Relaties Relaties

Relaties

vastberaden

vastberaden

01-03-2010 om 18:45

Help! ik ga in therapie


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Geweldig zeg!

Je kunt zo te lezen goed met hem praten. Zowel ik als mijn zus hebben persoonlijk ondervonden dat therapie/assertiviteitstraining je huwelijk kan verbeteren. Het hoeft echt niet per se op een scheiding uit te draaien! Maar je hebt nog een lange weg te gaan, maar de eerste successen heb je al geboekt.

Bellefleur

Bellefleur

08-03-2010 om 12:50

Manipuleren

Je ziet wel dat hij je manipuleert? Hij zegt dat hij alle leuke dingen gaat cancellen zolang je bezig met die therapie. Dat is manipuleren. En dat is niet zoals het zou moeten zijn. Verder vraag ik me af hoe het zit met respect. Heeft hij nog respect voor je?

Hij zegt dat jij eenzijdig afspraken verbreekt; jij wilt werken, terwijl de afspraak was dat jij thuis zou blijven voor de kinderen. Is het niet zo dat hij al veel eerder een afspraak geschonden heeft? Die van trouw aan elkaar?
Ik ben van mening dat je het aan je kinderen verplicht bent om voor jezelf op te komen. Zodat zij leren dat je voor jezelf op mag komen. Bijvoorbeeld door in therapie te gaan.

vastberaden

vastberaden

10-03-2010 om 13:50

Valkuil

Inmiddels een week verder en de sfeer is een stuk beter dan vorige week.

Ik vind het moeilijk om het belang van het vasthouden van de ingeslagen weg voor ogen te blijven houden. Man is een paar dagen weg, ik voel me relaxed, huis is aan kant, overhemden hangen keurig gestreken in de kast Dan is er dus geen stress, geen onvrede.

Uiteraard ga ik door met mijn nieuwe plan maar het lijkt zo makkelijk om te denken: ach, wat doe ik nou toch ingewikkeld. Wil ik niet te veel?

Ik heb deze week wel verzwegen dat ik bij een vriendin ging koffie drinken. Ik heb de kinderen laten overblijven om even rust te hebben, niet omdat ik iets gepland had of moest werken. Dat vond ik moeilijk om aan mijn man te vertellen. Belachelijk, ga ik ook niet meer doen (dat verzwijgen).

Marielle

Marielle

10-03-2010 om 13:56

Niet te veel

Natuurlijk wil je niet te veel! Je wilt gewoon een gelijkwaardige relatie en een volwaardig mens zijn. Waarom zou jij niet jouw wensen en ambities mogen verwezenlijken en je man wel? Welk recht heeft jouw man om jouw leven te beperken tot het huishouden en de zorg voor hem en de kinderen?

vastberaden

vastberaden

10-03-2010 om 18:04

Marielle

Daarin verschillen mijn man en ik dus heel duidelijk van inzicht......

Het "recht" ontleent hij aan het feit dat we ooit, 13 jaar geleden, min of meer hebben afgesproken dat hij zijn carriere zou blijven voortzetten en dat ik voor de kinderen en het huishouden zou zorgen. E.e.a. ook door omstandigheden (wonen in het buitenland, veel verhuizen etc).

Issey

Issey

10-03-2010 om 19:11

Kleine correctie vastberaden

Je schrijft: Het "recht" ontleent hij aan het feit dat we ooit, 13 jaar geleden, min of meer hebben afgesproken dat hij zijn carriere zou blijven voortzetten en dat ik voor de kinderen en het huishouden zou zorgen. E.e.a. ook door omstandigheden (wonen in het buitenland, veel verhuizen etc).
Dit is het verschil van inzicht (zoek de verschillen):
Het "recht" ontleent hij aan het feit dat HIJ ooit, 13 jaar geleden, heeft afgesproken dat hij zijn carriere zou blijven voortzetten en dat ik voor ZIJN kinderen en ZIJN huishouden zou zorgen.
Dat jij je prioriteiten wilt verleggen, is contractbreuk in zijn ogen. Daarmee doe je hem tekort.
Ga vooral naar die therapie!
Issey

Verzwijgen?

Lieve vastberaden,

Moet je aan je man verantwoording afleggen over waarom je de kinderen laat overblijven of vind je zelf dat je dat moet?

Ik was nogal geschokt door het feit dat je vindt dat je zoiets verzwijgt.

Mijn kinderen blijven regelmatig over en dat is bij ons echt geen issue. Ik ga mijn man echt niet dagelijks vertellen of de kinderen wel of niet overgebleven zijn. Ik zou het een beetje triest vinden als jij wel verantwoording zou moeten afleggen over dat soort beslissingen. Het feit dat jij vind dat het nodig is zou toch genoeg moeten zijn, lijkt me.

Voor de rest vind ik ook: vooral gewoon doen die therapie. Ook als het gezellig in huis is, is het nodig dat jij sterk in je schoenen staat. Conflicten vermijden voor de lieve vrede werkt op de lange termijn echt niet. Neem dat maar van mij aan, ik heb daar thuis ruim 20 jaar van mogen genieten. En zo'n uitgeblust huwelijk als dat van mijn ouders zou ik je echt niet gunnen....

spijker

spijker

10-03-2010 om 21:35

Tjonge

ik snap werkelijk niet, beste vastberaden (nog steeds geen tijd voor nieuwe nick?), hoe je het volhoudt. Jeemig nog aan toe wat een triest verhaal wat je hier neerschrijft allemaal.

En dan te bedenken dat je minimaal drie kinderen hebt op te voeden en daar helemaal geen kenbaarheid aan geeft. Maak je je ook wel eens druk om de kids? Vraag je daar ooit advies over?

Wie ben je eigenlijk?

vastberaden

vastberaden

11-03-2010 om 08:07

Spijker

Ik begrijp je vragen niet.

Bedoel je dat je je afvraagt of ik me bekommer om het welzijn van mijn kinderen? Of ik me druk maak om mijn kinderen?

Het antwoord daarop is uiteraard: ja.

En ja, ik vraag ook wel eens advies over mijn kinderen.

Misschien kun je je vraag even toelichten.

vastberaden

vastberaden

11-03-2010 om 08:44

Overblijven

Meestal is er wel een concrete aanleiding. De kinderen late overblijven omdat het mij even goed uitkomt is niet erg gebruikelijk. Maar door daar zo moeilijk over te doen maak ik het natuurlijk wel veel zwaarder dan het is.

vastberaden

vastberaden

11-03-2010 om 08:51

Even klagen

Ook al lijken mijn postings misschien één grote klaagzang... ik gooi er nu nog even een schepje bovenop.

M´n man was een paar dagen weg voor z´n werk. Gisteravond komt hij thuis. Alles onder controle (min of meer..) op huishoudelijk gebied, kinderen op tijd in bed etc etc. Nog even gekletst over van alles en nog wat. Best gezellig.

Zegt mijn man dat hij me zo afstandelijk vindt: ik bel hem nooit (hij is meestal in vergadering als ik dat doe), ik stuur nooit leuke, spannende sms-jes (dat klopt). Hij had me een lief sms-je gestuurd en ik had geantwoord dat ik dat lief van hem vond.... te afstandelijk dus..

Pfffft. Op zo´n moment denk ik, in al mijn negativiteit: het is ook nooit goed. Zó vermoeiend.

Jolanda123

Jolanda123

11-03-2010 om 12:33

En daar gaan we weer... die man wil sex

Misschien even heel kort door de bocht, maar die man wil sex als hij thuiskomt.

Maar ja, het zou zo mooi kunnen zijn,

De gedachte/dagdroom dat als je thuiskomt, het huis opgeruimd is, de kinderen op bed, even een praatje en dan woeste sex op het berenvel voor het haardvuur is heel aantrekkelijk.

Alleen.... hij heeft wel door dat zijn echtgenote niet zo enthousiast is over hun relatie op dit moment.

En dus komen de verwijten.
Je belt nooit, stuurt geen spannende sms-jes, je bent te afstandelijk.

Tja. jammer voor hem dat je hem lief vond, terwijl hij "geil" gevonden wilde worden, en ook zo'n reactie terug had willen hebben. Die had hij misschien kunnen krijgen, als hij door was blijven gaan met sms-en. Maar ook hij hield het na 1 sms je voor gezien.

En omdat jij op die afstand niet kan lezen wat hij eigenlijk bedoeld, ben je nu ineens afstandelijk?

Kom nou....

JO

Cinderella

Cinderella

11-03-2010 om 13:43

Spijker (op laag water)

Zeg spijker,
wat een minachtende en insinuerende reactie van jou. Wie ben je eigenlijk?
C.

Cinderella

Cinderella

11-03-2010 om 13:50

En vastberaden

Hoi,
Ik denk dat ik het meest voor Jolanda123 haar verklaring voel. Hij wilde sex. Ik denk ook niet dat Zonnetjes opmerking "denken: "hee, hij probeert aan te geven dat hij me mist als hij weg is" klopt. Ik denk juist dat hij vindt dat jij hem had moeten missen en dat jij dat had moeten tonen toen hij weer thuis kwam.
In plaats van zeiken over dat jij afstandelijk bent, had hij beter eens zijn waardering kunnen uitspreken over dat jij in je eentje de boel thuis op de rit gehouden hebt.
C.

Vic

Vic

11-03-2010 om 14:01

Miskend

Die man voelt zich miskend. Hij wil liefst dagelijks waardering ontvangen voor al het goede dat hij doet, en de enorme inspanningen die hij moet leveren om het dagelijks brood voor zijn gezin te verzorgen. Dat heeft hij verdiend, ook omdat hij niet zomaar iemand is, nee, hij is een uniek persoon maar dat wordt door niemand erkend. En seks krijgt hij ook al niet. Zijn vrouw is moe. Daar gelooft hij natuurlijk helemaal niets van, want zij hoeft niets te doen, afgezien van een enkel wasje of strijkje. En dat doet ze ook al niet of vreselijk slecht. En daar moet die man dan ook steeds maar weer achteraan zitten. Werkt zich het leplazarus op zijn werk, en moet dan thuis ook nog de boel gaan regelen.
(Bovenstaande is een beetje zoals mijn ex naar zichzelf en onze relatie keek. De man van Vastberaden lijkt me uit hetzelfde hout gesneden. Dat ga je niet redden.)

Eens met zonnetje

Jullie hebben een gezellige avond, kletsen terwijl de kinderen op bed liggen. Hij communiceert met je! Hij mag óók aangeven wat zijn behoeftes zijn. Beter zo dan dat hij het er in een boze bui als verwijt uitgooit!

vastberaden

vastberaden

11-03-2010 om 14:18

Ooooh vic!

Toen ik het eerste stukje van je posting las dacht ik: jeetje.... ja... misschien heeft ze wel gelijk..

En toen las ik het stuk tussen haakjes en realiseerde me dat je me geen spiegel voorhield!!!

Mijn hemel! Die therapie ga ik zéker volgen.

Cinderella

Cinderella

12-03-2010 om 10:38

Ook niet zonnetje (en fladderbeestje en vic)

Zonnetje,
Ik denk niet dat het op dit moment zin heeft als vastberaden gaat doorvragen bij haar man en gaat proberen om hem te laten uitleggen hoe het met hem zit. Dat heeft hij nog nooit gedaan eingelijk. Hij vertelt wat hij van haar verwacht en zij heeft daar maar aan te voldoen of ze krijgt de wind van voren. okee, ik overdrijf nu lichtelijk, het is vast genuanceerder dan ik schrijf. Maar vastberaden doet er beter aan om te kijken wat hoe het bij haar zit en wat zij zelf wil. Ze kan haar man niet veranderen. Ze kan wel inzicht krijgen in zichzelf.
En wat het stukje van Vic aangaat, ik snap wel waarom Fladderbeestje een deja vu krijgt, want ik heb wel eens wat gelezen over haar ex en die relatie. Ik herken in dat stuk ook mijn exman. Narcistisch, dat is wat ik denk. En als dat klopt, ben ik het met Vic eens: dat gaat vastberaden niet redden. Niet omdat ze dat niet kan maar omdat ze daarvoor al te veel veranderd is. terugveranderen kan niet meer, je gaat zoiets nooit meer niet-meer-zien. Een narcistische man duldt geen vrouw naast zich met een eigen persoonlijkheid.

vastberaden

vastberaden

12-03-2010 om 13:53

Angst en zo

Onlangs sprak ik met een goede vriendin over mijn relatieperikelen. Zij kent mijn man vanaf het begin en zij is van mening dat hij narcistische trekjes heeft. Zij vertelde me ook dat het aspect van zijn gedrag waar ik me nu zo tegen verzet, er toen ook al was. En ik hecht wel enige waarde aan haar woorden omdat ze psycholoog en relatietherapeut is

Maar goed, ik geloof inderdaad ook dat er nu een soort van beweging gaande is. Hij doet z´n best om toenadering te zoeken en is enorm teleurgesteld als ik daar niet met dezelfde toenadering op het juiste moment op reageer. Dus dat zorgt wel voor spanningen, helaas. Soms verrast hij me ook wel met bepaalde uitspraken, hij kan situaties heel goed analyseren.

En bovendien ben ik - zeker op dit moment - geen makkelijk mens om mee te leven. Even los van mijn "spoeling".
Maar gisteravond hadden we het over het feit dat ik volgende maand 2 weekenden achter elkaar (waarvan hij er 1 niet is omdat hij 10 dagen op reis is) een halve dag weg ben om te sporten. Dat komt een keer of 5 per jaar voor en toevallig nu 2 keer achter elkaar. Ik vroeg hem of hij dat OK vond. Zijn antwoord was: "Dat moet je zelf maar bepalen, als jij vindt dat je 2 weekenden achter elkaar iets moet plannen, moet je dat doen. Maar echt gezellig vind ik het natuurlijk niet..."
Normaal duik ik altijd meteen de verdediging in, "dan ga ik toch niet, ik zeg het wel af, etc etc." En nu dacht ik: dit moet anders. Dus ik zei: "Nou, ik vind het prettig om te horen dat je het gezelliger vind als ik er wel ben. Beter zo dan andersom." Toen zei mijn man: ja, da´s waar. En daarmee was de discussie zonder enige spanning geëindigd. Hij weet dat ik het ga doen (omdat ik vind dat ik daarmee niet buitensporig veel tijd voor mezelf opeis), ik weet dat hij het niet zo gezellig vindt. Klaar.

Maar toch voel ik me wel schuldig en egocentrisch op zo´m moment.
Ik realiseer me steeds meer dat ik zelf een hele grote bijdrage heb geleverd aan de ongelijkwaardigheid in mijn relatie. Misschien is het helemaal niet erg als hij even niet zo blij met me is.

Marieke

Marieke

12-03-2010 om 14:52

Inzicht

Vastberaden schrijft : "Ik realiseer me steeds meer dat ik zelf een hele grote bijdrage heb geleverd aan de ongelijkwaardigheid in mijn relatie. Misschien is het helemaal niet erg als hij even niet zo blij met me is." Ik denk dat dit een heel verhelderend inzicht is.
Je gaat niet in therapie om over je man te klagen, want de enige die jij kunt veranderen ben jijzelf en jij hebt zeker voor de helft bijgedragen aan de situatie. Wellicht dat het zou helpen als je dit inzicht ook met je man deelt.

Er worden veel nuttige en verstandige dingen geschreven in dit draadje, maar er wordt ook veel onverwerkt huwelijks-leed geprojecteerd (met soms heel weinig relevantie voor vastberaden). Maar ik wil hier mijn persoonlijke projectie wel aan toevoegen Mijn ervaring is dat als er genoeg liefde is mensen echt kunnen veranderen. Jouw man is ook een mens met zijn eigen ervaringen en pijn en hij is op het punt dat hij naar je wil luisteren. Grijp die kans.

Vic

Vic

12-03-2010 om 16:09

Cinderella

Je denkt hetzelfde als ik. Natuurlijk kun je geen diagnose stellen vanaf een afstand, en op grond van een eenzijdig verhaal, maar door alle draadjes de afgelopen jaren (vooral die over de man en zijn werk), ben ik redelijk overtuigd van mijn 'diagnose'. Oplossingen kan ik niet bedenken als het echt zo is. Ik heb het niet gered destijds, en het was zelfs zo erg dat mijn ex het initiatief voor de scheiding heeft genomen omdat ik almaar niet werd zoals hij wilde. En ik was mezelf allang kwijtgeraakt gedurende de jaren dus ik wist al niet eens wat ik wilde.

spijker

spijker

12-03-2010 om 19:25

Laag water

Tja. Wat ik me dus afvraag: ik ken Vastberaden alleen maar van haar draadjes met een man die ooit is vreemd gegaan en nu haar hele huwelijksleven op het net bespreekt.

Maar dit is een forum voor ouders. Ik herken haar gewoon niet terug in sommige andere draadjes die dan over de kinderen gaan. Het komt zo eenzijdig op mij over.

Ik zal proberen de vraag duidelijker te stellen: beste Vastberaden, waarom ben je zo ontzettend onzeker over je huwelijk en wil je dat zo graag bespreken?

Ben je dan niet ook eigenlijk ontzettend onzeker over hoe je je kinderen opvoedt? (Hierin ligt zeker geen verwijt, geloof mij want ik ben de laatste die daarin moraliserend wil overkomen, maar hoe komt het toch dat je je onzekerheden over je huwelijk wel spreidt over dit forum maar je onzekerheden over het opvoeden over je kinderen niet? Of heb je die dan niet? Ben je nooit onzeker over de opvoeding en waarom kun je dat niet ook delen op dit forum, of doe je dat wellicht, maar onder een andere nick? )

Is het niet zo dat je je huwelijk en je relatie met je man teveel stelt boven op de andere dingen die jou goed zouden kunnen doen? (bijv. dat je een hele goede moeder bent?) Want volgens mij ben je dat namelijk wel. Als je man dat niet zegt dan zeg ik het tegen je.

une femme

une femme

12-03-2010 om 20:02

Goed hoor!

Dat heb je goed gedaan, dat gesprek over de zondagen! De reactie van je man vind ik ook heel normaal. Als mijn man vertelt dat hij een avond weg is, zeg ik soms ook dat ik dat natuurlijk niet gezellig vind, maar dat hij het gewoon moet doen. En voor mijn man geldt hetzelfde als ik weg ben. We vinden allebei dat we elkaar ruimte moeten geven, maar dat wil niet zeggen dat de ander dat perse altijd leuk vindt. Geeft niets.

Ga zo door! en probeer tegelijkertijd je man wat milder te bekijken. Zijn gedrag is mede een gevolg van jouw eigen " sorrydatikbesta' houding.

Une Femme

vastberaden

vastberaden

13-03-2010 om 12:18

Spijker

De reden dat ik hier mijn relatieproblemen in de openbaarheid gooi is omdat dit daar - voor mij althans - de aangewezen rubriek voor is (te weten: "relaties", voorheen "relatieproblemen"). En dat doe ik inderdaad in alle vrijheid en openheid binnen de anonimiteit van dit forum.

Natuurlijk lees/post ik wel eens over opvoeding, school, etc. Onder mijn eigen naam. Ik lever ook wel eens een bijdrage aan deze rubriek, soms onder mijn eigen naam, soms niet.

De reden waarom ik me zo bezig hou met mijn relatie is omdat ik niet gelukkig ben dit forum mij een spiegel, een kritische noot, perspectief, bevestiging, etc. biedt. Mijn opvoedkundige vraagstukken zal ik eerder met vriendinnen bespreken.

Zo werkt dat voor mij.

Marielle

Marielle

14-03-2010 om 18:08

Baas

Vastberaden als je schrijft "Gisteravond komt hij thuis. Alles onder controle (min of meer..) op huishoudelijk gebied, kinderen op tijd in bed etc etc. " klinkt het alsof jouw man een ontzettend autoritair mannetje is. Alles moet precies zoals hij het wil en jij rent en vliegt de hele dag om het huis aan kant te maken, de kinderen koest te houden. Wat gebeurt er als het een troep is als hij thuis komt en de kinderen nog niet in bed liggen? Krijg je dan de wind van voren? Volgens mij is er iets grondig mis in de machtsverhoudingen in jullie huwelijk. Afgaande op jouw berichten voelt jouw man zich echt de baas in huis en jij hebt je maar aan te passen.

Tirza G.

Tirza G.

14-03-2010 om 19:48

En (heel simpel)

In je eigen troep zitten is heel wat anders dan binnenkomen in de troep. Als ik weggeweest ben (al is het een uurtje) en ik kom terug thuis, kan ik ontploffen als de vaat er nog staat. Waarom Zet Niemand Dat Even In De Vaatwasser?? Terwijl het er ook al stond voordat ik wegging. Als je van buiten naar binnenkomt, lijkt troep (zeker als je die niet zelf gemaakt hebt) altijd erger.

Tirza

tonny

tonny

15-03-2010 om 12:36

Mee eens

je eigen troep is minder erg

En andermans troep opruimen (in andermans huis dus he!) is plezieriger dan bij jezelf thuis, omdat je dan niet ziet hoe snel het bereikte effect weer ongedaan is gemaakt.

vastberaden

vastberaden

15-03-2010 om 12:53

Marielle & beemer

Als het een troep is en het schema loopt in war zodat de kinderen later in bed liggen dan normaal, zorgt dat vaak wel voor onenigheid, ja.

Maar Beemer, wat jij vertelt, daar hebben mijn man en ik het ook wel eens over gehad. Hij ziet mijn gebrek aan structuur, mijn gemakzucht als een blijk van desinteresse. Alsof ik geen respect zou hebben voor wat voor hem belangrijk is (namelijk: een opgeruimd huis). En dat wat ik als gezeur over het huishouden zie, is daar ongetwijfeld een uiting van. Ik heb ook wel eens gezegd dat hij moet accepteren dat ik op dat gebied anders in elkaar zit dan hij, ik kan er makkelijker mee omgaan als het een keer niet zo netjes is. Maar daarin wil hij geen compromis sluiten. Hij vindt het niet te veel gevraagd, gezien onze taakverdeling, en hij vindt dat ik er dan harder voor moet werken (omdat het dus niet van nature in mij zit) want in een normale baan zijn ook (vervelende) dingen waar je harden voor moet werken. Hij zou graag zien dat ik een soort schema maak met alle huishoudelijke klusjes verdeeld over de week.

Ik vrees dat dat dus nooit iets zal worden in de categorie "elkaars tekortkomingen accepteren". Dan komen we niet verder dan dat ik zeg: dit is het niveau dat ik kan bieden en daar moet je het mee doen. Dat is onbespreekbaar. De eerste stap zou dan moeten zijn: een hulp in de hh.

vastberaden

vastberaden

15-03-2010 om 12:58

Troep

Dat hangt er natuurlijk vanaf wat je onder "troep" verstaat.
Ik vind een paar schoenen in de gang en kleurpotloden op de keukentafel niet echt troep. Dat zijn gewoon leef-sporen van een groot gezin.
Maar misschien heb je wel gelijk, hoor.

Maar weet je wat het is? Ik vind het ook prettig als het netjes en schoon is in huis. Dat geeft mij ook rust. Daar gaat het me nog niet eens om.
Maar waar hij mij om gaat is dat ik de ruimte wil krijgen (binnen het acceptabele uiteraard) om niet altijd alles onder controle te hebben. Omdat er andere dingen zijn die even belangrijker zijn: de kinderen, sociale contacten, werk, sport, noem maar op. Ik wil niet constant afgerekend worden op het "niet onder controle" hebben als ik bijvoorbeeld een keer vergeet het vlees uit de vriezer te halen. Of als ik vergeet dat de melk op is. Of als ik een paar pizza´s in de oven gooi omdat ik even geen kook-inspiratie heb. Om maar iets stoms te noemen.

vastberaden

vastberaden

15-03-2010 om 13:02

Even voor de goede orde...

Voor dat iedereen denkt dat we hier in een soort Malle Pietje huis? vuilnisbelt wonen.....

Ons huis is best netjes, weinig frutsels en tierelantijnen, de wasmanden puilen niet uit, je kunt nog gewoon door de ramen kijken, het speelgoed netjes in een kast, elke dag stofzuigen, wc´s zijn netjes. Gewoon, normaal. Vind ik dan hè.... Sterker nog: laatst vroeg iemand hoe ik het zo netjes kon houden met 4 kinderen....

Dus ik denk dat het best OK is.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.