Relaties Relaties

Relaties

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 10:12

Opa vliegt uit de bocht.

Ben gister op familiebezoek geweest bij schoonouders, schoonvader vierde zijn verjaardag (tijdje terug draadje over geplaatst, zou niet gaan, maar nu toch maar geweest).
Mijn schoonvader is wat ze noemen een moeilijke man, door trauma's uit het (oorlogs)verleden, daarna pleeggezinnen , en zijn eigen karakter. Vrienden en familie lopen in de loop van de tijd bij hen weg, mijn schoonouders hebben nog maar een klein kringetje over: broer en zus van schoonmoeder, en 1 bevriend stel. Andere vrienden en familie hebben hen in de afgelopen jaren al de rug toegekeerd, en met hun dochter (mijn schoonzus ) zijn ze ook regelmatig gebrouilleerd. Mijn man, hun zoon, zucht ook regelmatig erg diep, maar natuurlijk houdt hij ook van ze en wil ook wel contact houden, maar niet te vaak. Ze wonen ook ver weg (200 km) dus even heen en weer zit er niet in. Ze hebben maar 1 stel kleinkinderen (die van ons) en omdat ze zelf in het verleden gebrouilleerd zijn geweest met haar ouders (hij had er geen meer) hebben ze zich voorgenomen zich vooral heel veel te willen mengen in het leven van hun kleinkinderen, wat regelematig niet overeenkomt met mijn wensen daarin. Manlief kan dat niet zoveel schelen maar ik zit niet te wachten op regelmatige logeerpartijen alles willen meemaken, mede dankzij het karakter en gedrag van pa. (Manlief is overigens ook heel veel uithuizig, dus die liet mij rustig de honneurs waarnemen (lees voor het opzitten en pootjes geven opdraaien) als z'n ouders weer eens kwamen, vandaar dat hij er niet zo'n last van had).

In de afgelopen 16-17 jaar heb ik het contact altijd zo goed mogelijk doorstaan, dikke liefde zou het nooit worden, maar ja, omwille van manlief en de kids, toch geprobeerd mijn beste beentje voor te zetten. Maar mijn geduld en welwillendheid raakt zo langzamerhand ook op. Het is nooit genoeg. Onze bezoekjes zijn te kort, ze krijgen niet genoeg aandacht. En dat begint opa nu op mij (ondanks al mijn goede inzet uit het verleden) en de kinderen af te reageren .

Afgelopen weekend is mijn man zaterdagavond laat heengegaan; hij had een reünie in de buurt en is 's nachts bij pa en ma blijven slapen (onze dochter had een sportwedstrijd , anders hadden de kinderen ook mee kunnen gaan, en bij opa en oma kunnen logeren).

Ik ben nu dus zondagmiddag met de kinderen gekomen, we waren er om 14.00, en om 18.00 zijn we weer gegaan. Zoonlief zit in de brugklas en het is twee uur rijden, dus ik wilde niet later dan 18.00 vertrekken, zodat we om 20.00 thuis zouden zijn en hij om 20.30 in zijn bed kan liggen. kinderen zitten dan de hele middag in de "speelkamer" en komen af en toe binnen bij de rest van het bezoek (die vijf die ze nog over hebben).

Maar nu dus: schoonvader heeft me de hele middag niet aangekeken, genegeerd. Hij heeft geen dank je wel gezegd voor het kado wat ik overhandigde, hij zette voor iedereen een drankje neer behalve voor mij (moest mijn schoonmoeder doen); als iemand mij een vraag stelde en ik een antwoord gaf, begon hij daar dwars doorheen een ander verhaal. Zat op mijn (jonge) hond te mopperen, terwijl we vroeger altijd op hun hond gepast hebben, ook toen hij oud was, stonk en kwijlde. Maakt mij allemaal niet uit, toch geen dikke liefde, maar voelt wel kinderachtig. Ik heb het (?) dus blijkbaar nu gedaan.

Tijdens het eten (om 17.30 gingen we aan tafel, ik had gezegd dat het niet hoefde, maar ze wilden toch graag eten maken voor ons, ook prima), zei hij op een vervelende toon; "over 15 minuten moeten jullie weg" en daarna iedere paar minuten: "over 12 minuten moeten jullie weg", "nou je hebt nog 8 minuten", "nou over 5 minuten moeten jullie in de auto zitten" en zo verder. En toen man en ik uiteindelijk onze jassen aan ging trekken hoorden we hem tegen de kinderen zeggen: "Oma vindt het wel heel jammer dat ze jullie maar zo kort heeft gezien. Als jullie straks weggaan gaat ze huilen."

Ik ben er zo pissig over. Het is echt ook nooit goed, wat moet je daar nou mee. Gelukkig weten de kids inmiddels wel dat je wat opa zegt met een korreltje zout moet nemen (of met een pak zout) maar toch. M'n zoon, 12, zegt dat het hem niks uitmaakt als hij zoiets zegt, m'n dochter , 9, is wel wat gevoeliger, en natuurlijk doet het ze wel wat. We proberen dat als ouders wel in perspectief te plaatsen, ik heb het dan achteraf nog wel met hen over zulke opmerkingen en wat je daarbij voelt en daarmee moet-kunt , maar toch. Het is zeker niet de eerste keer, hij is een meester in het schuldgevoelens aan proberen te praten. Als opa (en soms oma) mag je dat soort opmerkingen toch helemaal niet plaatsen ? Bij ons krijgen ze niet wat ze willen, en nu dan maar op het gemoed van de kinderen spelen ? Ik vind het echt manipulatie.

Ik wil er wel wat van zeggen, maar ja, hoe kaart ik het aan en is de kool de sop waard? In mijn hart ben ik er klaar mee, zou het liefst nooit meer heen gaan of contact hebben, maar weet ook wel dat dat niet echt tot de mogelijkheden behoort. Het is tenslotte ook nog familie van manlief. En straks komen de feestdagen er weer aan. Het liefst zou ik man alleen met kids naar hen laten gaan, maar dan is de breuk met mij wel definitief en dat durf ik toch ook niet. Vind ik ook wel sneu voor man, hij kan er ook niets aan doen dat z'n pa zo is.
Raad , please.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
esmee

esmee

15-10-2012 om 10:25

Wie de bal kaatst….

Je man heeft er blijkbaar niet/minder last van omdat hij vaak weg is? Laat hem er wel lat van krijgen zou ik zeggen.

Die opmerking van Opa…daar zou ik ook pissig van worden. Dat is ook manipuleren. Ik zou niet zelf bellen, maar laat of liever gezegd EIS van je man dat hij zijn ouders belt en Opa herinnert aan die opmerking dat "Oma ze zo kort heeft gezien en straks gaat huilen als ze weg zijn". Laat je man aangeven dat jullie dit soort opmerkingen absoluut niet waarderen en dat opa dit voortaan voor zich moet houden. Even afhankelijk van hoe opa reageert, kan je man nog toevoegen dat er anders helemaal geen volgende bezoekjes meer komen.

Is hij nu helemaal belazerd zeg!!

Mijn schoonmoeder heeft er nogal een handje van om steeds tegen de kinderen te zeggen: "Ik heb jullie al zoooo lang niet gezien, zeker 8 weken!".
en dan op een toon alsof het onze schuld is. Dat ze zelf iedere dat de tijd heeft, maar te lui is om ook maar iets te doen met haar kleinkinderen…ongaat mevrouw compleet. Ik heb een keer gezegd: "Ja, en ze hebben jou ook al 8 weken niet gezien!". Hup, de bal terugkaatsen!

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 10:31

Man alle vrijheid

O ja en voor de volledigheid: ik geef mijn man alle vrijheid om samen met de kinderen zoveel bezoekjes aan zijn ouders te doen als hij zou willen. Zo ga ik zelf ook wel eens een weekendje naar mijn ouders met de kids, omdat ik dat leuk en gezellig vind, en man heeft dan andere prioriteiten 9sport). Vind ik prima. Maar ja, omdat hij zoveel sport, (hij en de kinderen hebben vaak wedstrijden op zaterdagmiddag&avond) kan hij dus niet het omgekeerde doen naar zijn ouders toe.
Dan zegt hij, nou, dan komen ze toch hier, maar dan zit ik er dus mee, want hij is weg, sporten.

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 10:41

Esmee

Ze zouden ook best vaker willen komen hoor. Maar omdat ze zover weg wonen moet dat ook altijd een bezoek zijn voor minimaal een dag en het liefst met een of twee overnachtingen. Opa is met zijn overgewicht, knie- en rugklachten niet echt meer mobiel, dus ergens heen gaat vaak al niet. En dan zit je dus de hele dag maar te zitten, dat probeer ik te vermijden, zuigt alle energie uit me weg. Opa praat alleen maar over zichzelf op een heel indringende manier, je móet met hem mee in zijn gedachtengang en hij zal er alles aan doen om je daartoe te bewegen. Gaat overal een discussie, competitie over aan. Doodmoe wordt men ervan, daarom raakt hij ook iedereen kwijt.

Wat ontzettend onbeschoft

Ik zou opbellen en hem vertellen wat ik van zijn gedrag vind + dat je geen zin meer hebt om te komen als hij zo weer doet. Wat heb je te winnen bij deze relatie?

esmee

esmee

15-10-2012 om 11:27

Ella2007

"Dan zegt hij, nou, dan komen ze toch hier, maar dan zit ik er dus mee, want hij is weg, sporten".

Ja, lekker makkelijk zo. ha,ha,ha. Zo lust ik er nog wel een paar.

Als hij dat zegt dan zeg jij: "Prima dan maar zorg jij er ook even voor dat JIJ er dan bent? (dus je sportactiviteiten even achterwege laat of opa meeneemt op sleeptouw?), want ik trek het dus niet alleen met je vader".

Laat het 'zijn probleem worden'. Zo ervaart hij zelf hoe zijn vader is (wat hij dondersgoed weet natuurlijk). Dan zijn de bezoekjes van je schoonouder zeer snel over vermoed ik zo.

esmee

esmee

15-10-2012 om 11:33

Reactie ellaman?

En toen man en ik uiteindelijk onze jassen aan ging trekken hoorden we hem tegen de kinderen zeggen: "Oma vindt het wel heel jammer dat ze jullie maar zo kort heeft gezien. Als jullie straks weggaan gaat ze huilen."

Ik neem aan dat je man dit ook gehoord heeft? Wat vind je man eigenlijk van deze opmerking? Van het feit dat zijn kinderen op deze manier worden gemanipuleerd?!! (want dat is het: Manipuleren).

Bah, ik zo echt laaiend zijn zeg!! Schoonmoeder hier is ook zo manipulatief als de p…st. De tijd tussen de bezoekjes wordt steeds groter moet ik zeggen….

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 11:40

Reactie ellaman

Natuurlijk hoorde hij het ook. We keken elkaar aan, hij sloeg zijn ogen ten hemel en slaakte een diepe zucht. Maar hij haalt daarna zijn schouders op en zegt "je weet toch hoe hij is, hij verandert toch niet". Hij zal er geen halszaak van maken. En hij zal zijn vader ook zeker niet daarop aanspreken, hij is het nu alweer vergeten. Hij gaat ook niet het gesprek met de kinderen aan over zo'n opmerking. Die nazorg doe ik. Omdat ik weet dat het krijgen van zo'n opmerking niet leuk is, en dat je er als kind niks mee kan. Maar kinderen vinden het in het algemeen natuurlijk niet leuk om te horen dat oma gaat huilen.

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 12:01

Boontje: af te zetten, twee uur rijden

Ik probeer , we proberen, dit ook zo veel mogelijk te doen hoor, zaken combineren om zo opa en oma meer tijd met de kids te gunnen. Zomers logeren de kinderen meestal een dag of vijf bij opa en oma. En soms bij een afspraak in de buurt , combineren we dat ook met een logeerpartijtje/bezoekje. Maar nu de kinderen steeds groter worden en hun eigen sport en bezigheden hebben, komt het daar niet meer zoveel van. Je bent gebonden aan sportcompetitie, en zoals ik al zei is het twee uur rijden, dus je zet ze niet "even" af en gaat dan iets voor jezelf doen. Dat kost me weer vier uur autorijden op een vrije dag. Doe ik ook niet even. Manlief heeft dat er ook niet voor over, en ik vind het echt wel zijn taak. Hij doet liever geen moeite, laat ze hier komen, laat alles over zich heen komen, en slikt alles maar en haalt daarna zijn schouders op. En dat hij liever weggaat, sporten, daar heb ik de laatste paar keer een stokje voor gestoken. Jouw ouders komen, dus jij bent maar thuis. En nu nog zorgen dat ik dan uit huis ben.

Van de feestdagen wil ik het liefste afzien wat hen betreft, maar ik wil wel naar mijn ouders. Mijn man vind dan, als we naar jouw ouders gaan, moeten we ook naar mijn ouders, dus óf naar allebei, óf naar geen van tweeën, anders is het zo "obvious", een definitieve klap in het gezicht van mijn schoonouders. Hij wil ze niet zo kwetsen. Vorige kerst zijn we mede daarom thuisgebleven, waren mijn ouders dus eigenlijk de dupe, dat is naar hen toe ook niet eerlijk.

Ik vind het ook lastig om het met mijn man hierover te hebben. Hij zegt "je moet je niet zo druk maken en het gewoon uitzitten" maar het stuit mij steeds meer tegen de borst. Ik kan het gewoon steeds slechter opbrengen.

Het eerste huwelijk van mijn schoonzusje is mede dankzij mijn schoonvader gesneuveld, en ik wil mijn man absoluut niet voor een keuze stellen. Ik wil hem het contact met zijn ouders niet onthouden en de kinderen het contact met hun grootouders niet, maar ik heb er eigenlijk geen trek meer in-behoefte meer aan, en ben dus steeds meer aan het zoeken hoe ik er onderuit kan komen.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

15-10-2012 om 12:13

Door niet meer te gaan....

Waarom durf je niet te breken? Echt aardig zijn ze toch niet tegen jou? Ik denk dat als ik zo behandeld zou zijn, ik al lang mijn jas had aangetrokken en in de auto gestapt was.

Verder vind ik het slap van je man dat hij het niet voor je opgenomen heeft tijdens het bezoek. Het was dan wel allemaal subtiel, maar ik neem aan dat het ook niet de eerste keer was dat opa zo deed.

Wat mij betreft zou het echt over zijn. Het is zoals iemand hierboven zegt: je schoonouders krijg je erbij, je hoeft er niks mee. Je kunt hooguit je man en kinderen in de gelegenheid stellen om wel contact te houden en that's it....

Ik zou dus tegen mijn man zeggen dat dit het laatste bezoekje zou zijn. Voortaan regelt ie het maar alleen. Zijn ze nou helemaal betoeterd???

Opa

opa voelt zich gewoon stik-ongelukkig.
Dat is wat ik lees in de verhalen

Maar wat je daar nou mee moet...

esmee

esmee

15-10-2012 om 12:32

Hele goeie van ginny

Je man lijkt meer rekening met zichzelf en zijn ouders te houden dan met jou en de kinderen als ik dit allemaal zo lees en dat allemaal om de goede vrede te bewaren…met zijn ouders? Hij moet toch verder met jou of niet?!
Wat heeft hij aan een doodongelukkige vrouw?!

Echt, ik weet en voel wat je zegt. Hier ook schoonouders die nogal op z'n zachtst gezegd 'bewerkelijk' zijn. Ik heb echt op het huilen af (ben op een gegeven moment helemaal in elkaar gestort zowat) hem gedwongen zijn ouders te bellen en zaken te bespreken….zie zij heel makkelijk eruit gooien en ik het er maar mee moet doen. Inderdaad, man trekt zijn schouders op en laat de opmerkingen het ene oor in en het andere oor uitglijden. Maar dat zijn vrouw zijdelings voor rotte vis uitgemaakt wordt, genegeerd wordt..dat moest ik allemaal maar slikken…niet dus. Ik wil niet zeggen dat het er helemaal uit is, maar mijn man lijkt wel meer rekening te houden met het feit dat hij een eigen gezin heeft waar hij mee verder moet. Dat wij dus op de eerste plaatst staan. Man reageerde nooit naar zijn ouders om de lieve vrede maar te bewaren terwijl schoonouders en van alles en nog wat uitgooien….wat ik dan weer moet slikken...

esmee

esmee

15-10-2012 om 12:36

Ongelukkig of niet

dan moet opa maar eens een gesprekje gaan voeren met de huisarts of zich op een andere manier laten helpen door een therapeut. Dat opa mogelijk ongelukkig is hoeft toch niet over de rug van Ella en haar gezin te gaan of wel?! Mijn schoonmoeder is ook ongelukkig, doodongelukkig. Kan me ook niet voorstellen dat ze zich lekker voelt. Zielig, maar ze zal er zelf wat aan moeten doen dan. Ze weigert naar een dokter te gaan of naar een psycholoog. Jammer, maar dan zoekt ze het toch zelf lekker uit! Sorry voor mijn harde opstelling hierin, maar dit hoor ik zo vaak!
Alsof het dus gerechtvaardigd is dat je een ander zijn/haar leven zuur kan maken omdat je nu eenmaal ongelukkig bent.

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 12:38

Ginny

Dat is het hem nou juist: man heeft het niet door. Heeft niet door hoe subtiel het gaat, en heeft niet door wat het effect is op anderen, vergoeilijkt het gedrag. Oma doet ook haar stinkende best om het gedrag van haar man recht te breiden dus voor haar vind ik het ook weer sneu. Met haar kan ik op zich prima door een deur. Zij heeft ook wel haar dingetjes, maar niet onoverkomelijk. Zij is zo door hem beïnvloed, geïndoctrineerd bijna , dat ze ook alle schuld bij anderen legt, wat hun is overkomen en waarom alle anderen zo raar doen tegen hen en zich van hen afkeren, inclusief haar eigen dochter. Dus ja, dat vind ik ook wel naar, om dan zo met haar ook te breken. Maar als zij komt, krijg je hem erbij, en hij is het probleem.

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 12:49

Esmee: man

Man wil gewoon dat iedereen de harmonie probeert te bewaren. Heeft wel in het verleden "harde" gesprekken gevoerd met vader, dan gaat het weer een tijdje wat beter, maar elke keer komt het weer terug op "we zien jullie te weinig, we horen niks van jullie" etc.

Zo erg als bij jou, Esmee, is het hier niet (openlijk). Ze maken me niet uit voor rotte vis. Dat zou ik ook niet pikken, dan ging ik echt weg. Het is allemaal heel subtiel en de stille oorlogsvoering vanuit opa is dus begonnen op het moment dat ik niet meer de lieve schoondochter speel, en wat meer op mijn strepen en verlangens en wensen ben gaan staan, kortom, iets assertiever ben gaan opstellen. Ik heb daar ook wel eens wat over gepost.

Ik wil mijn man nergens toe dwingen, zo zit ik niet in elkaar, als hij er anders tegenaan kijkt is dat zijn goed recht. Als ik ook maar nergens toe gedwongen wordt.

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 12:54

Bromvlieg: stikongelukkig

Bromvlieg, dat denk ik ook, hij zit zichzelf vreselijk in de weg en niemand doet nou eens wat hij wil....dan zou het leven prima zijn voor hem. Zo werkt het niet in het leven. Ik denk ook echt dat hij een stoornis heeft, veroorzaakt door zijn trauma's in zijn vroege jeugd, dat hij daardoor een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft ontwikkeld, hoewel ik natuurlijk helemaal niet deskundig ben om dat te constateren. En dat is niet te verhelpen met therapie. Het enige advies wat je leest is: blijf weg bij die mensen....Beetje lastig als het familie is.

Dochter

Dochter

15-10-2012 om 13:11

Het zullen je ouders maar zijn

Bij mij gaat het om mijn eigen ouders die een beetje vreemd zijn. Vooral mijn moeder kan echt naar met botte opmerkingen uit de hoek komen, vooral naar mijn zus en mij maar zo nu en dan ook naar de kleinkinderen. Wij zitten het uit. Mijn moeder heeft niet-aangeboren hersenletsel, was altijd al een pittige dame maar sinds het hersenletsel zijn alle fatsoensdrempels verdwenen lijkt wel. Bij de meeste rotopmerkingen haal ik mijn schouders op en ga over tot de orde van de dag. Zo nu en dan zeg ik dat het ook wel wat minder kan, en ga vervolgens over tot de orde van de dag. De kleinkinderen weten ook dat oma niet helemaal in orde is in haar hoofd en ik hoop dat ze zich de opmerkingen niet persoonlijk aantrekken.
Een van de kerstdagen vieren we met zijn allen en dan zorgen we altijd maar dat ma iets te eten heeft. Ze neemt bij voorkeur de schaal met lekkers op schoot, en zolang ze eet kan ze in ieder geval niemand afkatten Het zal duidelijk zijn dat we er voor het overige niet de deur plat lopen.

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 13:30

Kinderen

Er stelde nog iemand de vraag: "wat vinden je kinderen eigenlijk van opa en oma, gaan ze er graag heen of maakt het ze niet uit?".

Zoon van 12 maakt het niet uit, die ergert zich ook wel aan de irritante opmerkingen van opa, en reageert steeds bijdehanter (probeert opmerkingen te pareren, voor zijn eigen mening op te komen), waardoor opa naar hem toe ook steeds vervelender doet, en dat vind zoonlief dan wel vervelend. Hij is tenslotte ook een kind. Maar hij vind ook wel dat opa soms ook best aardig is, en dat hij ook wel veel leuke dingen met ze doet (pretparken etc, komt uit oma's koker, maar opa hobbelt dan wel mee), dus prima.

Dochter vindt het allemaal leuk en gezellig, dus prima. Zegt gewoon tegen opa ; "nou opa, nu niet beginnen met zeuren hoor!" En dat vindt opa dan niet leuk en onopgevoed, hij hoort met respect behandeld te worden, en dat krijgen wij dan later weer in andere bewoordingen terug, als een soort wraakactie......

Maylise

Maylise

15-10-2012 om 14:10

Accepteren

Ik zou het voorbeeld van je man volgen. Verwijten maken is ongetwijfeld in het verleden al veel gebeurd en er veranderd niks. Je schoonvader is wie hij is, gevormd door de omstandigheden van zijn leven en hij zal nu niet meer veranderen. Hij is waarschijnlijk heel bang om jullie te verliezen maar weet niet goed hoe hij jullie aan zich kan binden. Heel triest.

Het enige wat je kan veranderen is hoe je hier zelf mee omgaat. Ik zou er voor kiezen om de lieve vrede te bewaren. Dat is het prettigst voor je man, je kinderen en ook je schoonmoeder. Ik zou gewoon niet meer ingaan op wat je schoonvader zegt. Gewoon glimlachen, alleen oppervlakkige gesprekken voeren en je zeker niet mee laten trekken in allemaal discussies. Bij een rotopmerking zeg je gewoon iets als 'dat mag jij vinden' of 'ik snap hoe je over denkt' of iets anders neutraals. Het lijkt misschien alsof hij daardoor wint maar je doet het niet voor hem maar voor je man en je kinderen.

Sowieso als je bedenkt dat hij zelf waarschijnlijk echt onmachtig is om iets aan zijn gedrag te veranderen is misschien ook makkelijker te accepteren.

Je kinderen vinden wel hun eigen manier van omgaan met je schoonouders en uiteraard kan je altijd proberen om iets van de omstandigheden uit te leggen als ze daarom vragen.

Verder zou ik stimuleren dat man regelmatig alleen met de kinderen gaat of dat de kinderen alleen gaan (tijdens de vakanties). Dan hoef jij er ook niet elke keer bij te zijn.

Ik zou verder je schoonvader hier niet meer mee confronteren. Het zal toch niks veranderen. Je man heeft er duidelijk ook geen behoefte aan om dit doen dus ik zou het gewoon zo laten.

GS

GS

15-10-2012 om 15:31

Man

Wat ik wel een beetje gek vind, is dat je man jullie familiebezoekjes zo 1-1 gelijk wil verdelen. Waarom wil hij net zo vaak naar zijn ouders als naar jouw ouders? Hoe vaak zou hij op bezoek willen bij zijn ouders? Is een bezoek aan jouw ouders voor hem net zo bezwaarlijk als voor jou naar zijn ouders? Dat je schoonvader nu zo tegen je doet is nieuw? Dat maakt de situatie toch anders dan bij jouw ouders.
Verder: kun je niet vaker alleen bij jouw ouders op bezoek te gaan met de kinderen? Dan doet jouw man de bezoekjes bij zijn eigen ouders.
De feestdagen zou ik voor het gezin houden, dus zonder schoonfamilie.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-10-2012 om 16:07

Lastig

Ik heb een schoonmoeder die langzaam maar zeker steeds meer vergeet, in herhaling valt en ze houdt er ook aparte opvattingen op na. Ik neem me iedere keer voor om haar woorden met een enorm pak zout te nemen en in het vakje 'ach, ze is oud' te plaatsen, maar dat mislukt bij mij ook wel eens als ze het te bont maakt. Zo hadden we het de laatste keer over het verbroken contact met mijn ouders. Ze wéét hoe de vork in de steel zit en presteerde het om te zeggen 'je zal het er wel naar gemaakt hebben.' Dat schoot zo verkeerd bij mij, ook omdat ik niet helemaal goed in mijn vel zit momenteel, dat ik huilend de kamer uit rende. Eenmaal weer de kamer in, zei schoonmoeder "Ach het zullen de hormonen wel zijn." Mijn boosheid was inmiddels weer afgezakt en ik kon het voorval weer in het vakje 'ach ze is oud' zetten, waardoor ik reageerde met 'laten we het daar maar op houden'. Nu is mijn schoonmoeder over de 80, ik weet niet hoe oud jouw schoonvader is, maar je verandert die mensen niet meer. Het dringt niet meer voldoende door dat het gedrag echt niet door de beugel kan. Zolang het contact redelijk is, is het vrees ik meer een uitzingen dan dat het echt leuk is. Blik op oneindig dus en toch maar gaan.
Als jouw man druk is vanwege de sportschool of iets dergelijks, dan zou ik daar niet zo goed tegen kunnen. Druk vanwege werk, dat snap ik, maar je vrouw met een dwarse schoonvader laten zitten vanwege sporten... Dan gaat hij maar als ze weer weg zijn en anders zijn opa en oma niet welkom. Als ik alleen thuis ben, of mijn man is alleen thuis, dan zijn 'we' niet thuis voor opa en oma.

Ongevoelig

Jee, waar doet me dat nou aan denken. Vooral dat verhaal met die minuten aan tafel. Mijn dochter kan ook zo'n klokdoener zijn. En mijn zoon moet heel veel moeite doen om zijn botte opmerkingen voor zich te houden. En van hun vader weet ik dat het heel weinig zin heeft om te speculeren wat nu weer de reden is dat hij zus of zo vreemd doet. Soms komt je er weleens achter en dan blijkt het toch erg weinig met jezelf te maken te hebben maar meer met een foute inschatting van hemzelf. Dik pak zout dus. Sneu, maar ik zou het me niet persoonlijk aantrekken. Ik denk inderdaad dat het verstandig is om de bezoekjes te beperken en te zorgen dat je man erbij is zodat je jezelf er even aan kunt onttrekken als het je teveel wordt. En misschien, heel misschien...... kun je het een keer opbrengen om gewoon eens belangstellend mee te gaan in zijn volstrekt oninteressante verhalen, en gewoon luisteren en knikken. En voorspelbaar te zijn inderdaad. Je komt zo laat en je gaat zo laat weer weg en daar houdt je je aan. Ongeacht de veranderlijke context. Veel sterkte want ik weet hoe lastig dat kan zijn.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

15-10-2012 om 18:41

Ella

En als je hem vertelt wat er onder zijn neus gebeurd is? Hoe reageert hij dan. Hij kan het dan wel niet zien, maar wil het wel zien?

Ik ben best wel bereid om ver te gaan voor de lieve vrede, ook mijn schoonouders hebben een lange gebruiksaanwijzing (welke niet hè, maar ik wens wel met respect behandeld te worden. Daarom zou genegeerd en niet bediend worden op een feestje voor mij toch echt wel de limit zijn, dan ben ik daar blijkbaar niet welkom.

Verder is mijn vrije tijd mij heilig en mijn tijd met familie ook. Ik zou er ook voor kiezen om vaker op te splitsen. Ikke mijn familie en manlief zijn familie...

En Kerst, ach ja dat blijft moeilijk. Een keer per jaar een paar uurtjes? Dat zou misschien nog wel kunnen.

Ik heb verder een beste band met mijn schoonouders maar ik heb toch het idee dat ze vooral te doen is om het contact met mijn man en onze kinderen. Als ik wat minder vaak mijn neus zou laten zien zouden dat denk ik verder wel prima vinden. Zeker als het verpakt wordt in een goeie smoes...

esmee

esmee

15-10-2012 om 18:54

Respect

"….maar ik wens wel met respect behandeld te worden. Daarom zou genegeerd en niet bediend worden op een feestje voor mij toch echt wel de limit zijn, dan ben ik daar blijkbaar niet welkom".

Helemaal mee eens! Waarom zou Ella 'dikke pakken zout' mee moeten nemen om alles maar te pikken en te slikken..voor de goede vrede….Ella heeft er toch ook recht op om in ieder geval met respect behandeld te worden?

Respect

Recht op respect hebben en het dan ook krijgen zijn 2 verschillende zaken. Hoe vreemd het ook kan zijn dat je niet bediend wordt op een feestje kan een kronkel zijn en wil niet per se betekenen dat iemand het slecht met je voor hebt. Misschien vind opa het ook wel moeilijk om met Ella om te gaan en heeft zijn vrouw aangeboden om haar te voorzien op het feest. Het eerste wat ik hier heb geleerd is niet teveel in te vullen omdat het onnavolgbaar anders kan blijken te zijn. Het is wel de vader van de man van Ella en het kan van respect getuigen om de opa gewoon te accepteren wie hij is, met een grote zak zout.

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 21:00

Annej; "kun je het een keer opbrengen ?"

"En misschien, heel misschien...... kun je het een keer opbrengen om gewoon eens belangstellend mee te gaan in zijn volstrekt oninteressante verhalen, en gewoon luisteren en knikken". Ja, dat probeer ik dus duidelijk te maken, dat doe ik al 17 jaar. En nu ik het afgelopen half jaar wat meer luister naar wat ik zelf wil, er daarna probere te handelen, gaat schoonpa dus subtiel onderhuids oorlog voeren. Jouw advies is zoals ik het gedaan heb in de afgelopen jaren. En dat is niet goed genoeg. Nu denk ik, zak er dan maar in en zoek het uit. Maar goed, evengoed bedankt voor je reactie. Deze race heb ik al gelopen.

Irritatie

Ik kan het me levendig voorstellen Ella. Toch blijkbaar ga je na al die tijd iets eisen van de relatie dat er niet in zit. Je kunt het subtiel onderhuids oorlog voeren noemen en misschien is het dat ook wel. Misschien ook niet. Opa kan er blijkbaar niet veel fatsoenlijks mee. Het is me wel duidelijk dat het je neus uitkomt. Lijkt me goed om wat afstand te nemen.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

15-10-2012 om 22:05

Ik zou

het lekker bij je man laten. Laat opa en oma maar langskomen, man kan ze mooi bezighouden en jij gaat na een uurtje koffiedrinken gezellig met vriendinnen op pad.

Dat eerlijk verdelen van de kerst zou ik ook niet doen, als het met jouw ouders wel gezellig is dan zou ik met hun kerst vieren. De andere dag doe je dan wat met het gezin. En als man het echt erg vind gaat hij met de kinderen op kerstavond langs ofzo. Is dat ook weer geregeld.

mama 5

mama 5

15-10-2012 om 22:38

Ouderdom

Zou het kunnen dat deze man meer moeite krijgt om zich te handhaven, omdat hij ouder wordt? Ouderen worden soms minder veerkrachtig in hun sociale vaardigheden. Onvermogens die tientallen jaren min of meer onderdrukt konden blijven, komen dan ineens toch aan de oppervlakte. En dan ben jij als schoondochter, koude kant, dus de zwakste schakel. Dan wordt jij misschien wel het mikpunt van al het onvermogen. Dat ligt niet aan jou, dat ligt aan hem.
Als je al zo lang je best doet om het te verdragen en als het nu ineens alleen maar erger wordt, zou ik net als veel voor mij zeiden, bewust afstand nemen. Je man daar alleen heen laten gaan etc. Ook dat kerst, dat zou ik mooi niet doen.
Misschien is het dan over een tijdje ineens wel weer beter.
Als je het zo beschrijft, dat is de reactie van je man en je schoonmoeder niet echt loyaal te noemen naar jouw toe. Maar een gezin met iemand die een stoornis heeft in het midden, heeft een afwijkende dynamiek. Men vervalt in de oude patronen, omdat die veilig lijken. Dat zit heel erg diep, die patronen. Het is bijna onmogelijk om daar uit te stappen. Hoe onaangepaster je schoonvader zich gaat gedragen, hoe harder zijn gezin gaat compenseren.
Iemand confronteren met zijn gedrag, is wel mogelijk, maar heb niet de illusie dat daardoor iets gaat veranderen. Die man is al jaren zo, hoe ouder je bent, hoe moeilijker het is om reacties te veranderen.
Nou ja, dit is maar een huis tuin en keuken theorietje, misschien heb je er wat aan?

Kinderen

Ik weet dat mijn moeder haar schoonmoeder met liefe soms zou killen en het meest boos werd ze op het luchtige gedrag van mijn vader die al zijn hele leven wist dat ze zo was als ze was. Voor mij was ze een lieve oma. Wel wat vreemd soms, meer een soort O-gevoel. Ik heb weleens gedacht dat ze zo boos werd omdat haar eigen vader zo kon ontploffen en per slot hoorde je haar daar nooit over. Ook die opa heb ik toch niet ervaren als een kinderbedreiging. Integendeel. Hij had veel voor ons over dat hij niet presteerde bij zijn kinderen maar wel bij zijn kleinkinderen, maar vreemd was het soms wel. Niet bedreigend.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.