Relaties Relaties

Relaties

Jaloers of terecht onredelijk? (lang)


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Snuggle's

Snuggle's

27-11-2011 om 10:14

Niet gênant

Waarom is dat nou gênant? Vriendin wil het betalen omdat zij daar ook belang bij heeft, omdat het voor haar zelf ook leuk is. Daarbij heeft ze geld genoeg dus wat is het probleem? Ik zou hetzelfde doen als ik vriendin was. In mijn 'rijke tijd' betaalde ik bijv ook het ov van een vriendin die een paar provincies verder woonde, is dat ook gênant? Ik vond het toch ook leuk als ze eens naar mij kwam ipv ik alleen naar haar? En ik kon het makkelijk missen.

Zwelgje

Zwelgje

27-11-2011 om 10:59 Topicstarter

Ze is niet zielig

Vriendin kiest gewoon zelf voor het leven dat zij leidt en werkt al 18 jaar niet meer. We praten heel vaak over elkaars weerzien en dit komt echt niet alleen van mijn kant. Ze was in eerste instantie ook helemaal niet van plan te betalen want de prijs van het ticket lag eerst hoger (rond 670 euro). Toen we zagen dat de prijs ineens was gezakt, bood ze het aan maar ze DRINGT het zeker niet op!
Ik vind juist dat dit een bewijs is van goede vriendschap; ik voel me niet 'minder' als zij het wilt betalen, dat is gewoon haar manier van hoe ze haar gevoel voor mij uitdrukt. Dat zij dat uitdrukt in geld, daardoor hoef ik me nog niet klein te voelen. Ik heb mijn eigen manier van haar te laten zien wat ze voor mij betekent; ik ben bijv. niet bang om mijn geheimen met haar te delen en haar mijn dankbaarheid te laten zien. Ik zie aan haar dat ze daar heel blij mee is maar ze is gewoon wat intravert en laat haar emoties niet altijd zo goed zien. Dat wil niet betekenen dat we niet bij elkaar 'passen', ik ken haar heel goed. Dat ik zou profiteren van haar financiele situatie, vind ik eigenlijk best wel kwetsend want ik ben echt geen nep-vriendin die uit is op haar gulheid.
Natuurlijk zou ik haar naar mij kunnen laten komen. En misschien doe ik dat ook wel en laat ik haar slapen in en hotel, al is de dichstbijzijnde 20 km verderop.

Ook eens met mix en rosase

Ik ben het helemaal eens met mix en rosase.
En ik spreek uit ervaring, ik heb 2 nogal rijke vriendinnen....waarvan de ene rijk geboren is en de andere 'geworden' , de ene ken ik al mijn leven lang en die andere is er later bij gekomen.
En hoewel wij het niet slecht hebben, is het niks in vergelijking met wat zij hebben/verdienen.
Ik sta in onze vriendschap er ook zo in. Het moet gelijkwaardig blijven. En áls 1 van hun dan al per se de bezine niet vergoed wil hebben als we ver weg gaan....dan tracteer ik in ieder geval minstens op een lunch of koffie met iets erbij. Ik wil niet de 'minderbedeelde' zijn die moet wachten tot iets geschonken wordt. We geven alleen kado's op verjaardagen enzo. Ik zou ook nooit nevver een 'reisje' willen maken op kosten van 1 van mijn vriendinnen.....Zelfs niet als ze me graag mee zou willen hebben. Dan zoekt ze maar iets 'betaalbaars' uit wat ook in mijn budget (en tijd en huwelijk) past en dan ga ik graag mee en betaal het zelf.
Ik heb ook ernstig mijn twijfels over de vriendschap tussen zwelgje en rijke vriendin.
Rijke vriendin wil graag dat zwelgje komt daarbij schijnbaar achteloos stappend over de problemen die dat oplevert in zwelgjes huwelijk, thuissituatie, postitie op de arbeidsmarkt en financiële positie.
Wat is dat voor een vriendin? Of weet ze hier allemaal niks van?
En een vriendin die amper op de hoogte is van jouw thuissituatie en prive omstandigheden is al helemaal te weinig vriendin om je al die ellende op de hals te halen.
grroeten albana

+ Brunette +

+ Brunette +

27-11-2011 om 11:30

Nou zeg!

"Een vriendschap moet gelijkwaardig zijn". Wat is dat nu weer voor onzin? Dan zou ik alleen maar met armoedzaaiers kunnen omgaan. Als er open over de financiële ongelijkheid gesproken kan worden in een vriendschap, is er niets aan de hand. Tuurlijk is er een hogere kans op scheve ogen dan als je qua geld in hetzelfde schuitje zit. Maar moeten? In een vriendschap moet juist niets, het fijne van een vriendschap is nou juist dat die vrijwillig is, van beide kanten.

Kan het zijn dat de man van Zwelgje de vriendschap bedreigend vindt? Geheimen delen, hmmmm....

mix

mix

27-11-2011 om 12:10

Nee johhhh brunette

gelijkwaardigheid in bv geven. Dat kan ook inhouden, zoals albana aangeeft: vriendin zoekt een oplossing/zwelgje zoekt oplossing, zodat niemand zich schuldig/gebruikt/alleen maar gevend/ontvangend hoeft te voelen. Vriendschappelijk gelijk daar staat geen geld tussen en dat is ook niet wat ik bedoel; je kunt bevriend zijn met de koningin als dakloze. Die wig staat enkel tussen het steeds betalen van dingen voor de ander die dat eigenlijk normaal gesproken niet kan missen. Als vriendin dan zoveel geld heeft, dan kan ze dat ook steken in het naar zwelgje toegaan (of zwelgje met vriendin in nederland op vakantie) Zo kan zwelgje op haar financiele niveau gewoon meedoen en is er is meer gelijkheid op dat vlak. Ik zou er niet aan moeten denken en zoiets maar sporadisch aannemen. Dat is persoonlijk, dat blijkt.
Natuurlijk heeft niet iedereen even veel geld en mensen in je "rijkdom"(hoe betrekkelijk dat ook is) laten delen is geen enkel probleem. Maar daar moet geen regelmaat in gaan zitten, dat trekt op den duur de verhoudingen ongelofelijk scheef. En waar je dan ook voor moet waken is dat je dingen gaat verwachten op dat gebied, want de ander heeft toch geld zat.

Zwelgje ik heb niks gezegd over een nepvriendschap en dat wil ik ook heel niet zo over doen komen. Ik ken jullie beiden niet en buiten dat: waarom zou ik aan jouw oprechtheid twijfelen. Ik denk dat je alleen erg moet uitkijken om niet in een verkeerde rolverdeling te raken.
Het kan bij de gever een keer gaan irriteren.

klein voorbeeldje: mijn ouders hebben een vakantiehuisje en lieten minder bedeelde vrienden van hen er eens een lang weekend in, om ze eens wat rust te gunnen. Zij waren door foute beslissingen in de schulden gekomen. Na een week bleek uit het een en ander dat ze er ruim een week waren gebleven. Een maand of 2 later kwam van de vrienden uit de vraag: zeg gaan jullie er deze maand nog heen, want anders zouden wij graag die en die week nog eens willen. Ook begonnen ze geld te vragen na een tijd, want mijn ouders hadden toch genoeg en het ging maar om 50 euro.
Kijk...dat zijn de eerste scheuren in een vriendschap die zo diep was en als je dat kunt voorkomen, zou ik beginnen met zelf te sparen voor je reis.

Jillian

Jillian

27-11-2011 om 12:26

Niet raar

Ik vind het helemaal niet raar dat vriendin wil betalen. Vriendin heeft het geld toch? Het is maar geld. Het gaat er om dat ze elkaar zo weer kunnen zien en samen een fijne week kunnen hebben. Vriendschap hoort inderdaad gelijkwaardig te zijn. Gelijkwaardig in liefde, affectie en trouw. Gelijkwaardig in geld is zo oninteressant en is een nogal vreemde manier om vriendschap te zien.

Als de een veel meer dan de ander heeft waarom zou ze dan niet dat delen met een minder gefortuneerde vriendin? Immers de vriendin krijgt er ook wat voor terug. Namelijk de kans om fijn een week door te brengen met haar vriendin. Ik zou precies hetzelfde aanbieden in de situatie met vriendin.

Immers als ik de rijke vriendin was wat voor nut zou mijn geld voor hebben als ik daarvan niet mijn vrienden mee zou kunnen laten profiteren en dat ik daarvoor niet de zaken zou kunnen krijgen die ik graag zou willen. Geld zelf heb je niet zoveel aan. Het is wat je er voor kan kopen. Dat kunnen goederen zijn maar dat kan ook iets niet materieel zijn zoals een week doorbrengen met een geliefde vriendin.

Zwelgje

Zwelgje

27-11-2011 om 12:45 Topicstarter

Dank voor de betere uitleg!

Ik ben blij met de laatste paar postings, die beter verwoorden wat ik de hele tijd probeer duidelijk te maken

Opvallend

Ik vind het opvallend dat je niet ingaat op de vraag die onder meer wordt gesteld door Tonny: dat je focus zou moeten liggen op het oplossen van de ruzies die jij en je partner hebben over de vraag waar de prioriteiten liggen.

Denk je echt dat het er beter van wordt als je binnen zes maanden nog een keer vertrekt naar de VS?

Chris

Rosase

Rosase

27-11-2011 om 13:55

Gelijkwaardigheid

Gelijkwaardigheid hoeft niet in geld uitgedrukt te worden. Ik heb een tijd een vriendin gehad die wat krapper bij kas zat en waar ik weleens de koffie op een terrasje voor betaalde. Of haar weg bracht, of wel eens wat leende als ze echt in de problemen zaten.

Was voor mij echt geen probleem, maar voor haar wel. Zij kon dat nooit accepteren zonder iets terug te doen en dat kan ik goed begrijpen. Want als ik steeds zou geven en zij zou nemen kan dat naar twee kanten een niet gelijkwaardig gevoel geven. Wat zij dan trouwens wel eens deed was een lekkere ovenschotel voor ons maken. Wij blij, zij blij.

Het gaat er dus niet om dat je geld tegenover geld stelt, maar dat geven en nemen in balans is.

Dat zwelgje aangeeft dat zij zich vooral bloot geeft en vriendin niet, zou in mijn ogen betekenen dat de vriendschap op twee fronten niet gelijkwaardig is. Ik vraag me sterk af of dat voor mij op de langere termijn goed zou kunnen werken. De een betaalt en de ander praat, wat bindt je dan nog?

Ely

Ely

27-11-2011 om 14:43

Blijkbaar

Is het kunnen accepteren van dergelijke liefdadigheid persoonlijk, ik geloof niet dat ik me er goed bij zou voelen maar er zijn genoeg mensen die hier melden dat ze het prima vinden.

Maar ik vraag me ook af wat je nou indirect tegen je man aan het zeggen ben? Ik hoor vooral iets in de trant van: 'jammer voor jou dat je dit geen goed plan vindt, ik doe het sowieso'. En dat vindt niemand leuk om te horen.
Waarom wil je dit zeggen tegen hem? Waarom zet je je af tegen hem?

Ik snap niet waarom je je relatie (en je financien want thuisblijven is altijd goedkoper) onder druk zet voor iets wat je straks ook nog kunt doen maar dan relaxter.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

+ Brunette +

+ Brunette +

27-11-2011 om 15:36

Wie moet zich aan wie aanpassen?

Er wordt gezegd dat de rijke partij zich maar moet aanpassen aan de arme partij, dat het dan gelijkwaardiger is. Is dat wel zo? Is het nobeler om door de knieën te gaan dan de arme even te laten opklimmen? Stel dat de rijke vriendin altijd business class reist, moet die dan met opgetrokken benen in een overvolle tourist class gaan reizen omdat de vriendin geen duurder ticket kan betalen? Of stel dat de arme vriendin met de rijke vriendin een weekje weg wil, moet de rijke dan genoegen nemen met een vakantie in frisse, regenachtige Ardennen terwijl ze liever naar een zonnige costa zou gaan? Als ze samen naar het strand gaan en de arme vriendin wil geen geld uitgeven aan een duur broodje op een terrasje, moet de rijke vriendin dan maar genoegen nemen met een zanderige boterham uit een trommeltje?

Zelf ben ik dus meestal de armste partij en ik laat altijd van tevoren weten wat mijn bestedingspatroon is. Wil de rijke partij bijvoorbeeld per se uit eten in plaats van thuis te koken, dan moet die het maar betalen, ik vertik het om mijn geld over de balk te smijten. Ik trakteer heus ook weleens hoor, om scheefgroei te voorkomen: drankje, ijsje. Of ik steek bij tweeverdieners de handen uit de mouwen en doe wat achterstallige huishoudklussen, pas op hun kinderen of dat soort dingen. En ik ben altijd blij als ik financieel iets kan doen voor iemand die het nog slechter heeft dan ik.

Ben benieuwd of degenen die het hebben over subtiel bietsen de rijkeren of de armeren zijn.

Kiki

Kiki

27-11-2011 om 17:37

Je hoeft je niet aan te passen

je moet een middenweg vinden. Ik ben in mijn vriendenkring de meest verdienende en dat verschil is groot.

Dus we koken veel voor elkaar, in plaats van dat we uit eten gaan. Of we spelen een hele avond spelletjes bij iemand thuis, in plaats van een avond kroeg hangen.
Ik vind het gênant namelijk dat ze op een terrasje mij krampachtig dat kopje koffie proberen terug te betalen en zij vinden het gênant om meer dan dat kopje koffie van mij aan te nemen.
We gaan wel eens een dagje uit, we zijn als cadeautje voor mijn verjaardag een dagje naar Antwerpen geweest. En gaan wel eens een weekendje weg.
Dan laat ik de keuze van een restaurant bijvoorbeeld aan hun over. Ik ben niet kritisch als mijn gezelschap maar goed is.

Verder hebben we het niet of nauwelijks over inkomen.

Ely

Ely

27-11-2011 om 20:58

Incident (ot)

Poosje geleden raakte een vriendin van me werkloos. Ik heb niet heel veel zicht op hun financiën maar als ik haar zag klaagde ze dat ze maand overhield aan het eind van haar geld. Dat was een paar keer achter elkaar en toevallig ook bv rond lunchtijd terwijl we op een terrasje oid waren beland. Zo kwam het dat ik meer dan geregeld dan maar op een fijne lunch tracteerde. Prima.
Op een dag kwam het gesprek op sparen en ze vertelde dat ze ook nu in werkeloze situatie nog steeds honderden euro's per maand spaarde en schepte op over hun aanzienlijke spaarrekening (man werkt). Dat is haar keuze en dat respecteer ik. Maar het gevoel van 'ik betaal wel ff dit en dat' heb ik niet meer.
Misschien moet ik er ook even bij vertellen dat het geld ook niet mijn oren uitspuit.
Laatst klaagde ze weer over geld en toen heb ik met een halve glimlach gezegd dat ze gelukkig nog haar buffer heeft. Daar reageerde ze heel goed op.
Elk verhaal en elk verschil is anders, ik wil hiermee niks zeggen over iemand anders' situatie. Voor mij was dit wel een les in perceptie.
Volgens mij hebben we allemaal heel veel te geven, aandacht, liefde, een luisterend oor, steun.
Ik blijf erbij dat ik me afvraag wat er nou echt speelt bij zwelgje en haar man, want het komt niet over alsof ze in haar man/gezin wil investeren met die middelen. Anders zou je toch eerst met hun er even tussenuit willen?
Maar goed, wellicht heb ik een verkeerde beeld. ..

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Belle Époque

Belle Époque

27-11-2011 om 21:28

Ely

Dat klopt, je hebt krap zitten en krap zitten.
Ik heb zelf ook een redelijk mager inkomen, maar ik kan er goed mee overweg (nog wel, de toekomst is helaas erg grimmig, maar dat zien we dan wel weer). Af en toe kan ik wat wegzetten op mijn "buffer", en soms (zoals deze maand) heb ik wat extra uitgaven (mijn kinderen besloten allebei tegelijk uit hun kleren te groeien... Vind je dat nou niet irritant? ) en dan heb ik aan het eind van mijn geld opeens weer een stuk maand over. En ja, dan kan het gebeuren dat ik wel eens mopper, of zelfs nee moet zeggen.
Iemand die dan recentelijk een nee van mij heeft gehoord, zal heel raar staan te kijken als ik eind volgende maand met jongste een paar dagen de oudejaars-hort op ga ("oh, dat kan opeens wél?"), maar zoals ik al zei: dat is een kwestie van keuzes maken (en ogen & oren open houden voor leuke aanbiedinkjes!).
Jouw vriendin heeft vermoedelijk (maak ik uit jouw posting op) niet bewust er op aangestuurd dat jij de lunch betaalde. Zij koos ervoor te sparen en dat had tot gevolg dat ze wel eens krap zat met de dagelijkse dingen. Waarop jij haar een lunch aanbood, klopt dat? En toen jij hoorde dat ze nog een achterdeurtje had, was die aandrang opeens een stuk minder Snap ik ook!
Gelukkig konden jullie er goed over praten, maar zo'n situatie heeft bij velen al voor ruzies en scheve ogen gezorgd. . Jullie hebben het allebei hartstikke goed opgenomen!

Groetjes van Belle, die de komende dagen ook even haar vriezer en voorraadkast leeg moet eten, maar ook een buffer heeft gelukkig, en volgende week is de redding weer nabij

Ely

Ely

27-11-2011 om 22:49

Belle

Dank voor je persoonlijke reactie. Het verhaal borrelde in mij op en toen ik het had opgeschreven twijfelde ik eigenlijk zeer aan de toegevoegde waarde dus dit is een soort aangename verrassing.
Ik probeer de momenten dat ik besloot de rekening op te pakken voor de geest te halen en ik denk dat je wel gelijk hebt .
Als ik kijk naar de verschillen tussen mijn vrienden als het gaat om met geld om gaan kan ik me blijven verbazen, maar veel komt idd neer op prioriteiten stellen. Wat jij vertelt herken ik in dat opzicht.
Niet tof om de vriezer te moeten leegeten, ik hoop dat er meer lekkers in zit dan de ouwe vissticks hier .
Alle gekheid, ik blijf dit een moeilijk onderwerp vinden, ik zou graag iets liefs en bemoedigends schrijven over de vriezer en volgend jaar maar ik weet niet wat .
Ik deel je spanning over wat 2012 gaat brengen, vooral snachts .
Maar daar schieten we niks mee op, dus ik probeer maar vertrouwen te houden.

Ik heb het trouwens nooit benoemd naar die vriendin, ik heb geprobeerd te zorgen dat ik niet in de situatie kwam en dat hielp . Maar het benoemen van het vangnet bedoelde ik ook als geruststelling naar haar, ik weet hoe lastig het is om te gaan met de onzekerheid van wel/geen werk.

Het schijnt dat de huidige economie in geen enkel wetenschappelijk model beschreven wordt, ik hoop dat er iets heel verrassends gast brengen, als het dan toch onvoorspelbaar is. Mijn naïef positieve gedachte voor het slapen gaan

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Belle Époque

Belle Époque

27-11-2011 om 23:37

Wel degelijk toegevoegde waarde! (heel lang)

Ik denk dat het heel vaak voor komt dat mensen schrikken als iemand zegt even wat minder in de slappe was te zitten, en dat het een natuurlijke neiging is om dan een handje toe te steken.
Ik merk het ook een beetje aan je reactie met betrekking tot mijn vriezer leegeten, je noemt het niet tof, maar eerlijk gezegd: daarmee maak je het groter dan het is (al bedoel je het goed ). Ik heb een voorraadje, zie het als een spaartegoed in natura Zo af en toe zijn er onvoorziene uitgaven, en dan trappen we even op de rem. Niks mis mee, er zitten heerlijke dingen in de vriezer, zelfs biefstukjes (met 35% sticker, hihihi!)!
En geloof me, ook die vriezer vul ik straks weer bij
Maar (en dat bedoel ik niet aanvallend, integendeel!) zoiets roept wel vaker een oh-jee-reactie op. Net als de opmerking dat iemand een stuk maand over heeft. Eerste reactie: oh jee, en: ik moet helpen! Als dan blijkt dat de situatie iets minder hopeloos is dan iemand had aangenomen, krijg je toch al gauw boze gezichten. Alsof iemand pas geholpen "mag" worden als die rock bottom aan de grond zit? Nogmaals: dit is geen aanval, volgens mij is dit een heel menselijke reactie want ik loop er ook regelmatig tegenaan, aan beide kanten
Ander voorbeeldje: ik heb meegemaakt dat een heleboel mensen een complete inboedel bij elkaar scharrelden voor iemand die met haar kinderen halsoverkop bij haar man weg moest (gelukkig was er een woning voor haar) omdat het echt niet meer ging. Toen bleek deze vrouw niet in een krotje terecht te zijn gekomen, maar in een heel mooie woning (tja, soms zit het mee ) en zelfs een vriend had. Iedereen boos... En wat die vriend betreft kan ik me dat ook wel enigszins voorstellen (vreemdgaan wordt door velen gedaan maar door weinigen begrepen ). Maar ze vergaten wél dat die vrouw met haar kleine kinderen met alleen het goed aan hun lijf in dat huis terecht was gekomen!
Het lijkt wel alsof je alleen hulp mag aanvaarden als je voldoet aan stilzwijgende voorwaarden (en dit is niet aan jou persoonlijk gericht, hoor! ). Pas als je kip noch kraai hebt mag je in nederige dankbaarheid alle goedheid aanvaarden (zelfs al kijk je er dwars doorheen van sleetsheid ).
Terwijl er veel minder schrijnende gevallen zijn die zo af en toe ook wel eens een zetje kunnen hebben (hoeft niet, mag wel!). Zoals jouw vriendin die nog een mooie buffer kan onderhouden, maar op dat moment even krap zat.
Moraal van dit lange verhaal: bied alleen iets aan als het onvoorwaardelijk is. Wat voor voorwaarden stel jij aan je gulheid? Welke voorwaarden stel je aan het geven van oude babyspullen of kleding aan iemand die het niet breed heeft: moet ze alles van jou aandoen, of is ze een ondankbaar mens als niet alles in de smaak valt? Moet iemand die echt rock bottom zit niet zeuren als je hem een totaal versleten of viezig ding aanbiedt die de kringloop niet eens meer wil hebben? Mag je iemand in een leeg huis alleen helpen aan meubels als dat huis ook nog eens net-geen-krot is, of als er een vriend in beeld is die weliswaar wat bij kan dragen, maar niet in één maand?
En dan de vooroordelen over eventueel aanwezige luxe. Die bijstandsmoeder met die breedbeeldtelevisie heeft dat ding misschien ooit uit betere tijden overgehouden. Die voedselbankbezoeker die elke week in een glimmende auto aan komt rijden mag die misschien van een buur, vriend of familielid lenen omdat hij zelf die doos of tas niet tillen kan.
Maar ook dingen als: als ik een vriendin eens help met bijvoorbeeld schoonmaken, verhuizen o.i.d., moet dat dan volgens MIJN regels, of houdt zij de regie in handen en doe ik wat zij van mij vraagt? Want dat laatste is mij helaas ook iets te vaak overkomen, en laatst heb ik ook iemand héél hard teruggefloten die zat te handenwrijven van genoegen toen ze hoorde dat ik misschien ging verhuizen en hulp kon gebruiken: "Oh, leuk, dan gaan we eindelijk lekker WEGGOOIEN!!!" Ik heb haar vriendelijk doch dringend verzocht weg te blijven als het zo ver is en tja, dat viel toch niet goed in haar verwachtingspatroon .
En wat verwacht je van de ontvanger van je gulle gaven? Neem je genoegen met "dank je wel" of blijf je er telkens op terug komen, ook als de ontvanger niet altijd wil of kan doen wat jij van haar verlangt? Wil je in de toekomst er iets voor terug, of hou je er rekening mee dat dat misschien niet gebeuren zal? En wat, als deze persoon ooit uit je leven verdwijnt (dat soort dingen gebeuren, bijvoorbeeld als een vriendschap verwatert), vind je haar dan ondankbaar of kan je accepteren dat er in je leven mensen zullen komen en ook weer zullen gaan?

Dat gebeuren met die moeder die zonder een enkel bezit in een woning terecht kwam, en de reacties die kwamen toen ze iets minder rock bottom bleek te zijn dan men dacht (of hoopte), terwijl ze die spullen op dat moment toch echt keihard nodig had... Dat heeft me enorm aan het denken gezet. O.a. dat je duidelijk moet zijn, zowel als gever als als nemer. En ja, dat kan soms een moeilijk gesprek zijn. Maar het is de enige manier om aannames over elkaar en problemen over niet-nagekomen onuitgesproken verwachtingen te voorkomen. Hulp geven, al dan niet met geld of goederen, betekent niet dat je dan meteen de regie van iemands leven in handen krijgt of de baas wordt over diens portemonnee.

Rosase

Rosase

28-11-2011 om 08:43

Wederkerigheid

Wat je in je laatste alinea zegt, klopt Belle.

Maar persoonlijk denk ik dat als je ervoor zorgt dat geven en nemen in balans is dat je dan niet in het soort situaties komt dat jij beschrijft.

Liefdadigheid is een moeilijk iets en vaak meer gericht op de gever dan op de ontvanger. Op het moment dat de gever ook wel eens iets terug kan ontvangen en de nemer iets terug kan geven (en dat hoeft echt niet gelijk op te gaan) krijg je vanzelf een andere verstandhouding.

Belle Époque

Belle Époque

28-11-2011 om 09:14

Rosase

Ik denk dat het uiteindelijk te maken heeft (zoals zoveel dingen) met onuitgesproken verwachtingen waar niet aan wordt voldaan.

Oud verhaal

In veel religieuze tradities is er een plicht om aan de liefdadigheid te geven. Zo bezien is het dan logisch dat de gever voorop staat als ontvangende partij in plaats van als gever. Immers, de ontvanger van zijn gift geeft de gever de gelegenheid om aan diens religieuze plicht te voldoen.
In de traditie van de Midden-Europese Joodse vooroorlogse humor (mijn oma had hier wat standaardwerken over staan van Salcia Landmann e.d.) zijn er daarom heel veel grappen over "Schnorrer" die de gever op niet mis te verstane wijze te kennen geven dat hij maar al te blij mag zijn dat ie mag geven.
Ik vind dit altijd wel mooi om duidelijk te maken dat de gever net zo veel uit het geven haalt als de ontvanger. Als dat niet duidelijk is voor beiden komt er idd rottigheid van.

margje van dijk

margje van dijk

28-11-2011 om 12:11

Ik vind het raar

Mijn ongezouten mening:

Zwelgje, ik vind het raar dat je binnen een jaar 2 keer naar die vriendin wilt gaan terwijl je het niet kunt betalen en terwijl je gezin eronder lijdt. Tenminste, zo lees ik het.

Het argument dat dit je beste vriendin is en dat zij weinig anderen heeft is nog wel het aller-absurdst. Zij kan haar 400 euro dan beter investeren in nieuwe vriendschappen, zou ik zeggen. En jij misschien ook. Dan krijg je niet zo'n gekunstelde afhankelijkheidsrelatie ("zij wil mijn reis graag betalen, want zij heeft mij nodig"). Lijkt me gezonder voor iedereen.

Ik ben van mening dat je pas dit soort plezierreisjes moet maken als je ze zelf kunt betalen. Teren op de zak van je vriendin is hoe dan ook een factor in een relatie. Wat anderen hier ook zeggen, hoe goed het ook gewerkt mag hebben bij sommigen, ik geloof er niet in dat zoiets goed is voor een vriendschap. Ga dus werk maken van je baan, zorg dat er wat geld op je rekening staat, en betaal de reis dan zelf.

Leer daarnaast hoe je het ook leuk kunt hebben met je gezin. Jij vlucht liever in een veilige afstands-relatie, dan dat je moeite doet voor wat er binnen je bereik is, zo lees ik je verhaal. Ik zou toch proberen daar wat verandering in te brengen, als ik jou was. Je schrijft dat je met je gezin wel heel veel pretparken bezoekt en dergelijke, maar nooit eens een meerdaagse vakantie? Dat zou ik eens veranderen. Boek eens ergens een huisje, eventueel gewoon in Nederland. Juist een paar dagen met elkaar optrekken in een andere omgeving dan thuis versterkt je band, is althans mijn ervaring.

Margje

Zwelgje

Zwelgje

28-11-2011 om 21:11 Topicstarter

Nou zeg

Er wordt hier geschreven dat ik geen rekening houd met mijn partner maar dat doe ik heus wel. Ik overweeg al niet meer te gaan! Maar ondertussen blijf ik me wel afvragen waarom hij me dit niet gunt? We zijn echt niet arm, we hebben een goed leven met onze pleziertjes en ja, we zouden wel een keertje een midweekje centerparcs willen doen. Dat is toch wel de meest geschikte plek voor een gezin met jonge kinderen, als je nog een beetje comfort wil. Betaal je gauw zo'n 400/500 euro voor en dan heb je nog niks gegeten. Dit uitje kunnen we sowieso niet vóór de zomer doen.
In maart word ik 30 en ik heb de afgelopen jaren nooit om cadeaus gevraagd. Ik had gewoon geen wensen. Dit jaar heb ik wel iets op m'n lijstje staan, en dat is gewoon een weekje met vriendin. (Jeetje, ik krijg steeds meer het idee dat ik moet duidelijk maken dat ik ook mijn plezier verdien: geen vriendenkring, geen sociale bezigheden hier, nooit mezelf plezier doen met andere (dure) dingen dan noodzakelijk (bijv.kleding). Gisteren heeft partner een Wii via Ebay gekocht (135 euro) zonder mij in te lichten. Hij wist dat ik het een onzin-ding vind en dat ik daarmee wil wachten tot kinderen ouder zijn (nu 6 en 2). Hij zegt dat ie het zelf ook leuk vind en dat hij het zichzelf cadeau gaat doen voor sinterklaas. Mja...dan vraag ik me af waarom hij zichzelf dan wel mag verwennen met iets waar ik me aan erger? Bovendien zitten we deze maand iets krapper bij kas omdat de uitkering op zich laat wachten. Dan sta ik er eigenlijk wel van versteld dat je jezelf zo'n duur cadeau geeft, al is er een gelegenheid (sinterklaas). Ik heb niet geklaagd, heb hem gewoon zijn Wii laten ophalen en er niks meer over gezegd.

Yvonne

Yvonne

28-11-2011 om 21:13

Zwelgje

Weet je wat je ook kunt doen? vraag je vriendin om naar nederland te komen, e kan het tenslotte makkelijk betalen. Zoek hier een leuk goedkoop huisje voor een week en deel daarvan de kosten. Jij betaald voor je zelf en teert niet op haar zak, en zij betaald voor zich zelf. Zo krijg je geen scheve verhoudingen in de vriendschap.
Als je in de school vakantie gaat kunnen je kids ook gewoon mee, hoef je ze niet bij oma te stallen.

Vic

Vic

28-11-2011 om 21:52

Ontevredenheid

Ik snap het wel. Word je 30 en dan gaat het allemaal zo verschrikkelijk blegh ;-( Al jaren geen cadeaus meer gehad, geen leuke dingen, geen sociaal leven. En dan kies je een nick als Zwelgje, zodat je kunt verdrinken in het je zielig voelen.
Dat gaat allemaal niet weg van zo'n reisje naar de VS. Dan kom je na die week terug en is het nog steeds allemaal kl*te. Het lijkt er nu op dat je je man wilt straffen omdat hij zomaar iets leuks voor zichzelf koopt. Zo moet je relatie toch niet in elkaar zitten?
Kun je er niet samen over praten wat je mist en hoe het leuker kan worden? Zo'n midweekje weg is misschien een begin en dat hoeft dan niet per se naar Centerparcs. Er zijn ook leuke parken die wél betaalbaar zijn.

Loeioude trol

Loeioude trol

28-11-2011 om 21:59

O je bent nog geen dertig

Dat verklaart een boel.

Ely

Ely

28-11-2011 om 22:36

Sorry hoor

Maar dat hele rijtje wat je noemt doe je jezelf aan, jij kiest er allemaal voor om die dingen niet te vragen/ regelen, waarom moet je vent daarin meegaan door ook zichzelf niks te gunnen? En dan als compensatie wil jij iets wat niet alleen veel geld kost maar ook tijd en praktische 'uitdagingen' met zich meebrengt?

En even praktisch: een Wii is volgens mij hartstikke geinig in zo'n jong gezin, stukken geiniger dan een moeder die het liefst aan de andere kant van de wereld zit.

Ik vind echt dat je jezelf een beetje verliest in zelfmedelijden, in ieder geval komt het zo over.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Zwelgje

Zwelgje

28-11-2011 om 23:22 Topicstarter

Jong en naief dus

29 en nog behoefte aan vrijheid naast gezinsleven. Mag dat niet?

Ely

Ely

28-11-2011 om 23:31

Naast ja

In plaats van nee

En nee, ik doel niet op dat weekje weg. Ik doel erop dat je niet lijkt te investeren in het leuk hebben in het hier en nu, met je gezin en naast je gezin.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Irene

Irene

29-11-2011 om 08:27

Kinderen

Los van wat je man er van vindt, vind jij het een goede boodschap voor je kinderen dat mams liever (alweer) alleen op vakantie gaat dan dat ze wat met haar kinderen onderneemt? Zeker die van 6 krijgt dat echt wel mee hoor. De suggestie hierboven om je vriendin naar Nederland te laten komen en hier ergens een huisje te huren, en dan ook je kinderen mee te nemen lijkt me een hele goede!
Verder klinkt het een beetje of jij en je man allebei nog volwassen moeten worden, eerlijk gezegd.

Snuggle's

Snuggle's

29-11-2011 om 10:29

Tja

Ik vind vriendschap heel belangrijk en vind dan ook dat je gewoon kunt gaan. Nog niet zo lang geleden was er een draadje van iemand die een paar maanden wegging en dat vond iedereen oké, dus ik snap al deze reacties niet zo goed.

Maar ik snap dan weer niet de argumenten die je erbij haalt om niet ook een weekje met je gezin weg te kunnen gaan. Waarom moet dat per se center parcs zijn? Er zijn echt genoeg wel betaalbare alternatieven. Vanwaar die terughoudendheid om met je gezin weg te willen?

Snuggle's

Ely

Ely

29-11-2011 om 11:16

Snuggles

Vziw waren er bij de dame die een paar maanden wegging geen complexiteiten als een echtgenoot die het geen fijn plan vindt, een financiële situatie die zich er niet voor leent, een gezin dat al een poosje geen gezamenlijke vakantie heeft gevierd en iets met een baan waardoor het niet uitkomt.

Ik denk dat de meesten het plan an sich prima zullen vinden maar reageren op bovenstaande zaken, ik vind zelf iig dat Zwelgje er goed aan zou doen als ze daarin investeerde, in haar thuis.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.