Relaties Relaties

Relaties

Kiki

Kiki

01-09-2009 om 21:30

[Opa en oma veel leuker met kleinkinderen dan vroeger met mij]

het is namelijk niet echt een relatieprobleem.
Het "probleem" is dat het mij steeds meer opvalt dat ik mijn ouders leukere grootouders vind dan ze ouders waren. Waarmee ik niet wil zeggen dat het slechte ouders waren hoor, helemaal niet. Ze waren/zijn alleen echt enorm streng en star in wat kinderen horen te doen.

Maar nu, ze zijn zo leuk, lief en betrokken met mijn zoontje, echt waar de leukste grootouders die je je kunt wensen.

Ik word er bijna jaloers van. Nou hadden/hebben de jongste drie kinderen van mijn ouders het wel wat makkelijker als mijn oudste broer en ik het hadden. Maar met mijn zoontje zijn ze wel erg mild geworden. Mijn middelste broertje zei het laatst ook tegen mij 'Pappa en mamma zijn veel leuker zo'

Ik zit er wel eens over na te denken of ik dat mijn moeder moet vertellen, aan de andere kant denk ik laat maar.
Het is al zo'n lange tijd geleden en we komen nu eenmaal niet uit een familie van praters.

Wij maken geen ruzie, we vermijden conflicten. Ik ben op mijn 17de het huis uitgegaan omdat het thuis niet meer ging en de band met mijn ouders verbeterde toen aanzienlijk.
Ik ben er eigenlijk in het dagelijks leven ook wel klaar mee, mijn ouders zijn zoals ze zijn en niemand kan ze veranderen. Maar soms, heel soms als ik ze dus met mijn zoontje zie, denk ik 'Wel verdorie, waarom kunnen ze het nu wel'

Ik weet ook eigenlijk niet wat ik hiermee wil, misschien wil ik horen dat ik niet een vervelende zeur ben en dat het normaal is dat ouders leukere grootouders zijn als ouders

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Waarschijnlijk

doen ze het nu leuker omdat ze niet meer verantwoordelijk zijn voor de kleinkinderen en kunnen ze nu eindelijk genieten van het kleine spul. Dat is het eerste wat in mij opkomt..

judiths mama

judiths mama

01-09-2009 om 21:47

Eens met j@ost

Vooral mijn schoonouders zijn heel anders dan ze zelf vroeger met hun kinderen om gingen (volgens mijn man dus). Ik denk inderdaad dat het te maken heeft met wel de lusten en niet de lasten. Ook is het vaak overzichtelijk, de kleinkinderen komen, maar ze gaan ook weer weg, dus je doet van alles, als grootouder, omdat je daarna weer de tijd aan jezelf hebt.

Geniet ervan, dat ze zo leuk zijn met hun kleinkinderen!

Saskia

jippa

jippa

01-09-2009 om 21:59

Milder

Mildheid komt met de jaren. Ik kan me je gevoel wel voorstellen (zie het ook wel om me heen) maar ik zou er inderdaad van proberen te genieten. Beter laat dan nooit. Misschien kun je eens tegenover je ouders een balletje opgooien: Jullie genieten heel erg van de kleinkinderen he? En dan eens kijken of ze zelf ergens mee komen? Ik zou het niet echt aankaarten zelf. Kan gauw verkeerd vallen lijkt me en dan ben je verder van huis.

tonny

tonny

01-09-2009 om 22:01

Oh ja

ik word vast ook een leukere oma.

Geen slaaptekort en geen stress, - dat zijn twee zaken die in de kindertijd de 'leukheid' benadeelden.

tonny

Asa Torell

Asa Torell

01-09-2009 om 22:25

Kiki

Dat lijkt me behoorlijk moeilijk inderdaad! In elk geval geen gezeur dat je ermee zit. (ik moet zeggen dat ik een aantal dingen die ik over je ouders gelezen heb verre van leuk vind dus dat je er nu zo goed mee kunt omgaan vind ik al heel wat). Ik heb helaas alleen een tegenvoorbeeld in mijn omgeving wat nog minder leuk is: de niet-erg-betrokken ouders waren 2 jaar lang wel heel betrokken grootouders om vervolgens in dezelfde desinteresse te vervallen als met de eigen kinderen, en de verjaardag al te veel moeite te vinden .
De enige 'goede' oplossing zou natuurlijk zijn dat je er wel over kunt praten en ze zeggen 'ja, dat had beter gekund'. Ikzelf heb ooit over een ander onderwerp een dergelijk gesprek met mijn ouders gevoerd en tot mijn verbazing heeft mijn moeder toen inderdaad zoiets toegegeven. Sindsdien is onze relatie honderdvoudig verbeterd. Het gekke is, dit lukte pas toen ik geen 'excuus' meer verwachtte maar alleen gezegd wilde hebben hoe ik er tegen aan keek. Dus als het je lukt om het te bekijken als iets wat jij voor jezelf aan je moeder kwijt wilt, dan werkt het misschien. Ik denk dat het dan zelfs oplucht als ze er niet goed op reageert.

Polly Shearman

Polly Shearman

01-09-2009 om 22:27

Mijn moeder

Heeft een koelkast magneet gekocht met daarop de tekst. Als ik wist dat kleinkinderen zo leuk waren had ik die liever eerst gehad.
I rest my case.
Ik heb geen goed band met mijn ouders.

Prulletje

Prulletje

01-09-2009 om 22:29

Polly!

Oh... die is erg! Hier een prima band met de ouders, en ik hou wel van stangen. Dus ik vind de tekst geweldig Waar kan ik hem kopen?

Prulletje

Tirza G.

Tirza G.

01-09-2009 om 22:44

Ja!

Mijn vader belde driemaal daags als mijn dochter snotterde. Ik lag als kind vaak en lang in het ziekenhuis en hij kwam zelden tot nooit op bezoek. Dat heeft echt wel zeer gedaan. Inmiddels leeft hij niet meer, maar ik weet zeker dat ik me over nog meer zou hebben verbaasd.

Tirza

Herkenning

mijn vader was een strenge (niet rechtvaardige)dominante man.ik had absoluut geen band met hem,hij kon me echt kleineren.
ik ben ook op mijn 20e het huis *uitgevlucht* om onder de druk van hem uit komen.
toen ik op mijn 25e onze tweeling kreeg ,zag ik de vader die ik altijd wilde hebben,een liefdevolle opa voor mijn kinderen,altijd tijd voor een spelletje,een grapje ,en hij kon álles van mijn kinderen hebben.zij konden in zijn ogen nooit iets fout doen,hij vond mij een strenge moeder .............
helaas is hij gestorven toen mijn kinderen 4 jaar oud waren.
en hoewel ik het geweldig vond dat mijn kinderen zo,n lieve opa hadden, bekruipt mij nog weleens het gevoel,waarom kon je voor mij niet zijn wat je voor mijn kinderen wel kon zijn?

yelle

yelle

02-09-2009 om 09:05

Tijd...

Grootouder zijn is waarschijnlijk geheel anders dan zelf kinderen grootbrengen.Jou ouders zullen het zeker en vast goed met je voor hebben gehad,maar toen stonden ze zelf nog voor een gezin met kinderen,werken gaan enz...de dagelijkse bezigheden zorgen er vaak toch voor dat echt tijd maken voor je kinderen soms meer energie vraagt dan je had durven dromen.Nu als grootouder hebben ze meer tijd voor zichzelf én voor de kleinkindjes.Ze staan ook niet rechtsstreeks meer in aanraking met de opvoeding en de zorgen daaromheen.Ze kunnen rustig genieten van hun kleinkind.

Verschil

Een verschil dat ik al van een aantal grootouders (ook van andere gezinnen) heb gehoord, is dat de verantwoordelijkheid eraf is. Bij hun kinderen "moesten" ze nog nuttige en vriendelijke, maar toch weerbare enz. mensen afleveren voor de maatschappij. Die vorm van opvoeden maakte hen vaak streng, want *zij* werden erop aangesproken als hun kind naast het rechte spoor ging. Daar zijn ze op zich van af bij hun kleinkinderen. Dat opvoeden is nu de taak van de ouders en zij kunnen gewoon van de leukigheid van hun kleinkinderen genieten.

tonny

tonny

02-09-2009 om 11:45

Heb geen grootouders gehad

Mijn laatste opa stierf toen ik net vier was, ik kan me hem eigenlijk alleen herinneren van een foto.
Heb dus zelf geen beeld bij grootouders.

Onze eigen kinderen hadden ook geen opa's, die waren beide al overleden. De oma's waren 60-plus toen onze oudste geboren werd. De ene oma woonde 250 km verderop en haar zagen zij niet veel, de andere oma dichterbij maar dat was ook niet zo'n speel/logeer/klusoma, haar gezondheid was/is broos. Ze was altijd erg precies en opvoedkundig bezig, net als bij mij vroeger. Dus het geschetste verhaal in deze draad - daar heb ik persoonlijk geen ervaring mee.

Maar ik kan me wel voorstellen dat ik dankzij het ontbreken van stress en slaaptekort een leukere oma dan moeder zal zijn. Ook spilzieker, denk ik.
De tijd zal het leren.

tonny

Jade

Jade

02-09-2009 om 12:34

Mijn moeder....

....was net zo lief voor ons als voor haar kleinkinderen (oke, voor hen net iets liever). Helaas is ze te vroeg overleden......mijn vader leeft gelukkig nog, hij was strenger voor ons dan voor zijn kleinkinderen.

Mijn schoonvader was voor zijn 2 oudsten een vreselijke man, maar voor zijn kleinkinderen gelukkig niet. Mijn schoonmoeder is ook liever voor haar kleinkinderen dan dat ze voor haar kinderen is geweest.

Om op de vraag van Pelle te komen: mijn oma (van vaders kant) was geen lieve vrouw, mijn opa daarentegen maakte veel goed. Mijn oma (van moeders kant) is mijn 2e moeder, mijn opa was ook een schat van een man

Tirza G.

Tirza G.

02-09-2009 om 17:00

Ik merk het nu al

Mijn tantezeggers hebben kinderen (klein, alles onder de 5) en ik ben zoooooooo makkelijk. De ouders zijn pánisch als die kleine handjes in de schaal worst slaan en vervolgens op mijn ramen belanden, terwijl ik denk: ach. Geeffffffff ze maar eens een weekje roep ik dan opgewekt, dan ga ik ze lekkerrrrrr verwennen! Het bezorgt mij blikken van afgrijzen.
Ik word een geduchte oma. Ik voel het.

Tirza

linda

linda

02-09-2009 om 19:42

Mijn oma

was mijn alles.

en nu zie ik: mijn moeder is mijn dochters 'alles'. Oma voor en oma na. Ik heb helemaal niet zo'n goede band met haar, maar ik vind het wel tof dat ze tóch die zachtheid heeft die ik gemist heb. En ik herinner me dat ík die kreeg van mijn oma (terwijl mijn moeder ook wel moeite had met háár moeder).

TJa, en dan hoop je dat je het zelf anders doet... ik ben bang dat ik ook lang niet altijd zo'n hele leuke moeder ben. De afstand is klein (van mijn eigen kinderen zie ik meer onvolkomenheden -vanavond nog: wat éét dat kind vies! MIJN SCHULD!) en het leven met ene kind is stukken hectischer dan met een kind van een ander...

Kiki

Kiki

02-09-2009 om 20:28

Wow wat een reacties zeg

Wat geweldig. Ik ben ook blij dat er herkenning is en dat ik niet de enige ben waarbij dit speelt.
Ik vind het ook een beetje suf van mezelf, het is zoals het is en ik heb mijn ouders jaren geleden al geaccepteerd. En nu gaat het ineens weer wringen, net of ik mijn zoontje niet de leuke opa en oma gun. Of dat ik jaloers ben op mijn eigen kind.

Ik weet natuurlijk ook wel dat het scheelt of je kinderen van jezelf zijn of dat je ze terug kan geven aan het einde van de dag.

Asa, bij mij verbeterde indertijd de relatie opzienbarend toen ik inderdaad net als jij stopte om excuus te verwachten. En om een deel mijn eigen verantwoordelijkheid te nemen. Ik bedoel mijn ouders hebben 5 kinderen. Ik ben de enige die enorme problemen met ze heeft gehad, trouwens ook de enige die van de geijkte paden afweek. Geen gymnasium, geen universiteit, schande in de Kiekfamilie Ik ben de teleurstelling van de familie, het zwarte schaap, gelukkig doen/deden mijn broertjes het een stuk beter.
Ik zei al, op het moment dat ik op mijzelf woonde, ging het al beter.

Sus-Anne, dat is inderdaad precies hoe ik het voel. Waarom voor mij niet en voor mijn zoontje wel.
Tegelijkertijd vind ik het geweldig dat mijn zoontje zulke fijne betrokken grootouders heeft (aan beide kanten hoor, over schoonouders niets te klagen)

Pelle, mijn grootouders waren/zijn niet veel beter Heksen, aan allebei de kanten. Allebei de kanten religieuze orthodoxe christenen. De ene set had een fanatiek katholiek setting, de andere set kwam uit fanatiek christelijk gereformeerde huize. Je kan je voorstellen wat het huwelijk van mijn ouders teweeg bracht. Mijn eigen vader is vroeg overleden, maar mijn moeder hertrouwde met de broer van mijn vader (klinkt heel vreemd, ik weet het) Maar de tweede keer werd niet veel beter gevonden.

Cobi, je hebt helemaal gelijk en wat je zegt heb ik zelf ook al tegen mezelf gezegd. Wat kan jij dat goed verwoorden trouwens zeg!
Ik denk ook dat het goed is dat mijn ouders na mij niet nog meer meisjes hadden. Want met mijn broertjes is het ook al anders.
Misschien moet ik maar gewoon geen dochters krijgen.
Of misschien gaat het wel helemaal mis tussen mijn kinderen en mijn ouders als mijn kinderen dalijk een eigen wil beginnen te ontwikkelen. Als ze op mij gaan lijken kan dat erg gezellig worden

Mathilde

Mathilde

03-09-2009 om 13:05

Je denkt

dat je ouders altijd hetzelfde blijven, maar dat is dus niet zo . Ik denk dat als je ouder wordt, je andere dingen belangrijk gaat vinden en dat je daar dan meer vreugde in vindt. Zoals je kleinkinderen .
Mijn schoonouders waren helemaal niet zulke leuke ouders, maar wel geweldige grootouders. Mijn vader reageerde juist andersom op mijn kinderen (mijn moeder is al overleden). Als vader was hij altijd erg betrokken en belangstellend, als opa houdt hij zich op de achtergrond. Mijn kinderen vinden hem streng en het contact loopt stroef. Erg jammer.

Kaaskopje

Kaaskopje

03-09-2009 om 13:24

De bedoelingen waren goed

Bij dit soort vragen komt toch altijd wat 'zeer' kijken.
De periode waarin mijn dochters mijn vader en moeder persoonlijk hebben gezien is bij de oudste 6 jaar geweest en bij de jongste 4 jaar. Toen zijn mijn ouders geëmigreerd en is er geen direct contact meer geweest. In het begin is er nog wel telefonisch contact geweest, maar dat werd in die tijd te duur voor ons. Er zijn nog emails en briefjes gestuurd, maar dat is inmiddels ook voorbij. Behalve voor mijn jongste dochter. Mijn jongste dochter is 'berekenender' dan mijn oudste dochter. Ze koopt mijn ouders al een paar jaar min of meer om met één briefje per jaar en dat wordt beloond met een kaart met inhoud voor haar verjaardag. Ze doet maar. Als mijn ouders zich zo laten kennen mag zij er gebruik van maken.

In de jaren dat ik nog bij mijn ouders op bezoek ging met de kleinkinderen vond ik wel dat ze hun best deden en mijn oudste dochter had er ook hele goede herinneringen aan. Zij heeft nog lang de hoop gehad opa en oma gezellig op te kunnen zoeken als ze oud genoeg was om alleen te gaan. Ik heb ook altijd gezegd dat ze daar vrij in is. Maar inmiddels is ze genezen. Ze heeft door dat opa en oma vreemde mensen zijn. Zij krijgt al een poosje geen verjaardagskaart met inhoud meer omdat ze zelf geen contact met opa en oma meer zoekt. Oma en opa vinden dat dan de regel 'voor wat hoort wat' ingaat. Als kleinkinderen nooit schrijven houdt de verjaardagstraditie ook op.
Mijn ouders waren geen ontspannen opa en oma. Je kon gewoon merken dat ze hun best deden, een beetje krampachtig. Je zat daar ook nooit lekker ontspannen met de kinderen, want stel je voor dat ze iets deden wat niet mocht. Als ze een koekje kregen moesten ze daaarmee aan de eettafel zitten, zodat er geen kruimels op de grond vielen. Ik zat steeds in de houding om hun handjes van de salontafel te houden, want dat zou afdrukken kunnen geven op het glas.
Mijn vader had zich duidelijk voorgenomen om leuke dingen met de kleinkinderen te doen, dus toen kleinzoon oud genoeg was om leuke dingen te doen kwam er een grote doos Meccano in huis waarmee hij aan tafel ging zitten met kleinzoon (neef van ons). Mijn nichtje mocht uiteraard ook meedoen, maar het was denk ik toch vooral een 'mannending'. Mijn vader keek niet zozeer of mijn neefje daar wel echt op zat te wachten, maar goed... ook weer hier, de bedoelingen waren zonder meer goed. Toen kleinzoon in de puberteit zat en zijn opleiding een belangrijk onderwerp werd is mijn vader zijn bekende fout in gegaan. Hij ging zich ermee bemoeien op een manier die werkelijk niet gepast was. Inmiddels woonden ze al in het buitenland, maar toch wist hij te vertellen wat voor opleiding mijn neef moest doen. Toen die ideeën werden afgewezen was hij daar heel boos over. Hij met al zijn ervaring wist heus wel wat goed voor mijn neef was. Hij kon niet accepteren dat een beslissing hierin niet aan hem was en dat een opa aan de zijlijn staat en meer ook niet. Dit was dan ook het einde van het contact met mijn neef. Mijn zus is nog wel bij mijn ouders op bezoek geweest in het buitenland, maar toen bleek ook weer dat er totaal geen sprake was van tweerichtingverkeer. Er was gelijk ruzie waardoor mijn zus bang was dat ze alsnog naar een hotel moest. Ze had daar niet op gerekend. Het was dat ze een auto gehuurd had anders had ze twee weken lang amper iets kunnen doen met de kinderen. Opa en oma gingen 's middags slapen, dan ging het grote huis op slot (mijn zus zat in het logeervertrek in het souterrain van de garage), dus gebruik maken van de keuken, of tv kijken zat er ook niet in. De ruzie is bijgelegd, maar mijn zus raadde het mij ten zeerste af om ook te gaan. Dit is voor mij dus de reden geweest om er niet heen te gaan. Ik heb geen rijbewijs, ik zou daar geen kant op kunnen.
Mijn schoonouders zijn meer een echte opa en oma dan mijn ouders. Vooral oma heeft soms wat aparte opvattingen, maar dat wordt geaccepteerd onder de noemer 'ze doet het dan toch maar'. Oma (2de vrouw van mijn schoonvader) heeft nooit kinderen gehad en dat kun je soms toch wel wat merken. Ze begrijpt bepaalde dingen gewoon niet zo als iemand die wel kinderen heeft gehad. En opa die brommelt wel achter haar aan. Die vindt alles best. Met mijn schoonouders (lees schoonmoeder) kun je flink van mening verschillen, maar dat verstoort de goede relatie niet. Dat is voor mij een nieuwe ervaring en ik ben er dankbaar voor. Ik stimuleer dan ook dat mijn kinderen hun best doen naar opa en oma toe. Ook al vinden ze het niet leuk (meer) om bij ze op visite te gaan, oma zit steeds vaker op de mopperstoel, ze moeten af en toe toch mee.

Hillary

Hillary

03-09-2009 om 14:00

Mijn oma

was en is (jawel ben al veertig en heb nog een oma) een geweldige oma. Als ik verhalen hoor uit de jeugd van mijn moeder en haar broer was het heel moeizaam om haar als moeder te hebben. Nu ik al lang het huis uit ben hebben mijn moeder en ik het daar ook wel eens over gehad. Ook dat zij soms wel eens jaloers was dat oma zo'n leuke oma kon zijn en geen leuke moeder. Dat is natuurlijk allemaal al weer een generatie eerder en ik denk dat het ook wel aan de tijdsgeest lag, maar ik denk ook wel dat het komt omdat oma geen moeder heeft gehad. Oma's moeder overleed op het kraambed van oma's zusje. Oma was toen twee jaar oud en woonde tot haar dertiende bij verschillende ooms en tantes. Ze wist misschien gewoonweg niet hoe een moeder deed.
Mijn eigen ouders vind ik eigenlijk grotendeels hetzelfde bij ons als bij onze kinderen. Zie veel terug uit hun gedragingen en uitspraken wat ik van vroeger herken. Helaas lijkt er een scheiding op komst te zijn bij mijn ouders en dat zal alles uiteraard ernstig veranderen. Denk eigenlijk niet dat ik mijn kinderen bij mijn vader zal laten logeren als hij alleen is. Hij is een zeer ongeduldig man en kan erg blijven hangen in verwijten. Hij begrijpt niet dat kinderen kinderen zijn, dus dat ze wel eens in bed plassen ook als ze al tijden zindelijk zijn, of dat ze wel eens een glas omgooien bijvoorbeeld. Hij gaat zich dan te buiten in verwijten en laat je je ernstig schuldig voelen over het feit dat je iets doet dat normaal is voor een kind. Mijn moeder was en is het tegenovergestelde. Zij houdt echt van kinderen, ze heeft een engelengeduld. Kan uren knutselen, spelletjes doen etc.

Kaaskopje

Kaaskopje

03-09-2009 om 14:28

Mijn grootouders

Ik heb op zich niet echt veel met mijn opa's en oma gehad. We gingen er maar af en toe heen omdat ze aan de andere kant van het land woonden. Mijn opa van vaders kant had zich een slecht imago op de hals gehaald doordat er een keer haren op de kaas zaten. Dat vonden we erg vies. Hij had helemaal een beetje aan zich kleven dat hij niet zo fris was. Als kind had ik dat soort dingen niet in de gaten, maar ja die kaas viel dus echt op. Daarnaast werd je gewoon nooit vrolijk van een bezoek aan opa. Hij had altijd wat te mopperen. Mijn ouders gingen er ook niet graag heen, maar dat moest natuurlijk toch af en toe gebeuren. Deze opa stuurde met mijn verjaardag altijd 5 gulden op, dus hij dacht wel aan zijn kleinkinderen. (ter illustratie over het hypocriete van de opstelling van mijn ouders: ik werd nóóit gestimuleerd om mijn opa brieven te schrijven ondanks dat mijn opa geld stuurde. Toen vonden ze het blijkbaar normaal dat mijn opa geld bleef sturen ondanks het gebrek aan belangstelling. Zelf eisen ze die belangstelling wel, anders sturen ze geen verjaardagsgeld naar de kleinkinderen)
Opa en oma aan moeders kant waren echt een opa en oma zoals je dat in die tijd denk ik normaal was. Ze onthaalden je op een heerlijke maaltijd, lieten duidelijk merken dat ze het gezellig vonden, waren belangstellend en bij vertrek duwde opa een briefje van 10 gulden in de handen van de kleinkinderen. Ik heb begrepen dat mijn oma niet altijd de makkelijkste is geweest voor mijn moeder. Ik denk dat dat deels te maken had met dat het niet haar eigen moeder was, maar haar stiefmoeder vanaf haar 6de levensjaar. Ze beschouwde haar wel als haar moeder overigens. Mijn zussen waren ook een keer verontwaardigd thuisgekomen na een logeerpartij. Oma had zómaar gezegd dat ze moesten helpen met afstoffen. Ze moesten plintjes afstoffen! Tja... ik weet niet of ik dat zou vragen als mijn kleinkind komt logeren, maar een ramp is het ook niet Mijn oma is na het overlijden van mijn opa hertrouwd en ook die 'opa' was een aardige man.

Sassie

Sassie

04-09-2009 om 09:03

Kaaskopje

"Behalve voor mijn jongste dochter. Mijn jongste dochter is \'berekenender\' dan mijn oudste dochter. Ze koopt mijn ouders al een paar jaar min of meer om met één briefje per jaar en dat wordt beloond met een kaart met inhoud voor haar verjaardag. Ze doet maar. Als mijn ouders zich zo laten kennen mag zij er gebruik van maken"

Daar zou ik toch als moeder wel bezwaar tegen hebben. Het ene kind wordt duidelijk voorgetrokken op het andere kind. Lekker gevoel voor je oudste dochter.....Ik zou daar echt direct klaar mee zijn hoor en korte metten ermee gemaakt hebben.

mirreke

mirreke

04-09-2009 om 10:39

Kiki, hoewel

ik me je gevoel heel erg goed kan voorstellen zit ik zelf in de situatie dat ik je eigenlijk alleen maar kan vertellen: geniet hiervan, nu het zowel voor jou als je zoontje zo leuk is.
Mijn eigen ouders, fantastische, creatieve, excentrieke, betrokken, eigenzinnige en productieve leuke mensen, zijn helaas al jaren geleden overleden, voordat ik kinderen kreeg. Ik vind dat zo jammer, en eigenlijk mis ik hen in de rol als opa en oma elke dag wel. Ik had ze zo graag in het leven van mijn kinderen gehad. De ouders van mijn lief zijn jaren geleden gescheiden, en daarna werd zijn vader een veel leukere schoonvader voor mij. Toen ons eerste kind net 1`jaar was is hij overleden. Mijn schoonmoeder was een heel erg leuke grootouder voor mijn stiefdochter (net zoals mijn schoonvader overigens), maar heeft eigenlijk totaal niets met mijn/onze kinderen. Dus 1 kleinkind is alles voor haar, nog steeds, en met onze vier andere kinderen heeft ze totaal geen band. Voorheen had ik een echt goede band met haar, maar langzamerhand is dit zo gaan steken dat ik hier ook wel een draadje zou kunnen openen. Het is echt een probleem aan het worden.
Enfin, nogmaals, ik kan me voorstellen dat het voor jou toch wel vreemd is te zien hoe je ouders ook kunnen zijn. Vraagje, je echte vader is vroeg overleden. Ben jij zijn enige echte kind, of is er nog een broertje dat ook van hem is. Met andere woorden, zou het kunnen zijn dat onbewust meespeelt (zonder je ouders te willen veroordelen hoor!) dat jij niet de echte dochter van je vader bent? En als je dan ook nog een beetje anders bent dan men zou willen, qua leerinstelling en zo.
Ondanks deze misschien wel kluwen, zou ik als ik jou was zoveel mogelijk genieten van de goede band die er bestaat tussen je ouders en je zoontje. Echt, als die band er niet is gaat dat wrikken, ik zelf vind het nu best verschrikkelijk.
Waarmee ik niet jouw gevoelens wil onderschoffelen. Ik weet niet of zoiets bespreekbaar zou zijn, als het voorheen niet zo was verandert dat ook niet makkelijk...

Hes@

Hes@

04-09-2009 om 13:34

Heel herkenbaar en toch anders

Mijn ouders waren geen leuke, goede ouders. Beslist niet. Maar nu zijn ze ouder, milder, wijzer en ze zijn wel goede grootouders. Onverwacht goed.

Ze zijn helemaal gek van mijn kids, hebben alles voor ze over, kunnen niet wachten om ze weer te zien en nemen eindeloos tijd voor ze. En vooral ze begrijpen de kinderen en nemen hun emoties serieus.

Het heeft onze relatie juist enorm verbeterd. Ik ben niet jaloers. Mijn gevoelens voor mijn ouders zijn juist verzacht nu ik zie hoe goed ze het als grootouders doen. De weg naar het hart van een moeder gaat via haar kinderen! We zijn de laatste jaren behoorlijk close geworden. Voor de kinderen er waren was er alleen spaarzaam contact en dat was moeizaam. Zoals ze nu zijn is een pleister op mijn oude wonden, zeg maar.

Als je wel jaloers bent is dat natuurlijk niet fout. Het geeft denk ik wel aan dat je nog niet klaar bent met het verwerken van je jeugd.

En waarom ze niet net zo waren met jou vroeger als nu met de kleinkinderen? Misschien konden ze het toen helemaal niet, hebben ze dat als een gemis ervaren en er bewust en onbewust aan gewerkt betere mensen te worden?

Asa Torell

Asa Torell

04-09-2009 om 20:52

Kiki

Ik hoop toch erg dat je die zwarte-schaap verhalen van je ouders niet te veel hebt geinternaliseerd bij het 'nemen van je eigen verantwoordelijkheid'. Want ik denk dat dat echt een kronkel is die geheel bij hen ligt, voorzover ik je hier ken van het forum. Je lijkt me een dochter waar een verstandige ouder alleen maar trots op kan zijn. Voor je zoons hoop ik (ook al is het zuur voor jou ) dat ze tegen de tijd dat ze naar school gaan, ze die ideeen een beetje kunnen loslaten...

Kaaskopje

Kaaskopje

05-09-2009 om 00:56

Mijn oudste dochter

zit er niet mee. Van voortrekken is amper sprake. Het cadeautje is een tientje en er zit een leuke kaart omheen. Voor de rest is er totaal geen contact. De eis van mijn vader dat mijn kinderen wel een beetje hun best moeten doen omdat ze anders niets meer voor hun verjaardag krijgen werkt dit soort gedrag in de hand. Niet echt fraai misschien, maar de hele situatie is niet fraai.

Kiki

Kiki

06-09-2009 om 10:38

Valt wel mee hoor asa

Ik ben namelijk heel trots op mijn HAVO en mijn opleiding en mijn bedrijf. Ik doe het immers best goed voor een zwart schaap
Dat mijn ouders dat niet op waarde weten te schatten omdat het geen uni-opleiding is, is hun verlies.

Moet ik er wel even bijzeggen dat de reden dat mijn ouders zo gefrustreerd zijn, is dat ik het wel kan maar gewoon te lui ben. Ik weet trouwens niet hoe ik zou reageren als mijn kinderen onder hun niveau gaan presteren hoor. Ik zou dan denk ik ook even moeten slikken.
Ik heb gewoon de pech dat ik extreem slimme broertjes onder mij heb zitten.

Maar ik ben absoluut van plan te waken dat mijn ouders hun mening met betrekking tot wat acceptabel onderwijs is in de Kiekfamilie voor zich houden als het om MIJN kinderen gaat. Dat is niet hun zaak.

Kiki

Kiki

06-09-2009 om 10:48

Hesa, het is niet echt jaloezie

Ik weet ook niet wat het wel is. Ik gun het mijn zoontje van harte. Ik vind het gewoon jammer denk ik. Ik heb nu een goede band met mijn ouders en daar ben ik blij mee

Verder, ik weet niet meer wie het zei. Ik denk dat de problemen die ik had niet komen doordat ik een andere vader heb.
Mijn oudste broertje en ik zijn van dezelfde vader en de drie jongste van mijn stiefvader.
Als er al onderscheid werd gemaakt was het volgens mij eerder omdat het leeftijdsverschil gewoon veel groter is, een hele andere generatie. Verder heeft mijn vader dus, zoals ik hem ook zie, ons altijd als zijn kinderen behandeld, is hij de opa van mijn zoontje. Ik heb nooit het idee gehad dat mijn vader ons anders zag.
Als het hem gevraagd wordt zegt hij ook altijd dat hij 5 kinderen heeft.

Maar goed, wat ik al zei, toen ik eenmaal op mijzelf woonden

Asa Torell

Asa Torell

09-09-2009 om 12:53

Kiki

Gelukkig maar dat je het zelf echt niet zo ziet!
En lui: Ha. Ha. Ha. (ja, ik begrijp het verhaal wel, op school niet hard genoeg geleerd etc. en daar baalden je ouders van. Maar je ziet dus maar, hoe weinig dat soms zegt over de situatie erna. Als je dan als ouder in het beeld uit de kindertijd blijft hangen is het hartstikke jammer).

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.