Relaties Relaties

Relaties

Anna N`name

Anna N`name

21-05-2010 om 20:55

Help een familliefeest


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
MRI

MRI

24-05-2010 om 17:11

Anna

Geeft je vader dan ook een reden waarom hij morgen pas over wil spreken?

MRI

MRI

24-05-2010 om 17:13

Anna (off topic)

even heel iets anders. Je schrijft dit "ik was afgelopen week bij de orthopeed die foto's heeft gemaakt van mijn enkel. Daarvan zijn in de winter de banden beschadigt geweest en adh van de foto's was blijkbaar duidelijk dat ww alles ok is, ik nog steeds niets teveel belasten mag".
door wie ben jij verwezen naar die orthopeed? Ik heb ook mijn enkelbanden beschadigd maar arts zegt dat op foto's niets te zien zou zijn omdat je daar alleen botten op ziet.
(antwoord pas later als je hoofd er niet naar staat hoor)

MR

Anna N'name

Anna N'name

24-05-2010 om 17:34

Mariarosa

Nee. Mijn vader gaf geen reden. Hij vroeg of hij de kinderen even kon spreken, maar die waren bezig. Ik denk ook dat het even beter is van niet. Niet omdat ik dat wil verbieden, maar laat dat maar even.

Ik ben door de huisarts in het land waar ik woon doorverwezen naar de orthopeed. Ik heb (omdat de huisarts dacht dat ik gewoon zwaar gekneusd was) een maand met een enkelversteviger (denk ik maar dat het zo heet) moeten lopen, met gebruik van pijnstillende zalf. Toen dat niet over ging moest ik naar de orthopeed. Die meende eerst dat het iets was dat geloof ik necroscilose heet. Hij bedoelde dat de botten aan de binnenkant op worden gelost. Gelukkig was dit het geval (dat zag hij aan de hand van de foto's inderdaad dat de botten ok waren). Wat niet ok scheen te zijn (na testjes en voelen en hoop ik ervaring van de man) was dat de banden waarschijnlijk licht aangescheurd zijn geweest. We hadden een heel strenge winter hier en ik ben vaak aan het wandelen dus kan daar eens iets zijn gebeurd. I do not know. De goede man vertelde dat mijn enkel nog midden in de herstelling is, en dat het tot een half jaar kan duren tot het ok is. Dat betekent dat als ik boodschappen doe, mijn enkel opzwelt en pijn doet en ik even een uurtje niet kan lopen.
Heel vervelend maar goed te overleven.
Het enige probleem zou zijn dat als ik met kinderen en bagage met de trein (vooral het slepen van en naar de verschillende perrons tijdens overstappen), zou gaan, mijn enkel waarschijnlijk 's avonds na het feest van donderdag alweer behoorlijk dik zou zijn en ik moeite heb met lopen (de dag erna) in het pretpark.
Dat was alles.

het spijt me als ik een beetje onduidelijk ben. Ik schrijf niet zo vaak op een forum en ben hier nog niet zo goed in....

Anna

Anna N'name

Anna N'name

24-05-2010 om 18:57

Correctie

ik bedoelde natuurlijk gelukkig is dit NIET het geval...

Anna

Anna

ik volg je draadje nog wel. Ik vind het ontzettend jammer dat de reactie van je vader is. We bellen morgen. Heb je de moed verzameld om te bellen, om zo erger te voorkomen, word je met deze mededeling afgescheept. Goed, het kan zijn dat hij een heel erg goede reden heeft voor het verzetten van het bellen naar morgen, maar ik wil je wel laten weten dat ik het een botte afkapping voor je vindt. Mijn inziens riekt het naar machtsvertoon, het heft in handen willen houden, aan het lijntje houden, maar goed dat weet ik niet zeker.

Veel sterkte en wijsheid!

groetjes van Purk

Anna N'name

Anna N'name

24-05-2010 om 20:18

Mijn moeder belde net. Ik heb geen woord kunnen zeggen. NIet omdat ik dat niet wilde, maar omdat zij zei wat ze wilde zeggen en daarna ophing.
Het komt er op neer dat mijn man jalours is omdat hij niet meemag naar het pretpark (waar hij niet eens meer mee naar toe wilde), dat ik iedereen (zussen en grootouders) voor mijn karretje span en jammer genoeg nog steeds niet volwassen geworden ben. Dat het blijkbaar voor mijn vader een kado was dat hij twee dagen met het oude nest wilde verbrengen. Maar dan wel met kleinkinderen. Dat ze me nooit meer vergeeft wat ik doe en dat we nog één keer mogen komen en dat het het dan geweest is. Ze vertelde me nog wat ze me in de loop der jaren aan kado's heeft gegeven en dat ze altijd zo hun best doen en naar ons toe komen. WIj hebben ook kado's gegeven en zijn ook (vaak) naar hen toe gegaan.
Als het daar om gaat.
Ik heb dus niet kunnen antwoorden, want ze hing op.

Ik ben helemaal aan het trillen. En ik voel me natuurlijk doodschuldig want misschien heb ik alles wel verkeerd begrepen en ligt het echt aan mij.
ik weet het niet meer.

Anna

Kaaskopje

Kaaskopje

24-05-2010 om 20:23

Poezie, emma en uiteraard anna en anderen

Als je eenmaal begint met de wijste te zijn verwacht men dat voortaan van je.
Ik kan behoorlijk mee praten over dit onderwerp. Als je man niet welkom is vind ik dat je mag volharden en het op de spits mag drijven. Je hoeft niet te accepteren dat je man zo wordt behandeld. Dat ben je je man verschuldigd, met hem deel je je leven namelijk. Je man wegzetten, zoals Emma doet, als voorbijganger, iemand die nooit zal kunnen tippen aan de band die met je ouders hebt vind ik ronduit beledigend naar de man toe. Het is ook in de natuur niet normaal dat een kind altijd blijft kiezen voor de ouders. Zo'n kind krijgt een knauw van pa of moe met de boodschap ergens anders maar een territorium te zoeken, met een eigen partner als dat bij het beest hoort en anders maar alleen.
Met de informatie die we tot nu van Anna hebben gekregen vind ik dat ze inderdaad moet volharden. Als kind hoef je jezelf niet altijd aan te passen aan je ouders. Op een gegeven moment hoort de verhouding gelijkwaardig te zijn en niet die van OUDERS/kind.

Kaaskopje

Kaaskopje

24-05-2010 om 20:31

Anna

Ik lees je laatste verhaal nadat ik mijn reactie had geplaatst.
Het is en blijft natuurlijk zo dat wij het verhaal alleen van jouw kant horen. Wat je vertelt lijkt akelig veel op hoe mijn vader ons, zijn kinderen, bespeelde. Het werd hém allemaal aangedaan, hij had nergens schuld aan, en dat terwijl ze vroeger áltijd voor ons klaarstonden, alles gegeven hebben, enz.. Als de familie een mening over zijn gedrag had was dat uiteraard niet waar.
Ik vind echt dat je in een rotsituatie zit. Ik hoop dat je vader morgen inderdaad nog belt. Je zou kunnen voorstellen dat jij en je man wel samen naar Nederland komen en dat jij alleen met de kinderen meegaat naar het pretpark, zoals jouw bedoeling was. Als ze daar niet mee akkoord gaan heb jij je best gedaan, echt waar!

Nog steeds niet volwassen?

Jawel Anna, je bent nu juist volwassen aan het worden als je je niet meer laat ommanderen door je ouders. Ik zou het ook niet pikken als er gezegd zou worden dat mijn man niet mee mocht komen. Zeker niet als er niet eens een reden voor gegeven wordt. Hij hoort bij jou en je gezin.

Anna N'name

Anna N'name

24-05-2010 om 20:43

Reden

Ik had het blijkbaar niet goed begrepen. Zei mijn moeder. Het was het kado aan mijn vader, dat we nog één keer als oude nest samen zouden zijn. En nu heb ik het kado kapot gemaakt.
Moeder zei nog dat op het moment dat ze van mij hoorden dat we niet met de trein zouden komen, het voelde of ik hun een klap had gegeven.

Ik weet het even echt niet meer.

Anna

'dat we nog één keer als oude nest samen zouden zijn'

Dan begrijp ik niet dat je kinderen wel aanwezig mogen zijn. Zij horen toch ook niet bij het oude nest?

mopperkont

mopperkont

24-05-2010 om 21:08

De echte reden dat je man niet mee mag

Zou het zo kunnen zijn dat jij emotioneel sterker staat wanneer je man erbij is?

Shifra

Shifra

24-05-2010 om 21:21

Dit dus

je bent de zondebok geworden, maar dit zat er al een tijd aan te komen, toch? Je kon het immers al niet meer goed doen,wat je ook zou doen.
Wat ze (weer) doen is manipuleren, enorme schuldgevoelens opwekken, erg dramatiseren en bijzonder zwart wit/absoluut handelen. Bovendien draaien ze het daarbij zo dat zij in de slachtofferrol terechtkomen, en jij niet. Terwijl de situatie andersom is.
Mijn advies is maak je los(ser) van deze mensen... zie mijn eerdere postings.
sterkte hoor,
shifra.

Anna N'name

Anna N'name

24-05-2010 om 21:29

Shifra

Shifra,

en weet je ik kan toch niet nog een keer gaan (toevoeging van moeder: voor de kinderen).
Dat kan ik mijn kinderen toch niet aan doen?
En het ergste is dat ik me de hele tijd loop af te vragen of ik echt zo'n vreselijk slecht mens ben?
Natuurlijk kunnen jullie me dat niet zeggen. Want misschien ben ik dat wel.
Ik weet ook dat het enige wat ik goed had kunnen doen was het precies zo doen als van me grvraagd was. En niet anders. Maar het is zo verrekt oneerlijk. En hoe kan ik dan de regels weten als deze telkens weer veranderen?

Anna

Petra Kappers

Petra Kappers

24-05-2010 om 21:37

Anna

Lieve Anna, je wilde niet eens het cadeautje afpakken; je was bereid naar pretpark etc te komen met kinderen en zonder man. Je weigert alleen dat je ouders bepalen hoe je de rest van je (vrije!) tijd invult.
Je moeder is ronduit gemeen. Als kind ben je blijkbaar ook emotioneel mishandelt.
Heb je de laatste dagen nog contact gehad met je zussen?

Shifra

Shifra

24-05-2010 om 21:49

...dat jij je zo ellendig en slecht voelt is nou precies het effect van het krachtige manipuleren en schuldgevoelens opwekken wat je moeder doet. Sterker nog: ik denk dat dit haar/hun bedoeling is. Jij móet je nu ook heel erg ellendig voelen, omdat je niet doet/deed wat zij wil(len) en je niet helemáál liet koeieneren. Daarvoor moet je boete doen in de vorm van ook nog 1 keer(!) moeten/mogen komen en daarna helemaal niet meer, maar nu helpt ook echt helemaal niets meer.
Jij schreef ergens dat je ouders helemaal geen slechte mensen zijn. Persoonlijk vind ik dat zij erg slecht met jou omgaan. En ook met jouw kinderen. En ook met jouw man.
Ik zou ook trillen.Van angst en van woede.Maar onder zulke sterke druk met hen omgaan en als een marionet behandeld worden,lijkt me ondoenlijk.
Echt hoor,sommige ouders zijn gewoon écht waardeloos en dan moet je grenzen trekken,voor jezelf zorgen, om niet elke keer zo onderuitgehaald en gemanipuleerd te worden .
groet van Shifra

Petra Kappers

Petra Kappers

24-05-2010 om 21:50

Nog iets

Anna, dit kan heel ingrijpend zijn. Misschien is het goed om te praten met een professioneel persoon die je hier doorheen loodst.

Shifra

Shifra

24-05-2010 om 22:02

Petra

helemaal mee eens.

Nema

Nema

24-05-2010 om 23:25

Tja, anna

En dan zie ik na dit alles toch weer voor me "het kleine meisje dat alles fout doet".

Jee. Je vraagt je af of je misschien toch geen slecht persoon bent. Nee. Dat ben je niet. Nogmaals, je ouders doen raar (zacht gezegd), jij niet.

Jij probeert op allerlei manieren het voor iedereen acceptabel te maken. En dat blijkt niet te werken.

Jij mag nog een keer komen en daarna nooit meer?
Ik word daar zo plaatsvervangend boos van (van het hele verhaal trouwens).

Meid, als je kunt, laat ze lekker in hun sop gaarkoken. Dit kan echt niet meer hoor. Wat je eigen aandeel eventueel ook is. (grenzen niet goed aangeven). Als je , zeg maar, zes jaar was zou ik het meldpunt kindermishandeling bellen...bij wijze van spreken.

Bah, wat rot dit. Veel liefs.

Nema.

Tirza G.

Tirza G.

24-05-2010 om 23:44

Ach

Dit is geen gesprek Anna. In een gesprek worden dingen uit-ge-wis-seld. En wordt er door beide partijen gepraat. En geluisterd. Dit is precies wat je moeder wilde bereiken: ze belt op, steekt van wal, kwakt de hoorn er op en JIJ zit er mee. Lekker puh. Heeft ze jou toch eens even lekker flink de waarheid gezegd, akelige meid dat je bent - altijd alles verpesten.
Nou, weet je, dan weet ik er ook nog wel eentje: zij begon.
Jíj bent niet kinderachtig, dat is zij. Jij wordt volwassen en wat ze nu doet is het enige wat ze kan: manipulatie inzetten als middel om je niet kwijt te raken. Jammer genoeg weet ze geen andere manier. Ze zou bijv. ook kunnen zeggen: lieve schat, kom eens even lekker bij je moeder. Wat máken we elkaar het leven toch soms zuur. Hoe kunnen we dit oplossen?

Heel veel sterkte.

Tirza

Kaaskopje

Kaaskopje

25-05-2010 om 00:02

Ho ho (petra en shifra)

Jullie gaan nu al volledig uit van een breuk, waar Anna hulp van een specialist bij nodig heeft. Misschien is het handig om niet op de zaken vooruit te lopen. Bovendien hoef je heus niet bij elk persoonlijk drama naar een -oloog. Alleen Anna kan bepalen of dat nodig is.
Als ik Anna was zou ik tegen mijn ouders zeggen dat ik wel bereid ben om mee te werken, maar alleen als ze accepteren dat mijn man gewoon zijn 'ding' kan doen in Nederland en haar dus met de áuto langs komt brengen, omdat dat voor zowel de voet als praktisch gezien voor Anna het beste is. Zo te horen vermaakt Anna's man zich wel gedurende de tijd dat Anna in het "basisnest" doorbrengt. Wie weet zelfs liever alleen dan bij 'het nest' te moeten zitten. Na het feest linea recta naar huis als dat niet te ver is. Dan zijn ze de hele zondag weer gewoon thuis om uit te rusten. Als ze daar niet mee akkoord gaan ligt dat écht niet aan Anna.
Er zijn stellen die nog geen nacht zonder elkaar kunnen doorbrengen, persoonlijk vind ik dat wat overdreven. Van 1 of 2 dagen scheiding krijg je niks. Ik vind echter wel dat de ouders van Anna het héél erg zouden moeten waarderen dat Anna dit voor ze over heeft en het niet voor vanzelfsprekend aannemen dat ze dat doet. Ik zie nergens in het verhaal dat het Anna vriendelijk gevraagd is of ze hier aan mee wil werken, of dat er overlegd is wat het meest praktisch is. Ze móet meewerken, zo niet dan is daar het gat van de deur. Tja... zo doen we dat niet in 2010. Ik ben wel met Shifra en Petra eens dat ze hier een grens moet stellen. Doet ze dat niet, dan gebeurt volgende keer weer exact hetzelfde. "Ooohh... we kunnen Anna's man gewoon opzij schuiven als we dat willen." Niet dus!

dc

dc

25-05-2010 om 00:02

Jammer

ik heb alleen je eerste posting gelezen, maar als ik vanuit het buitenland terug ga naar nederland, dan reis ik samen met m'n gezin. (ik woon al 13 jaar niet meer in NL). Punt. We gaan echt geen vakantie apart nemen, en we gaan ook echt niet apart reizen. Dat snapt mijn familie prima, en ik zou iets anders niet accepteren. Willen ze de kinderen zien, dan komt mijn man mee hoor.

Wat ik natuurlijk wel eens doe als we 3 weken op vakantie zijn, is af en toe eens alleen langs een zus, of een stukje wandelen met m'n stiefmoeder, of even alleen bij m'n vader blijven, terwijl m'n man de hort op is met de kinderen.

Enne, je moet echt niet lopen dramatiseren met 'Ik wil mijn kinderen ook hun grootouders niet ontzeggen.". Je ontzegt helemaal niemand iets. Bij jonge kinderen horen nou eenmaal ouders.

Kaaskopje

Kaaskopje

25-05-2010 om 00:12

Dc, inderdaad

Mijn ouders wonen in het buitenland en mijn man is er niet welkom. In de tijd dat ik nog overwoog om bij ze langs te gaan zou ik alleen samen met mijn kinderen én man gegaan zijn en in een hotel of zoiets in de buurt voor overnachting gezorgd hebben. Als mijn ouders gezegd zouden hebben 'en dat mag niet' was ik meteen klaar geweest. Dat bepaal ik zelf. Het idéé dat je ouders gaan bedisselen met wie, hoe je reist en op welke dagen...

Petra Kappers

Petra Kappers

25-05-2010 om 01:39

Kaaskopje

Die prof heeft voor mij niets te maken met evet. definitieve breuk, maar met de reactie van Anna (die ik begrijp): ' ik doe het fout, ik ben slecht'. Die prof is een klankbord dat niets met de situatie heeft te maken, maar die haar wel kan laten inzien waar haar negatieve gevoelens over zichzelf vandaan komen.

Wat jij verder voorstelt, Kaaskopje, is volgens mij al gezegd en gedaan en dus een gepasseerd station.

Nicci

Nicci

25-05-2010 om 08:05

Anna

"Moeder zei nog dat op het moment dat ze van mij hoorden dat we niet met de trein zouden komen, het voelde of ik hun een klap had gegeven."

Ik heb dit soort gezeur met mijn moeder doorgemaakt toen ik halverwege de twintig was. Wat was ik toch een egoïstisch kreng en wat was ze toch gekwetst iedere keer als ik niet meeging in haar emoties.
In dezelfde periode heb ik soortgelijke dingen met twee andere mensen gehad (die waren zoooo gekwetst dat ik een keer nee zei en wat gemeen van mij, want ze hadden toch altijd zo veel voor me gedaan/gegeven?).
Toen ik ophield met aan mezelf te twijfelen was het gedoe snel afgelopen. Het ligt niet aan mij! Dat ik dat soort mensen de ruimte gaf, dat wel! Maar toen ik het doorhad, en ze er op wees wat ze deden, zelfs voorspelde hoe ze zouden reageren (en dat goed had), was het echt heel snel afgelopen. Mijn moeder doet nu normaal (even afkloppen).
Die mensen handelen volgens bepaalde patronen om in hun emotionele behoefte te voorzien. Ze herschrijven zelfs hun geheugen: "jij kwam altijd bij mij eten en je nodigde mij nooit uit" > ja, maar dat werd afgekeurd wegens het niet hebben van een video. Enz.

Ga er niet in mee. Het ligt niet aan jou. Het ligt wel aan jou als haar de ruimte blijft geven. Wees sterk. Ze houdt er niks ergs aan over.

Anna N'name

Anna N'name

25-05-2010 om 10:12

Patronen

Ja. Ik wist wat er van te voren zou gebeuren als ik niet luisterde denk ik. Ik heb alles hier nog eens doorgelezen en in één van mijn postings schrijf ik dat ook.

Ik vind het heel erg allemaal en heb vannacht nauwelijks geslapen. Het komt er op neer eigenlijk dat er niks aan de hand was geweest als ik "gewoon" had gedaan wat er van me verlangt werd.

Het is eigenlijk heel triest dat dit uit het "niet luisteren" is voortgekomen. Dat weet ik ook wel.
Het voelt alleen anders, want ik ben heel verdrietig.

Mijn moeder zei gisteren nog dat ze me noooooit vergeeft wat ik hen nu weer heb aangedaan.
Dat is een uitspraak die ik niet voor de eerste keer hoor van haar.
Vergeten doet ze het sowieso nooit. Ze zal me er altijd aan blijven herinnern, net als aan alles andere wat ik ooit "fout" heb gedaan.

Ik heb contact gehad met één zus, die vroeg of ik me niet aub kon aanpassen. Ik heb haar uitgelegd waarom wij dit zo doen en dat het er alleen maar om gaat dat we deze keer vonden dat het voor ons beter uitkwam zo te reizen.
Dat zal ze wel met moeder hebben besproken, want die belde gisteren daarna.

Ik vind het verschrikkelijk allemaal. Maar zelfs als ik nu "gewoon" zou doen wat er van mij verlangt word (daar zal toch wel op gehoopt worden denk ik), ben ik de zondebok. Want: ik ben er tegen in gegaan.
Dat helpt ook niets. Ik denk dat dit inderdaad een rouwproces is. Want veel valt hier niet meer in te redden.

Anna

Hopelijk geef je genoeg tegengas

Ik vind het wel erg dat dit je zo aangrijpt. Ik denk dat je moeders woorden je nog teveel beïnvloeden.

Mijn moeder probeert ook wel eens te manipuleren, maar dan zeg ik tegen haar openlijk dat ik vind dat ze manipuleert en als ze begint te huilen zeg ik dat ik hoop dat we een volwassen gesprek met elkaar kunnen hebben. Meestal kalmeert mijn vader haar dan wel weer en belt ze een paar dagen later wel weer.

Laat je niet kisten! Bijt van je af! Je zegt dat je dichtklapt, maar daarom blijft ze misschien vinden dat ze gelijk heeft, omdat ze geen weerwoord krijgt. Dus als ze zegt dat ze iets noooooit vergeeft, dan zou je kunnen antwoorden dat je hoopt je dat erg kinderachtig vind en dat je hoopt dat jullie weer een volwassen gesprek kunnen hebben met wederzijds respect voor elkaars mening. Je zou ook kunnen benadrukken dat je graag een goede relatie met ze wil maar dat je wel wil dat er ook rekening wordt gehouden met jouw situatie.

Agchie

Agchie

25-05-2010 om 12:01

Wat is er nu helemaal aan de hand

Je ouders willen een feestje:
1. 2 dagen zonder partner(s) logeren in het ouderlijk huis
2. 1 dag met partner(s) naar pretpark
3. Je ouders willen niet dat jouw partner bij hen logeert tijdens punt 1.

Jij wilt naar dat feestje en lijkt geen probleem te hebben met punt 1,2 en 3. In principe stel jij je van jouw kant dus heel coöperatief op!

Het probleem ontstaat mijns inziens zodra jouw ouders willen bepalen:
1. Dat jouw man niet mag logeren bij jouw grootouders of elders in Nederland
2. Dat jullie per trein moeten komen, en niet tegelijk.

Jullie willen zelf bepalen wat jouw man wanneer en waar doet en hoe jullie willen reizen. Het lijkt mij volkomen legitiem dat je daar de grens trekt! Daar hoef je je ook niet schuldig over te voelen.

Het is lastig om dit zo te scheiden, vooral gezien de voorgeschiedenis. Maar probeer voor jezelf vast te houden dat je voldoende wilt meebewegen met hen, en dat zij een probleem maken van iets, waar ze eigenlijk helemaal geen zeggenschap over hebben. Als je zo de emoties los kunt maken van wat er feitelijk gebeurt, kun je het wellicht in een telefoongesprek ook makkelijker verwoorden. Hou het er in ieder geval op papier bij, dan kun je ergens op terugvallen!

Succes, ik heb zelf eens in zo'n situatie gezeten, maar was minder bereid om mee te bewegen, gevolg daarvan is een jarenlange verwijdering geweest. Er wordt wederzijds weer wat toenadering gezocht, maar wat heeft het een spanning/ energie gekost!

Ik hoop dat je er wat aan hebt!

Groet,

Agchie

Maxime.M

Maxime.M

25-05-2010 om 12:01

Had je maar....

Goh, wat komen sommigen dingen bekend voor. Je zou soms bijna denken, 'had ik maar gewoon ingestemd' dan was dit gezeur niet allemaal gekomen. Maarja, dan was het de keer erop wel gebeurd, het zijn jouw grenzen waar ze keer op keer overheen zijn gegaan.
Zou je niet (eventueel met hulp van iemand hier die de dingen heel goed kan verwoorden) een brief kunnen mailen waarin je alles nog eens duidelijk uiteenzet. Juist ook HUN rol in het geheel, ze draaien nu dingen om en alles is jouw schuld, terwijl zij hele onredelijke dingen vragen. Die brief zou ik dan naar je ouders, zus en opa en oma mailen/opsturen. Het moet maar eens afgelopen zijn met het gemanipuleer en kinderachtig gedoe. Je moeder gedraagt zich beslist niet volwassen en zo kan je niet met elkaar praten (manipuleren, telefoon erop gooien enzo)
Zo'n brief geeft jou de kans om het nu voor eens en altijd duidelijk te maken, je bent géén spelbreker, het is je moeder die hier belachelijke spelregels maakt en de anderen gaan hierin mee en het zou vriendelijker zijn als ze je moeder ook eens aanspreken op haar gedrag.

Heel veel sterkte, ik kan me voorstellen dat je hier wakker van kan liggen.

maxime

Brieven, e-mails en sms'en? (beetje ot)

Ik ben benieuwd naar jullie mening over communicatie op papier bij ruzies. Volgens mij kun je veel beter persoonlijk praten met mensen tijdens conflicten. Het liefst oog in oog maar anders per telefoon. Net in mijn omgeving een ruzie tussen twee mensen gezien waarbij de sms'en over en weer vlogen. Volgens mij zou persoonlijk contact veel hebben gescheeld.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.