Relaties Relaties

Relaties

tonny

tonny

15-10-2011 om 11:50

Als je niets aardigs weet te zeggen...

... dan zeg je maar niets.

Even gepikt uit een ander draadje.

Ik heb een uitwonend gezinslid dat - nu ik erbij stilsta - voornamenlijk negatieve opmerkingen ventileert over personen, zaken en gebeurtenissen. Ik heb me daar nooit zo in verdiept omdat het meestal gebeurt als we met meer mensen bij elkaar zijn, dus dan zegt al gauw iemand anders weer iets en gaat het gesprek verder. Vreemd dat ik me nooit zo verdiept heb ik wat erachter zit - onzekerheid. Ik ben helemaal gewend geraakt zulke opmerkingen te negeren. Maar dat helpt die persoon natuurlijk niks.
Wat moet je daar nou mee?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rosase

Rosase

15-10-2011 om 12:21

Spiegel voorhouden?

Dus opmerking pareren, al dan niet ter plekke (afhankelijk van het publiek dat je op dat moment hebt).
Vaak is het ook een levenshouding van iemand, en is zo iemand zich helemaal niet meer bewust van de negativiteit die hij of zij uitstraalt.

Als iemand die dichtbij staat daar dan op wijst, kan dat wel een eye-opener zijn.

Ik heb hier in mijn ietwat minder directe omgeving ook zo iemand en het stoot wel af vind ik.

Vaak

heeft dit soort gedrag, los van dat het gewenning kan worden, ook te maken met hoe streng diegene naar zichzelf kijkt en hoe streng diegene zichzelf beoordeelt.

Dan heeft spiegelen niet zo veel zin. Krijg je alleen maar verdedigende woorden terug, omdat dit nou eenmaal is hoe hij/zij naar alles kijkt.

De echte oplossing ligt er dan meer in dat het beter gaat met de zeurpiet...en vaak heb je dat zelf niet in de hand.

MRI

MRI

15-10-2011 om 13:14

Gewoon

een grapje van maken "Nou gelukkig zijn wij perfect, kan de rest zich aan ons spiegelen". Werkt heel relativerend

krin

krin

15-10-2011 om 14:23

Leeftijd?

Hoe oud is hij/zij? Degene met hetzelfde probleem in mijn omgeving is er namelijk overheen aan het groeien. Wat rodebeuk zei was het bij haar ook: perfectionisme. De eigen lat ligt zo hoog dat een kritische blik tweede natuur wordt. Ik ben, puur om er zelf minder last van te hebben, gaan zeggen wat het effect op mij was. Zo had ze na drie bezoeken aan mijn nieuwe huis werkelijk alle minpunten gevonden, en toen ik zei dat ik daar niet gelukkiger van werd, schrok ze daar wel van. Ze vond het nota bene een leuk huis. Dat was ze alleen even vergeten te zeggen.Sommige mensen zich niet zo bewust van het effect dat ze hebben.

krin

krin

15-10-2011 om 14:28

O ja

Haar eigen tip voor als ze weer eens bezig was, was zeggen: Niet alles wat je denkt hoef je ook hardop te zeggen. Om met Loesje te spreken: Neem eens wat vaker een blad voor de mond.

Rosase

Rosase

15-10-2011 om 14:47

Rodebeuk

Daar ben ik het dus niet helemaal mee eens. Vaak hebben mensen van zichzelf helemaal niet door dat ze dat doen, en wat voor uitwerking dat op andere mensen heeft.

Als de juiste persoon daar dan iets van zegt kan dat wel helpen. Ook juist om in te zien dat niet alles perfect hoeft te zijn. En bovendien idd dat je niet alles hoeft te zeggen wat je denkt.

Degene in mijn omgeving staat wat verder van mij af, en daar hou ik dus braaf mijn mond tegen en denk er het mijne van. Heb namelijk de inschatting gemaakt dat wat ik daar over ga zeggen niet veel gaat toevoegen. Ga er echter vanuit dat het bij mensen in mijn eigen huishouden weleens een eye-opener zou kunnen zijn als ze beleven dat je het ook anders zou kunnen zien en dat je niet overal iets van hoeft te vinden. Dat dat ook een way-of-life is. Gewoon omdat ik weet dat ze mijn mening wel hoog aanslaan.

Rosase

Natuurlijk heb je beroeps-Nörgler. (zo'n mooi woord voor een zeurpiet omdat de klank van het werkwoord "nörgeln" al klinkt als gezeur).
En natuurlijk kan het bij hen zinvol zijn om hen erop te wijzen. Ik bedoelde meer dat het dan niet zo zinvol is om alleen hun gedrag aan te kaarten, omdat ze dan vaak volharden. Het is dan zinniger om wat breder te praten over hoe je naar dingen kunt kijken. En dat kan idd in de familiekring beter dan daarbuiten.

kersenboom

kersenboom

15-10-2011 om 17:54

Mm tja

compleet de opmerkingen negeren en zo min mogelijk met de betreffende persoon samen zijn? Als ze al je mening vragen, duidelijk en vasthoudend zijn..ook al zijn ze het niet met je eens.

Ik denk altijd maar: "Het zegt meer over die persoon dan over die andere persoon waarover negatief gepraat wordt, of die zaken of gebeurtenissen".
Geen idee waar het vandaan komt. Negatief zelfbeeld? Onzekerheid?

Kobalt

Kobalt

15-10-2011 om 20:06

Moeilijk

Ik ken ook wel van die zeurders in mijn omgeving, die altijd van alles op anderen aan te merken hebben.
Ik probeer meestal een relativerende opmerking bij het zeurverhaal te plaatsen, zoiets als: 'Dat is inderdaad opvallend, ik vraag me af wat voor een reden Pietje heeft om dat te doen.' Mijn schoonvader zegt altijd: 'Niets is zo makkelijk als het opvoeden van de kinderen van een ander.' Dat vind ik ook een mooie, die heeft mij ook eens tot realisme gebracht, toen ik vol kritiek zat op de opvoedstijl van iemand (en zelf nog geen kinderen had, daar ben ik wel heel nederig van geworden, van die kinderen van mij... )
Ook vind ik dit een geweldig lied:


http://www.youtube.com/watch?v=amyLdu9Bdmg, maar daar staat zo'n zwartkijker vaak toch niet open voor.
Ik probeer in ieder geval niet mee te gaan praten met zo iemand, maar zelfs dat is bij sommige mensen erg moeilijk.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-10-2011 om 20:33

Tonny

Als het een eigen zoon of dochter is, kun je het er toch ook openlijk over hebben? Of krijg je dan ruzie?
Ik heb ook een collega die echt heel negatief in het leven staat. Leuke meid op zich, maar dit siert haar inderdaad net zo min als jouw kind. Zo hadden wij een dag speciaal voor ons, het personeel. De directie had allemaal leuke activiteiten bedacht. Collega "Nou... het mocht weer niks kosten blijkbaar." Ondertussen had iedereen een ontbijtje gekregen, een broodje bij de lunch gekregen, een rondrit in een limo-Hummer, een massage, etc.. Misschien was het low-budget (de hummer is van een zakelijke relatie), maar ik vond het weer echt leuk gedaan. Wat maakt het dan uit dat het niet veel mocht kosten? Dus die vraag stelde ik mijn collega ook en toen zat ze met haar mond vol tanden.

Massi Nissa

Massi Nissa

15-10-2011 om 21:56

Stress?

Negativiteit komt naast angst ook vaak voort uit stress, de dingen niet kunnen overzien.
Ik hoorde ooit van iemand die regelmatig mensen moest inhuren voor grote projecten, dat zij heel erg lette op de manier waarop een sollicitant sprak over anderen. Was die manier kritisch en zag de persoon vooral problemen, dan deugde die persoon niet als projectleider.
Groetjes
Massi

Zeurpiet

Zeurpiet

15-10-2011 om 23:07

Mild zijn

Iedereen kent wel zo'n zwartkijker en irriteert zich eraan, nou ik was zelf zo'n zeikerd. En wat dus absoluut niet helpt is reageren vanuit je irritatie, daarmee bevestig je hun wereldbeeld alleen maar.
Voor mij was de belangrijkste eyeopener een lieve vriendin die vrij terloops vroeg of ik ook zo hard over mijzelf oordeelde als dat ik het over anderen deed. Het was nog nooit bij mij opgekomen dat ik hard oordeelde over anderen, dat was de manier waarop ik was opgevoed en dus voor mij de normale manier van in het leven staan. Alles en iedereen moest perfect zijn en tussen perfect en volkomen waardeloos zat niets. En in die levensvisie bewijs je mensen een dienst om ze op foutjes en oneffenheden te wijzen: let op niet perfect! Het idee dat je zaken en mensen kunt accepteren en zelfs waarderen en liefhebben die niet perfect zijn, is iets dat ik heb moeten leren. Net zo goed als ik geleerd heb dat mensen ook wel van mij houden als ik fouten maken of even niet helemaal 100% perfect ben. Het is een klein wonder dat er toch mensen waren die genoeg van mij hielden om mij dit te laten voelen en te leren, want ik was dus ook zo'n irritante zeikerd waarvan het glas altijd halfleeg was (en die ook het microscopische barstje in het glas opmerkte en dat anderen onder de aandacht meende te moeten brengen )

Rosase

Rosase

16-10-2011 om 00:43

Rodebeuk

Zo bedoel ik het ook. Ik denk dat je zoiets altijd vanuit een ik-boodschap moet doen en liefst op een luchtige manier. Maar wel concreet en duidelijk.

Niet dat dat zo makkelijk is overigens, vandaar ook dat ik er hier mijn vingers niet aan ga branden.
Ik kan ook wel leven met deze persoon in deze situatie. Laat het het ene oor in en andere oor uit gaan en ben me er erg van bewust dat er achter mijn rug om op dezelfde manier over mij gekletst wordt. Ik hum meestal maar een beetje mee en toon mij erg verbaasd over de nalatigheid van al die andere mensen om haar heen.

Is alleen zo jammer dat ze doorgaans ruzie heeft met een of meerdere mensen uit haar directe omgeving. Ik kan me zo goed voorstellen hoe dat komt, maar kan er verder niks mee.

Tonny en herkenning zeurpiet

ik ben ook wel een azijnzeiker, mijn zus trouwens ook, komt ook door onze opvoeding. Ik ben net zo hard en afkeurend naar mezelf geweest, zelfhaat, maar ik ben afgelopen jaren milder geworden, naar mezelf en mijn omgeving, mildheid komt met de jaren. Oh ja kort in therapie geweest wat mij weinig bracht en inmiddels ben ik erg gelukkig met met de AD die ik slik. De hang naar perfectie maar dat nooit bereiken waardoor alles toch te matig is, zo iets is het bij mij. leren genieten heb ik afgelopen jaren ontdekt, leren ontspannen dus ook.

Wat helpt is afstand nemen, zo belangrijk is het niet allemaal en dat is echt iets fijns wat ik geleerd heb. "doet het er toe voor mezelf ?". En verder "gun het die persoon nou gewoon, ook al klopt het niet wat hij/zij zegt "

ja ik ben al een stuk op weg maar heb nog een flinke rit te gaan. Geluk hangt niet af van perfectie maar zit in het moment. Dat probeer ik dus te ontwikkelen.

Tonny, iets positiefs is dat je als mens ongeacht je leeftijd kan blijven groeien in van alles en nog wat. Zo zou ik het brengen naar die persoon in kwestie.

Kaaskopje

Kaaskopje

16-10-2011 om 15:33

Opvoeding

Als mijn ouders iets vervelends over een ander zeiden wist ik niet hoe snel ik dat om moest keren. Ik wist altijd wel iets positiefs te vinden van die ander. Gevolg: mijn vader noemde mij gekscherend advocaat van de duivel. Als ik iets te mopperen heb doet mijn oudste dochter dat bij mij en ik wordt er gek van) Mopperen en klagen mag op zijn tijd, als de mopperaar ook maar eens laat blijken dat er positieve punten te vinden zijn. Een uiterlijk mooi mens vind ik behoorlijk onaantrekkelijk worden als er niks aardigs over zijn of haar lippen komt. Daar zou ik het op een gegeven moment wel over hebben als mijn kind zich altijd negatief zou uitlaten.
Perfectie kan een reden tot negativiteit zijn. Als je jezelf altijd in de rol van 'zo is het goed' zet, is wat een ander doet al snel 'niet goed'. Ik denk dat het bij de opvoeding wel belangrijk is dat je je kinderen leert dat hun maatstaven niet de maatstaven van een ander hoeven te zijn. Maar dan zul je jezelf ook zo moeten opstellen, gezien je voorbeeldfunctie. En dat gaat niet iedereen natuurlijk af. Als ik naar mijn eigen rol hierin kijk ben ik ook echt niet altijd een geweldig voorbeeld geweest hoor.

Merel

Merel

16-10-2011 om 23:20

2 manieren om te reageren

Als het een negatieve opmerking over een persoon is, wil ik nog wel eens zeggen; "weet Pietje ook dat jij dat vind?" .... dat zet degene die dit zegt meestal wel aan het denken, mijn tweede tip kan dan nog zijn, dat hij/zij dat beter tegen Pietje zelf kan gaan zeggen.
Of wat je ook kan vragen/zeggen bij een nare opmerking is ' waarom zeg je dat?' (en dan zwijgen en het antwoord afwachten, niet eroverheen laten kletsen)

Lizelot

Lizelot

17-10-2011 om 10:33

Tonny

Ik ben ook een periode zo geweest,niet als kind of puber,ik was al iets ouder,het kwam door een nare periode.Ik wil nu eigenlijk heel veel vertellen,heb al 2 keer een heel lang verhaal weggedrukt.Maar je gezinslid kan het heel simpel ineens doorkrijgen.Ik zou als je er iets mee wil doen,heel voorzichtig zijn,zodat hij of zij je advies niet als kritiek ervaart en in de verdediging schiet.Ik heb zelf een coach opgezocht,ik vond mezelf niet aardig meer en kon het niet omdraaien.Wat ik daar geleerd heb voor mezelf pas ik regelamtig toe bij mijn kinderen.En het helpt.
Ik heb een kind waarbij het glas ook altijd half leeg is.Als we een paar jaar terug een dagje uit waren geweest en iemand vroeg of het een leuke dag was geweest,kon hij altijd negatief antwoorden,of hij had een rood rietje en hij wilde groen,of we hadden lang moeten wachten,of zijn broek was nat enz enz.Als hij negatief is dan vraag ik of er ook nog iets leuks was.Dat helpt enorm,hij begint door te krijgen dat er dan anders gereageerd wordt.
Dat zou je kunnen proberen bij die persoon,de positieve dingen naar voren proberen te halen.dus vragen of er ook nog iets leuks was op die dag of uitstap.Als het over een persoon gaat vragen of die persoon ook nog leuke kanten heeft en anders zelf benoemen,bv Ja je hebt gelijk jammer dat die persoon dat heeft ,aan de andere kant vind ik wel dat ze .........dat maakt haar wel een fijn persoon.Leer haar of hem te kijken naar de leuke dingen.De kans is dan groot dat hij of zij het opppikt.Ik doe dit nu al een jaar of 4 met mijn kind ,zelf alles heel positief zien en het helpt.
Mijn kind reageerd nu sinds een jaar ofzo heel anders.
Wat me oo kbijgebleven is van mijn therapie is dat m'n coach me vertelde dat ik mijn ervaringen met iemand niet hoefde te delen met andere,dat ik daar niets mee won en dat die persoon zelf wel de negatieve kanten van de ander wist of daar anders we lachtwer zou komen.Zo heb ik een heel naar persoon in de familie,als we dan een feestje hadden met familie en vrienden waarschuwde ik vrienden al voor mijn naaar familielid,dat maakt mijn niet beter of mooier.Afijn na mijn therapie weer een feestje toevallig nieuw vrienden uigenodigd,niets verteld.En een paar dagen na het feestje belde mijn vriendin en vertelde ze dat ze een heel vervelend persoon tegengekomen was op het feestje.Dus nu had ik mezelf niet neergezet als iemand die negatief over een ander kon praten,dus haar beeld van mij bleef aardig,maar die nare persoon had erzelf voor gezorgd dat mijn vriendin negatief over haar dacht.Toen ik dat doorhad,kon ik veel loslaten.Misschien helpt dit ook voor je gezinslid,dat hij,zij het niet hoeft te vertellen dat iedereen het zelf ontdekt.
Ik zou geen gesprek beginnen over hoe jij erover denkt,maar het gewoon aanpakken op het moment dat hij of zij negatief doet,het dan proberen om het om te draaien naar het positieve.

tonny

tonny

17-10-2011 om 10:49

Dankjewel allemaal!

Ik ga ermee aan de slag zodra het zich weer voordoet.

In de verdediging schieten doet deze persoon ongenblikkelijk. Altijd.

Poe, ik moet misschien nog eens een cursus psychologie gaan volgen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.