Relaties Relaties

Relaties

mammavantwee

mammavantwee

14-10-2011 om 23:04

Lang verhaal over man met incest-seksfantasieën

Onderstaand twee dagboekfragmenten. Achtergrond: mijn man is stiefvader van mijn twee kinderen, dochter van 14 en zoon van 10. Hij heeft zelf geen kinderen. Ik heb hem in de afgelopen jaren meermaals betrapt op het kijken van porno, waar ik vreselijk moeilijk over heb gedaan. Dat heb ik inmiddels los gelaten. Waar ik verschrikkelijk veel moeite mee heb is het feit dat hij soms gericht zoekt op incestverhaaltjes, over (stief)dochters, nichtjes, broer en zus. Ik vind het ranzig en bedreigend en heb hem de laatste keer verteld dat ik het niet kan accepteren, zeker niet omdat ik een in (mijn ogen helemaal) bloedmooie dochter van 14 heb. Maar hij kan er blijkbaar niet mee stoppen. Het is veel leeswerk, sorry, maar ik moet mijn verhaal kwijt, ik ben zo verdrietig.

6-8-2011
Ik loop al dagen met een knoop in m’n maag en ik wil je duidelijk maken wat ik voel.
Ik weet dat je vorige week weer incestporno hebt opgezocht. Dat was toen je boos op me was. Dat heeft tot gevolg dat ik na een ruzie onmiddellijk in de stress raak, want ik vermoed dan dat je juist daardoor die dingen opzoekt. Maar ik kan ook het gevoel niet van me af zetten dat het andersom is. Dat je sneller geïrriteerd raakt door me als je over vormen van seks leest die nooit realiteit zullen zijn, en je er gefrustreerd van raakt dat je het alleen met mij kan doen.
Ik heb echt goed nagedacht over je redenering, dat erover lezen niet hetzelfde is als het willen doen, maar het stelt me niet gerust. Het klopt niet in mijn ogen. Je zegt dat je het in het echt afkeurt, maar fantasieën hebben over incest en het ook actief opzoeken betekent in mijn ogen dat het je opwindt en het goedkeurt. Anders zoek je het toch niet op? Juist omdat je het blijft doen, maak ik me zorgen.
Na onze laatste ruzie hierover, begin dit jaar, heb ik duidelijk aangegeven dat ik die specifieke porno niet meer wil vinden. Je hebt letterlijk tegen me gezegd dat je die fout niet meer zou maken. Je had nu voor de tweede keer je huwelijk door een stommiteit op het spel gezet en je was niet van plan dat nog eens te doen. Toch doe je het weer. Is dat omdat je het niet kan laten, en je behoefte aan die seksfantasie groter is dan je kan toegeven? Of vind je mijn gevoel onzin en ben ik in jouw ogen bekrompen, zodat je me maar een loze belofte hebt gedaan om van het gezeik af te zijn? Wat het ook is, ik wil dat je eerlijk tegen me bent.
Ik zal ook eerlijk tegen jou zijn. Ik kan hier niet tegen. Ik stel me misschien in jouw ogen aan, maar het roept een hele sterke fysieke reactie bij me op. Ik krijg letterlijk hartkloppingen, het zweet breekt me uit, ik word misselijk en kan niet slapen. Het beneemt me ook alle zin in seks. Kortom, het staat tussen ons in, hoe ik ook mijn best doe om het van me af te zetten en te negeren. Ik wil het oplossen, maar ik weet niet hoe. Het is iets wat jij niet wil bespreken, je gaat onmiddellijk in de aanval. Bovendien kan ik er niet van uitgaan dat je echt eerlijk bent en ik ben bang dat we zo’n ruzie krijgen dat we alles wat wel goed is tussen ons, onherstelbaar stuk maken. Ik probeer het dus in te slikken, weg te stoppen. Alleen, want ik kan bij niemand terecht met mijn gevoel. Wat denk je dat er gebeurt als ik iemand vertel dat jij kickt op pornoverhalen over vaders en (stief)dochters?

13-10-2011
Afgelopen maandag heb je dit document gelezen, het staat op de memorystick van mijn werk die ik altijd bij me heb en nu op ons bureau heb laten liggen. Vandaag is het donderdag en ik heb op je telefoon gezien dat je vandaag verhalen hebt gelezen van een man die geweldige seks heeft met zijn stiefdochter, al sinds zij 15 jaar is. De afgelopen tijd doe je je best, je vindt me lief, ik vind jou lief, we vrijen fijn, niet veel maar wel heel goed. Woensdag ontzettend heftig gevreeën, daarna ging het even niet zo goed maar we hebben het samen uitgepraat en opgelost. En vandaag heb je dus behoefte aan precies dat wat ik niet kan accepteren. Waarom toch? Ik heb de site op je telefoon open laten staan en je ging meteen in de aanval, ik zou wel weer een hoop te zeggen hebben, dus ik mocht losbranden.
Ik weet niet meer wat ik moet zeggen. Je woord is niets waard. Je beloftes zijn loos. Je hebt letterlijk gezegd dat als je kon stoppen met roken, je hier ook mee zou kunnen stoppen. Ik heb je toen duidelijk gemaakt dat ik gewone porno wel accepteer maar die incestrotzooi niet. Je hebt toen met tranen in je ogen gezegd dat je het niet in je hoofd zou halen om haar daadwerkelijk aan te raken. Ik wil je graag geloven maar begrijp dat ik, na alles wat we hebben geruzied, uitgepraat en uitgelegd, en na wat je mij hartgrondig hebt beloofd, nu alwéér geconfronteerd wordt met deze fantasie. Ondanks het feit dat je weet dat ik er het er zo moeilijk mee heb en waarom, blijf je het doen. Wat ik ook zeg, of ik smeek, dreig of uitleg, jouw behoeftes gaan voor en mijn mening doet er kennelijk niet toe.
Ik heb verder dus niks gezegd en zal dat voorlopig ook niet doen. Ik wil niet weten wat je drijft. Ik wil niet weten wat er aan ten grondslag ligt. Ik wil alleen maar weten of je ooit het respect zult kunnen opbrengen om datgene te laten, juist dat niet meer te doen, wat mij het gevoel geeft dat mijn dochter bedreigd wordt in haar veiligheid op zijn ergst en haar integriteit op zijn minst.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Mamvantwee

Wat een dilemma. Inderdaad verdrietig. Wat moet je nou met zo iemand? Je hebt niets aan mijn advies, ik snap mannen toch al niet. Maar ik denk aan je en ik hoop dat je man hier snel een punt achter kan zetten. Ik heb geen idee wat ik zou doen.

Rosase

Rosase

14-10-2011 om 23:55

In theorie zou ik het wel weten

Want echt eerlijk waar, als ik dit verhaal zo lees gaan echt alle alarmbellen, die ik in mijn hoofd heb, af.

In de praktijk ligt dit natuurlijk niet zo eenvoudig, en ik kan me goed voorstellen dat je je verscheurd voelt.

Maar zeg eens eerlijk: zul je hem ooit nog echt vertrouwen bij je dochter of je kleindochters? Ik geloof niet dat ik ooit nog dat stemmetje in mijn achterhoofd stil zou krijgen.

Jo Hanna

Jo Hanna

15-10-2011 om 00:53

Ernstig

Ik zou dit héél hoog opnemen en erop staan om het gezamenlijk met een (goede!) therapeut te bespreken. Hoe dan ook vind ik er een enorme agressie naar jou toe uit spreken dat hij dit herhaaldelijk doet. Het beeld wat het in mij oproept is alsof hij een foto van jouw dochter plakt middenin een dartbord en er dan pijlen op gooit en dat hij dan tegen jou zegt: maar ik doe het toch niet echt? Wát? Is dit nog niet voldoende dan? De man heeft in ieder geval een woedeprobleem en ik zou hem er voor geen cent mee vertrouwen.
Groet, Jo Hanna

Jo Hanna

Jo Hanna

15-10-2011 om 01:00

"ik kan hier niet tegen"

Nog even iets wat me opvalt. Ik augustus heb je hem geschreven dat je er niet tegen kunt. In oktober doet hij het weer en ga je weer met hem in discussie. Je kan er dus wél tegen. En dat weet hij heel goed. Je stelt niet werkelijk grenzen. Je soebat alleen maar met hem.
Groet, Jo Hanna.

MariaR

MariaR

15-10-2011 om 01:46

Wat ik erin lees

Is mijn eigen gedrag, twaalf jaar geleden toen ik met een seksverslaafde een relatie had. Het soebatten, smeken, boos worden maar vooral grenzen stellen in woorden maar niet in daden herken ik zeer. Let wel, ik veroordeel je niet, hij is ook een mens en waarschijnlijk ook nog een lieve man. Maar ik lees er een verslaafde in. Als relatie van een verslaafde moet je niet hopen dat jij een beroep kan doen op zijn redelijkheid of medemenselijkheid of zijn liefde voor jouw of zijn respect voor je dochter. Het enige wat jij kan doen is grenzen stellen en je daaraan houden. Ik raad je zeer aan hier hulp bij te zoeken. Ga voor je eigen leven en dat van je kinderen. Hij moet ook hulp hebben maar dat zal alleen kunnen als hij inziet dat hij daadwerkelijk een probleem heeft.
heel veel sterkte!

mammavantwee

mammavantwee

15-10-2011 om 08:11

Jo hanna

Ik heb deze laatste keer helemaal niets gezegd behalve dat ik niets te zeggen heb omdat ik niet weet wat ik moet zeggen. Ik heb alleen opgeschreven wat ik voelde als een soort brief naar hem toe.
Ik weet heel goed dat het geen zin heeft om te soebatten. Ik wordt boos en verdrietig, hij wordt boos, ontkent, geeft dan toe en belooft beterschap. En het wantrouwen blijft, ebt weer weg en vervolgens gebeurt het weer van voren af aan.

mammavantwee

mammavantwee

15-10-2011 om 08:21

Jo hanna 2

Ik leg het nog niet goed uit, ik heb hem ook geen brief laten lezen, ik negeer hem helemaal. Mijn kinderen zijn deze week bij hun vader dus die hebben er nu geen last van. Ik weet dat niets doen geen oplossing geeft maar ik ben zo moe, ik wil nu niet praten. Ik wil er alles aan doen om dit op te lossen, ik wil niet bij hem weg, ik wil niet weer mijn kinderen meesleuren, verhuizen, andere school...
Ik weet hoe zwak dit overkomt, en dat ik me als een slachtoffer gedraag, maar dit is een uitputtende vicieuze cirkel, en ik ben op dit moment niet in staat om een ultimatum te stellen en daar ook echt achter te staan en de consequenties te aanvaarden.

mv2

Jo Hanna

Jo Hanna

15-10-2011 om 09:24

Zoek dan zelf meteen hulp

Het komt niet alleen zwak over, dat is het dus ook. En dat bedoel ik niet afkeurend of veroordelend maar gewoon als het vaststellen van een feit. Ik herken het heel goed. Ik heb ook in zo'n soort cirkel gezeten met mijn ex. Maar als je constateert dat je in de problmen zit en ook dat je je zwak voelt, moet je er dus voor zorgen dat je sterker wordt. Ik gok erop dat er geen of weinig mensen zijn in jouw omgeving die hiervan weten omdat het zo'n schaamtevolle situatie is. Dat maakt zwak, het isoleert je en maakt dat je gaat ronddraaien in je eigen hoofd. Ik denk dat je in ieder geval naar de huisarts moet gaan en dat je een goede therapeut voor jezelf moet zoeken.
Ik als buitenstaander zie het volgende: Je man vertroont dwangmatig gedrag, waarbij de veiligheid van je dochter op het spel staat. Hij heeft daar geen zicht op en neemt daar geen verantwoordelijkheid voor. Hij vertoont dat gedrag als hij boos is, onder druk staat. Jij voelt je daardoor gedwongen zoveel mogelijk de lieve vrede te bewaren, want anders zou hij wel eens echt gevaarlijk kunnen worden. En je voelt je vertwijfeld en angstig als je de confrontatie aangaat. Daarmee zit je relatie in feite op een dood spoor: het is niet mogelijk om de problenen waarin jullie verkeren aan ta pakken. Dat moet worden doorbroken, linksom of rechtsom. Je kunt dit niet laten sudderen want je kunt er donder op zeggen dat dit niet vanzelf weggaat. Want zelfs als hij met zijn handen van je dochter afblijft, heeft hij jou in de tang.
Zoek hulp, voor jou! Zorg ervoor dat je weer sterk word, voor jezelf en voor je dcohter.
Heel veel sterkte! Jo Hanna

MariaR

MariaR

15-10-2011 om 11:14

Het is al heel goed

Dat je het hier gepost hebt! Wat moet dat eenzaam zijn, om daarmee rond te lopen en het aan niemand kwijt te kunnen! De eerste stap is gezet: je bent ermee naar buiten gekomen. Ga verder, zoek meteen hulp. Hij zal dat niet leuk vinden maar dat is juist de reden dat je het niet moet laten. En zie het ook zo: de wetenschap dat meer mensen ervan weten (therapeut, huisarts) is voor je partner wellicht een rem om echt iets met de fantasieën te doen. Hij weet dat er op hem gelet wordt en dat jij daar niet alleen in staat. Hulp zoeken is de eerste stap in de bescherming van je kind.

Heel veel sterkte.

nonono

nonono

15-10-2011 om 11:31

Lees eens

Lieve mammavantwee, lees eens over co-verslaving. Niet dat alles van toepassing is en/of dat het zo erg is maar het heeft mij wel inzicht gegeven en mijn ogen geopend over hoe ik er zelf in stond. Sterkte, ik weet hoe eenzaam je je voelt. Blijf hier schrijven.

Ander geluid

het is toch niet zo dat iedereen met een bepaalde seksuele fantasie die gaat uitvoeren ?

Waarom denk je dat hij dat wel gaat doen ?

Ik begrijp overigens wel dat het je tegen staat (doet mij ook) maar er zijn zoveel verschillende seksuele afwijkingen en fantasieen die gewoon bij fantasieen blijven.

leuke meid

leuke meid

15-10-2011 om 12:14

Leestip

In aansluiting op voorgaand bericht van nonono breng ik je graag de volgende website onder de aandacht:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Co-verslaving

Ook ik denk dat er inderdaad gerede aanleiding is tot het nemen van verdergaande actie dan met woorden grenzen proberen te stellen aan het gedrag van je partner.

Ik kan mij levendig voorstellen hoe slecht jouw levenssituatie op het ogenblik is. Wat jij nu meemaakt is ronduit zo ontzettend rot!

Overigens loopt niet alleen jouw dochter gevaar, maar ook je zoon; en wie weet wie nog meer ...

Heel veel sterkte met het zoeken van een oplossing!

En onderschat niet hoeveel steun je kunt ondervinden van zogenaamde buitenstaanders.

Rosase

Rosase

15-10-2011 om 12:16

Klopt manda

Maar persoonlijk vind ik een seksuele fantasie over mijn hond een heel andere dan over mijn dochter.

Ik vind dat mamavantwee zich echt moet afvragen of zij het kan maken om haar dochter hieraan bloot te stellen. Een beetje zoals Joyeux zegt dus.

Hmm

ja dat klopt, ik denk dat je van hem moet weten of zijn fantasieen ook over haar gaan.

er zijn vrouwen die het lekker vinden om in een soort machtsspel gepakt te worden, iets wat op verkrachting lijkt. Ze moeten er toch echt niet aan denken dat het echt gebeurt.

ik zou dus heel goed met hem in gesprek gaan, tot hoe ver gaan die fantasieen en begrijpt hij dat zij geen risico's wil nemen met haar dochter.

Ik zelf vind het ook een misselijke fantasie omdat er dus echt een stiefdochter rond loopt. En het is een barriere tussen hen omdat deze fantasie niet te delen is en je er dus samen niets mee kan doen.

hmm, jemig wat moeilijk. Iemands seksuele fantasie kan je toch moeilijk verbieden of afnemen, dat zit er in en krijg je er niet uit denk ik dus niet onder het vloerkleed schuiven, dan wordt het stiekem en dan krijg je die vertrouwenskwesties.

Als hij niet compleet eerlijk en duidelijk wil praten over zijn fantasieen, de gevoelens daar over niet begrijpt die mammavantwee heeft dan is er sowieso iets mis in de relatie.

Maar ik denk wel dat als hij zijn grenzen echt goed kan inschatten, hij daar open en eerlijk over blijft praten en ook bij je aanklopt er wel degelijk een mogelijkheid is om samen gelukkig verder te gaan. En hij moet dan ook in staat zijn in te zien wat voor risico jij loopt.

MariaR

MariaR

15-10-2011 om 13:36

Permissive society (licht o.t.)

Tja er is één groot verschil met een vrouw die verkrachtingsfantasieën heeft en een man die fantasieën heeft over het doen met (zijn) stiefdochters: als de vrouw het uit zou voeren heeft ze instemmende medevolwassenen nodig die er zelf plezier aan beleven. Als de man het uit zou voeren is hij de actieve partij, kan het uitvoeren zonder de instemming van de andere partij (en is daarmee ook nog strafbaar, de vrouw niet).
Maar los daarvan: gaan we nu niet een beetje te ver met de permissive society? Ik houd zelf van seks. Maar ik vind wel dat anonieme seksualiteit (porno, prostitutie, sekschat e.d) steeds meer normvervaging teweeg brengen. Dat iets kan en lekker is, hoeft nog niet te betekenen dat je er ook aan toe moet geven. Ik vind dat dat nog al eens vergeten wordt als het over over porno etc gaat.

MariaR

nonono

nonono

15-10-2011 om 15:38

Niet kunnen stoppen = verslaafd

Het gaat hier niet alleen om een fantasie. Man is dwangmatig met iets bezig wat zijn relatie en leven beïnvloed. Vrouw wil dat hij er mee stopt maar hij kan het niet: het is een verslaving geworden. En ik denk dat de verslaving voornamelijk die verhalen en de porno zijn, hij vlucht hierin en dat is zijn 'roes'. Ik denk ook niet dat hij risico loopt dat hij zich aan stiefdochter gaat vergrijpen, maar je weet niet hoe ernstig het is-dus wieweet is het risico al wel daar. Maar de angst ervoor van vrouw zou genoeg reden moeten zijn om het niet meer te doen, en een verslaafde kan dat niet. Als het hier om een verslaving gaat, en Mammavantwee weet dat het beste, dan moet je hem ook als een verslaafde behandelen. Een verslaving heeft een oorzaak. Ik weet nog steeds niet helemaal wat de oorzaak bij mijn man was maar hoge werkdruk, toen ontslag en stress hadden er zeker mee te maken. Met zijn verslaving vluchtte hij van de harde werkelijkheid. Goed beschouwd is hij ziek en hij zal er ook veel pijn van hebben. Het hielp mij wel toen ik de oorzaak van de verslaving wist en zijn pijn kende, en ik denk dat het voor Mammavantwee juist wél heel goed zou zijn als je zou weten wat je man drijft. De oorzaak van de verslaving bedoel ik dus hè.

Dus: onder ogen zien wat er aan de hand is, eigen rol hierin onder de loep nemen, actie ondernemen, hulp inschakelen. En het belangrijkste is dat je man gaat inzien dat hij (bijna) verslaafd is, als dat niet gebeurt dan is er niks wat je er aan kunt doen.

Tirza G.

Tirza G.

15-10-2011 om 16:44

Verslavingsgedrag

Of het nou over seks gaat of over wat anders: je partner vertoont het gedrag van een verslaafde. Bij confrontatie gaat hij lekker ruzie maken, zodat de aandacht wordt afgeleid. De schuld van zijn verslaving legt hij bij jou: als er spanning in de relatie zit, zoekt hij een uitweg in dit. Als er géén spanning in de relatie zit maar zelfs goeie seks, zoekt hij óók een uitweg in dit. Kortom: wat je ook doet, nooit is het goed.
En dát is het risico. Wat Manda ook al schrijft: je kunt je helemaal kleurenblind fantaseren over van alles en nog wat. Maar de hardnekkigheid waarmee hij vasthoudt aan juist déze fantasie en de oorzaak-reden er van buiten zichzelf legt - dát maakt het griezelig.

Tirza

Wegwezen

Sorry, dat ik dit niet in een mooi verhaal verpak. Maar ik zou weggaan bij deze man. Dat hij bewust porno over sex met stiefdochters bekijkt zou mij zo tegenstaan. En ook griezelig tov je dochter.
Ik denk dat ik een gesprek zou houden met mijn huisarts en praktische hulp zou zoeken. Vraag desnoods of de kinderen tot je een eigen huis hebt bij hun vader mogen wonen.
Geen idee of je man echt iets zal doen, maar het idee alleen al dat hij dit opwindend vindt zou ik walgelijk vinden. En wat als hij wel wat doet? Leg dat maar eens uit aan je dochter, zoon en hun vader.

nonono

nonono

15-10-2011 om 20:02

Niet wegwezen

Verdiep je nou eerst in wat het echt is. Hij heeft de kinderen niks gedaan. Zoek uit wat het echte probleem is.
Helaas is mijn ervaring met diegenen die dit in het echt doen (incest) dat de dader heel goed geheim kan houden wat hij wil en doet. Hier is iets anders aan de hand. Mammavantwee kan dat best inschatten en uitzoeken met de tips die hier al gegeven zijn denk ik.

elsje78

elsje78

15-10-2011 om 22:46

Wel wegwezen

ik zou niet twijfelen...

Elske

Roosje Katoen

Roosje Katoen

15-10-2011 om 22:59

Ook wegwezen

Een eerlijk gesprek over zijn grenzen lijkt me in deze situatie onmogelijk. Ik vind de vergelijking met verkrachtingsfantasieën ook niet opgaan. Hij gaat het echt niet vertellen als zijn fantasieën over zijn stiefdochter gaan, dus daar kan je het niet met hem over hebben.

Als het over mijn dochter zou gaan zou ik geen enkel risico nemen. Bizar gewoon, telkens weer dit soort verhalen opzoeken terwijl hij zelf een stiefdochter heeft. Ik zou zo'n man niet kunnen vertrouwen, dus in die zin is blijven ook geen optie.

Mijn advies is om ervoor te zorgen dat je zo snel mogelijk in staat bent om de relatie te beëindigen, en in de tussentijd nooit je dochter met hem alleen laten.

Sterkte, ik vind het een heftig verhaal.

leuke meid

leuke meid

15-10-2011 om 23:40

Wees zelf niet dom/onverschillig/nalatig/malafide!

In de handel is er spreekwoord dat luidt: je krijgt vele kansen om het vertrouwen van klanten te winnen, maar slechts één kans om het te verliezen. In de romantiek werkt het eigenlijk net zo. Er staat alleen zoveel meer op het spel. Draait het in de handel hoofdzakelijk ´slechts´ om geld; bij een liefdesrelatie is, naast je economisch-sociale positie, al snel je hele identiteit in het geding. Een vertrouwensbreuk tussen jou en je levenspartner is per definitie een zeer ingrijpende, energieverslindende levenservaring.

Elke bonafide handelaar zal al het mogelijke in het werk stellen om een vertrouwensbreuk met een klant zo snel mogelijk, blijvend te herstellen. Laat hij dat na, dan is hij op zijn minst nalatig, en misschien zelfs malafide.

Een echtgenoot die zijn huwelijk serieus neemt zal een vertrouwensbreuk ijverig proberen blijvend te herstellen. Stelt hij zich daarentegen onverschillig op, dan is hij nalatig, en neemt zijn huwelijk niet serieus (genoeg). Doet hij precies dat, wat eerder tot een ernstige vertrouwensbreuk tussen hem en zijn levenspartner leidde, dan betoont hij zich: 1. verschrikkelijk dom; 2. onverschillig/nalatig; of 3. malafide (d.w.z. niet te vertrouwen).

Mv2; ongetwijfeld vind jij nu dat dat laatste het geval is. Logisch; je vertrouwen in hem is immers (weer eens) ernstig geschonden. In principe bestaan die andere twee mogelijkheden echter ook nog. Beide kunnen overigens ook goede reden voor een scheiding zijn.

Ik krijg de indruk dat jij zelf ook tot de conclusie bent gekomen dat scheiden nu meer voor de hand ligt, dan met hem verder te gaan. Ik zou je groot gelijk geven, als je daarvoor kiest. Het huwelijk is ooit in het leven geroepen ter bescherming van de rechten van betrokkenen. Het is bedoeld om een goede basis te bieden voor hun bestaan.

Met het beschamen van jouw vertrouwen druist je echtgenoot lijnrecht in tegen dat beginsel. Dat alleen al maakt hem een slechte echtgenoot. Over de eventuele voortvloeisels uit zijn fascinatie voor incestueuze seksuele handelingen is het vooralsnog slechts speculeren. Maar als ik jou was, dan zou ik denken: better safe than sorry. Zorg zo snel mogelijk voor een veilige leefomgeving voor je kinderen en laat vooral niet na te onderzoeken, of er misschien toch al sprake is geweest van incest.

nonono

nonono

16-10-2011 om 00:27

Jemig

Ik ben er wel verbaasd over hoe snel sommigen kunnen concluderen dat Mammavantwee nu maar zo snel mogelijk haar relatie moet beëindigen. Dit is niet één of ander vriendje/scharreltje ofzo, dit is de man met wie ze getrouwd is. Gooi je bij de eerste de beste hobbel in de weg meteen maar de handdoek ik de ring? Je bent met elkaar getrouwd om ook voor elkaar te zorgen als het slecht gaat met de ander. En als man een probleem, in dit geval verslaving, heeft dan probeer je dat eerst op te lossen. Als je alles geprobeerd hebt en het lukt niet dan moet je vertrekken. En natuurlijk moet je er alles aan doen om je kinderen te beschermen. Mammavantwee probeert dat ook en geeft al aan dat ze helemaal niet bij hem weg wil.
Nogmaals: volgens mij heb je goede tips gekregen. Hoe het ook zal lopen, de weg die je te wachten staat is moeilijk: ook voor je man.

Rosase

Rosase

16-10-2011 om 00:33

Fantasie

En hoe zou het zijn als man van mamavantwee seksuele fantasieën had over het verkrachten van een vrouw en daar actief verhaaltjes over zou opzoeken?

Ik persoonlijk zou daar niet mee kunnen leven. Het idee dat mijn partner een kick zou krijgen van dit soort perverse gedachten zou voor mij echt ondraaglijk zijn.
En eigenlijk vind ik dat er niet zo heel erg veel verschil zit tussen beide fantasieën. Ze gaan beiden namelijk dwars de integreteit van een ander in, en ik vind het echt verwerpelijk om daar op te kicken.

Voor mij zou het dus ook wegwezen zijn.

Eerste hobbel?

Het is niet de eerste keer, en man van mammavantwee zoekt het bewust op. Ik zou eea te walgelijk vinden, hoe kan je een sexleven hebben met een man, die zelf stiefvader is van jouw dochter, die fantaseert over sex met stiefdochters? Verslaving of niet, ik weet niet of ik dat geloof, een pornoverslaving. Zo kan je alles wel goed praten.

nonono

nonono

16-10-2011 om 00:44

Vraag aan mammavantwee

En dan nog iets: Uit jouw verhaal wordt me eigenlijk helemaal niet duidelijk wat je nou wel en niet met je man besproken hebt. Heb je hem deze brieven laten lezen? Heb je hem verteld wat de gevolgen zullen zijn als hij niet verandert? Wat hebben jullie vervolgens afgesproken enz.? Hij moet natuurlijk ook de kans krijgen om zijn probleem aan te pakken, heb je hem echt al voor het blok gezet en is hij vervolgens toch door gegaan? Heb je hem naar de arts gestuurd? En, ik weet wat je doormaakt en het is vreselijk moeilijk. Maar als je man alles onder ogen ziet en het probleem aanpakt en jullie moeten er allebei keihard aan werken, dan kan je dit overleven. Ik ben nu 6 jaar verder, het gaat (nu) goed maar ben en blijf op mijn hoede. Heel veel sterkte en wijsheid!

nonono

nonono

16-10-2011 om 00:48

Fayw

Sorry, maar ik denk dat je geen idee hebt wat een (sex)verslaving is. En ik praat niks goed.

mammavantwee

mammavantwee

16-10-2011 om 08:56

Allemaal bedankt

Ik lees heel veel verschillende meningen, van onmiddellijk wegwezen tot hulp zoeken.
De laatste twee dagen heb ik niets besproken met mijn man, heb het ook voor elkaar gekregen om op een verjaardag te zitten en het gezellig te hebben, en hem daarbij volledig in zijn sop gaar te laten koken zonder dat iemand het door had. Het levert niks op maar ik heb alles wat mijn relatie betreft nu op pauze gezet zodat ik de tijd heb om mijn stappen en woorden te overwegen.
Nee, dit is niet de eerste keer dat mijn man die verhaaltjes leest. En voor de goede orde: hij leest geen strafbaar spul, zoals het verkrachten van jonge meisjes, het gaat om die zielige hijgverhaaltjes die waarschijnlijk door van die overmatig zwetende dikke zielepoten die nog nooit een vrouw van dichtbij hebben gezien zijn verzonnen en waarin vrouwen de meest onwaarschijnlijke dingen uithalen en leuk vinden. Hij kickt ook alleen op vrouwen en leest ook over fantasieën die ik wel leuk vind maar die deel ik niet meer met hem, om een duidelijke grens aan te geven. Ik keur alle porno af.
Een jaar of twee geleden vond ik voor het eerst iets. Hij bezwoer me dat het een stommiteit was, gewoon een misplaatste nieuwsgierigheid. Het zou niet meer gebeuren. Tussendoor wel regelmatig porno wat ik vreselijk vond. Ik werd er boos om, en deed beledigend, door pure onmacht en frustratie. Ik voelde me bedreigd, omdat ik me in het dagelijks leven al genoeg bekritiseerd voelde door hem. Het heeft er voor gezorgd dat hij het wel uit zijn hoofd liet om er met me over te praten. In januari 2011 vond ik weer iets en toen ben ik 'weggelopen' en een nacht naar mijn moeder gegaan. De kinderen waren toen bij hun vader, overigens. Hij is zich lam geschrokken, beloofde beterschap, heeft ook met mijn moeder gepraat en inderdaad, hij deed wat beter zijn best. Ik ga niet uitweiden over hoe en wat precies, laten we het er op houden dat hij in zijn eerdere relaties gewend was zijn eigen gang te gaan en nergens rekening mee hoefde te houden en dat dat nu wel van hem verwacht werd. Dat wil hij uiteindelijk ook, hij weet alleen niet zo goed hoe. Het ging dus met vallen en opstaan. Weken waarin het fantastisch ging, we weer verliefd waren, hij me liet lachen, voor me zorgde, me koesterde. En dan is hij zo'n leuke vent. En soms ging het weer mis. Door zijn werk, waar hij stress van heeft, doordat de kinderen dwars waren en ik daar stress van kreeg. Door mijn werk, door zijn bijna paranoïde jaloezie, die soms weer de kop op stak. In augustus betrapte ik hem weer en dat was de laatste keer dat wij hierover hebben gesproken. Toen heb ik hem verteld dat ik bij hem weg zou gaan als ik het weer zou vinden. Op een veel rustiger manier uitgelegd waarom ik het bedreigend vind. Hij heeft mij toen opgebiecht dat hij seksverslaafd is en uit alle macht probeert het te beheersen. Hij heeft me verteld dat hij het sterke vermoeden heeft dat zijn vader het met zijn stiefdochter, dus mijn man's stiefzus heeft gedaan en dat dat met haar instemming is gebeurd. Dat zijn vader ook fantasieën en neigingen heeft en dat dat de reden is dat hij niet wil dat mijn kinderen ooit bij opa en oma gaan logeren. Dat hij zich kapot schaamt voor zijn vader en nooit zo wil worden. En dat hij het niet in zijn hoofd zou halen om mijn dochter ooit aan te raken, te begluren of anderszins te benaderen op een manier die niet gepast is. En ik geloof hem. Ik geloof echt dat hij het niet in zijn hoofd zal halen om haar in het echt te na te komen en zeker niet op onvrijwillige basis. Maar ik geloof ook dat die fantasieën inderdaad een vlucht zijn en hij er niet zomaar mee kan stoppen. Onmacht speelt een grote rol. Op zijn werk heeft hij ook problemen en moet hij een coachingstraject in omdat hij zich niet altijd goed kan aanpassen.
Je vraagt je af wat ik überhaupt met die vent moet. Maar diezelfde vent raapte me bij elkaar, beurde me op, gaf me mijn eigenwaarde terug toen ik die was verloren na mijn eerste huwelijk. Draagt me op handen, laat me lachen, helpt me relativeren, plukt de sterren voor me, maakt de mooiste dingen, is gek op mijn zoon en is voor hem de vader die wel tijd voor hem heeft om te klussen, vissen, bouwen.
Om mijn kinderen weer door een scheiding heen te laten gaan is een uiterste middel en die beslissing kan ik nu niet nemen. Ja, ik heb er mee gedreigd, en ja, ik stel nu weer grenzen bij. Maar ik heb de dwangmatigheid van mijn man onderschat en dat vereist een andere aanpak dan dreigen en op zijn gevoel inwerken. Ik volg de tip over co-verslaving en ga daar meer over lezen. En heb eigenlijk al het besluit genomen om met hem te praten en hem hulp te laten zoeken, dat het niet makkelijk zal zijn maar dat we er alleen zo samen voor kunnen gaan. En dan wacht ik het maar af.

Bedankt voor jullie inzichten, het relativeren, de confrontaties.
mv2

Voor nonono

Heb eens gegoogled op sexverslaving en zie dan zeker mogelijke gevaren voor (stief)dochter. Bij elke verslaving zou ik wel mijn man willen steunen. Maar als het gevaarlijk zou worden voor de kinderen of mij dan zou ik toch afstand nemen. Liefst doordat man zich op laat nemen en helpen.
Ik blijf het bewust opzoeken van sex met stiefdochters een bedreiging voor de echte stiefdochter vinden.

Jo Hanna

Jo Hanna

16-10-2011 om 10:42

Klinkt helder

Je klinkt alsof je jezelf weer begint terug te vinden, fijn! De stap naar hulpverlening lijkt me een hele goede, gezien de heftige problematiek van je man. Hij hoeft (en waarschijnlijk kan) het niet in zijn eentje op te lossen. Als hij hulp zoekt, zal heel helder worden of hij verantwoordelijkheid neemt en zich inzet. Als jij oprecht inschat dat hij zijn fantasieën niet in daden zal omzetten en als hij kan erkennen wat zijn dwangmatige gedrag met zijn geliefde doet en bereid en in staat is contact over te maken, dan kún je weer wat.
Er valt me nog wel iets op over hoe jij met hém omgaat. Je schrijft: ik keur alle porno af, alsof jij een morele autoriteit bent, die kan bepalen dat porno verwerpelijk is. En je schrijft: dit vereist een andere aanpak dan dreigen en op zijn gevoel werken. Euh ja, dat denk ik ook. Zijn gedrag is in mijn ogen niet primair afkeurenswaardig maar vooral ontzettend pijnlijk en kwetsend. Het doet jou pijn. Ik denk dat het belangrijk is dat je hem laat zien hoe kwetsbaar je je hierdoor voelt. Het zou wel eens kunnen dat hij dat nauwelijks in de gaten heeft en dat hij zich defensiever opstelt dan je misschien zou willen omdat hij zich pantsert tegen jouw veroordeling. En die veroordeling is er gewoon, dat snap ik ook heel goed, maar als je eerlijker laat zien uit welke kwetsbaarheid die voortkomt, zou dat misschien een opening kunnen geven.
Heel veel succes & groet, Jo Hanna

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.