Relaties Relaties

Relaties

Vriendin

Vriendin

02-01-2011 om 21:44

Wat kan dit zijn (gedragsproblemen?)


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

07-02-2011 om 10:47

Vic (en de anderen bedankt voor positieve voorbeelden)

Inderdaad, mijn vriend is 50. Hij heeft een paar langere relaties gehad toen hij 18-28 jaar was. Van eentje weet ik het fijne niet maar hij was toen nog heel jong dus dat vind ik niet zo meetellen. Een andere relatie werd na een paar maanden (waarbij meteen al werd samengewoond) verbroken omdat vriendin vreemd ging. Hij heeft ook nog een relatie van twee jaar gehad (ook meteen gaan samenwonen) waarbij huwelijksplannen bestonden. Wat ik van die relatie weet is dat dezelfde problematiek meespeelde als die ik heb. Overdreven heftige ruzies, stijfkoppigheid van zijn kant. Inmiddels heeft hij veel meer zelfinzicht maar hij doet er zo verrekt weinig mee.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

07-02-2011 om 10:48

Eens met vic

Ik ben het wel eens met Vic, al die strijd en dat gedoe tussen jullie, dat belooft niet veel goeds.

Maar ik geloof dat wij dezelfde soort ervaringen hebben gehad met relaties dus dat verklaart het eea.

En goeie adviezen neem je pas over als je zelf zo ver bent. Ik zou in elk geval blijven latten als ik jou was!

Vic

Vic

07-02-2011 om 11:35

Ik had het nog niet eens over samenwonen! Dat lijkt me evident, dat moet je voor jezelf en je kind niet willen. Zoveel spanningen, stress en dagenlang doorsudderende onenigheid. Ik heb een (lat-) vriend die niet de makkelijkste is. Goed werkende strategie als hij weer eens blijft hangen in een mokbui, is door hardop te concluderen dat ik weinig goed bij hem kan doen. Ik ga verder niet in de verdediging of tegenaanval. Dán gaat hij nadenken en komt tot de conclusie dat hij een hoop gedoe om niets maakt.

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

07-02-2011 om 13:13

Narcissa

Ik hoopte al op een reactie van jou, als ervaringsdeskundige. Wat me telkens weer hoop geeft is dat hij heel in het begin heeft gezegd dat ik moest weten waar ik aan begon omdat hij een nerveus type is. Hij weet dus best waar de schoen wringt maar ik mag hem er niet aan herinneren. Mijn probleem is eigenlijk dat het me slecht lukt mijn schouders erover op te halen, eigenlijk wrijf ik hem te veel zijn gebreken in. Goede kanten heeft hij ook en die benoem ik ook regelmatig maar het lukt hem elke keer weer om die te laten overschaduwen door zijn moeilijke gedrag. De samenwoonplannen zijn reeds afgeblazen, ik ben misschien wel dom maar niet gek.

Hoop

Maar waar is jouw hoop precies op gebaseerd? Dat hij het in het begin onderkend heeft? Maar daar heb je weinig aan als jij er niet over mag beginnen en jij de neiging hebt om zijn gebreken in te wrijven.

Volgens mij is hier echt wel mee om te gaan, maar niet als er ergernissen van jouw kant en nervositeit van zijn kant op dat moment spelen. Een rustig gesprekje op zijn tijd als jullie een moment van verbondenheid hebben.

Ben zelf trouwens ook weer lekker aan het doordraaien. Een klein iets, voor een "normaal mens" zou er geen vuiltje aan de lucht zijn, is voor mij weer aanleiding om aan de relatie met mijn lief te twijfelen.

Fély

"Gelijk hoef ik niet te hebben maar misschien is het verstandig om zijn fouten te accepteren in plaats van hem die telkens in te wrijven."

Daarin wil je dus gelijk hebben: als ware een 2 stapsraket. Misschien (h)erkent hij jouw kritiek wel maar is het voor hem te moeilijk om die naar jou toe, hard op te erkennen. Daarbij is ook belangrijk: wat is de storende factor voor jou: iets praktisch (nooit opruimen of zijn ondergoed laten slingeren) of zijn het andere dingen.

"Wat bedoel je met een workaround?"
Soms wil je perse dat hij de boodschappen doet of dat ene klusje maar het gebeurt maar niet. Ik maak de afweging hoeveel het mij kost om dat te laten doen -of kan ik het zelf- of het zo te laten met alle ergernissen erbij. Kijk, ik denk dat mannen niet goed kunnen plannen en ook niet goed kunnen zeggen dat ze iets niet kunnen of willen en dat het vast niet zal gebeuren tenzij je enorm gaat zeuren. Dat gaat niet gebeuren. Sommige dingen laat ik doen, sommige klussen. Het is niet goedkoop maar het gebeurt tenminste, op een manier die ik heb bedacht (en soms hij ook).

"Een hond wil ik niet, al zal het geblaf me vertrouwd in de oren klinken."

Haha, ik moet er ook niet aan denken.

Narcissa

Dat is precies wat IK nu moet doen. Afstand nemen, dingen zien zoals ze zijn. Ik ben nu aan het doordraaien en in staat iets heel goeds finaal kapot te maken. Alleen maar door vijand nr. 1.

Wat is het soms vermoeiend. Ben benieuwd of vriend van SB ook in staat is zichzelf een spiegel voor te houden, of bereid is in de spiegel te kijken die SB hem voorhoudt.

Fély

Nou goed

zal misschien een vervuiling van dit draadje betekenen maar vooruit. Ik ben nieuw hier, soort van import. En mijn vriend is hier geboren en getogen. Ik ken hem al een tijdje van een afstand want hij is een hele oude ex van mijn vriendin. Soms stoort me dat een beetje als de kliek blijft hangen in verhalen van langlee. Maar goed, ik ben nu eenmaal een vreemde buitenlandse eend in de bijt. De stamkroeg is een soort van tweede huis van allemaal en ik ben zeker opgenomen in de groep. Maar het gaat me een beetje de keel uithangen dat in welke van de 2 stamkroegen we uitgaan, iedereen het wel eens met iedereen heeft gedaan. Ik word dus wekelijks wel met een ex geconfronteerd. Zelf ben ik zeker geen onbeschreven blad hoor, maar mijn talrijke exen bevinden zich allemaal in mijn thuisland, met uitzondering van mijn ex-man. Ik weet dat hij een affaire heeft gehad met een iets oudere mede-kroeggenote. Toen ik gister vroeg of ik die wel eens gezien had, zei hij "ja, gister zat ze naast je". Dat was dus ex nr. 5 in een paar maanden waar ik niet omheen kan. Ik heb helemaal geen trek meer om hem nog daarnaar toe te vergezellen. Maar het is nou eenmaal zijn thuis en gaat sinds 30 jaar minstens 2x per week een avondje daarheen. Niet dat hij doorzakt hoor, zo is hij niet, maar het is voor hem gewoon ontspanning. Ik zit al de hele dag thuis na een pijnlijke kaakoperatie vanmorgen en vreet me meer en meer op. Heb gezegd dat ik hem niet wil zien vandaag, en misschien de hele verdere week ook niet. Kijk het gaat nergens over, dat weet mijn verstand ook wel, hij is stapelverliefd op me en plakt als een prittstift aan me als we uit zijn. Maar bah, ik baal er van. En van mezelf, kinderachtige jaloerse aanstelster.

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

07-02-2011 om 20:16

Totaal o.t. (soap)

Zitten we sinds gisteravond boos naar elkaar te mailen, een uur terug heb ik hem nog geschreven dat als hij nog één keer aankomt met "oh, je geeft mij weer overal de schuld van" ik de relatie met hem resoluut dbeëindig (en zoiets méén ik ook), loop ik de deur uit met de verkeerde sleutels zodat ik hem moest bellen omdat hij het reservesetje heeft. Hij komt eraan, hij klonk zelfs wel vrolijk, waarschijnlijk voelt hij zich héél onmisbaar nu.

dc

dc

07-02-2011 om 22:35

Fély

"Maar bah, ik baal er van. En van mezelf, kinderachtige jaloerse aanstelster. "

Wat ik een in je verhalen mis, is een beetje humor en liefde voor jezelf. Waarom zou je je niet af en toe mogen aanstellen als een jaloerse feeks? Geen enkele vrouw vindt het leuk om met exen geconfronteerd te worden. En jaloersie is een gezond teken, als het niet te ver wordt doorgevoerd.

Mijn man is nu aan het logeren bij een vrouwelijke collega die ik nog nooit heb gezien, en ik kan je verzekeren, dat ik mijn jaloezie vrij duidelijk heb gemaakt Hij doet zijn werk door me gerust te stellen, zo'n 30 keer, en ik laat hem zijn vrijheid en gun hem het logeren bij een collega in plaats van in z'n uppie in een hotel zitten.

Als je nou een beetje liever voor jezelf bent, en jezelf wat minder hard beoordeelt, kun je misschien beter omgaan met je relatie?

"Als je nou een beetje liever voor jezelf bent, en jezelf wat minder hard beoordeelt, kun je misschien beter omgaan met je relatie?"

The story of my life. Ik reageer nogal fatalistisch en dramatisch. Humor en zelfspot geen probleem. Maar juist dat liefde voor mezelf is een steeds terugkerend thema. Het wordt weliswaar minder, maar bij tijd en wijle zoek ik (en vind altijd) weer een reden waarom ik niet gelukkig mag zijn. Eindelijk heb ik iemand gevonden die goed in zijn vel zit en stapeldol op me is. Het heeft even geduurd voor ik hem toe liet in mijn leven.

De bui zal wel weer overtrekken en dan kan ik weer genieten van onze liefde. Maar ik wacht nog even met gezamelijk uitgaan.

Fély

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

08-02-2011 om 16:20

Oppergod (narcissa)

En toen kwam hij met de sleutels, we hebben de rest van de avond zwijgend bij elkaar gezeten en toen we gingen slapen heb ik hem gezegd dat ik het lief van hem vond dat hij bijna een uur in de auto heeft gezeten om de deur voor me open te doen, hij had ook kunnen zeggen: zoek het maar uit, ik ben nu boos op je. Inmiddels zitten we weer boos te mailen, hij blijft mijn seksuele verleden afkraken en ik heb gezegd dat mijn libido inmiddels tot het nulpunt is gedaald en dat dit niet goed zal komen totdat hij inziet dat hij me er niet op moet blijven aanvallen.

Ik ben t ff kwijt. Ik dacht dat jij hem bekritiseerd had op zijn gedrag en dat hij daar niet mee om kon gaan. Ben jij nu degene die iets fout heeft gedaan? Je kunt iemands verleden toch niet afkraken? Het hoort toch bij degene die je hebt gekozen? Voelt hij zich bedreigd of keurt hij jouw verleden -en daarmee ook jou- af?

Ik heb ook een behoorlijk wild leven geleid, voor en na mijn huwelijk. En mijn vriend weet daar van af. Niet tot in de kleinste details hoor, dat interesseert hem niet. En zoals ik al zei, ik word wekelijks met zijn verleden geconfronteerd. Het is een deel van hem en ik zal er aan moeten wennen dat de dames in kwestie nog in zijn omgeving verkeren. Hij is nu met mij en we zijn heel erg verliefd. Sprak haar verstand.......

Maar om op jouw verhaal terug te komen, jullie hebben dus allebei kritiek op de ander. Hij op jouw verleden en jij op ....?

Fély

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

08-02-2011 om 17:15

Fély

Ik heb kritiek op zijn felle, vijandige manier waarop hij zijn ongenoegen uit over zaken waarmee hij het niet eens is. Dit kan van alles zijn, onder andere mijn verleden dus. Van elke mug wordt een olifant gemaakt. Verderop is een nieuw draadje over iemand die een te innige vriendschap heeft met een ex (relatieproblemen met ex bespreken en als bonus een slippertje). Zelf heb ik het contact met een ex van 30 jaar geleden verbroken, niets dubieus bij, gewoon vriendschappelijk, heb het niet bij hem gemeld noch expres verzwegen.

Zo'n vriend wil ik ook, die me accepteert zoals ik ben. Dan maar met exen geconfronteerd worden, zolang zulke contacten redelijk oppervlakkig blijven heb ik daar ook geen moeite mee, ik denk dan "en nu ben ik lekker aan de beurt". Dat het een ex is zal wel zo z'n redenen hebben, denk ik dan maar. Wat bij mij beginnende jaloezie helpt bestrijden, is haar bij hem op te hemelen (wat een leuke meid) en op een gezellige manier met haar om te gaan. If you can't beat them, join them.

Zijn "beste" ex

is mijn beste vriendin. En daar heb ik in het geheel geen moeite mee, ook al vindt zij het noodzakelijk om tentoon te spreiden dat ze hem ook intiem heeft gekend. Een andere belangrijke ex is nog steeds een goede vriendin van hem op ons eerste afspraakje heeft hij me meegenomen naar een feest van haar. Leuke meid, lijkt sprekend op mij . Maar ik weet dat ik iets speciaals voor hem ben. Hij heeft altijd zijn vrijgezellenleven geleid, ook al had hij een vriendin en nog nooit met iemand samengewoond. Met mij doet hij dingen waarvan hij nooit had durven dromen die ooit te doen. Om maar iets banaals te noemen: samen boodschappen doen. Zijn vrienden en familie slaan steil achterover als ze horen dat mijn schat op zaterdagmiddag met mij door de binnenstad struint, of een erotische winkel van binnen heeft bekeken. Of dat hij zijn heilige verre vakantie inkort zodat ik met hem mee kan gaan.

Al met al, ik heb niets te klagen en zijn exen zijn geen bedreiging. 't Is gewoon irritant elk weekend wel eentje tegen het lijf te lopen, met uitzondering van mijn vriendin dan.

Maar goed, Fély zou Fély niet zijn als ze niet regelmatig bevestiging nodig heeft dat ze toch echt de allerleukste is.....

Even ter illustratie en misschien inhakend op narcisme in het onderstaande draadje, hiervoor ging ik anders om met jaloezie of onzekerheid. Als ik voelde dat ik jaloers of onzeker werd, ging ik meteen in de tegenaanval: alvast aandacht van andere mannen zoeken.

Vriendin

Mijn ex was ook zo; als ik een keertje een uurtje later de afwas deed, ging-ie door het lint. Dat duidt vaak (bij hem nooit een diagnose gesteld, want hij vond zelf dat er niks mis was met hem..) op een lichte vorm van autisme, Aspergers syndroom bijvoorbeeld. Maar de moodswings en het opvallend extraverte gedrag kunnen ook op andere dingen wijzen, bijvoorbeeld een bipolaire stoornis (ook wel bekend als "manische depressie") of zelfs Borderline. Dat bijzonder extraverte zou dus de "manische" kant kunnen zijn.

Nu ben ik geen psych, en alleen een echte kan een diagnose stellen. Maar ja, je kunt iemand alleen helpen als diegene er zelf voor open staat, dus afgezien van wat googlen over dit soort stoornissen kun je er niet veel mee. Ik ben blij dat ik bij mijn ex ben weggegaan indertijd, want er viel voor mij niet mee te leven, ook omdat hij zelf niet zag dat er iets scheef zat.

+slimme brunette+

"Zo\'n vriend wil ik ook, die me accepteert zoals ik ben."

Dat gun ik je echt van harte. Verdien je ook. Goed dat je je grenzen stelt en bewaakt. Aan jouw begrip voor hem komt ook een eind. Ik vind dat jouw vriend maar boft met iemand zoals jij. Jammer dat hij (nog?) niet in staat is dat te waarderen.

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

09-02-2011 om 00:32

Fély

Begrip, een overvloed aan begrip. Maar ik houd nog altijd net iets meer van mezelf (en mijn dochter) dan van welke vent ook. Als het niet meer leuk is en naar mijn idee waarschijnlijk ook nooit zal worden dan ben ik weg, ik ga mijn leven niet aan hem opofferen. Of hij met me boft weet ik niet, misschien heeft hij wel iemand nodig die haar schouders over zijn boze buien ophaalt, een vrouwelijke versie van de man van Narcissa. Maar hij mist wel iets, ik kan heel leuk zijn, ben prima relatiemateriaal, heb geen complexen.

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

09-02-2011 om 00:32

Fély

Begrip, een overvloed aan begrip. Maar ik houd nog altijd net iets meer van mezelf (en mijn dochter) dan van welke vent ook. Als het niet meer leuk is en naar mijn idee waarschijnlijk ook nooit zal worden dan ben ik weg, ik ga mijn leven niet aan hem opofferen. Of hij met me boft weet ik niet, misschien heeft hij wel iemand nodig die haar schouders over zijn boze buien ophaalt, een vrouwelijke versie van de man van Narcissa. Maar hij mist wel iets, ik kan heel leuk zijn, ben prima relatiemateriaal, heb geen complexen.

+ Brunette +

+ Brunette +

17-02-2011 om 13:16

Hèhè, ik heb de diagnose.

Aan allen die met mij meeleefden: na een vreselijke alles-of-niets-ruzie van twee weken waarbij we ons elk in ons eigen huis hebben zitten opvreten en hebben geprobeerd elkaar zoveel mogelijk met rust te laten om te kunnen nadenken ben ik er eindelijk uit. Mijn vriend is géén narcist. Het is gewoon een koppigerd met een kort lontje en een grote bek. Het is goed geweest dat ik alle mogelijkheden heb onderzocht en jullie hebben me daarbij erg geholpen, een huisarts laat bij ernstige gezondheidsklachten tenslotte ook onderzoek doen om te kijken of het geen kanker of chronische ziekte is maar gelukkig, de uitslag is goed.

Waarom ik vind dat hij geen narcist is? De belangrijkste redenen:

- Hij heeft vreselijke spijt betuigd over bepaalde uitlatingen van hem, door chronische miscommunicatie had hij niet door dat hij me met bepaalde uitspraken erg heeft gekwetst.

- Vanwege enkele foute relaties uit het verleden heb ik mezelf te veel als de verstandigste partij gezien en heb hem onnodig vaak benaderd als "alwéér een moeilijk geval". Zodoende zag ik bepaalde ontkenningen van hem als symptoom van de ziekte (niet willen inzien dat hij fout zat) terwijl ik - lang verhaal - uiteindelijk zelf degene bleek te zijn die te kampen had met een onverwerkt verleden.

Tot die conclusie ben ik helemaal in mijn eentje gekomen, hij heeft me niet gemanipuleerd of doelbewust een bepaalde richting in gepraat, hij heeft zich de laatste dagen juist heel erg ingehouden om geen contact op te nemen om me niet te beïnvloeden, ondertussen doodsbang dat ik het bijltje erbij neer zou gooien.

Vrouwen (vriendinnen, forumsters) die elkaar proberen te steunen hebben vaak de neiging elkaar gelijk te geven en de man over wie wordt geklaagd als de kwaaie pier te zien. Dat is lief bedoeld en vaak ook broodnodig om de moed erin te houden maar het is soms niet wat je nodig hebt. Aan degene die zei dat mijn vriend dolblij met mij moet zijn wil ik dan ook zeggen: néé, ik ben het die in mijn handjes moet wrijven met zo´n reuzenvent. Hij houdt ontzettend veel van me en nu een aantal telkens terugkerende items is opgelost denk ik dat hij een stuk relaxter zal worden.

SB schreef:
"Gelijk hoef ik niet te hebben maar misschien is het verstandig om zijn fouten te accepteren in plaats van hem die telkens in te wrijven."

Mannen en het toegeven van fouten: ik ken er meer die dat niet goed kunnen dan wel. Mannen doen dat meestal anders. Die geven je gelijk zonder het hardop te zeggen. Maarja misschien heb ik ze er onbewust op uitgekozen hoor ;-0

+ Brunette +

+ Brunette +

18-02-2011 om 00:36

Lekker nuchter

Je slaat de spijker op zijn kop, ik zocht er veel te veel achter.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.