Relaties Relaties

Relaties

Anna N`name

Anna N`name

21-05-2010 om 20:55

Help een familliefeest

Wij hebben binnenkort een familiefeest omdat mijn vader met pensioen gegaan is. Nu willen mijn ouders dat alleen met de kinderen en kleinkinderen vieren zónder aanhang. Ze hebben een privéfeestje en willen naar een pretpark. Wij moeten echter uit het buitenland komen en nu is mij van te voren gezegd dat mijn man zaterdags welkom is, en ik en de kinderen twee dagen eerder op donderdag met de trein dienen te komen. Nu komt het voor ons allemaal makkelijker uit als we samen donderdags met de auto komen. Het is een stuk minder stressig en het spaart ons enorm en de kosten.
Nu zijn mijn ouders zo kwaad geworden dat ik mijn man dan meebreng dat ze zeggen dat we dan nooit meer welkom zijn.
Ik moet erbij zeggen dat ze de hele tijd blijven benadrukken dat hij wel welkom is, maar niet mag komen.
Die dubbele boodschap begrijp ik niet, maar goed.
De andere kinderen van mijn ouders hebben geen partner en één heeft een partner die zelfs met uitnodiging niet zou zijn gekomen. Mijn ouders hebben steeds te kennen gegeven geen problemen met mijn man te hebben, tot nu toe ging al die jaren eigenlijk ook steeds alles redelijk goed, ik heb tenminste verder nooit gemerkt dat ze hem niet konden uitstaan.
Het is wel zo dat mijn ouders graag hun zin doordrijven.
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin meer om naar nederland te komen.
Ik wil mijn kinderen ook hun grootouders niet ontzeggen.
Elke raad is welkom.

Anna


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

21-05-2010 om 21:11

vvind het in elk geval erg raar dat ze dit van jullie eisen; zeker gezien de feiten: dat man best goed met ze op kan schieten en hij de enige aanhang is. Zit hij iemand in de weg dan?
Ik begrijp dat je er op deze manier geen zin in hebt, maar probeer toch tot een compromi te komen. Is het voor jullie een optie om wel samen te komen maar dat je man iets anders doet tijdens jullie pretpark uitje|?

Anna N´Name

Anna N´Name

21-05-2010 om 21:26

Koentje

Tja, dat had ik al voorgesteld. Mijn grootouders hadden ook al voorgesteld dat hij voorbij komt, en dat vonden mijn man en ik een heel goed idee.
Mijn ouders dus niet. Ik weet niet of hij iemand in de weg zit, ik denk van niet. Zoals gezegd: aan de telefoon werd me herhaaldelijk gezegd dat mijn man heel aardig is en welkom maar niet mag komen. Ze willen net als vanouds een gezin zijn. Ik ben al meer dan vijftien jaar het huis uit en daarvan woon ik er meer dan tien in het buitenland.
Op één zus na woont er niemand meer thuis en blijkbaar hebben mijn ouders zich voorgesteld dat we een paar nachten net als vroeger wonen.
Ik snap het eerlijk gezegd allemaal niet. Ook niet waarom ze er zo heftig op reageren. Wij hebben aangeboden dat hij wat anders gaat doen. Hij gaat niet mee naar het feest, hij zou zelfs ergens anders slapen, tot zaterdag. Ik loop al dagen te denken waarom het nu zo mis gaat. Ik heb namelijk niet het gevoel dat ik iets verkeerd doe. Hoe kunnen ze ons nu zo onder druk zetten? Ik ben er echt misselijk van en weet niet wat te doen. Als het niet mijn ouders zouden zijn zou ik meteen zeggen dat ik aan deze flauwekul niet meedoe.
Maar nu zit ik hier en bedenk me wat dat voor de kinderen zou betekenen. Ik heb gewoon geen idee hoe ik dit moet oplossen.

Dank je wel voor je snelle reactie.

Anna

Ik zou

denk ik mijn kont tegen de krib gooien. Wat een raar feest dat de aanhang niet mag komen. En jij ontneemt hun de kleinkinderen niet dat doen ze zelf door hun rare gedrag.

koentje

koentje

21-05-2010 om 21:46

Net als vroeger........

oke.
Maar dan komen de kinderen ook niet mee. Want die hadden jullie vroeger ook nietr.
Nee, als ze echt niet tot zo'n compromis in staat zijn, dan zouden ze wat mij betreft op het dak kunnen gaan zitten. Je moet maar zo denken: met deze voorgeschiedenis kan het al bijna geen leuk feest meer worden. Dat doen ze zelf!!
Dat zou ik ze voorleggen en anmders........klaar!
Maar dat moet je zelf weten natuurlijk. Ik heb makkelijk kletsen.

Anna N´Name

Anna N´Name

21-05-2010 om 22:09

Ja, ik weet dat wel. En toch voel ik me schuldig en verdrietig. Ik heb er ook geen zin in. Maar ik heb toch wel zelf het recht om te beslissen hoe we komen en hoe het voor mijn gezin het beste is?
Het doet me heel veel verdriet. Misschien ook omdat ik het totaal niet begrijp. En ik weet dat ik niets fout heb gedaan, maar toch blijf ik me afvragen of ik dan wat gedaan heb dat mijn ouders zo makkelijk een band verbreken. Of is die er dan nooit geweest?
We hebben in het verleden wel eens problemen gehad, ook omdat ik niet zo functioneerde zoals zij zich dat wensten, maar ik dacht de laatste jaren toch dat ze een beetje tot inzicht zijn gekomen. Ik zou trouwens niet het eerste familielid zijn waar ze geen contact meer mee hebben. Wel het eerste kind.
Maar ik ben tóch heel verdrietig erom.

Anna

Marieke

Marieke

21-05-2010 om 22:18

Gezellig

Dit doet mij denken aan het feestje waarbij mijn moeder mijn lief bij het nemen van de groepsfoto verzocht een beetje opzij te gaan staan, zodat zij hem later als het uit was er makkelijk af kon knippen

Jij hebt duidelijke praktische redenen om op donderdag met je man te reizen. Jou ouders hebben geen reden gegeven waarom zij willen wat zij willen. Ik zou ze voorstellen wat voor jou acceptabel is (donderdag komen en desnoods je man niet mee naar het pretpark). Als zij dat liever niet zien, dan even goede vrienden maar dan komen jullie niet.
Jouw ouders kunnen je uitnodigen, maar ze kunnen niet voor je bepalen hoe je dit gaat doen. Je bent een volwassen vrouw en moeder en zij hebben jou niet te vertellen of jij met je man of zonder je man reist. Je man niet uitnodigen voor het pretpark is onbeleefd en onaardig, maar dat is hun keus. Met met hoe jij het verder organiseert hebben zij niets maken.
Behalve dat het duur is lijkt het mij ook gedoe om met twee kinderen met de trein uit het buitenland te moeten komen en vervolgens een dag met hen een pretpark te moeten rondsjouwen. Het wordt er zo voor jou ook niet leuker op lijkt mij.

Huh?

Dus jouw man reist op donderdag met jullie mee? hij slaapt niet bij je ouders?en komt alleen op het moment dat hij verwacht ( op zaterdag?)wordt bij je ouders?
Wat is dan het probleem? ik begrijp het niet?

Anna N' name

Anna N' name

21-05-2010 om 22:39

Sus-anne

Het probleem is dat mijn man op donderdag met mij mee reist. Hij zou volgens mijn ouders moeten nakomen op zaterdag. Als ik donderdagmorgen heel vroeg in de trein stap, ben ik rond een uur of één in NL. Het gaat dus om anderhalve dag. Het is praktischer om meteen met zijn allen met de auto te gaan, én een stuk goedkoper.
Mijn ouders hebben nu laten weten dat als wij samen komen, dat we nooit meer welkom zijn. Mijn kinderen natuurlijk wel, man en ik niet.

Ik dacht al dat het aan mij lag dat dit niet ok is, maar aan de hand van de reakties merk ik toch dat er meer mensen zijn die dit raar vinden.

Anna

Ana Nn'name

Ana Nn'name

21-05-2010 om 23:00

Jij bent ok

Dat ze niet willen dat je man meegaat naar het pretpark vind ik al vreemd. Dat ze willen bepalen waar jou man uithangt terwijl jullie in dat pretpark zijn, vind ik gestoord.

Ik zou er ook geen zin meer in hebben. Tegelijkertijd begrijp ik dat je vooral ook verdrietig hierom bent. We willen allemaal ouders die van ons houden, die niet een gedeelte van je ontkennen. Je zult onder ogen moeten zien dat dat niet het geval. Dat kan een rouwproces zijn. Van hopen dat het verandert wordt je ook niet gelukkiger. En ... probeer vooral niet langer om hen te begrijpen.

Maar

Als je man nou gewoon met je mee reist ,hij verblijft elders tot zaterdag,(dat hoef je niet eens te vertellen aan je ouders, je zegt gewoon dat hij zaterdag komt)dan is er toch helemaal geen probleem?
ze hebben dan toch hun zin?

( ik vind het overigens wel vreemd dat je ouders je man zo buitensluiten)

Pilatus

Pilatus

22-05-2010 om 08:57

Vreselijk

Ik heb een tijdje geleden een draadje gehad over ons familiefeest, waar we een week naar Center Parcs zouden gaan. Wij zijn ook de enigen die in het buitenland wonen. Ik wilde een eigen huisje omdat wij de enigen zijn met kind en dus een andere routine hebben. Dat schoot ook het verkeerde keelgat in ondanks dat ik het best zelf wilde betalen. en ik voelde me ook gedwongen om te doen wat er verwacht werd. Vooral zonnetje heeft me toen geholpen met een neutrale maar gedecideerde mail naar mijn familie.

Ik heb dus voet bij stuk gehouden, en wij gaan in een eigen huisje. Gelukkig is dat wel geaccepteerd maar toch niet van harte. Ik word nu ook bij het "gezamelijk" kado buitengesloten omdat men bang is dat ik daar ook problemen mee heb, maar goed, 't zal me wat.

Wat jouw ouders willen is van de zotte. Ik zou er echt niet aan meedoen. Mijn man hoort bij mij en bij mijn kind, en om hem zo buiten te sluiten, nee. Als dat andersom was en schoonouders dat bij mij zouden doen dan hoop ik ook dan man dan toch voor mij kiest. Wat is het probleem nou om je man mee te hebben naar een pretpark? Het is niet de kosten ofzo? Want die kunnen jullie denk ik wel zelf betalen?

Nee, ik zou het niet eens overwegen om daar aan mee te doen, hoe moeilijk ik het ook zou vinden. En dan dat dreigement van jullie niet meer willen zien: dat is emotionele chantage en als het zover zou komen moet je dat echt zien als jouw ouders die die keuze hebben gemaakt, niet jullie.

Erger je niet, verwonder je slechts... maar in jouw geval erg moeilijk!

Anna N'name

Anna N'name

22-05-2010 om 09:34

Reaktie

Man en ik hebben uren gepraat alweer vanmorgen (ondanks de hoofdpijn die er van heb hahaha). We kunnen ook niet gaan zo. Ik voel me zo gedwongen iets te doen waar ik niet achter sta, en ik denk niet dat dit een voorbeeld kan zijn voor de kinderen. Ik ga ook niet vragen ze te liegen omdat we papa "verstoppen". Dat kan ik niet.Ik ga mijn man niet stiekem meenemen. Dat is niet ok.

Mijn ouders hebben zelfs aangeboden de treinreis te betalen, als ik maar doe wat zij willen. Ik wil niet dat ze wat betalen, want dan voel ik me net gekocht. Het pretpark betalen ze voor iedereen (dat hadden ze al geregelt) maar wij kunnen dat ook zelf.

Ik vind het heel erg voor mijn kinderen. Maar ik zou me op dit moment nog niet eens meer prettig voelen in mijn ouderlijk huis. Ze hebben geen enkele reden gegeven waarom ze dit zo doen, muv dat ze weer zoals vroeger een feestje willen hebben. Maar het ís niet meer als vroeger. Het erge vind ik dat ík me rottig voel en schuldig terwijl ik toch echt naar een compromis heb gezocht. Wij worden namelijk op het moment als de verpesters van het feest en het uitje neergezet.
Het enige wat ik heb gedaan is zeggen dat we met de auto komen omdat ons dat beter uit komt.
Ik vind het allemaal zo erg, maar ik ben bang dat als we er aan toe zouden geven, dat het alleen maar erger zou worden in de toekomst.

Dank jullie wel voor de reakties. Het helpt enorm veel hier.

Anna

Maxime.M

Maxime.M

22-05-2010 om 10:07

Vreemd

Hoi,

Ik snap ook niet waar je ouders een probleem van maken, je kan toch gewoon met de auto gaan en man gaat daarna wat anders doen, vraag me af wat de beweegredenen van je ouders toch zijn, dat je niet samen met de auto mag komen. Je kan toch zeggen dat je helemaal niet met de kinderen in de trein wilt komen, ik zou dat teveel gedoe vinden, en dat gewoon niet willen, uren met de kinderen in een trein, terwijl ik ook met de auto zou kunnen komen.

Maxime

Jo Hanna

Jo Hanna

22-05-2010 om 11:04

Heel erg dwingend

Anderen hebben het ook al gezegd maar ik zeg het toch nog maar een keer expliciet: het gedrag van je ouders is raar. Het is extreem dwingend dat ze jou voorschrijven hoe en wanneer je naar Nederland moet komen en in aanwezigheid van wie. Vooral ook omdat jullie het al zo wilden plooien dat ze precies krijgen wat ze willen (wat ik van jullie al ontzettend soepel vind!). Voor mij is het probleem ook totaal onbegrijpelijk: jouw man komt tegelijk met jou mee en vermaakt zichzelf een paar dagen. Dit speelt zich allemaal buiten hun blikveld af. Waarom vinden zij dat ze daar iets over moeten zeggen? Waar zit hun last of pijn?
Ik snap heel goed dat je aan je grens gekomen bent. Ik vind dat je al heel ver met ze mee wilde gaan door het compromis dat je had voorgesteld. En natuurlijk doet het pijn als de emotionele chantage en manipulatie op volle kracht binnenrolt. Maar het is niet gezond voor een mens om zich in allerlei bochten te wringen om te voorkomen dat ze emotioneel gechanteerd en gekwetst wordt. Jouw ouders gedragen zich beschadigend en liefdeloos naar jou toe. En dat doet pijn! Neem jezelf in bescherming daartegen.
Sterkte, Jo Hanna

Bijzonder

zo lezend denk ik begrepen te hebben dat je best samen mag reizen maar dat jullie het eerste gedeelte van de dagen feest niet samen welkom zijn. Oke...erg bijzonder en ik vind het ook bijzonder onsympathiek om bewust één familielid buiten te sluiten. Ja, ik spreek over familielid, want dat is jouw man namelijk.

Ik vind de chantage verwerpelijk. Anders zijn jullie nóóóit meer welkom. Prima dat je ouders dit machtsmiddel willen gebruiken, maar ik zou er voor passen om ze op deze manier tegemoet te komen.
Mijn advies is:

ga nog één keer het gesprek met je ouders aan hierover. Licht toe wat het met jou doet en hoe het voor jou voelt. Ik boodschappen sturen. Daarna zou ik samen met je man overleggen wat jullie besluit is.

Ik vind het een lastige situatie en hoop van ganser harte dat jij en je ouders elkaar verkeerd begrijpen. Dat er sprake is van miscommunicatie.

Sterkte er mee!

groetjes van Purk

even niet

even niet

22-05-2010 om 17:29

Purk

Volgens mij mogen ze ook niet samen reizen.
Ik vind het heel extreem allemaal. Ik zou bijna gaan geloven dat er echt een steekje los zit bij die mensen, sorry.

Shifra

Shifra

22-05-2010 om 18:06

Ongelofelijk

ik heb je bericht 3 keer gelezen om het te kunnen begrijpen, maar de conclusie getrokken dat dit zo'n absurde eis van je ouders is dat het niet te begrijpen valt. Echt krankjorum om dit van jou en van jullie te eisen.
Ik vind het ook heel naar voor jou dat je als je daarin niet meegaat meteen in een zondebok positie terecht komt,zoiets heet trouwens manipuleren.
Ik sluit me aan bij het advies van Cobi ( w.b.een brief) en voeg eraan toe dat ik de brief zou kopieeren voor je kinderen voor later, want dan kunnen je kinderen later ook zien wat voor een ellendige ouders jij hebt en hoe dat voor jou en je man was.En dan zien ze ook meteen dat jij het contact tussen hen en je ouders niet in de weg zat, maar zij wel.
sterkte hoor, en geniet er nu zeker van dat je in het buitenland zit,
groet van Shifra

Lidewei

Lidewei

22-05-2010 om 19:59

Waarom?

Ik zit me telkens af te vragen wat voor je ouders de beweegredenen zijn om dit zo te willen. En te eisen.
Een groot familiegeheim, of misschien de aankondiging van een ernstige ziekte. Of dat ze je man zwart willen maken en heb buiten de familie willen hebben? Heb je nooit iets gemerkt van afwijzing richting je man en jullie relatie?
Ik wens je veel sterkte en wijsheid. En ik ben benieuwd naar de achterliggende gedachte. Het gaat er bij mij nl. niet in dat ze alleen willen zijn met het eigen gezin.

Lidewei

Yta Chalne

Yta Chalne

22-05-2010 om 20:50

Tja

Ik zou gaan voor de 'negeren' optie. Dus gewoon met z'n allen komen, er verder niets meer over zeggen en dat vooraf wel even meedelen in de trant van 'we hebben er heel erg zin in, en we komen na wat gepuzzel toch gewoon met z'n allen want dat komt logistiek beter uit, op een andere manier gaat het niet lukken en dat zou natuurlijk veel te jammer zijn'. Als er dan een scène komt, ook proberen wat afstand en lucht voor jezelf te bewaren door vriendelijk en nuchter te blijven. Wat zij doen moeten zij weten.

Kaaskopje

Kaaskopje

22-05-2010 om 22:02

Nee dat kan ook niet

Je kunt de 'opdracht' niet negeren en ze voor het blok zetten. Als ze vastbesloten zijn dat je man niet mag komen maken ze er dan alsnog een scène van en daar heeft niemand iets aan.
Dit doet mij een beetje denken aan hoe mijn ouders zich bij ons huwelijk hebben opgesteld. Bij ons was wel een aanwijsbare verklaring, ze lagen overhoop met mijn toenmalige zwager en wilden niet gelijk met hem bij ons huwelijk aanwezig zijn. Dus moest ik mijn zwager opdragen bij ons huwelijk weg te blijven. Dat heb ik geweigerd.
Je ouders hebben het recht hun feest te organiseren zoals zij dat willen, maar ze moeten wel consequent blijven. Of ze nodigen inderdaad alleen de kinderen uit zodat het even zoals vroeger is, daar zou ik begrip voor hebben, óf álle aanhang is welkom en niet alleen de kleinkinderen, maar ook de aanhangende echtgenoten. Ik begrijp dat jij de enige bent met een aanhangende én meewerkende partner en ik vraag me af of daar misschien de kneep zit. Kan het zijn dat je ouders een lijn proberen te trekken voor de eigen kinderen? Eentje heeft geen partner, eentje heeft een onwillige partner (al dan niet door een slechte relatie met jouw ouders??)... dan is het wel zo pijnloos om de derde ook maar zonder partner te laten komen. Daarbij voor het gemak negerend dat het voor jóu niet leuk is.
Wat je zou kunnen doen is je broers/zussen te vragen hoe zij ertegenover staan als jouw man meekomt. Als duidelijk blijkt dat het bezwaar niet van hen afkomt zou je van ze kunnen vragen om dat aan je ouders duidelijk te maken. Als blijkt dat de andere kinderen er een probleem van gemaakt hebben dat je man meekomt, zou je tegen je ouders kunnen zeggen dat zij dat niet mogen bepalen. Als jouw ouders goed met je man overweg kunnen moeten ze hem gewoon welkom heten. Jouw man hoort bij de familie en hoort dus ook bij hoogtijdagen, klaar uit. Of het nu bij je andere broers/zussen vandaan komt of bij je ouders, zou ik ze voor een voldongen feit zetten: of ik kom met kinderen én man, óf helemaal niet.

Tirza G.

Tirza G.

22-05-2010 om 23:42

Ongelooflijk

Ik sluit me volledig aan bij Jo Hanna. Dit is zó beschadigend en denigrerend naar jou en jullie toe, dit moet je niet accepteren.
Gut. Ik blijf wel om minder weg bij familiefeestjes (kinderen niet welkom is bij mij altijd een heet hangijzer).
Ik kan geen reden bedenken die dit soort tirannie rechtvaardigt.

Tirza

Anna N'name

Anna N'name

23-05-2010 om 00:25

Reaktie

Ik reageer even in het algemeen naar iedereen toe: we zijn hier zo ontzettend blij met jullie reakties en het doet zo goed te weten dat wij niet diegene zijn die fout bezig zijn. Morgen als ik wat fitter ben, reageer ik uitgebreider. We zijn heel blij met jullie meedenken, en het gevoel te stikken in een probleem dat je niet wilt hebben, ebt een beetje weg.

Heel veel dank.

Anna

Anna N'name

Anna N'name

23-05-2010 om 00:40

Kaaskopje

Ik denk dat jij gelijk hebt, de partner van mijn zus is niet meewerkend, en de band die hij heeft met mijn ouders is niet zo goed.

Ik heb met twee van mijn zussen gesproken en ze vinden het allebei te ver gaan wat mijn ouders doen. Helaas zijn ze door omstandigheden in een paar belangrijke dingen afhankelijk van onze ouders en ze kunnen er allebei zeker van zijn dat als ze ons steunen, ze zelf verliezen. Dit wil ik niet, heb ik ook nooit gewild.

Het komt waarschijnlijk van mijn moeder, mijn vader schaart zich daarbij achter haar en fungeert als spreekbuis, mijn moeder ontwijkt mij op het moment en spreekt niet tegen mij.

Mijn man "mag" van mijn ouders niet naar mijn grootouders om wat de rest van de familie zou denken: dat hij niet welkom is bij mijn ouders. Wat ook zo is.
Maar volgens mijn ouders dus niet zo. Daar blijven ze ook bij. Hij "mag" alleen niet komen.

Er werd me ook gezegt dat mijn man zijn vakantiedagen beter kan opnemen op een moment dat het de familie beter uit komt.

Misschien maakt me dat wel zo ontzettend verdrietig: de verschrikkelijke arrogantie zoiets überhaupt tegen je volwassen kinderen te zeggen.

Het komt echt van mij ouders uit en een betere reden als: gezin van vroeger komt niet naar voren.

Anna

Petra Kappers

Petra Kappers

23-05-2010 om 08:26

Plausibel

Ik vind de verklaring van Kaaskopje ook heel plausibel. Verder is het misschien een idee om deel 1 te negeren (dus wel allemaal tegelijk naar NL te komen) en tegelijkertijd in te gaan op hun verzoek zonder jouw man naar het pretpark te gaan. Tegen je kinderen kun je dan zeggen dat Opa en Oma dat niet leuk zouden vinden voor de andere kleinkinderen wiens vader niet meekomt (tenminste, wanneer jouw ouders dat willen erkennen naar jouw kinderen toe ...)
Verblijven jullie in NL bij jouw grootouders? En is dat de reden dat man niet direct kan meekomen omdat ze dan aan grootouders moeten uitleggen hoe de vork aan de steel zit?

Shifra

Shifra

23-05-2010 om 08:44

Splitsing

Wat moeilijk: als ik het goed begrijp krijg je dus geen ópenlijke steun van je zussen en zij gaan dus uiterlijk/voor de schone schijn accoord met je ouders?
Het geeft wel aan hoe vast jouw zussen, ook emotioneel, nog zitten aan je ouders.
Dit betekent dat je om deze situatie ,als je hier niet mee accoord gaat, uitgestoten kan worden als dochter van je ouders? Is je vader zo karakterloos dat hij je moeder ook daarin zal ondersteunen?
Ik moet je zeggen dat ik op dat vlak ervaring heb, ik ben 15 jaar geleden (was zwanger van mijn eerste kind) uit de familie gezet omdat ik mijn mening ergens over niet wilde terugnemen tav mijn moeder. Nu was ik me toen al aan het losmaken, en was dit de druppel die de emmer deed overlopen voor mij. Ik ben dus voor deze manipulatie niet bezweken, ik had zo enorm genoeg van al die manipulaties en chantages altijd maar.
Ik heb daarom sindsdien geen dag spijt gehad dat ik niet overstag ben gegaan. Mijn moeder kon mij alleen accepteren als ik in alles precies naar haar pijpen danste en dat kon en wilde ik zelf gewoon toen niet meer opbrengen.
Ik kan me daarom voorstellen dat deze gebeurtenis bij jou nu niet op zichzelf staat, dat je vaker dit soort dingen meemaakte als iemand niet in de pas liep bij jouw ouders.
Het rotte lijkt me ook dat je het contact met je zussen natuurlijk niet wil verliezen. Mijn ouders hebben het met mijn zussen destijds zo aangepakt dat ze dreigden dat als mijn zussen met mij zouden blijven omgaan ,ze het contact met hen ook zouden verbreken.
Zoiets heet splitsen, ze maakten 2 kampen.
Mijn zussen waren daar erg bang voor en hebben het contact met mij vervolgens ook verbroken.
Hou daar rekening mee,dus zoek steun bij je zussen en betrek hen erbij wat er nu speelt, verzeker je van hun contact.Ik heb er nl zelf wél verdriet van gehad dat mijn zussen ,zelfs stiekem, geen contact met mij meer wilden.
En verder zou ik je toewensen ipv verdriet ook meer boosheid te kunnen en mogen gaan voelen
sterkte,
shifra

Anna N'name

Anna N'name

23-05-2010 om 10:22

Shifra

Jouw verhaal lijkt erg op het mijne. Dit is ook zeker niet een gebeurtenis die op zichzelf staat. Sterker nog: ik heb al eerder (10 jaar geleden) een tijdje geen contact gehad met mijn ouders om precies diezelfde redenen. En ook daar verboden ze mijn zussen kontact met mij te hebben. Alleen: toen ik zwanger werd heb ik ze dat toch laten weten. Ik wilde zo graag dat mijn kinderen ook in nederland hun familieleden leerde kennen, daarbij moet ik heel eerlijk toegeven dat mijn ouders in de laatste acht jaren ook (vooral in de beginjaren) heel erg hun best hebben gedaan en wij altijd duidelijk onze grenzen hebben aangegeven. Blijkbaar is er de laatste jaren toch weer wat ingeslopen waardoor mijn ouders dus afgelopen week weer in het oude patroon zijn teruggevallen.
Ik zal daar zelf ook schuld aan zijn, ik denk dat ik misschien zonder er erg in te hebben gehad grenzen verlegt heb.
Voor de kleinkinderen waren ze ook erg lief en ik heb daar wel altijd op toegezien dat ze mijn kinderen niet met schuldgevoelens en manipulatie opzadelden.
Ik wéét dat ik in dit geval niet alleen mijn ouders verlies. Daar zullen zij ook wel op speculeren. Ik ga er ook vanuit dat ze zich niet gerealiseerd hebben wat hun dreigingen op de lange termijn voor uitwerkingen hebben. Ik denk zelfs dat ze ervanuit zijn gegaan dat ik hierin mee zou gaan en er zo van zou schrikken dat ik zou doen wat ze willen.
Geschrokken ben ik inderdaad heel erg, ik was ineens jaren terug in de tijd en voelde me weer dat kleine slechte meisje dat altijd alles fout doet.
Ik weet ook uit ervaring wat er nu gaat komen.

Als wij gewoon naar nederland rijden, volgt er een scene waarin alles zo wordt uitgelegd dat wij de schuldigen zijn. Mijn kinderen krijgen een rotgevoel mee. Dat is geen goed idee. Dus moet ik ze wel een brief schrijven. Vervolgens krijg ik te horen: weet je wel wat je ons daarmee aandoet? Houd je niet van ons? Schaam je je niet voor wat je doet?
Dat ging namelijk voreger ook zo.
Ik dacht echt dat we dat achter ons hadden.

Vervolgens wordt mijn zussen het contact met mij verboden. Ik weet niet in hoeverre zij daar nu we ouder zijn in meegaan. Ik heb ze al eerder gezegt dat ik dat heel erg zou vinden.

Ik bén ook boos (misschien niet genoeg) maar ik ben ook heel verdrietig. Ik ben boos dat ik het jaren geleden nog een keer wilde proberen terwijl ik misschien mijn kinderen een hele hoop ellende had kunnen besparen.
Ik ben boos dat ik het fout heb ingeschat. Ik ben verdrietig omdat ik ondanks alles wél van mijn ouders houd.
En ik vind het bovenal niet eerlijk wat ze doen.

Door hetgene wat ik uit het verleden weet denk ik ook dat het beter is dat als we naar nl zouden gaan, we niet bij mijn ouders slapen. Ik kan mijn kinderen niet aan die verstikkende sfeer (die ik zelfs hier voel zo zo ver weg) blootstellen. Ik me altijd gezworen dat ik dát niet zou doen en misschien ga ik daar te ver in, maar dat voel ik nu eenmaal zo. Ik wil die afhankelijkheid niet. Want ik weet wat er tegenover staat.

Anna

Lidewei

Lidewei

23-05-2010 om 10:41

Niet naar grootouders

Ik snap dus nu waarom je man niet mee mag; hij zou maar eens naar je grootouders gaan in die dagen en dan wordt bekend dat hij niet welkom was. Ik proef hieruit dat je ouders goed in de gaten hebben dat ze iets onredelijks vragen, en ze willen geen gezichtsverlies lijden bij de grootouders.
Uit je verdere je verhalen Anna, begrijp ik ook dat dit geen éénmalige actie van ze is. Ze proberen hun zin door te drijven in hoe jij je leven leidt. Je zussen nu inlichten en misschien wel helemaal niet gaan lijkt me misschien nog wel het slimste. Of je gaat zonder man en kinderen.

Lidewei

Anna N'name

Anna N'name

23-05-2010 om 11:15

Lidewei

Ja, dat is ook wat mijn vader zegt: hoe moet ik dat aan de familie uitleggen, dat jouw man een paar km verderop bij grootouders logeert en niet bij ons? Ze zullen denken dat hij niet welkom is bij ons en dat is hij wel.
Maar als hij dat wel is, waarom kan hij niet gewoon meekomen?

We hebben er ook al over gedacht dat ik dan alleen ga. Ook dat schijnt niet ok te zijn: want dan kunnen ze niet naar het pretpark. Het zou niet eerlijk zijn tov mijn kinderen en de andere (twee) kleinkinderen. en dan zijn we tóch de verpesters van het pretpark gebeuren.

Mijn zussen en grootouders weten hiervan. Mijn grootouders hebben zelf aangeboden dat man naar hen toe zou komen. Mijn ouders proberen ook mijn grootouders hierin om te stemmen.

Wat ik vreselijk vind is dat er (alweer) van een mug een olifant wordt gemaakt. De grote vraag hierbij blijft waarom? Waarschijnlijk omdat ik niet doe wat zij willen dat ik doe.

Like a puppet on a string

Anna

Jaymza

Jaymza

23-05-2010 om 12:40

Ongelooflijk

Wat een waanzinnig verhaal. Door je tegenspraak ben je nu sowieso al de gebeten hond. Ik denk dat je beter helemaal niet kunt gaan. Desnoods verzin je een smoes, kunnen ze door de afstand toch niet controleren.
Zo'n feest wasar je straks met een steen in je maag bij zit is alleen maar ongezond.
Sterkte,
Jaymza

Shifra

Shifra

23-05-2010 om 14:03

Ja inderdaad

...waarschijnlijk heb je je grenzen ongewild verlegd, misschien ook wel omdat het een tijd dus kennelijk redelijk ging. Ik herken dat : was vroeger altijd blij als het eventjes 'normaal' leek te gaan.
Ik kan me ook goed voorstellen dat je daardoor misschien weer hoop/vertrouwen kreeg.Neemjezelf dat niet kwalijk, je schrijft nl ook dat je van hen houdt
Maar hoe je het nu ook aanpakt, je hebt het sowieso verkeerd gedaan, je bent 'fout'en moet 'boete doen',zelfs nog ten overstaan van de kinderen. Ook zeer herkenbaar, helaas.
Alleen vind ik dat je nu als volwassenen een keus hierin hebt.Als meisje had je dat niet.
Ik zou er persoonlijk voor kiezen me niet meer zo te laten vernederen en ik zou mijn grenzen weer veel strikter gaan stellen.Duidelijk schrijven 'waarom niet' en that's it.
In feite hebje nl nu niets te verliezen want je doet het nu toch altijd fout,wat je ook doet.
Als je je toch dermate afhankelijk van hen voelt dat je dat boete doen en de heleheisa eromheen er
voor over hebt, kan je hen hun zin geven.
Maar ik schat zo in dat ook al geef je hen nú hun
zin,je een volgende keer/binnenkort weer iets anders ellendigs van hen op je dak krijgt.
Dus wordt het nu misschien tijd om je volgende stap te gaan zetten: je illusies over hen gaan opgeven. Zoek er desnoods hulp bij, want het is hartstikke moeilijk omdat het hele sterke oude patronen zijn waarin je bent opgegroeid.
Ik heb dat ook gedaan, ik redde dat niet alleen toen. Vooral die emotionele chantage is heftig en ook erg verwarrend, althans dat vond ik toen.
En hoe je zussen reageren is hun verantwoordelijkheid. Mijn zussen waren nog zo aan mijn ouders gebonden dat zij mij hebben laten vallen. De kennissen van mijn ouders ook.De enige die niet bezweek voor de chantage van mijn moeder('als je contact met haar hebt, verbreek ik het contact met jullie')is de broer van mijn moeder.
Ik kan je vertellen dat ,hoe pijnlijk dan ook, ik het prettig vond om verder tegaan zonder altijd maar dat
gekonkel en al die manipulaties. Hetbetekende ook wel rouwen om wat er eigenlijk nooit was maar wat ik zo graag had wíllen hebben met mijn familie.
En dat leverde me uiteindelijk dus op dat ik me nu echt helemaal los van hen voel.
groet van Shifra

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.