Relaties Relaties

Relaties

verliefde geit

verliefde geit

30-06-2009 om 16:41

40+ en zooo verliefd


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
verliefde geit

verliefde geit

08-07-2009 om 16:39

Ook-ik

Je hebt natuurlijk gelijk, maar het lijkt me zo moeilijk. Nu is hij weg, maar ben ik nog steeds vol van hem, hoe moet dat als hij weer terug is. De drang om hem te zien is zo groot, daar kon ik de afgelopen tijd geen weerstand aan bieden, dus ik vrees voor de periode na onze vakanties. Was jij ook verliefd op een collega die ook nog eens best wel dicht bij je in de buurt zat? Hoe deed jij het? Kon jij met je verstand jezelf wel vermanen en afstand bewaren? Ondanks de drang?

Een tijd geleden was ik nl. ook verliefd (tja, het ging toch heel veel jaren goed, zonder verliefde buien, maar nu rond de 40 gaat het kennelijk kriebelen) maar dat was geen collega. Hele andere situatie, minder frequent contact (en belangrijk: ook niet naar mijn hand te zetten), minder bedreigend (hij was erg jong). Nu is het dus m.n. door de dichtbijheid heel anders. Oei, wat moeilijk, echt waar, om zelf afstand te bewaren.

Overigens: zakelijk hebben wij sowieso af en toe (en soms regelmatig, of zoals de afgelopen tijd, soms wel (bijna) dagelijks) contact, dus ik kan sowieso niet aldoor afstand bewaren (ik zou volgens mij ook gek worden..).

ik ook

ik ook

08-07-2009 om 21:07

Verliefde geit

Mijn situatie was verglijkbaar met de jouwe, ook een werkgerelateerd contact, wat ik niet uit de weg KON gaan. Ja of een andere baan zoeken, maar dat was ik niet van plan.
In het begin was ik voornamelijk in de war van de gevoelens, maar door er goed over na te denken kwam ik tot de conclusie dat het niet meer en niet minder was dan het was, nl een verliefdheid, ook heel puberaal. Langs zijn huis rijden om te kijken of hij thuis was????? dagdromen?? helemaal warm worden als onze handen perongeluk elkaar raakte, echt belachelijk. Maar het was er gewoon echt.
Ik hield mezelf voor: ook dit gaat weer over, en als het over is moet ik weer normaal met deze man kunnen samen werken. conclusie: hij mag het absoluut niet weten, want daarmee zou ik mezelf onsterfelijk belachelijk maken. Dus ik kon en wilde er verder ook met niemand over praten. Toen ik dat eenmaal had besloten vond ik het eigenlijk wel leuk, beetje zwijmelen enz. Maar na een aantal maanden werd het gewoon TE vermoeiend. Toen heb ik het uitgemaakt, bewust, ( zonder het hem te vertellen natuurlijk) Ik heb toen ook heerlijk even echt liefdes verdriet gehad, inlc grote bakken ijs, zielige films en een doos tissues. Gooi het op PMS en je komt overal mee weg. En daarna was het ook gewoon KLAAR. Het gevoel drukte ik de kop in ( nee het is UIT) en het ging ook weer weg.
Een heel jaar heeft het geduurd, wel een heel leuk jaar hoor, vind het geen drama dat mij dit is overkomen.

verliefde geit

verliefde geit

09-07-2009 om 08:43

Ik ook

(niet dus ook-ik, je kan zien dat ik door die verliefdheid wat van slag ben ...)

wat grappig jouw relaas te lezen, heel herkenbaar (dat puberale gevoel en overigens wil ook ik niet een andere baan zoeken, heb het hier erg naar mijn zin), en dat je het bewust uitgemaakt hebt! Kon jij je nog wel concentreren op je werk? Soms lukt het wel, maar over het algemeen ben ik ERG afgeleid. Komt er (veel te) weinig uit mijn handen. Gelukkig is het nu na een hele drukke periode rustiger, dus kan het wel even, maar toch..

Maar lukte het jou dus zakelijk contact met hem te hebben en het dan niet te gezellig te hebben? Wij hebben (en hadden, toen ik nog niet verliefd was) altijd heel gezellig contact en praten soms ook over niet zakelijke dingen. Had jij dat ook of kapte jij het juist meer af om het zakelijker te houden?

En had jij niet dat als je met hem sprak dat je dan af en toe afdwaalde met je gedachten?

Overigens ben ik bang dat hij al iets gemerkt heeft (hoeft niet, maar het zou kunnen) ook omdat een collega al een paar keer een insinuerende opmerking maakte als wij heel gezellig zaten te praten (viel wellicht op omdat we de laatste tijd veel intensiever dan daarvoor contact hadden). Maar goed, hij heeft nog niets gedaan waardoor ik dat zeker weet en ook niets waardoor ik zou kunnen vermoeden dat het wederzijds is. Is op onze posities in het bedrijf gewoon ook niet handig, dus dat zal de belangrijkste reden zijn voor mij om me in te houden (en vermoedelijk ook voor hem mocht hij me leuk vinden).

Heb jij er trouwens met NIEMAND over gepraat? Hoezo niet, dat kan toch wel? Het enige nadeel is dat ik ook daarmee tijd kwijt ben en tijd aan hem besteed...

Ik ook

Ik ook

09-07-2009 om 13:23

Vriendschap

Misschien heeft hij wat gemerkt. Misschien ook niet. Ik wilde het gewoon nooit uitspreken zodat ik het altijd kan blijven ontkennen. Daarom ook nooit met andere besproken. Dat ook vooral vanwege mijn man. Als ik het ooit aan iemand vertel dan is hij de eerste. In de sector waarin ik werk hoef ik niet altijd heel zakelijk te zijn. Nu is onze relatie voornamelijk innig vriendschappelijk. De verliefdheid heeft plaats gemaakt voor houden van. Van onze vriendschap zijn onze partners wel op de hoogte. Hoef dus ook niet te liegen. En nu ik geen slapeloze nachten of erotische gedachten meer heb bevalt me dat prima. Buiten het werk hebben we ook regelmatig contact (sms) en ook dat is geen geheim. Man weet daarvan en mag als hij de wil ook gewoon sms lezen. Het voelt nu gewoon fijn. Een vriend voor het leven erbij. Is het niet uit eeuwige liefde dan wel eeuwige vriendschap. En hoe dat dan zo is gekomen is niet belangrijk. Stel dat we wel ooit aktie hadden ondernomen. Het uitspreken/zoenen/of zelfs sex. Dan hadden we nooit zo'n goede vriendschap gehad nu. Daar ben ik van overtuigd.

verliefde geit

verliefde geit

11-07-2009 om 22:48

Besluit genomen

ik ook, ik geloof weet niet of een gewone vriendschap er voor ons in zit, kan me er nu nog even niets bij voorstellen. Wel fijn voor jou, en ik kan me ook voorstellen dat jij erg blij bent dat jij het goede besluit hebt genomen.

Ik heb wel gisteren een besluit genomen dat er echt niets mag gebeuren tussen ons en dat ik dus (zoveel als mogelijk) moet stoppen met dat verliefde gedoe, in elk geval met het laten blijken van dat verliefde gevoel naar hem toe (hoop niet dat hij het al door heeft, zou me overigens niets verbazen).

Mocht hij (of een collega die vermoedelijk wat vermoedt) er ooit naar vragen dat zal ik het dus ook ontkennen. Het kan gewoon niet in onze posities. Ik heb gisteren met een vriendin in een beetje vergelijkbare positie gesproken waarvan de verliefdheid wederzijds is, maar zelfs al is er tussen hun nooit iets gebeurt (wil zij niet) dan heeft het hun werkrelatie ernstig verstoord en is het erg onhandig voor haar werk.
Ik wil dat risico niet nemen en ben bang dat er als er wel iets zou gebeuren (en men komt er achter) het mijn baan kan kosten (eerder dan zijn baan). Dat risico wil ik niet lopen.
Goede voornemens dus, nu maar hopen dat ik met deze serieuze gedachten rustig kan blijven en normaal kan doen als we weer beiden terug zijn van vakantie .....
De tijd zal het leren.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.