Relaties Relaties

Relaties

Tutje

Tutje

26-05-2009 om 13:28

Vreselijk dilemma (raad van kinderbescherming)


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Fem

Fem

05-06-2009 om 14:15

Tutje

"Jemig dames (neem ik aan), wat een discussie! Het gaat een hele andere kant op dan mijn bedoeling was met het posten van dit draadje. Ik zit niet te wachten op een 'welles-nietes', ik zit in mijn eigen situatie en moet daar mee om proberen te gaan. Ik heb dan ook niet zo'n behoefte om me te mengen in de algemene discussie, maar ik lees wel mee."
Met alle respect Tutje, maar wat had je dan verwacht? Een pasklaar antwoord, geheel toegespitst op jouw situatie? Ik ben bang dat niemand je dat hier kan geven. Wij putten allemaal uit onze eigen ervaringen. Hebben daarom allemaal zo onze eigen visie, die hier en daar misschien niet met elkaar strookt, waardoor er een pittige discussie ontstaat. Dat is toch geen wellus-nietus spelen?
"Ik moet dus geduld hebben om hen de kans te geven om uit te vinden wat ze het liefst hebben c.q. waar ze het liefste zijn. Tot die tijd gaan ze nog steeds volgens het week-op-week-af schema naar hun vader en probeer ik mijn angst bij mezelf te houden."
Klinkt waarschijnlijk botter dan ik het bedoel, maar ik denk dat er ook niet veel anders op zit. Ik denk eerlijk gezegd dat jullie ook hier vanzelf een weg in zullen vinden. Probeer wat minder bang te zijn dat je kinderen zullen worden meegetrokken in zijn ziektebeeld. Vertrouw daarbij op je eigen opvoedkunst om de boel in goede banen te leiden en gebruik je angst op een nuttige manier, om je scherp te houden.
Scheiden betekent loslaten. Niet alleen je partner, maar voor een deel ook je kinderen. Dit is een heel uitzonderlijke situatie, maar vergeet niet dat die emoties (al dan niet in mindere mate) ergens ook gewoon bij een scheiding horen. Je zult er je weg in moeten vinden.
Er is op dit moment heel veel dat je zou willen, maar weinig dat je daadwerkelijk kúnt doen. Accepteer dat het is zoals het is. Dat is voor jezelf ook makkelijker. Dat geldt ook voor die ontkenning waarin je partner zit. Accepteer dat hij het zo ervaart. Hoe vervelend dat ook voor jou mag zijn, je kunt het niet veranderen. Dus zul je een manier moeten vinden om er mee om te gaan. Het gaat er uiteindelijk om dat het voor jullie allemaal werkt.

Fem

Fem

05-06-2009 om 14:29

Petje af, emine

Wat ben jij een sterke vrouw! Dat je je in zo'n situatie staande kunt houden. Voor geen goud zou ik mijn kinderen aan iemand mee willen geven die ze behandelt zoals jouw ex jullie heeft behandeld. De angst die jij hebt m.b.t. je ex is niet alleen gegrond, maar zelfs terecht. Er bestaan figuren die zo gevaarlijk zijn dat je je kinderen er tegen in bescherming moet nemen. Wat verschrikkelijk dat dat in jullie geval ook nog eens hun vader is.

yvonne jansen

yvonne jansen

05-06-2009 om 18:06

Heb niet alles hier gevolgd maar....

Ze luisteren soms wel hoor...bij de kinderbescherming en jeugdzorg....heb het hele ratteplan gehad(incl. ots).En conclusie(zonder dat er bewijzen waren)het is voor de kids niet goed om omgang te hebben met hun vader!

Emine is echt vogelvrij....

.....ik zou niet weten wat ik niet heb geprobeerd. Mensen die op de grootste symposia de mooiste theorieen vertellen over omgang na huiselijk geweld benaderd, ze geven als antwoord dat ik bij de raad moet zijn. Als ik de raad aanspreek, luisteren ze naar me met een uitgestreken gezicht, krijg je excuses die niet op papier komen en vervolgens gaat het gewoon door. Toen ik nog dacht dat het zo niet kon werken en bij de rechter uitlegde hoe er gewerkt was, luisterde de rechter naar mij, hielp me zelfs mijn verhaal te vertellen door naar mij te knikken en te lachen en toen ik was uitgepraat, zij die: Ach mevrouw wat vervelden toch allemaal. Zal ik u eens wat vertellen: In uw visie ben ik een banaan, want als er zo gewerkt zou worden, dan leefden we in een bananenrepubliek. Vervolgens kreeg vader het woord en omgang.

Mensen geloven mij in eerste instantie niet, want hij ziet er echt niet 'zo' uit. Doet ook niet 'zo'. Op het moment dat er toch twijfel is, waar ik dan meestal hemel en aarde voor heb moeten bewegen (kinderen zijn te klein om gehoord te worden, zou te belastend zijn, nee, dit is beter..), dan begint hij met zijn dreigementen en mensen zwichten ervoor. Uiteraard is dat zwichten niet te verantwoorden en dus wordt dat dan weer ontkend. Toen ik daar een raadsmedewerker op aan sprak, zij die doodleuk: Ja zeg, tzijn jouw kinderen, ik zit hier voor mijn brood, dat zet ik niet op het spel. Tzijn jouw kinderen en jij bent verantwoordelijk. Gewoon niet meegeven, zeg ik je off the record. je zou in jouw situatie neit moeilijk moeten doen over dwangsommen. Alleen daar stopt het helaas neit mee: aan het einde van de dwangsommen zijn er neiuwe maatregelen.

Tja. Ach. Soms leef ik, soms overleef ik. Soms heb ik vertrouwen, soms ben ik bang dat ze ineens zo blind op die omgang gaan dat ik geen kant meer op gaan. Ik ben bereid alles heir op te geven en te vertrekken naar een ver buitenland. Alleen dan kom ik in aanvarign met een andere wet die net als de omgangswet (even kort gezegd) er zou moeten zijn om de rechten van kinderen te garanderen maar bij zwart witte toepassing de mensenrechten schendt: het internationale kinderontvoeringsverdrag. Dan gaat het nl niet meer om het waarom naar het buitenland, maar is de enige prioriteit teruggeleiding naar het land van herkomst.

Emine

Fem

Fem

05-06-2009 om 20:41

Emine, daar kan ik alleen maar..

.. heel stil van worden. Wat een beroerde situatie (understatement!), heb er gewoon echt geen woorden voor.

Nee....

....dat kan niet, mag niet, maar het is de bittere werkelijkheid.

Ik heb merkelbach opgezocht via google, maar ik vraag me af wat die kan doen: er is een wetswijziging nodig om hieruit te komen.

Meike

Meike

10-06-2009 om 18:35

Almere

Net dit hele draadje doorgelezen, wat afschuwelijk en dan houdt het op net voor de dag dat er in Almere een vreselijk gezinsdrama heeft plaatsgevonden. Hopelijk gaat het goed met al degene die hierboven gepost hebben.

Fem

Fem

10-06-2009 om 19:00

Moest ook gelijk aan dit draadje denken

Nou.. in mijn geval was ik de 'gevaarlijke' gek. En ik ben niet voornemens (of geweest) mijn kinderen of mezelf wat aan te doen. De kinderen van Tutje zijn al veel ouder dan de kinderen van het drama in Almere. En Emine is al veel langer gescheiden, geloof ik. Meen tenminste al eens iets van haar gelezen te hebben in een draadje in 2006. Dus haar kinderen zullen het waarschijnlijk niet zijn, gelukkig.
Maar wat een verschrikkelijk drama weer inderdaad. Word er altijd stil van...

Wij zijn nog heel

Wij zijn het niet, mijn kinderen gaan niet mee wat er ook gebeurt. omdat we dan op een dag misschien toch op deze manier de voorpagina van alle kranten halen.

Fem, begrijp niet zo waarom je jezelf nou betitelt als de gevaarlijke gek toen? Wat bedoel je daar nou mee?

Tutje

Tutje

11-06-2009 om 13:22

Gelukkig niet

De plaats klopt, de kinderen gelukkig niet... Het komt zo wel erg dichtbij en ik moet bekennen dat ik flink de rillingen kreeg toen ik dit bericht hoorde...
Maar inderdaad, mijn kinderen zijn ouder. Ik hoop dat ze daarom weerbaarder zijn en op tijd alarm kunnen slaan als ze merken dat papa weer achteruit glijdt. Niet dat ik hem wil betitelen als 'gevaarlijke gek' (alleen op mijn meer boze momenten..), maar ik weet inmiddels dat ik niet weet wat hij zal doen als hij hij geen uitweg meer ziet. Dat hij de hand aan zichzelf zou slaan had ik ook nooooit verwacht.

A.s. maandag hebben we weer een gesprek met de mediator. Ik merk dat ik nu al weer zenuwachtig wordt. Ik moet proberen de situatie in Godsnaam maar even zo te laten en het tekenen van het ouderschapsplan zo lang mogelijk uit te stellen, zodat we kunnen zien hoe het met hem verder gaat. Mijn ervaring is immers dat hij nooit langer dan een paar maanden achter elkaar 'goed' blijft.

groeten Tutje

Fem

Fem

11-06-2009 om 16:18

Was een grapje emine

Omdat bij jullie de ex kampt met psychiatrische problemen. In mijn geval was ik dat destijds zelf. Gewoon een beetje gekscherend geformuleerd.

Fem

Fem

11-06-2009 om 16:21

Tutje

Moeilijk moeilijk moeilijk. Een andere manier om jouw situatie te beschrijven is er niet. Nog even voor de goede orde; waar bestaat de hulp nu uit die jíj op dit moment krijgt om alles in goede banen te leiden?

Oke

..was ik te serieus. Is ook iets wat mijn omgeving mij verwijt: dat ik zuur ben. En daar baal ik van joh! Wil ook weer de vrolijke meid worden die ik was.

Tutje, wat je niet eens bent teken je toch gewoon niet? En niet te bang zijn, je kinderen zijn 'oud', dus die hebben weldra allebei wat te zeggen. En eenmaal via de raad gespeeld en je poot stijfhoudend (natuurlijk niet als je gelijk zegt: oke als u zegt dat u wel denkt dat hij dat niet zal doen dan doen we wat hij wil), haal je die paar jaar makkelijk.

Emine

De raad ik heb er geen vertrouwen in

Hee hallo,
Ik vind dat je gelijk hebt jij als moeder hebt zoiezo meer recht.
Ik zit in de andere kant van het schuitje mijn ex eist dat de kinderen bij em komen wonen terwijl hij negen jaar niet naar ze om heft gekeken en dan vecht ik de allimentati aan en dan schildert hij mij af als slechte moeder. en de raad, di laat zich gebruiken om mij te slaan.
meid zorg dat je bij je gevoel blijft jij vind het veel te lang dat ze een week gaan en ik denk als ik jou verhaal zo hor dat je ook zeker je gevoel moet volgen.
Het is alleen zo triest dat wij als moeder ons gelijk en goede intenti's moeten bewijzen.
Heel veel sterkte met alles en weet je staat nooit alleen .
Groetjes lotje

Ook toevalig

Ik zit net jou verhaal te lezen en jij de mijne .
we reageren op het zelfde moment.
Ongelooflijk.
Hou je sterk meis en weet je bent niet alleen .
liefs Lotje

Wat ik je nog wil meegeven

Mijn jongens zijn gehoord door de raad echt een drama ,maar teken niks waar je niet achter staat.
Natuurlijk moet je dan door een hele zware periode maar ja de oudste is 15 daar luisteren ze ook wel naar.
Ik zal het je laten weten wat de uitslag word van het onderzoek van de raad . maar een ding blijven vechten als je er niet achter staat.
en je kinderen krijgen misschien een hele zware tijd maar dat krijgen ze ook als ze een volle week oppas moeten zijn van hun vader.
Kinderen moeten kind kunnen zijn .

Sterkte liefs

Tutje

Tutje

16-06-2009 om 12:55

Nieuwe ontwikkeling!

Dames, ik heb nieuws. Ondertussen hebben we een volgend gesprek met de mediator gevoerd en ik heb mijn poot stijf gehouden; ik zet (nog lang) geen handtekening onder een ouderschapsplan waarin mijn kinderen 50% van de tijd, een hele week, naar hun vader gaan. Ik kan immers de veiligheid van mijn kinderen dan niet garanderen.
We hadden dus een patsstelling, want vader blijft volhouden aan zijn eis. Dus zaten we elkaar over de tafel aan te kijken en begon de mediator zijn volgende dreigverhaal over het 'modder gooien' in de rechtzaal en de 'broekies van de Raad van Kinderbescherming' die dan zouden moeten beslissen. Dat we zelfs het risico zouden lopen dat de kinderen helemaal bij ons weggehaald zouden worden.
Ik ben kalm gebleven en gezegd dat ik dat er allemaal voor over had, omdat dit zo ont-zet-tend belangrijk voor me is. Hij vroeg me voorbeelden, waaruit zou blijken dat vader niet stabiel genoeg is, die had ik uiteraard. En toen kwam hij ineens met een idee; een crisis-beheers-plan. Het heet oficieel anders, maar daar kwam het op neer.
Een dergelijk plan wordt in de psychiatrie vaker gebruikt, om de veiligheid van de patient zelf te garanderen wanneer die af en toe 'wilsonbekwaam' is. In zo'n plan kan o.m. komen te staan hoe de hulpverlening moet handelen wanneer patient bepaald gedrag vertoond. Bijvoorbeeld een gedwongen opname, wanneer de patient zelf te ver heen is om te weten dat dat nodig is. Patient stelt zo'n plan met de hulpverlening op. Iets dergelijks zou er nu ook moeten komen, niet voor mijn man zelf (want dat had hij he-le-maal niet nodig!) maar voor hem als ouder. In het plan zou moeten komen te staan dat ik recht heb op een regelmatige rapportage van een onafhankelijke derde (b.v. een arts uit de kliniek) die mij kan vertellen hoe het er mee staat. Dat zouden duidelijk meetbare dingen moeten zijn, b.v. wijziging in medicijngebruik of therapie-ontrouw. Er zou in het plan omschreven moeten staan wat de consequentie van die 'meetbare dingen' zou zijn. B.v. 3 x therapie missen zonder afmelding; kinderen naar mama. Anti-psychotica voorgeschreven krijgen maar weigeren; kinderen naar mama.
Het klinkt als een heel gedurfd plan maar ik was er erg blij mee. Het klinkt als een win-win situatie; ik hoef niet meer met argus-ogen naar mijn (bijna ex) man te kijken, de kinderen hoeven niet meer het gevoel te krijgen dat ze 'klikken' naar hun moeder als ze het over hun vader hebben en vader heeft een stok achter de deur om de vereiste therapie te blijven volgen.
Mijn bijna-ex sputterde tegen maar ging uiteindelijk akkoord (wat een knie-buiging!). Hij gaat dit nu met zijn pscychologe in de kliniek bespreken, want ik heb hun medewerking nodig. Loop het risico dat ze weigeren, ze nemen daarmee immers een stukje van de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van de kinderen op zich. Maar als ze niet mee werken, heb ik ook een punt naar de rechtbank.. dan heb ik toch alles geprobeerd?
Mijn volgende taak wordt nu om te bedenken wat ik in dat plan wil hebben. Die 'meetbare dingen'. Als iemand misschien ideen heeft, misschien ooit met zo'n plan te maken heeft gehad, dan sta ik daar voor open. Misschien is dit ook wel een idee voor de moeders die in hetzelfde schuitje zitten als ik!

groeten Tutje

Tinus_p

Tinus_p

16-06-2009 om 21:54

Sugt

Mediator gaat door met rekken.....

Fem

Fem

16-06-2009 om 21:57

Super tutje!

Heel goed idee van je mediator! Zo'n plan wordt in de psychiatrie steeds vaker gebruikt. Sterker nog, ik heb destijds na mijn psychose met het behandelend team ook een dergelijk plan opgesteld. Omdat we zo kort na mijn psychose natuurlijk nog geen idee hadden van hoe het verdere herstel zou zijn.
Gelukkig heb ik het plan nog nooit nodig gehad. Het ligt bij het behandelend team (nog tot eind deze maand hihi), maar heb ook zelf ergens een exemplaar liggen. Ik zal het morgen eens opzoeken en doorlezen. Wellicht dat ik er nog wat uit kan halen wat bij jullie van toepassing kan zijn.
Nogmaals, ik denk echt dat het dè oplossing kan zijn! Super! Vooral dat je ex er mee akkoord gaat!

Fem

Fem

16-06-2009 om 21:58

Nee tinus

Ik denk niet dat je dat zo moet zien. Leg het morgen nog wel nader uit. Ik ga naar bed. Structuur is belangrijk voor me

Jo Hanna

Jo Hanna

16-06-2009 om 22:39

Ik vertrouw die mediator nog steeds niet

Het lijkt wel mooi maar ik vind de manier waarop je het gespreksverloop schetst nog steeds buitengewoon dubieus en ik zou de betreffende mediator helemaal niet meer vertrouwen.
Succes & groet, Hanna

Tinus_p

Tinus_p

17-06-2009 om 09:29

Fem

Fem:
"Ik denk niet dat je dat zo moet zien. Leg het morgen nog wel nader uit. Ik ga naar bed. Structuur is belangrijk voor me "
Ik ben benieuwd.
Ik vraag me namelijk af of dit soort afspraken in de praktijk uitvoerbaar zijn, en of ze in de praktijk niet simpel te ontwijken zijn.
Verder vind ik de rol van de mediator bijzonder dubieus. Vooral vanwege zijn stellige, maar onjuiste uitspraken over de RvdK.

Fem

Fem

17-06-2009 om 09:33

Mediator

Njah.. wat Hanna zegt.. ik krijg ook een bijzonder nare bijsmaak van Tutjes schets van de mediator. Geen man waar ik zaken mee zou doen, eerlijk gezegd. Zijn manier van doen bevalt me voor geen meter. Maar dit laatste idee is wel heel goed. Misschien dat je dit plan voort kunt zetten bij een andere mediator? Ik weet niet waar je woont Tutje, maar wij hadden een hele kundige, maar warme vrouw in Eindhoven.
Zoals beloofd zal ik vandaag even mijn eigen crisisplan opdiepen, om te kijken hoe dat in elkaar zit. Maar dat doe ik vanmiddag, heb er nu even geen tijd voor.

Fem

Fem

17-06-2009 om 10:01

Goedemorgen tinus

We tikken lekker tegelijk.
Wat betreft die Mediator deel ik je mening. Komt op mij over als een heel onbetrouwbaar figuur.
Het crisisplan kan zeker werken, mits goed opgesteld. En ik denk dat er zeker wel gepolst kan blijven worden m.b.t. de naleving er van. Vooral ook qua medicatie. Zo is er een antipsychoticum (Semap) dat maar éénmaal per week ingenomen hoeft te worden. Helaas bestaan er plannen van de fabrikant om het uit de handel te nemen, omdat het te duur zou zijn. Maar zo ver is het nog niet en er wordt hevig tegen geprotesteerd in psycholand, omdat het medicijn bij uitstek geschikt is voor patiënten met weinig ziektebesef. Meer info hierover kun je vinden via; http://www.psy.nl/nieuws/nieuwsbericht/article/onrust-over-stopzetting-antipsychoticum/
Het medicijn blijft overigens zowieso verkrijgbaar in de vorm van een injectie. Helaas is dat minder laagdrempelig, maar het blijft een goed controlemoment.
Verder geef je, alleen al door het opstellen van zo'n crisisplan, de vader ook verantwoordelijkheid i.p.v. hem die te ontnemen. Dit crisisplan geeft beide partijen houvast.
Mijn eigen crisisplan is opgesteld door mij in samenwerking met het behandelend team (zonder enige bemoeienis van mijn ex), juist om mijzelf houvast te geven. In dit geval gaat het om naleving van mijn wensen op een moment waarop ik dit zelf niet meer aan kan geven. Want eenmaal in het heetst van de strijd, het dieptepunt van de psychotische episode, heeft geen enkele psychoot nog ziektebesef. Gelukkig is dat bij mij destijds een heel langzaam sluimerend proces geweest. Het zal niet zover komen, als ik enige verandering in mijn doen en laten bemerk, dat ook maar een beetje in de richting wijst dat er eventueel misschien.. grijp ik al in. Zo weet ik dat ik, vooral in tijden van stress gebaat ben bij voldoende nachtrust. Mijn zusje is psycholoog (niet de mijne overigens, maar noem mezelf wel altijd gekscherend haar 'testcase') en vindt dat ik daar wel eens te ver in ga. Zij roept me altijd tot de orde. Ik ben altijd een beetje angstig voor weinig slaap (niet handig met die gebroken nachten met een kleine baby). Maar zij benadrukt dan altijd nog maar even dat niet de hoeveelheid slaap bepalend is voor het krijgen van een psychose, maar de hoeveelheid stress (waardoor je dus niet slaapt). Ik neig dus altijd naar het andere uiterste en ben soms té bang om het nog 's te krijgen, hoewel ik er toch op durf te vertrouwen dat het me niet meer overkomt. Maar ach.. t houdt me wel alert.

Fem

Fem

17-06-2009 om 15:03

Wel degelijk juridische status!

Zo'n crisisplan heeft, indien opgenomen in het convenant en ondertekend door beide partijen, weldegelijk juridische status!
Het crisisplan in de psychiatrie heeft dat niet, omdat het eenzijdig is ondertekend. Zoals in mijn geval; enkel door mezelf. Dat er niet in alle gevallen naar gehandeld kan worden is mij bekend. Maar het geeft zeker enige houvast dat mijn wensen bekend zijn op een moment dat ik ze zelf niet meer kenbaar zou kunnen maken.

Tinus_p

Tinus_p

17-06-2009 om 21:25

Eens met zonnetje

zonnetje:
"Als de ex van Tutje een crisisplan maakt met zijn behandelaars waarin staat dat ze Tutje zullen waarschuwen als haar ex zijn medicatie niet gebruikt, en die afspraak heeft geen juridische status, dan heeft Tutje geen poot om op te staan als ex zijn medicatie niet gebruikt en de behandelaars vergeten haar in te lichten. (..) Maar stel dat de behandelaars Tutje wel inlichten en ex heeft in het convenant vastgelegd met handtekening dat zij dan zijn toestemming heeft om de kinderen niet meer naar hem toe te laten gaan. Mag ze dat dan uitvoeren als ex daar in die situatie toch anders over blijkt te denken? Of moet ze dan de kinderen naar ex laten gaan totdat de rechter een uitspraak gedaan heeft? (Dat weet ik gewoon niet)."
Precies, en zo kan ik even doorgaan. Kan ex afspraken met behandelaars wijzigen of zelfs nieuwe behandelaars zoeken -zonder tutje in te lichten?
Ik denk het wel namelijk. Want medische besluiten mogen niet door derden beïnvloed worden. Zo zie ik nogal wat juridische voetangels en klemmen.

Fem

Fem

18-06-2009 om 07:44

Denk inderdaad dat dat kan ja

Het zal ex inderdaad vrij blijven te wijzigen van behandelaar wanneer hij dat wenst. Feitelijk gezien maar goed ook natuurlijk. Maar in deze niet handig. Maar dat hoeft geen probleem te zijn als echt wordt geacht te bewijzen dat hij het crisisplan naleeft, op de wijze die Zonnetje omschreef. Waar ik inderdaad wel een probleem in zie, is dat het waarschijnlijk enige tijd zal kosten om juridisch gezien je gelijk te halen dat hij er inderdaad met de pet naar gooit. Tijd die er op zo'n moment eigenlijk niet is. Het is niet voor niks een CRISIS plan. Dat is inderdaad wel een punt waar goed naar gekeken moet worden, hoe je die tijd dan het kortst kunt houden. Als dat mogelijk is tenminste.
Wat ik nog even kwijt wil; Tutje, ik neem mijn petje af voor de wijze waarop je je hierin stort. Menig ex-partner die op dit soort toestanden stuit had het bijltje er al lang bij neer gegooid en alles 'op slot gegooid'. Heb respect voor de wijze waarop je probeert de deur juist open te houden, terwijl je 'm t liefst al lang dicht had willen knallen.
Fem
p.s. heb mijn eigen crisisplan nog niet op kunnen diepen. Ben blij dat het behandelend team er eentje heeft, die van mij ligt al ergens ver in een rommelig laatje ben ik bang

Tinus_p

Tinus_p

18-06-2009 om 12:32

De weg

Fem:
"Wat ik nog even kwijt wil; Tutje, ik neem mijn petje af voor de wijze waarop je je hierin stort. Menig ex-partner die op dit soort toestanden stuit had het bijltje er al lang bij neer gegooid en alles 'op slot gegooid'. Heb respect voor de wijze waarop je probeert de deur juist open te houden, terwijl je 'm t liefst al lang dicht had willen knallen."
Wat in mij opkomt in dit verband: 'de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen'.

Fem:
"Waar ik inderdaad wel een probleem in zie, is dat het waarschijnlijk enige tijd zal kosten om juridisch gezien je gelijk te halen dat hij er inderdaad met de pet naar gooit."
Ik ben daar bijzonder pessimistisch over.

Tutje

Tutje

18-06-2009 om 13:01

Bedankt jongens!

Wat fijn dat jullie allemaal zo met me mee willen denken! Ik stel dat echt heel erg op prijs.

Fem, bedankt voor je compliment.. de tranen schoten me bijna in de ogen want de weg is inderdaad lang en bijzonder zwaar.. ik zou inderdaad de deur het liefst dicht knallen, maar ik gun mijn kinderen hun vader zo... en ik doe het toch voor hen?

Ik realiseer me wel dat dit plan, dat trouwens officieel een crisis-signaleringsplan blijkt te heten, veel (juridische) haken en ogen heeft. De vraag is trouwens nog of het uberhaupt van de grond komt. Maar het is mijn laatste hoop. Als het niet lukt dan heb ik echt alles geprobeerd en ga ik alsnog naar de advocaat. Het is voor mijn gevoel heel belangrijk dat ik voor mezelf zeker weet dat ik juist (= in het belang van mijn kinderen) handel.

Kijk Fem, dat is nou het verschil tussen jou en mijn bijna-ex; jij ziet in hoe je je leven moet aanpassen om te voorkomen dat 'het' terug komt. Grappig trouwens dat de ex' psychologe/pscyhiater 'het' nog steeds geen psychose willen noemen, terwijl dat voor mij zo duideljk is en inmiddels zelfs voor de mediator ook. De naam die er aan gegeven wordt kan me trouwens niet schelen. Als ik die bekende verwilderde blik in zijn ogen zie dan weet ik wel weer hoe laat het is. Een aangezien hij weigert om een gestructureerd leven te leiden en gas terug te nemen, acht ik de kans dat 'het' weer terug komt behoorlijk groot. Ik heb hem wel vaker een paar maanden achter elkaar stabiel meegemaakt, maar het komt altijd terug...

Fem2

Fem2

18-06-2009 om 15:57

Wat een pessimisme tinus

Wie geen vertrouwen in anderen stelt, zal ook nimmer het vertrouwen van anderen winnen...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.