Pffff heb er vaak de kracht niet meer voor
MANNEN!!!!
Ik leef in een soort relatie kan niet met en zonder elkaar.
Dagelijks zijn er irritaties, waar ook onze dochter natuurlijk last van heeft. Het gaat meer om kleine dingen. Nooit iets doen in huis behalve als je er om smeekt en dan nog wordt het met een chagerijnig gezicht gedaan. Ik ben blijkbaar de aanstichter van het gedoe, krijg nl altijd de schuld want blijkbaar reageer ik nergens goed op, volgens hem dan.
Ben het echt beu, heb vaak de neiging dan maar weg te gaan, maar realiseer me dan wel dat ik eigenlijk teveel om hem geef en vooral mijn dochter, wil haar een jeugd geven waarin beide ouders er altijd zijn en niet zo'n duo-gedoe. Tsja therapie, heb er wel over gedacht, maar ja bang dat hij dan natuurlijk gelijk krijgt. Hij weet goed alles zo te manipuleren dat ik echt minder over mezelf ga denken. Alles is eigenlijk begonnen na de bevalling van dochterlief. Was erg traumatisch, heb er ook een post traumatisch stress syndroom aan over gehouden, die inmiddels wel de deur weer uit is. Maar had ook toen het idee er altijd alleen voor te staan.Manlief heeft eigen zaak met veel gedoe, hoop gezeur en stress. Vroeger plaatste ik mezelf altijd als laatste, nu doe ik dit niet meer en dat is wennen voor het mannetje. Als ik de boel de boel laat, meteen commentaar waar ik de ene keer beter tegen kan dan de andere keer. Ik wordt er zo moe van allemaal, weet het echt ff niet meer.
Andere eisen
Hoi,
Ik denk wel, ook gezien de verhalen in het andere draadje hierboven, dat mannen een andere kijk op het huishouden hebben. Het hoeft allemaal niet zo netjes als wij vrouwen dat willen (even generaliseren). Toen wij nog geen vaatwasser hadden waste ik altijd af en hij droogde af en ruimde op....alleeeen deed hij dat niet dezelfde avond maar pas de dag daarna (dan stond alles dus al dagen op het droogrekje) en tja..iedereen pakt daar dingetjes af die ze nodig hebben dus er viel weinig meer op te ruimen de dag erop, en als ik ondertussen moest koken, had ik die ruimte nodig, dus moest ik het wel opruimen nog voordat hij thuis was. Gelukkig hebben we nu een vaatwasser dus dat probleem is opgelost (de kinderen ruimen dat ding uit) Maar het zijn gewoon hele kleine simpele dingen. Als ik koffie maak dan zie je dat niet aan de keuken, als mijn man koffie heeft gemaakt dan ligt alles wat nodig is geweest op het aanrecht... raar toch? Als ik koffiemelk moet hebben pak ik een cupje uit het blik met melkjes,... hij pakt het hele blik, zet het op het aanrecht, pakt er een koffiemelkcupje uit en laat het blik daar de rest van de avond staan. Als ik het niet wegzet ben ik benieuwd hoe lang het er zou staan, misschien wel voor altijd? En ik kan wel honderden van dit soort andere opvattingen schrijven.
Hier thuis gaat het tot nu toe goed, mijn man werkt heel regelmatig extra in het weekend voor ons gezin waardoor ik ( ik heb een 80% baan) het huishouden doe, doordat ik voel dat hij op deze manier heel veel tijd en energie besteed aan extra inkomsten voor het gezin en ik in ruil daarvoor dus het grootste deel van het huishouden op me neem is er weinig strubbeling hierover. Mijn man moet alleen stofzuigen (dat haat ik) en dat doet hij ook nog maar mondjesmaat (zou het vaker willen) maar ik denk dat je nog beter zelf extra kunt gaan werken en een huishoudster nemen dan je man iedere keer gaat proberen aan te sporen, het lijkt wel zonde van je tijd.
Misschien kan je wel eens overleggen met je man, wat hij dan wel wil doen om zijn steentje bij te dragen? Alle technische klussen, de tuin, auto onderhoud? Zet hij wel eens een kopje koffie voor je?
Soms loop ik ook wel eens te klagen over mijn man, maar ik geloof dat het hier allemaal redelijk meevalt.
Maxime
Ik herken het...en tips
Ik herken het helemaal. Zo langzamerhamd komt ook alles hier op mij neer. Maar het is ook vaak ónze' schuld. Door alles zelf te doen, vaak gaat dat sneller dan het vragen aan je man, neem je alles zelf over en denkt man; dat gaat goed, ik hoef niks te doen. Dat is de grote valkuil. Voor we kinderen hadden, werkten we allebei, hij was twee dagen eerder thuis en dan kwam ik thuis en het eten stond klaar! Mooi. Maar na de kinderen, ik ben minder gaan werken, meer thuis en dus doe je automatisch ook meer. Zo gaat dat langzamerhand en nu doe ik dus bijna alles en dat gaat me ook tegenstaan. Ik ben inmiddels weer aan het studeren en kan dus minder in huis doen. Ik probeer nu het weer terug te draaien, maar dat is m.i. bijna onmogelijk. Rooster maken? Met taken erop voor iedereen? Ik weet het nog niet goed. Wel weet ik dat geruzie om huishoudelijke taken in heel veel relaties voorkomt en het kan zo erg zijn dat je de relatie moet verbreken.
Als je hier zelf zo mee zit, dan kun je zelf ook zonder hem eerst bij een therapeut langs, gewoon om de dingen eens op een rijtje te zetten, en later met je man erbij. Vaak hebben die wel goede en verrassnde ideeën, omdat je zelf in een soort vastgeroest patroon zit en zij kijken er fris tegenaan. Bovendien nemen mannen vaak eerder dingen aan van anderen (echt waar) dan van hun eigen vrouw!
