Relaties Relaties

Relaties

Ondersteboven

Ondersteboven

13-09-2009 om 16:15

Wat zouden jullie doen na vreemdgaan van partner

Even in het kort hoe het volgens mij was:
- relatie van 3 jaar(lat- wonen vlak bij elkaar)
- goed seksleven
- maatjes
- zagen elkaar iedere dag,ook vakanties
- ik ken zijn familie en hij de mijne
- we waren lieve zorgzame partners voor elkaar met veel intimiteit en deelde plezier en verdriet, konden erg lachen met elkaar en over allerlei onderwerpen praten
- we hadden tot een maand geleden nog plannen voor samenwonen/ trouwen en eventueel kinderen

en dan:s
- blijkt hij nog twee dames allerlei beloftes gedaan te hebben op gebied van trouwen e.d. zelfs kinderen waren al besproken, irl en via internet (hier kwam ik zelf achter via iemand, ik ging het uitzoeken en het bleek waar!)
- heeft hij zijn gezicht niet meer laten zien bij mij en weigert tot nu een gesprek face to face, tref ik mijn sleutels in de brievenbus en bestaat contact enkel uit sms of email.
- hij heeft spijt betuigd en zegt in de war te zijn. Hij zegt zich vaak voor te doen alsof hij iemand anders (jonger, rijker, meer status etc.) is en in die droomwereld mee te gaan, iets dat via internet erg makkelijk is en verslavend!!
- ik heb hem financieel gesteund in het verleden. Hij zegt daarvan dat ik dat uit liefde en met respect heb gedaan en dat ik het daar maar niet meer over moet hebben terwijl ik me enkel ernstig beschadigd voel in mijn vertrouwen en vind dat ik recht heb om dat geld terug te krijgen. Mijn steun was geen gift of beloning om bedonderd te worden! Ik ben goed rechtsbijstand verzekerd en heb overal bewijs van, maar zover hoop ik het niet te hoeven laten komen want we wonen vlak bij elkaar.
- na enorm geshockeerd en intens verdrietig te zijn geweest kwam er een hevige boosheid en ondertussen ben ik in de fase dat ik onze leuke momenten mis al ben ik ervan overtuigd dat ik nooit meer met deze man in zee zal gaan...vooral dit laatste, het missen verward mij daarom momenteel enorm, het maakt tevens weer veel verdriet los.

Spijt betuiging op welke manier zou dat voor jullie voldoende zijn om een redelijk contact te kunnen onderhouden ( al was het maar als je elkaar bij de supermarkt niet als vreemden voorbij hoeft te lopen)?

Ik ben zoekend naar wat ik nodig heb om dit hele gebeuren waar ik verschrikkelijk van ondersteboven ben een plek te kunnen geven.
Het voelt alsof een vreselijk dierbaar iemand is overleden zonder dat ik afscheid heb kunnen nemen en achteraf horen dat die dierbare helemaal niet zo netjes met mij omging als dat ik altijd wilde geloven.

Ik heb het gevoel dat ik niemand meer kan vertrouwen. Ik mis mijn maatje waar ik me compleet veilig bij voelde.
Mijn wereld lijkt op zijn kop te staan.

Ondersteboven.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tante Truus

Tante Truus

13-09-2009 om 18:04

Je kan niks doen

je kan alleen maar voelen. En ja, dat is zwaar k*t. Weten de andere dames van jouw bestaan? De kans is groot dat hij hen hetzelfde vertelt...
Ja er iemand overleden voor jou. De persoon zoals hij zich voordeed. Ik heb ook zoiets meegemaakt. Dat is niet te bevatten. Dat is voor mij, na tien jaar, nog steeds een trauma en ik kan (diep in mijzelf bijvoorbeeld als ik droom) nog steeds niet geloven dat die lieve leuke, betrouwbare man zó was.
Pas op dat je niet doet wat ik deed: vasthouden aan alleen maar dat lieve beeld. Neem nu voorlopig afstand, drie of vier weken of zo. (zeg evt. alleen dat je de emailadressen van de andere dames wilt). Laat daarna hem komen en maar eens wat laten zien. Weet ik veel, therapeut, praatgroep, you name it.
En bereid je erop voor dat er nog wel eens meer lijken uit de kast kunnen komen.

TT

ook

ook

13-09-2009 om 18:18

Goudeerlijk

ik had de meest betrouwbare man, hij droeg mij op handen, ik zou echt mijn hand voor hem in het vuur gestoken hebben, hij was goudeerlijk...dacht ik...niet dus...
Toch heb ik ervoor gekozen om met hem verder te gaan, ik denk nog steeds dat hij een 'betere' man is, het was vreselijk zwaar, maar we zijn er toch wel sterker uitgekomen...hij legt mij in de watten, we hebben het nu mooi samen
Als zich dit nog eens zou voordoen...ik weet het echt niet...hij heeft een heel goed hart...maar blijkbaar toch te zwak voor vrouwen...

Ondersteboven

Ondersteboven

13-09-2009 om 19:17

Ja de andere dames..of nou eentje, de andere heeft hij zelf opgebiecht, heb ik gesproken.
Ze is 12 jaar jonger dan ik, ze had nog eventjes de neiging om mee te gaan in zijn manipulaties ( zo sommeerde hij haar alle contact met mij te stoppen omdat ik gemeen zou zijn!) en wilde hem geloven maar inmiddels is dit contact geloof ik ook over nadat ik haar recente zeer gelukkige foto's van ons samen had gestuurd...(hoe echt waren die gelukkige momenten?? vraag ik me nu ook af en bekijk ze van alle kanten om maar iets te herkennen in zijn blik of hoe hij mij vasthield...niets te merken, een leuk, mooi en gelukkig stel)..

TT wat jij zegt over het lieve beeld dat je van hem had...pfff dat heb ik ook...hij was mijn maatje. Ik heb eerder relaties gehad maar nooit zoals met hem. Ik voelde me thuis bij hem, vrij en veilig, hij hield altijd mijn hand vast, kuste me op mijn hoofd, was erg attent...
Ik was zijn prinses, zijn liefste...en in een seconde van een oogwenk ben ik een afgedankte vrouw. Ik voel me alsof ik niet goed genoeg was. Een ellendig gevoel waarin ik mijn eigenwaarde krampachtig probeer bij elkaar te houden maar wat allang door dit alles helemaal ondersteboven ligt.
Zo lief als ik hem altijd in mijn hoofd had en de jongen die ik altijd in hem kon zien, die voel ik nog steeds als ik aan hem denk. En het staat haaks op de manier hoe hij zonder respect met mij is omgesprongen.

Therapie is iets dat hij nodig heeft geloof ik. Ik zit niet te wachten op nog meer lijken...brbrbr
Opnieuw een relatie aangaan hoe groot het gemis ook is, ik zou veel te bang zijn.
Ook al kan ik vergeven, vergeten zal ik nooit kunnen dus zal het altijd achter in mijn hoofd zijn.
Ik zal nooit opnieuw gelukkig durven zijn met hem, maar ook met een ander misschien niet...ik heb toch 3 jaar geloofd dat ik mijn prins al gevonden had. Twee maanden geleden liepen we samen hand in hand, voor ons liep een bejaard stel ook hand in hand. "Lopen wij later ook zo lief?"vroeg ik hem..die vraag werd bevestigd met een "ja graag"...onbegrijpelijk..

Tante Truus

Tante Truus

13-09-2009 om 20:34

Ondersteboven

"Ik zal nooit opnieuw gelukkig durven zijn met hem, maar ook met een ander misschien niet..."
Tja dat is bij mij gebeurd, de wond is nooit meer geheeld en ik durf het niet opnieuw...

Maar mijn situatie is anders... ik hoop voor jou dat je wel kan helen. Misschien toch naar een proffessional voor begeleiding en trauma-verwerking. Want mss is het geen trauma als al die vreselijke dingen met overvallen of oorlogsdingen; dit kan zo'n diepe snee in je ziel kerven...
Wat ik zo herken is dat juist degene die zo lief en trouw was je verraden heeft. Zo'n antwoord als 'ja graag' herken ik ook zo. Het is inderdaad niet te bevatten. Hij moet psychisch wel heel erg in de war zijn.

TT

Ondersteboven

Ondersteboven

13-09-2009 om 21:27

Psychisch

Zelf heb ik direct hulp ingeschakeld.Ik heb een goede psycholoog gevonden.Ik wil zo graag "helen" maar zoals je zegt dit is een trauma op mijn ziel. Ik weet ook dat het enkel kan helen als ik besef dat er niets mis met mij is en ik weer durf te vertrouwen dat niet alle mannen als hem zullen zijn....voor nu vind ik mannen vreemde wezens en besef mijzelf wel dat dit geen eerlijke gedachte is.
Het toekomstbeeld alleen te blijven en nooit meer te delen maakt me doodsbenauwd. Ik wil iemand kussen als ik thuiskom van mijn werk, praten hoe de dag was, samen besluiten wat we zullen eten of wat we gaan doen...niet meer alleen in bed stappen of alleen wakker worden...

Mijn ex- partner is psychisch erg in de war, zegt in therapie te gaan maar voor alsnog kan hij niet aangeven waar en of hij daar serieus mee bezig is.

Kijk dat een man in staat is zulke dingen te doen, heeft denk ik wel een flinke voorgeschiedenis, waarschijnlijk ben ik niet de eerste bij wie hij dit deed. Ook ik moest bij zijn ex uit de buurt blijven want die zou enkel op zijn geld uit zijn en willen stoken..en nu was ik beland in de rol van de gemenerik .
Omdat ik graag mijn geld terug wil heeft hij mij ook al een aantal keren vergeleken met zijn ex en vergeet hij even voor het gemak dat hij de aanstichter is van al het leed en zijn eigen ongemakkelijke positie.
Het is een ( ook beschadigde) man die voortdurend aandacht wil, gezien wil worden en zich supersnel slachtoffer voelt in alles. Ik heb hem 3 jaar lang een podium gegeven en een luisterend oor, altijd het gevoel dat ik hem moest beschermen tegen zijn boze buiten wereld. Ik was gericht op zijn welzijn en vergat die van mijzelf...ik was praktisch blind geworden en ik hoop dat ik met goede hulp weer kan zien wie mij wel waard is.
Voor nu lijkt dit nog mission impossible...

ook

ook

13-09-2009 om 21:34

Eerlijke man

maar denk je niet dat heel veel mannen welke op oudere leeftijd weer opnieuw vrijgezel zijn toch ook al een ietsje bontere voorgeschiedenis hebben, waar je toch mee moet leren leven...ik heb dus wel voor mijn man gekozen, het lijkt mij nog beter te verwerken dat een andere man + zijn voorgeschiedenis te gaan ontcijferen, maar dat hangt natuurlijk ook af van de andere karaktertrekken

Ondersteboven

Ondersteboven

14-09-2009 om 08:49

Ook

Ja Ook, die gedachte heb ik dus steeds, hem ken ik ondertussen door en door en nu dit stuk dus ook van hem..
Ik zie het inderdaad niet zitten om weer een nieuwe man te ontcijferen.
Ik ben 35, hij is 41...ik hoorde hem aldoor wel zeggen " ik ben al over de helft van mijn leven...ik denk dat ik niet oud wordt...ik heb nog niets bereikt" etc....midlifecrisis:SSS ????
Maar vanuit hem is niets dat wijst dat hij met mij verder zou willen en daarbij denk ik dat, ook al zou dat zo zijn, hij dan echt aan zichzelf zou moeten werken omdat hij blijkbaar zeer ontevreden was met zichzelf ( waarom je anders voordoen dan je bent??).
Het afgelopen weekend heb ik hem erg gemist en dat gevoel maakt me enorm instabiel.

Annie

Annie

14-09-2009 om 11:44

She-devil

Vind je het dan niet moeilijk om hem terug te laten gaan naar zijn vrouw? Hoop je dan nooit dat ie voor jou gaat kiezen?
Lijkt me wel een hele moeilijke situatie

Ondersteboven

Ondersteboven

14-09-2009 om 18:20

Zonnetje

Zonnetje, bedankt voor je reactie ( en ook alle anderen die dit draadje volgen).
Ik geloof dat ik wel een beetje zoals jij kan denken. Het zit bij hem fout en misschien heb ik altijd wel dingen aangevoeld maar het niet willen weten. Ik wilde zijn woorden altijd geloven. Hij was zo lief voor me als we samen waren. Vlak voordat de relatie brak schreef hij mij dat hij 1000000% van mij hield maar dat hij een moeilijke situatie had waar hij mijn steun voor wilde hebben, hij vroeg me positief te blijven dan zou alles goed komen...ik kon het niet meer nadat ik steeds meer geluiden kreeg dat er van alles speelde achter mijn rug.

Wat bracht hem ertoe? Als ik heel eerlijk naar de situatie kijk dan zie ik wel dat ik onze relatie altijd als een gelijkwaardige heb willen beschouwen maar dat dit absoluut niet het geval was. Ik heb het in veel opzichten (iets) beter dan hem en heb hem hier altijd in willen laten delen, alles van mij was ook van hem zo zag ik het. Hij zei wel eens dat hij zich mislukt voelde en beweerde zelfs dat ik hem wel eens een mislukkeling genoemd had. Dit heb ik nooit gedaan, maar mogelijk was dit zijn eigen gevoel in onze situatie omdat hij mij nooit in gelijkheid kon teruggeven wat ik hem gaf.

Ik zie in hem geen in en in slecht persoon, maar zijn gedrag vond ik wel erg slecht. Hij heeft nare dingen over me gezegd die mij erg gekwetst hebben. De psycholoog zei me dat ik dit van derden had gehoord en dus voorzichtig moest zijn met het waarheidsgehalte maar de dingen die gezegd zijn waren te privé om verzonnen te zijn. Hierin voel ik me erg vernederd terwijl hij altijd van de kerktoren afschreeuwde dat ik ZIJN privé niet met anderen moest bespreken.

Dat je in een lastige situatie, jezelf laat meeslepen in en onwerkelijke wereld ( eerst via internet daarna irl)en dingen mooier over jezelf maakt en dat iemand daar in gaat geloven en jou helemaal geweldig vindt waar je dan een nep gevoel van eigenwaarde uithaalt is te triest maar nog ergens te bevatten voor mij(gezien dat er een laag zelfbeeld bij hem is), maar dat je dan zo ver gaat daarin dat je die dame om haar hand gaat vragen en het over baby's gaat hebben en ondertussen doet of ik niemand in jouw leven ben ( hij had haar wijsgemaakt dat hij al 3 jaar vrijgezel was!)dan raak je me diep in mijn ziel want mijn leven stond drie jaar in het teken van "hem"...

Ik lees je woorden dat hij mogelijk best van mij gehouden zal hebben terwijl hij dit allemaal deed. Misschien.
Hij is een ernstig-in-de-war man en het maakt me doodongelukkig. Ik wil hem loslaten, helemaal los, maar ik voel nog steeds zorgen om hem...voor deze periode van missen was ik enorm boos en schreeuwde ik enkel dat ik hem haatte tot dat mijn psycholoog zei dat het geen haat was, maar een gefrustreerde liefde...ik heb (mijzelf)altijd teveel gegeven in deze liefde en dit kan nu niet meer...en inderdaad dat is ergggg frustrerend!
Ik heb mijn best gedaan om hem gelukkig te maken, te steunen en te motiveren in alles waar hij moeilijkheden bij ondervond, hem te helpen en het heeft niet mogen baten. Mijn helpen en zijn afhankelijk zijn maakte ons ongelijk...Misschien was het onze tijd niet...

Iemand gelukkig maken

Volgens mij is dat niet mogelijk. Iemand gelukkigER wel. Als je vriend problemen heeft, is hij de enige die daar wat aan kan doen. Voor een tijdje kan jij hem een illusie schenken en zal hij zich gelukkig voelen. Maar vlucht dan vroeger of later in dit soort akties. Hij heeft echt van je gehouden en doet dat waarschijnlijk nog steeds. Maar hij zal toch echt met zichzelf aan de slag moeten gaan. Dat is niet jouw taak, ook al lijkt het nog zo mooi dat JIJ degene bent die hem datgene geeft wat hij nodig heeft. Vroeg of laat is dat niet genoeg voor hem.

Lieve ondersteboven, goed dat je hulp hebt gezocht. Je gaat hier zeker sterker en wijzer uitkomen. Concentreer je zoveel mogelijk op jezelf. Het doet zo vreselijk veel pijn maar dat duurt niet eeuwig.

Blijf schrijven, dat helpt echt.

Heel veel liefs en een stevige knuffel,

Fély

Ondersteboven

Ondersteboven

14-09-2009 om 23:40

Fély

Dank je wel......

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.