Relaties Relaties

Relaties

Stefanie

Stefanie

23-03-2010 om 12:33

't Voelt zo hopeloos

Ik moet even spuien.
Voel me zo leeg, alles lijkt zo, tja, zo moeilijk. Man en ik zitten in relatietherapie. Nadat ik had aangegeven niet verder te willen, omdat het op was bij mij, de liefde. Toch zijn we in relatietherapie gegaan.
We weten hoe het zo gekomen is dat we er nu zo voor staan. Jarenlange verkeerde communicatie.Ik heb te veel gegeven en hij teveel genomen.
Ik wil wel vechten, ik doe zo mijn best, maar ik voel niks....Ik wil best door met ons huwelijk, ik wou zo graag dat ik met hem wilde zoenen en vrijen! Maar t gevoel is er niet, al heel lang niet, en dat beangstigt me zo..
Herkent iemand dit, en is het nog goed gekomen? Ben er af en toe, als ik mijn muurtje voorzichtig laat zakken, zo verdrietig onder.

groetjes, Stefanie

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Zelfde Schuitje

Zelfde Schuitje

23-03-2010 om 22:24

Ja en nee

Ja ik herken het. Nee het is niet goedgekomen. Ik zou je graag over een goede afloop willen vertellen maar die is er jammer genoeg niet. Ik kan je wel vertellen dat het vedriet slijt. Het went dat de liefde voorbij is.

Bij mij ook niet

Ik had dit ook bij mijn ex na 10 jaar huwelijk. Het was weg het gevoel en is ook nooit terug gekomen. Hij wilde nog wel therapie, voor mij was het al te ver heen. IK ben 3x gescheiden en het was alle 3 x gewoon over, wel steeds om andere redenen, maar bij mij is weg ook echt weg.

evenanno

evenanno

24-03-2010 om 09:41

Moyodo

Ik sta op het punt van een 2e scheiding, zie draadje hierboven. Maak me ernstig zorgen om de kinderen, die een hele goede band hebben met hun stiefvader.
Hoe heb jij dit gedaan en hoe hebben jouw kinderen dit opgepakt?

nikkie

nikkie

24-03-2010 om 10:36

Ja herkenbaar

Man en ik hebben al 19 jaar een relatie, bija 13 jaar getrouwd. We hebben al eens eerder in een crisis gezeten zijn daar weer uitgekomen maar het loopt nu weer niet meer. Ik mis eigenlijk de gelijkwaardigheid, het is soms net of ik 3 kinderen heb ipv van 2 kids en een partner. Ik ben voor alles eindverantwoordelijk.
Bij mij is het niet dat ik helemaal niets meer voor hem voel. Wat ik al schreef het is meer of ik 3 kinderen heb en van een kind hou je nu eenmaal op een andere manier dan van een partner, de lichamelijk aantrekkingskracht naar hem is groetendeels verdwenen.
Relatietherapie hebben we geprobeerd, help even een beetje. Hij zal wat aan zijn gedrag moeten aanpassen, zich wat volwassener moeten gaan gedragen ook naar de kids toe. Maar hij vertikt om zelf in therapie te gaan. Ziet het probleem ook helemaal niet, zolang we niet veel ruzie hebben gaat het in zijn ogen goed.
Ik blijf proberen, en hem steeds opnieuw een kans geven. Ik wil dat mijn kinderen opgroeien in een compleet gezin (heb zelf gescheiden ouders). Maar soms denk ik wel eens doe ik er wel goed aan om koste wat kost toch bij elkaar te blijven???

tonny

tonny

24-03-2010 om 15:21

Verbondenheid en vriendschap

Verbondenheid door dik en dun, loyale vriendschap, trouwe toewijding - daar moet je het in een relatie op langere termijn van hebben, niet (alleen) van je gevoel. Je bouwt samen iets op.
Liefde is niet alleen een gevoel. Liefde is vooral doén, ook als je het niet precies zo voelt! Durf over je schaduw heen te stappen.

Even wat anders.
In het verzorgingshuis waar ik soms werk, bezoeken sommige echtelieden de partner die, soms al jaren, daar verblijft. Hun leven is grondig veranderd, maar de trouw blijft en ze laten die ander niet in de steek. Ik vraag me af hoe dat over dertig, veertig jaar zal zijn, nu veel mensen elkaar kennelijk loslaten 'omdat het op is'. Als je de keuze voor elkaar wilt volhouden, kost dat soms moeite. Het is niet anders. Het leven is geen romantische film. En jong en snel blijven zit er ook al niet in

Ondertussen besef ik best dat er situaties zijn waarin getrouwd/bij elkaar blijven onhaalbaar is. Ik heb echter wel eens het idee dat sommige mensen teveel van hun partner verwachten (!) en zich te snel laten verblinden door nieuwe verliefdheid.

Investeer in wat er is. Maak daar wat goeds van (en 'beter' is de vijand van 'goed'.) Staar je niet blind op je gevoel.

evenanno

evenanno

24-03-2010 om 20:07

Tonny

Wat ontzettend goed verwoord en ZO ontzettend waar.....!

Evenanno

Ik had pas mijn dochter toen ik van mijn derde man ging scheiden, dus de andere scheidingen waren makkelijker. Ik heb nu wel een relatie van 7 jaar en mijn dochter zou dat niet leuk vinden als wij uitelkaar zouden gaan. Ik zou haar dan uitleggen dat samen blijven als het gevoel weg is niet goed is voor beide partijen. Maar mijn dochter is al 14 dus die kan ik het wel uitleggen.

Toen ik van haar vader ging scheiden was zij 7 jaar en had zij er wle moeite mee uiteraard. Maar zij heeft wel veel ruzies mee gemaakt en snapte wel dat het daarom ook niet meer ging. Zij ging jaren om de week naar haar vader, inmiddels wil zij hooguit eens per maand en soms nog minder vaak. Omdat het bij jou kinderen om een stiefvader gaat zou ik wel contact houden, als hun dat graag willen tenminste, omdat ze het process dan langzaam kunnen verwerken.

Tonny

Ligt eraan wat voor gevoel er nog wel is. En of het bij beide partijen hetzelfde is.Als een van beiden namelijk niets meer voelt en de ander wel, dan heeft degene met het gevoel andere verwachtingen en is het ook niet eerlijk omdat toch maar door te gaan. Als ik niet meer van een man hou en hij wil dan vrijen, dan doe ik dat of niet of met tegenzin en dan kan zelfs zo erg worden dat je echt een hekel aan de ander krijgt.
Als je wel met elkaar op kan schieten en verder leuk met elkaar om gaat en geen last ervan hebt dat er geen sex meer is, dan kun je rustig bij elkaar blijven en is de kans ook klein dat je daarin tekort komt en uiteindelijk toch zwak wordt bij een ander.
Light misschien ook wel een beetje aan leeftijd, want als je 25 bent en volop in het leven staat en erachter komt dat de liefde over is door bijv. verwaarlozing in de relatie of andere factoren, dan lijkt het mij moeilijk om de rest van je leven toch met de partner door te gaan zonder sex.Of je moet daar geen moeite mee hebben dat het zonder houden van gebeurd.

or

or

25-03-2010 om 12:54

Maar moyodo

misschien een gemene opmerking, maar als je al voor de derde keer gaat scheiden, ga je je dan niet afvragen of jij misschien ook iets fout doet in relaties?

Nee hoor

Ik vraag mij dat niet af, want war twee zijn hebben twee schuld. Mijn fout was te snel gaan trouwen. De eerste ging mij toen wij getrouwd waren steeds meer kleineren, ik was toen net 19 dus voor het eerst uit huis. Er werd met eten gesmeten en mijn fout was het om dat niet te accepteren, want er zijn vast vrouwen die dit normaal vinden en het pikken en dan getrouwd blijven.

Ik heb toen een keer een klap van hem gehad en ben weg gegaan. Bij mijn tweede keer was het ook eerst heel gezellig en wilde hij alles wel voor mij doen, tot ik een ring om had en hij steeds meer de baas wilde zijn over mij. Daar ben ik het type niet voor en op een gegeven moment was ik zwanger en kon hij zijn gelijk niet krijgen waardoor ik een trap in mijn buik kreeg. Gevolg een miskraam. Einde huwelijk.

De derde keer was ik 10 jaar getrouwd maar hij werd computerverslaafd. Ik heb min of meer mijn dochter alleen opgevoed en hij was er bijna nooit voor ons, hij was dan wel thuis maar zat alleen achter pc te gamen. Aangezien praten niet werkte, zei ik dat ik wilde scheiden, dan heb je beiden de kans om gelukkig te worden. Hij zei toen dat ik dat toch niet zou doen en dat had hij dus verkeerd gezien.
Hij wilde op een gegeven moment relatie therapie, maar bij mij was het al over en als je eerst moet dreigen met scheiden en dan toch eerst de advocaat moet bellen voor dat er iets gebeurd, dan ga ik liever met iemand verder die het niet zover laat komen.Nu heb ik een relatie van 7 jaar en de enige reden dat wij wel eens crisis hebben is mijn dochter, dan wordt het hem en mij teveel en zijn wij eventjes niet op dezelfde golflengte wat betreft opvoeding.
Mijn fout was dat ik dus te snel ging trouwens en steeds het verkeerde soort man koos. Mijn moeder zei altijd, als een man een keer slaat moet je gaan. Dat heb ik ook gedaan, nou ja bijna altijd. Toen ik zwanger was in mijn derde huwelijk was ik een keer echt niet uit te staan en gooide ik met een mok tegen de schutting, last van hormonen en toen kreeg ik een klap op de wang. Wel een beetje mijn schuld en nooit meer gebeurd de jaren erna.

Voor mij dus ook geen trouwen meer, want bij mij waren de mannen net Jeckyl en Hyde, toen ik de ring om had gingen ze muteren.

Mirage

Mirage

26-03-2010 om 09:16

Goh moyodo (ot)

Ik vind wel dat je de schuld behoorlijk afschuift Moyodo. Zeker in combinatie met andere postings hier op het forum. Dat je één keer gaat scheiden omdat je een verkeerde hebt getroffen, lijkt me redelijk normaal, maar drie keer? En nu weer je relatie op een breekpunt... Wat is jouw aandeel daarin? Wat kan jij doen om de situatie te verbeteren?

Pardon?

Wie zegt dat mijn relatie op een breekpunt staat? Ik ben bewust niet meer gaan trouwen, omdat 3x een relatie verbroken anders klinkt dan 3x gescheiden. Mijn relatie nu staat wel eens onderspanning door de problemen rond mijn dochter en haar stoornis, maar daarmee is ook alles gezegt.
En ik schrijf toch ook, dat mijn fout al was om te snel te trouwen. Het idiote is dat mijn ex mannen voor het huwelijk echt super lief waren, anders ga je ook niet trouwen.Ik had ook getrouwd kunnen blijven en maar hopen dat hun niet nog erger worden en meer gaan slaan.IK ben een prater, als er iest is dan moet je erover praten maar blijkbaar zagen mijn exen dat anders.
Op een gegeven moment geef je het op en ben je uitgepraat, zeker als je man je klachten niet serieus neemt. Trouwens 1x scheiden is geen garantie dat de andere keren wel goed gaan, was dat maar waar.En ik zeg toch ook , ik had mij aan kunnen passen en hun gedrag accepteren, sommige vrouwen hebben daar geen moeite mee een overheersende man die af en toe een tik uitdeeld als je teveell zeurt. Daar pas ik voor, al zou ik dan 100x moeten scheiden.
Ik ben nu ook bewust niet getrouwd, omdat ik echt het idee heb dat je een ring om krijgt en ze denken "hebbes"

Minet

Minet

26-03-2010 om 15:08

Moyodo

Ik sta echt verbaasd over jouw postings. Je draait elke keer de schuld naar de ander, zegt dan wel: IK had het moeten zien, IK had niet snel moeten trouwen, maar vervolgens ligt de schuld in dezelfde zin al bij de ander (want dan had hij maar niet.......)
Ik volg dit draadje en andere draadjes waar jij ook schrijft al een tijdje, en kan maar 1 conclusie trekken: in al jouw volgende relaties zul je met open ogen tegen dezelfde problemen aanlopen. Je hebt blijkbaar niet de mogelijkheid om mensen goed in te schatten, de ware ik van iemand te doorgronden.

Daarnaast zul je je ideeën omtrent een huwelijk bij moeten stellen. Ik ken nl. geen mannen die denken: HEBBES zodra je hun ring draagt. En om dan om die reden maar niet te trouwen, maar wel te gaan samenwonen omdat het anders klinkt als je uit elkaar gaat ipv dat je moet zeggen dat je gescheiden bent.......meid, wordt wakker, je houdt alleen jezelf voor de gek!

Vic

Vic

26-03-2010 om 16:16

Oprah

Het doet me een beetje denken aan de uitspraak van Oprah (of Dr. Phil?) dat je iemand moet geloven als hij voor het eerst zijn ware aard laat zien. Ik geloof namelijk niet (Moyodo) dat jouw exen voor jullie huwelijk nog nooit een spoortje van hun latere gedrag hebben laten zien. Waarschijnlijk was jij in die periode zo verliefd dat je dat momentje van twijfel of ongemakkelijkheid dat het bij je opriep, snel naar de achtergrond hebt verdreven. Als mede-ervaringsdeskundige (1 x gescheiden, 1x bijna) zie ik dat ook. Mijn eerste ex liet zijn narcistische gedrag in het begin van onze relatie niet een klein beetje zien, ik heb wel honderd keer momenten gehad dat de alarmbellen me hadden moeten laten weglopen. En toch heb ik het niet gedaan (en ik weet eerlijk gezegd nog steeds niet waarom niet, jeugdige naïviteit denk ik). En bij mijn tweede man wist ik, of had ik moeten kunnen zien als ik niet verblind was geweest door verliefdheid, dat hij geen kindervriend is. En misschien hoopte ik al die tijd wel dat hij anders was dan dat hij was.

Was er zelf bij

Gelukkig dat ik er zelf bij was en niet blind, maar in het begin van een relatie doen veel mensen zich toch anders voor dan ze eigenlijk zijn. Vandaar dat ik ook schrijf te snel getrouwd, want de eerste keer was ik net uit huis en dus zagen we elkaar eerst alleen in het weekend. Iedereen vond hem zo perfekt en mijn ouders dachten dat hij de ideale schoonzoon zou zijn.

Dus dan was ik niet de enige die blind was of hij kon goed toneel spelen. Maar als ik niet was gaan trouwen dan waren het gewoon 3 relaties die fout gelopen zijn, vandaar dat ik zeg te snel getrouwd. Want als iemand zegt dat ie 3 relaties heeft gehad die mislukt zijn dan wordt er geen drama van gemaakt.

En dat ik nu niet wil trouwen is dat ik niet zou weten waarom wel. En gaan wij wel ooit trouwen dan kennen wij elkaar lang genoeg om te weten wat je van de ander kunt verwachten.

Angela

Angela

28-03-2010 om 14:39

Stefanie

Wat is het doel van de therapie voor jou?

En wat is het doel van de therapie voor je partner?

Had je verwacht dat het gevoel terug zou komen?

Eerder vroeg iemand "welk gevoel"... Misschien wel interessant om je af te vragen. Wanneer was het gevoel er nog wel en sinds wanneer niet meer.

Dat het gevoel er (al langer) niet is, dat beangstigd je... Is het niet beter om eerlijk te zijn? Ten opzichte van jezelf en ook ten opzichte van je partner?

Als het er niet is, dan is het er niet.

Ook niet als je het evengoed graag anders had gewild.

Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat...

Charlie vo

Charlie vo

02-04-2010 om 16:47

Moyodo, iets te kort door de bocht

Je schreef:
"En gaan wij wel ooit trouwen dan kennen wij elkaar lang genoeg om te weten wat je van de ander kunt verwachten."

Ik vind het iets te kort door de bocht. Wat bedoel je met kunt verwachten? Wil je dat die doet wat jij verwacht of ken je hem zo goed dat je weet dat hij je verwachtingen gaat inlossen?

... en wat doe je als jouw verwachtingen veranderen of de zijne?...

Ik ben 2 keer weduwe en 1 keer gescheiden. Ik kende mijn ex-echtgenoot vanaf mijn 16de en we zijn een relatie begonnen toen ik 21 was. We hebben datn ook nog eens 3,5 jaar verkering gehad en samengewoond voor we trouwden. En nu, na een koperen bruiloft zijn we gescheiden.

Kende we mekaar niet? Wisten we niet wat we van mekaar konden verwachten? Wel, toen we trouwden. Niet meer 10 jaar later ....

Groetjes

Nooit zeker

Ik bedoel eigenlijk dat je wel een beetje weet wat voor karakter, dat je wel aardig weet wat de ander wel of niet erg zou vinden en dat je weet wat ieder van ons van een relatie verwacht. Veranderd dat door leeftijd of wat dan ook, dan ga ik ervan uit dat wij daar over praten.

Blijkt het dan dat wij niet meer hetzelfde willen en dat ook niet meer terug komt dan gaan wij uit elkaar.
Wij zijn daar vrij nuchter is, wordt een van ons onverhoopt verliefd, dan willen wij wel eerlijk erover kunnen zijn, dat kan bij mij en ook bij hem niet meer als je bijv. vreemd gaat. Maar je hebt wel gelijk, je weet het natuurlijk nooit zeker. Denk wel dat leeftijd ook uitmaakt, als je jong bij elkaar komt ben je ook nog volop bezig met verdere ontwikkeling, dat zag ik bij mijn eerste huwelijk.
Nooit samen gewoond geen enkel idee hoe het zou gaan en hoe je aan je relatie kunt werken als die niet zo gaat als je had gehoopt.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.