Relaties Relaties

Relaties

Vriendin

Vriendin

02-01-2011 om 21:44

Wat kan dit zijn (gedragsproblemen?)

Vandaag heb ik met een goede vriend gesproken over problemen in zijn relatie. Ze zijn sinds enkele jaren getrouwd.
Wat hij vertelde over zijn vrouw vond ik erg apart overkomen. Hij wil dit gedrag graag kunnen plaatsen en is op zoek naar mogelijke oorzaken. Hij begrijpt er namelijk niets meer van en op deze manier loopt hun relatie stuk.
Ik snap dat niemand hier een diagnose kan geven. Maar tips om verder te kunnen googelen zijn welkom.
Hij: midden 40, eerder getrouwd geweest (lang) met kinderen. Gescheiden en tijd daarna getrouwd met zijn huidige vrouw. Hij is zich bewust van zijn eigen rol en zoekt niet alleen de oorzaak bij zijn vrouw. Hij komt op mij over als iemand die zich bewust is van het moeten werken aan een relatie, fouten die iedereen kan maken, etc.
Zij: midden 40, niet eerder getrouwd geweest, wel meerdere relaties gehad. Zeer extraverte persoonlijkheid, in gezelschap altijd vrolijk en meelevend en opvallend op een positieve manier.
Er zijn geen kinderen in dit huwelijk.
Hij vertelde o.a.:
- Zij beheerst hun hele leven thuis. Hij wordt geacht gelijk naar bed te gaan, gelijk op te staan, gelijk tanden te poetsen. En dan ook letterlijk, op de minuut.
- Zij heeft heel veel kritiek op hem, hij doet alles fout, en dan gaat het echt om een vork die verkeerd ligt of een reactie die volgens haar te traag was.
- Zij had graag kinderen gekregen in dit huwelijk. Dat is niet gelukt. Zij zegt dat dit aan zijn zaad ligt (hij heeft al meerdere kinderen uit vorige huwelijk). Overleg hierover, enig realisme is niet mogelijk.
- Er zijn flinke ruzies die uren duren. Die ruzies worden niet goedgemaakt. Hij wil dat wel maar zij niet.
- Zij wil alleen praten over wat hij allemaal fout doet, ze weigert kritisch naar haar eigen aandeel te kijken. Dan haakt ze af of gaat door het lint.

Wie heeft er zoektips?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Lastige vraag

Ik vind dit een lastige vraag. Je vraagt nadrukkelijk niet om een diagnose, en terecht, maar wel om zoektermen om op te googelen. Het gevaar van toch 'diagnosticeren' ligt dan nogal op de loer. En dat op basis van 1 kant van het verhaal. Ik heb dan ook de neiging om als zoekterm GGZ te geven, zodat vriend zelf daar telefonisch te rade kan gaan. Om dan voorspelbaar te horen te krijgen dat zijn echtgenote zich dient te melden. Niemand kan op deze manier bepalen of het idd gedragsproblemen (door de opvoeding, aangeleerd dus weer af te leren) zijn of persoonlijkheidskenmerken van psychiatrische aard (aangeboren). Om maar even een heel globale indeling te geven.
Ik zou allerlei vragen kunnen stellen, over haar positieve kanten, over haar eerdere relaties etc. Maar eigenlijk vind ik dit specialistenwerk dat dus bij de GGZ thuis hoort. Zou vriend mijn vriend zijn, dan zou ik hem adviseren zijn echtgenote te motiveren om samen naar de GGZ te stappen om samen aan een betere relatie te werken. Mocht daar hetzelfde beeld van deze mevrouw ontstaan dan zal er allicht een persoonlijkheidsonderzoek voorgesteld worden.
Ik hoop oprecht dat vriend deze investering wil doen, want zo te lezen is zijn mevrouw erg ongelukkig.
Onyx

koentje

koentje

03-01-2011 om 09:54

Bijv.

controlefreak
verlatingsangst (alles tegelijk willen doen)
narcisme
symbiotische psychose
dwangmatige persoonlijkheid
obsessief compulsieve stoornis
andere persoonlijkheidsstoornissen.

Vic

Vic

03-01-2011 om 10:06

Bijzonder

Wat een bijzondere vraag. Het kan natuurlijk gewoon zo zijn dat die mevrouw simpelweg een vervelend mens is en meneer een sukkel. Er hoeft niet altijd een diagnose ten grondslag te liggen aan afwijkend gedrag, en soms kun je gedrag ook gewoon veranderen als je erop gewezen wordt. Ik wil ook graag dat de dingen gaan op mijn manier, en soms draaf ik daarin door. Voor zover ik weet heb ik geen stoornis, maar als ik door bijv mijn partner niet gewezen wordt op irritant gedrag wals ik compleet over iemand heen.

koentje

koentje

03-01-2011 om 10:19

Ja klopt, vic

iedereen heeft zijn valkuilen en zwakke plekken. Als die sterker zichtbaar worden in stressvolle periodes gaat het lijken op iets wat verder gaat: een persoonlijkheidsstoornis of een psychiatrische ziekte.
Dat geeft meer handvatten om kritisch naar jezelf en of naar je relatie te kijken als 'gewoon een vervelend mens en een sukkelige meneer' zoals jij het omschrijft.

klaver

klaver

03-01-2011 om 10:19

Botte reactie

Het lijkt mij eigenlijk een hopeloze zaak. Is jouw vriend bang om weer alleen te komen staan of houdt hij ergens toch heel veel van haar? En als zij een diagnose krijgt, heeft hij zijn gelijk, maar is zij nog niet veranderd.

koentje

koentje

03-01-2011 om 10:29

Helemaal niet hopeloos

alleen is wel een probleem dat als zij toch al vindt dat alles aan hem ligt, hij van goede huize moet komen om haar te overtuigen. Maar je kunt uit het berichtje niet goed lezen of er ook nog leuke momenten zijn in deze relatie. En hoe graag zij bij elkaar willen blijven. Maar partner van deze vrouw kan wel besluiten anders met haar om te gaan als zijn vermoeden van wat er aan de hand is anders wordt. En dat kan echt iets uimaken.

Ben geen therapeut

Maar het eerste dat in me op kwam toen ik je opsomming las was borderline. Maar goed daar is niemand verder mee geholpen. Moeilijk om te oordelen als je maar 1 kant hoort/leest. Hij zegt dat zij het probleem is en omgekeerd. Ik denk niet dat hij in z'n eentje hier iets mee kan. Als er dieperliggende problemen bij haar spelen heeft ze wellicht hulp nodig, maar daarvoor moet ze wel open staan. Als ze stellig van mening is dat hij alle problemen veroorzaakt, kan hij voorstellen om samen in therapie te gaan. Dan wijst het zich vanzelf waar de schoen (in hun relatie) wringt.

Gewoon............

Inderdaad of een lastig iemand, of iemand met een depressie, of iemand die gewend is altijd haar zin te krijgen.
Muizemeis

Vriendin

Vriendin

03-01-2011 om 21:16

Goede tips

Ik zal proberen te reageren maar wil ook niet teveel vertellen ivm herkenbaarheid.

- Het is mij nu duidelijk dat ik eerder aan een persoonlijkheidsprobleem moet denken dan aan een gedragsprobleem. Zelf had ik al gedacht aan borderline en narcisme. De andere genoemden ken ik nog niet. Vriend dacht aan een vorm van autisme maar dat herken ik helemaal niet en jullie ook niet.

- Vriend heeft zijn vrouw twee keer meegekregen naar een relatietherapeut. Dat is na een paar sessies door haar afgebroken toen de therapie te dichtbij bij haar kwam

- Het is alleen leuk samen als hij precies doet wat zij verwacht (en dan bedoel ik HEEL precies), of als ze bij anderen zijn.

- Vriend zoekt inderdaad handvaten om met haar om te gaan, zoals Koentje al beschrijft. Dat is zijn laatste idee om deze relatie te redden. Daarna houdt het op.
Een diagnose is daarvoor niet nodig, daar is hij ook niet op uit, wel advies voor hem hoe hij het beste met haar om kan gaan.

- Vriend is zeker geen sukkel. Hij kan prima verwoorden wat er misgaat, ook naar haar, hij geeft ook zijn eigen fouten toe en wil daaraan werken. Maar dit lijkt niets op te lossen of los te maken. Alles wat over haar gaat, is onbespreekbaar.
GGZ is daarom ook niet haalbaar. Daar krijgt hij haar niet heen.
Als dit doorgaat zoals het nu gaat, gaat hij eraan kapot of hij stapt uit het huwelijk.

Misschien moet ik mijn vraag veranderen:
Hoe ga je om met je partner als zij persoonlijkheidsproblemen heeft?
Ik denk dan maar aan de tips bij Zorgenkinderen: als school denkt dat je kind ADHD/Autisme/etc heeft, dan kunnen ze beginnen met zijn schoolomgeving hierop aan te passen. Daar heb je geen diagnose voor nodig. En wie weet helpt het. Het kan in ieder geval geen kwaad.
Misschien dat het precieze persoonlijkheidsprobleem niet belangrijk is voor de juiste manier van reageren. Misschien is het zelfs niet van belang of het wel of niet een persoonlijkheidsprobleem is.
Maar wel: wat doe je dan als partner bij dit gedrag? (als alle 'gewone' en logische dingen al geprobeerd zijn)

Oja, natuurlijk is dit één kant van het verhaal. Maar dat maakt zijn vraag niet minder van belang. Hij ervaart het in ieder geval zoals ik beschreven heb (en nog veel weggelaten heb. Hij wil graag zijn relatie redden hoewel het voelt als vechten tegen de bierkaai.

Issey

Issey

03-01-2011 om 21:51

@vriendin

Je vriend laat zich door zijn partner volledig piepelen. Zij krijgt de ruimte om anderen verantwoordelijk te maken voor haar gedrag.
Je vriend moet duidelijk maken dat zijn grens bereikt is. Dat doet hij niet. Hij rommelt. Hij zoekt naar mogelijkheden om kool en geit te sparen: hij blij en partner blij. Maar dat kán helemaal niet. Zij is totaal niet gemotiveerd.
Zo lang zij weet dat zij nog belangrijk is voor je vriend gaat ze met dit gedrag door. Hij moet haar vertellen dat de koek op is en dat ook duidelijk laten zien door de stappen die hij zet. Ander huis zoeken bijvoorbeeld. Grote kans dat zij als een blad aan boom omdraait.
Het kan trouwens best zijn dat latten beter is voor dit stel. Het geeft jouw vriend meer regie - die laat hij nu totaal bij haar.
Vraag die ik bij dit verhaal heb is of je wel moet wíllen doorgaan met iemand die zich zo gedraagt als deze vrouw. Maar goed, dat was niet het topic van dit draadje.
Issey

Autisme

Je kunt een aantal tips 'lenen' en die een tijdje consequent volgen mogelijk dat dit verlichting brengt en de dame meer toegankelijk maakt.
Voorspelbaar zijn, een voorspelbare dagindeling volgen. Zijn er wijzigingen dan deze tijdig aankondigen.
Emoties uit het debat halen. Houdt je toon kalm. Ruimte inlassen om na te denken voor beiden. Elk gesprek kalm aangaan of niet aangaan.
Kort en concreet formuleren, eerst nadenken en dan een korte zin formuleren en wachten tot ze die begrepen heeft, dat controleren.
Positief formuleren. Dat is niet nodig is dan een foute zin, want een autist kan nog steeds het woord 'nodig' horen en daarnaar handelen. Formuleren wat wel nodig is.
Geen kritiek uiten. Maar ook geen kritiek accepteren. Discussies en debat niet aangaan maar negeren. Plak een briefje op de deur 'heb je vandaag al iets aardigs tegen mij/over mij gezegd?'
Contacttijd beperken. Dagelijks vaste tijden alleen doorbrengen. Liever een dagelijkse routine dan elke dag wat anders. Maak een overzichtelijk lijstje voor haar wat ze van jou kan verwachten en van hoe tot hoe laat en waar.
Weggaan als de druk te hoog wordt maar dan wel precies zeggen wat je gaat doen - een ommetje maken - en hoe laat je precies weer terug bent, en wat je dan van haar verwacht - dan gaan we ontbijten.
Zijn de gesprekken nog te 'verhit' dan afspreken elkaar schriftelijk of over de email te 'spreken' op een vast tijdstip.
Help haar de draaglast te verlichten met boodschappenbriefjes, briefjes op de deur, een kalme inrichting, zonder lawaai, behalve wat ze zelf inbrengt.
Leg alle voorwerpen in huis op een vaste plek en houdt deze daar.
Doe dat een tijdje en kijk wat er gebeurt.
Wordt geen dweil natuurlijk, maar mogelijk wordt er nu teveel van haar gevraagd en gebruikt ze stricte methodes om alles onder controle te houden.

Geen vragen

'heb je vandaag al iets aardigs tegen mij/over mij gezegd?' eigenlijk ook niet goed: concreet is dat: zeg vandaag om 15.00 uur iets aardigs over mij tegen mij: bijvoorbeeld 'ik vind dat je lekker ruikt'.

Ook geen al te royale beleefdheden uiten. 'Sorry' uit beleefdheid kan voor een autist betekenen dat hij/zij gelijk heeft en daarvoor is deze sorry niet bedoeld. Dat kan nieuwe beschuldigingen uitlokken.

Bijkomen

Als ze van haar werk komt haar eerst een uur alleentijd gunnen. Je realiseren dat contacten haar een zeer grote inspanning gekost hebben en dat ze daarvan moet herstellen.

Kritiek elders ook?

Het zou me niet verbazen als ze de kritiek die ze thuis heeft ook elders ventileert?
Of op een magische wijze altijd een 'schuldige' zoekt waar nou eenmaal situaties zijn of zaken fout gaan door onbenullige reeksen gebeurtenissen.

pievo

pievo

04-01-2011 om 11:00

Autisme

Ik dacht ook gelijk aan een vorm van autisme, al is dat uiteraard niet uit je bericht te halen zo. Maar zelfs naar een psychiater gaan heeft weinig zin, autisme is een diagnose die bij volwassenen nog nauwelijks gesteld wordt, tenzij het heel duidelijk en vaak klassiek autisme is. (die mensen krijgen wel andere diagnoses vaak)
Het mooie aan een veronderstelling van autisme is dat je hier iid vanalles mee kunt, je kunt vanalles uitproberen en zult dan vanzelf wel merken of het effect heeft.

koentje

koentje

04-01-2011 om 11:16

Vriendin

wat er dan ook is, je vriend zal; uit het vaste patroon moeten stappen om het te doorbreken. Dus niet proberen aan haar wensen te voldoen, maar zijn eigen weg volgen. Een patroon houd je alleen in stand als beide personen meedoen. Een moet er minstens uitbreken. Het is beter als hij dit ook van te voren aankondigt. Werkt dat niet, of levert het alleen ruzie en ellende dan breken of tijdelijk breken met haar. Waarschijnlijk vind ze dta hij in therapie moet; hij moet een ultimatum gaan stellen en zich eisender op gaan stellen anders komt ie nergens met deze dame.

Anne j; zoals jij beschrijft met een autist om te moeten gaan is binnen een volwassen relatie geen doen. Als je zo een autistisch kind begeleidt; oke. Maar als je zo met lekaar om moet gaan kun je beter scheiden denk ik. Je kan proberen te sturen maar zoals jij het wil regelen zou ik niet met een andere volwassene om kunnen maar vooral willen, gaan. JIJ?

Autist als partner

Die weerzin om zo met een volwassene om te gaan had ik aanvankelijk ook. Het went denk ik. Mij is het helaas toch niet gelukt. toch heb ik wel veel aan de 'wenken' in de omgang met ex als vader. Ik weet dat het de relatie zo veel makkelijker maakt. Het is namelijk geen onwil maar onmacht.
Onder druk zetten en eisen heeft dan een averechts effect.

Vriendin

Vriendin

04-01-2011 om 18:28

Geen autist

Ik geloof niet dat vrouw van vriend autist is. Hij dacht er zelf wel aan maar dan niet aan Asperger. Volgens mij weet hij niet veel van autisme.
Vrouw heeft een hoge leidinggevende functie. Ze is goed in leiding geven! Ze is prima in staat inlevende gesprekken te voeren met anderen (buitenshuis).
Wat ik begrepen heb van autisme is dat je dat altijd hebt, maar afhankelijk van de situatie daar goed of minder goed mee om kunt gaan.
Wat ik zie bij vrouw is twee persoonlijkheden, één voor buitenshuis en één voor thuis.

Twee gezichten

Twee gezichten kan betekenen dat iemand buiten de deur sociaal alles uit haar tenen haalt en dan thuis bij moet komen van alle sociale hoogstandjes. Het vreet namelijk energie als het je niet van nature komt aanwaaien. Buiten kan iemand zich conformeren en sociaal effectief gedrag laten zien dat thuis niet meer opgebracht kan worden. Bovendien wil je thuis ook 'jezelf' zijn en soms zelfs 'afreageren', zijn de huisgenoten de klos.
Vooral als iemand het eigen sociaal andere gedrag en anders denken niet kan plaatsen kan het heel stressvol zijn.
Een overgevoeligheid voor kritiek hoort er ook bij. Ik vraag me altijd af of dat komt omdat ze van jongsaf aan zoveel kritiek krijgen waar ze weinig tot niets mee kunnen of dat onrechtvaardig op ze overkomt omdat ze het niet begrijpen. Of dat het gewoon een diep gewortelde karaktertrek is, een onmogelijkheid tot zelfreflectie en relativering, alles is immers zwart of wit of absoluut waar.
Mensen met autisme, zeker op hoog niveau, kunnen soms lang sociaal adekwaat overkomen. Maar soms zie je als je er beter zicht op hebt de kromme verhoudingen, het afdwingen, het gebrek aan sociale vaardigheden dat gecompenseerd wordt met 'slijmen' naar boven en 'trappen' naar beneden om het maar eens negatief te formuleren. Soms kunnen mensen zich handhaven omdat ze heel kundig zijn, hard en nauwkeurig werken en daar veel respect voor krijgen, en van hogerhand, of soms empatisch lagerhand, de hand boven het hoofd worden gehouden. Dat kan leiden tot dysfunctionele relaties waar medewerkers meegaan in dysfunctioneel gedrag en het tolereren en goedpraten. Ik heb het door een personeelswerker weleens NSB-gedrag horen noemen als een afhankelijke medewerker zich inzet voor fout sociaal gedrag van een chef.
Mensen kunnen zich aanvankelijk juist zeer charmant en voorkomend voordoen, ze kennen alle regeltjes en imiteren en hebben soms een fotografisch geheugen voor dialogen en gepast gedrag in verschillende situaties.
Een tante reageerde zeer verontwaardigd op mijn scheiding, zo'n aardige behulpzame fatsoenlijke man! Het thuisverhaal is alleen voor intimi te begrijpen met name mensen die ook zo'n relatie hebben en waar de partner thuis de rest op eieren laat lopen bij gebrek aan effectief weerwerk.

Hes@

Hes@

04-01-2011 om 23:29

Misschien zou ze eigenlijk een vent willen die sterker is dan zij en die zich niet zo laat commanderen?

pievo

pievo

05-01-2011 om 22:57

Hoogdravend

Het type wordt beschreven in de literatuur, volgens mij het zog. hoogdravende type: buitenshuis is hier juist niets van te merken, soms zelfs integendeel. Het zou dus wel kunnen, maar natuurlijk hoeft dat niet. Juist bij een persoonlijkheidsstoornis lijkt me dat dat lastig binnen de deur te houden is.
Een leidinggevende functie lijkt me trouwens prima passen bij een ass.

koentje

koentje

06-01-2011 om 12:29

Nou ja, ben ik het niet mee eens

hooguit als je een uitsluitend taak-gerichte leidinggevende wilt.
En voor welk team is een leidinggevende nu goed als er totaal geen oog is voor het proces en de onderlinge relaties?

concrete tip

concrete tip

07-01-2011 om 05:58

Noniem

Haha. De vrouw van een vriend van vriendin....

En er komen nog serieuze reakties voorbij met complete diagnoses.Brr.

Ik zou de beste man in kwestie in elk geval de link van dit draadje geven, waarschijnlijk bedenkt hij zich volgende keer wel twee keer voor hij zijn ziel bloot geeft aan 'vriendin'.

Of weet hij ervan en vindt hij het wel best om wildvreemden zijn vrouw te laten beoordelen? (Zo komt hij wel over trouwens, dames, wat voor diagnose zou bij deze man kunnen passen?)

pievo

pievo

07-01-2011 om 13:02

Onzin

Niet iedereen met ass kan niet kijken naar proceszaken en relaties.

pievo

pievo

07-01-2011 om 13:13

Concrete tip

Tsja, ik snap je reactie wel. Abnderzijds is het vrij onschuldig wat we doen. Wat niet onschuldig is, is naar een psychiater stappen en met een totaal verkeerde diagnose plus bijbehorend pakket aan behandelingen naar buiten stappen. Dat is echt schadelijk.
Ik verbaas me over het grenzeloze vertrouwen in peuten vaak.
Het voordeel van wat brainstormen hier bij zeer ondeskundige maar vaak wel ervaren mensen is dat je zelf gerichter kunt gaan zoeken zn. Tips en adviezen uitproberen is vaak onschadelijk, kan nuttig zijn en daar is echt geen diagnose voor nodig. Ook kun je rekening houden met valkuilen als je toch kiest voor een weg naar hulpverlening. Zo kan ik ervoor waarschuwen dat nog maar weinig psychiaters voor volwassenen kaas gegeten hebben van ass, het kan dus goed zijn te zoeken naar een specialist.

Vriendin

Vriendin

08-01-2011 om 20:43

Bedankt voor alle tips en ideeën

Binnenkort spreek ik vriend weer en probeer ik door jullie reacties wat extra's te kunnen bijdragen. Het helpt zeker om al die verschillende ideeën op een rijtje te zien.

Ik hoop dat ze er samen uit gaan komen. Ze verdienen het allebei.

Vriendin

Vriendin

12-01-2011 om 21:35

Bedankt narcist

Jouw reactie is griezelig herkenbaar. Bedankt dat je dit hebt willen/kunnen delen.

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

13-01-2011 om 11:21

Heb je hier iets aan? (met lange p.s. voor n. arcist)

Als je vriend goed Spaans beheert weet ik een interessante link over huiselijk geweld (psychologisch geweld telt ook) waarin vele tips staan over omgang met mensen met al dan niet narcistische persoonlijkheidsstoornissen.
Het verhaal van N. Arcist was schokkend herkenbaar, ik heb geloof ik een relatie met haar tweelingbroer. Heel veel dank dat je deze informatie over jezelf met ons hebt willen delen, heel dapper, zeker gezien je persoonlijkheidsstoornis. Heb ook diepe bewondering dat je de stap naar de psych hebt durven nemen want bij narcisten e.d. is het probleem inderdaad dat ze er niets aan willen doen want de buitenwereld heeft immers de schuld? Hoe kwam je ertoe? Gedwongen door een geliefde of was je jezelf gewoon helemaal zat?

Issey

Issey

17-01-2011 om 23:51

N. arcist

Wat komt er een zelfhaat en cynisme naar voren in jouw berichten. Ben je niet een beetje doorgeschoten in het uitroeien van je narcisme?
Prima als je onderkent waar je trauma's opgelopen hebt en hoe die je leven beinvloeden. Maar als je ooit een gevoelig kind was dat is gekwetst, moet je dan nu zo hard zijn voor jezelf? Ben je dan bezig met jezelf aan te doen wat vroeger anderen bij jou deden?
Issey

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

18-01-2011 om 19:33

Sam vaknin

Die website heb ik helaas niet gevonden maar door op zijn naam te googelen heb ik wel verschillende andere website over het onderwerp narcisme gelezen, eentje met een checklist en mijn vriend is (wat ik al hoopte/dachte) geen rasechte narcist, al heeft hij er wel trekjes van.

Ik begrijp de reactie van Issey niet, je commentaar is inderdaad een tikje cynisch maar dat is toch niet ziekelijk? Je lijkt me een intelligent persoon met veel gevoel voor humor die was vastgedraaid in een soort onverwerkt verleden maar gelukkig wel zelfinzicht heeft.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.