Al twee dagen ruzie
Beste allemaal,
Mijn partner en ik zijn al heel wat jaar samen, en eigenlijk hebben we het altijd prima. Nooit echt ruzie of conflicten.
Tot afgelopen zaterdag.... Ik ben er eigenlijk helemaal van slag van en mijn partner waarschijnlijk ook. We hebben onlangs samen onze zolder geisoleerd, erg gezellig allemaal. Samen ingekocht en alles samen gedaan. Dat gaf natuurlijk veel troep met zich mee: isolatie (glaswol), gipsplaat afval etc. We zijn twee weekenden bezig geweest met hulp van oppas voor onze kleine kinderen. Dus ik heb al een paar keer, de hele zolder gezogen, de zoldertrap, de gewone trap naar beneden etc. Partner is nogal fanatiek, en werkte regelmatig nog wat kleine dingen af op de zolder. Met als gevolg dat alles er al gauw weer helemaal onder zat. Geen probleem, ik zuig nog een keer. Afgelopen zaterdag had hij weer het plan om de zolder op te gaan. Alles was net weer netjes en schoon, dus ik zei, prima als je er maar niet zo`n zooi van maakt, want je banjert steeds het hele huis ermee onder. Vanaf dat moment hebben we ruzie. Hij zei, dan zoek je het zelf maar uit op die zolder van je. Ik zei, is prima. En sinddien praten we niet meer, en ontlopen we elkaar en zijn we dus boos.
Heel kinderachtig allemaal, en niet leuk. We zijn alle twee erg eigenwijs. En houden ons dus erg koppig. Maar nu, het is toch niet te geloven. Zaterdagavond ben ik alleen naar bed gegaan, toen ik om 01:30 wakker werd, lag hij niet naast me. Ben weer in slaap gevallen, en s morgens als eerste uit bed gegaan, toen lag hij er wel.
Vanmorgen toen ik mijn bed uit kwam, hoorde ik hem zijn auto starten en wegrijden. Ik zit er erg mee, we zijn al heel lang samen. Ben ik echt fout geweest? Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om mijn excuses aan te bieden. Maar deze situatie kan niet lang meer duren, ook voor de kinderen niet, die voelen de spanning natuurlijk.
Wat is jullie mening? Typ het allemaal erg snel, dus hoop dat het nog een beetje duidelijk is. Alvast bedankt.
nu even niet.
Tja
Zal best hoor, maar ik heb er zo`n moeite mee. Dat is waarschijnlijk toch mijn koppigheid. Gaat zo tegen mijn gevoel in. Maar als ik niks doe, dan blijft de situatie zo of nog erger. Moeilijk hoor, waarschijnlijk klopt het wel wat jij zegt. Maar ja, moe ben ik ook wel eens. Het is ook zo idoot kinderachtig, we zullen zien hoe het straks gaat. Eerst maar een rustig de kinderen op bed en dan maar eens het gesprek proberen aan te gaan. Ligt misschien ook wel aan mezelf, voor mij is het erg lastig om `toe te geven`. En ik heb hem min of meer bedankt voor de zolder, aangegeven dat ik het mooi vind etc. En dat terwijl ik zelf ook hard gewerkt heb aan de zolder....
Bedankt voor je snelle reactie, ik ben helemaal zo van slag nu, waarschijnlijk ook omdat wij nooit ruzie hebben.
nu even niet
Juist omdat ruzie bij jullie niet gewoon is...
... zitten jullie allebei even 'vast'.
Waarom laat je je koppigheid zo de baas spelen? Wat win je daarmee?
Als ik jou was, zou ik kiezen voor het goedmaken.
Klussen kan gewoon erg vervelend zijn, wat bijkomende rotzooi betreft, en de netste van de twee zit daar het meest mee.
Hij wilde nog even wat afmaken, dat was toch mooi. Maar ja, jij dacht dat het nu even klaar was. Vandaar je knorrige reactie.
Goeie leer voor een volgende keer.
Kook wat lekkers, schenk wat in vanavond en maak het samen in orde. Succes!
Ook met de afronding van de zolder trouwens 
Stap
over jezelf heen. Je man heeft geen ruzie met jou, maar met jouw koppigheid. Als dit niet normaal is in jullie relatie en het hakt er zó diep in dat zelfs de kinderen het merken, tjongejonge zeg, maak het gewoon effe goed. Hij "wint" niet hoor, zo lijkt het op jouw over te komen.
Tirza
Weer goed
Goh, is was echt even wanhopig. Hij ontliep me gewoon twee dagen lang...
Maar gistermiddag kwam hij thuis en gaf me direct een zoen. We hebben het er gisteravond over gehad, en het is idd de vermoeidheid. We hebben het ook erg druk gehad de laatste tijd, en nog steeds. De druk is best hoog, en dat kwam eruit.
Tirza, oke ergens heb je wel gelijk, maar op de een of andere manier klapte ik gewoon helemaal dicht. En verstand en gevoel gaat niet altijd helemaal gelijk op. Wat betreft de kinderen, omdat wij eigenlijk altijd wel op een lijn zitten, zijn het natuurlijk `maar watjes`. En als er dan spanning is, voelen ze dat natuurlijk haarfijn aan. En niemand is natuurlijk perfect, die koppigheid hoort ook wel bij m`n karakter, en ja daar ben ik me van bewust en ik probeer daar ook aan te werken.
Maar goed, ik was even ten einde raad, vandaar mijn posting hier. Ik lees hier met enige regelmaat, en dan kom je toch soms best schokkende situatie`s tegen. Bij mij was er een vlaag van blinde paniek, toen mijn man zich ineens zo gedroeg. Ik heb er van alles achter gezocht, stel dat.... etc. Nou ja, een goede leer. Ik weet nu in elk geval zeker, dat hij mijn ware is en dat ik heel veel van hem hou!
Bedankt voor jullie reactie`s! Zonnetje zat helemaal goed met haar redenering.
Liefs, nu even niet.
Tip voor de volgende keer:
"Prima als je er maar niet zo`n zooi van maakt, want je banjert steeds het hele huis ermee onder"
veranderen in:
"Fijn, wat werk je toch hard, schat! Ik kom zo wel even kijken en straks schenk ik een lekker biertje voor je in.O trouwens, ik heb wel net alles gestofzuigd, wil je opletten dat je niet teveel sporen achterlaat?"
Damajo
