Relaties Relaties

Relaties

Eerste hulp bij ludduvuddu


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Fély

Fély

07-09-2009 om 15:50 Topicstarter

Ik denk

.......het gevoel dat hij me geeft. Ben al druk bezig met analyseren waarom. Hij is ongelooflijk lief voor me, maar we zitten niet op één lijn. Maar dat helpt me niet verder in het gemis op dit moment.

Fély

Fély

07-09-2009 om 16:16 Topicstarter

En toch

sta ik woensdagavond voor zijn deur. Ook al wil hij me niet meer, per sms of telefoon (maar dat wilde hij niet omdat het hem te pijnlijk was) laat ik me niet afschepen. Dan moet hij maar in mijn gezicht zeggen wat zijn probleem is.

Fély

Holiday

Holiday

07-09-2009 om 18:22

Yep

wat ik dacht, het is niet af! Maar zou je dat nou wel doen joh woensdag.

Wat is je bedoeling woensdagavond precies...ook al wil hij me niet meer, ik laat me niet afschepen..

Nee, het is andersom, jij wil hem niet meer. Jij wil liefde, aandacht, interesse in je persoon, gehoord worden. Dat vind je niet in hem.

Als hij woensdag spijt betuigt neem je hem terug he? Oh oh oh ladies, wat zijn we toch gek met z'n allen he, om die kerels zoveel kansen te geven.

Maarrrr...ik moet eerlijk zeggen dat ik jouw leugen(tje) waardoor het nu uit is, niet zo handig vind. Mocht je het opnieuw met meneer proberen, zeg er dan voor alle duidelijkheid bij dat je vanaf nu doodeerlijk zult zijn over al je kontakten, kennissen, vrienden en borrels dus dat hij zijn borst nat kan maken.

Als hij dan zegt dat trek ik niet, dan lijkt het me echt einde oefening en wegwezen!

Oh ik voel metje mee hoor!

Fély

Fély

07-09-2009 om 19:29 Topicstarter

Holiday

Hij zál zeggen hij trekt het niet. Het zal hem vreselijk pijn doen mij te zien, daar in zijn huis. Denk niet dat hij me naar een hotel zal sturen. Ik weet dat hij me niet terug zal nemen. Maar ik wil wel dat hij tenminste dat recht in mijn gezicht zegt. Ik hoop dat ik kalm blijf en nog meer hoop ik dat ik een zielig persoon voor me zie waar ik niets mee kan. En dat ik me sterk voel.

Heb wel voorbereidingen getroffen met werk en kinderen, maar ben er nog niet helemaal 100% van overtuigd of ik wel zal gaan. Heb nog een dag tijd. En wie weet denk ik er over een uur weer anders over.

Fély

Holiday

Holiday

07-09-2009 om 21:51

Je hebt nog even

Ah ja, je hebt nog even de tijd om er over na te denken. Dat is wel mooi, geen overhaaste akties. Wat triest toch allemaal, wat doen mensen mekaar toch pijn terwijl ze zo gek zijn op elkaar. Dat hij zo verliefd is op je, je aanbidt. En dat hij je dan niet terug zou nemen (als je al zou willen he) als je voor hem zou staan. Tsssss wat een koppigheid kan er in een mens zitten, wat doet hij zichzelf aan.
Zucht..
Slaap lekker Fély. Alles kom reg!

Fély

Fély

08-09-2009 om 07:18 Topicstarter

Dag 6

Dat weekje was toch een beetje optimistisch dus ik heb het maar verlengd. Gister heerlijk met 2 vriendinnen gekletst. Ze zijn allebei door hun man verlaten en hebben al een behoorlijk verwerkingsproces achter de rug. Ik mag mezelf "gelukkig" prijzen dat het maar een korte doch heftige relatie was en ik niet in de steek ben gelaten met kinderen voor een andere vrouw.

De nachtmerrie die ik beleef is niet te vergelijken met wat zij hebben doorgemaakt, maar ja pijn blijft pijn.

Heb gister nog een sms en een korte mail gestuurd maar niets meer gehoord. Hoeft ook niet.

Ben nog steeds bezig met mijn boek. Sleep het overal mee naar toe. Op de meest moelijke momenten sla ik het open en kan weer even de boel relativeren. Weer een dag zonder lieve goedemorgen smsjes en tedere mailtjes op kantoor. En telefoontjes die me door een saaie of stressige dag sleepten. We stonden voortdurend in contact, 7 maanden onafgebroken. Het went langzaam. Ben benieuwd wat ik vandaag besluit over het naar München rijden morgen. Ik wil niet gaan als ik merk dat het mij hoop geeft, want dan wordt de rit terug een drama.

Fijne dag lieve meelezers en meelevers.

Fély

Yta Chalne

Yta Chalne

08-09-2009 om 08:38

Niet

Ga maar niet. En niet voor mij maar heel erg voor jou. Laat maar lossssssssss...

Fély

Fély

08-09-2009 om 10:52 Topicstarter

Het spreekt......

Nou ja, het schrijft. Dat het zo slecht met hem gaat, ook nog financiele problemen, dat hij alles alleen zal doormaken, want zo is hij nou eenmaal. Dat zijn hart gebroken is, dat hij zo veel aan me denkt, zo .... op me is (?????) maar dat hij me niet meer kan vertrouwen, dat ik hem zo pijn heb gedaan, en waarom?

Ik moet heeeel goed bij mezelf te rade gaan wat deze informatie met me doet. Voel ik me er goed bij dat hij me mist? Heb ik hoop dat hij uiteindelijk bijdraait? En wil ik dan wel verder?

Voor het eerst sinds de break-up voel ik me wat rustiger en daar geniet ik nu even van. 't Is alleen niet te hopen dat die rust voortkomt uit hoop dat het weer goed komt.

Verwarring alom, maar probeer alles op een rijtje te zetten en zo eerlijk mogelijk tegenover mezelf te blijven.

Fély

Fely

"We stonden voortdurend in contact, 7 maanden onafgebroken."
Volgens mij kost het afwennen van dat patroon de meeste moeite. Dus minder de man van gene zijde, maar vooral die constante stroom van aandacht. Dat duurt inderdaad even om daar afgekickt van te raken. Maar je bent heel goed bezig, Fely, want daarvoor in de plaats zet je nu OOL, vriendinnen en vooral jezelf.
Het lijkt mij een bijzonder onverstandig plan om naar Munchen af te reizen. Hoe dan ook zul je daarna je rouwverwerking weer van voren af aan moeten oppakken. Wees sterk en ga niet! Verbied het jezelf, vertel jezelf nogmaals dat het over is, voltooid verleden tijd, jank nog eens hartgrondig en bedenk daarna dat na deze moessontijd er beslist weer zonneschijn zal komen.
Onyx

Morgana Fata

Morgana Fata

08-09-2009 om 13:14

Tringeling

Fely, gaan je alarmbellen niet rinkelen bij zo'n bericht? Ik lees vooral manipulatie en 'zielig doen'.

Fély

Fély

08-09-2009 om 13:27 Topicstarter

Klopt

Vooral alarmbellen met decibelsterkte gelijk een waarschuwende tram gaan rinkelen bij het gevoel dat zijn berichten bij me oproept. Ik word er rustig van. Maar waarvan? Dat het toch een teken is dat hij het weer wil, of is het een geval van "lekker puh", jij bent zielig en alleen, ik heb zoveel mensen om me heen.

En waarom wil ik naar München? Ben er nog niet uit.

Hilde

Hilde

08-09-2009 om 13:58

Slachtoffer

"Dat het zo slecht met hem gaat, ook nog financiele problemen, dat hij alles alleen zal doormaken, want zo is hij nou eenmaal. Dat zijn hart gebroken is, dat hij zo veel aan me denkt, zo .... op me is (?????) maar dat hij me niet meer kan vertrouwen, dat ik hem zo pijn heb gedaan, en waarom? "

Hij voelt zich goed in de slachtofferrol, denk ik meteen als ik dit lees.
Niet op ingaan, als je goed voor jezelf wil zorgen!
Het kan best zijn dat hij zo ... op je is, maar misschien eerder op de vrouw die hij wil dat je bent?
Ik vind het trouwens nogal kort door de bocht van je ex-vriend dat hij op één "foutje" of nalatigheid betrapt, en meteen de deur dichtgooit.
Veel sterkte!
Hilde

Fély

Fély

08-09-2009 om 15:18 Topicstarter

Zo ..... op me is

Wat hij schreef is dat hij zoooooo g..l op me is, maar dan voluit. Op z'n zachtst gezegd vind ik dit een rare uitspraak. Wie heeft het over of denkt nou aan seks als je zo zielig bent?

Fély

Fély

08-09-2009 om 15:23 Topicstarter

Nog even

Ik heb er eigenlijk niet zo bij stil gestaan, maar is dat niet heel erg van de gekke.....? Seks en liefde was bij ons één geheel, enorm intensief, zoals we het nog nooit hadden beleefd. Begrijp dat dat ook een gemis is voor hem, maar ik heb eigenlijk sinds het uit is, nog geen moment daaraan gedacht. Rare jongens die Duitsers...

Tirza G.

Tirza G.

08-09-2009 om 16:30

O, dat snap ik wel

Je bent op afstand en afstandelijk, sterk en dapper. Dat is opwindend. Ik hoor het Martin Simek (of hoe heet die foute man ook weer) al zeggen: Jai Sterke Frau......

Tirza

Fély

Fély

08-09-2009 om 16:35 Topicstarter

Nou....

dan maar zien of hij dat morgen ook nog zegt. Dan ben ik namelijk heel dichtbij! Sterk en dapper zal ik wel zijn.

Engeltje

Engeltje

08-09-2009 om 21:53

Voor je gaat...

Lieve Fély,

Voordat je je morgen bij je ex meldt, is dit wellicht een goede oefening voor je (je verzuipt volgens mij al weer bijna in de hoop dat hij je morgen naar binnen sleurt, je alles 'vergeeft', smeekt te blijven en jullie happily ever after zullen leven). Ik geloof het niet zo dat je sterk en flink gaat zijn, je wilt zooo graag. Maar goed, wie ben ik om te zeggen dat dit geen gezonde, gelukkige relatie kan opleveren. Echter, voor jezelf is het denk ik goed de 'emotionele angel' uit de situatie te halen. M.a.w. wat heeft een plekje in de relatie zoals die zou kunnen zijn op dit moment (b.v. niet meer liegen) en wat staat eigenlijk los van deze man (de enorme bevestiging dat je 'gewild' bent b.v.). Maar goed, wellicht komen er totaal andere dingen naar boven.

Komt-ie.

* Ga rustig zitten, oogjes dicht, en stel je voor dat je deze man nooit meer ziet. Geen woord meer met hem spreekt. Hij voorgoed verdwijnt. Herhaal dit, zie het voor je, voel het gebeuren. Voel het tot het in je onderbuik pijn doet...kun je dat?
* Geeft nu antwoord op de vragen: Waar hoop je op, wat zou je heel graag willen? Weet je het zeker? Denk door, voel door.
* Geef nu antwoord op de vraag: waar ben je bang voor? En wat gebeurt er met je als die angst uit zou komen?
* Beetje zweverig wellicht, maar voel nu de pijn.
* Wanneer je eraan toe bent zet je mentaal een stapje terug en probeer je wat je voelt van een afstandje te bekijken. Ogen open. Terug op de bank waar je zit. Is het werkelijk nog aan de orde, die pijn?
* Tot slot, heb je deze man werkelijk nodig om dit voor je op te lossen? Denk je oprecht dat dat zou kunnen gebeuren?

Dit is zo'n beetje hoe ik er doorheen ben gegaan (met dank aan I. Bosch . Het is geen zwart-wit verhaal. Er is nog steeds veel grijs bij mij. Dat ga ik binnenkort met wat hulp uitzoeken. Met alle dagelijkse beslommeringen en vrijwel continue mensen om me heen, is het lastig zo diep te graven.

Het opschrijven van mijn emoties heeft me ook erg geholpen. Vooral toen ik bovenstaande stappen doorliep, vielen stukjes daarvan op z'n plaats.

Zoals ik het lees heeft je ex ook wat onduidelijke emotionele issues, maar het is aan jou de keuze of je daar in mee gaat (zijn onzekerheid ga je denk ik niet 'oplossen' door je te schikken naar zijn wensen van complete openheid met alle discussies van dien, maar goed ik heb er niet voor doorgeleerd .

Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe!

< << Engeltje>>>

ps Pat, mocht je dit nog lezen, jou ook!

Als de dag van gisteren...

...herinner ik me een scene met grote liefde die errug lijkt op jouw verhalen. Het was in mijn studententijd, hij was bijna 20 jaar ouder, erg mooie man, artistiek, woonde anti-kraak, leefde op kaarslicht, opera en champagne en ik was swept off my feet als meisje uit de provincie. Waar het begon met Grote Liefde (en heftige sex) werd hij al snel obsessiever en jaloerser. Maar ook enorm manipulatief, wist altijd alles zo te draaien dat het leek alsof ik inderdaad foute of kwetsende dingen deed.

De bewuste scene was na een college-ochtend waar ik enthousiast van terug kwam. Hij betrok en vroeg of er ook mannelijke studenten dat college volgden. Ja natuurlijk. Vervolgens een enorme emotionele uitbarsting over dat ik dáárom zo enthousast was. Een paar weken later zelfde situatie. Op zijn vraag of er mannelijke studenten waren zei ik 'nee'. Had geen zin in gezeur. Wat blijkt, hij was me komen halen en had gezien dat ik met een jongen naar buiten liep en was kennelijk toen snel weggefietst. En betrapte me dus op een leugen. En had dus alle reden diep gekwetst te zijn en mij te laten 'boeten'.

Dat is ook volgens mij het gevaar van een relatie met zo'n onzeker figuur: je gaat jezelf een beetje verliezen. Voordat je het weet wis je midden in de nacht mails en vertel je halve waarheden. En goed doe je het nooit. Als je hem immers wél had verteld dat je met die man had gegeten was hij ook boos geworden.

Mijn liefde liep slecht af: in één zo'n woedeaanval gaf hij me een klap. Ik maakte het toen acuut uit, ging na een tijdje weer terug, maar dit gedrag bleef. Heeft heel veel moeite gekost om los van hem te komen, juist omdat het ook allemaal super-romantisch en 'grootsch en meesleepend' was.

Ontmoette niet veel later een man die het best vond als ik met mijn mannelijke vrienden op stap ging. Och wat was ik verbaasd. En wat een vrijheid en ruimte om mezelf te zijn. We zijn nu 15 jaar samen en hebben 2 kinderen...

Succes, wees sterk en vraag jezelf af wat je bereikt in Munchen behalve dat je de deur weer op een kier zet. Uiteindelijk gaat dit 'm niet worden!! Dan maar beter direct door de zure appel heen?

Lies

Fély

Fély

09-09-2009 om 12:13 Topicstarter

Engeltje

Heb je posting uitgeprint en een paar geprobeerd om het me helemaal voor te stellen dat ik hem nooit meer zie. Waar ik op hoop is dat hij tot inkeer komt, me terugneemt en ik weer de zekerheid heb dat iemand me overal en altijd wil. Wil zien, voelen, horen en ruiken. Eraan denken dat ik dat moet missen, maakt me lichamelijk echt ziek. Trillerig, buikpijn, alsof de grond onder mijn voeten weg is. Dan ben ik leeg, alleen.

Ik weet ook precies waar die angst en die pijn vandaan komt, ben zelf jaren in therapie geweest. Maar dat heeft meer geresulteerd in vluchtgedrag dan acceptatie van de oude pijn (afweer, vluchten in illusies, valse hoop creeeren). Ben al een paar weken bezig met PRI in de zin van veel met mijn broer te praten die die therapie volgt. We hebben samen immers een hele "onnatuurlijke" jeugd beleefd, vol trauma's, spanningen en stresssituaties. Het lukt mij niet zonder hulp die oude pijn los te koppelen van het nu. Ik zou er veel voor over hebben om dat samen met een therapeut te leren, maar hier in Duitsland is dat verschijnsel onbekend en ik kan ook mijn gevoelens niet goed in het Duits onder woorden brengen (haha, hoe wil ik dan een goede relatie met een Duitser onderhouden?).

Nee, deze man biedt geen oplossing voor mijn probleem: geen ENKELE man. Daar is ook de relatie met mijn man op stukgelopen. Hij heeft ook issues en we hebben van elkaar verwacht dat we dit konden oplossen. Trouwens, met mijn man kan ik wel over dit thema praten. Hij is ook Duitser maar leest en spreekt vloeiend Nederlands. Hij is ook bereid het boek van Ingeborgh Bosch te lezen. Wat ik in mijn huwelijk miste, de aandacht, bewondering, intimiteit, dat gaf mijn vriend mij ten over.

Pffff, moeilijk allemaal. Ondanks jullie reacties, de steun uit mijn omgeving, voel ik me behoorlijk Ciske de Rat.........

Fély

mirreke

mirreke

09-09-2009 om 12:46

Wat jammer!

dat het uit is met jouw man Een vloeiend Nederlands lezende en sprekende Duitser die ook nog dat boek wil lezen...
Ga je nog, straks?
Ik zou je wel fysiek willen tegenhouden als het kon, waar woon je... ? Ik denk namelijk niet dat het iets oplost, jouw bezoekje naar hem. Je krijgt echt niet de antwoorden die je zoekt, je krijgt niet het gesprek dat je zoekt, en de bevestiging die je zo nodig hebt krijg je alleen maar als je daarvoor iets cruciaals inlevert, zo heb je gemerkt. Lees af en toe je eigen berichtjes nog eens door, je klinkt vaak heel krachtig en duidelijk.
Ik denk dat je je motivatie om nog eens naar hem toe te gaan (hij moet in je gezicht zeggen hoe en wat) alleen maar als excuus gebruikt om van jezelf te mogen gaan. Blijf sterk! Ga niet! Als je toch in de auto stapt, rij dan de andere kant op, kun je met je exman of je broer hierover praten? Rij dan naar een van hen.
Ik kan blijven aanhalen wat de anderen voor mij al zeiden: hij manipuleert, hij kwijnt.
Maar ik weet wel hoe kwellend en schrijnend dit kan zijn...

Fély

Fély

09-09-2009 om 12:58 Topicstarter

Mirreke

Je kent me trouwens Ik weet nog niet of ik ga. Voornamelijk omdat het toch een hele rit is, en ik morgenvroeg weer terug moet rijden. Ik begin langzaamaan boos te worden. En áls ik ga, zal ik hem wel duidelijk maken dat ik tussen alle vrijpartijen en gevoos met dozijnen andere mannen door, toch even tijd heb gevonden om mijn spullen op te halen.

Kan maar niet op het Duitse woord voor "zielig" komen. En manipuleren? Ik geloof het niet. Niet omdat hij zo lief is, maar meer omdat zoiets geraffineerds niet in zijn zwart-wit wereld voorkomt. Ik heb hem pijn gedaan, maar ja, ik ben ook zo'n oversekst loeder.....

Fély

Fély

Fély

09-09-2009 om 14:24 Topicstarter

Ben nog hier

Had al in de auto moeten zitten wil ik nog voor donker daar zijn. Maar ik weet het niet meer. Ben zo boos aan het worden en het liefst wil ik dat in zijn gezicht schreeuwen. Het is de moeite niet waard zegt mijn verstand, maar dat gevoel hè, dat is waar de meeste posters in deze rubriek mee worstelen.

Hij zwijgt nu in alle talen. En ik ben zeer gefrustreerd, boos, teleurgesteld, verdrietig, zenuwachtig, maar toch zo leeg.

Fély

Goed zo fely!

Ik zou zeggen, regel voor vanavond een fles sambucca en een paar heerlijke 'damesfilms' (alle delen van Bridget Jones, of iets van dien aard) Trakteer jezelf op een heerlijke avondmaaltijd van een of andere exotische bezorger, regel eventueel een vriendin en dan lekker onderuit op de bank. Lijkt me een strak plan.

Ingrid

Fely

De volgende fase in het rouwverwerkingsproces is aangebroken... Sterkte! (Hierna komt acceptatie)
Onyx

Holiday

Holiday

09-09-2009 om 16:47

Goed zo

Goed zo Fély wordt maar goed boos.

Je zegt het zelf al, geen ENKELE man kan jouw probleem oplossen. Mét deze man heb je niet alleen je probleem nog, maar heb je er ook nog een serieuze bij. Je moet afkicken, dat komt echt wel goed, geef het tijd. En blijf vanavond thuis!

mirreke

mirreke

09-09-2009 om 19:58

Ik dacht hetzelfde als onyx:

namelijk: goed zo! Fëly is in de volgende fase beland. Via woede naar acceptatie (en verwerking).
Overigens, ik ken IRL één iemand met een vloeiend Nederlands lezende en schrijvende man, bedenk ik me ineens. Ben jij dat? (ik kan het me bijna niet voorstellen...) Dan is er wel heel wat veranderd in je leven...

mirreke

mirreke

09-09-2009 om 20:13

Ehh, correctie

Ik ken wel meer mensen met vloeiend Nederlands lezende en sprekende mannen, maar dan zijn dat geen Duitsers. Overigens, als jij bent wie ik denk dat je zou kunnen zijn, dan zou ik contact wel weer heel erg leuk vinden. Mijn Nederlandse mailadres is nog steeds hetzelfde. Als je dat niet meer hebt heb ik ook nog: [email protected]
Hoeft trouwens niet hoor, voel je absoluut niet verplicht (misschien heb je er wel helemaal geen ruimte voor in je koppie), maar het was wel altijd heel gezellig...
En misschien ben je het wel helemaal niet...
Sterkte in ieder geval hiermee

Fély

Fély

09-09-2009 om 20:29 Topicstarter

1 week voorbij en niet gegaan

Héhé, heb even lucht. Mijn hartslag is redelijk normaal te noemen. Nog steeds aanvallen van pijn en verdriet en een knoop in mijn maag, maar nu al een paar uur niet meer. Ben zo blij dat ik nu niet in een donker München ronddool, maar lekker hier zit, mijn dochter is bij me en heb fijn met mijn moeder, broer en man gepraat.

Zou ik er dan toch niet zo naast hebben gezeten met mijn week? Mis hem nog steeds, correctie, mis zijn aandacht, tederheid en constante complimentjes. Maar zoals ik al wist, dat heeft niets te maken met hem als persoon maar alles met wie ik ben.

Ik ga gewoon door met posten hier. Want er zullen nog meer fasen van verwerking volgen denk ik. En wat als hij toch opeens van gedachten verandert, wat ik niet denk gezien zijn heerlijke poel van medelijden.

Mede dankzij jullie heb ik ervan afgezien er heen te reizen.

Liefs,
Fély

Fély

Fély

09-09-2009 om 20:37 Topicstarter

Mirreke (ot)

Ehm, nee, denk niet dat ik degene ben die jij denkt. Maar we kennen elkaar wel via het forum. We hebben jaren geleden over grundschule gemaild en de problemen van jouw zoon. En ja, er is wel heel erg veel veranderd in mijn leven sindsdien, onder andere een ingrijpende ziekte met even ingrijpende operaties. Daarna dus huwelijk stuk en nieuw geluk. En nu is het tijd om maar eens verder te gaan met mijn leven en persoonlijke ontwikkeling.

Mijn kinderen heb ik trouwens buiten de relatie gehouden. Webcam ging pas aan als ze naar bed waren. Vandaar dat we elkaar zo weinig zagen. Maar dit terzijde.... Mail je zeker nog!

Liefs,
Fély

Fély

Fély

10-09-2009 om 09:09 Topicstarter

The week after

Wow, dat was een heftig weekje die ik niet gauw over zou willen doen! De aanhoudende gloeiende pijn is gelukkig voorbij. Alleen af en toe wordt mijn keel nog even dichtgeknepen door heimwee naar de afgelopen tijd. Ik realiseer me dat wat ik doormaak niet te vergelijken is met het verdriet van vrouwen die in de steek gelaten zijn door hun man of het definitieve verlies van een partner, of erger een kind.

Zaak is nu dat ik doorzet met waar ik aan begonnen ben, het verwerken en plaatsen van oude pijn. Dus niet weer vluchten in een relatie die me daar alleen maar weer van zou afleiden. Betekent dus ook: voorlopig geen afspraakjes met mannen meer voor Fély, de verleiding om in te gaan op toenadering en me in een rebound relatie stort is te groot. Hihi, zou Dave me eigenlijk daar hebben waar-ie me hebben wilde.

We hebben gistermiddag nog wat heen en weer gemaild. Kon het niet laten mijn woede te uiten. Heb geschreven dat hij helemaal gelijk heeft. En dat hij maar blij moet zijn dat ie af is van zo'n oversekste stoeipoes die alle mannen achterna loopt om zich overal en altijd te laten nemen. Hij werd waanzinnig bij die gedachte zei hij. Ja, dat had ik inmiddels al begrepen.

Ik zal hem nog wel af en toe "spreken" via de mail, maar ik ben er zeker van dat die behoefte bij mij zal afnemen. Hoop dat ik zo sterk en helder blijf.

Fély

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.