Relaties
Ilse
26-10-2009 om 10:58
Is ze weer...even spuien
afgelopen week een discussie gehad met schoonmoeder. Zij woont in een andere stad dan wij en zij vindt dat Sinterklaas bij hun veel leuker is. Ze hebben een stoomboot en er zijn altijd veel kinderen daar. Kortom, dat kent ze en dat is in haar ogen dus veel beter, Dat mag ze best vinden, maar hou je dan in ieder geval een beetje in als je kleinkind erbij is....niet dus.
Wij wonen dus in een andere stad en wij zeiden dat we net als vorig jaar dit jaar ook de binnenkomst van Sinterklaas vieren bij ons. Mijn zoontje zat erbij. Merkt mijn schoonmoeder zeer sarcastisch op dat ze bij ons nog geen water ontdekt had en of die boot dan wel een stoomboot was want zij hebben een echte stoomboot!! en dan echt op zo'n neerbuigende toon gezegd dan he waar onze zoon bij zit!
Je moest je nog inhouden want anders had ik haar echt de wind van voren gegeven. Wij uitleggen dat het hier ontzettend leuk is en dat wij hier een heuse stoomboot/pakjesboot hebben met Sinterklaas en pieten in zeilbootjes ernaast...en dat Sinterklaas ook op het schooltje van zoontje langskomt.
Nou, je had haar gezicht moeten zien! Op oorlog stond die omdat wij Sinterklaas niet bij hun gingen vieren. Want waarom zou ze anders de viering bij ons thuis op die manier zo de kop in drukken en maar blijven hameren op het feit dat het bij hun leuker is! Ze weet niet eens hoe het hier gevierd wordt. Ze wil ook verder niets weten van onze stad anders hadden we het haar laten zien dat wij wel degelijk een knots van een rivier achter de dijk hebben lopen......
Ze bleef maar hameren op het feit dat het bij hun toch echt heel leuk is....leuker dus dan het bij ons kan zijn.
Ik vind dit echt niet kunnen en weiger haar zelfs uit te nodigen op Sinterklaasavond. Ze bekijkt het maar.
Nou ik moest het even kwijt. Stom wijf!!
Kaaskopje
06-11-2009 om 22:09
Ilse
Je zegt dat je niet verwacht dat je schoonmoeder hetzelfde wordt als jouw moeder, maar ik weet het zo net nog niet.
Dat je niet begrijpt dat je man zich loyaal op blijft stellen vind ik wel een vorm van gebrek aan inleving van jouw kant. Het is en blijft zijn moeder en zijn vader. Hij is bovendien gewend aan hun gedrag en bekijkt het niet als nieuwkomer zoals jij. Hij weet niet beter. Wie weet wordt hij wel iebel van mensen die gelijk in de hulpstand schieten als er iets is. Dat is blijkbaar voor jou normaal gedrag, omdat je niet beter weet.
Het is goed om met hem te praten over wat 'normaal' gedrag is van ouders, maar jij kan je man niet dwingen om zijn ouders aan de kant te schuiven. Als hij zelf zover is dat hij afstand van ze kan nemen zal hij dat doen, eerder niet.
Als jij zo over mijn ouders zou praten zoals je nu over je schoonmoeder doet zou ik er ondanks mijn onenigheid met mijn ouders door gekwetst worden. Ik wéét dat ze raar zijn, maar dan nog vind ik het moeilijk dat anderen zeggen dat mijn vader gek is of zeikt of ... vul maar in. Ook al hebben anderen daar honderd procent gelijk in, toch voel ik dat, tja waar... in mijn ziel? Door zo over je schoonmoeder te praten dwing je je man de verdediging in. Naar zijn ouders toe dus. Zo krijg je hem nooit op een lijn met jou.
Zoals jij praat doe je me erg aan mijn schoonzusje denken. Mijn schoonmoeder kan werkelijk geen goed doen in haar ogen. Alles is vervelend, overdreven of irritant en als mijn schoonouders bellen of ze langs mogen komen dan zijn ze nooit thuis. Ik wéét dat ze geen zin hebben in die bezoeken, maar dat ga ik mijn schoonouders niet vertellen. Ik zie, als andere schoondochter, heus wel dat mijn schoonmoeder aparte dingen heeft. Ze is een beetje blijven steken in haar jonge jaren, waarin alles gedaan werd zoals zij geleerd heeft wat normaal is. Ze liet bijvoorbeeld rustig haar hond twee dagen thuis als ze een weekend weggingen. "En dat hield hij goed vol hoor, hij moest bij thuiskomst wel een grote plas, maar hij had niets in huis gedaan." En maar geld storten naar goede dierendoelen! Maar dat mijn schoonmoeder aparte dingen heeft is voor mij geen reden om kattig te doen of haar te laten voelen haar liever kwijt dan rijk te zijn. Je kunt bij (schoon)ouders héél veel wegvegen bij 'ach zo zijn ze nu eenmaal'. Je trekt de deur achter ze dicht of achter jezelf dicht en je gaat weer terug naar je eigen leven. Door je over alles op te winden heb je niet je schoonouders maar jezelf.
*bella*
06-11-2009 om 22:41
Verwachtingen
Mijn ouders zijn ook zo. Ze hebben ongeveer 20 jaar een buurvrouw gehad, die overduidelijk minder begaafd was. Dat viel nog beter op toen haar echtgenoot stierf en ze er alleen voor stond.
Nu trokken mijn ouders veel met haar op en hebben ook wel veel voor haar gedaan, zeker toen ze alleen was. Maar 20 jaar lang hebben ze bijna dagelijks geklaagd over het domme gedrag van buurvrouw. Zonder te beseffen (maar daar waren mijn ouders wellicht dan weer te dom voor?) dat ze niet dom deed maar ook daadwerkelijk minder begaafd wás. Ondanks het feit dat ik ze dat best wel vaak heb proberen duidelijk te maken.
Maar goed, het drong niet tot ze door, het afgeven op buuf was blijkbaar te leuk. Ik merk ook absoluut niet dat er iemand hier bij jou door kan dringen.
Tirza G.
06-11-2009 om 23:12
Kaaskopje
Meid meid, in deze rubriek merk ik toch altijd goed dat we van dezelfde leeftijd zijn. Het zouden mijn woorden kunnen zijn. Ik heb ooit ik geloof Sharon Dijksma horen zeggen: de PvdA is dan misschien wel een kl*te-partij, maar het is wel MIJN kl*te-partij.
Dat heb ik ook met familie. Mijn ouders leven niet meer (dan word je vrij snel heilig, over de doden enzovoort), maar ik heb een hele weirde zus. Ik kan behoorlijk over haar tekeer gaan. Ik dus he. Ikke. En verder niemand. Kom Niet Aan Mijn Zus. Het is dan misschien wel een hele Stomme Zus, maar het is wel MIJN Stomme Zus.
Tirza
Paula B
07-11-2009 om 01:05
Ilse, jouw verwachtingen
Ilse, ik lees in jouw berichten ook dat je wel degelijk verwachtingen van je schoonmoeder hebt, verwachtingen die ze niet waar zal maken. En die je dus maar beter kunt opgeven en haar kunt accepteren zoals ze is.
"Maar schoonmoeder moet dan niet constant zitten zeuren en zeiken dat ze haar kleinkind al weeeeeeken niet gezien heeft terwijl ze er zelf totaal niets aan doet om er ook maar iets aan te veranderen!"
Hieruit lees ik: jij accepteert niet dat je schoonmoeder zeurt over de frequentie waarmee ze haar kleinkind ziet. Ze 'moet niet constant zitten zeuren'. Dat wil zeggen dat je verwacht dat ze niet meer zeurt, en niet accepteert dat ze dat toch doet.
Ze zal het niet anders gaan doen.
"Ze zal zelf niet bellen om eens langs te komen. Nee, zeiken en zeuren is veel makkelijker. Dat zet erg kwaad bloed bij mij."
Ik lees: het zet kwaad bloed. Je windt je erover op. Dat doe je niet meer als je accepteert, aanvaardt, je erbij neerlegt dát ze zal blijven zeiken en zeuren en niet zelf belt om langs te komen. Ze zal niet veranderen. Leg je erbij neer en wind je er niet meer over op.
"Geen contact? OK, maar niet gaan zitten klagen dat mensen niet naar je toekomen als je zelf vastgeroest zit op je bank."
Ik lees: je gaat niet akkoord met haar geklaag zolang ze zelf vastgeroest zit op haar bank. Je accepteert nog niet dat ze vastgeroest zit, niet in beweging komt en klaagt. Ze zal om jouw mening niet veranderen.
"Dat eeuwige geklaag en gezeur om iets wat ze van anderen (ons incluis) verwacht en niet krijgt op het moment dat zij dat wil, maar zelf er totaal niets aan willen doen.....daar wordt ik echt dol van."
Dat je er dol van wordt wijst erop dat je het niet accepteert. Accepteren, aanvaarden, is: het niet meer aanvechten. Het niet meer proberen te veranderen. Er rust mee hebben dat het is zoals het is, ook al zou jij het graag anders hebben. Ze zal blijven zeuren en klagen en dingen verwachten van jullie en anderen. Zij zal niet veranderen.
Ik gun je van harte dat je deze knop om zult kunnen zetten, Ilse. Laat je voorwaarden ("OK, maar dan...") varen. Leg je erbij neer. Ze zal niet veranderen.
Jij kunt misschien wél veranderen. Jij kunt nog de knop omzetten en berusten, aanvaarden, accepteren dat je schoonmoeder is wie ze is.
Berust daarin. En ga samen met je man overleggen hoe jullie een *gezamenlijke* lijn kunnen vinden om tegenover je schoonouders vol te houden. Luister heel goed naar zijn behoeften daarin, zonder die van jezelf naar voren te schuiven. Luister met je hele hart. Vraag hem daarna om naar jou te luisteren. En probeer op één lijn te komen. Ik denk dat dat je oneindig veel meer zal helpen dan mopperen op je schoonmoeder.
Kaaskopje
07-11-2009 om 01:40
Tirza
Niet alleen dezelfde leeftijd maar ook met een enigzins vergelijkbare achtergrond geloof ik. Maar je hebt gelijk met 'mijn' ....
Christientje
07-11-2009 om 21:49
Je schrijft...
Dat eeuwige geklaag en gezeur om iets wat ze van anderen (ons incluis) verwacht en niet krijgt op het moment dat zij dat wil...
Ik volg dit draadje (en eerdere draadjes) al enige tijd. En deze zin vond ik frappant...
Het is hetgeen JIJ schreef over je schoonmoeder, maar het zou net zo goed op jouzelf (!) kunnen slaan.
Je klaagt continue dat je van je schoonmoeder niet krijgt wat ze eigenlijk zou moeten doen. Misschien ziet je schoonmoeder het niet (je dacht toch immers dat ze een vorm van autisme heeft ?) en waarom kun je haar nou niet gewoon laten... ? Je bent continue boos op haar, ze doet niets goed, je man blijft bij haar op visite gaan, waarom laat je het nou niet gewoon los... ?
Christientje
amar
08-11-2009 om 12:01
Misschien
...voel jij wel de boosheid t.a.v. jouw schoonmoeder die je man zelf niet kan/durft/mag voelen?
Ik heb zelf nl. lang boosheid gevoeld naar mijn (voortdurend jaloerse en klagende )schoonouders, en mijn man ging die gevoelens van mij voortdurend bestrijden,dat gaf regelmatig ook problemen tussen ons samen. Doodgewoon omdat hij zich niet goed los had kunnen maken van zijn ouders en niks durfde of kon laten zien van wat hij eigenlijk vond of dacht.
Verder vind ik persoonlijk wel dat je erg dwingend bent in je eisen naar je man maar ook in je verwachtingen en eisen naar je schoonmoeder. Word volwassen en laat los die (schoon)ouders!
groeten van amar
Manda Rijn
08-11-2009 om 22:14
Je hebt haar nodig
daarom hou je het in stand. En zij jou, heerlijk eigenlijk, jullie zijn echt voor elkaar gemaakt.
Ilse
09-11-2009 om 10:42
Amar
" misschien voel jij wel de boosheid t.a.v. jouw schoonmoeder die je man zelf niet kan/durft/mag voelen?"
daar zeg je wel wat ja en ik denk dat daar ook een grote kern van waarheid in zit. Mijn man durft vaak niets te zeggen naar zijn moeder toe.
Ik heb het nu zo naast me neergelegd en misschien doe ik het weer niet goed in jullie ogen...maar ik laat ze maar lullen zegmaar. Laatst belde ze weer met mijn man en toen begon ze weer over het 'langskomen en naar het schooltje kijken van onze zoon'. Maarrrr dan wel als het niet te koud is hoor, als het niet regent, waait etc, etc, etc...
Ik had echt zoiets van: ja hoor, ik vind het prima . We horen het wel en ik ben er niet op in gegaan en mijn man ook niet. Die reageerde precies zo eigenlijk. Zeker in deze tijd van het jaar zit die kans er niet meer in.
Nu is het mijn schoonmoeder die het knap "lullig" begin te vinden denk ik, want ze komt er steeds op terug en ik vermoed nu ook dat ze het nu ook een beetje belachelijk over vindt komen nu.
We leggen het gewoon bij haar terug en gaan weer over tot de orde van de dag. Dat werkt wel rustgevend moet ik zeggen.
Ik eis dus helemaal niets van mijn schoonmoeder, maar leg mijn verwachtigen tav haar op een nulpunt! "Wil je een keer komen? Ja, hoor, prima, ik hoor het wel dan", en ik verwacht verder totaal niets.
Zo vraagt ze steeds of mijn man wil komen helpen met het leggen van laminaat! Dat vraagt ze nu al 5 jaar want ze komt het niet aan toe om hun huis eerst eens op te ruimen. Dat doen ze gewoon niet en voor laminaat leggen moet je er wel bij kunnen zegmaar. ze moeten de kamers dus kamer voor kamer leegruimen voordat er gewerkt kan worden. Dat weigeren mijn schoonouders dus te doen. En mijn man wacht wel af.
"Ja hoor, wij komen jullie wel helpen dan als de boel leeggeruimd is".
lukke
10-11-2009 om 01:07
Discussie
Je geeft haar de ruimte!
Er zijn twee discussies:
1. waar is het leuker (en als ik het verhaal lees, zal het in de stad van je schoonouders best leuker zijn)
2. waar wil jij het vieren (bij jou dus)
Volgende keer bij deze en andere discussies: ja bij jullie is het vast leuker (gezelliger, goedkoper, gemakkelijker, leuker voor jullie enz enz enz wat voor argument ze maar heeft). Ik vier het hier.
Dat rustig, vriendelijk, en overtuigend blijven herhalen en ze kan niet meer in discussie gaan met je. Voor een discussie (en daarin vervelend doordrammen) heb je twee mensen nodig.
Geef haar gelijk in al haar argumenten, en voeg er rustig en vriendelijk aan toe hoe jij het gaat doen.
Wind uit de zeilen!
Starry Night
10-11-2009 om 17:13
Pelle...
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je er stiekem een beetje op hoopt. Verbaast je dat?
Starry Night
11-11-2009 om 11:29
Pelle
Niet goed geïnterpreteerd in ieder geval. Ik trek mijn woorden in