Relaties Relaties

Relaties

EmmaBruinsma

EmmaBruinsma

04-04-2011 om 16:46

Inspiratie gezocht voor tekst trouwkaart

Mijn vriend en ik gaan in oktober in stilte trouwen, op een maandagochtend om 9 uur. We willen geen feest, geen cadeaus en geen poespas. (Het is voor allebei ons tweede huwelijk, een grote bruiloft hebben we allebei al een keer gehad.)

We willen wel een kaartje sturen na afloop aan onze familie en baaste vrienden. Maar wat zet je daarop? Wie helpt ons?

Op de voorkant willen we zetten:

Peter en Emma zijn getrouwd op 10 oktober 2011

Maar binnenin?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
mijk

mijk

04-04-2011 om 17:23

Waarom?

Als ik zo'n kaartje krijg wil ik weten waarom ik dat krijg. De bruiloft is al geweest dus het is geen uitnodiging maar wat dan wel? Moeten mensen een cadeuatje geven, ga je je naam veranderen? Komt er nog een borrel.

Volgens mij hangt daar de tekst vanaf. Ik zou gewoon niet zo goed weten wat ik zou moeten doen met de mededeling wij zijn getrouwd. Niet rot bedoeld overigens ik kan me alle redenen om klein te trouwen heel goed voorstellen. Maar bij elke tekst die je schrijft is de beginvraag toch echt:

Wat wil je met je tekst bereiken...

En dan weet je ongeveer wat er in de tekst moet staan..

Mijk

Sassie

Sassie

04-04-2011 om 18:01

Hier een leuke….

de fokster van onze hond was getrouwd (het was voor zowel haar als haar man het 2e huwelijk) en heeft achteraf een kaartje gestuurd uit naam van de honden….weet niet of jullie huisdieren hebben..

Er stond zoiets van: Op…datum zijn onze baasjes getrouwd. Ze zijn momenteel ….weken op huwelijksreis naar…..en wij mogen mee.

Ik vond het een heel leuk kaartje om te ontvangen en toch wel fijn dat ze het lieten weten.

Maxime.M

Maxime.M

04-04-2011 om 19:07

Google

als je googled op "in stilte getrouwd" kom je wel wat dingen tegen.
Hier een gedichtje wat ik daarnet vond:

Laat het bekend zijn.... Wij zijn getrouwd!
Jawel, echt waar!
En dat zonder groot feest.
Hierbij toch een kaartje
Om iedereen te laten weten
Wat de datum is geweest!

Sinds 10 oktober 2011 zijn wij officieel in de echt verbonden, waarna wij aan jullie dit kaartje verzonden.

Lou

Lou

04-04-2011 om 19:22

Wat ook kan

Niets! Als je tenminste alleen maar de mededeling de wereld in wil sturen dat je getrouwd bent. Dat doe je met dat kaartje. Hoef je er ook geen openklapkaartje van te maken, nog makkelijker.

krin

krin

04-04-2011 om 21:28

Enige ervaring

Ik heb een keer zo'n kaartje gehad, en hoezeer ik ook iedereen de allerstilte bruiloft die ze willen gun, zo'n kaartje heeft voor mijn gevoel een hoog lekker-puh-gehalte. Terwijl ik natuurlijk zelden zo bedoeld zal zijn.
Dus inderdaad, als er geen uitnodiging voor een borrel bij zit, en er geen reden is als een naamswijziging, zou ik al heel tevreden zijn als je het mij in het voorbijgaan meldde, tussen neus en lippen door. Kan ik je nog oprecht feliciteren ook.

Trouwbericht achteraf

Prima toch? Gewoon een vriendelijke melding van de huidige stand van zaken. Correct.

Hoeft helemaal geen borrel bij, geen cadeautjes ook. Het is gewoon een mededeling.

Oh ja

gewoon een kaartje zonder binnenkant dus. Hoef je ook geen originele gedichtjes te verzinnen (al zijn de gegeven suggesties leuk!)

Kaaskopje

Kaaskopje

05-04-2011 om 00:54

Nieuwsgierig

Als jullie toch niets voor jullie huwelijk willen organiseren en op het ´goedkope´ uur willen trouwen, waarom dan pas in oktober?
Ik geloof dat ik dit heugelijke feit toch even persoonlijk met de ouders en eventuele broers en zussen zou bespreken en niet via een kaartje. En ook niet te achteloos. Mijn schoonzus en zwager zijn ook in stilte getrouwd en dat kwam ons toch wat rouw op het dak. Dat ze zonder toeters en bellen wilden trouwen kan me niet zoveel schelen, maar 'Oh ja, we zijn vorige week getrouwd.' is niet helemaal mijn stijl. Dat jullie al een keer getrouwd zijn en het daarom sober willen houden snap ik helemaal, maar directe familie en heel erg goede vrienden vinden het misschien toch een beetje jammer als ze het via een kaartje moeten horen. De rest zou ik inderdaad een kaart sturen met de mededeling dat jullie getrouwd zijn.
Je kunt de tekst heel kort houden: Wij hebben een nieuwe stap gezet in ons leven. Wij hebben ervoor gekozen om geen feest te geven en laten je daarom via deze weg weten dat wij 10 oktober zijn getrouwd. Liefs Emma en Karel de Wit-Bruinsma

klaver

klaver

05-04-2011 om 09:20

Dubbel

Ik vind het ook dubbel. Of je deelt het feit dat je trouwt en daar hoort een samenzijn bij. Of je ziet het als een administratieve handeling en dat kun je dan aan mensen laten weten als het een keer zo uitkomt.

Naam inleveren - beetje o.t.

is dat nou persé ongeemancipeerd?

Of is het een teken van saamhorigheid, met z'n allen dezelfde achternaam? Dat het op een dag weer kan veranderen, da's een ander verhaal.

ishtar

ishtar

05-04-2011 om 12:39

Bromvlieg

dat was inderdaad mijn reden. Lekker makkelijk allemaal dezelfde achternaam.
(dat mijn achternaam er een van 13 in een dozijn is heeft wel meegespeeld, hij raakt zonder mij echt niet uitgestorven)
En ik heb mijn naam niet ingeleverd, ik heb er alleen een 'te gebruiken' naam bijgekregen. Mijn eigen naam blijft altijd van mij.

Lou

Lou

05-04-2011 om 12:48

Wat een verschillen

Leerzaam dit. Ik vind het dus helemaal niet raar, zo'n kaartje met een mededeling en verder niets. Als ik 'm zou krijgen, zou ik een kaart terug sturen of bellen of ook niets doen, afhankelijk van hoe goed ik het bruidspaar zou kennen.

Ik zou het dan weer wel raar vinden als er op de binnenkant van het kaartje zo'n ambtelijke tekst zou staan als 'via deze weg willen we jullie laten weten' (sorry Kaaskopje) dan zou ik toch gaan vermoeden dat je voor je verdriet bent gaan trouwen. En 'oh ja trouwens vorige week zijn we getrouwd' zou ik ook wel grappig vinden. Lekker niks zeggen tegen de wereld omdat je in stilte wil trouwen, maar achteraf is het natuurlijk geen geheim voor de wereld en vertel je het. Zo maar tussendoor, of met een kaartje. Nee, ik kan het niet raar vinden.

Maxime.M

Maxime.M

05-04-2011 om 12:59

Gewoon leuk

oh ik vond toen die kaart uit Las Vegas erg leuk en ik heb mijn collega daarna dus een felicitatiekaart gestuurd. Ik weet niet hoe de directe familie het opgevat heeft trouwens, het kan zijn dat zij het wat minder leuk vonden.

Maxime.M

Maxime.M

05-04-2011 om 13:36

Zakelijk - privé

Op mijn werk heb ik toendertijd gewoon mijn eigen naam gehouden, vond ik wel zo makkelijk, iedereen kende me zo. Prive ging ik wel langzamerhand mijn mansnaam aannemen (eerst nog dubbele naam) en nu alleen nog zijn naam. Ik vind het leuker, we heten nu allemaal hetzelfde man, ik en kinderen.

koentje

koentje

05-04-2011 om 14:38

Wij zijn 'stiekem' getrouwd

toen ik zwanger was. Op het geboortekaartje stond na de trotse ouders zijn... en ...:

Hun ja woord was te horen op 13 mei,
geloof me of niet; ik was er zelf bij!

en dan de naam van onze zoon.

Cobi...

'Het zou een teken van saamhorigheid zijn als mannen en vrouwen de mooiste naam als familienaam zouden kiezen'

Ja, dat hebben man en ik gedaan. of eigenlijk ik alleen. ik heb nl zo'n suffe saaie oergewone familienaam (en los daarvan ook nog eens geen overmatig denderende band met mijn familie) dat ik het helemaal niet erg vond om hem in te ruilen voor de naam van mijn man. Echt, mijn naam klinkt veel mooier. Overigens heb ik op mijn werk nog wel jarenlang mijn meisjesnaam gevoerd omdat ik het uitermate truttig vond om voor zakenrelaties opeens anders te heten. Eigenlijk heb ik onze verhuizing naar de diagonaal andere hoek vh land 10 jaar terug aangegrepen om helemaal 'om' te gaan.

Kiki

Kiki

05-04-2011 om 16:24

Ik heb een heel suffe achternaam

toch heb ik hem gehouden. T'is namelijk mijn naam. Bij de verloskundige kon het niet eens, toen ze het vakje getrouwd aanvinkte, veranderde hij automatisch mijn naam naar die van mijn man. Dat wil ik niet, want zo heet ik niet. Oo, uhm nou dan zeggen we toch dat je niet gehuwd bent, dan staat de naam goed. (dat dacht ik dus niet, ik ben wel getrouwd, je past het programma maar aan)

Overigens toen wij heel kleinschalig trouwde (was achteraf toch iets groter dan wij wilde) hebben wij het later geen kaarten gestuurd. Ik vond het kaartjes en cadeautjes bedelen en we hebben het niet voor niets zo klein gehouden.

Volgens mij zijn er nu nog mensen die niet weten dat man en ik getrouwd zijn. Stuur gewoon een mailtje ofzo als je het perse wilt delen. Of nog beter, vertel het je moeder die zorgt er wel voor dat iedereen het te weten komt

Hier neemt de man ook wel eens de naam van zijn vrouw aan

Ik wist pas dat dat mogelijk was, toen ik al overal officieel was aangemeld onder mevrouw Duitsenaam. Erg vond ik dat niet, want ik werd veel geplaagd met mijn achternaam. Maar ik kon er schijnbaar niet aan wennen. Als ik word opgeroepen bijv. bij de dokter met "Frau Fély Duitsenaam", blijf ik altijd rustig zitten.

We zijn overigens in Las Vegas getrouwd en hebben een foto van ons tweeen in the Little White Chapel als kaartje gestuurd.

ishtar

ishtar

05-04-2011 om 18:01

Cobi

mijn broer trouwde ruim 2 maanden na mij, en toen de ambtenaar daar een rondje zichzelf voorstellen (met hand schudden) deed, floepte toch automatisch mijn eigen naam eruit. Het is wel even wennen
Maar, ik heb hier ergens een keer mijn voor- in combinatie met mijn achternaam in het draadje van 'zo noem je je kind niet' gezet. Ik ben dus wel blij met mijn 'aangenomen naam'.

Asa Torell

Asa Torell

05-04-2011 om 20:52

Mansnaam

Gek, ik ben er ook heel lang fel op tegen geweest maar sinds iedereen vrij kan kiezen uit elkaars achternaam ben ik dat gevoel helemaal kwijt. Gelukkig maar, want een aantal vriendinnen veranderden sindsdien van naam, om naar mijn idee goede redenen, en ik ben blij dat ik dat gewoon fijn kan vinden voor ze. Terwijl het in de praktijk natuurlijk nog evengoed grotendeels op de traditionele keuze uitkomt.
Overigens, mijn kinderen hebben mijn achternaam en ik dacht daarmee destijds wel enigszins 'wild' te zijn maar in mijn helemaal niet erg avant-garde werkkring komt het zoveel voor dat het bijna de nieuwe norm lijkt. En er heeft ook nog niemand van opgekeken bij instanties oid. Ik geloof dus wel degelijk dat er een redelijke hoeveelheid mensen gebruik maakt van de nieuwe mogelijkheden, in elk geval meer dan bij de introductie werd voorspeld.

Kiki

Kiki

05-04-2011 om 21:25

Cobi, bij ons in de stad stuurt de gemeente

aan de 18-jarige zoon van mijn alleenstaande buurvrouw de rekening voor de gemeentebelastingen, want natuurlijk moet dat naar de man.

Zo vooruitstrevend zijn ze hier niet.

Maar ik ben er trots op dat met mijn lastige gedrag vrouwen bij de verloskundige voortaan hun eigen naam kunnen opgeven.
Ik kras het woord "meisjesnaam" trouwens ook altijd door, wat nou meisjesnaam, het is mijn eigen naam.

Ja ik ben er uitermate gevoelig in, daar ben ik me terdege van bewust.

Hahaha cobi...

EmmaB, die gedachtenkronkel had ik ook al!

Tja. ik moet eerlijk zeggen dat ik best snel gewend ben aan mijn nieuwe naam. Hij voelt heel echt & passend. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik closer ben met mijn schoonfamilie dan met mijn eigen. Misschien dat dat ook uitmaakt. Eigenlijk zeker weten. Ik voelde me meer een 'T' dan een 'S' eigenlijk...

Ingrid

Katrien

Katrien

05-04-2011 om 22:38

Ook ot-reisbureau

Ik boek een reis. Ik vul mijn naam overal in en de naam van echtgenoot en dochter enkel bij het vakje "medereizigers". Ik betaal met mijn kredietkaart.

En dan worden alle documenten naar mijn echtgenoot verstuurd en staat mijn naam plots enkel bij de medereizigers. Zomaar.

Ik heb toch eens een goed klapke gedaan met de reisagent. Ze gaan het nooit meer doen...

Katrien

Vermakelijk (o.t.)

Mijn eigen naam cq geboortenaam cq meisjesnaam heeft nooit zo eigen gevoeld. Er zijn bákken mensen die zo heten en het is ook geen bewust gegeven naam geweest, dit in tegenstelling tot mijn voornamen. Díe hebben mijn ouders met zorg voor me uitgezocht, die achternaam kreeg ik er maar bij. Ik heb dus bewust gekozen voor de achternaam van Genistus en dat dat een "traditionele keuze" is, zal me worst wezen

Pluk53

Pluk53

06-04-2011 om 10:37

Genista

"die achternaam kreeg ik er maar bij" Die achternaam is wel jouw link met je geschiedenis. Zo ben je wel gekend bij iedereen. Snap niet dat vrouwen daar "zomaar" afstand van doen.
Mijn vrouw heeft jaren met de autoriteiten gebakkeleid; uiteindelijk krijg je het wel zoals je wilt .

Mans naam

heb ik overgenomen... toch ben ik best wel geemancipeerd, hoor
Als kind riep ik al dat als ik zou trouwen en die man zou een iets betere achternaam hebben dan ik (1 van de 3 meest voorkomende namen), zou ik hem zo overnemen. En dat heb ik gedaan. Met volle tevredenheid!
Ik heet nu hetzelfde als mijn kinderen en dat voelt voor mij heel goed.
Had ik een andere achternaam gehad, hadden de kinderen wellicht ook mijn naam gekregen en dan had mijn man ook meegedaan, zegt hij.
En Pluk, mijn geschiedenis? Alleen mijn familie kent mijn geschiedenis, mijn vrienden en kennissen niet eens en dat is prima zo. Familie heeft die naam niet nodig om de geschiedenis te onthouden...

Jons

Hanne.

Hanne.

06-04-2011 om 11:16

Goede redenen

Ach geschiedenis, in mijn geschiedenis komen vele achternamen voor. Toevallig is de wet en regelgeving altijd zo geweest dat ik de achternaam van mijn vader gekregen. Was dat anders geweest had ik misschien de achternaam van m'n moeder gekregen. Mijn geschiedenis hangt echt niet aan één naam vast.

Ik vond zelf dat ik een goede reden had om van naam te wisselen. Eigen naam is er nl een van 13 in een dozijn met een hoog pestgehalte.

Stomverbaasd was ik dus toen mijn schoonzusje haar, in mijn ogen neutrale naam, inruilde voor die zelfde naam.

Pluk

't Is maar hoe je het voelt. Die geboortefamilienaam van mij voelt totaal niet als "van mijzelf". 't Is een formaliteit. Bovendien heten er teveel zo en daardoor komt het onhandig vaak voor dat je verwisseld wordt met een ander. En die andere naam die ik nu heb gekozen is evenmin praktisch, maar heeft voordelen Hij voelt overigens net zo eigen of oneigen als mijn geboortenaam. Ik snap dan weer niet goed hoe mensen zo aan hun eigen achternaam kunnen hechten

Massi Nissa

Massi Nissa

06-04-2011 om 11:27

Verrassende schoonmoeder

Ik heb mijn eigen achternaam gehouden toen we gingen trouwen. Bewust, zodat er iemand in het gezin een neutraal klinkende (lees: niet Arabisch uitziende) achternaam heeft, altijd handig in deze onzekere tijden. Het was wel moeilijk kiezen omdat man toevallig een erg mooie achternaam heeft, die zijn vader (mijn schoonvader dus) zelf heeft uitgekozen.
Eenmaal getrouwd en op visite bij mijn schoonouders, vroeg mijn schoonmoeder welke achternaam ik had gekozen. "Die van mijn vader," zei ik. Schoonmoeder tot mijn verbazing reuze enthousiast, want zij had OOK haar eigen achternaam aangehouden omdat ze zo dol was op haar eigen vader. Ik vond het frappant en ook leuk om te weten.
Groetjes
Massi

Maylise

Maylise

06-04-2011 om 13:01

Mijn naam is mijn naam

Ik heb geen bijzondere achternaam, hij is in het buitenland onuitspreekbaar maar het is wel mijn naam. Het is naam van mijn vaders familie en de naam die ik mijn hele leven al draag. Ik ga die niet zomaar inwisselen voor de naam van iemand anders. Ik vind het uitgangspunt er achter vervelend. Van oudsher is het tenslotte zo dat je van de familie van je vader naar de familie van je man gaat als een stuk bezit. Dat ben ik niet. Mijn naam is gewoon mijn naam en blijft dat ook. Overigens zegt mijn moeder regelmatig hoe spijtig ze het vindt dat het toen ik geboren werd niet mogelijk was om de naam van de moeder aan het kind te geven. Ze had me eigenlijk veel liever haar eigen (bijzondere) achternaam gegeven.

Mijn oudste kinderen (van een andere vader) dragen mijn achternaam en mijn jongste kinderen die van hun vader. Over dat laatste heb ik ook even na moeten denken maar uiteindelijk er mee akkoord gegaan omdat mijn naam veel gewoner is en dus zeker niet met uitsterven is bedreigt terwijl de naam van mijn man veel minder voorkomt.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.