Relaties Relaties

Relaties

vastberaden

vastberaden

18-07-2009 om 19:35

Wat vinden jullie hiervan?[ruzie vanwege kind slaan]

Mijn man en ik zitten redelijk op 1 lijn op het gebied van opvoeden. Er is echter 1 ding waarbij we lijnrecht tegenover elkaar staan en dat is: het slaan van de kinderen. Ik vind dat absoluut niet kunnen (doe het nooit) en mijn man vindt dat op z´n tijd een corrigerende tip moet kunnen.

Onlangs waren we in een stad en de oudste 2 (die zich verveelden) liepen elkaar te plagen, beetje duwen. Wel vrij irritant en we hadden ze ook al een paar keer gewaarschuwd. Op een gegeven moment duwt zoon A zoon B en zoon B geeft zoon A een klap. Vervolgens slaat mijn man, midden op straat, zoon B dusdanig hard in z´n gezicht dat-ie (zoon dus) van schrik achterover valt, op straat. M´n man wil hem helpen met opstaan, waarop zoon B achteruit deinst en uiteindelijk opstaat.

Ik was zo geschokt door dit voorval! Ik heb m´n geslagen zoon bij de hand gepakt en we zijn samen weggelopen. Mijn man riep nog iets in de trant van : "Blijf nou hier!". Toen he ik tegen hem gezegd dat hij hierin echt even alleen stond en ik ben weggelopen. Ik was woest.

Hierna explodeerde mijn man tegen mij: ik zou hem publiekelijk hebben afgevallen door weg te lopen en daarmee ook zijn gezag hebben ondermijnd door min of meer partij te kiezen voor mijn zoon. Hij trok meteen eigenlijk mijn algehele loyaliteit richting hem in twijfel.

Maar dit ging zo over mijn grenzen heen. Ik heb ook tegen mijn man gezegd dat als een ander dit had gedaan, ik aangifte zou hebben gedaan wegens mishandeling.
We hebben hierna hele heftige ruzie gekregen. Ik vind het absoluut verwerpelijk dat hij dat deed. Mijn man vind dat ik bij hem had moeten blijven. Maar alles in mij wilde maar 1 ding: m´n zoon beschermen.
Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik het erg vervelend voor hem vond dat hij zich op dat moment alleen gelaten voelde maar dat zijn gedrag voor mij niet acceptabel was. Dat dit over mijn grenzen heenwalste en dat dit een punt is waarop we nooit nader tot elkaar zullen komen.

Wat vinden jullie hier nou van?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
vredesduif

vredesduif

18-07-2009 om 19:45

Tja

Je man werd driftig. Hij had zich enorm lopen ergeren en reageert anders dan jij.
De een kan op zo'n moment met woorden zeer gemeen worden, de ander valt fysiek uit.

Waarschijnlijk schaamde hij zich over zijn uitval (hij hielp de geslagen zoon overeind) en die schaamte werd verergerd doordat jij hem alleen liet staan.

Slaan is een teken van onmacht.
Het is niet-professioneel. Maar een ouder is ook maar een mens.
Slaan in iemands gezicht is zeer respectloos en waarschijnlijk schrok je man ervan dat hij dat deed.

Uit ervaring weet ik dat heel wat mannen er moeite mee hebben met woorden hun ongelijk toe te geven (maar laten ze in hun gedrag zien dat ze wel degelijk weten fout te zitten!). Ga op zoek naar een andere manier en drijf het niet verder op, je man voelt zich hier heus niet happy bij.
Probeer samen een oplossing te vinden zodat niet weer de kans ontstaat dat de drift toeslaat.

vredesduif

Sassie

Sassie

18-07-2009 om 19:51

Vastberaden

Ik heb het hele verhaal gelezen en dit is wt ik ervan denk.
Aan de ene kant snap ik als moeder zijnde dat je puur gevoelsmatig/instinctief zo reageert. Je vind dit te ver gaan en je wilt je zoon beschermen. Is allemaal heel begrijpelijk. Alleen de manier waarop is in mijn ogen niet goed geweest.

Naar kinderen toe moet je als vader en moeder 1 front vormen. Ook al ben je het niet eens met je man, toch had je hem nooit en te nimmer mogen afvallen waar je kinderen bij zijn hoezeer je het ook veracht wat hij doet. Had hem desnoods op een later tijdstip apart genomen en onder 4 ogen gesproken en hem desnoods dan een flinke veeg uit de pan gegeven en hem keihard duidelijk gemaakt hoe jij daarover denkt.

Door dit open en bloot op straat te doen, geef je niet alleen een slecht voorbeeld naar je kinderen toe, maar doet ik ook geen goed voor je relatie. Je man wordt inderdaad voor schut gezet tov zijn kinderen en zijn gezag wordt hier ook ondermijnd door het op deze manier te doen.

Bieke

Bieke

18-07-2009 om 20:14

Nee natuurlijk niet

Je kind tegen het asfalt slaan, publiekelijk. Wat een vernedering moet dat zijn geweest voor je zoon. Heel goed dat je duidelijk stelling hebt genomen. Natuurlijk moeten ouders een lijn vormen maar mishandeling valt daar niet onder.
Is dit nou niet de druppel? Is het niet genoeg geweest? Voor wie blijf je nou eigenlijk bij die man? De kinderen doe je er denk ik geen plezier mee en jezelf ook niet. Ik ben geen voorstander van scheiden maar wat ik de afgelopen jaren van jou gelezen heb dan denk ik zet er toch een punt achter.

ped

ped

18-07-2009 om 20:27

Pedagogische puinhoop

Je man had niet zo moeten reageren, maar ik vind het minstens zo verkeerd hoe jijzelf reageerde hoor !
Dat tegenwoordig een pedagogische tik volledig afgekeurd wordt is goed, moet niet goedgepraat worden, maar ook niet erger gemaakt worden dan nodig. Zoon kreeg een oog om oog-tand om tand reactie waarschijnlijk nadat hij reeds enkele keren was aangesproken
Wat jij dan doet kan ik totaal niet rijmen, je laat aan je zoon zien dat je de (verkeerde) terechtwijziging van je partner kleineert en idd zijn gezag ondermijnd, je neemt de zoon bij de hand -terwijl hij het eigenlijk was welke als eerste volledig in de fout ging en zelfs echt wel stout te noemen was- alsof je zijn klap wel wil minimaliseren
Dat je je zoon daarmee zou willen beschermen vind ik dikke onzin, je weet ook dat het een pedagogische -foute- tik was, en jouw reactie pedagogisch nog zwakker te noemen is
Ik zou in ieder geval pas achteraf mijn man hebben aangesproken, en zéker niet mijn zoon bij de arm genomen hebben en met hem weggerend zijn, want eigenlijk vind ik persoonlijk dat een veel grotere opvoedkundige fout, ookal is dat niet lichamelijk/fysisch voelbaar ! Ik vind dat zowel je man, maar ook zeker en vast jij uitleg moeten geven aan jullie zonen over de foute aanpak van jullie plotse ongeplande reacties...

Tante Truus

Tante Truus

18-07-2009 om 20:58

Ligt eraan ped

Als dit al een paar keer eerder gebeurd is, en jij al eens een front heb gevormd maar je man gaat er toch steeds mee door, vind ik wel dat je hem kan peren.
Ik weet niet of ik nou zo'n groot gelover in eén vormen ben... je hoort vaak van mensen die kwetsende dingen met een van hun ouders hebben meegemaakt dat het net zo kwetsend was dat de andere ouder altijd de hand boven het hoofd van de 'dader' bleef houden.
Bovendien vind ik het een beetje leugenachtig: je baalt als een stekker van het slaan maar gaat tegenover je kind je kovert op zitten houden. Een kind voelt dat toch? Dan ben je als ouder toch niet congruent in gevoel en wat je zegt. Ik vind het een soort toneelstukje.

TT

ik

ik

18-07-2009 om 20:59

Hoi

Het is gewoon haast eng om de eerste posting van dit draadje te lezen. Het zou zo bij ons kunnen gebeuren ongeveer.

Mijn vraag is dan ook hoe reageer je als je partner zoiets doet. Dat het de bedoeling is dat je er achteraf over praat kan ik begrijpen. Alleen wat je doe je, als moeder zijnde, op zo'n moment? Ik word dan zo kwaad dat ik gewoon niet meer weet wat ik moet doen, laat staan pedagogisch verantwoord reageren naar mijn kinderen toe.

Vic

Vic

18-07-2009 om 21:04

Is ie nou helemaal!

Ik sta echt te kijken van sommige reacties. Natuurlijk moet je als ouders naar de kinderen toe een front vormen als het gaat om opvoeden, maar hier is toch wel wat anders aan de hand. Een opvoedkundige tik is in mijn ogen iets héél anders dan je kind keihard in het gezicht slaan. Dit is echt ontoelaatbaar, en je hebt groot gelijk dat je weg bent gegaan.

mer caso

mer caso

18-07-2009 om 21:39

Phoeh he

groot gelijk dat je bent weggegaan.
en nog beter dat je je zoon (en andere kinderen) hebt laten zien dat het zo niet hoort.
Ik vind sommige reacties hierboven onbegrijpelijk.
vooral het 1 front vormen enzo. ik begrijp enigszins waar die theorie vandaan komt maar dit is toch wel een andere situatie.
aan me hoela - we maken allemaal idd fouten en dat mag best 'out in the open' voor alle partijen. als je kinderen maar leert dat het ook anders kan. goed maken, erover praten en verbeteren.

phoeh he. Ik vind eigenlijk dat jou man eens wat zelfanalyse moet gaan doen

sterkte!

Lita

Lita

18-07-2009 om 21:41

Veiligheid - dat gaat vóór alles

Je zoon is een kind en loopt te zieken. Slaat zijn broer.
Je man is een volwassen vent en slaat zijn kind. En wel zó hard dat hij tegen de grond gaat. Zoon wil pa niet meer in zijn buurt. Volgens mij is zoon behoorlijk geschrokken van zijn vader.
Jouw reactie vind ik zeer juist. Als je fysiek wordt aangevallen door één van je ouders (!!!), dan is het heel erg belangrijk om te weten dat die andere ouder je beschermt. Dan kun je je nog veilig voelen.
Pech voor het ego van je man, zijn gekwetste trots en de ondermijnde autoriteit.
Welk recht heeft hij eigenlijk om van jou te vragen dat jij voor hem kiest en niet voor je kind? Welk doel dient dat? Wordt je zoon daar gehoorzamer van? Of is het eerder zo dat je zoon er banger van wordt?
Ik vind je reactie prima Vastberaden. Je man heeft jou niks te verwijten. Hij heeft zichzelf iets te verwijten.
Ik hoop dat je niet terugkrabbelt. Ben je zelf trouwens nooit bang dat hij jóu fysiek gaat aanvallen? Bij jouw verhalen heb ik namelijk wel eens gedacht dat het me niet zou verbazen als je dit kwam melden.
Sterkte, Lita

Yta Chalne

Yta Chalne

18-07-2009 om 21:42

Pedagogische tik, wat een baarlijke nonsens. Je kind pedagogisch tegen de straat slaan, dat geloof je toch zelf niet ped? En man boos, tja, jammer voor 'm. Ik zou maar heel duidelijk maken dat je volgende keer precies hetzelfde gaat doen. En dat je met jullie kind overlegt of hij aangifte wil doen in dit soort gevallen.

Overigens, over pedagogische momenten gesproken, ik zou dit voorval wel gebruiken om duidelijk te maken dat je ook als kind Absoluut Niet mag slaan. Dat is een duidelijke grens, waar zowel vader als kind zich aan dient te houden.

vredesduif

vredesduif

18-07-2009 om 22:36

Dit was geen pedagogische tik

dat snapt die vader heus ook wel.

Dit was een aanval van onbeteugelde drift. Anders sla je een kind niet in zijn gezicht.

Dat er een probleem is, da's wel duidelijk.
Maar hoe pak je het aan?

Ik heb de verdere huwelijksperikelen van Vastberaden niet gelezen, ken de context dus niet. Maar weet wel hoe rot je je kunt voelen als je in drift iets doet wat je nooit had moeten doen.

karakters verschillen en opvliegendheid is erg lastig. Maar móet beteugeld worden.

duif

Tirza G.

Tirza G.

18-07-2009 om 22:46

Koekje van eigen deeg

Je man ergert zich aan je zoons die elkaar lopen te jennen. Voor hem is de maat vol op het moment dat zoon B zoon A een mep geeft. Hij besluit in te grijpen en geeft zoon B een mep.

En tja, op dat moment is voor jou de maat vol. En besluit je in te grijpen. Je haalt zoon (en jezelf) uit deze bedreigende situatie door weg te lopen.

Wat had man dán gewild dat je gedaan had? Hém een mep geven om daarmee te laten zien dat jij niet tolereert dat hij slaat? Waarom mogen jouw zoons elkaar níet slaan, hij hen wel, jij hem niet en hij jou ook niet?

Gezagsondermijnend. Tja. Wat voor gezag? Ooooo, doen wat pappa zegt omdat je bang voor hem bent? Tja, als je op die manier vader wilt zijn zul je misschien een andere vrouw moeten zoeken.

Tirza

Marieke

Marieke

18-07-2009 om 22:47

Wat vind je man zelf van die klap?

Uit je stukje maak ik op dat de ruzie vooral is gegaan over jou reactie op het voorval. Maar waar ik heel benieuwd naar zou zijn is wat je man nu zelf vind van die klap.
Vind hij het normaal om een kind (van 8 of 10 jaar?) publiekelijk zo in het gezicht te slaan, zodat het tegen de vlakte gaat? Is dat wat hij als een pedagogische tik ziet? Vind hij dat hij goed gehandeld heeft als reactie op een vervelend kind?
Jij schrijft dat hij over jouw grenzen heenwalst, maar hoe zit het met de grenzen van je kind?
Het klinkt als een vernederende vertoning en dan vooral voor jullie kind en ik denk dat jullie hem allebei een excuus verschuldigd zijn.

angel3

angel3

18-07-2009 om 22:56

Groot gelijk

dat je bent weggelopen....
Als je man echt geschrokken was dan was hij achter je zoon aangerend om hem zijn excuses aan te bieden. Dan was ie een echte vent geweest. Nu gaat ie het ook nog op jou afreageren.
Een front vormen daar geloof ik niet in. Waarom? wat is het nut daarvan? kinderen mogen best weten dat wij het soms niet eens zijn. Ik heb echt wel door als ze daar een loopje mee proberen te nemen. Het komt niet echt vaak voor dat we het helemaal niet eens zijn maar ik ben niet zo van het 'inslikken' en later uitpraten. Dat kan ik niet. Ik heb mijn hart op de tong, dus helaas soms voor het ego van mijn man

mirreke

mirreke

18-07-2009 om 23:39

Tja ik geloof ook niet zo in dat altijd maar één front vormen

Net als iemand hierboven vind ik dat ook net huichelarij om achter iemand te moeten staan als je diens acties helemaal niet kan goedkeuren.
Wij hebben gelukkig niets met slaan of zo, maar ik kan het soms ook helemaal en volkomen oneens zijn met mijn lief, en dat hou ik dan ook niet altijd persé voor me. Moet kunnen, er lijkt me niets zo erg voor een kind als ook door zijn andere ouder in de steek te worden gelaten als een situatie redelijk nijpend is.
Een kind mag best merken dat beide ouders anders zijn en verschillend op een bepaalde situatie reageren.
Overigens verschillen lief en ik hierover flink van mening.
Ik kan me idd herinneren wel eens iets van vastberaden te hebben gelezen. Kun je niet met je man praten op een moment dat dit soort voorvallen niet spelen? Of heb je dat al vaker gedaan? Ik vind slaan niet kunnen, idd respectloos, maar moet direct bekennen dat de kinderen me soms ook heel driftig kunnen maken en ik me af en toe echt moet beheersen.
Ik denk dat je man het klieren van je kinderen (wat heel normaal is, dat klieren dan) te persoonlijk oppakt en het ziet alsof het naar hemzelf gericht is, alsof ze hem proberen te treiteren of te kleineren, alsof het voor hem een persoonlijke nederlaag is wanneer ze niet direct stoppen met klieren als hij dat beveelt.

anoniem

anoniem

19-07-2009 om 09:38

Hier ook man die slaat, ruzie hierdoor

Helaas herken ik veel van je verhaal. Mijn man slaat ook de kinderen. Hij is redelijk driftig van aard. Soms reageert hij goed en zet ze naar 2 keer waarschuwen op de gang. Maar als hij slaat dan is het meestal een opbouw van irritatie. Dan ontploft hij zeg maar. Bv we zijn aan het wandelen. Kind 6 jaar, zeurt en huilt (sprinkaan vangen lukt niet bv). Gaat door na meerdere waarschuwingen. Man wordt heel boos en geeft een klap op arm, kind schrikt zo erg dat ze achterover valt. Kind gilt en huilt van angst. Man scheld kind ook nog uit voor kreng. Mijn reactie is dan dat ik heel erg boos op mijn man ben. Hij heeft namelijk meerdere keren beloofd om niet meer te slaan. Maar hij heeft blijkbaar een drift probleem. Ik pak kind en loop boos weg, kind troostend. Zeggend dat dit fout is, slaan is fout. Nee ik ga nooit een front vormen als ik vind dat iets de kinderen schaad. Later zie ik dat kind een hele rode arm heeft, het is dus wel een harde klap. Hij slaat ook in het gezicht. Het maakt hem niet uit of er anderen bijzijn (in een winkel bv). Mijn man werd vroeger zelf altijd met een riem geslagen door zijn vader. Hij vind dat er niks mis is met een klap krijgen. Zelf ben ik als kind ook veel geslagen. Zelfs aan mijn haren meegesleurd naar mijn slaapkamer. Dan altijd op mijn hoofd geslagen, rotkind je luisterd niet. Dus ik weet hoe het voelt... Nu gaan we binnenkort op vakantie. Dan is mijn man meestal op zijn ergst Ik word hier echt niet vrolijk van. Kinderen blijven kinderen die verander je niet met een klap. Sterkte Vastberaden

ped

ped

19-07-2009 om 10:02

Stout

maar het irriteren over een sprinkhaan vind ik wel een andere opmerking of straf op nodig dan je broer een klap verkopen
een pedagogische tik is iets wat nooit goed gepraat moet worden, absoluut fout, maar ik blijf erbij dat ik de reactie van vastberaden als opvoedster ook helemaal niet correct vind naar het opvoedkundige van haar zoon toe
Gelukkig heb ik mijn kinderen elkaar nooit weten slaan, maar als eentje de andere zou slaan...hij zou er toch wel degelijk zijn les over te horen krijgen,

Bieke

Bieke

19-07-2009 om 11:38

Ped

Beste ped,
Als ik het goed begrijp dan ga je dus je kind, die een broertje of zusje slaat, zo'n jens geven dat hij tegen het asfalt slaat. Dit is nu een praktijk die zoveel ellende oplevert en later doorwerkt in huiselijk geweld e.d.. Wist niet dat er nog mensen bestonden die dat goedkeurden.
Als een van je kinderen het andere kind mept, dat doen kinderen nog wel eens, dan geef je het goede voorbeeld en neemt correcte maatregelen.
Ik hoop niet dat je nick een afkorting is van pedagoog want daar heb jij duidelijk geen kaas van gegeten.

ped

ped

19-07-2009 om 12:29

Bieke

Bieke, blijkbaar heb je niet goed gelezen, ik keur de pedagogische tik helemaal af, maar evenzeer vind ik de reactie van de moeder volledig misplaatst
De tik van broers onderling moet ook niet geminimaliseerd worden en in slachtofferrol geplaatst worden

Yta Chalne

Yta Chalne

19-07-2009 om 13:03

Ped

Beste ped, dit ís geen pedagogische tik (voor zover dat al zou bestaan, wat mij betreft is het een contradictio in terminis) Dit is een driftige kerel die z'n handjes niet thuis kan houden. Daar kun je je kinderen niet aan blootstellen, je kunt er geen front mee vormen, je kunt er in feit niets anders mee dan je distantiëren. Dat je daarbuiten niet moet vergeten je kinderen op te voeden staat er los van.

Ped

Ped

19-07-2009 om 13:11

Wel gelezen

Het gaat mij erom dat jij vind dat Vastberaden achter haar man had moeten staan en daarmee de mishandeling goedkeuren. Als mijn man de kinderen snoep wil geven en ik wil dat niet dan zeg ik daar niets van, later als de kinderen er niet bij zijn zal ik zeggen dat het bv beter is om geen snoep voor het eten te geven. In zo'n geval trek je een lijn maar dan heb je het over een normale opvoedingssituatie. Kinderen slaan elkaar, daar zijn het kinderen voor en het is aan ons volwassenen om de kinderen te leren dat er andere manieren zijn om conflicten op te lossen.
Een volwassen kerel die z'n kind tegen de grond aanslaat heeft hulp nodig. Helaas voelen zulke mannen zich als god himself op aarde.

Balletmama76

Balletmama76

19-07-2009 om 13:56

Pedagogische tik

Wat Vastberaden's man gedaan heeft, vallt voor mij niet meer onder pedagogische tik.
Da's gewoon mishandeling.
En ik vind ook, dat Vastberaden goed reagiert heeft, zich in deze situatie juist niet achter haar man te stellen.

Dees 68

Dees 68

19-07-2009 om 13:56

Wat nou één lijn trekken?

En hoe ver ga je daar mee door?

Toch zeker niet als de veiligheid van je kinderen in het gedrang komt.

Echt No Way dat ik dan de kant van mijn man zou trekken.

En wat nou pedagogische tik. Dit is gewoon slaan. Als je man dit in de kroeg gedaan had, zat ie nou vast volgens mij...

Bovendien vind ik de reactie van je man erg zorgelijk. Het lijkt wel of hij zich drukker maakt om zijn gekwetste ego dan om wat dit nog voor zijn zoon betekend heeft. Iedereen maakt fouten, ik ook. Maar als je je fouten niet onder ogen durft te zien ben je pas echt fout bezig.

Ik ken je verdere verhaal niet. Maar is het, als het echt zo erg is als door sommigen gesuggereerd wordt, wellicht niet verstandig om op de een of andere manier hulp te gaan zoeken? Je zegt zelf dat je man vroeger ook nogal eens slaag kreeg en het lijkt er op dat hij de traditie gewoon in stand houdt. Je zou toch niet willen dat je zoons ook leren dat slaag krijgen gewoon is?

Ik vind het echt een zorgwekkend verhaal!

Dees 68

Dees 68

19-07-2009 om 13:59

Ooh sorry

Ik zie net dat het verhaal van het vroeger geslagen niet van Vastberaden is.

Maar dan nog vind ik dat je man wel iets heeft om aan te werken. Zeker omdat hij wat mij betreft zijn prioriteiten niet helemaal op orde heeft....

Laura 71

Laura 71

19-07-2009 om 14:58

Vastberaden, hoe ging het verder?

Hoi vastberaden, hoe is het verder gegaan? Heeft je man zijn excuses aangeboden aan jullie zoon (lijkt me toch wel het minste)? Ik moet zeggen dat ik het (ook in het licht van je eerdere postings) wel zorgelijk vind dat je man zich zo laat beheersen door zijn woede.

Sterkte, en laat even horen hoe het gaat.

Laura 71

Vic

Vic

19-07-2009 om 16:55

Niet slecht genoeg

Je bespreekt hier natuurlijk de mindere momenten en jullie zullen het best zo nu en dan ook gezellig hebben. Die periodes zullen wel de overhand hebben aangezien je je huwelijk niet slecht genoeg noemt om te scheiden. Of ben je er gewoon gewend aan geraakt dat alles wat je doet wordt afgekraakt en je zelf ook de nodige kritiek over je heen krijgt? Hoe vaak komen dit soort momenten eigenlijk voor, dat je man zijn geduld verliest naar de kinderen? Heeft hij wel vaker zo hard geslagen?

Tante Truus

Tante Truus

19-07-2009 om 17:31

Maar ped,

je schrijft: "Een volwassen kerel die z'n kind tegen de grond aanslaat heeft hulp nodig. Helaas voelen zulke mannen zich als god himself op aarde." Waarom moet je dan wel een lijn trekken met iemand die zulk gedrag vertoont?

TT

Jo Hanna

Jo Hanna

19-07-2009 om 22:34

Emotionele chantage

Ik vind het emotionele chantage dat man blijft hameren op het in de steek gelaten worden door Vastberaden terwijl hij wel weet dat wat hij doet niet ok is. Hij heeft tenslotte (gelukkig!) zijn excuses aangeboden aan het kind. Hij moet worden gesteund in zijn emoties, die maken dat hij zijn kind keihard in het gezicht slaat. Vastberaden hoort daarover geen emoties te hebben en niet te laten merken dat zij hier niet achter kan staan (om het maar even heel eufemistisch uit te drukken). Ik vind het te dol voor woorden.
Als ik in je tweede posting lees dat je in een veranderingsproces zit in je huwelijk en dat je totaal geen angst meer hebt om verlaten te worden, vallen er wel een paar dingetjes op zijn plaats. Dat vindt man natuurlijk helemaal niet comfortabel. Dikke kans dat hij probeert je terug in je hok te krijgen. Blijf vooral rustig, kalm en zo vriendelijk mogelijk op je eigen koers. Op enig moment wordt het je wel duidelijk of hij je wil om wie je bent of alleen als je doet wat hij wil.
Succes en groet, Jo Hanna

Yvon Meijer

Yvon Meijer

19-07-2009 om 23:05

Vastberaden

'Hij trok meteen eigenlijk mijn algehele loyaliteit richting hem in twijfel.' schrijf je. Jullie hebben samen een moeilijke tijd en deze klap is duidelijk een teken van onmacht en frustratie van je man, over de hele situatie.
Dus jullie moeten proberen uit jullie relatieproblemen te komen en ondertussen mag geen van de ouders zich afreageren op één van de kinderen. Als je ooit geslagen bent door één van je ouders, al was het maar onder het mom van de corrigerende tik (wat een belachelijke formulering), dan weet je wat voor gevoel van onveiligheid dat teweeg brengt en hoe lang het weer duurt voor het vertrouwen terug is. En excuses helpen daar niet veel aan helaas, daden wel. Hoe oud is je zoon als ik vragen mag? Sterkte en wijsheid gewenst.

Kaaskopje

Kaaskopje

20-07-2009 om 00:42

Ik zou ter plaatse wel duidelijk hebben gemaakt

dat ik absoluut niet op een lijn stond na zo'n harde klap. Maar bij ons is zo'n situatie ondenkbaar. Mijn man heeft nog nooit geslagen. Als er al iemand een tik uitdeelde was ik dat. Maar zo'n harde klap dat een kind het evenwicht erdoor kwijtraakt hoef je niet onder het matje van 'een front vormen' te vegen. Dan mag een kind best weten, vind ik, dat dat gedrag door grote mensen afgekeurd wordt. Ik zou er overigens wel over praten met het kind en niet met de strekking van 'pappa is een schurk', maar 'dat had pappa nooit mogen doen, maar snap je waarom pappa zo boos werd?'

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.