Altijd hetzelfde liedje met de feestdagen
Ben vaak met de alle feestdagen, wanneer die bijna ten einde zijn doodop, dit komt voornamelijk door het feit dat wij, manlief en ik als wij niet mijn hoogbejaarde Moeder bezoeken in het verpleegtehuis er geen hond komt!
Mijn zus( samenwonend en geen kinderen, feestdagen altijd vrij) en broerlief met 2 grote kinderen, komen altijd daags VOOR de feestdagen of enkele dag(en) erna.
Ik heb het aleens aangekaart, maar willen liever thuis zijn of gaan met vrienden iets doen oid!
Dat het telkens weer op mij neerkomt is hun probleem niet, terwijl ik het soms bijna niet meer trek met een gezin met hele jonge en nog 3 wat oudere kinderen en een baan als verpleegkundige, wat inhoudt, dat ik heel vaak ook nog moet werken op die dagen en daarnaast tijd vrij maak voor mijn Moeder die absoluut niet veeleisend is en erg geniet van een kopje koffie op een terras.
Ik kan me ook wel leuikere uitjes voorstellen, maar verdraag het niet dat Moeders alleen zit en liggend de dag doorbrengt in het tehuis, waar ze mag toekijken naar al het bezoek wat erkomt, alleen dus NIET voor haar op een dag als deze.
Ik wil niet zielig doen, maar ik voel me best verdrietig en boos, maar bovenal teleurgesteld.
Ik zeg niet dat mijn broer en zus verwachten dat IK dan maar moet gaan, maar ze vinden het blijkbaar niet nodig, terwijl ik ze heel goed weten dat Moeder zo graag bezoek ontvang ,met name op dit soort feestdagen.
He, heerlijk dat ik het weer even van me heb af kunnen schrijven.
Helemaal met je eens
Ik ben het helemaal met je eens dat je broer en zus ook de moeite kunnen nemen om hun moeder te bezoeken met de feestdagen. Ik vind het nog knap van je dat je zo goed je in kunt houden tegenover hun.
In elk geval wel heel fijn voor je moeder dat ze nog een kind heeft wat wel aan haar denkt met de feestdagen en bereid is wat extra moeite te doen voor haar.
Verder zou ik ook niet weten wat je er aan kan doen. Als je broer en zus echt niet willen kun je hun natuurlijk moeilijk fysiek dwingen om er wel heen te gaan.
Maylise
Zouden die broer en zus beseffen...
... hoe het voelt als ze zelf ooit, oud en der dagen zat, in zo'n instelling verblijven en zien dat 'iedereen' bezoek krijgt maar zij niet? Bijvoorbeeld met kerst, op moederdag, noem maar op. Durven ze zich daarvan een voorstelling te maken of schuiven ze het simpelweg van zich af als te pijnlijk om over na te denken? Struisvogelpolitiek?
Als je hoogbejaarde ouders in een tehuis hebt, zal dat heus niet altijd je favoriete uitstapje worden, ook al heb je altijd veel van hen gehouden. Converseren met iemand van wie het wereldje heel klein is geworden, vraagt geduld en opofferingsgezindheid. Jouw moeder geniet ervan, dat scheelt alweer een stuk, maar er bestaan ook hoogbejaarden die alleen maar mopperen en klagen. Of die erg in de war zijn. Dan is het allemaal nog moeilijker.
Kennelijk zijn je broer en zus daar nog niet volwassen genoeg voor. Helaas.
Ik zou toch proberen nog eens met hen te praten. Het moet met drie personen toch mogelijk zijn feestdagen eerlijk te verdelen en -tenzij men op vakantie is- een dagdeel per feestdag aan oma te besteden.
tonny
Wees duidelijk
Hemeltje, uit je posting spreekt een hoop frustratie over het gedrag van je broer en zus. Jij offert je op en 'blijkbaar' vinden zij het niet nodig om ook regelmatig naar jullie moeder te gaan.
Betekent dat 'blijkbaar' dat jullie het er niet over hebben samen? Dan lijkt het me heel goed als jij je frustratie 'ns even opzij zet en met je broer en zus gaat praten. Nu wordt er kennelijk níet gepraat. En dat betekent hoogstwaarschijnlijk dat ieder veronderstellingen heeft over de drijfveren en overwegingen van de ander. De kans dat die veronderstellingen niet kloppen is levensgroot aanwezig. Misschien denken je broer en zus wel dat jij heel graag gaat? Of dat het jou aanmerkelijk minder moeite kost dan hen? Of... nou ja, vul maar in. Of liever gezegd: vul het niet meer in maar ga het vragen. En vertel dan, zonder verwijten, hoe jij er werkelijk in staat. Dat je je moeder zo graag bezoek gunt en daarom gaat, ook als je het eigenlijk moeilijk kunt opbrengen. En dat je het heel prettig zou vinden als zij ook met enige regelmaat zouden komen. Als je ervan uit blijft gaan dat ze jouw frustratie moeten kunnen ruiken, komt er geen verandering in deze situatie.
En nog iets: je zegt dat je het niet verdraagt als je moeder alleen zit, en dus ga je. Dat is *jouw* gevoel en *jouw* keuze. Neem verantwoording voor die keuze! Je klinkt nu of je broer en zus je er min of meer toe dwingen. Dat is niet zo. Je zou ook kunnen kiezen om niet te gaan.
Eerst eens praten?
Ik was een tijd terug enigzins gepikeerd dat wij altijd maar voor planten en huis van ouders opdraaien....
Mijn broers gaan er altijd van uit dat ik dat wel doe. En man het gras gaat maaien en mijn kinderen de vissen voeren, ik ze naar het vliegveld breng etc. etc.
Dus heb ik het er maar eens uit gegooid (ook op advies van man, die er overigens geen problemen mee heeft) bij broers. Tot verbazing van hun. Gut daar hadden ze nog nooit over nagedacht.....Geen idee hadden ze. Ze dachten er gewoon niet over na. Ik deed het toch altijd? (euh, ja....maar wie anders als niemand zich aanbied?) Afijn 1 broer zei meteen dat hij het de aanstaande vakantie wel zou doen en andere broer dat hij ze wel naar het vliegveld zou rijden. En nu overleggen we gewoon. Mijn ouders vragen mij en ik bel of mail mijn broers nu en overleg. Van hoor eens, dan en dan gaan ze weg, breng jij ze? en dan doen wij de vissen en de planten en de tuin en doet broer 2 de vuilnis en haalt ze weer op...
zoiets.
groeten albana
Reaktie
Allereerst excuses dat ik niet eerder reageerde, maar door drukte, wel even de tijd genomen om jullie reakties te lezen, maar net geen tijd om te reageren, vandaar alsnog!
Mijn teleurstelling is, JUIST omdat ik het erover heb gehad met mijn zus en broer best groot.
Reaktie van mijn broer is, dat wij, mijn zus en ik veel dichter bij mijn Moeder in de buurt wonen en het voor hem veel verder rijden is en zo een dag bijna kwijt is hierdoor en de feestdagen met de kids wil vieren, nu die nog thuis wonen, ik kan dus volgens hem zo even op en neer rijden , terwijl ik 1x per week Moeder bezoek en elke dag bel, dat maakt haar dag weer goed, soms een geprekje van 1 minuut.
Zus gaat 1x per week, als Moeder op bed ligt
s avonds, daar wijkt ze niet vanaf, tenzij het haar beter uitkomt.
Ze is ook verpleegkundige en heeft maatschappelijk werk gestudeerd, ook mijn broer beseft goed, wat bezoek voor haar betekend en hoe haar dagen eruit zien.
Mijn zus zegt NIET dat IK maar moet gaan en ik HOEF of MOET niet echt van iemand ernaar toe, dat is waar, ik wil hetzelf, die keuze maak ik, okay, maar ik voel mij dus toch min of meer "genoodzaakt" om te gaan, dat halve jaar dat ze misschien nog te leven heeft!
Maar wie weet komt er iemand het pinksterweekend, ben benieuwd!
Hemeltje
Hoe vaak kinderen hun ouders bezoeken heeft te maken met de band die je van jongs af aan met elkaar hebt.
Jij hebt misschien een heel andere band met je moeder gehad dan je broer en zus, Jij hecht waarschijnlijk ook veel meer waarde aan de feestdagen. Ik persoonlijk heb nog nooit van mijn leven pinksteren gevierd, geen idee wat het inhoudt en je broer en zus hebben dat misschien ook? Kerst e.d. vier ik ook nooit.
Je zus gaat een keer per week 's avonds, daar wijkt zij niet vanaf tenzij het haar beter uitkomt, Wat is daar verkeerd aan?
Focus je op de relatie die jezelf hebt met je moeder en geef daar invulling aan op een manier waarbij je je allebei prettig voelt en kijk niet naar een ander.
Meike
"Hoe vaak de kinderen hun ouders bezoeken heeft te maken met de band die je van jongs af aan met elkaar hebt"
Niet per definitie mee eens!
Mijn band met mijn Moeder is ook zeker niet beter of sterker dan mijn zus of broer met haar hebben, daar gaat het niet om.
Mijn Moeder hecht veel waarde aan de feestdagen, zoals de meeste bejaarde mensen, weet ik uit ervaring, IKZELF niet zo, wat niet wil zeggen dat ik het niet leuk vind om ook tijd door te brengen, naast mijn werk en bezoekjes aan het verzorgingstehuis, met mijn gezin.
Daarnaast vraag je wat er mis is dat mijn zus 1x per week mijn Moeder bezoekt
s avonds wanneer deze in bed ligt en daar niet vanaf wijkt?
Nu, als ik ook op deze manier redeneerde, kwam er op zon en feestdagen niemand!
Naar mijn inziens kan je niet altijd maar doen, waar je jezelf lekker en fijn bij voelt zonder rekening met een ander te houden.
Waar ik mij het prettigst bij zou voelen is dat we samen zoals iemand hier al aangaf overleg zouden hebben, en onze bezoekjes een beetje konden delen, met elkaar, maar dat werkt niet, helaas, en ik heb besloten om toch maar weer even te gaan met Pinksteren.
Dat is wat ik bedoel, wilde het graag van mij afschrijven hier!
Groetjes
Band of plichtsgevoel?
'k Weet niet hoor, is het zozeer de band vanuit het gezamenlijke verleden is waardoor je vindt dat je op feestdagen een bezoekje hoort te brengen. Misschien is het gewoon plichtsgevoel.
Elke dag bellen - dat heb ik jaren gedaan, maar daarmee ben ik gestopt sinds mijn moeder in een verzorgingshuis woont en er dus mensen op haar letten. Voorheen was ik jarenlang de mantelzorger.
Ik bel nu vrijwel nooit meer, alleen als er iets is. Ik heb er gewoon geen zin meer in.
Wel ga ik twee/driemaal per week langs. Mijn broer gaat meestal op zondag (en dan ga ik dus niet), als hij dan niet kan, op zaterdag (en dan ga ik op zondag).
Dat je met grote kinderen thuis wilt zijn met allerhande feestdagen - mwah, je kunt ook een combinatie maken. Tot voor kort woonde de andere oma ook in een verzorgingshuis (ze leeft nu niet meer), ook dat was heel ver weg. Ik vind het van belang dat pubers ook contact blijven houden met hoogbejaarde familie, dus dan combineerden we een bezoekje aan deze oma met een leuk restaurant en een of andere bezienswaardigheid onderweg. Feestdagen thuis met pubers is niet per definitie een genot 
En wat er te 'vieren' is met allerhande feestdagen: het zijn dagen waarop veel mensen vrij zijn en daarmee dé gelegenheid elkaar weer eens (wat langer) te zien.
Tonny
