Relaties Relaties

Relaties

Anoniem

Anoniem

16-11-2011 om 10:03

Mijn man rijdt al jaren zonder geldig rijbewijs!


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
rode krullenbol

rode krullenbol

21-11-2011 om 20:11

@judith-t

Je schrijft: ¨Mijn partner drinkt niet maar er is toch echt heel wat voor nodig eer ik m\'n partner als een nsb-er aangeef.¨

Mag ik je verzoeken: DON´T mention THE WAR!

Zie:


http://youtu.be/7xnNhzgcWTk

Stenna

Stenna

21-11-2011 om 22:57

Wat verwacht je dan precies albana

helemaal met Judith eens, ik wilde net zoiets gaan schrijven. tasje of asje of hoe ze ook heet schrijft het wat kort door de bocht op misschien, maar het eerste wat bij mij opkwam bij de draadopener was ook: zorg dat jij en je kinderen niet ook nog aansprakelijk zijn als er iets gebeurd. Natuurlijk is het heel vreselijk als er iets gebeurt, en iedereen moet proberen deze man te overtuigen of tegen te houden. Ook de partner. Maar wat als dat nou niet helpt?
Wat verwacht je precies van Anoniem, Albana? Wat zou ze volgens jou concreet moeten doen om in jouw ogen niet meer moreel aansprakelijk te zijn?

Tirza G.

Tirza G.

22-11-2011 om 16:22

Albana

Ik heb met tranen in mijn ogen de postings van Albana zitten lezen. Omdat je dáár de pijn en de rauwheid ziet van wat alcohol-misbruik en daardoor veroorzaakte ongelukken doen met nabestaanden.
De schuld bij de partner leggen: nee, dat is niet ideaal. Maar dichterbij kunnen we hier op dit forum niet komen. Meneer zelf voelt zich in elk geval níet verantwoordelijk. Het is niet zwart wit en o, wat zijn we verantwoord op zoek naar nuance, begrip, alle kanten van de zaak enzovoort. En zo zijn we ondertussen een week verder. En rijdt meneer nog steeds zonder rijbewijs. En mét alcohol.

Tirza

Tirza

Nou Tirza

"De schuld bij de partner leggen: nee, dat is niet ideaal. Maar dichterbij kunnen we hier op dit forum niet komen.'

Niet ideaal? niet dichterbij: lets settle with the next best thing? Je bent niet verantwoordelijk voor een ander tenzij je kinderen, onder de zoveel jaar: in rechte en ook in moreel opzicht. Maar voor een partner? Nee.

"Meneer zelf voelt zich in elk geval níet verantwoordelijk."
Dat weet je helemaal niet: je bent nu aan het invullen.

"Het is niet zwart wit en o, wat zijn we verantwoord op zoek naar nuance, begrip, alle kanten van de zaak enzovoort."
Nee, iemand een schuldgevoel opdringen omdat die verantwoordelijk zou zijn voor iemand die onverantwoordelijk handelt. Terwijl partner geen opdracht toe heeft gegeven, het niet wil, er geen zeggenschap over heeft, het zelf waarschijnlijk nooit zou doen, zich in een moeilijke positie bevindt (spagaat).

"En zo zijn we ondertussen een week verder. En rijdt meneer nog steeds zonder rijbewijs. En mét alcohol. "
Hier een hint voor een nachtmerrie: hij is vast niet de enige :-s.

Ely

Ely

22-11-2011 om 23:01

Tsja

'Hier een hint voor een nachtmerrie: hij is vast niet de enige :-s. '
Misschien begrijp ik je emoticon verkeerd maar ik snap m niet zo. Omdat meneer niet de enige is moeten we het maar zo laten?

Ik vind het heel moeilijk, laten we het dan omdraaien: wanneer gaat je partner zo over de schreef dat je je relatie inzet? In de vorm van: als je dit niet verandert ga ik weg? Niet hierbij zeggen velen, maar wanneer dan wel?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely

Ely schreef:
"Misschien begrijp ik je emoticon verkeerd maar ik snap m niet zo. Omdat meneer niet de enige is moeten we het maar zo laten?"

Nee dat zeg ik niet . Ik vind het nogal makkelijk om in de verontwaardiging of boosheid te blijven hangen: dat dat dan maar de reden moet zijn om wel een beroep op partner te mogen doen. Zo uniek is deze meneer helemaal niet. Een verslaafde die zich nog enigszins weet te handhaven is iemand die misschien wel nooit hulp zal vragen. En met een dikke kans dat hij dat niet zal krijgen. De vraag is of de rest van het gezin de hulp die nodig is wel kunnen krijgen.

Uiteindelijk zal ook Tirza, net als jij en ik, over een week weer rustig kunnen slapen. Zelfs als deze meneer wel van de weg is gehaald en die anderen niet. Hij is niet de eerste en niet de laatste. Hopelijk voor op-er wel de enige ervaring met een man met drankprobleem.

"Ik vind het heel moeilijk, laten we het dan omdraaien: wanneer gaat je partner zo over de schreef dat je je relatie inzet? In de vorm van: als je dit niet verandert ga ik weg? Niet hierbij zeggen velen, maar wanneer dan wel?"

Volgens mij twee verschillende vragen: het forum (=omgeving) deed een beroep op originele poster om het te stoppen dmv aangifte. En nu wordt er ook onder het mom van 'hoe dit te stoppen' wordt partner er weer bijgehaald met dit keer, 'wanneer is het voor jou dan genoeg'. Een impliciete opdracht. Maar dan op zo'n manier dat we over op-er heen praten.

zus

zus

23-11-2011 om 09:07

Jeetje

Ik heb ook een broer met problemen. Geen idee of hij onder invloed rijdt, zou me iig niets verbazen. Maar ik koester geen enkele illusie dat ík daar iets in kan betekenen, heb ook geen flauw idee wat dat zou kunnen zijn, dus als iemand daar wél iets zinnigs (concreet) over zou kunnen zeggen, graag.
Nu hebben we geen contact, wil broer niet. Maar zouden we wel contact hebben, en dat zou ik het liefst wel willen, dan zou ik gaan voor het zoveel mogelijk warm houden van contact. Het is nl voor hem ook één vd weinige lijntjes met de realiteit. Ik denk dat dat 'beter' voor hem is en de maatschappij dan dat ik hem loslaat (staat ongeveer gelijk aan hard aanpakken bij broer) Ik zou hem nooit laten vallen wegens dit soort gedrag, daar schiet nl helemaal niemand iets mee op. Daarmee keur ik het gedrag ook helemaal niet goed.
Ik kan me ook helemaal niet voorstellen hoe het is zoiets bij partner te zien, en het te gedogen. Maar als ik broer niet had had ik me dat wrs ook niet kunnen voorstellen, het is zo simpel vd zijlijn. Gelukkig hoeven we als familie en partners geen politie agent te zijn, en ook geen rechter. En geen therapeut.

+ Brunette +

+ Brunette +

23-11-2011 om 11:41

Ik denk dat dit de diepere laag is.

Het draait allemaal om het alcoholgebruik en in mindere mate om de gevolgen ervan. Zolang je het alcoholgebruik van je man tolereert, tolereer je ook de ongewenste bijverschijnselen. Jouw man rijdt zonder rijbewijs, een ander stapt nooit dronken in de auto maar raakt slaags met kroeggenoten, weer een ander mishandelt zijn gezin. Of doet helemaal niets van dit alles en dan nog kun je moeite hebben met het drank- of drugsgebruik.

In het kader van dit draadje dacht ik aan een ex met wie ik vier jaar heb samengewoond. Hij blowde. Elke dag, de hele dag door. Hij was geen gevaar op de weg want hij reisde altijd met het openbaar vervoer. Hij betaalde netjes de huur en er was altijd genoeg geld voor eten en kleren. Hij zat vanwege het blowen niet de hele dag sloom op de bank. Kortom, behalve wat half illegale wietplantjes was er niets problematisch aan zijn softdrugsgebruik. En toch begon ik me steeds meer te ergeren aan zijn verslaving, het is zo sláp, ik wil trots kunnen zijn op mijn vent. Uiteindelijk draaiden de discussies regelmatig om: "Marie Johanna eruit of ik." De afloop is bekend.

Een liefdesrelatie is gebaseerd op vertrouwen. Jouw man heeft dat vertrouwen beschaamd maar moet je hem met gelijke munt terugbetalen door bij de politie te gaan klikken? Ik vind van niet, je moet een ultimatum stellen en hem een kans geven zijn drankprobleem aan te pakken. Als hij die kans niet grijpt en het huwelijk op de klippen loopt dan kun je alsnog aangifte doen als de omstandigheden daarom vragen. Ik denk dat velen van ons van de generatie zijn die het boek 1984 van George Orwell gelezen heeft, daarin wordt het dilemma behandeld van liefde en verraad en of houden-van vóór het algemeen maatschappelijk belang gaat. De aanleiding is heel anders dan die van dit draadje maar de thematiek liefde/verraad is hetzelfde. Waar ligt de grens? Een slechtziende opa die aan zijn autootje is verknocht is niet minder gevaarlijk op de weg dan iemand wiens reactievermogen is vertraagd door een borreltje te veel op, misschien is die opa nog wel gevaarlijker maar op de een of andere manier wordt er milder over geoordeeld. Vind ik niet terecht.

Tirza G.

Tirza G.

23-11-2011 om 21:55

Zus

Je zegt: ik keur dat gedrag niet goed. Maar waar uit blijkt dan je afkeuring?

Tirza

Tirza G.

Tirza G.

23-11-2011 om 21:56

Judith-t

Je hebt ongetwijfeld helemaal gelijk. Maar weet je: ik wil het graag effe regelen. En oplossen enzo. En dat lukt me maar slecht vanachter mijn computertje.

Tirza

zus

zus

23-11-2011 om 22:24

Tirza

Ik weet het niet Tirza. Ik heb mijn broer nooit echt strafbare zaken zien plegen, maar ik heb wel moeite met zijn algehele houding van in het leven staan; weinig verantwoordelijkheidsbesef, altijd schuld bij anderen enz. Dat weet hij heel goed, hoe ik erover denk maar ik viel hem daar niet constant mee lastig, dat zou het einde betekenen vd relatie en daarmee leeft hij niet anders. Maar de relatie is nu toch verbroken, misschien heb ik het teveel laten merken.
Broer blowt ook enorm veel. Of hij daarmee de weg opgaat, geen idee. Hij heeft wel ongelukjes gehad, altijd de schuld vd ander. Dat kan formeel wel juist wezen maar het opvangen van fouten van anderen hoort natuurlijk ook bij verantwoord rijgedrag. Ik heb er allemaal mijn twijfels bij, maar wat kan ik ermee? (nu al helemaal niets meer)

Wat ik zou willen

Ik ben het vooral erg eens met Gale en Brunette.
Ik vindt dat je als 'partner van..' duidelijk stelling moet nemen tegen dit zeer foute gedrag.
In ieder geval in woord...(naar je partner toe dus) en desnoods ook in daad (uiteindelijk).
Dat dat niet zo 1,2,3 te realiseren is snap ik prima...ik begrijp best dat vragenstelster niet á la minuut naar de politie stapt. Ze wist het niet eens...Is compleet overdonderd door dit gedrag van haar partner en vindt het vreselijk. Dat zal tijd kosten...en heus niet een belissing van 1 dag zijn. Wat die beslissing ook moge zijn. En ik denk zelfs dat ze daar hulp bij nodig heeft.
Wat asje doet is, gepast de andere kant opkijken, alles met de mantel der liefde bedekken...en het nog goed praten ook.(Waarvan ik dat laatste het meeste verwerpelijke vindt).
En het daarna lijdzaam toezien....waarbij het enige waar ze zich druk om maakt zijzelf en de kinderen is.
Ik denk ook dat er in zulke situaties geen pasklare oplossing is, dat dat van geval tot geval zal verschillen. Dat het voor de een aangifte zou kunnen zijn, voor de ander een ultimatum stellen, voor weer een ander een (tijdelijke) scheiding of wat dan ook.
Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat áls je als partner van iemand met zo'n probleem het tolereert en toeziet en verder geen stelling neemt, je het probleem alleen maar in stand houd (mede in stand).
Want als jij het prima vindt en toekijkt, waar moet partner dan nog de motivatie vandaan halen om zijn gedrag te veranderen?
Jouw maakt het niks uit toch?
Ik vindt het ook een beetje laf.....Jouw partner heeft je nodig en niet op deze manier, door maar toe te kijken hoe hij zichzelf en misschien ook anderen de vernieling in helpt. Hij heeft je nodig om hem een schop onder z'n k*nt te verkopen, voordat er daarwerkelijk dingen gebeuren waarvan hij (en jij w.s. ook) zijn leven lang spijt krijgt. Desnoods door hem te verlaten....dat kan ook een manier van 'helpen' zijn.
Dat mensen géén aangifte doen tegen hun partner of andere dierbaren (kinderen b.v.) geloof ik niks van. Ze zullen er niet trots op zijn en het er enorm moeilijk mee hebben en w.s. niet van de daken schreeuwen. Maar er zijn talloze mensen die dat wel doen of hebben gedaan.
Bij de kuiprellen waren er ook ouders die hun kinderen meesleepten naar het bureau om aangifte te doen, omdat de ouders ze herkent hadden op de foto's. En ik heb vaak genoeg hier draadjes gezien van wanhopige ouders die erachter waren gekomen dat hun zoon/dochter dingen deed die écht niet door de beugel konden en voor ditzelfde duivelse dillema stonden. Het resultaat was toch vaak wél aangifte doen, ook omdat dat de enige manier was om het te stoppen, het gedrag te veranderen, diegene de gepaste straf te laten ondergaan en de consequenties te laten voelen.
groeten albana

Hoe het verder ging (dodelijk ongeval)

Ik had jullie het verhaal willen besparen, maar zal het hier toch maar neerzetten.
Nadat mijn moeder begraven was en mijn vader nog in het ziekenhuis lag (niet meer kritiek), kregen we bezoek...van de vrouw van de dronken chauffeur.
Broer en ik waren samen thuis.
Ik doe open, ben overdonderd en laat een duidelijk erg zenuwachtige vrouw binnen, die wat rebbelt over advocaat.
Eenmaal binnen kwam de aap uit de mouw. Haar partner (de veroorzaker dus) en zij moesten op aandringen van hun advocaat bij ons op bezoek en hun medeleven betonen.
Haar partner kon dat blijkbaar niet 'aan' (haar woorden hoor!!!) en zette haar af bij ons voor de deur en reed weg onder het mom van parkeren en liet zijn vrouw staan voor onze deur. Waarna ze dus uiteindelijk maar alleen op 'medeleven-bezoek' ging. Niet wetend waar haar man was.
Deze partner van...........was nogal zenuwachtig (logisch) en door die zenuwen rebbelde ze aan 1 stuk door. Ongeveer in vergelijkbare woorden als asje doet.
Het ging eigenlijk alleen over háár en partner. En niet over 'ons' waarvoor ze toch eigenlijk kwam. En o,ja over haar kinderen.......
Ik zat daar maar een beetje sprakeloos bij....te kijken, alsof het een slechte nachtmerrie(de zoveelste) was....het ging een beetje buiten mij om, alsof ik in trance was....Door haar spraakwaterval ofzo. En helemaal tot mij doordringen deed het niet, o,ja ook huilde ze, zó erg vondt ze het allemaal.
Bij broer drong het wel door. Toen er eindelijk een moment kwam dat ze ademhaalde vroeg broer: "Hoe lang doet je man al zulke dingen?" Weer begon de spraakwaterval....en het kwam er op neer al jaren, soms in meer, soms in mindere mate.
De volgende vraag was : " En hoe lang weet jij dat?"
Antwoord idem dito.
Broer zei dat áls dat zo was, hij haar vriendelijk verzocht om onmiddelijk op te donderen, waarbij hij de daad bij het woord voegde en de deur meteen open deed en armgebaren maakte naar buiten toe.
De partner stribbelde tegen (het was slecht weer) omdat ook die flapdrol van een kerel nergens te bekennen was....en dat ze niet snapte waarom, want wat had ze verkeerd gezegd? En zij had toch niets gedaan (nee daarom juist!!!) en kon er niks aan doen (ja, is dat zo?) en bla,bla,die bla....en broer kwakte deur dicht.
Daar stond ze dus buiten.
Ik vond het allemaal ook nog wel 'zielig' maar vindt wel dat broer de enige goede reactie heeft vertoont, broer is wat dat betreft daadkrachtiger dan ik.
Toen kort daarna haar man zich doodreed, zal ik jullie eerlijk zeggen, ik vondt het 'gepast', er was tóch nog gerechtigheid!!! En hij had het dik verdient. Want voor hij mijn moeder doodreed had hij óók al de nodige ongelukken veroorzaakt en zelfs met letsel, maar dat alles vondt hij geen reden zijn gedrag te veranderen.
Zijn partner heeft nog jaren brieven geschreven naar ons. Die wij trouwens meteen terug stuurden. Na de eerste brief kenden we haar handschrift en maakten we ze niet eens meer open.
In die eerste brief verzocht ze ons, geen beslag te laten leggen op de erfenis. Niet dat wij daar ook maar iéts over te zeggen hadden....dat deed onze verzekering, niet wij.
Want ach en wee....zij en haar bloedjes van kinderen hadden al zo te lijden gehad van haar man's gedrag. (over ons géén woord) En het enige dat ik dacht was....waarom bleef je dan bij een man die je laat 'lijden' ???
Afijn, ik snap best dat dit geen voorbeeld is voor andere gevallen. Maar weet ook dat die partner zich nog steeds 'ellendig' voelt door wat haar man toen deed.
Wat mij betreft voelt ze zich d'r leven lang ellendig hierover.
Soms kom ik 'r tegen en ook zoals ze naar me kijkt...zoals ze reageert. Ik wéét het gewoon. En ik heb geen enkele behoefte haar schuldgevoel te verminderen.
Ook dat is dik verdient. Gerechtigheid.
groeten albana

Hartverscheurend

en triest verhaal. Geeft aan dat het merendeel van de mensheid alleen maar aan zichzelf en zijn/haar eigen omgeving denkt.
Wat had je dan gewild? Ik maak het bij rechtzaken vaak genoeg mee. De dader 'moet' spijt betuigen dat levert korting op! niets meer of minder. Het is zelden oprecht.
Voor albana is het een trauma, maar ook als het oprecht was geweest van de vrouw van.... had het niets verandert aan de situatie.
Ik kan en wil ook niet alle leed van de werled op mijn schouders nemen. Heb al genoeg aan mijn eigen zooi....

Yura

Yura

24-11-2011 om 11:04

Opa aangeven

Hierboven had iemand het erover of je opa of je vader ofzo zou aangeven als die slecht zou zien en het nog een jaar duurde voor de herkeuring. Nou dat kan dus niet. Mijn moeder heeft het geprobeerd met haar vader. Ze reeds achter hem en zag dat hij door rood reed en daarna is hij nog eens door een voetgangersgebied gecrosst. Ze heeft iedereen gebeld, huisarts, maatschappelijk werk, cbr en politie, ze had er slapeloze nachten van bij het idee dat hij iemand aan zou kunnen rijden en zij had het kunnen voorkomen. Maar de instanties konden haar niet helpen, ze moest toch op de herkeuring wachten, die inderdaad nog lang duurde. Mijn ouders hebben wel wat truucjes uitgehaald, zoals zeggen dat zij de auto wel even voor een beurt weg zouden brengen, waarbij die veel langer in de garage bleef dan nodig. Wat een verschrikkelijk verhaal Albana, ik kan je helemaal begrijpen.

Oh albana

Wat een vreselijk verhaal, misschien heb je het al eens verteld, maar hoe oud was je toen ?

+ Brunette +

+ Brunette +

24-11-2011 om 12:07

On topic

Albana openbaart het in al zijn facetten. Je kunt iemand één keer gegeven en de schouders eronder zetten om het ongewenste gedrag te veranderen, desnoods een enkele terugval tolereren, zolang er maar schot in de zaak zit. Maar die vrouw deed niets, ook niet toen er al ongelukken veroorzaakt waren. Die is gewoon medeplichtig.

Jillian

Jillian

24-11-2011 om 12:13

Moeilijk

Het blijft een lastige kwestie. Vooral omdat aangifte in de praktijk dus vaak helemaal niet helpt. Mijn broer rijdt nog steeds gewoon onder invloed ondanks aangifte. Mijn schoonzusje kan er ook verder niet zo veel aan doen. ja, ze zou bij hem weg kunnen gaan maar dat zal ze niet vlug doen. Dat kan je ook niet vragen van iemand. Zover kan iemands verantwoordelijkheid voor de ander niet gaan. Aangifte doen tegen een echtgenoot vind ik al vrij ver gaan. Dat zouden dan andere mensen uit de omgeving moeten doen. Dat is beter. Alleen dat is hier gebeurd en heeft dus geen enkel resultaat gehad.

Natuurlijk wil niemand dat mijn broer onder invloed achter het stuur zit. Niet alleen omdat hij een ander dood kan rijden maar ook omdat hij zichzelf dood kan rijden & dat is voor ons allemaal een reele angst.

Maar in de praktijk kan mijn schoonzusje moeilijk voor de auto gaan liggen als hij wegrijdt. Fysiek is hij veel sterker. Ze kan hem echt niet tegen houden en na rede luistert hij meestal niet.

Het gaat soms ook maanden heel redelijk. Dan blijft hij thuis, gaat lopend naar de kroeg en doet weinig rare dingen maar dan komt er weer een periode van grenzeloosheid.

Het blijft elke dag weer een gevecht, met name natuurlijk voor mijn schoonzusje die dagelijks met hem te maken heeft en de balans moet houden tussen zichzelf, hem en de kinderen.

Jillian

Jillian

24-11-2011 om 12:16

Brunette

Ik ben het met je eens dat deze vrouw ook een zekere verantwoordelijkheid heeft tegenover de maatschappij als ze weet dat haar man de fout in gaat. Alleen nu ik zelf deels in die situatie zit weet ik ook niet zo goed wat ik daar aan moet doen. Als mijn broer ooit een ongeluk veroorzaakt weet de hele familie waarom dat is maar in de praktijk ben je gewoon behoorlijk machteloos. Ook als vrouw van zijnde. Je kan iemand nu eenmaal niet stoppen.

Albana

Albana, er spreekt een groot verdriet uit je verhaal.

Je schrijft:
"Ik vindt dat je als 'partner van..' duidelijk stelling moet nemen tegen dit zeer foute gedrag."
En toch, dat kan je niet van een ander eisen. Een ander kan ook niet van iemand die net een kind verloren heeft of zoals jij jouw moeder, eisen dat het verdriet maar over moet zijn. De partner mag geen tool om voor een derde iets te bereiken. 'Partner van' is op dit moment aan het overleven. En dat is de primaire taak van ons allen en als het daarop komt, als dat net niet of net wel lukt, mag je niet nog iets anders verwachten. En zeker niet zoiets. Daarbij, als het zo makkelijk zou zijn om alcoholisten te 'genezen', zouden ze er allang niet meer zijn. Waarschijnlijk helpt stellingname niet, en bewerkt het tegengestelde. 'Partners van' zijn vaak zeer bedreigend, want te betrokken, voor in dit geval een alcoholverslaafde.

Ik snap goed jouw positie. Die van mij is, vanzelfsprekend, anders. Ik zie jouw verdriet, diep en rauw. En boosheid wellicht ook nog. Maar zo zou ik ook kunnen zien dat kinderen van een man met verslaving, respect voor hun vader kwijt zijn en daarmee wellicht ook een vaderfiguur. Niemand wil zo'n ongelukkig ongeluk. Verslaafde hersens denken niet helder.

verantwoorder

verantwoorder

24-11-2011 om 16:03

Drank

Jillian ea,

Wat mij betreft heeft de chauffeur zijn verantwoordelijkheid te nemen. Partners-vaak vrouwen- wachten hierop, vaak te lang omwille van... De lieve vrede.

Mijn man dronk een poos teveel maar nooit icm verkeer!! Wel is hij gestopt met drinken omdat hij zijn verantwoordelijkheid nam.
Dat ontbreekt dus bij deze chauffeurs. En dan zou ik als partner weg zijn - het argument dat broer fysiek sterker is dan schoonzus- walgelijk. Een slapjanus. Die hulp nodig heeft..

app-sent

rode krullenbol

rode krullenbol

24-11-2011 om 16:09

En toch?!

Sinds wanneer kan je niet van iemand eisen, dat diegene duidelijk stelling moet nemen tegen wangedrag?

Het slaat kant noch wal om dit te vergelijken met het eisen van iemand dat het verdriet over moet zijn.

Het is juist halszaak at de partner van een alcoholist duidelijk stelling neemt tegen het wangedrag dat voortkomt uit het alcoholisme: juist dat is een overlevingsstrategie.

Alcoholisme komt zoveel voor, doordat drankmisbruik massaal wordt gedoogd, in plaats van dat er grenzen worden gesteld. Dit maakt het alleen maar extra lastig om van deze verslaving af te komen.

Partners van alcoholisten zijn een grotere bedreiging voor hun partner, als zij lijdzaam toezien hoe die zichzelf te gronde richt, dan als zij stappen ondernemen tegen de verslaving.

Wat mij betreft heiligt het doel hier de middelen.

Als een alcoholist het respect van zijn kinderen verliest doordat zijn/haar partner gericht actie onderneemt tegen de negatieve gevolgen van de verslaving, dan heeft hij/zij dat toch echt aan zichzelf te danken.

Een alcoholistische vaderfiguur is een slecht voorbeeld voor zijn kinderen. Alcoholisme wordt op deze manier vaak van generatie op generatie overgedragen. Hoe eerder iemand dat patroon doorbreekt, hoe beter.

Helder denken is een kunde die, ongeacht verslavingen, niet iedereen even goed beheerst.

Jillian

Jillian

24-11-2011 om 16:36

Wangedrag

Natuurlijk kan je van iemand eisen dat ze stelling nemen wegens wangedrag. Mijn schoonzus, mijn ouders, de rest van de familie, ik... we hebben allemaal natuurlijk regelmatig tegen broer gezegd dat we het niet eens zijn met wat hij doet, dat hij zichzelf ten gronde richt en dat wat hij doet gevaarlijk is. Mijn ouders weten overigens lang niet alles. Mijn schoonzus vertelt mij veel maar we gaan niet alles aan mijn ouders vertellen. Die zijn oud en willen we niet meer op deze manier belasten, hoewel ze weten dat hij verslaafd is.

Maar in elk geval we nemen natuurlijk wel stelling tegen wangedrag maar ja dat heeft nu eenmaal weinig invloed. Er zijn de afgelopen jaren talloze ruzies geweest met mijn broer. Maar de verslaving is duidelijk sterker dan hij. Daar zit ook nog van alles achter natuurlijk (psychiatrische problematiek, traumatische ervaringen) dus dat lijkt gewoon een onbegonnen zaak. Niet dat we de moed opgeven of dat we zullen stoppen met hem wijzen op de problemen die hij veroorzaakt maar het lijkt allemaal op dit moment althans geen invloed te hebben.

Er is geen enkele grens die je kan stellen behalve de ultieme grens en dat is (dreigen met) wegggaan. Dreigen met heeft weinig zin bij mijn broer want hij is bijzonder slim en hij weet ook wel dat ze het niet meent.

Dus dan kan je weinig meer doen behalve inderdaad echt weggaan. Nu voor mij gaat dat niet op want hij is mijn broer dus ik kan niet bij hem weglopen. Ik ben met hem verbonden. Mijn schoonzus zou kunnen gaan scheiden. Daar hebben we het wel eens over gehad. Maar dat wil ze niet. Waarom niet? Uiteindelijk omdat ze gewoon enorm veel van hem houdt en in allerlei opzichten aan hem verbonden zit. En er spelen ook wel andere dingen mee, ze is ook bang voor zijn reacties. Hij kan enorm ontploffen. Ze is ook bang voor het feit dat hij dan de kinderen bij zich zal hebben in het weekend. Daarnaast speelt ook mee dat ze nogal gelovig is en dus scheiden als een falen zou zien. Binnen haar familie is dat ook allemaal niet echt geaccepteerd. Maar buiten al dat is de reden vooral dat ze echt van hem houdt. En dat snap ik want ik hou ook van hem. Hij heeft ook fantastische kanten, hij kan ontzettend charmant, leuk, aardig, humoristisch zijn.

Dus ja, nog maals wat kan ze anders? Zolang ze niet bereid is weg te gaan (en dat is ze niet) stellen haar grenzen niks voor.

Ik ben trouwens wel heel dankbaar dat ze niet weg wil. Ik zou haar steunen daar niet van maar voor mijn broer zou ik het erg vinden.

+ Brunette +

+ Brunette +

24-11-2011 om 20:48

Anoniem, lees je nog mee?

In feite snap ik de redenering van Jillian wel. Er is echter een verschil tussen de partner zijn van iemand die al eens een akelig ongeluk heeft veroorzaakt of leven met iemand die zich slechts niet aan de regels houdt (geen rijbewijs/dronken). Dan kun je namelijk nog hopen dat er niets gebeurt. Noem het de kop in je zand steken maar ik vind dat er een wezenlijk verschil zit tussen een gevaar op de weg zijn of daadwerkelijk een ongeluk veroorzaakt hebben.

Kop in het zand

Maar er is helemaal geen probleem m.b.t. die alocholverslaving. Dáár gaat het helemaal niet om....het gaat om het (grensoverschrijdende) gedrag dat hij/zij dan vertoont. Namelijk rijden onder invloed én zonder rijbewijs. Van mij en volgens mij ook wettelijk en volgens mij staat bijna iedereen er zo tegenover, mag idereen zich zo zat zuipen als hij wil en ook nog dagen achter elkaar. Maar zo in auto kruipen dáár gaat het om.
Met dat drinken valt hij niemand 'lastig' ja,misschien zijn directe omgeving, maar als die dan zo nodig hun kop in het zand willen steken so be it.Dat is hun eigen zaak.
Maar gaan rijden en daarbij niet alleen jezelf maar ook anderen in gevaar brengen dát gaat me te ver.
En je kan je kop wel in het zand steken en doen of je gek bent, maar de kans dat je een dodelijk of in ieder geval ernstig onderzoek veroorzaakt is met een borrel op 20 keer zo groot.
20 keer zo groot is niet bepaald weinig.
Het verschil tussen nog geen groot ongeluk veroorzaakt hebben en wel is afhankelijk van het aantal keren dat de partners van asje en anoniem in de auto stappen dus niet zo'n groot verschil. Als ze zo door gaan neemt die kans enorm toe. Vandaag of morgen is asje weduwe en zal anoniem misschien haar man gedetineerd moeten bezoeken. Is het vandaag niet, dan is het zéker morgen.Of anders overmorgen. En buiten dat zullen ze moeten leven met een schuldgevoel en zitten ze misschien ook huilend bij een gezin op de bank omdat dat 'moet' van hun advocaat.
Ik denk ook wat pik je nog wel en wat pik je niet als je man zo is? Voor mij zou duidelijk de grens liggen bij rijden of niet. Net zo duidelijk als bij stelen of niet of bij agressief worden.
En volgens mij zolang je niet daadwerkelijk stelling neemt, bereid bent om desnoods weg te gaan zal die grens geen fluit voorstellen. En inderdaad makkelijk overtreden worden. Help je je partner niet bepaald mee...want jij vindt toch 'alles' goed....
Trek je die grens wel en duidelijk dan heeft dat ook invloed op je partner, het zal hem helpen en steunen om ook die grens te zien en niet te overtreden. Ook dat is liefde, dus juist als je van hem houd zou je dat moeten doen. En zeker ook voor zijn/jouw kinderen.
groeten albana

Ely

Ely

25-11-2011 om 08:41

Ti's maar wat je 'slechts' noemt

'of leven met iemand die zich slechts niet aan de regels houdt (geen rijbewijs/dronken). '

We hebben het toch niet over je vuilniszak buiten zetten op de verkeerde dag? Ik lees hier geregeld over hoe irritant het is als je vent de vaatwasser niet goed bedient, niet kookt of verkeerd sext. En dan is dit 'slechts'?

Wat Albana zegt: er is een verband tussen dat ongeluk en die regels

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

+ Brunette +

+ Brunette +

25-11-2011 om 10:51

Slechts

Is natuurlijk niet bedoeld als alsof het allemaal niets voorstelt maar als vergelijking tussen een feit en een mogelijkheid. Op doodslag staat een veel grotere straf dan op een poging tot doodslag, vat je 'm?

rode krullenbol

rode krullenbol

25-11-2011 om 11:27

Preventie

We gebruiken paraplu's en regenpakken tegen de regen; sparen geld om niet in de schulden te raken;
poetsen onze tanden ter voorkoming van tandbederf; gebruiken voorbehoedsmiddelen tegen ongewenste zwangerschappen en condooms tegen seksueel overdraagbare aandoeningen; doen aan brandpreventie; laten medisch onderzoek verrichten tegen ziekten; en zetten sloten in tegen diefstal.

Op allerlei manieren voorkomen we problemen door van tevoren in te grijpen. Dit doelbewust anticiperen op risico´s noemen we ook wel preventie. Allerlei vormen van preventie worden dagelijks massaal toegepast.

Met betrekking tot de allerergste risico´s treffen we gezamenlijk wettelijke regelingen. Die ten aanzien van het rijden onder invloed is daar één van.

Je zou denken, dat het voor een ieder vanzelfsprekend zou zijn om het slechts dom en destructief te vinden, als iemand het waagt willens en wetens risico´s te vergroten. Toch zijn er hier deelnemers die hiervoor begrip proberen te kweken. Zelfs het belang van preventie wordt in twijfel getrokken! Hoe bizar.

Mensen die door een verslaving onverantwoordelijk gedrag vertonen en zich daarmee wilsonbekwaam betonen, dienen hoe dan ook gecorrigeerd te worden. Hoe lastig dat ook kan zijn; het moet wel gebeuren.

+ Brunette +

+ Brunette +

25-11-2011 om 11:55

Eens, rk, maar...

Ik weet niet of je commentaar ook op mijn reacties slaat maar het begrip dat ik toon, is niet voor de dronkaard maar voor degene die met hem/haar leeft. Aangifte doen vind ik heel erg ver gaan en of het iets uithaalt vraag ik me ook af. Wat kan justitie doen? Een hele hoge boete? Een gevangenisstrafje? Zou dat afschrikwekkend genoeg zijn om niet weer in dezelfde fout te vervallen? De relatie valt ermee in duigen en dan gaat de verbitterde zondaar uit ellende nog meer drinken en is het einde helemaal zoek. Ik zie meer in een menselijke aanpak: therapie, een ultimatum van de partner zonder het verrraad van de aangifte. Bij aangifte geef je de zondaar een reden om de schuld op een ander af te schuiven (wat gemeen, ze heeft nooit van me gehouden, enz.) en niets aan het eigen gedrag te doen. Dat is bij een ultimatum volgens mij minder het geval. Sterker nog, ik vind aangifte doen een soort van afschuiven: justitie, zoek het maar uit, ik heb mijn plicht gedaan. Liefde en geduld werkt in eerste instantie beter dan aangifte doen terwijl er nog sprake is van een relatie. Na het verbreken van de relatie kun je altijd nog aangifte doen.

Heb een keer iets meegemaakt: een toenmalige a.s. ex bedreigde me, ik ontvluchtte met babydochter het huis en kwam terug met politiebegeleiding om wat kleren e.d. op te halen, heb niet eens aangifte gedaan, maar het erbij halen van de politie zette zoveel kwaad bloed dat de liefde van ex voor mij in één klap over was, hij voelde zich verraden. Of dat terecht was of niet doet er niet toe voor de gevolgen: hij raakte verbitterd en heeft zijn leven daardoor niet gebeterd maar is juist harder en cynischer geworden.

rode krullenbol

rode krullenbol

25-11-2011 om 13:35

Oneens

Het zal per geval verschillen aan wie het is om preventief op te treden, en de afweging te maken ´hoe´ preventief te handelen.

Als een alcoholist de tegenwoordigheid van geest heeft om niet de auto in te stappen, terwijl hij/zij onder invloed is, dan handelt diegene preventief ten aanzien van het risico van verkeersongelukken. Omstanders hoeven dan niet in te grijpen.

De ontremmende werking van alcohol brengt helaas nog wel eens teweeg, dat iemand juist vol goede moed de auto in stapt, zonder te beseffen welke risico´s daaraan verbonden zijn. Dan is het aan de omstanders om preventief te handelen.

Aangifte doen is dan één van de mogelijkheden. Zie het, zo je wilt, als een uiterst redmiddel.

Kiest iemand daarvoor, dan is het nog maar zeer de vraag of hij/zij daarmee de wetsovertreder verraadt. Die kan het weliswaar als verraad ervaren, maar alles welbeschouwd is juist het tegenovergestelde het geval. Iemand tegen zichzelf beschermen is een liefdevolle daad. Je medemens beschermen ook.

Juist als je uit angst voor de reacties van de betrokkene(n) bepaalde preventieve handelingen achterwege laat, is er sprake van verraad. Je pleegt dan verraad aan jezelf. Helaas zijn sommige mensen zeer bedreven in het onheus onder druk zetten van hun medemens.

Daar waar iemand zijn/haar verantwoordelijkheden niet helder ziet en zich misdraagt, treedt onmiddellijk een verschuiving van verantwoordelijkheden op. Het zou de omgekeerde wereld zijn, als diegene die zich verantwoordelijk gedraagt in het beklaagdenbankje terecht zou komen, i.p.v. diegene die het menselijkerwijs zo laat afweten.

Sprekende voorbeelden uit de praktijk zeggen mij overigens niet zo veel. Tegenover het ene voorbeeld staan weer talloze andere.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.