Agressieve opa
Nou, ik heb nu ook een relatieprobleem 
Kort samengevat: logeerpartijtje van mijn ouders in ons vakantiehuisje eindigde dramatisch; mijn vader raakte compleet over de rooie in een restaurant toen mijn jongste van 2,5 een huilbui had (moe, we waren juist aan het overleggen wie het eerst met hem buiten ging wandelen). Echt heel erg, met wurgbewegingen, schreeuwen,hij raakte niemand aan maar ik vond het afschuwelijk om aan te zien. Ze gingen ook meteen weg, nu thuis "excuuskaartjes" in de bus. M'n moeder nog aan de telefoon gehad die allemaal verklaringen wil zoeken buiten mijn vader om, indirecte verwijten naar ons over onze opvoeding (mijn kinderen gedragen zich naar hun leeftijd en absoluut niet abnormaal, hier ben ik boos over), terwijl we vantevoren goed hebben overlegd dat ze eerder weg konden gaan als het te druk werd, ik heb gewaarschuwd voor jongste's recente slaapproblemen, gehorig huis enz. enz. Ik was twee dagen behoorlijk van de kaart, daarna toch nog wel genoten van de vakantie, veel steun aan mijn man en broer. Maar hoe nu verder? Als ik mijn vader niet meer wil zien (1e reflex) heb ik mijn moeder ermee en dat is niet wat ik wil. Dit is iets wat ook vroeger speelde, maar het is toch anders nu de agressie zich tegen mijn kinderen richt. Nog 1 keer en het wel basta voor mij, of nog 1 keer een stap verder en hij doet dingen waar hij spijt van krijgt.. Beetje lastig als mijn vader niet tegen kleine kinderen kan en ik kan mijn vader ook niet veranderen. Het liefst zou ik hem laten opnemen natuurlijk 
Ik heb wel ideeën hoe ik onze bezoekjes wil aanpakken (geen logeerpartijen/oppassen meer). Nl. kort. Wie weet hoe de draad weer op te pakken?
Los
De grote fout die je nu zou kunnen maken is teveel dingen willen uitpraten. Jij weet wat er is gebeurd, zij ook, nu is het tijd voor actie. Je kunt er best heen, maar om koffie te drinken en over het weer te praten en dan lekker weer weg. Dingen uitpraten, verdere excuses, dat zou ik allemaal maar aan hun laten. Uitleggen dat je voortaan alleen nog maar voor korte bezoekjes komt: ook niet doen, dat zien ze vanzelf wel. Als zij erover willen praten kan het altijd nog. Niet meer oppassen: ook niet verder aankondigen, gewoon niet meer vragen en verder laten rusten.
Je moeder weet vast wel dat er iets niet klopt met je vader, maar heeft er kennelijk altijd genoegen mee genomen, zelfs toen jullie er als kind last van hadden, dat zal nu niet veranderen door iets wat jij zegt (misschien schiet ze zelf wel meer de verdediging in) Het zou te vreemd zijn om te verdedigen dat je je kind niet wilt blootstellen aan driftbuien van opa's, dat zou iedereen moeten kunnen begrijpen.
Voor je eigen gemoedsrust laat je het dus zoveel mogelijk los en handel je naar je eigen inzichten zonder teveel communicatie daarover.
Wat fijn dat het niet je hele vakantie heeft verpest!
Precies....
zoals Yta Chalne als tips geeft; zo zou ik het ook aanpakken. Dat doen we overigens ook al naar mijn schoonouders en dan met name naar mijn schoonmoeder toe.
Zij kan absoluut niet tegen herrie/drukte etc..tja, en als je dan een superactieve, luiddruchtige kleuter hebt die hoog en laag zit....Ze kan ook niet tegen poepluiers en huilende baby's (loopt dus letterlijk weg als onze kleine een poepbroek heeft of vraagt zich af waarom baby huilt en wanneer hij nu eens op houdt met huilen.....). Dit zijn allemaal signalen die al genoeg zeggen.....
We vragen haar dus sowiezo nooit om op te passen en als we langs gaan dan blijven we ook niet te lang. Mijn schoonmoeder is precies zo'n type die ineens kan 'ontploffen' naar een klein kind toe omdat ze er niet meer tegen kan.
Wij weten dat ze overgevoelig is voor geluiden en drukte dus houden wij daar rekening mee. Geen discussies verder met haar; we doen het gewoon niet, punt. Dat zou Rafelkap ook kunnen doen zoals Yta Chalne al
aangaf.
O.k.
dank jullie wel. Ik had de eerste dagen wel de neiging de neiging een tirade te gaan houden en opa te bewegen richting hulpverlening maar zag ook wel in dat dat geen enkel nut heeft, hem veranderen lukt nu eenmaal niet. Heb gelukkig genoeg tirades erover tegen mijn man en broer kunnen houden Oppassen lieten we ze sowieso maar in uiterste nood (ivm gezondheid van mijn moeder), dus dat behoeft verder geen uitleg. Ik vind het wel verdrietig dat mijn zoontjes niet een "ideale opa" hebben maar zal voortaan de "wijze ouder" naar mijn ouders toe spelen.
