Relaties Relaties

Relaties

Ilse

Ilse

07-07-2009 om 12:27

Schoonmoeder asperger?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tante Truus

Tante Truus

09-07-2009 om 10:25

Nog ff kaaskopje

Ik vind jouw verhouding met je vader een heel ander verhaal dan Ilse met haar schoonmoeder. Een vader zit diep in je geworteld, daar ben je altijd kind van, daar kan je je niet aan onttrekken.
Een schoonmoeder kan je je schouders over ophalen en je handen van aftrekken.
Er zijn nu ik weet niet hoeveel draadjes geweest van Ilse over schoonma. Ik kan mij niet onttrekken aan de indruk dat zij met een bepaalde gretigheid het graag weer eens over het nare gedrag van schoonmoeder wilt hebben. Ik vind dat obsessief. En ik zou zeggen: haal je schouders op, daar word je gelukkiger van. Als jij dat bot vindt, so be it. Ik denk zelf dat jij de situatie met je vader (die idd heel schrijnend is door hoe hij is) niet te veel moet projecteren op Ilse.
Meegaan jammeren dat het toch zo erg is zo'n schoonmoeder vind ik niet bijdragen aan Ilse's welbevinden.

TT

MaximeM

MaximeM

09-07-2009 om 10:34

Tante truus en kaaskopje

Ik denk dat de bijdragen van Kaaskopje Ilse meer zullen helpen dan de opmerkingen van TanteTruus. Wij hebben thuis de regel 'als je niets aardigs weet te zeggen, hou dan je mond" Wat hééft Ilse aan jouw opmerkingen Tante Truus, vraag ik me af.
Het is zo makkelijk geschreven; 'laat het los', 'negeer ze toch' ... maar dat is écht makkelijker gezegd dan gedaan, ik denk dat Ilse weet dat ze het beter los kan laten en kan negeren, maar dat dat niet lùkt. Zeker omdat schoonmoeder iedere keer weer belt. Ilse neemt de telefoon al niet op maar haar man wel, dus ze hoort naderhand toch wat er nu weer was.
Ik heb zelf ook wel eens iets meegemaakt wat voor mij bijna een obsessie werd, en ik had toen meer aan de vriendinnen die begrip toonden dan aan de personen die bij de eerste zin al riepen 'laat toch los'.... tja is makkelijker gezegd dan gedaan hoor.

Maxime

Speurneus

Speurneus

09-07-2009 om 10:51

Meepraten of tegengas?

Waar heeft iemand het meeste aan? Heel wat anders maar moest ik toch aan denken. Mijn zoon heeft een heel slecht schooljaar achter de rug, depressieve meester die daar sommige kinderen (zoals mijn zoon) daarin mee sleepte en een juf die ook regelmatig zeer humeurig kon zijn. De eerste helft van het schooljaar mopperde hij wel eens, maar dan zei ik dat hij maar even door moest zetten, soms zit het mee en soms zit het tegen. Maar toen ik erachter kwam hoe erg de situatie nou echt was en daarin mee ging praten, alle dokters- fysioafspraken etc voortaan onder schooltijd plande ipv daarbuiten en ophield om 's ochtends te zeggen "vele plezier" ging het met hem opeens ook veel beter. Het was blijkbaar een opluchting dat zijn situatie opeens erkend werd.
Ik denk dat Ilse ook een stukje erkenning zoekt. Zou fijn zijn als ze binnen de familie een medestander had, een andere schoonzus. Ik kan ook uren met mijn schoonzus bomen over onze schoonfamilie, die ook een hoop eigenaardigheden heeft, dat is heerlijk en dan is het ook een stuk gemakkelijker opeens om tijd met de schoonfamilie door te brengen.

Tante Truus

Tante Truus

09-07-2009 om 10:57

Okay...

Maxime, misschien heb je gelijk. Mijn bijdrage deze keer zal Ilse niet geholpen hebben.
Toch vind ik dat Ilse ook naar haar eigen rol moet kijken. En die van haar man.
Ik ben helemaal niet begonnen meteen te roepen 'laat toch los' In vorige draadjes heb ik (onder een andere nick) ook op een meer invoelende manier meegedacht maar stuitte toch ook op de gretigheid van Ilse om maar steeds opnieuw te vertellen hoe erg haar schoonmoeder was.
Meegaan in die gretigheid helpt haar niet. Dat blijkt ook wel, want er komt steeds een nieuw zelfde draadje. Op zo'n manier worden die draadjes een soort dumpplek van de frustratie (mag ook hoor) die juist het proces in stand houdt want je hoeft niet echt iets te veranderen.
Dat inzien, daar zou Ilse iets aan hebben. Meer dan aan meepraten hoe erg het wel niet is want dat hebben we (ik ook) allang gedaan.

TT

Ilse

Ilse

09-07-2009 om 11:03

Kaaskopje

Kijk, aan jouw verhaal en tips heb ik wat in plaats dat ik uitgemaakt wordt voor een obsessief persoon die het weer eens lekker vind om over schoonmoeder te zeuren. Ik vind dat erg kwetsend want het is wel een probleem. Het is nl. wel de moeder van mijn man en als ze aanwezig is dan kun je nu eenmaal moeilijk haar opmerkingen en vreemde gedragingen naast je neerleggen hoezeer we het wel proberen hoor. Maar het blijft lastig zoals Kaaskopje al zei omdat ze toch dicht bij je staat.

Maar kaaskopje, vind je het onderstaande lijstje zoals we nu omgaan met haar goed en kan ik nog meer doen naast het oppervlakkig houden van de contacten?

* niet te vaak langsgaan (om de 2 weken nu)
* bezoeken kort houden (dus niet de hele dag blijven zitten bij haar)
* eigen plan blijven trekken en haar niet de dingen laten bepalen
* oppervlakkig houden van de gesprekken zoals je al zei (geen details geven wat ze wel erg graag wil)
* als ze zich weer obsessief op een bepaald punt richt, niet meer luisteren of proberen het gesprek op een ander onderwerp te krijgen (dit is altijd erg lastig bij haar).
* wij bellen haar nooit om te vragen hoe het gaat. Als we dat doen dan grijpt ze het aan om over haar problemen te praten en dingen die haar dwars zitten/niet begrijpt etc....(ze praat niet met je maar tegen je en lijkt verder helemaal niet geinteresseerd in ons)

Kern van deze punten is eigenlijk: AFSTAND houden en duidelijk GRENZEN trekken

zie ik dat zo goed en is dit de goede houding naar iemand die mogelijk Asperger heeft?

Speurneus

Speurneus

09-07-2009 om 11:46

Ja zeggen en nee doen

Die moet je nog toevoegen. Ik heb behalve met mijn schoonmoeder ook nog te maken met een schoontante. Tante is de iets jongere zus van schoonmoeder, ze is net 70. Tante is nooit getrouwd en licht invalide, waardoor ze vaak op anderen is aangewezen. Tante heeft gezin van schoonmoeder geadopteerd als zijnde haar gezin, ondanks dat ze nog 6 broers en zussen heeft. Ze is er dus altijd bij. Tante ging vroeger altijd mee op vakantie en als we op zondag bij schoonouders zitten is zij er ook. Naarmate ze ouder wordt wordt ze steeds onaardiger, onhebbelijker en veeleisender, alles moet volgens haar normen waarden (die van 60 jaar geleden zijn). Eigenlijk heeft niemand meer echt zin in haar, maar tegelijkertijd hebben we ook weer medelijden dus is ze er toch telkens weer. Tantes enige referentiekader van een gezinsleven is dat van het gezin waar zij uit komt, een koloniaal gezin van een beroepsmilitair van 50/60 jaar geleden. Respect voor de ouders was het allerbelangrijkst, alleen verwart zij helaas angst met respect (vader regeerde met harde hand). Regelmatig vertelt ze ons hoe we iets zouden moeten doen. Vroeger probeerde ik nog wel eens uit te leggen hoe dat tegenwoordig gaat, maar nu zeg ik gewoon: "ja je hebt gelijk". Voorbeeld: er heerste waterpokken en volgens haar moest je mentholpoeder op de plekken doen. Een ander nichtje begon haar uit te leggen dat dat tegenwoordig niet meer mag, maar tante ratelde door en ik dacht tja lekker belangrijk of zij nou wel of niet weet wat je aan waterpokken doet, de kans dat zij op een kind met waterpokken moet passen is toch vrijwel nihil. Dus ik zei gewoon: "ja inderdaad tante J. daar doen we mentholpoeder op" Stuk makkelijker dan haar overtuigen van het tegenovergestelde. En zo doe ik het met alles eigenlijk. We hebben altijd met alle neven en nichten de grootste gein in de keuken om tante J. Dan gaan we vantevoren gokken wat er deze keer niet goed is aan de koffie of de taart met grote hilariteit tot gevolg als iemand het bij het rechte eind heeft. Tja ook hier weer gedeelde smart dus eigenlijk.
Met mijn ouders heb ik het ook niet over bepaalde dingen, met name geloof. Mijn ouders zijn atheisten en ze vinden het verschrikkelijk dat onze kinderen gedoopt zijn. Toen ze eerste communie deden heb ik er dus gewoon niets meer over gezegd.

Maxx

Maxx

09-07-2009 om 11:56

Ilse

In deze rubriek schreef ik over mijn vader. Ik heb sterke vermoedens dat hij Asperger heeft.
Dat aan hem voorleggen is zinloos. Hij zal daar nooit naar willen kijken. Het leidt alleen maar tot gedoe.
Wat het beste werkt - dat doe ik al heel lang - is negeren. En inderdaad het oppervlakkig houden, zoals anderen hier adviseren.
Wat ik lastig vind is dat bepaald gedrag van hem niet te ontwijken valt. Het enige dat dan helpt is een harde grens trekken. Maar dan is de kans op escalatie heel groot.
Wat Kaaskopje schrijft over haar vader, dat de familie er niet meer komt, daar ben ik bang voor. Er is namelijk ook nog een moeder.
Ilse, bij jou gaat het om je schoonmoeder. Daar ben je geen kind van. Het lijkt erop dat jij zeer emotioneel betrokken bent bij haar. Dat lijkt me heel ongezond. Vooral bij een Asperger.
Wil je dat ze jou (meer) als schoondochter accepteert? Dat moet je niet bij haar zoeken. Je zult dat nooit krijgen. Hoe ze tegen jou doet, dat heeft niets met jou als persoon te maken. Niet meer over piekeren!
Het zal je niet altijd lukken om lastig gedrag van haar te ontwijken, vanwege je man en je kinderen. Probeer in elk geval zelf emotioneel afstand te houden.
Veel succes!

Kaaskopje

Kaaskopje

09-07-2009 om 12:16

Ilse

* niet te vaak langsgaan (om de 2 weken nu)
= zelfs bij mijn normale schoonouders kom ik véél en véél minder. Ik voel me daar ook wel wat schuldig over, maar omdat we geen auto hebben vind ik het ook wat duur worden om er elke maand heen te gaan. Ze komen vaker hier. In jouw geval zou ik het aantal terugbrengen naar 1 keer per maand.

* bezoeken kort houden (dus niet de hele dag blijven zitten bij haar)
Mijn hemel... doe je dat dan? Als ik bij mijn ouders was (misschien heb je ergens meegekregen dat ze 12 jaar geleden geëmigreerd zijn), begon ik eigenlijk altijd opgetogen aan het bezoek, maar na 10 minuten vroeg ik me al af waarom ook alweer. 2 of 3 uurtjes is meer dan zat.

* eigen plan blijven trekken en haar niet de dingen laten bepalen
Je bent volwassen, meer hoef ik hier niet over te zeggen toch?

* oppervlakkig houden van de gesprekken zoals je al zei (geen details geven wat ze wel erg graag wil)
Prima. Zou je eens een voorbeeld willen geven van wat voor details ze dan wil weten?

* als ze zich weer obsessief op een bepaald punt richt, niet meer luisteren of proberen het gesprek op een ander onderwerp te krijgen (dit is altijd erg lastig bij haar).
Of zéggen 'zo zullen we het nu over iets anders hebben?'

* wij bellen haar nooit om te vragen hoe het gaat. Als we dat doen dan grijpt ze het aan om over haar problemen te praten en dingen die haar dwars zitten/niet begrijpt etc....(ze praat niet met je maar tegen je en lijkt verder helemaal niet geinteresseerd in ons)
Als je minder naar haar toegaat, zou je er een telefoontje tussendoor aan kunnen wagen. Mijn vader hield ook hele monologen. Fijn als je wat terugzei, maar persé nodig niet volgens mij. Het ene oor in en het andere weer uit... Je belt haar uit belangstelling voor háár, daar heeft ze wel recht op vind ik. Niet dat ze dat mag eisen, maar in de zin van omgangsvormen vind ik dat ze dat wel mag verwachten. Dat jij je ei niet bij haar kwijt kunt is jammer, maar dat weet je nu eenmaal. Ik moet zeggen dat ik hier naar mijn schoonouders ook tekort in schiet en mijn man heeft de behoefte niet.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-07-2009 om 12:17

Correctie

Ik zie dat je je bezoeken nu al kort houdt. Nee, dat is prima

Kaaskopje

Kaaskopje

09-07-2009 om 12:29

Tante truus

Je hebt al gereageerd via berichtjes aan anderen.
Je hebt gelijk dat een schoonouder in een andere verhouding tot je staat dan een ouder. Maar het kan de gemoederen heel erg bezighouden. Ik denk dat als je aan mijn man één zinnetje geeft 'de vader van Kaaskopje' dat je een blik opentrekt van hier tot gunter. Is het niet vanwege het feit dat schoonzonen het sowieso moeilijk hebben bij mijn ouders, ze zijn niet gewend aan mijn vaders houding en gaan er anders mee om dan de dochters, dan wel omdat mijn man en ouders zo gebotst zijn dat dat de aanleiding is geweest van de huidige situatie. Als 'vrouw van/man van' trouw je ook met je schoonfamilie en daar kun je je niet zo 1 2 3 aan onttrekken of er de schouders over ophalen.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-07-2009 om 12:34

Tip van speurneus

is ook wel een goeie vind ik. Ja knikken, niet al te nadrukkelijk zeggen dat je het ermee eens bent. Meer een gemummeld humhum en thuis lekker doen wat je wilde doen. Weet schoonmoeder veel!

Ilse

Ilse

09-07-2009 om 16:51

Maxx

Ik ben inderdaad te emotioneel betrokken bij mijn schoonmoeder en zoek inderdaad vergeefs naar acceptatie/erkenning die ik inderdaad niet krijg.

Zelfs voordat ze me ook maar gezien had, had ze al een oordeel over mij geveld en ze was ook zeer afstandelijk toen ik de eerste keer bij ze langskwam. Ik werd bekeken alsof ik van een andere planeet kwam.

Zoals ze soms doet, krijg ik het inderdaad een afgewezen gevoel en dat ze helemaal niet graag in mijn buurt is. Als ze al een keer alleen met
mij is, vraagt ze constant wanneer mijn man (haar zoon dus) thuis komt. Ze zit er vaak wat verveeld bij en is met geen 10 paarden vooruit te branden om iets leuks te gaan doen. Als ik ze al meekrijg voor een wandelingetje met mijn schoonvader dan klaagt ze de hele weg steen en been over alles wat ze op dat moment ziet (is het niet te ver, hoe groot is het park dan, de zon schijnt te fel of ze heeft het weer te koud, de wind waait, dan heeft ze het warm, moeten we dat hele eind lopen dan, wanneer gaan we weer terug....etc....). Ik kan het nooit goed doen zo lijkt het. Maar dat ligt dus niet aan mij.

Ik vind het fijn om dit te horen hoor. Je gaat op een gegeven moment echt aan jezelf twijfelen als iemand zo doet. Ik dacht: :"ben ik nou echt zo'n rot schoondochter?"

Ilse

Ilse

09-07-2009 om 17:17

Kaaskopje

Bedankt voor je reactie en tips. Zo te zien doe ik het zo slecht nog niet....

* niet te vaak langsgaan: met om de 2 weken bedoel ik dat we aan het einde van week 3 eens een keer langs gaan wat dus maar 1 keer per maand is eigenlijk.

* Bezoeken kort houden. Nee, we zitten daar niet de hele dag. Hooguit 1 uur of 2 uur afhankelijk hoe haar humeur is die dag. Inderdaad wat je zegt: mijn man wil zelfs al te vaak na 10 min al weer weg.....

(*bijkomend punt: mijn man gaat het liefst naar zijn ouders in plaats dat hij ze uitnodigd bij ons. Hij zegt dat hij het dan zelf kan bepalen waneer hij weg wil).

* oppervlakkig houden van gesprekken. Tja, voorbeeld: ze wil bijvoorbeeld het liefst weten hoeveel mijn man verdient, hoeveel ons huis waard is, dus hoe onze financiele situatie in elkaar steekt. Voorheen, toen je nog onderscheidt had tussen ziekenfonds en particulier, wilde ze perse weten wie van ons tweeen (mijn man en ik dus) nu particulier verzekerd was en wie ziekenfonds. Dat gaat haar gewoon niets aan.

Bij een bezoek aan de gynaecoloog wil ze weten hoe de echo's dan gedaan worden (inwendig of niet). Dat zijn persoonlijke dingen die ik niet met haar wil delen.
Toen ik bij hun sliep en intiem was met haar zoon, probeerde ze ook steeds letterlijk zijn kamer binnen te dringen.....(dat vond ik echt raar). Ook werd ze midden in de nacht wakker van elk geluidje (ik tikte per ongeluk heel ligt tegen de verwarming aan en hup de lichten gingen aan en het hele huis moest van top tot teen onderzocht worden want mijn schoonmoeder hoorde wat! Ik werd er gewoon angstig van.

* bellen. Tja, dat is altijd een moeilijk punt inderdaad. Mijn man heeft ook helemaal niet de behoefte om haar te bellen; juist vanwege het eenzijdige karakter van de gesprekken.

Het gekke is en ik weet niet in hoeverre jij dit herkent is, dat mijn man dan midden in een telefoongesprek zit met haar en ineens als uit het niets wordt er gezegd: "Nou dag" en wordt er opgehangen. Zo raar vind ik dat altijd! Normaal hoor je dat iemand een gesprek gaat beeindigen, maar bij mijn schoonmoeder is dat niet zo. Herken jij dat ook?

Rafelkap

Rafelkap

09-07-2009 om 17:39

Ilse

Hou raar je schoonmoeder ook is, volgens mij ben je er veel te veel mee bezig en ga je van alles bewijzen dat zij echt heel raar is.
Kijk, dat vind ik nou best wel raar
Moeten wij nu allemaal roepen: ach je wat een raar mens is die schoonmoeder van jou? En wat schiet je er dan mee op? Het leek mij best een prima idee dat je er een imaginair ziektebeeld op los laat, om je erin te laten berusten.
Maar jij rust niet!

Ilse

Stel je eens het volgende voor en ga daar even rustig voor zitten, zonder andere mensen om je heen: Hoe zou jouw leven eruit zien ZONDER jouw schoonmoeder?
Waar zou jij dan je aandacht aan besteden, je energie in steken, je passie van maken?
Ik bedoel dit. Zonder je schoonmoeder in jouw leven hou jij ontzettend veel tijd en energie over. Stel je die situatie eens voor. Wat zou je daarmee gaan doen? Welke droom of wens heb je nog, maar was je ondertussen bijna vergeten?
Neem daar de tijd voor, want het zal een grote verandering van denken voor je zijn. Ben erg benieuwd naar je antwoord(en)!
Onyx

Kaaskopje

Kaaskopje

09-07-2009 om 18:58

Ik kom nu toch een paar punten tegen

waar ik het niet mee eens ben.
Bepaalde onderwerpen vind ik niet zo raar als schoonouders of ouders daar naar informeren. Waarom zou ze niet mogen weten hoeveel jullie huis waard is? Waarom had ze vroeger niet mogen weten of jullie ziekenfonds danwel particulier verzekerd waren (en dus een goed inkomen hadden). Mijn schoonouders weten niet precies hoeveel we verdienen, maar ik zou er ook geen geheim van maken.
Dat ze informeert naar de manier waarop een echo gedaan is kan voor mij ook nog door de beugel. Dat valt bij mij onder de noemer 'vrouwen onder elkaar vragen dat soort dingen aan elkaar'. Het kan ook de band juist warmer maken als je het gewoon over dat soort dingen kunt hebben met je schoonmoeder.
Bij het beschermen van je privacy kun je ook doorschieten en ik heb een klein beetje het gevoel dat jij dat doet.
Ik moet zeggen dat de telefoongesprekken die ik met mijn vader voerde toen ze al in het buitenland woonden veel leuker waren dan de gesprekken bij hen thuis hier in Nederland. Die gesprekken werden normaal afgerond.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-07-2009 om 00:28

Pelle

Je zegt het al... waarom reageer ik nog. Waarom vind je het zo moeilijk om het dan ook niet meer te doen? En jij 'kent' Ilse nog wel máár van het forum. Je kunt haar ook negeren. Wat wil je dan van een schoondochter die nog tot de dood van haar schoonmoeder moet schipperen tussen wat ze eigenlijk zou willen doen en wat ze voor de goede vrede toch maar blijft doen. Het heeft mij 18!! jaar gekost om de knoop naar mijn vader door te hakken. En dat is niet zonder gesprekken met vrienden en familie gegaan. Familie en vrienden luisteren nog steeds naar ons. Is het zo erg als iemand hier op OO dat ook nodig heeft? Steeds weer opnieuw...

Ilse

Ilse

10-07-2009 om 08:45

Kaaskopje

Nee, opzich niet zo raar dat ze naar bepaalde dingen informeert.
Echter, wij hebben haar duidelijk gemaakt dat wij dat soort info niet willen delen en bij ieder contact met haar begint ze er weer over (het is net een repeteerwekker). Over de waarde van ons huis wilde ze dat vooral weten om erachter te komen hoeveel ze krijgt als wij (mijn man en ik) onverhoopt zouden te komen overlijden.....(ja, echt waar! Ik stond ook met mijn tanden te klapperen hoor).

Ze bijt zich vast in details en blijft er iedere keer weer op terugkomen. Dat bedoel ik eigenlijk. Waar het dus voor een ander duidelijk is dat iemand ergens niet over wil praten, vangt zij dat signaal niet op en blijft doorgaan (ze ziet dan niet eens dat niemand meer luistert).

Van het afronden van de gesprekken is het dus gewoon toeval dat ze dat doet...

Ilse

Ilse

10-07-2009 om 08:47

Ha,ha pelle

even een aanvulling.....dat was dus wel 15 jaar terug hoor, ha,ha,ha. Toen woonden we allebei nog thuis. De ene week bleef hij bij mij slapen en de andere week, ik bij hem. Ja, zo ging dat dan. Opzich toch niet zo raar? (we studeerden beide overigens niet op kamers).

Ilse

Ilse

10-07-2009 om 09:05

Onyx

Het is niet zo dat ik dag in dag uit met mijn schoonmoeder bezig ben hoewel mijn berichten dat misschien wel suggereren. Maar om antwoord te geven op je vraag, de weekenden zouden er stukke rustiger en minder opgefokt uitzien.
Dit weekend wil mijn man nl. weer naar zijn ouders en zit ik me weer op te laden. Wij lopen ze sinds de geboorte van ons tweede kindje hun na terwijl ze zelf onze kant niet opkomen.
Voor mijn gevoel zijn ze lui en egocentrisch. Ze werken niet (alleen schoonzus van dik over de dertig die nog thuis woont) en hebben iedere dag de tijd om te komen. 2 weken lang was mijn schoonzus vrij en niet een keer komen ze langs! In plaats daarvan vinden ze het dan vervelend dat we op zaterdag komen en niet op zondag want schoonzus werkt op zaterdag! Dan had ze in die 2 weken maar langs moeten komen denk ik dan!

Ik heb veel hobbies zoals tuinieren, de hond en alles wat erbij komt kijken als trainingen, shows etc...en uiteraard mijn kinderen. Op zulke momenten denk ik ook totaal niet aan haar.

Maar eerlijk is eerlijk, ik moet zeggen dat ik het stukke prettiger zou vinden zonder haar. Ze voegt niets toe en ze slurpen al mijn energie op als ze er zijn. Mijn man wil ook het liefste zo kort mogelijk blijven.

Simpel

Ga dan niet. En als je man toch gaat, laat 'm gaan. Hij doet het zichzelf aan.

Ilse

"Voor mijn gevoel zijn ze ..." Weet je Ilse, eigenlijk is het totaal niet belangrijk hoe ze zijn en wat ze wel of niet doen. Het enige waar jij naar zou moeten kijken is wat JIJ wil. Echt, zo simpel is het. Wil jij opgefokt raken of wil jij je weekend relaxt doorbrengen op jouw manier? Die keuze heb JIJ. Niet meer en niet minder dan dat.
Wil jouw man daar weer heen? Prima, veel plezier en tot straks! Dat is dus ZIJN keuze.
Ik geloof zomaar dat je al veel hobbies hebt. Maar ik bedoelde iets nieuws. Iets ter vervanging van het gepieker over mensen die niets toevoegen aan jouw leven. Om het anders te zeggen: ga eens nadenken over jezelf, jouw dromen, een verrijking van jouw leven. Iets dat JIJ prettig zou vinden om te kunnen of (weer) te doen. Snap je?
Onyx

Tante Truus

Tante Truus

10-07-2009 om 10:01

Ja waarom ga je dan?

Houd ermee op. Laat de bom barsten en kies voor jezelf en je kids. Zo kan je toch niet leven, steeds uit verplichting iets doen waar je geen zin in hebt? Laat je man lekker gaan, desnoods met de kids. Kan jij lekker rustig tuinieren of met de hond gaan wandelen. En als ze vragen waarom, zeg je gewoon de waarheid: je haalt er niet genoeg uit om het leuk te vinden. Klaar.

TT

Bellefleur

Bellefleur

10-07-2009 om 10:45

Tante truus,

Ilse kan niet de bom laten barsten. Ze is er niet aan toe om de verhouding die ze heeft met haar schoonmoeder te verbreken. Ilse heeft zich zo gefixeerd op haar schoonmoeder, dat ze die niet meer los kan laten. Het is een levensvervulling, een verslaving geworden. Op een bepaalde manier geniet ze ervan. Ik heb een tijd lang gewerkt met een autist die ook van die fixaties had.

Christientje

Christientje

10-07-2009 om 11:59

Wat ik niet begrijp...

Je zegt dat je vermoedens hebt van asperger. Wanneer je je hierin verdiept, zul je merken dat mensen met asperger een heleboel dingen niet kunnen. Zij doen soms dingen, niet om jou te kwetsen maar omdat hun denkwereld anders is. Dit betekend niet dat ze geen gevoel hebben, maar dat ze simpelweg anders denken en zich niet in kunnen leven in jouw gedachten en gevoelens. Wanneer jij denkt dat zij asperger heeft, waarom ga je daar dan niet wat meer in mee ? Bekijk het nou eens wat meer van haar kant, zet die auti-bril eens op !
Chritientje
(mama van een zoon met autisme, die het verschrikkelijk zou vinden alle contact te moeten verbreken omdat hij 'anders' denkt en daardoor onaardig overkomt).

Talia

Talia

10-07-2009 om 12:14

Ik wens ...

... alle mensen die hier zo vijandig en ongenuanceerd blijven reageren een schoonfamilie from hell toe. Ik denk dat je pas weet hoe moeilijk dat is als je dat aan den lijve ondervindt. Ilse maakt misschien niet alle keuzes die jullie voor haar bedacht hebben, maar dit is wel de plek waar ze even anoniem kan spuien en steun vragen.
Enneh Ilse? Mijn moeder was degene die mij uiteindelijk de opmerking gaf waar ik eerst heel boos om werd, die ik ben gaan oefenen en waar ik uiteindelijk meestal in slaag als ik bij mijn schoonouders ben (1x per drie maanden, vaker trek ik niet): Verwacht niets. Als een mantra heb ik het herhaald en ik kwam erachter hoeveel ik toch verwachtte en hoezeer ik me liet teleurstellen. Boos was ik ook, mag ik dan niets verwachtten? Jawel, maar niet verwachten dat je wat krijgt is uiteindelijk minder pijnlijk.

Groet, Talia

Talia

Maar ik spreek uit ervaring. Daarom geef ik het eindeloos herhaalde advies ook: laat los, laat los, laat los. Als er uit honderdduizend adviezen ook maar eentje is dat werkt, dan dat.

amk

amk

10-07-2009 om 12:57

Laat los = verwacht niets

alleen met iets andere woorden.

Tante Truus

Tante Truus

10-07-2009 om 13:59

Precies zoutvat

Ik heb zo'n moeder. Precies zo'n moeder. Maar ik heb gemerkt dat er diep in gaan graven hoe vreemd iemand in elkaar kan zitten, je alleen maar verder afhelpt van wat je eigenlijk moet doen: voor jezelf kiezen.

TT

Bennikki

Bennikki

10-07-2009 om 13:59

Zoutvat en anderen..

Zoutvat: "Je moet toch een keer verder en dan heb je meer aan mensen die LAAT LOS, LAAT LOS roepen."

Pardon? Wat heb je in vredesnaam aan mensen die datr soort onzin roepen? Je laat er echt niet eerder van los hoor. Loslaten is een vaak langdurig en moeizaam proces. Het lijkt me zinloos iets los te laten, omdat anderen heel hard lopen te roepen dat dat moet.

Ervaring is dat het een lekker makkelijke manier is om te zeggen dat je niet (meer) wilt luisteren naar gezeur. Prima, dat is je goed recht, maar verpak het niet in zogenaamde 'goede raad'.

Bennikki

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.