Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Relaties Relaties

Relaties

Sas

Sas

08-01-2011 om 21:16

Wat vinden jullie [vaders familie zoekt voor het eerst contact met dochter]

Heb gisteren een draadje geopend bij offtopic. En voor die gene die het een beetje hebben gevolgd die weten van mijn achtergrond diegene die nog niet hebben gelezen verwijs ik graag naar mijn draadje bij offtopic.

Heb daar verteld dat ik een relatie heb gehad met een foute jongen die wat dubeuze zaken op nahield (en waarschijnlijk nog) en waar ik ook ben meegegaan. We hebben een dochter hij heeft trouwens nog nooit onze dochter gezien. Aangezien toen de politie ons in de gaten had is hij gelijk is gevlogen en weet trouwens nog niet waar hij is. En ik kon toen voor de gevolgen opdraaien in voorarrest en bevallen toen ik in de gevagenis verbleef.

Een of andere manier heeft zijn famelie mijn adres weten te achterhalen en heeft zijn zus mij een brief gestuurd rond de kerst. Ze heeft dat namens haar ouders gescreven om contact te hebben met mijn dochter. Pff nu pas! Toen ik in de gevangenis zat hebben zij nooit naar me omgekeken en ook nooit enig intresee getoond voor me dochter nu trouwens ook niet. Maar nu opeens wel.

Zit er behoorlijk mee. Aan de ene kant heb ik zo iets van ja kan mijn dochter niet haar opa en oma en de rest van de famelie aan vaders kant ontzeggen. Maar ja ze hebben mij ook gewoon laten stikken en nooit naar haar omgekeken.

Dus ja wat zouden jullie doen in mijn situatie ?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
klaver

klaver

08-01-2011 om 22:55

Lastig

Ik begrijp heel goed dat je er enerzijds geen zin in hebt en dat je anderzijds twijfelt of je je dochter contact met haar familie van die kant wilt ontzeggen. Het enige wat ik kan zeggen is: doe niets overhaast. Neem je tijd en geef pas antwoord wanneer je een antwoord hebt waar je honderd procent achterstaat. Je kunt op niet al te lange termijn misschien een heel kort briefje terugsturen waarin je schrijft dat je erover zult nadenken (zonder verder een toelichting te gever!!)

Primavera

Primavera

09-01-2011 om 02:20

Moeilijke vraag

Hallo Sas,
Dat is een zeer moeilijke vraag waar ik ook wel eens over nadenk. Wat als de natuurlijke vader (of diens familie) ineens contact op wil nemen, terwijl hij me in de eerste maand van de zwangerschap van mijn oudste al heeft laten zitten. En het betreft niet eens een foute jongen, hij was alleen maar fout voor mij, in de zin van de verkeerde voor mij.
Ik zou eerst eens uitzoeken hoe het rechtelijk zit. Krijgen zij ineens ook meer rechten over je dochter als ze daarmee geregeld omgang hebben? Hoe zorg je ervoor dat je de touwtjes in handen blijft houden? Zijn het mensen aan wie je je dochter toe zou willen vertrouwen, al is het voor een paar uurtjes? Ik neem tenminste aan dat ze op een gegeven moment meer willen dan dat je daar alleen maar even op bezoek komt. Wat voor een bedoelingen denk je dat ze hebben? Toen ik nog alleenstaande moeder was was mijn positie vrij zwak en zou ik alle contact afgekapt hebben omdat het er anders op uit zou lopen dat zij mijn dochter af zouden pakken.
Maar het aller belangrijkste is, voegt het op dit moment iets toe aan het leven van je dochter? Zit zij er ook op te wachten of is ze er op een latere leeftijd misschien meer aan toe? Of misschien heb je zelf meer tijd nodig om eraan toe te zijn.
Ik denk dat ik allereerst tijd zou nemen om te kijken of het geen voorbijgaande bevlieging is. Mijn dochter heeft in ieder geval niks aan mensen die op een gegeven moment haar leven binnen komen vallen om er dan vervolgens weer van door te gaan. Ze hebben jouw en je dochter zo lang laten wachten tot het hen bliefde dat ze nu ook wel wat langer kunnen wachten totdat het jullie eventueel uitkomt. Zorg in ieder geval dat je de touwtjes (en het gezag) stevig in handen houdt. Als je dochter nooit erkend is door haar vader zou ik dat zeker niet alsnog laten doen.
Ik vraag me trouwens af waarom ze ineens nu pas met dit verzoek komen. Is de natuurlijke vader iets overkomen of zien ze je dochter ineens om één of andere reden als enige kans op een kleinkind en is ze daarom nu wel goed genoeg terwijl ze dat eerst niet was?
Mijn situatie is natuurlijk wel anders dan die van jou. Mijn dochter heeft inmiddels een vader, ze stikt van de opa's en oma's en zit echt niet te wachten op nog een stuk familie met hele andere normen en waarden erbij. Ze weet wel dat ze een andere biologische vader heeft dan haar 'echte' vader, weet zijn naam en heeft een fotootje van hem. Als zij zelf erom zal vragen om hem (of diens familie) te leren kennen dan zal ik kijken wat er te regelen valt, maar anders denk ik niet. Waarschijnlijk ook niet als er vragen van hun kant zouden komen, maar dat is dus puur theoretisch gedacht. Tot nu toe heb ik gelukkig nooit meer iets van hen gehoord.
Groeten Primavera

Wat heb je zelf al gedaan?

Blijkbaar heb je zelf geen adres naar de familie opgestuurd. Wel een geboortekaartje of iets dergelijks?
Ik heb indertijd het omgekeerde gedaan. Toen pleegdochter zwanger was van een jongen waar ze nauwelijks een relatie mee had heb ik erop aangedrongen dat de jongen op de hoogte gebracht zou worden en zijn familie. Dat was lastig, want pleegdochter zat toen in de jeugdzorg. Jongen ook. Adres kregen we niet, want dat was privé (sic!). En 'men' ging ervan uit, dt er van een kale kip niet te plukken valt (letterlijk). Maar het ging toch niet alleen om geld?! Uiteindelijk is het toch gelukt. Broer en oma van de jongen hebben zich ermee bemoeid, jongen aangesproken op zijn verantwoordelijkheid, kontakt met mijn pleegdochter gehad. Pleegdochter is wel uiteindelijk bevallen in een ander land. Of er nog kontakten zijn met de jongen of de familie weet ik niet, maar ik vond het prettig dat de familie op de hoogte was.

Je kunt moeilijk gaan doen over wat zij eerder hadden moeten doen, maar ik zie het als een uitgestoken hand, en ik zou het aannemen. Verwijten maken over en weer kan altijd, alleen schiet je daar niks mee op. Stel dat er leuke mensen in zijn familie zijn, waar je dochtertje kan spelen of kan logeren, dan ontlast dat jou ook. En misschien weten zij wel waar de vader is.

Een kaartje terugsturen kan altijd en proberen om een afspraak te maken kan ook. Zij reiken je de hand, neem die dan ook aan, zou ik zeggen.

Tsjor

Hannes

Hannes

09-01-2011 om 10:38

Tweede kans?

Je weet zelf hoe het is om een fout te maken en een tweede kans nodig te hebben. Het is ontzettend pijnlijk en ronduit stom van ze dat ze niet eerder naar hun kleindochter hebben omgekeken. Maar je kunt het verleden niet veranderen.
Volgens mij zijn er goede redenen om wel op die uitnodiging in te gaan. Alles wat 'normaal' kan zijn in het leven van je dochter is meegenomen. Er zijn een heleboel dingen in haar leven die anders zijn dan bij anderen: moeder met moeilijk verleden, geboren in detentie en eerste tijd niet bij moeder opgegroeid, vader die volkomen is afgehaakt en in dubieuze zaken verwikkeld is, omgeving die kind daarop aankijkt. Iedere kans op normale, liefdevolle (familie-)banden is meegenomen! Het is voor mij ook iets gevoelsmatigs. Geen contact met vader is geen contact met vader. Maar geen contact met de hele familie van vader is geen contact met 'de helft van waar ze vandaan komt'.
Ook voor jou kan het waardevol zijn om dat contact wel aan te gaan. Misschien moet je ze allereerst simpelweg maar eens de kans geven om sorry te zeggen tegen jou! Dat zou jouw (heel begrijpelijke) pijn misschien verzachten. Als ze dat niet zeggen, kun je altijd nog verder zien. En als ze het wel zeggen, heb je er misschien wel een waardevol steungroepje bij. Dat kun je als (alleenstaande?) moeder altijd gebruiken!
Groet, Hannes

Zou het niet doen

Pas als je dochter er zelf naar gaat vragen. het kan een hoop onrust teweeg brengen als het fout gaat tussen je ex-schoonfamilie en jou. Dus zelf zou ik die gok niet nemen.
V.w.b. die brief: ik geloof niet eens dat ik daarop zou reageren.

Gr. Poezie.

Dochter?

Poezie, hoezo leg je zo'n verantwoordelijkheid die je als volwassene niet kunt of wilt nemen bij een kind neer?
En hoe denk je dat dochter ooit gaat vragen naar een opa en oma die ze nooit heeft gekend? Vraagt jouw kind ook naar de maansalaminka?
Als volwassene moet je in staat zijn om ervoor te zorgen dat je kind heel weinig merkt van eventuele onrust. Het is de taak van een volwassene om je kind te leren dat er van alles kan gebeuren in het leven, en hoe je daarmee omgaat.
Vreemd, jij veronderstelt dat de volwassene het niet hoeft te kunnen en dan zomaar bij een kind neer kan leggen, zonder dat het kind ook maar enig instrument in handen heeft gekregen om het te leren.

Tsjor

Nou tsjor

Mijn zoons hebben hun andere opa nooit gekend. (Zat tot zijn dood in een kliniek met korsakov...) Maar ze wisten wel degelijk dat hij bestond. Als ze tegen hun vader hadden gezegd dat ze die man wilden ontmoeten had hij dat voor ze geprobeerd te regelen. Ze hebben wel om informatie gevraagd, maar nooit de behoefte gehad om die man irl te zien.

Gr. Poezie.

Info

En ze hadden iemand die antwoord kon geven op hun vragen om informatie. Dat is bij Sas niet zo.
Bovendien denk ik, dat ik zelfs een bezoek in een korsakovkliniek een keer had georganiseerd, al is het maar om kinderen kennis te laten maken met een klein deeltje van hun eigen geschiedenis.
Om het helemaal neer te leggen bij 'als de kinderen erom vragen...' vind ik een zwaktebod als ouder. Je moet ook nog zelf nadenken en je hebt je eigen verantwoordelijkheden. Ook voor de onaangename kanten van het leven, het voorbereiden van je kinderen daarop en je kinderen ermee leren omgaan.

Tsjor

Tsjor

"En ze hadden iemand die antwoord kon geven op hun vragen om informatie. Dat is bij Sas niet zo."
Hoezo niet? Sas kent die mensen toch ook? Daarnaast beweer jij hierboven dat kinderen niet zelf gaan vragen naar opa's/oma's e.d. die ze niet kennen. Dat heb ik in mijn posting weerlegd.

"Bovendien denk ik, dat ik zelfs een bezoek in een korsakovkliniek een keer had georganiseerd, al is het maar om kinderen kennis te laten maken met een klein deeltje van hun eigen geschiedenis."
Nou, ik vind het niet gezond om je kind(eren) zoiets op te dringen.

"Om het helemaal neer te leggen bij \'als de kinderen erom vragen...\' vind ik een zwaktebod als ouder."
Dat mag jij vinden, maar ik respecteer de wil van mijn kinderen in deze.
"Je moet ook nog zelf nadenken en je hebt je eigen verantwoordelijkheden. Ook voor de onaangename kanten van het leven, het voorbereiden van je kinderen daarop en je kinderen ermee leren omgaan."
Daar is nog tijd en ruimte genoeg voor, voor als ze er wél aan toe zijn.

Gr. Poezie.

Primavera

Primavera

09-01-2011 om 15:42

Tsja

Tsjor:"Als volwassene moet je in staat zijn om ervoor te zorgen dat je kind heel weinig merkt van eventuele onrust. Het is de taak van een volwassene om je kind te leren dat er van alles kan gebeuren in het leven, en hoe je daarmee omgaat."
Ex-schoonfamilie en daarmee eventueel de natuurlijke vader na tijden weer opeens toelaten in het leven van Sas haar dochter gaat geheid een hoop onrust te weeg brengen.
Het vervelende is dat als het later negatief uit blijkt te pakken je alleen niet meer terug kan en het kind dat wel op haar bordje krijgt.
Het kan de taak van een volwassene zijn om dit risico uit te stellen tot het kind ouder en sterker staat. Of dat in deze situatie ook zo is kan ik niet beoordelen. Sas hopelijk wel.
Ik ken een dergelijke situatie waarbij een mooi-weer vader en diens familie het leven van het betreffende kind er beslist niet beter op maakt. Vader en zijn ouders eisen het kind op als het hun uitkomt vanwege het heilige bezoekrecht, maar laten rustig verstek gaan als ze iets leukers in hun hoofd hebben, steken verder nooit een poot uit als het nodig is en geven geen cent, ze liggen dwars als er ergens officieel toestemming voor moet (leuk om als enige niet mee te mogen met een schoolreisje omdat vader van iedere macht die heeft ook gelijk gebruik wil maken, alleen omdat hij de moeder geen nieuw leven gunt).
Vandaar dat ik eerst uit zou gaan zoeken hoe het rechtswege allemaal zit als dit meisje omgang krijgt met haar grootouders.
Per slot van rekening als het aan hen had gelegen was Sas haar dochter vlak naar de geboorte al kwijt geweest en zij daarmee ook. De verwekker heeft letterlijk zijn eigen dochter laten straffen in zijn plaats. Ik ben niet erg gecharmeerd van vaders die een kleine baby laten opdraaien voor wat zij hebben uitgespookt.
Tweede kans? Mwah, in ieder geval niet over de rug van dit kind. Hooguit een tweede kans voor de dochter deze kant van haar familie te kennen op het moment dat het haar uitkomt.
Groeten Primavera

Veel aannames

En die kun je alleen maar corrigeren als je het gesprek aangaat. Natuurlijk wel eerst alleen, zonder kind. En dan nog in eerste instantie altijd zelf erbij. Ik zou mijn kind nooit naar onbekende mensen laten gaan.

Poezie, de vader van het kind is helemaal niet in beeld, dat is in jouw situatie anders.

en heel erg in het algemeen, niemand 'wil' met vervelende zaken zoals een korzakov-patiënt of delinquente vader geconfronteerd worden. Laat staan dat een kind dat 'wil'. Alleen hoort het wel bij het leven. Natuurlijk kijk je naar wat je kind aankan, maar dat geldt ook voor de leuke dingen van het leven. Een babietje gooi je ook niet in het zwembad. Die leer je eerst zwemmen. En daarvoor laat je het kind onder je eigen begeleiding kennis maken met water. Om nu te gaan wachten tot het kind zegt dat ze wil zwemmen, zonder dat je ooit bij water bent geweest....
Ik heb daar inderdaad een andere mening over. En dan vind ik een beroep op- 'ik respecteer de wil van mijn kind' erg hoog geblazen', maar uiteindelijk een zwaktebod van een ouder. Die 'wil' is iets waar je zelf aan sleutelt, zie het zwembad.

Tsjor

Sas

Sas

09-01-2011 om 17:53

Reacties

Ten eersta hardstikke bedankt voor jullie reacties en meedenken met me.

Zal zo als Primavere al zei even uitzoeken hoe het rechtelijk zit. Zal daarvoor ook morgen mijn advocaat over bellen. Hij zal me waarschijnlijk doorverwijzen naar een collega van hem aangezien hij gespecialaeerd is strafrecht en niet dus in famelierecht.

Hoe zij aan mijn adres zijn gekomen moet wel via via zijn geweest. Heb contact met een vrouw die ik nog uit de gevangenis ken en zij kent zijn famelie ook via via dus. En ik vermoed dat het van haar komt. Zal het ook binnenkort met haar over hebben. Want ik ben er echt totaal niet blij mee.

Als ik advies krijg van mijn advocaat dan denk ik eerst dat ik eerst een gesrek zal aangaan met mijn ex zijn ouders . En kijken wat er achter zit. Vind ook dat ik mijn woede en haar ten opzichte van mijn ex niet de contact met haar famelie van vaders kant moet ontenemen hoe moeilijk dat ook voor me is.

In iedergeval harstikke bedankt voor jullie reacties en medeleven!

Ik hou jullie op de hoogte!

Tsjor

"Poezie, de vader van het kind is helemaal niet in beeld, dat is in jouw situatie anders." Wat maakt het verschil dan? Als hun vader niet in beeld zou zijn én ze zouden de wens hebben gehad om hun opa met korsakov te bezoeken had ik dat ook mogelijk (geprobeerd) te maken.
Verder trek je de vergelijking met leren zwemmen wat naar mijns inziens een volkomen verkeerde vergelijking is. Zwemmen moet je leren om te overleven, naar een kliniek gaan (zeker op jonge leeftijd) leert je niet te overleven. Hooguit dat "live sucks...."
Wanneer ga jij dan met je kids naar zo'n kliniek? Start daar even een draadje over als je bent geweest, wil je? Ben benieuwd!

Gr. Poezie.

Sas

Een gesprek aangaan met die familie kan natuurlijk altijd. Dan weet je in ieder geval hoe de pet staat. Toch zou ik er als ik jou was niet teveel van verwachten, ze waren toen jij nog vast zat ook niet zo geïnteresseerd dus ik zou zeker op mijn hoede zijn.

Gr. Poezie.

Marieke

Marieke

10-01-2011 om 10:41

Poezie, tsjor heeft gelijk

"Verder trek je de vergelijking met leren zwemmen wat naar mijns inziens een volkomen verkeerde vergelijking is. Zwemmen moet je leren om te overleven, naar een kliniek gaan (zeker op jonge leeftijd) leert je niet te overleven. Hooguit dat "live sucks...."

Tsjor heeft gelijk met haar opmerkingen over de rekbaarheid van "alleen als het kind erom vraagt". Jij weet hier al welke levensles je kinderen halen uit een bezoek aan de instelling. Jij vult het voor ze in en besluit voor je kind en neemt daar ook geen verantwoording voor, want " je kind vraagt niet, of je kind wil dit". Geen volwassen houding in mijn optiek.

Een bezoek aan een instelling kan een kind ook leren hoe er met veel liefde en inzet gezorgd wordt voor mensen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Ik werk in zo'n kliniek en neem mijn kinderen er soms mee naartoe. Hun conclusie is niet eenduidig maar "life sucks" is er zeker niet bij. Die is geheel voor jouw rekening en zegt wat over jou als persoon en hoe jij in het leven staat.

Marieke

En, ben jij al naar zo'n kliniek geweest met je kinderen?
Sommige dingen doe je je kinderen "niet aan" als ze er niet naar vragen en niet noodzakelijk is voor de opvoeding. Dat jullie daar anders over denken moeten jullie zelf weten, ík stel mijn kinderen niet ongevraagd aan zoiets bloot.
En om dat nou onvolwassen te noemen..... schat, je weet werkelijk niet waar je het over hebt.

Gr. Poezie.

O sorry had niet verder gelezen

Maar ik blijf bij mijn standpunt dat ik mijn kinderen dit niet wil opdringen. Dat is niet onvolwassen, maar dat zijn keuzes die ik als ouder maak. Bovendien is er geen noodzaak toe, zoals dat leren zwemmen.
Mijn kinderen zijn wel eens in het bejaardentehuis geweest waar mijn oma woonde. Dat vond ik dan wel weer nuttig, omdat ik daar zelf wat mee had.

Gr. Poezie.

Oke, oke

Ik geef toe dat ik té emotioneel reageer. Er steekt natuurlijk veel meer achter (wat ik i.v.m. herkenbaarheid hier niet wil vertellen).
Om die reden heb ik dan ook besloten dat ik beter niet meer in dit draadje kan lezen, ik kan het allemaal gewoon niet uitleggen.

Gr. Poezie.

Marieke

Marieke

10-01-2011 om 13:57

Poëzie, nog even dit lezen

Ik zie dat ik mijn punt wel heel stevig heb verwoord. Wellicht te stevig voor een lezer met emotionele wonden op dit gebied. Het spijt mij.
Blijven we nu gewoon vriendjes

Túúrlijk marieke!

Ik respecteer ook echt wel jouw visie hoor. Maar soms kun je je beter niet mengen in bepaalde draadjes, en dat was in deze het geval. (En dan spreek ik dus over mezelf hè!)

Gr. Poezie.

Balletmama76

Balletmama76

11-01-2011 om 11:24

Bij ons heeft het goed uitgepakt

Dochter (10) heeft laatste jaar naar 7 jaar zonder contact voor het eerst haar vader, oom en tante ontmoet. Zij had geen bewusste herinnering aan hun, maar het hield haar wel bezig, vader was de grote onbekende en zo ook zijn familie. Zij vroeg veel over hun voor deze ontmoeting, nu echter veel minder. Maar zij was er gewoon aan toe. Dus wij hebben het organiseerd en het was erg gezellig.

Ik heb er geen spijt van gehad, omdat het dochter en heel stukje rust gegeven had. Zij kon haar eigen beeld vormen, dat vond ik het belangrijkste. Ik heb ook nog steeds contact met haar oom en tante via facebook en haar vader via sms en meer bezoekjes zijn de plan. Ze wonen vrij ver weg in een ander land, maar dochter had wel de kans om hun te ontmoeten.

En ja, ook teleurstellingen horen in deze situaties soms erbij. Maar ook deze teleurstellingen helpen een kind om zijn eigen beeld te vormen.

Een vraag

daar moet je altijd een antwoord op geven, vind ik. Basisvorm van beleefdheid, zoiets.
Verder: '(...) een keuze van haar vader en zijn familie'. Van die vader snap ik, alhoewel ik ook niet weet waarvoor hij weggevlucht is. Van die familie snap ik niet als ze niet eens een adres hadden. Ze hebben in elk geval moeite gedaan om een kaartje te sturen.

Tsjor

En hoe lang?

Ga jij nadenken?

In elk geval ben je vanaf nu het verhaal kwijt dat ze nooit naar je omgekeken hebben en dat het vreemden zijn. Ze hebben zich bekend gemaakt, ze kijken naar je om.
Van een afstand is het lastig om te bedenken wat je overhoop haalt. Dus voordat je daar antwoord op hebt, dat kan wel eens heel lang duren.

Vandaar mijn vraag: hoe lang ga je nadenken?

Tsjor

Dat wordt dus de lente

'Niets beter om na te denken dan tijdens het wieden van zevenblad.'

Tsjor

Fiorucci

Fiorucci

15-01-2011 om 08:14

Neenee tsjor ot

Als je werkleijk aan de slag wilt, kun je nu al dode plantenresten weg knippen, dat is echt een januari/februariklusje.

Blaadjes (o.t.)

Ik herken zevenblad pas als er blaadjes aanzitten. Dus ik blijf nog even binnen.
Tsjor

Fiorucci

Fiorucci

16-01-2011 om 10:42

Tsjor(ot)

Ik bedoel oude resten van vaste planten, zevenblad zit nog onder de grond..

Niets gemist (ot)

Ah, gelukkig, dan heb ik nog niets gemist. Tsjor

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.