,
Toosje

Tihama

Tihama

10-05-2009 om 22:41

Psies

Toosje. Dat is de perfecte definitie. Met dank aan Dr. Phil

Ik begrijp nooit zo goed waarom dit zo moeilijk is om te begrijpen. Hoewel: eigenlijk begrijp ik het wel. Ik denk dat de meeste mensen een prima ontwikkeld geweten hebben en heel goed weten wanneer ze zich op glad ijs begeven. Het is dan cognitieve dissonantie om je zelf wijs te maken dat het eigenlijk best meevalt.

Tihama

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

10-05-2009 om 22:44

Mijn visie.....

....op vreemdgaan:
Ik denk dat emotioneel vreemdgaan (dus je heil in troost en gezelligheid bij een ander zoeken) erger kan zijn dan alleen maar de sex.

Als ik kijk naar mijn ervaring:
De reden dat ik open stond/sta voor een relatie met een ander was omdat het thuis niet goed ging (ook mijn aandeel daarin erken ik) dus als je merkt dat je nog "goed in de markt ligt" streelt dat op zo'n moment je ego. Dan volgen leuke gesprekken, complimentjes, de spanning enzovoort. Lijkt allemaal heel onschuldig, maar het feit dat je dan op wolkjes loopt, zegt veel over je geestestoestand. Dan volgt de eerste zoen....heerlijk.... weer helemaal nieuw, natuurlijk lekkerder dan met je eigen partner (is natuurlijk helemaal niet objectief)

Dan volgt een moment van bezinning en schaamte, maar het punt van "no return" ben je voorbij gegaan. Ineens kun je allerlei creatieve dingen bedenken om bij elkaar te zijn. De band lijkt hechter dan ooit. Allebei heb je er "alles" voor over om vaker en meer bij elkaar te zijn. Thuis merkt niemand iets en dat geeft moed.

Inmiddels is er een hechte band ontstaan, ook al wil je dat niet toegeven. Je weet veel van de ander, weet van de week en dag indeling van elkaar, de eigenaardigheden van de kinderen, wat er speelt op werk en weet ik wat nog meer. Behalve dat je bij elkaar thuis komt, leef je behoorlijk in elkaars wereld.

En dan is daar het moment van de 1e keer sex. Heerlijk, ongecompliceerd, er is alleen oog voor hoe geweldig die ander is. (logisch, want je weet niet dat hij het dopje op de tandpasta vergeet te draaien of dat hij zijn vieze onderbroeken niet netjes in de wasmand gooit) Als je samen bent, heb je je allebei daar op voorbereid en sta je allebei helemaal in het middelpunt voor de ander. Het lijkt beter als de sex die je thuis krijgt (als je die nog hebt, maar ook daar ben je zelf bij) en de momenten van afscheid zijn ellendig.

Maar dan is het nieuwe eraf. De sex is nog steeds heerijk, maar de 1e verliefdheid gaat ook voorbij en daar waar je eerst veel tijd besteedde aan het opbouwen van de relatie heeft dat plaats gemaakt voor sex, dus de gesprekken gaan over het maken van een afspraak en even blijpraten. Als je dan samen bent, dan geniet je van elkaar, maar nu terug kijkend en de balans op makend, begint het verdraaid veel te lijken op een "relatie" en is "het veroveren" van elkaar niet meer nodig en gebeurd ook niet meer. Ik zeg niet dat ik het niet meer fijn heb met mijn stiekeme relatie, maar dingen komen meer in perspectief.

Dan spelen familie omstandigheden en vakanties ook nog mee en dan gebeurt het maar zo, dat je elkaar een paar weken niet kunt spreken en of zien.

Als ik nu even achterom kijk, weet ik dat de eerste periode van dat ik "hem" leerde kennen gevaarlijker is geweest voor mijn relatie met mijn vaste partner, dan het hebben van sex nu met mijn "vriendje". Ik denk dat het ook eindig gaat zijn, nu ik dit inzie, he dat zou toch jammer zijn

Neemt niet weg, dat ik nog steeds hopeloos verliefd ben, maar zou dat niet gewoon komen omdat ik hem nooit helemaal zal hebben?? Net als een klein kind die dat mooie speeltje uit de winkel wil hebben, maar het niet mag van mama......

Alleen sex is erg voor je vaste relatie, je partner zal zich verraden voelen, dat is ook waarom ik het nooit zal opbiechten. We gaan nu juist de goeie kant weer samen op er is bij mij thuis en in de relatie veel gebeurd en dat pakt positief uit.

Het "hebben" van iemand met wie je volledig op 1 lijn zit, alles samen deelt, veel samen doet, maar zonder sex is denk ik toch bedreigender, want blijkbaar betekent die persoon meer voor je dan je partner, anders doe je dat wel hem/haar.

Ik hoop dat ik duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel. Anders.... hoor ik het graag

Zondernaam

Zondernaam

12-05-2009 om 20:44

Ik duik weer onder...

Ik hoop dat ik duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel. Anders.... hoor ik het graag

Wat mij betreft helemaal duidelijk en helemaal herkenbaar. Niets meer aan toe te voegen.

En daarmee stopt gelijk mijn bijdrage in dit draadje. Een draadje dat is opgezet door iemand die gewoon eens haar hart wilde luchten. Verhalen van anderen wilde horen, hoe doe jij dat nou, hoe los ik dit levensdilemma op.

Veel mooie, lieve, begripvolle en minder begripvolle reacties gezien, die ook mij weer een stapje verder hebben geholpen.

Waarvoor dank en met lieve groet
Zondernaam

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.