Nieuwe relatie na echtscheiding, moeilijk!

Hi Allemaal,

Begin wat vast te lopen in de relatie die ik en begonnen tijdens de echtscheiding met mijn expartner.

Mijn ex en ik zijn 1 jaar geleden gescheiden en we hebben na alle moeilijkheden een fijn contact met veel overleg over onze kinderen.
Ten tijde vd scheiding werd ik verliefd en op man die ik al een tijdje kende. Ook hij lag in scheiding en deden samen veel leuke dingen in die lastige periode.We werden steeds gekker op elkaar en kregen ondertussen beide eigen woonruimte. Fijn, nu konden we vaak bij elkaar zijn ipv hotels, auto ect.
Ik ben door de veranderingen van de scheiding een tijdje overspannen geweest en hij heef tmij heel goed opgevangen.
Nu ben ik weer de oue aan het worden, sterker. Ik merk nu dat mijn vriend dat ms wel niet zo makkelijk vind.
Hij staat wat anders in het leven en hij voelt zich buitengesloten omdat ik hem nooit meeneem als ik bij een vriendin een bak koffie haal bijv. Hij zegt dat hij kennelijk niet belangrijk enoeg is voor mij dat ik daar geen behoefte ana heb. Ik heb mijn vriendinnen nooit gezien in bijzijn van mijn ex, we spraken altijd zonder mannen af. Dit was voor mij zo onschuldig en normaa.
Vriend heeft hier dus moeite mee, voelt zich weggeschoven zegt ie. tevens heb ik hem nog niet voorgesteld na dit jaar, aan mijn fam. Dat komt omdat mijn zoon nog niet toe is aan een ontmoeting met mijn vriend,ik denk er dus goed aan te doen om mijn zooon eerst de tijd te geven om er aan te wennen alvorens ik mijn vriend in de fam binnenhaal.
Ook dit geeft vriend het gevoel er niet toe te doen.
Tevens heb ik kerstavond gevierd met fam, kinderen en ex en dat was na een zware tijd superfijn. Omdat mijn fam mij een tijdlang heeft genegeerd, ze waren boos op mijn keuzes mbt de scheiding. Nu we weer kunnen samenzijn en kunnen praten over het afgelopen jaar voelde ik mij opknappen , een deel van het overspannen zijn lag nl in die verstoting die ik niet trok.
Ook hierover voelt vriend zich buiten mijn leven staan.
Ik begrijp het wel een beetje maar wil bij mezel fblijven en alles de tijd geven alvorens ik hem erin betrek.We zijn nl als gebroken gezin nog zo aan het zoeken naar balans. Daar kan ik hem niet meteen invoegen.
Hij heeft overigens geen goed contact met zijn ex, zwijgen en procuderen enkel.
verder heeft hij weinig vrienden en de paar die hij heeft , heeft hij weinig behoefte ana om regelmatig te zien. Maar ik heb die behoefte wel! Maarja dan wel alleen met vriendinnetje, ik hoef er niet iedere keer mijn ventje bij toch?

Het benauwd me nu eigenlijk zo, in alles wat ik doe lijk ik hem buiten te sluiten terwijl ik bijna al mijn tijd, zeker 4 avonden in de week en om het weekend bij hem ben.(overigens woont zoon niet fulltime bij mij dus kan dit)
Ik voel me tekort schieten naar iedereen, fam, kinderen en naar vriend.
Ik vind het lastig om te zeggen dat ik de relatie moet stoppen, jezus de liefde die we hebben is ook zo mooi.
Maar deze keerkanten die zichtbaar worden maken de liefde wel troebel, en voelt het dat ik het niet goed genoeg doe in zijn ogen. Hij wil meer van mij maar ik zie niet in waar ik hem te kort in doe.

Praten lukt al 2 dagen niet, hij blijft maar doorgaan over het feit dat ik hem overal buiten hou.
Ik voel me dan ook erg verdrietig en onbegrepen door hem.
Is er iemand die met een helicopterview een mening kan schetsen over mijn verhaaltje ?
Ik weet niet of ik alleen verder meot of samen met hem.
liefs,
Ballerina