Relaties Relaties

Relaties

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

09-02-2011 om 10:31

Aan degenen met (ex) minnaars met wie ze een goed geestelijk contact hadden.

Mijn verhouding met een getrouwde man is verwerkt (mag ook wel eens, een jaar later), de lust was al snel weg maar soms had ik nog vlagen van heimwee naar de goede gesprekken, met name omdat mijn huidige vriend juist niet zo goed is in communiceren. Vannacht viel opeens het kwartje, al wist ik het eigenlijk ook al wel maar het was een hele tijd meer een soort mantra waar ik maar half in geloofde.

Met een minnaar staat er minder op het spel als je heel open tegen hem bent. Je kunt ruzie over een bepaald onderwerp krijgen maar zelfs als het op een beëindiging van de verhouding zou uitdraaien dan staat je hele wereld niet op losse schroeven. Aangezien je niet bij elkaar woont en ook niet echt een deel van elkaars leven uitmaakt (kinderen, familie, vrienden, enz.) staat er niet zoveel op het spel als je eens iets gedurfds zegt. Bij een vaste partner denk je toch langer na voordat je met pijnlijk nieuws komt. Bovendien is de kans op ruzie toch al minder groot omdat je nooit wrijvingen hebt over vuile sokken, vervelend kroost en geldproblemen, de enige ruzies gaan doorgaans over jaloezie: wanneer ga je nou eens bij je vrouw weg, balen dat je je afspraakje met mij niet kon nakomen omdat je bij haar schoonmoeder op bezoek moest. Hoewel ik lange tijd heb geloofd dat mijn minnaar echt van me hield - hij zette tenslotte zijn huwelijk voor me op zijn spel - besef ik dat echte liefde inhoudt dat je bereid bent er vol voor te gaan en het risico te nemen dat de vuile sokken de relatie uiteindelijk de das omdoen. Als iemand dat niet wil of durft is het geen echte liefde maar geilheid gecombineerd met diepe sympathie.

Moest het even kwijt, ik heb te doen met degenen die nog aan het begin van het loslatingsproces staan.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

09-02-2011 om 10:37

Ja,

het is een soort van makkelijk weg te vluchten in een andere relatie, die je niet zo serieus hoeft te nemen. Maar je kunt het ook gebruiken om eens te kijken naar wat je mist in je huidige relatie en daar op een constructieve manier aan werken.

En, slimme brunette, ben je zo slim als je zegt, we willen jouw berichtjes echt maar een keertje lezen hoor! Of zijn er OOLers die ze graag twee keer zien☻☺

Even anoniem

Even anoniem

09-02-2011 om 14:07

Was het maar zo simpel

Ik geloof dat het ook anders kan zijn Slimme Brunette en Koentje. Vooruit dan, in dit draadje dan maar open worden, hopelijk hier geen katten op je kop dat je er zelf bij bent. Dacht ik ook altijd, maar dit is me echt overkomen en overvallen... Ik ben verliefd geworden op een vrouw. En ben daar enorm van in de war geraakt. In de 40, nooit eerder gevoelens gehad voor een vrouw. En héftig! Het fysieke was zo ondergeschikt, maar emotioneel... Ik voelde me voor het eerst in al mijn facetten begrepen. En was dat het maar alleen, want dan kun je nog denken dat ik genoot van de aandacht. Maar ik vind haar geweldig. En bij alle mooie dingen die ik lees, denk ik, dat had ik haar willen vertellen, met haar had ik naar die voorstelling gewild... ze is geen minuut uit mijn kop. En niet door de dingen die ik ontving van haar, maar ik mis haar gewoon, om bij haar te zijn, alleen maar zijn... Het is nu 4 maanden geleden en elke dag overspoelt het me wel een keer, dat ik letterlijk misselijk word. Dat was ook tijdens. Wat dat betreft vind ik die heftige gevoelens helemaal niet fijn. Ik wenste echt dat ik haar nooit was tegengekomen. Ik was ook nergens op uit, maar het gebeurde gewoon... En zij was de wijste, stoppen want ze wilde mijn relatie niet kapot maken, ook een kind... Verstandig ja, en eigenlijk fijn datz e het zo deed, amar ooo, wat zou ik wensen dat ik weer even bij haar kon zijn...
En wat wij hadden, is niet tussen mij en mijn man. Wordt het ook nooit. Ik hou wel van hem, maar wat er tussen haar en mij gebeurde... geen idee wat het was, maar nog nooit eerder meegemaakt en nooit eerder zo gevoeld...

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

09-02-2011 om 14:59

Even anoniem

Tja, dit is natuurlijk een atypisch verhaal. Rottig hè, dat je niet alles kunt hebben. Ik herken me in je ex-minnares, ook ik heb uit liefde losgelaten. Minnaar en ik hebben vele malen uitgebreid alle voors en tegens van een scheiding afgewogen. Hij hield van beide vrouwen en kon niet kiezen. Dus toen heb ik dat maar voor hem gedaan.

Even anoniem

Ik vind jouw verhaal hartverscheurend. Ik geloof dat jij echt verliefd bent op een persoon, wat niet voortkomt uit honger naar aandacht of reflectie. Verder weet ik niets te zeggen, behalve sterkte met het gemis.

Fély

Even anoniem

Even anoniem

09-02-2011 om 16:39

Verliefd...

Verliefd ja... Zelfs dat heb ik lang niet aan mezelf durven toegeven. Wel dat ik iets dieps voor haar voelde maar het was een vrouw, verliefd kon niet... Maar ja, het is wel zo. Het heeft maar ene half jaar geduurd, dat eindigde nu 4 maanden geleden. Heb het twee maanden geleden pas aan een goede vriendin durven vertellen. Dat luchtte wel op, dat ik het even kon delen... Pfff...
Nou ja, ooit zal het slijten toch?

Flowertje

Flowertje

10-02-2011 om 10:36

Zit er midden in

Ik zit er nu midden in. Ruim een jaar geleden kondigde mijn man aan dat hij het niet meer zag zitten met me. Tegelijkertijd sloot hij vriendschap met een stel waarvan hij wist dat ik me aangetrokken voelde tot de man. De vriendschap werd hecht (ook met mij en wederzijdse kinderen), man kon na een jaar van twijfels nog steeds niet beslissen of hij nou wel of niet met mij verder wou. Uit zelfbescherming nam ik steeds meer afstand in onze relatie. En het leek haast onvermijdelijk: ik werd waanzinnig verliefd op de man van het stel. We kregen een verhouding en de liefde kwam erg diep te zitten. Zo diep dat ik van plan was mijn man (die nog steeds niet wist wat hij wou) te verlaten. Ik heb mijn man verteld dat ik wilde scheiden en toen raakte hij in paniek. Hij wil me niet kwijt etc etc. Dat voelt goed want ik hou nog steeds van hem. Maar aan de andere kant hou ik ook vreselijk veel van die andere man. Ik heb nu dus een rationele keuze gemaakt: ik ga verder met mijn man. Dat doe ik vooral voor mijn kinderen die ik het liefst een scheiding wil besparen. Ik heb het mijn minnaar/geliefde verteld. Zijn hart brak. Zo ook de mijne. Verstandelijk heb ik de juiste keuze gemaakt. Gevoelsmatig helemaal niet. Ik heb het er heel erg moeilijk mee.
Ik weet dat velen van julie mij zullen veroordelen over mijn verhouding. Dat mag. Het is ook heel slecht. Wat bij mij ook meespeelt is dat mijn man in het verleden meerdere malen is vreemdgegaan. Dat in combinatie met die twijfels die hij (weer) had over onze relatie heeft gemaakt dat mijn hart openstond voor een andere man.

Heartbounce

Heartbounce

11-02-2011 om 09:12

Flowertje

Je bent te hard voor jezelf. Natuurlijk is het niet goed om een relatie met een ander te hebben terwijl je nog in een relatie zit, maar je gevoel laat zich niet leiden. En ... je hebt er toch niets mee gedaan? Terwijl je man dat wel heeft gedaan. Hij mag trots op je zijn!! Goed van je dat je vecht voor je relatie. Maar dat kan alleen als je zelf ook nog heil zit in de relatie.

Ik heb het in een eerdere relatie voor de kinderen geprobeerd, maar dat werkte niet. Nu ga ik weer door een moeilijke periode (zie draadje verdriet hierboven), maar ik hou wel degelijk nog van mijn man en dan geloof ik dat het gaat werken, het voelt in ieder geval heel anders.

Sterkte en wees lief voor jezelf, want van jezelf kun je nooit scheiden

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

11-02-2011 om 10:15

Heartbounce, correctie

Flowertje heeft er wel degelijk iets mee gedaan, ze is een verhouding begonnen, dus niet alleen maar verliefd geweest. Gezien de omstandigheden verbaast me het niets, haar man doet halfslachtig, het vlees is zwak, vergissen is menselijk en wat dies meer zij.

Dat men zich schuldig gaat voelen ten opzichte van eigen man en kinderen, het lijkt me niet me niet meer dan normaal. Maar ik mis vaak één partij in dit soort verhalen: de vrouw van de minnaar, om niet te spreken van haar kinderen. Zolang die vrouw een abstract wezen op de achtergrond is, is het niet zo moeilijk om excuses te bedenken om je geweten te sussen maar als je te maken krijgt met een vrouw van vlees en bloed, schaam je je dan niet? Ik wel, dus verzocht ik mijn minnaar zijn vrouw in te lichten zodat ze een keuze kon maken. Dat heeft hij gedaan, in eerste instantie werd onze verhouding gedoogd, ik heb haar persoonlijk leren kennen, er ontstonden vriendschappelijke gevoelens en mijn geweten verbood uiteindelijk om een vriendin pijn te doen. Als er ook nog kleine kinderen in het spel waren geweest dan was ik niet eens aan een verhouding begonnen, dát zou mijn geweten hoe dan ook niet hebben aangekund. Niet dat ik mezelf nobeler vind dan bijvoorbeeld Flowertje, ik ben gewoon oprecht benieuwd hoe men dit soort ethische details voor zichzelf rechtvaardigt.

Martine

Martine

11-02-2011 om 22:42

Slimme brunette

In mijn geval begon ik me pas echt schuldig te voelen toen ik zijn vrouw leerde kennen. Een hartstikke leuk mens. Ik heb toendertijd wel tegen mijn minnaar gezegd dat hij het haar moest vertellen, zodat zij zelf keuzes kon maken. Waarschijnlijk wist hij toen al wat ik nu weet: dat hij nooit bij haar weg zou gaan voor mij. En dus heeft hij het thuis gelaten voor wat het was.

Waar ik me nu wel schuldig over voel, zijn zijn kinderen (en natuurlijk die van mij). Ik heb nooit licht gedacht over onze affaire, en onze kinderen trokken in die tijd erg veel met elkaar op, maar als ik dan nu zijn zoontjes zie, krimpt mijn hart toch ineen. En ik ben zo gek op ze, ze zijn net zo prachtig als hun vader!

Groetjes,
Martine

+ Brunette +

+ Brunette +

12-02-2011 om 01:10

Martine

Het zou interessant zijn te weten waarom hij er uiteindelijk met een ander vandoor is gegaan. Was het huwelijk niet goed meer en was het vroeg of laat toch wel tot een scheiding gekomen? In dat geval hoef je je niet zo schuldig te voelen. Maar het kan natuurlijk ook dat zijn verhouding met jou de druppel was en dat hun huwelijk er zo slecht van werd dat er geen redden meer aan was. In dat geval zou je niet al te jaloers op de nieuwe moeten zijn, zoals ik het lees zou jullie relatie (als jullie voor elkaar zouden hebben gekozen) met allerlei obstakels zijn begonnen en hadden jullie het uiteindelijk misschien niet eens gered, daar staat veel zinnigs over in het boek "De duivelsdriehoek".

Even anoniem

Even anoniem

12-02-2011 om 10:47

Laatste gesprek

Uit het niks ontving ik afgelopen maandag een mail van haar... Ze wil een gesprek. Om het goed af te sluiten... Wist niet dat zij ook zo modderde... En ik kan wel gaan dubben maar ik weet dat ik zal gaan. Onverstandig... Hoop als ik haar zie dat de gevoelens over zijn... En zo niet, ben ik waarschijnlijk terug bij af...

+ Brunette +

+ Brunette +

12-02-2011 om 23:58

Even anoniem

Hmmmm, een laatste gesprek kan heel nuttig zijn om een periode beter achter je te laten en als je geluk hebt denk je "is dat nou alles" wanneer je je geliefde terugziet. Word alleen geen Heintje Davids met telkens weer nieuwe afscheidsconcerten. Dus daarna geen p.s-jes meer. Schrijf desnoods op wat je allemaal kwijt wilt en werk het punt voor punt af tijdens Het Gesprek. En laat er vooral geen seks van komen.

Even anoniem

Even anoniem

13-02-2011 om 12:44

Niet meer slim?

Is het slimme eraf?
Je hebt helemaal gelijk, en ik hoop dat ik (en zij!) verstandig zijn. Maar ik ben de controle over mezelf wel een beetje kwijt. Ik laat het gewoon maar gebeuren. En wat gebeurt, gebeurt. Blijkbaar is dit de weg om het af te kunnen sluiten. Met omwegen ja... Hoop dat er geen omweg gaat komen, en ik kan me van alles voornemen, maar als ik me voel zoals ik me altijd bij haar voelde, tsja... We zullen zien.

Martine

Martine

13-02-2011 om 17:02

Brunette

Brunette (al dan niet meer slim, haha), ik weet helemaal niet zeker of hij met die ander verder is gegaan. Het heeft zijn huwelijk wel verder doen wankelen. Deze liefde is thuis opgebiecht en zelfs familie en vrienden zijn op de hoogte. Waarom hij in hemelsnaam deze liefde van de daken schreeuwt (en dus zijn vrouw nog erger kwetst) is mij een raadsel. Je hebt gelijk, misschien was er al geen redden meer aan, ik weet het niet.

Eigenlijk moet ik het ook allemaal niet willen weten ook, nietwaar? Al vind ik het nog elke dag erg moeilijk. Ik mis hem gewoon heel erg!

Groetjes,
Martine

+ Brunette +

+ Brunette +

13-02-2011 om 21:35

Martine

Je weet het eigenlijk allemaal wel: je moet het inderdaad niet willen weten. Ik heb die fase ook gehad hoor, maar inmiddels kan het me echt niets meer schelen. Misschien dat deze minnares van hem heeft geëist dat hij het thuis ging vertellen? Mijn eigen vader heeft meerdere minnaressen gehad alvorens er met eentje definitief vandoor te gaan. Waarschijnlijk hoort dat bij het loslaatproces, eerst wat oefenen met anderen en op een dag de grote stap (scheiding) durven nemen. Zijn tweede vrouw zat beduidend harder achter hem aan dan die anderen, ze had er ook helemaal geen moeite mee een huisvader van zijn gezin los te weken, ze was harder en gewetenlozer dan die anderen. Moet je daar jaloers op zijn? Het is geloof ik de enige persoon op de wereld die ik haat. Om op jou terug te komen: je weet niet wat er allemaal meespeelt. Laat het los (staat geloof ik in de top tien van irritante OOL-uitdrukkingen).

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.