Relaties Relaties

Relaties

Cocktail

Cocktail

08-09-2011 om 11:39

Update over mijn vriendschap met een man


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
mirreke

mirreke

28-09-2011 om 14:27

Cocktail, trigger

Ik zou nooit een relatie verlaten voor een ander. Ik zou een relatie alleen maar verlaten voor mezelf. Je kunt ook uit je huwelijk stappen zonder dat je 'iets' hebt met je maatje. Bovendien (maar ik heb niet het hele draadje gelezen dus misschien heb je dat wel vermeld) vraag ik me af of je maatje ook een relatie heeft of niet. Eigenlijk is dat dus helemaal niet belangrijk. Je kunt best door iemand getriggerd ineens zo duidelijk aanvoelen dat je bestaande relatie het dus echt helemaal niet (meer) is dat je uit je bestaande relatie stapt. Maar doe dat voor jezelf, voor je eigenwaarde en je zelfrespect. Doe dat omdat jij het waard bent, voor jezelf en voor je kinderen, en niet omdat er iemand op je wacht.
Als je relatie goed is of goed was, en tijdelijk een dipje heeft, dan lijkt het mij idd verstandig om bij je man te blijven. Vaak voel je dat zelf wel aan. Maar als je weg wil, doe dat dan alleen. Dus sowieso lijkt het me verstandig om afstand te nemen, zodat je ook beter kunt gaan aanvoelen hoe het nou werkelijk zit in je relatie.

+ Brunette +

+ Brunette +

28-09-2011 om 15:22

Zorgelijk

Rode krullenbol, ik begrijp waarom je zegt wat je zegt, sorry, had het even niet begrepen.

Een verliefdheid terwijl je nog in een relatie zit is een goede aanleiding eens te gaan denken wat je met de rest van je leven wilt maar het moet een keuze zijn tussen je oude partner of een leven alleen, laat de nieuwe vlam niet de hoofdmoot zijn, die staat alleen symbool voor een mooiere toekomst, of die nu wel of niet samen met hem zal zijn. Afgezien van dat het verstandiger voor jezelf is, moet je ook niet de verantwoordelijke willen zijn voor de scheiding van een ander. Laat hem zijn eigen strijd strijden.

Cocktail, ik ben er dit jaar op tijd uitgestapt, de leugens en bedreigingen werden op een gegeven moment te doorzichtig. Ik weet niet of het volgende op jou van toepassing is maar ik zou je willen aanraden op deze websites te sneupen:

http://narcismevoordummies.blogspot.com/2011/01/woordenboek-van-de-narcist.html#uds-search-results (beetje technisch onhandige website, je moet heel ver naar beneden scrollen nadat je iets hebt aangeklikt).

Ook deze is interessant: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/48625-narcisme-kenmerken.html

Verder bestaat er een boek over het onderwerp dat ik zelf ook nog graag wil lezen om niet wéér in de val te trappen als ik ooit weer eens zin zou krijgen in daten: Destructieve relaties op de schop van Jan Storms.

Tirza G.

Tirza G.

28-09-2011 om 15:59

Tja cocktail

Ik denk dat je niet eerlijk bent tegenover jezelf. Nu haal je er een 'al zes jaar rothuwelijk' bij en je sleurt je kinderen in de discussie. Maar wélke actie heb je ondernomen vóórdat je je maatje kende om dat huwelijk te verbeteren dan wel te gaan scheiden? Was het toen niet rot genoeg dan? Nu verwijt je ons forummers dat je in je huwelijk moet blijven zitten omdat wij allemaal van die behoudende truttebollen zijn, maar waarom ben je een halfjaar geleden niet gescheiden dan? Of een jaar geleden? En waarom schrijf je: ik weet ook wel dat het het verstandigst is om gewoon in dit huwelijk te blijven zitten als je daarvoor net een paar alinea's lang heb zitten betogen dat het een rothuwelijk is waar je kinderen onder leiden? Hoezo 'verstandig'?

Ik denk, dat door dit contact met je maatje je ineens dingen van je huwelijk heel negatief beziet. En daar kan ik me van alles bij voorstellen, maar erken dat dan gewoon. En stap lekker uit dat huwelijk en trek in bij je maatje. Want voor jezelf en je kinderen kiezen: dát durf je blijkbaar niet. Je hebt toch wel minstens een maatje nodig.

Tirza

Cocktail

Cocktail

28-09-2011 om 16:00

Slik

Mijn man heeft dit:

kan niet naar eigen gedrag kijken
heeft geen echte vrienden
is jaloers claimend en bezitterig
eist dat jij degene bent die dingen opgeeft (en dan heb ik het niet over de vriendschap)
is dwingend
biedt NOOIT excuses aan

En dan het stuk over:
Narcisten en de vicieuze circel van relaties
Is precies mijn man

Ik weet niet of ik wel weg durf. Hij dreigt steeds dat hij de kinderen van mij afpakt en nooit meer terug komt. Dat hij zich laat ontslaan zodat hij geen alimentatie hoeft te betalen.
Mijn vriendin zegt dat het alleen maar woorden zijn. Ik wil niet het risico lopen dat ik mijn kinderen nooit meer zie. Dat hij ze inderdaad ontvoert. Of ze iets aandoet.
Ik durf het gewoon niet. Mijn vriendin is, voor haar gelukkig, over dat punt heen gestapt. Want bij haar gebeurde precies hetzelfde. Die vader is nu dus inderdaad zijn kinderen aan het manipuleren.

Cocktail

Cocktail

28-09-2011 om 16:15

Tirza.....ik

ben een beetje het type van kop in het zand steken dus ik zag niet in dat het voor mijn gevoel steeds verder op aan het raken is.

En ik heb wel voor mijn huwelijk gevochten. Ik heb steeds keer op keer met mijn man gesproken. Maar het werkt gewoon niet. Hij gaat steeds in de slachtoffer rol. Hij vindt het wel erg makkelijk om te zeggen."Het ligt aantijd aan mij" Of tuurlijk ik zal het wel weer gedaan hebben. Of een andere goede is... het gaat al de hele dag goed en jij komt thuis en er is weer gezeur met de kinderen.

Soms na zo'n gesprek gaat het 2 weken goed. En dan begint hij weer met schreeuwen tegen de kinderen. En ons op een respectloze manier te behandelen. Ik heb er echt van alles aan gedaan. Ben naar de huisarts geweest om te kijken of hij psychische problemen heeft. Maar zolang hij niet geholpen wil worden kan ik er niets mee en de huisarts ook niet. We zijn ook in therapie geweest. Maar dan weerlegd hij werkelijk alllllllllllllllleees. Dit zijn de dingen die ik allemaal heb geprobeerd voordat ik mijn maatje leerde kennen.

Dit draadje en de gesprekken met mijn vriendin hebben mijn ogen geopend. Ook iemand hierboven schreef al dat de vriendschap me heeft doen beseffen hoe het wel kan. Een man kan wel op een lieve manier met een vrouw omgaan. Zonder haar te beledigen of zonder haar te negeren.

Cocktail

Besef wel in welk licht een aantal adviezen gegeven zijn. De relatie met jouw echtgenoot is nu pas enigszins beschreven. Vóór die tijd kwamen we niet verder dan "dat het niet zo lekker liep". Dán is het wat mij betreft logisch om te roepen de intimiteit en energie in je huwelijk proberen te steken en niet in je maatje, als je man daar jaloers van wordt. Er komt nu wel heel veel andere informatie bij. Ik zou niet durven zeggen wat "het verstandigst" is. Als een en ander werkelijk zo hoog zit, dan is het waarschijnlijk verstandiger om met de huisarts te gaan praten dan hier op het forum.

Winona Ryder

Winona Ryder

28-09-2011 om 18:49

Wat mirreke zegt

Wat een hoop mensen doen (in een al dan niet slechte relatie) is vast nieuwe schoenen zoeken en uitproberen voordat ze hun oude weggooien. De smoezen zijn enorm, want natuurlijk weet iedereen dat bedriegen niet hoort en goed is.
Ik denk dat Mirreke een goed punt heeft. Waarom kies je niet een poosje voor jezelf? Gewoon eerst je eigen leven op de rails zetten voordat je iemand anders toelaat. Ik denk dat je dan minder emotioneel afhankelijk wordt van mannen.

+ Brunette +

+ Brunette +

28-09-2011 om 21:44

Het lijkt mijn meest recente ex wel (niet de vader van mijn kind

"Ik weet niet of ik wel weg durf. Hij dreigt steeds dat hij de kinderen van mij afpakt en nooit meer terug komt. Dat hij zich laat ontslaan zodat hij geen alimentatie hoeft te betalen."

De kinderen afpakken en nooit meer terugkomen, hoe zou hij dat willen doen? Is het een buitenlander? En als hij dan zo'n moeite met de kinderen heeft, zou hij dan wel 24 uur per dag met hen samen willen zijn? Het lijkt me bluf. Ontslag nemen zal hij ook wel niet doen, hoewel, je weet maar nooit. Je moet dus zien dat je jezelf kunt bedruipen, zonder alimentatie. De vader van mijn dochter heeft destijds ook gedreigd haar mee te nemen maar er gebeurde het tegendeel: hij kijkt niet meer naar haar om. Geld krijg ik ook niet van hem, jammer dan.

Ervan uitgaande dat hij de kinderen niet zal ontvoeren, manipuleren gaat hij ze natuurlijk wel. Hoe is de band met je kinderen? Hoe oud zijn ze?

Wil je de rest van je leven bij een kerel blijven die je het leven zuur maakt omdat er een klein kansje is dat hij ze ontvoert of hersenspoelt?

rode krullenbol

rode krullenbol

03-10-2011 om 00:24

Eerlijkheid duurt het langst

Het is zonder meer een rampzalige levenssituatie, als je thuis geen thuis meer is. Thuis behoort de spreekwoordelijke veilige haven te zijn waartoe je kan vluchten als het stormt op zee. Verandert die haven in een oord waar het voor jou niet veilig toeven is, dan leef je in een omgekeerde wereld. Het spreekt voor zich, dat aan zo´n situatie zo snel mogelijk een eind dient te komen.

En hoe je het ook wendt of keert: een slecht huwelijk is een enkele reis naar de levenssituatie, dat thuis niet langer thuis is. Een one way ticket ellende, dus. Toch is het niet onbelangrijk te beseffen, Cocktail, dat dit geldt voor alle betrokkenen. Andere deel nemers aan dit forum hebben je hier ook al op gewezen: de situatie waarin je verkeert is niet alleen voor jou een uiterst problematische levenssituatie, maar automatisch ook voor jouw echtgenoot en kinderen. Niet alleen jij bent emotioneel in de kou komen te staan; maar zij ook. Nuchter geconstateerd: jullie gezin vormt op het ogenblik geen warm nest.

Je suggereert dat je heen en weer wordt geslingerd door wat je hart je ingeeft en wat je hoofd je zegt. De tweestrijd die je levert in je hoofd zou een strijd zijn tussen gevoel en verstand. Op basis van de informatie die je hier hebt aangedragen stel ik echter vast, dat je eerder heen en weer wordt geslingerd tussen twee tegenovergestelde gevoelens: aan de ene kant passie voor jouw maatje, en aan de andere kant angst voor de gevolgen.

Wie zou denken dat een hartstochtelijk verliefd persoon zijn/haar verstand compleet verloren is, vergist zich gelukkig. Zoals je zelf al aanvoelt, Cocktail, kan je verstand juist een handig hulpmiddel zijn bij het beslechten van de tweestrijd/chaos in je hoofd. Je schrijft althans: ¨Ik weet ook wel dat het verstandigste is dat ik bij mijn man blijf¨. Kennelijk wil je diep in je hart dat je verstand je gevoelsleven in goede banen leidt.

Begrijpelijkerwijs werd jouw opmerking door een aantal forumleden onmiddellijk tegengesproken. Hoe kon het ook anders? Je hebt je echtgenoot hier neergezet als ´de´ veroorzaker van jullie huwelijkse problemen. Hij beledigt en negeert jou immers naar believen; toont totaal geen respect voor jou; is verbaal gewelddadig (niet eens alleen naar jou, maar, erger nog, vooral naar je kinderen); is jaloers en claimend naar jou als partner, maar onverschillig ten aanzien van je gezondheid; en geeft jou de schuld van alles wat mis gaat, terwijl hij zelf helemaal niet open staat voor kritiek! Met hem praten heeft niet geholpen (doordat hij stelselmatig in de slachtofferrol schiet) en ook niet de therapie die jullie achter de rug hebben.

Cocktail, je hebt in niet mis te verstane bewoordingen een statement gemaakt. Dat luidt: ik blijk getrouwd te zijn met iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis die mij geestelijk mishandelt. Mijn huwelijk met hem is bijgevolg eigenlijk alleen maar hopeloos.

De zaken, zoals jij ze voorstelt, zijn dermate schrik- en huiveringwekkend, dat je wel heel stevig in je schoenen moet staan om deze nog in twijfel te durven en/of willen trekken. Zijnde een nogal sceptisch, rationeel goed onderlegd, welwillend en vooral ook moedig mens, wil ik hier toch een aantal kritische kanttekeningen en vragen plaatsen bij jouw horror story.

Ten eerste: al heb je de opmerking nogal terloops gemaakt; de uitspraak ¨Ik weet ook wel dat dat het verstandigste is dat ik bij mijn man blijf¨ is dusdanig in strijd hoe je je man hier hebt afgeschilderd, dat ik mij (net als sommige andere forumleden) oprecht afvraag: klopt dat portret wel? Tenzij er bepaalde zwaarwegende zakelijke belangen op het spel staan, zou er toch geen haar op je hoofd zijn die denkt dat het het verstandigste is om bij hem te blijven, als jij naar eer en geweten hebt vastgesteld dat je man een narcist ten voeten uit is?

Ben je misschien iemand die vrijwel altijd ´eeuwig´ twijfelt en het graag aan anderen overlaat om knopen door te hakken? Als dat het geval is, dan zou ik als de wiedeweerga werk gaan maken van het verkrijgen van meer zelfvertrouwen en autonomie. Volg een assertiviteitscursus en/of geef je op voor fitness!

Vergeet daarbij niet dat twijfel tevens een bron van wijsheid kan zijn. Ieder mens kent narcistische trekjes. Het is ontstellend eenvoudig een karikatuur van iemand neer te zetten. Nu je verliefd bent op een ander, heb je er zelfs belang bij. Het is een manier om de weg vrij te maken voor een leven met die ander. Besef dat die wens de vader van de gedachte kan zijn.

Een verboden liefde brengt gemengde gevoelens met zich mee. Naast de welbekende positieve, kunnen juist ook negatieve gevoelens opborrelen, of aan kracht winnen. Vanuit je verlangen naar een leven met die ander, kun je het gevoel krijgen vast/gevangen te zitten in je huwelijk. Met alle gevolgen van dien. Schuldgevoel over het verliefd zijn op een ander en angst voor de negatieve gevolgen doen ook het een en ander met je. Gevoelens kunnen je verstand danig vertroebelen!

Het is wel duidelijk dat je, in plaats van een harmonieus leven met hem te genieten, in een conflict bent geraakt met je man. Zoals jij het hier voorstelt, heeft het conflict zelfs het karakter van een patstelling/impasse. Het sleept naar jouw idee immers al jaren voort, zonder dat het tot een oplossing komt.

Ik geef toe dat dit in principe een ernstig probleem is. Tegelijkertijd kan ik je meteen ook geruststellen: de ernst van het probleem zegt nog niets over de mogelijkheden het probleem op te lossen. Bewandel eens een andere weg dan het voeren van (kennelijk) oeverloze discussies met je man! Heb je bijvoorbeeld al eens gedacht aan een cursus conflictbeheersing? Verricht desnoods wat zelfstudie via de bibliotheek! Slechte communicatie inruilen voor goede, kan wonderen doen.

Je vraagt je af: wil ik nog wel bij mijn man blijven? Je antwoord ligt voor de hand: zoals het nu gaat niet! Ik zeg: misschien kun je ervoor zorgen dat het anders gaat.

Je vraagt je af: wil mijn man wel zijn best doen voor ons? Ik zeg je: goede kans van wel!

Je vraagt je af: is het niet te laat voor ons? Ik zeg je: time will tell!

Laat het probleem niet langer duren dan nodig. Maak serieus werk van je huwelijk, of laat het ontbinden. De keus is aan jou. Maar waar je ook voor kiest: doe datgene waarmee je jezelf en je medemens recht doet.

Met willen genieten en je de vrijheid permitteren om levensgeluk na te streven is helemaal niets mis. Iedereen verdient een gelukkig leven. En jij natuurlijk ook, Cocktail. Hoe groot onze vrijheden ook zijn; vrijheid betekent geen vrijbrief voor asociaal gedrag. Leven in vrijheid gaat gepaard met het dragen van verantwoordelijkheden. Denk nu niet ´hè, bah´, of iets dergelijks, maar zie het als een leuke uitdaging! Iets ook, waar ´eer´ uit te behalen valt.

rode krullenbol

rode krullenbol

03-10-2011 om 11:06

Algemene bespiegeling

In de loop der tijd zijn de zeden en de man/vrouw-verhoudingen in dit deel van de wereld nogal veranderd. De moderne westerse mens is een aantal vrijheden gaan kennen op het terrein van seksualiteit, die nu overigens alweer zo lang bestaan, dat men ze bijna als vanzelfsprekend is gaan ervaren.
In de eerste plaats is er de vrijheid gekomen om op verantwoorde wijze anticonceptie toe te passen. Moderne anticonceptiemiddelen maakten gezinsbeperking en -planning mogelijk, en daarmee zoveel meer. Denk aan het verrichten van betaalde arbeid buitenshuis door vrouwen en de daaraan gepaarde emancipatie van de vrouw. Door aanmerkelijk minder te vrezen te hebben voor ongewenste zwangerschappen, werden vrouwen vanzelf ook vrijer in het hebben van geslachtsgemeenschap buiten het huwelijk.

Ofschoon dit nog niet in alle West-Europese landen het geval is, kennen we hier in Nederland bovendien vrijheid voor vrouwen om een abortus te ondergaan. Hetzelfde geldt voor de vrijheid om openlijk homofiel te zijn en de vrijheid om van geslacht te veranderen.

Al kwam en komt er in de praktijk soms heel wat sociale druk bij kijken; binnen de West-Europese traditie zijn mensen (zowel mannen als vrouwen) van oudsher in principe vrij in hun partnerkeuze. Dit betreft dus geen moderne verworvenheid, maar wel een vrijheid die hoort bij de moderne tijd.

De conventie schreef vroeger voor dat geliefden dienden te huwen en bij elkaar te blijven tot de dood hen zou scheiden. Sinds jaar en dag bestaat daarnaast ook de mogelijkheid van ongehuwd samenwonen, van samen apart te leven (het zgn. latten), en van het laten ontbinden van een huwelijk.

Ik zou hier nog verder kunnen uitweiden over zaken als naturisme, topless zonnen en de vrijheid van vrouwen om zonder begeleiding van een man te mogen uitgaan, maar dat voert ongetwijfeld te ver.

Alle genoemde vrijheden kennen zo hun grenzen. Anticonceptie mag de seksuele moraal hebben verruimd; er worden nog steeds voorwaarden gesteld aan het hebben van seks. Zo mag de leeftijd van de betrokkenen niet te laag zijn; het dient plaats te vinden met wederzijdse instemming; en het mag niet zo maar in het openbaar. We gunnen gehuwden de mogelijkheid om te scheiden, maar willen wel dat een en ander op een verantwoorde manier gebeurt. Vandaar dat er een rechtbank bij komt kijken. En zo zou ik nog wel meer voorbeelden kunnen geven.

Hopelijk heb ik met genoemde voorbeelden mijn punt gemaakt: onze vrijheden zijn niet onbegrensd en dat vinden we doorgaans de gewoonste zaak van de wereld. We kunnen nu eenmaal niet zo maar al onze individuele impulsen volgen. We hebben rekening te houden met (de belangen van) anderen.

Veel van de vrijheden in kwestie zijn letterlijk verworven. Voorvechters van modernisering hebben er moeite voor moeten doen; onder andere door strijd te leveren met conservatieve krachten binnen de samenleving. In de eerste plaats natuurlijk een strijd met woorden binnen ons democratische bestel, maar vergeet niet dat er vaak ook bloed, zweet en tranen bij kwamen kijken.

Vreemdgaan is bepaald geen moderne verworvenheid, maar, juist vanwege de vrijheden die de moderne mens geniet, eerder iets van vroeger. Als een monogame levensstijl er voor jou niet (meer) inzit, en je pakt het modern aan, dan ga je swingen (als het alleen om de seks gaat), of je stapt over op poly-amorie (als er tevens sprake is van liefde). Je bedriegt daarmee niemand, en kunt toch met meer dan een persoon seks hebben.

Zo bezien is de keuze om vreemd te gaan in zekere zin een zwaktebod: een blijk van onvermogen om je leven modern en integer in te vullen. Waarmee ik overigens niet wil zeggen, dat slechts diegenen die vreemdgaan hiervoor verantwoordelijk zijn.

Hoewel vreemdgaan natuurlijk altijd wel tot de mogelijkheden zal blijven behoren, zal het nooit salonfähig (algemeen geaccepteerd) worden. Vertrouwen vormt het fundament van goede sociale verhoudingen en prettige omgangsvormen. Bedrog ondermijnt die basis. En hoe je het ook wendt of keert: vreemdgaan is een vorm van bedrog.

Geen weldenkend mens die er dan ook aan begint om vreemdgaan uit de taboesfeer te willen halen. Wie zich er wel aan waagt, haalt zich een onmogelijke opgave op de hals, want verreweg de meeste mensen zullen vreemdgaan hoe dan ook onbetamelijk blijven vinden.

Men stuit hier op een grens met betrekking tot de vrijheid van het hebben van seks buiten een vaste relatie. Het staat een ieder vrij om vreemd te gaan (wie houdt je tegen?), maar je kan het op je buik schrijven dat het ooit zal passen binnen het geheel van traditionele, stilzwijgend aanvaarde, geijkte opvattingen omtrent hetgeen in de maatschappelijke omgang gepast, gebruikelijk en passend is (oftewel: de conventie).

De meesten die vreemdgaan handelen naar dit gegeven. Veelal wordt het verborgen gehouden; het liefst voor iedereen, maar in ieder geval voor de vaste partner(s). Soms wordt het door die partner(s) oogluikend toegestaan. Al moet gezegd: dit zal de een makkelijker afgaan, dan de ander. Hetzelfde geldt voor het vreemdgaan zelf. Toch zal er vrijwel altijd wel een tweestrijd aan gepaard gaan. Tenzij er iets grondig mis is gegaan bij de opvoeding.

+ Brunette +

+ Brunette +

03-10-2011 om 15:22

Narcisme

Rode krullenbol trekt in twijfel of de man van Cocktail wel een echte narcist is en of ze niet een gekleurde blik heeft omdat ze er op een bepaalde manier belang bij heeft (goedpraten van vreemdgaan of gevoelens voor een ander) hem zo slecht mogelijk af te schilderen. Ik weet niet of RK de links die ik een paar dagen heb geplaatst heeft gelezen, maar wat daar gezegd wordt is best heftig, iemand is niet zomaar een narcist, er moet heel wat gebeuren voordat iemand in dit hokje past. Eerst denk je dat je partner gewoon maar onzeker, jaloers, agressief en/of leugenachtig is maar op een gegeven moment wordt het patroon duidelijk. Dat Cocktail zegt dat haar verstand vindt dat ze met het huwelijk moet doorgaan, kan aan van alles liggen. Wil ze de kinderen geen scheiding aandoen, krijgt ze allerlei praktische problemen en vindt ze het zonde om al die jaren samenleven van tafel te vegen? Of zijn er andere redenen?

rode krullenbol

rode krullenbol

03-10-2011 om 18:00

@brunette

Jij stelt: ¨iemand is niet zomaar een narcist, er moet heel wat gebeuren voordat iemand in dit hokje past¨. Laat ik het daar nou van harte mee eens zijn!

Vooralsnog heeft Cocktail geen enkel concreet voorbeeld aangedragen, waaruit onomstotelijk zou blijken dat haar man een narcist is. Het zijn strikt genomen vooral haar duidingen van zijn gedrag, die zij hier aandraagt.

Niet dat ik vind, dat zij zich hier uitentreuren zou dienen te verantwoorden over haar opvattingen over haar man. Het is aan Cocktail zelf om te bepalen of er gerede aanleiding tot scheiden is.

Dat etiket ´narcist´ doet er wat mij betreft ook eigenlijk helemaal niet toe. Jarenlange ontevredenheid over hoe het huwelijkse leven verloopt zou een scheiding al voldoende rechtvaardigen.

Ik begrijp de behoefte wel om haar man te voorzien van een stigmatiserende etiket. Het is een manier om duidelijkheid te verkrijgen in een ingewikkelde situatie. Ik vind het alleen niet zo slim. Want wat als het gedrag van Cocktails man nu juist wordt veroorzaakt door het ontbreken van perspectief het ooit goed te kunnen doen? Wie weet ligt hier wel de verklaring voor de patstelling waarin zij samen terecht schijnen te zijn gekomen!

Het is een kwestie van smaak; maar ik vind het vrijwel altijd handiger ongewenst gedrag concreet te benoemen en iemand aan te spreken op dat gedrag, dan om iemand klem te zetten middels een algemene veroordeling van die persoon. Handiger; en respectvoller.

Cocktail

Cocktail

03-10-2011 om 22:23

Mijn mijn een narcist is weet ik niet. Ik weet wel dat hij zeker veel trekjes heeft van de sites die er genoemd zijn. 1 ding doet hij niet en dat is liegen. Dat is iig één ding, dat ik nu met mijn warrige hoofd, zeker kan zeggen.

Feit is dat mijn huwelijk al jaren niet fijn aanvoelt. Feit is ook dat mijn maatje daar niet de oorzaak van is. Ik denk alleen wel dat als ik uberhaupt wil kijken of het nog wat kan worden met mijn man dat ik dan de contacten met mijn maatje erg moet veranderen. Eigenlijk heb ik dat al gedaan. We spreken elkaar niet vaak meer, alleen op het schoolplein of bij het ophalen van de kinderen. Het is allemaal erg ongemakkelijk geworden. En op zich is dat fijn. Ik kan mijn gedachten niet in tweëen spilten. Ik kan niet leuk en lollig doen met allebei.

Maar Rode Krullenbol: Hoe zie je die trainingen voor je dan. Mijn man is het type dat als je ermee in dicussie gaat dan kan ik het nooit winnen. Hij is zoveel mondiger dan ik.

Eigenlijk ben ik het type persoon wat geloofd in een huwelijk. Ik vind dat je eerst alles uit de kast moet halen voordat je kunt gaan scheiden.
Dit draadje begon zo anders. Het is verlopen zoals ik nooit had kunnen durven denken. En ik ben toch uiteindelijk blij dat het zo gegaan is. Het is goed geweest om dingen op een rij te zetten.

Ik zal nogeens een gesprek of zeg maar gerust ruzie gaan voorbereiden. Om te kijken of ik ergens kan komen met een man die zichzelf helaas niet verantwoordelijk voelt voor zijn aandeel in dit gezin.

rode krullenbol

rode krullenbol

03-10-2011 om 23:43

Zet het conflict opzij.

Een huwelijk dat vast is gelopen in conflict, trek je niet los (uit de modder) door het conflict voort te zetten met een zoveelste oeverloze discussie/ruzie. Willen jullie uit de impasse komen, dan is het juist zaak ingesleten patronen te doorbreken.

Een cursus conflictbeheersing kan duidelijkheid verschaffen over waar het telkens misgaat en inzicht in hoe je wel tot een oplossing kunt komen.

Ongetwijfeld leven er bij jullie beiden allerlei verwijten naar elkaar en oud zeer. Zorg dat het zeer (de pijn) zich niet verder opstapelt door met verwijten over en weer telkens voor nieuw zeer te zorgen. Richt je juist op dat wat jullie bindt en jullie in het verleden gelukkig en tevreden met elkaar heeft gemaakt.

rode krullenbol

rode krullenbol

04-10-2011 om 15:54

Toepasselijk liedje?


http://youtu.be/-Wh53KCnRic

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.