Relaties Relaties

Relaties

Pubermama

Pubermama

04-10-2011 om 13:33

(menings)verschillen tussen vader en moeder

Hallo mede-ouders,

Mijn man en ik staan lijnrecht tegenover elkaar wat betreft de opvoeding en de omgang met onze 15-jarige puberdochter. Dat zorgt voor veel spanningen, zeker ook omdat we elkaar de schuld geven van het ontstaan van gedragspatronen bij dochter. Onze relatie staat hierdoor erg onder druk, temeer omdat onze verhouding sowieso al niet soepel loopt.
Mijn dochter is (naar mijn idee) een normale puber. Geen excessen, geen drank, geen drugs, ze rookt niet, geen vriendjes, gaat goed op school en is redelijk sociaal. Wel een enorme rotzooi op haar kamer, niet op tijd naar bed gaan, overal bijna te laat voor komen, de hond niet (op tijd) uitlaten, lamlendig voor de tv of achter de computer hangen, niet meer vroeg het bed uit op zondag om mee te ontbijten, af en toe slaan met deuren of heftige reacties en schreeuwen als ze zich niet begrepen voelt, af en toe flink afzetten tegen haar ouders (wij dus)… afijn, allemaal dingen die ik me ook nog goed kan herinneren uit mijn eigen puberteit (hoewel dat best lang geleden is). Ik accepteer niet alles van haar, maar ik weiger om ruziënd door het leven te gaan en haar overal en constant op aan te spreken. Soms gaat ze te ver en dan ben ik flink boos (en verdrietig), maar ik kan haar makkelijk vergeven en ik maak niet al te veel woorden vuil aan het uitpraten. Mijn man is anders: hij herkent veel dingen niet, zegt ook dat hij die niet herkent bij vrienden van vroeger (dat pubers zich tegen hun ouders afzetten is volgens hem een verzinsel van mij), noemt haar heftige reacties “agressief” (terwijl ze niet slaat of zo, behalve met de deuren), vindt haar onverantwoordelijk en zit eigenlijk constant op haar te vitten.
Hij vindt van mij dat ik te toegeeflijk ben en ik vind van hem dat hij te autoritair is. Hoewel ik toegeef dat mijn houding veel “om de lieve vrede”-gehalte heeft, is mijn idee dat als je overal ruzie over maakt, dat meer kapot maakt dan nodig. Constant onenigheid is heel slecht voor een relatie, ook voor een ouder-kind-relatie, denk ik. Hij vindt dat je een kind moet leren, want anders gaat ze prinsessengedrag vertonen en wordt ze een verwend nest. Dat laatste is ze al een beetje, volgens hem, en dat komt dan door mijn toegeeflijkheid.

Ik hoor wel van meer mensen dat dit soort conflicten onder ouders voorkomen, maar ik vind dat het bij ons wel erg vervelende proporties aanneemt. Onze relatie staat echt onder zware druk. Ik zou graag van mensen horen die ook iets dergelijks hebben meegemaakt en zou willen weten hoe zij dit hebben overleefd.

Pubermama

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Boek

Volgens mij snapt je man nog niet helemaal hoe pubers werken. Geef hem dit boek: http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/het-puberende-brein/1001004005997720/index.html, dat schept weer wat perspectief in de zaak. Want volgens mij mag je je handjes dichtknijpen met zo'n puberdochter.

skik

Merel

Merel

04-10-2011 om 15:55

Normale puber hoor

Ik vind het gedrag van je dochter echt niet extreem. Ik denk dat je sommige dingen gewoon moet laten, dat is haar verantwoordelijkheid. Pubers maken zich nu eenmaal los. Hier had dochter ook altijd een puinhoop-kamer. Gewoon de deur dicht trekken. En soms, heel soms ruim ik even voor haar op, dan is ze superblij met deze 'traktatie' . Het grappige is dat ze dit nu tegenwoordig ook wel eens met de huiskamer doet. Dan ben ik naar ouderavond en kom ik terug is alles spic en span, heeft ze alle kaarsjes aangedaan, heel lief en gezellig! Met het naar bed gaan gaat het hier redelijk. Dochter is altijd al een late slaper geweest dus haar bedtijd is nu (ze is 16) 12 uur. Dan moet alles gedaan zijn en het licht uit. Was met haar 15e ook al zo. Het gaat prima, maar zoals ik al schreef, ze heeft dat altijd al gehad (weinig slaap ) en komt in de ochtend fris uit bed, dus ik laat dat zo. In het weekend mag ze gewoon uitslapen zo laat als ze wil. Ze hoeft van mij echt niet mee te ontbijten. Ik kan me nog herinneren van vroeger hoe heerlijk het was om lekker uit te slapen, dus nee hoor blijf maar liggen. Als je het echt gezellig vind dat ze toch komt mee eten, maak er dan een brunch van en paai haar met iets wat ze erg lekker vindt, versgebakken croissantjes of iets anders, of laat haar meebeslissen.
Maar nogmaals zoals je jullie puber beschijft, zie ik niets extreems.

Pubermama

Pubermama

04-10-2011 om 17:33

Reactie

Dank voor jullie (eerste) reacties. Ik denk dat mijn puber ook niet extreem is, maar het gaat mij meer om het probleem dat ik met mijn man hierover heb.

Groet,
Pubermama

Partner

Maar misschien als je man een realistischer beeld heeft van pubers, hij dan milder met haar kan omgaan waardoor jullie minder onenigheid hebben? Of hebben jullie al langer verschil van inzicht over de opvoeding van jullie dochter?

skik

sproet

sproet

04-10-2011 om 18:55

Eerlijk gezegd

vraag ik mij af in hoeverre jullie dochter niet reageert op de spanningen thuis die (hevig en al langere tijd) in jullie relatie bestaan zoals je zelf zegt. Het lijkt mij erg belangrijk om die spanningen aan te pakken en toch proberen om (weer?) op een lijn te komen met elkaar hoe moeilijk waarschijnlijk ook.

Misschien dat jullie dochter zich dan toch ook iets anders gaat gedragen. Is jullie dochter verder wel gelukkig? Heeft zij bijv. geen vriendjes omdat zij daar geen behoefte aan heeft of spelen er andere dingen mee? (eenzaamheid, onzekerheid bijv?)

En om concreet antwoord te geven op je vraag: je beschrijft idd redelijk normaal pubergedrag in mijn ogen maar dat kan je natuurlijk nooit los zien van zoveel omgevingsfactoren lijkt me.

Rosase

Rosase

04-10-2011 om 19:31

Lees de margriet eens

In de rubriek van Annette Heffels (Kan deze relatie gered worden oid) komt dit dilemma regelmatig voor.

In feite dwingen jullie elkaar de uiterste hoek in. Jij probeert de lieve vrede te bewaren en je man gaat van de weersomstuit nog een tandje hoger qua opvoeden en vice versa.

Ik denk eigenlijk dat jullie hier samen niet makkelijk uit gaan komen en dat relatietherapie misschien wel een goed idee is.

Maylise

Maylise

04-10-2011 om 21:41

Pubermama

Een gesprek aangaan met je man heeft weinig zin als jullie allebei niet toe willen geven en blijven staan op jullie eigen gelijk. Nu heb je misschien ook wel gelijk in dit geval. Je dochter klinkt mij niet extreem moeilijk toe. Het beeld wat je man heeft is misschien inderdaad niet realistisch. Maar goed daar kan je verder niet zoveel mee zolang je man waarschijnlijk er 100% van overtuigd is dat jouw beeld verkeerd is.

Ik zou in jouw geval voor mezelf de belangrijkste dingen waar je verandering in zou willen zien op papier zetten. Gewoon voor jezelf. En dan eens nadenken of je een strategie kan bedenken om je man iets meer op dezelfde lijn als jou te krijgen. Uiteraard zal je dan zelf ook wat toe moeten geven.

Verder zou ik met man praten over wat nou zijn belangrijkste ergernissen zijn. Misschien kan jij daar dan wat meer op toegeven.

Ik zou ook dochter er bij betrekken en misschien met z'n drieën wat simpele huisregels afspreken. Daar kan je dan ook wat leuks tegenover stellen bij dochter Bijvoorbeeld de hond op tijd uit laten, kamer opruimen en andere regels opvolgen = haar zelf laten beslissen hoe laat ze naar bed gaat. Ik noem maar wat hoor, misschien ligt het knelpunt ergens anders. Misschien heeft je dochter zelf ook ideeën.

En als laatste zou ik er zo weinig mogelijk tussen in zitten en man en dochter het grotendeels samen laten oplossen. Dat doe ik al jaren en dat werkt meestal wel goed. Andersom verwacht ik ook dat man er niet tussen gaat zitten als ik een keer een conflict heb met de kinderen. Uiteraard gaat het dan om dagelijkse dingen en niet zozeer om echte grote conflicten. Dan bemoeit iedereen zich er mee.

In elk geval zou ik proberen om toe te werken naar meer samenwerken en meer naast elkaar staan. Zolang je tegenover elkaar blijft staan los je niks op of je objectief nu wel of geen gelijk hebt.

Pubermama

Pubermama

05-10-2011 om 13:04

Reactie

Dank jullie wel voor jullie reacties.
Het is niet zo dat we per se gelijk willen hebben; vaak bemoeien we ons niet eens met de conflicten van de ander of proberen we dat althans. De ergernis blijft echter want je kan je mening over bepaalde zaken toch niet helemaal veranderen.
Maar dat er meer aan de hand was, is wel duidelijk. Heel verdrietig eigenlijk, maar gisterenavond zijn we tot de conclusie gekomen dat er bij ons niets meer in zit, integendeel, doorgaan betekent veel kapot maken. We weten nog niet hoe dit in te vullen. Hij kan niet weg omdat hij te weinig verdient. Dochter zou er kapot van zijn. Ik heb hem gezegd dat we nog maar even op de zelfde manier door moeten gaan en dan kijken hoe we dat later kunnen regelen. We hebben al ruim twee jaar geen sexuele relatie meer en er is totaal geen sprake van enige intimiteit (arm om schouder, "hug" o.i.d.). Afijn, heeft niets te maken met het onderwerp, dus moet ik maar een ander draadje over starten.
O ja, nog even: ik ben dan wel toegeeflijker, maar ruim haar kamer niet op of zo en als ze iets te wassen heeft, moet ze het aan mij geven. Ik wil wel eens wat wegzetten wat ze heeft laten staan maar ik stimuleer geen prinsessengedrag. Dat doe ik dan alleen omdat het mij in de weg staat. Dat doe ik ook met spullen van mijn man, bij wijze van spreken.
Dank voor het lezen.

Pubermama

Tirza G.

Tirza G.

05-10-2011 om 14:44

Nou

Wat een triest berichtje. Heel veel sterkte.

Tirza

Ely

Ely

05-10-2011 om 22:36

Pubermama

Sluit me aan bij Tirza, heel veel sterkte.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.