Relaties Relaties

Relaties

tonny

tonny

18-08-2011 om 19:03

Wat verwacht je van grootouders?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Schoondochter

Schoondochter

19-08-2011 om 23:33

Ja, dat herken ik wel (lang)

dat gevoel te hebben onderaan het prioriteitenlijstje te staan. En ook dat dit vervelend is, vooral voor mijn man. Ik merkte ook dat constant het gevoel hebben dat je onderaan de prioriteitenlijst staat op een gegeven moment ook reactie oproept. Bij ons in ieder geval wel. We kregen echt minder zin om aandacht aan schoonmoeder te besteden.
Wat ik verwachtte was belangstelling, maar die kwam vrij minimaal. Ik hield haar op de hoogte van het wel en wee van de kinderen en zo liet ik het ook wel eens weten als een kind ziek was. Niet in de verwachting dat ze meteen dan op de stoep zou staan, maar een keer vragen hoe het nu ging zou ik wel leuk hebben gevonden. Maar dat deed ze echt nooit. Na verloop van tijd ben ik er dus mee opgehouden. Daarnaast maakte ze een tijd lang onderscheid tussen oudste en tweede. Ze was gewoon aardiger tegen oudste en katte tweede regelmatig onnodg af. Was soms echt sneu. Hoewel ik zelf niet ben opgegroeid met Opa's en Oma's die alom tegenwoordig waren, gebeurde het hier dus wel dat Opa's en Oma's kwamen bij het afzwemmen enzo. Oudste nodigde Oma ook een paar keer uit, maar die kwam niet, terwijl het zwembad echt vlakbij was en ze wel beloofd had te komen. Ook andere uitnodigingen om ergens te komen kijken werden niet gehonoreerd. Alles was belangrijker dan onze kinderen. Het was des te zuurder omdat we wisten dat Oma voor andere kinderen, die niet eens kleinkinderen waren, wel van alles deed en ze de naam had zo ongelofelijk dol op kinderen te zijn. We hebben het wel altijd zo gedaan dat de kinderen in ieder geval onze frustratie niet merkten, maar met name mijn man voelde zich heel erg afgewezen en was in die tijd nauwelijks naar zijn moeder te krijgen. En we hielden op Oma uit te nodigen voor dit soort bijzondere dingen. Op verjaardagen is ze trouwens wel altijd trouw geweest en dat doet ze nog.
Ondertussen zijn we jaren verder. De situatie is gelukkig wat gemilderd. Ik heb (met dank aan het forum) geprobeerd geen verwachtingen meer te hebben en dat ook op mijn man over te brengen. Ik vond wel dat we een keuze moesten maken: ofwel de relatie in stand houden, maar dan ook eens in de maand/zes weken naar haar toe gaan, ofwel de relatie verbreken zodat we de teleurstelling niet meer zouden hebben. Maar in het laatste geval vond ik wel dat hij er over moest nadenken hoe we aan de kinderen zouden verkopen dat we niet meer naar Oma gingen en wat voor voorbeeld we dan zouden geven. We bleven gaan. Vaak niet zo vaak als ik nodig vond, maar vaker dan mijn man uit zichzelf gedaan zou hebben. Een tijd geleden begonnen we ineens verschil te merken: we kregen niet meer op alles (lees: onze keuzes) commentaar en we hadden niet meer het gevoel dat alles wat we zeiden verkeerd kon vallen. Het werd ineens gezelliger en dat is goed. Dat maakt het ook weer gemakkelijker om te blijven gaan. Maar aan de kinderen vragen hoe het met hen gaat doet ze nog steeds niet, is mij opgevallen. Wat mij positief verraste was dat ze echt belangstellend was toen mijn man plotseling in het ziekenhuis werd opgenomen. Jaren eerder ging dat heel anders.
Ik verwacht overigens niet dat het per se zo zal blijven als het nu is. Uit ervaring weet ik dat de dingen daar kunnen veranderen en dat zien we dan wel weer. Ik probeer niets meer te verwachten en te koesteren wat nu goed is....
Jee, di zou misschien beter in het draadje hier beneden passen, maar ik laat het toch maar hier staan. Heeft zowel met verwachtingen over grootouders als ouders te maken. Toch?

Maylise

Maylise

20-08-2011 om 00:50

Kaaskopje

Het nadeel van ouders (en andere familie) niet meer op verjaardagen uitnodigen is dat de kans heel groot is dat je elkaar dan helemaal nauwelijks meer ziet. Je schrijft zelf ook al dat dit een valkuil is. Als familie iets verder weg woont (maar niet heel ver) en je het op zich wel goed met elkaar kan vinden maar geen beste vrienden bent dat de kans heel groot is dat je elkaar nauwelijks meer ziet als dat soort vanzelfsprekende contact momenten wegvallen.

Het fijne van een verjaardag te vieren waarbij de familie ook welkom is dat je zo een aantal keren per jaar hebt dat je sowieso contact met elkaar hebt. Natuurlijk kan je ook zeggen we doen niet meer aan verjaardagen maar spreken daarbuiten af. In de praktijk merk je dan echter dat het er vaak bij blijft. Het is dat wat te vrijblijvend en voor je het weet zie je elkaar nauwelijks meer. Afstand creëert vaak meer afstand en dan verwatert het contact steeds meer .

Dit geldt natuurlijk niet voor familie waar je toch al deur bij plat loopt. Die zie je toch al vaak genoeg en dat is samen verjaardag vieren minder belangrijk.

Overigens vonden en vinden mijn kinderen dat oma echt op de verjaardag hoort. Toen ik klein was kwamen de oma's en opa's altijd. Bij mijn kinderen kwam mijn moeder bijna altijd. Zelfs toen we niet in hetzelfde land woonden plande ze vaak vakanties zodat ze bij ons was met de verjaardag. De kinderen vonden het altijd geweldig als oma kwam. Nog steeds wordt ze altijd uitgenodigd.

Kaaskopje

Kaaskopje

20-08-2011 om 01:58

Oma en opa

Hier komen opa en oma ook standaard op al onze verjaardagen. Dat is iets wat ze persé ook zelf willen en dit traditie houden we in ere. Mijn dochters mogen uiteraard hun verjaardag vieren met familie en vrienden, maar man en ik kiezen ervoor dat niet meer te doen.

Fiorucci

Fiorucci

20-08-2011 om 08:25

Mimi

NOu, ik snap je punt wel een beetje, maar het is volgens jou toch een beetje het voor wat hoort wat. Als ik nou stelselmatig genegeerd zou worden en ze zouden zich naar opstellen....ja, dan konden ze de boom in. Maar ze afrekenen op het feit da ze hun leven leiden en er zeer van genieten....ik bedoel, als ze dan toevallig op hawaii wonen en terugkomen als ze ouder worden, neem je ze dat dan ook kwalijk en kunnen ze dan ook de boom in?

mimi

mimi

20-08-2011 om 09:20

Genieten

Natuurlijk mogen ze genieten dat vind ik juist goed.
Maar dan wil ik ook genieten als ik ouder ben, en niet vastzitten aan mantelzorg. Ik wil heus wel wat voor ze doen, net zoals je dat voor vrienden doet, maar ik ga er niet wekelijks schoonmaken, boodschappen doen, chauffeuren, hen wassen... , enzovoort. Er zijn heel wat vrouwen van middelbare leeftijd die er een dagtaak aan hebben (schoon) ouders te verzorgen. Dat gaat me dan te ver.

Lizelotje

Lizelotje

20-08-2011 om 09:36

Fiorucci

Lees eerst even mijn berichtje in het draadje hieronder.
Ik vind dat Mimi wel een punt heeft.Ik vind het nogal wat om tegen je kind te zeggen dat als je ouder wordt dichter bij te komen wonen zodat je hulp krijgt.
En verder heeft dit inderdaad denk ik met belangstelling te maken.Mijn schoonouders tonen ook totaal geen belangstelling in mij,mijn man of de kinderen.Ze weten net hoe ik heet,hoe de kinderen heten,hebben geen idee wat voor karakter wij hebben,wie we werkelijk zijn.Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt deze mensen later te helpen.
Mijn moeder is er ook niet altijd,heeft gelukkig ook een heel sociaal leven,staat ook niet altijd klaar,simpel omdat ze geen tijd heeft,maar toont wel belangstelling en helpt wel als het echt nodig is,door ziekte ofzo.

Kaaskopje

Kaaskopje

20-08-2011 om 10:18

Cobi

Ook bij dit onderwerp blijk ik een verwachtingloos mens te zijn. Ik heb echt nooit van mijn schoonmoeder verwacht dat ze uit zichzelf bij zou springen, wanneer dan ook. Het scheelt dat haar karakter en opvattingen ervoor zorgen dat ik ook geen zin heb om door haar verzorgd te worden, maar dan nog. (Verder best mens hoor, ze bedoelt het allemaal goed) Maar door aan te nemen dat mensen wel voor je zullen zorgen onder bepaalde omstandigheden kweek je een bodem voor ontevredenheid. Als de ouders van Mimi die verwachtingen hebben vind ik dat dus niet verstandig. Maar om bij voorbaat al te zeggen dat je ze met gelijke munt gaat terug betalen omdat ze niet opgepast hebben of logeerpartijtjes hielden en dergelijke gaat mij te ver. Als ik Mimi was zou ik wel duidelijk afspreken dat voor hen ook geldt dat ze geen vakanties, weekendjes of uitstapjes en dergelijke afzeggen om voor hun te kunnen zorgen, dat ze daar echt eigen oplossingen voor moeten regelen. Ik vind het eigenlijk niet meer dan normaal om daar duidelijke afspraken over te maken.

Fiorucci

Fiorucci

20-08-2011 om 10:25

Lizelotje

Maar iemand die heel ver weg woont, kan soms meer belangstelling tonen dan je moeder om de hoek. Ik zal nooit iemand verwijten een eigen leven te willen leiden.
Want dat kan ook inclusief warme belangstelling, is mijn ervaring.

Kaaskopje

Kaaskopje

20-08-2011 om 10:25

Mimi

Als ze verwachten dat jij het totale huishouden overneemt zou ik inderdaad ook duidelijk afspreken dat ze daar beroepshulp voor moeten inschakelen als dat nodig is. Misschien moet je ook voor jezelf bepalen tot wanneer jij ze hun zelfstandigheid gunt, of vanaf welk moment je vindt dat je eigenlijk niet anders kunt dan toch maar te helpen. Ik zou er niet te star mee omgaan en je ontspanning in de vorm van vakantie te nemen wanneer je daar zin in hebt. Ik geef je gelijk dat je ze er best aan mag herinneren dat zij het er ook van genomen hebben en dat je dat soort zaken niet gaat afzeggen omdat er boodschappen gedaan moeten worden. Daar moeten ze op tijd zelf (of met jouw hulp) een oplossing voor zoeken. Maar ik denk eigenlijk dat zich dat in de praktijk vanzelf zal regelen.

Lizelotje

Lizelotje

20-08-2011 om 11:21

Fiorucci

Dat bedoel ik eigenlijk ook,mijn moeder toont belanstelling,maar heeft haar eigen leven,dat heeft niets met afstand te maken.Maar ik denk dat dit ook het punt is van Mimi,niet de afstand.

Tirza G.

Tirza G.

20-08-2011 om 17:24

Mimi

Het zijn je schóónouders. Dus het lijkt me logisch dat je man daar dan fijn gaat mantelzorgen. Tenslotte hebben ze de eerste 20-25 jaar van zijn leven waarschijnlijk alles voor hem gedaan, betaald en verzorgd.
Als we gaan plussen en minnen, dan is hij dus nu eens aan de beurt. Toch?

Tirza

Moontje

Moontje

20-08-2011 om 19:14

Geen richtlijnen...

Daar zijn eenvoudigweg geen richtlijnen voor, wie zou ze immers moeten bepalen?
Wat jullie als grootouders willen doen is aan jullie, voor het ene gezin is dat veelvuldig oppassen (te pas en te onpas, al dan niet vaste dag(en)), en voor andere grootouders (mijn moeder + haar man) is dat niets.
En alle gradaties daar tussenin.

Ik vind het een rare vraag. Als jullie niet willen oppassen is dat jullie goed recht. Net zo goed als jullie wil willen oppassen, of komen kijken naar een zwem-examen, dans-optreden, toneelstukje op school etc.
Als het zo is dat jullie volwassen kinderen jullie claimen en dus altijd maar verwachten dat jullie de hele tijd opdraven, dan is het zaak dat jullie dat met elkaar bespreken. Want in dat geval zijn hun verwachtingen misschien wel hoger dan waaraan jullie wensen tegemoet te komen.
Wij hebben dus maar één oma (mijn man's kant), zij is weduwe. Ik vind het een perfecte oma. Ze loopt de deur niet plat, wij lopen haar deur niet plat, maar bij feest- en hoogtij is ze er... Musical op school, dansshow na een jaar ploeteren, zwem-examen e.d.
Ze is apetrots op haar kleindochters (nu 10 en 13), en het kost haar geen moeite om die aandacht voor hen te hebben. Als het haar wel moeite zou kosten zou ze dat niet moeten doen is mijn mening.
Net zoals mijn moeder nog nooit iets met mijn kinderen heeft gedaan, nog nooit heeft opgepast etc.
Je moet je dan niet afvragen wat voor band wij hebben, die is er hoegenaamd niet.
Dat is dan de conseqentie van het niet hebben van enige belangstelling (andere kant van het spectrum), de kinderen hebben ook helemaal niks met hen.

Beatrijs en nieuwe opa/oma

'Beste Beatrijs,

Wij zijn twee zussen van in de dertig en onze ouders zijn sinds tien jaar gescheiden. Daarna zijn er nieuwe partners gekomen. Prima, ouders hebben recht op een nieuw leven met daarbij nieuwe levensgezellen. Mijn zus en ik hebben nooit echt een warme band met deze nieuwe partners opgebouwd. Nu zijn er inmiddels kleinkinderen gekomen. En onze moeder promoot haar vriend heel nadrukkelijk als 'opa' aan onze kinderen. Wij ervaren hem echter helemaal niet als opa. Hij is niet onze vader, dus we vinden dat onze kinderen hem ook geen 'opa' moeten noemen. Kunnen we de aanspreekvorm 'oom' introduceren?

Oom in plaats van opa

Beste Oom in plaats van opa,

Het heeft iets verwrongens om de nieuwe partner van uw moeder als 'oom' te betitelen. Een oom zou een broer van een van u beiden zijn. En dat is hij niet. Hij is de nieuwe man van uw moeder. De kinderen 'oom' laten zeggen suggereert verwarrende familieverhoudingen en niet-bestaande intimiteit. Hoe moeten uw kinderen hem dan aanspreken? Als ze hem vaker zien dan een keer per jaar, kunnen ze hem moeilijk 'meneer' noemen. U en uw zus kunnen hem bij zijn voornaam aanspreken, maar voor uw kinderen is dat te familiair. Introduceer de aanspreekvorm 'opa Voornaam'. Dat klinkt respectvol en op zo'n manier wordt hij subtiel onderscheiden van de echte opa (de ex van oma), die uw kinderen natuurlijk ook kennen. Maak u geen zorgen dat de kinderen denken dat opa Voornaam hun echte opa is. Kinderen krijgen de familieverhoudingen vanzelf onder de knie. Het zal hun niet ontgaan dat ze te maken hebben met twee oorspronkelijke opa's en oma's en dat opa Voornaam, respectievelijk oma Voornaam (de nieuwe vrouw van uw vader) allebei zij-instromers zijn'

Kaaskopje

Kaaskopje

21-08-2011 om 14:29

Bij ons

Mijn man heeft geen moeder meer, dus maakt het benoemen van de nieuwe vrouw van zijn vader wat simpeler. Ze is hun oma, klaar uit. Mijn man beschouwd haar ábsoluut niet als zijn stiefmoeder. Ze is de vrouw van zijn vader, maar dat onze kinderen haar oma noemen vind hij ook normaal. Bij een scheiding zou ik de voornaam erachter plakken ook een goede oplossing vinden.
Ik zou tegen mijn schoonvader Pa moeten zeggen, maar dat ontwijk ik al succesvol 25 jaar, en tegen mijn schoonmoeder zeg ik 'voornaam', net als mijn man dat doet. Ze is zijn 'ma' niet, dus ook niet mijn 'ma'.

Marjoleine64

Marjoleine64

21-08-2011 om 14:45

Niets

ik verwacht niets, nou ja ik wil ze tot niets verplichten. Maar ze doen heel veel, en dan ga je er uiteindelijk toch een beetje op rekenen... Onze jongens zijn nu 13 en 11 (bijna 14 en 12), en gaan inmiddels allebei naar VO. Mijn ouders zijn 74 en 76, mijn schoonouders die 10 jaar ouder waren zijn enkele jaren geleden overleden. Ze woonden allebei een uur rijden hiervandaan, net als de meeste andere familie.
Even oppassen was vanwege de afstand nooit mogelijk, en structureel oppassen hadden wij en zij ook niet gewild. Maar één of 2 keer per jaar een paar dagen logeren, heerlijk voor alle partijen. Dat doen we nog steeds, al wordt het voor mijn ouders steeds zwaarder. Bij mijn schoonouders was dat - vanwege leeftijd en gezondheid - nooit mogelijk, die hebben dat met oudere neefjes en nichtjes 10 jaar eerder wel gedaan. Ik merk aan mijn ouders dat ze de logeerpartijen van hun jongere kleinkinderen wel zwaar vinden, maar ze doen het nog steeds met liefde. Met onze jongens gaan ze in die paar dagen bijvoorbeeld naar de film (zo heeft mijn vader Harry Potter in 3D gezien met de jongens), of naar een museum, of naar het zwembad.
Op (of rondom) verjaardagen komen en kwamen ze altijd wel allemaal op bezoek, en Sint en Kerst vierden we meestal wel met familie (in wisselende samenstelling).
Verder? Komen kijken bij de eindmusical van groep 8 is toch wel een must vind ik, als het haalbaar is uiteraard. Vonden mijn ouders ook beide keren erg leuk! En ze zijn geloof ik bij allebei de jongens één keer bij afzwemmen geweest, en wel eens bij een judotoernooi of voetbalwedstrijd. Meer hoeft ook niet van mij.
Marjoleine

Tirza G.

Tirza G.

21-08-2011 om 16:32

Fijne meiden

Die dochters van opa en oma Voornaam die aan Beatrijs schrijven. Hartelijke, warme vrouwen. Tjongejongejongejonge.

Tirza

Kaaskopje

Kaaskopje

21-08-2011 om 17:21

Eindmusical

Ik zie persoonlijk niet waarom een musical een must is voor grootouders. Bij ons was de ruimte er bij de oudste niet eens om grootouders erbij te halen. Alleen het gezin, niet meer. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me bij dat soort zaken ook het meest happy voel als alleen het gezin (met zoals nu eventuele aanhang) erbij is. Bij de musical van de jongste is er gekozen voor een aula met toneel in een andere school, waar meer gasten terecht konden en toen zijn opa en oma ook gevraagd. Vonden we aardig om eens te doen. Maar oma heeft er weinig aan gehad, omdat er nu eenmaal geen ringleiding voor slechthorenden was zoals in de kerk.

Fiorucci

Fiorucci

21-08-2011 om 18:16

Over deze situatie...tirza

Mijn ouders zijn gescheiden, en mijn vader heeft alweer jaren een vriendin. Mijn kinderen spreken haar aan bij haar voornaam,niet als oma, want mijn moeder is hun oma. Zij profileert zich ook niet als oma, maar gewoon als (voornaam)
Dat heeft niks met warmte te maken, Tirza, want ik mag haar heel graag en onze band is werkelijk uitstekend.

Tirza G.

Tirza G.

21-08-2011 om 21:09

Zoals cobi het zegt

Zo bedoel ik het denk ik. Tjongejonge, of dat het een prijswinnende eretitel is. Kijk, dat je wilt gaan voor duidelijkheid (alhoewel kinderen enórm veel snappen, ik vind het ook altijd knap dat ze zowel een chihuahua als een DeenseDog als hond herkennen).
De aanspreektitel oma/opa wordt door de dames gebruikt om afstand te houden én meteen maar even voor hun kinderen te beslissen dat die afstand voor hen ook nuttig/belangrijk is.
Op 'mijn' basisschool werkt een overblijfopa. Die wordt door 150 kinderen opa genoemd, óók als ze hem in de winkel tegenkomen. Dat is toch geweldig?

Tirza

Tirza G.

Tirza G.

21-08-2011 om 21:10

Fiorucci

In jouw geval ligt het blijkbaar anders dan bij deze dames, die zelf aangeven geen warme relatie te hebben. Met beiden blijkbaar niet.

Tirza

Fiorucci

Fiorucci

22-08-2011 om 07:19

Tirza

Misschien kun je je ook proberen voor te stellen dat het voor mijn moeder anders ligt. Gewoon, gevoelsmatig. Je kunt er van alles omheen verzinnen, met bijbehorende sneren, maar soms zegt je gevoel gewoon anders.
De kinderen van mijn vaders vriendin noemen mijn pa ook geen opa, maar gewoon bij zijn voornaam. Het grappige is, dat ging allemaal vanzelf, dat groeide gewoon zo.

Snuggle's

Snuggle's

22-08-2011 om 18:18

Fiorucci

Je schrijft: Mijn kinderen spreken haar aan bij haar voornaam,niet als oma, want mijn moeder is hun oma.

Dat is iets wat me wel een beetje verbaast. Wanneer ben je dan oma of mag je oma genoemd worden? Er ligt zo'n lading op als je het op deze manier doet. Je moeder is hun oma, maar je schoonmoeder ook, dus het is toch geen exclusieve titel?

Mijn vader is overleden en de nieuwe vriend van mijn moeder was gewoon vanaf het begin aan opa toen mijn zoon geboren werd. Simpelweg omdat hij bij oma hoorde. En hij voelde ook echt niet als mijn vader.

Ik vind het voor kinderen leuk om opa's en oma's te hebben. In theorie door scheiding zouden mijn kinderen 3 opa's en 3 oma's hebben, er is nog precies 1 oma over.

Snuggle's

Fiorucci

Fiorucci

22-08-2011 om 18:43

Snuggles

Ik leg geen lading, het is altijd vanzelf zo gegaan!! Ik heb daar nooit in gestuurd en ze is vanaf dag 1 met open armen hier ontvangen.
En het exclusieve zit 'm in het feit dat er een bloedband is. En nogmaals, het doet niks af aan de band die mijn kinderen hebben met mijn vaders vriendin. Maar het is niet hun oma, en ik ben niet haar dochter.

Snuggle's

Snuggle's

22-08-2011 om 19:03

Bloedband

Dat zal het verschil in inzicht zijn dan. Met een pleegdochter die gewoon als dochter voelt en de meest vreemde familie kronkels zegt een bloedband mij niet veel.

Snuggle's

Tirza G.

Tirza G.

22-08-2011 om 19:40

Schoonmoeder

Maar met je schoonmoeder heb je toch ook geen bloedband?

Tirza

tonny

tonny

22-08-2011 om 20:48

Bloedband

nee, met mijn schoonmoeder heb ik geen bloedband. Maar mijn kinderen wel

Kaaskopje

Kaaskopje

23-08-2011 om 00:08

Bloedband

Om de titel oma of opa nou aan een bloedband te hangen, mwah... ik weet niet hoor. Mijn schoonmoeder, waar niemand in de familie ook maar 1 druppel bloed mee deelt, is méér oma voor mijn kinderen geweest dan mijn ouders. We zuchten en miepen regelmatig over oma, maar ze is wel óma. Ze verdient die titel dus volledig. Mijn man heeft daar nooit moeite mee gehad.

Fiorucci

Fiorucci

23-08-2011 om 07:09

Jongens lees nou eens

IK zeg nergens dat ik erop aan heb gestuurd dat zij haar geen oma noemen,is het wel? Het is vanzelf zo gegaan!! Als MOGELIJKE verklaring, misschien de bloedband. Immers, ze kennen haar niet vanaf hun geboorte, dat zal ook meespelen. En ze zien haar misschien een paar keer per jaar. Hun eigen oma's wekelijks,minimaal.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.