Relaties Relaties

Relaties

Anna N`name

Anna N`name

21-05-2010 om 20:55

Help een familliefeest


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Nema

Nema

23-05-2010 om 14:09

Lieve anna

Jouw verhaal raakt me.
Waarschijnlijk omdat ik het herken, wat betreft het gevoel, niet de omstandigheden.

Wat er voor mij ineens uitsprong is dat je het had over weer terug te zijn in de tijd en weer het slechte kleine meisje te zijn, dat alles fout doet.

Meid, je bent volwassen. Vrouw, partner, moeder.
Je wilt zo graag harmonie en wringt je daarvoor in allerlei bochten.

Maar wat jouw ouders doen is niet oké.
Zij geven jou niet de ruimte om te zijn wie je bent. Verstikkend, noem je het zelf.

En als jij wilt doen wat goed voelt voor jou en je gezin zal het dus nooooit goed zijn in hun ogen.

Het is bedoeld als een feestelijke gebeurtenis toch?
Zal dit ooit voor jou een feest worden? Hoeveel wil je van jezelf inleveren om te zorgen dat de anderen een leuke dag hebben?

Ik, in jouw plaats, zou helemaal niet gaan. Ik heb mensen die dichtbij me staan en mensen die dat niet zijn. Of dat familie is of niet, dat maakt me niet uit.

Je schrijft dat het acht jaar lang best goed ging,en dat je ouders hun best deden, maar dat het er een beetje is ingeslopen dat de grenzen weer verlegd zijn. Misschien nu een goede gelegenheid om de grens weer duidelijk te maken?

Ik denk jouw strijd enigszins te kunnen invoelen. En ik zou je willen aanraden alleen te doen wat voor jou en je gezin goed voelt. Zij doen raar, jij niet.

Maar ook hierin, er is geen goed of fout. Je doet wat je kunt. En als je het nu niet helemaal duidelijk krijgt hoe je het wilt met je familie, dan een volgende keer wel. Je leert elke keer een beetje meer bij.

Veel sterkte en liefs,

Nema.

(die nooit naar familiefeestjes gaat: veel te ingewikkeld en nooit een feest)

Tirza G.

Tirza G.

23-05-2010 om 17:08

Nema en anna

Het zinnetje wat Nema zo raakte, raakte mij ook. Lieverd, je bent een volwassen vrouw. Je bent geen stout klein meisje. Als jouw ouders jou als kind de indruk hebben gegeven dat het nooit goed was, dat je nooit genoeg je best deed, dat je fout/stour/stom was - dan hebben je ouders een héle grote fout begaan. Zo zijn kinderen namelijk niet en als volwassenen er voor zorgen dat een kind zich zó gaat voelen, zouden ze zich diep moeten schamen.
Kin in de lucht, rug recht. Je hebt het overleefd, je kunt zélf nadenken en je hebt een prachtig gezin. Koester dat en laat ze lekker de rambam krijgen.

Tirza

Inge M

Inge M

23-05-2010 om 18:13

Omdraaien

Helemaal eens met alle meningen hierboven.
Ook eens over een brief schrijven (of mail).
Maar misschien is het een goed idee om een en ander om te draaien.
Jij vertelt in de brief dat je ouders je man er niet bij willen hebben. Ze vinden ook dat je niet samen met je man mag reizen. Dit vindt jij een zeer negatieve beoordeling van je man. Ze zeggen wel dat je man welkom is maar ze handelen er niet naar. Dit is niet te verenigen met jouw huwelijk en de manier waarom julie als gezin met elkaar om gaan.
Kondig aan dat je alleen komt als je man ook welkom is (eventueel bepaalde programmaonderdelen niet, als je het daar zelf mee eens bent).
Als je ouders hier niet mee akkoord gaan, verbreek je het contact. Dit geldt uiteraard niet alleen over het contact met jou en man maar ook met je kinderen. Jij kunt het niet verkopen aan je kinderen dat Opa/Oma wel de kleinkinderen willen zien maar niet hun eigen Papa of Mama. Er is namelijk niets mis met Papa en Mama.
Iemand op dit forum kan je vast helpen om het supergoed op papier te krijgen. Of jij schrijft een versie en mailt die naar enkele OOL-ers voor tips.

Niet opgeven! Ga voor je gezin! Als je nu toegeeft, vergeef je het jezelf nooit meer.

Anna N'name

Anna N'name

23-05-2010 om 19:37

Contact

Het is op het moment niet zo belangrijk voor mij hoe ik mij als kind vaak heb gevoeld. Ik was er zelf alleen erg van geschrokken dat ik me in een klap net weer zo kon voelen, terwijl ik dacht dat een en ander auchter ons lag. Mijn ouders zijn ook geen slechte mensen, alleen dat wat ze op het moment doen is niet zo best denk ik.

Maar goed. Ik heb vanmorgen (voordat ik Pelle's bericht las), een mail geschreven waarin ik ze duidelijk heb gezegt dat wij als gezin komen, dat ik nog steeds niet begrijp waarom mijn man niet mee zou mogen komen (en wat anders gaat doen), dat ze me indirect vragen een keuze te maken tussen mijn gezin en mijn ouders en dat ik dan toch voor mijn gezin ga. Ik heb ze geschreven dat ik het allemaal heel erg vind en dat we graag komen, alleen op de manier die voor ons het beste is.
Ik heb een mail terug gehad en het komt er op neer dat ze het niet begrijpen dat ik dat zo vind, dat ze een andere keer met de hele familie willen vieren, dat ze nu sowiezo niet meer naar dat pretpark willen want daar is ze de zin van over gegaan. en dat ze alleen nog telefonisch reageren en niet op mails.
Ik heb wél per mail geantwoord dat ik het jammer vind dat zij zich zo voelen en dat het hun keuze is dan geen feestje te houden. Dat het aan ons niet zal liggen en dat we graag komen, maar met man en auto.

Anna

Ps zonnetje: man en ik hebben gisteren zo gelachen om jouw antwoordt. Wij hadden ons ook al zoeits voorgesteld

Ik sta er toch anders tegenover

Waarom moet jij toch met alle geweld je man mee? Zelf zou ik gewoon alleen met de kinderen zijn gegaan en ons lekker vermaakt hebben. Ik zou mijn man niet eens naar Nederland hebben laten komen, dat wordt dan inderdaad te duur. Nu is alles enorm op het spits gedreven, en wordt het leuke feestje wat je ouders bedacht hadden gecancelled. Dat is toch jammer? Die mensen hadden zich er zó op verheugd! Echt zonde.

Gr. Poezie.

Klopt niet!

Er is herhaaldelijk gezegd dat ze Anna haar man wél mogen. Dus daar gaat het niet om. Het gaat ze om het "eigen" gezinsgevoel, dat willen ze voor 1x nog meemaken. En daar hoort de aangetrouwde tak inderdaad niet bij. Bovendien kan ik me best voorstellen dat opa en oma Anna haar man niet zo goed kennen omdat ze in het buitenland wonen en elkaar dus erg weinig zien. Dus eerlijk gezegd worden de woorden en bedoelingen van Anna haar ouders flink verdraaid.

Gr. Poezie.

Dirkje

Dirkje

23-05-2010 om 21:45

Welnee, poëzie

wat jij zegt klopt niet.
Het is best te bedenken dat mensen 'for old time sake' iets willen met alleen hun eigen kinderen. Maar dan moet je zoiets bespreekbaar maken, zorg je dat het een beperkt aandeel van het hele programma is en geef je je kinderen verder ruimte om wel met aanhang aanwezig te zijn.
De ouders van Anna zeggen dat de man van Anna welkom is, maar hij mag niet komen. Niet alleen niet op het uitje, maar niet eens in Nederland. Ze mogen niet samen naar Nederland reizen en hij mag ook niet bij Opa en Oma logeren, omdat het dan zo raar zichtbaar wordt dat hij wel welkom is, maar niet mag komen. Daarnaast willen de ouders van Anna een weekeindje zoals vroeger. Maar de kleinkinderen, die er nu wel bij mogen zijn, waren er vroeger ook niet bij. De zussen van Anna mogen geen contact met haar als zij niet in de pas loopt. De zussen zitten in een afhankelijke positie en durven niet te weigeren.
Dat is mensen niet accepteren in hun nieuwe leven, macht uitoefenen en manipuleren. Dat is geen leuk uitje.
Sterkte Anna. Ik denk dat je het in deze situatie inderdaad nooit goed kunt doen bij je ouders. Het meest zinnige is al vaak gezegd: ga voor je gezin.
Groet,
Dirkje

Anna N'name

Anna N'name

23-05-2010 om 21:51

Poezie

Ten eerste wil ik niet met alle geweld mijn man meenemen. Mijn ouders hadden graag dat ik en de kinderen donderdags komen en man zaterdag. Ik ben ook vaker alleen met de kinderen gereist en vind dit ook niet erg. Wij hadden deze keer gegronde redenen om samen te komen. Mijn grootouders kennen mijn man trouwens erg goed, wij reizen vaak naar nl. Ze hadden hem zelfs gevraagt of hij dan tijd heeft het schuurtje te verven, wat man met alle plezier wilde doen.
Mijn man hoeft zelfs niet mee naar het pretpark (zegt hij zelf) als hij daar mensen mee tegen zich in het harnas jaagt. Het gaat er alleen om dat mijn ouders niet willen dat wij met de auto komen en ook niet willen dat mijn man die twee dagen op zijn manier (en dus in dit geval bij mijn grootouders) verbrengt.
Hij had ook wat anders kunnen gaan doen. Hij is trouwens graag in nederland en gaat ook graag shoppen. Dat was ook een mogelijkheid geweest. Mijn vraag was alleen of het redelijk is als ouders van je eissen dat je met de trein komt ipv met de auto en je man meebrengt, die verder buiten beschouwing zou worden gelaten in het hele feestgebeuren. Dat was alles.

En bij een eigen gezinsgevoel hoort de aanhang inderdaad niet, maar dan horen dekleinkinderen er ook niet bij, die waren er destijds inmiddels ook niet.

Anna

Ik denk wel dat je beter kunt bellen...

je ouders doen inderdaad wel erg vreemd, maar bellen is wel een betere manier van communiceren dan e-mail. Want als je vraagt waarom dan precies je man niet mee mag reizen, wat zeggen je ouders dan? Misschien is er toch wat info van hun kant die nog niet boven water is gekomen.

Neemt niet weg dat je ouders vrij manipulatief lijken.

Is jouw man trouwens een buitenlander? Zouden ze daar misschien toch eigenlijk moeite mee hebben, maar willen ze politiek correct blijven en zouden ze dat nooit uitspreken. Dit is puur speculatie natuurlijk.

Nee anna

Hierboven schrijf je: Het gaat er alleen om dat mijn ouders niet willen dat wij met de auto komen" terwijl je in je openingsposting schrijft: "Nu zijn mijn ouders zo kwaad geworden dat ik mijn man dan meebreng dat ze zeggen dat we dan nooit meer welkom zijn."
Wat ik uit je verhaal haal is het feit dat jij boos bent op je ouders omdat ze een feestje willen zonder jouw man erbij. Jij beweert dat je "niet eens je eigen vervoermiddel mag kiezen", maar dat haal ik dus niet uit de woorden van je ouders.
Eerlijk gezegd denk ik dat je hier met een groot communicatieprobleem te maken hebt, welke er zelfs voor kan zorgen dat jij je gaat afkeren van je familie. En dat zou toch eeuwig zonde zijn? Je familie zal altijd je familie zijn en blijven, terwijl de relatie met je man op een dag zomaar over kan zijn. En dan heb je helemaal niets meer. En waar ging het dan uiteindelijk eigenlijk allemaal om? En is het je dat dan waard geweest?
Ik zeg niet dat het zo zál gebeuren, maar de kans zit er in.

Gr. Poezie.

Anna N'name

Anna N'name

23-05-2010 om 23:21

Poezie

Nee Poezie, ik ben niet boos omdat man niet mee mag naar het feestje. Ik ben wel boos omdat mijn ouders mij proberen te verbieden samen met de auto te komen ipv met de trein. Ze vinden ook dat man niet eerder dan zaterdags naar nl mag komen. Ze vinden ook dat man zijn vakantiedagen op een ander tijdstip moet opnemen. Dit hebben zij mij duidelijk gezegd en geschreven. Mijn man is volwassen genoeg om zich zelf bezig te houden als ik er niet ben. Dat doet hij wel vaker.

Het enige wat ik wilde weten was of dit ok is? Omdat wij niet wisten wat te doen. Ik wil geen contact verbreken, dat willen mijn ouders als we tóch samen komen. En dat is een dreiging. En niet netjes.

Anna

Geen winnaars

Anna, je probeert steeds je gelijk te halen, en dat is niet handig. Je ouders hebben geprobeerd om een goed alternatief te bieden (de treinreis van jou en je kinderen te betalen...) maar daar wil jij niet aan OMDAT je zo graag meteen je man mee wil nemen i.p.v. dat hij later komt. Waarom wil jij dat toch met alle geweld? En wie heeft hier gelijk? Eigenlijk niemand dus. Op deze manier zullen er alleen maar verliezers zijn. Tja, als je dat wil... ga vooral zo door.

Gr. Poezie.

Petra Kappers

Petra Kappers

23-05-2010 om 23:47

Poezie

POezie schrijft: 'Je ouders hebben geprobeerd om een goed alternatief te bieden (de treinreis van jou en je kinderen te betalen...) '
Anna had al een alternatief, nl met het hele gezin met de auto komen en manlief trekt in NL zijn eigen plan en gaat niet mee naar pretpark. Ik snap het probleem van Annas ouders niet. Waarom willen ze niet dat Anna en man de reis samen doen. Ze zijn er niet bij en hoeven er niets van te merken. Het gaat toch te ver als je anderman's leven zo wil inrichten.

En dus.....

Daarom schreef ik ook dat ik denk dat hier sprake is van miscommunicatie. Ondertussen is het een wedstrijdje geworden tussen Anna en haar ouders. En dat levert geen enkele winnaar op.
Wiij hOEven helemaal niet te begrijpen waarom Anna haar ouders dit zo graag op deze manier willen. Zij geven een feestje, dus ZIJ bepalen de regels daaromtrent. Eerlijk gezegd heb ik het vage vermoeden dat de bedoelingen van Anna haar ouders helemaal niet zo slecht zijn als dat Anna in haar verhaal schetst.
Waar het verhaal hier stokt is het feit dat Anna haar man mee MOET EN ZAL nemen, terwijl dáár nou juist geen reden voor is. (Ja, voor de overgrootouders is het handig dat hij hun schuurtje kan schilderen, maar dat is dan niet de reden waarom hij naar Nederland kwam) Daarom begrijp ik ook niet waarom Anna zo moeilijk doet. Haar man heeft niets in Nederland te zoeken op donderdag en vrijdag, want ze willen hem er dan niet bij hebben. Dus waarom met alle geweld dan toch dat idee doordrukken? Dat is gewoon niet nodig. Kom met de kids met de trein, en als man er op zaterdag dan nog persé bij wil zijn komt hij toch met de auto? Dan is iedereen blij en tevreden en hoeft de familie niet uit elkaar te vallen.
Anna haar ouders verbieden haar helemaal niet om met de auto te komen, maar wel met de auto SAMEN MET MAN. Anna doet het in haar verhaal voorkomen alsof haar ouders haar verbieden om überhaupt met de auto te komen. Maar dat staat NIET in haar verhaal.

Gr. Poezie.

Petra Kappers

Petra Kappers

24-05-2010 om 00:19

Nee poezie

'Kom met de kids met de trein, en als man er op zaterdag dan nog persé bij wil zijn komt hij toch met de auto? '
Ik begrijp ut Anna's verhaal dat haar man er op zaterdag juist wel bij MOET zijn van haar ouders. Dan is er nl een feest waar andere mensen komen en daar mag hij dan weer niet ontbreken. Hij moet dus sowieso reizen. I

Kaaskopje

Kaaskopje

24-05-2010 om 02:02

Principekwestie

Ik ben het in zoverre met je eens dat de ouders van Anna de regels mogen bepalen dat ik vind dat Anna zich moet schikken in de úitvoering van het uitje. Als de ouders naar een pretpark willen heeft ze dat maar te accepteren. Dat doet Anna, ik zie daar geen probleem dus. Waar het bij Anna om gaat is dat haar ouders willen bepalen hóe ze naar Nederland komt (ik merk dat je haar teksten niet echt goed gelezen hebt)en met wíe ze naar Nederland komt, waar haar man moet blijven terwijl Anna bij haar ouders is. En dan zou het voor mij een principekwestie worden. Ik zou dit absoluut niet accepteren. Ik vind dit echt waanzin. Vind jij het echt normaal dat ouders hun volwassen kind verbieden om samen met haar man naar Nederland te komen op het moment dat zij dat niet willen? En hoezo heeft hij niets in Nederland te zoeken op donderdag en vrijdag? Mag hij dat zelf bepalen? Ik krijg de indruk van het verhaal van Anna, dat de ouders pertinent niet willen dat haar man al in Nederland is op donderdag en vrijdag en geef mij een goede reden waarom haar ouders zich dáár mee mogen bemoeien? Daarnaast willen ze terug naar de basis, maar dat is niet meer mogelijk daar de kinderen ook niet 'basis' zijn. Het draait allemaal om haar man. Anna's man loopt in de weg, dat heeft niks met 'net als vroeger' te maken. Juist omdat dit zo duidelijk is zou ik er niet aan mee willen werken.

Kaaskopje

Kaaskopje

24-05-2010 om 02:03

Voor poezie dus

...

Je gelijk willen hebben

Kaaskopje, ik denk dat ik juist goed heb gelezen; quote Anna: "Nu zijn mijn ouders zo kwaad geworden dat ik mijn man dan meebreng" -dit gaat dus NIET over het vervoermiddel-
Maar wat veel belangrijker is dan wie er nu eigenlijk gelijk heeft (Anna of haar ouders) wie gaat er inbinden? Overduidelijk Anna haar ouders dus niet. En nu? Je kunt namelijk eindeloos doormijmeren over hoe fout Anna haar ouders wel niet zijn, maar nu is het punt gekomen waarop Anna zich moet bedenken dat, wil ze nog contact met haar familie houden, het niet beter is om mee te gaan in de "flow" van ze.
Beide beslissingen hebben namelijk ingrijpende gevolgen voor de toekomst.

Gr. Poezie.

Tja....

En nu? Volharden in je eigen gelijk?

Gr. Poezie (zonder puntjes op de e)

Maxime.M

Maxime.M

24-05-2010 om 11:14

Poezie

tja poezie, wie is hier nu aan het volharden in zijn eigen gelijk, alle andere meeschrijvers snappen inmiddels hoe het zit, en jij blijft als enige iets anders zien dan de rest....wie snapt het nu niet denk je, wij allemaal, en alleen jij hebt gelijk???

Maxime

Petra Kappers

Petra Kappers

24-05-2010 om 11:16

Poezie, het houdt daar niet op

Stel, Anna doet het zoals haar ouders willen. Zij met kids met de trein; man komt later met auto en is wel op feest waar de familie en vrienden komen.

Ik heb ook bedacht dat ik me daar dan maar in zou schikken. Maar, ik zou daar verder zeker niet over willen liegen. Gewoon tegen iedereen die er naar vraagt willen zeggen wat de reden is (zonder oordeel te vellen). Maar, grote kans dat de ouders dan weer boos zijn. Het antwoord zal wel weer moeten passen in het verhaal zoals zei het hebbeb bedacht en aan de buitenwereld willen presenteren. (Man kon zijn vakantiedagen ebter bewaren bijvoorbeeld)

Het houdt dus nooit op en je zult op een gegeven moment een grens moeten trekken, om je eigen integriteit te bewaren.

Op het spits

Het gaat er hier niet om of wij vinden dat Anna gelijk heeft. Punt is dat het al op het spits is gedreven. (Volgens mij had één van beide partijen eerder moeten toegeven, maar aangezien wij nu "in gesprek" zijn met Anna zou ik zeggen dat Anna dan maar de wijste moet zijn) Ik probeer hier om een andere kijk op de zaak te geven, dat heeft niets te maken met dat ik zou vinden dat Anna haar ouders gelijk hebben.
Eigenlijk had ik dit niet willen zeggen, maar ook ik vind het allemaal niet kunnen. (De dingen die haar ouders hebben gezegd en de manier van brengen) Maar ik denk dat ik zelf eerder zou toegeven om de relaties binnen de familie goed te houden. Uiteraard zou ná dat feestje een goed gesprek met de ouders volgen, om goed je grenzen aan te geven. Maar goed, voor dat scenario is het nu te laat. Dus daarom mijn vraag: "wat nu?" Dat is nét die stap verder. Je kunt blijven hangen in dat "Anna heeft gelijk" maar daar schiet je niets mee op!

Gr. Poezie.

Dirkje

Dirkje

24-05-2010 om 13:11

Volgens mij is het probleem

veel dieper dan deze kwestie. Anna laat dat ook wel merken. Er is blijkbaar al een langduriger probleem van ouders die hun kind(eren) niet willen loslaten, die niet accepteren dat kinderen een eigen mening ontwikkelen, een eigen leven hebben. Het zijn ouders die willen blijven bepalen wat hun kinderen doen en op welke manier en die daar verregaande consequenties aan hangen als de kinderen niet in sie pas lopen. Anna omschrijft dat als zich weer het stoute meisje voelen. Als er dan (weer) zoiets gebeurt waarbij je je als kind voor het blok gezet, gemanipuleerd en niet serieus genomen voelt, dan resoneren al die oude gebeurtenissen en bijbehorende gevoelens mee.
Ik denk inderdaad dat het hier al lang niet meer zozeer gaat om gelijk te halen, maar om grenzen te bepalen.
Anna's ouders mogen een feest geven op hun voorwaarden, dat is waar. Maar Anna mag kiezen of ze de voorwaarden acceptabel vindt. Ze vindt het dagje pretpark met alleen eigen en hun kinderen acceptabel, maar niet de eisen rondom het vervoer. Het is haar goed recht daar haar grens te trekken. Voor haar ouders is dat genoeg om te willen breken met haar en haar man. Daar gaat het niet over gelijk hebben of krijgen. Daar gaat het dan over de vraag hoe ver je accepteert dat anderen jouw grenzen niet accepteren.
Ik hoop voor Anna dat ze een manier van omgaan met dit probleem kan vinden waar ze zelf verder mee kan. Er valt niets te winnen, je kunt alleen de verliezen proberen te beperken. Maar wat voor Anna het beperken van het verlies is, kan zij alleen bepalen: vasthouden aan de contacten met haar ouders ten koste van wat dingen die zij belangrijk vindt, of juist niet en haar eigen keuze voor haar gezin centraal stellen. Zij kan alleen zelf bepalen waar de balans naar doorslaat.
Groet,
Dirkje

dorle

dorle

24-05-2010 om 13:32

Poezie, liat

Omdat bijna iedereen hier nu zegt hoe zeer Anna N'name gelijk heeft, denk ik denk ook dat het goed is om de zaak eens te bekijken zoals Poezie zegt.
Gaat het hier niet om een groot misverstand? Miscommunicatie?
En net zoals Liat zegt, bellen met je ouders en hele heldere vragen stellen.
Ik blijf ergens het gevoel houden dat de zaak niet zo extreem is zoals het nu wordt gezegd, maar dat er een misverstand is. En dat kan alleen Anna N'name proberen op te lossen door direct met haar ouders te communiceren. Maar misschien is het nu te laat.

P zonder naam

P zonder naam

24-05-2010 om 13:48

Dorle en poezie

Jullie gaan uit van redelijke mensen en dat is een goed uitgangspunt en dat zal ik dat ook altijd doen. MAar er bestaan mensen -echt waar- waar eigenlijk geen land mee te bezeilen valt. Als je pech hebt zijn je ouders van dat slag. Dan heb je eigenlijk reuzepech omdat je als kind heel erg hard wilt dat je ouders wel redelijk en leuk en normaal zijn en je gaat dus heel lang door met hopen dat er misverstanden zijn etc en dan komt er een moment dat je gewoon moet toegeven dat ze nou eenmaal zo zijn.
Dat is heel pijnljk (veel pijnlijker dan wanneer je er met een collega, je baas, je buurvrouw niet uitkomt). Soms voel ik me schuldig dat ik niet veel eerder aan de bel heb getrokken bij mijn eigen moeder. Niet eens omdat me dat ellende had bespaard, maar omdat ik hoop/denk dat ze dan misschien iets anders zou zijn geworden. Eigenlijk neem ik daarmee verantwoordelijkheid voor haar gedrag. Onzin, maar zo werkt dat blijkbaar bij sommige mensen m.b.t. eigen ouders.
Anne N Name. Sterkte en ik hoop dat jouw zusters uiteindelijk begrip voor je hebben.

dorle

dorle

24-05-2010 om 14:23

P zonder naam

Misschien heb je wel gelijk dat ik teveel uitga van redelijke mensen. Alleen blijf ik hier toch twijfel houden omdat er zo indirect wordt gecommuniceerd (mails kunnen heel anders overkomen dan eigenlijk bedoeld) Ik hou het gevoel dat er niet genoeg doorgevraagd is.
En omdat Anna N'name nu hier zo in een stroomversnelling van gelijk krijgen is terechtgekomen.
Ik snap wel dat het voor Anna fijn is om eindelijk eens begrip te krijgen, maar contact verbreken is zo definitief. Sterke Anna N'name.

Anna N'name

Anna N'name

24-05-2010 om 14:49

Gelijk

Het gaat er hier voor mij (ons) niet om om gelijk te krijgen. Wij kregen zoals iemand schreef "de opdracht" en ik wilde weten of ouders dit zo kunnen eissen.
Het is natuurlijk ook niet de eerste keer dat we "opdrachten" krijgen, en ik neem het mezelf wél kwalijk dat ik, alhoewel we verder weg wonen, niet op tijd grenzen heb getrokken. Het is echter ook heel vermoeiend elke keer weer heeeeeeel erg duidelijk te moeten zijn in wat je wilt, en elke keer weer echt niet serieus genomen te worden en voor het blok te worden gezet. Ik denk dat dit een probleem is dat al langer speelt, en ik weet uit ervaring dat als ik hier in mee ga dat mijn ouders (in dit geval mijn moeder, maar mijn vader gaat daar in mee) mijn hele zomervakantie proberen te plannen. Inklusief kerst. Dit gaat heel geraffineerd: ze geven ons (in dit geval het pretparkkaartje) de dingen die ze willen doen kado via de kleinkinderen. Mij viel net tijdens het zwemmen in dat we al eens eerder een grote discussie hebben gehad. Toen kreeg ik voor mijn verjaardag een kaartje voor het zelfde pretpark kado en wilden ze mijn man ook niet meehebben.
En telkens weer ben ik diegene die het verpest.
Want ik vind dat te ver gaan.
Mijn man is toen wel meegegaan, we zaten notabene samen in nederland op de camping en mijn moeder wilde persé gaan op een dag dat mijn man niet kon. Toen waren er wel andere "zwagers". Maar ze blijven volhouden dat het een fijne kerel is. Op de vraag waarom krijg ik geen antwoord.

Het gaat dus om grenzen trekken. Ik had dat eerder moeten doen, maar helaas ging dat bij ons alleen per mail omdat mijn ouders een maand lang op een ander continent zaten. Wij kregen dit met pasen vaag te horen, maar ik had zelf niet in de gaten wat voor uitwerkingen dit op ons gezin had en wat ze eigenlijk van plan waren. Tijdens hun vakantie heb ik hen gemaild dat we deze keer met de auto komen, en ook de redenen.
Dit is niet in goede aarde gevallen. Het is echter ook heel moeilijk telefonisch wat uit te praten, omdat ik dicht klap als mijn ouders onredelijk worden, en mijn ouders het gesprek beeindigen als ik iets zeg waar ze het niet mee eens zijn.

Poezie vraagt of ik weet wat er op het spel staat en of het dat waard is.

Nee dat is het niet waard om zo een belachelijk feit ruzie te hebben of elkaar niet te willen zien. Ik heb mijn ouders ook duidelijk te kennen gegeven dat het aan ons niet zal liggen en dat we graag komen maar dat ik niet inzie dat we (in dit geval) met de trein komen.
Daarbij denk ik dat mijn man vrij is zijn vrije dagen op te nemen op een moment dat hij dat wil, en niet op een moment dat mijn ouders dat willen.

Het is natuurlijk heel gecompliceert allemaal en als het niet mijn ouders waren zou ik er heel makkelijk over denken en handelen.
Het is ook trouwens niet zo dat wij als "oude gezin" nooit samen zijn gaan eten of weet ik wat. Dat hebben we wel gedaan. Maar daar waren dan de kleinkinderen niet bij. Ik hoef ook geen kontakt te verbreken, dat is een keuze die mijn ouders maken. En dat is heel erg jammer, want het zou niet nodig zijn.

Anna (die inmiddels twee kilo lichter is dus een goed dieet is het wel!)

dorle

dorle

24-05-2010 om 15:01

Anna

Je schrijft
"Het is echter ook heel moeilijk telefonisch wat uit te praten, omdat ik dicht klap als mijn ouders onredelijk worden, en mijn ouders het gesprek beeindigen als ik iets zeg waar ze het niet mee eens zijn."

Dat is ook precies het probleem denk ik. Door omstandigheden wordt er heel moeilijk gecommuniceerd en ontstaan er aan beide contacten conflicten. Praten met een onafhankelijke derde zou misschien duidelijkheid gegeven hebben.
Maar ik kan me voorstellen dat dit nu te laat is en dat je er nu gewoon genoeg van hebt.

Anna N'name

Anna N'name

24-05-2010 om 15:45

Dorle

Ja dat kan natuurlijk kloppen. Het is ook heel moeilijk als je vlak voor vertrek naar huis (de kinderen zaten al in hun autostoeltjes) te horen krijgt hoe het gaat, en als pretpark niet vrijdags is maar zaterdags man naar grootouders "moet". Toen "mocht" het dus wel.
Vervolgens zijn ze bezig geweest met werken en pakken voor de reis. Daarna was er die reis.
En werden ze boos. Trouwens nog een reden om deze keer met zijn allen te komen: ik was afgelopen week bij de orthopeed die foto's heeft gemaakt van mijn enkel. Daarvan zijn in de winter de banden beschadigt geweest en adh van de foto's was blijkbaar duidelijk dat ww alles ok is, ik nog steeds niets teveel belasten mag.
Dat weten mijn ouders ook. Dit zeg ik niet om mijn gelijk te krijgen, maar het geeft misschien nog een keer aan waarom wij het zo willen doen. Buiten onze andere redenen.

Anna

Anna N'Name

Anna N'Name

24-05-2010 om 16:52

Gebeld

ik heb net met een dikke knoop in mijn maag gebeld.
Mijn vader wil er morgen pas over spreken.

Dat was het hele gesprek. Ik had eigenlijk gehoopt dat het meer duidelijkheid zou geven.

Anna

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.