Relaties Relaties

Relaties

Ella2007

Ella2007

15-10-2012 om 10:12

Opa vliegt uit de bocht.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Even zo

Even zo

16-10-2012 om 14:44

Lijkt niet op te lossen

Dit kan je alleen oplossen als opa zijn gedrag verandert maar die wil dat kennelijk niet (of kan het niet). Wat jij moet ondergaan is erg drastisch vergeleken met de houding van sommige familieleden van mijn man. Je houdt het heel lang vol en je doet zo je best! Niet eens voor jezelf. Ook al was het gedrag van een deel van mijn schoonfamilie niet zo erg, toch heb ik enige tijd het contact tussen die familieleden en mij in de vriezer gezet omdat ik het mijzelf niet aan wilde blootstellen. En ook mijn kinderen niet wilde blootstellen aan het zien hoe hun moeder ijskoud behandeld werd. Ik wil niet dat mijn kinderen de boodschap krijgen dat je zo met elkaar omgaat. Zeker niet met hun moeder. Dat lijkt me schadelijk (al is het alleen al omdat het pijnlijk is om te zien en omdat ze beide personen opnieuw moeten evalueren). Als ze dan langskwamen, ging ik weg, met vriendinnen of zelfs alleen. Dat gebeurde niet vaak hoor, dat ik weg ging. Ik ging weg voor mijzelf, om mijzelf dat plezier te gunnen. Ik hoef niet weer het examen in (waarvan we allemaal al wist dat ik nooit mocht slagen). Uiteindelijk, geheel tegen de verwachting in, zijn de verhoudingen meer genormaliseerd. Het is geen hartelijk contact, ik doe niet m'n best om het goed te doen en de enige motivatie waarvoor ik het doen, is de kinderen.
Dit heeft in deze situatie gewerkt. Alleen al door te zorgen dat de kinderen en ik niet meer met geconfronteerd werden met wangedrag. Of het de beste oplossing is (geweest), weet ik niet. Het was er een die ik in de hand had en dat gaf een goed gevoel. Maar er waren dan ook niet veel andere opties, helaas.

Limi

Limi

16-10-2012 om 16:45

Veranderen

Maar als opa nog nooit op de proef is gesteld, dan weet je toch helemaal niet of hij überhaupt zijn gedrag in enige mate kan aanpassen? Misschien kan hij, na mokken/escalatie, best een redelijke fatsoenlijkheid bereiken.

Even zo

Even zo

16-10-2012 om 17:32

Kans

De kans dat iemand van die leeftijd dat kan nu wel kan leren, wat hij kennelijk in de tientallen jaren ervoor niet heeft geleerd, lijkt mij zeer klein. Daarbij niet eens gezegd dat iemand niet veranderd omwille van een ander. Je kan een ander nu eenmaal niet sturen.

Ella2007

Ella2007

16-10-2012 om 18:10

Dynamiek in gezin en polarisatie

Ja, daar heb ik me al jaren over verbaasd, de dynamiek in het oude gezin. Dochterlief (mijn schoonzus, twee jaar jonger dan mijn man) is de enige die zich "normaal" opstelt, d.w.z. haar grenzen duidelijk aangeeft, in plaats van te vergoeilijken en alles om pa heen te plooien en hem vooral zijn zin te geven. Zij is dus degene die het vaakst overhoop ligt met pa en ma, en die de meeste kritiek en klappen over zich heen krijgt. Zij heeft al vaker aangegeven dat ze veel beter met mij kan praten dan met haar broer en moeder, als buitenstaander kijk je toch anders tegen dingen aan. Ik ben me er erg van bewust dat zij als dochter andere dingen tegen mij kan zeggen, dan ik tegen haar als schoondochter, het blijft tenslotte ook haar pa, dus ik laat haar meestal praten, en ik luister en probeer te kalmeren af en toe.

Ik heb ook niet de illusie dat ik schoonpa kan veranderen hoor, en ik wil hem ook niet confronteren om hem zijn gedrag te laten veranderen; ik wil mezelf gewoon steeds meer onttrekken aan dat gedoe. Confrontatie zou meer een uitleg zijn van waarom ik me terugtrek. En ik zoek dus de balans in "er zijn voor mijn man" en wat ik het liefst zelf zou willen. Soms vind ik mijn man ook wel een beetje een slappe dweil , maar ik realiseer me ook in welke positie hij zit en hoe moeilijk het voor hem is. Maar ja, om daar nou in mee te moeten, daar ben ik wel een beetje klaar mee.
Het is ook niet echt een aanwijsbaar iets wat zó belangrijk is dat ik dat niet kan accepteren, maar het is meer een optelsom van jaren. Dat maakt het ook lastig om echt afstand te nemen.

Nu hebben ik en mijn man wel nog paar andere issues de laatste tijd, maar ja, ik ben wel van plan om nog samen te blijven, dit werkt niet mee zeg maar.

Zo erg anders is deze middag niet dan andere middagen en dagen, en waarom ik dat nu opeens niet meer zou pikken, is lastig uit te leggen. Misschien kan ik het beter nu op een confrontatie laten aankomen om daarna definitief het moment te markeren dat ik niet meer meedoe. Polariseren dus.

Rafelkap

Rafelkap

16-10-2012 om 19:41

Schoonzus

Ik zou meer praten over jouw gevoelens met die schoonzus (bondgenoot) en ook zelf je grenzen meer gaan aangeven aan je schoonvader. En ook aan je man, want 'die slappe dweil', dat klinkt niet al te best. Volgens mij voel je je totaal niet gehoord of begrepen door hem en zit het probleem ook vooral daar.
Om het 'leuk' te houden kan je best even wat minderen, minder vaak of kortere bezoekjes.

Altijd 'fijn' dit soort draadjes, dat ik zie dat het altijd weer erger kan met schoonouders , ik dacht dat vooral schoonmoeders 'erg' waren (schoonloeders) Die van mij zijn wel vriendelijk maar nooit geinteresseerd in mij, maar ik kan al aardig de 'aanhangselknop' aanzetten zonder mij naar te voelen.

Limi

Limi

16-10-2012 om 20:15

Grenzen

Wat voor soort grenzen geeft je schoonzus aan en wat is daar de reactie op? Komt ze er mee weg en is het alleen maar gemopper wat er volgt? Ik bedoel, skipt ze (bijvoorbeeld) kerst een jaar om het volgende jaar toch maar weer mee te doen, of blijft ze dan blijvend weg? Als ze nog steeds contact heeft zijn de consequenties van haar grenzen niet heel erg, lijkt me? Misschien kan ze je wat advies geven.

Ik zit in een soortgelijke positie als je schoonzus. Ik ben de enige die zich niet voor mijn moeders karretje laat spannen. Als ze zich nu aanstelt, ben ik de enige die ook meteen zegt dat ze zich aanstelt. De rest gaat helemaal met haar mee. Het zou fijn zijn als er eens iemand me toefluisterde dat hij het helemaal met me eens was, aanhang of zo. Natuurlijk krijg ik nog wel ###opmerkingen in gezelschap, daar verandert ze idd niet in, maar eerder werd ik nog wel eens opgebeld om tot schuldige in een of ander gefingeerd drama gebombardeerd te worden, maar dat doet ze niet meer en dat heeft ze dus blijkbaar wel kunnen leren: dat ik er niet meer in trap.

Ella2007

Ella2007

16-10-2012 om 22:10

Grenzen

Limi: "Wat voor soort grenzen geeft je schoonzus aan en wat is daar de reactie op? Komt ze er mee weg en is het alleen maar gemopper wat er volgt? ". Poe, heb je een uurtje ?
De grenzen liggen met name in het willen bemoeien met ALLE keuzes die zij maakt. Gekregen schilderijtje en andere kado's , waar ze die wel of niet op moet hangen of moet dragen/gebruiken, hypotheken, huizen, parnerkeuze, vakanties, auto's, overal zal hij zijn mening luid en duidelijk over ventileren en ongevraagd indringend advies geven en als dat niet wordt opgevolgd zanikt hij haar de oren van kop en wil hij eindeloze discussies voeren waarom zijn standpunt echt het beste is. Of hij wijst echt haar keuzes luid en duidelijk en in onbeschofte bewoordingen af (haar partner bijvoorbeeld).
Ze komt er in die zin mee weg dat ze niet geslagen wordt of zo. Wel verwijten-geschreeuw-boosheid. Het contact tussen schoonzus en schoonouders is dan wel een tijd verbroken. En dat is al regelmatig gebeurd voor een periode van vier-vijf maanden. Het is dat mijn schoonzus nog open staat voor verzoeningspogingen van haar moeder, die altijd probeert te bemiddelen, maar schoonvader zal nooit de stap zetten tot weer nader tot elkaar komen. En schoonzus komt al een paar jaar niet meer met kerst en vaak ook niet op verjaardagen. Die heeft altijd ook wat anders, of plant wat anders, of gaat gewoon niet. Zij heeft ook geen kinderen, dat maakt het misschien wat gemakkelijker. Haar partner heeft ze pas een paar jaar geleden ontmoet, die is wat ouder en heeft al een huwelijk achter de rug , is weduwnaar en heeft al helemaal geen zin in weer een schoonfamilie, dus die komt al helemaal nauwelijks. Dat zint schoonpa dus ook voor geen meter, omdat die man zich dus niet in een kindrol laat duwen en schoonpa dus geen macht en controle over hem kan uitoefenen. En dus kan hij hem niet uitstaan. Zegt hij tegen ons letterlijk "die klootzak" etc. Ik heb hem al een jaar geleden verteld dat hij dat soort uitlatingen dus niet meer moet gebruiken.
Je laatste zin is wel wijs: "leren dat ik er niet meer intrap". Ik denk ook wel dat dat inmiddels aan het gebeuren is, en dat dat is waarom hij nu zich zo opstelt tegen mij. Ik ben assertiever dan vroeger, dien hem af en toe van repliek, en pareer domme opmerkingen, of laat opmerkingen van me afglijden en ga niet in discussie en dat vindt hij dus niet leuk. Macht, alles draait om macht en hij verliest zijn macht. Misschien lieten we hem teveel in de waan dat hij echt macht over ons had, misschien had hij dat ook wel deels en dansten we teveel naar zijn pijpen. En nu nu veel minder, en nou protesteert hij dus zo.

Ik denk wel als ik er zo over nadenk dat mijn angst ook wel is dat als ik me op een bepaalde manier opstel (afstand nemen) dit ook misschien wel zal leiden tot afstand van/conflict met mijn man. We zitten op dit moment niet helemaal in lekker vaarwater, en dan komt dit er ook nog eens bij. Hij vindt dat ik me maar moet aanpassen en accepteren en slikken en schouders ophalen. Zijn vader is nou eenmaal zo. Ik heb best momenten dat ik denk "zoek het uit met je schijtfamilie". Maar ja, daarvoor verbreek je geen huwelijk, toch. Daar zijn andere zaken en anderen (kids) weer de dupe van .

Lastig, poe.

Carthy

Carthy

16-10-2012 om 23:31

Ella

Als het momenteel niet zo lekker loopt met je man dan zou ik dat eerst aanpakken en de schoonouderskwestie maar even laten zoals het is.

Even zo

Even zo

17-10-2012 om 09:59

Beiden

Je kan en accepteren dat je schoonvader nu eenmaal zo is. En besluiten dat je zo niet behandeld hoeft te worden. Dat eerste doe je eigenlijk al.
Misschien moet je man accepteren dat zijn vader zo is maar dat dat niet inhoudt dat je het ook maar over je heen moet laten komen. Iedereen heeft het recht daarin een eigen afweging. Als het je eigen vader is, is dat een andere dan als het je schoonvader is.

Even zo

Even zo

17-10-2012 om 10:07

Correctie

Iedereen heeft het recht daarin een eigen afweging.

+te maken
Die maak je dus zelf. Ik vind dat je man die moet respecteren. Ook als het niet prettig is of goed uitkomt. Op dit moment lijkt het er op dat hij die voor jou wil maken. Als hij jouw steun nodig heeft bij het bezoek, waarom vraagt hij zich dan niet af of hij wel moet gaan?

Tirza G.

Tirza G.

17-10-2012 om 12:58

En ella2007

Misschien te belachelijk voor woorden, maar wat zou er gebeuren als je het om zou draaien? Als hij moppert iets zeggen in de trant van: ja ouwe brombeer, ik hou ook van jou! Of iets van: moeilijk he, ouder worden en merken dat alles minder gaat. Lastig he, die kinderen die hun eigen keuzes maken. Gutgutgut, wat heb je toch een waardeloze schoondochter. Je treft het ook niet in het leven.

Maar goed, ik vrees dat ik nu iets bagatelliseer.

Tirza

Neutraal

Inderdaad heb ik ook een tijdje een luchtige humoristische toon aangeslagen bij ex. Vreemd was dat. Ex nam dat letterlijk en er ontstonden de wonderlijkste, vaak negatieve, beschuldigende, verhalen. Tegenwoordig beperk ik me tot een o-reactie. O, punt. En dan overgaan tot de orde van de dag. Of daarbij een doe-instructie geven. Laat dat maar rusten.

esmee

esmee

17-10-2012 om 16:27

Ooohhh ella

"Hij vindt dat ik me maar moet aanpassen en accepteren en slikken en schouders ophalen. Zijn vader is nou eenmaal zo. Ik heb best momenten dat ik denk "zoek het uit met je schijtfamilie"

Het is alsof ik mijn man hoor en ik mijzelf hoor. Mijn man reageerde precies zo. Waarom? Omdat hij geen gedoe wil. Hij weet hoe zijn ouders reageren (vanuit zijn vroege jeugd al) en dat is/was niet fijn.
Mijn man wil altijd de 'goede vrede bewaren'. Zolang ik er maar niet tegenin ga dan is het rustig namelijk.

Ik denk dat je man ook zo een beetje in elkaar zit en dat zijn vader vroeger ook altijd zo was, klopt dat?

Ella2007

Ella2007

22-10-2012 om 11:38

Gesprek met man

Dit weekend met echtgenoot gepraat. Hij verweet mij dat ik vluchtgedrag vertoon, en vond dat ik meer water bij de wijn moet doen, en gedrag van pa gewoon maar moet accepteren en met de mantel der liefde bedekken. Ik heb aangegeven dat ik in de afgelopen jaar al zoveel water bij de wijn heb gedaan dat dat voor mij nu genoeg is geweest, en dat ik meer voor mijzelf grenzen ga bepalen (en aan het bepalen ben) en aangeven. Dat heeft hij ook gemerkt, en dat vindt hij niet leuk. Maar hij begrijpt het wel. Ook heb ik hem aangegeven dat ik hem en de kids geen strobreed in de weg leg met het bezoeken van z'n ouders en dat ik heus wel een paar keer per jaar meega, of er ben als ze komen, maar gewoon niet meer de lange "zit- en luister"-partijen wil ondergaan, of bij IEDER evenement in ons leven, (met name leuke en belangrijke momenten, die ik graag met mijn eigen gezin wil delen , zoals pakjesavond, voorstellingen , belangrijke wedstrijden) de aanwezigheid van vader wil verdragen.
Man gaf ook aan dat hij het niet leuk vind als ik elke keer maar aangeef dat ik er klaar mee ben, dat begrijp ik, heb ik gezegd, en heb ook gezegd dat ik dat niet meer zal doen, maar dat ik wel van hem verwacht dat hij ook respecteert dat ik voor mezelf bepaal wanneer ik mee wil en wanneer het echt aan hem is.

Man kreeg vorige week de kous op zijn kop, hij was jarig en ik had weekendje weg geregeld, waarbij hij dus niet thuis de telefoon opnam. Zijn ouders waren dus verbolgen (zeiden dat letterlijk) dat hij dat niet aan ze verteld had. Hij wist nl. wel dat we weg zouden zijn en vond dat ook een leuk idee. Ja, en wat dat betreft laat ik ook echt het initiatief aan hem hoor, om ze dat van te voren te vertellen. En hij denkt daar niet over na. Ik bel ze nooit, dat vond en vind ik een taak van man zelf, hij is hun zoon. Vroeger zei ik regelmatig, bel je ouders nou even, en dan na diep zuchten en drie keer helpen herinneren van mijn kant belde hij dan toch maar. En nu ben ik niet meer zo aan het masseren om de band goed te houden omdat het toch nooit genoeg is. En nou heb ik het dus gedaan. Zowel voor manlief als voor zijn ouders.
Ik had er gewoon veel eerder mijn eigen grenzen beter moeten stellen en ze het samen uit moeten laten zoeken.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

22-10-2012 om 13:57

Hallo zeg

Jij hebt er inderdaad wel veel eieren onder gelegd... Hoe zo is dat jouw schuld???

Weet je wat jij nodig hebt? Een heel brede rug om alles lekker vanaf te laten glijden. Laat het ze inderdaad maar lekker zelf uitzoeken. Ze wennen d'r wel aan, die grote kleine kinderen...

amk

amk

22-10-2012 om 14:50

Be a christmas tree

ok, het is wat vreemd misschien maar een brede rug is leuk, maar een christmas tree sfeervoller.
Ik heb 'm vaak aan een collega verteld. M'n handen in een punt boven mijn hoofd.
Op een kerstboom blijft ook niet veel liggen.

Maar geef nu dan ook niet toe en houd je aan je afspraken. Anders leren ze het nooit.

Ella2007

Ella2007

22-10-2012 om 15:30

Thanks

Ik hoop uit de commentaren genoeg kracht te putten om inderdaad voet bij stuk te houden, te bedenken dat ik echt niet de schuldige of de verantwoordelijke ben, mijn eigen plan te trekken voor wat ik moreel verantwoord acht en de bal bij mijn man en zijn ouders te laten. Ik kaats de bal ook niet meer terug, ik trek me terug uit hun relatie: ik doe niet meer mee met het spel, zeg maar. Er is overigens al enkele dagen een oorverdovende radiostilte tussen hen. So be it. Ik wíl ook geen energie meer steken in negatieve zaken.

esmee

esmee

22-10-2012 om 19:51

Ella2007

"Hij verweet mij dat ik vluchtgedrag vertoon, en vond dat ik meer water bij de wijn moet doen, en gedrag van pa gewoon maar moet accepteren en met de mantel der liefde bedekken."

Goh, is dat een standaard opmerking van die mannen? Mijn man zei precies hetzelfde. Ik zou zijn ouders ontwijken en vluchtgedrag vertonen. Uhhh, nou, ik ben die rare manipulatieve fratsen van zijn moeder gewoon spuugzat en strek mijn grenzen heel duidelijk.

Vindt mijn man ook niet leuk, maar begrijpt het ergens wel.

Denk dat man nog steeds bang is voor zijn ouders (hun reactie dan) en hen daarom ook zo omzichtig blijft benaderen en behandelen. Ik ben meer van het duidelijk zeggen wanneer ons iets niet zint…..dat komt tenminste over dan dat halfwassen omzichtige gedraai om vooral moeders tere zieltje niet te krenken…terwijl ze zelf als een haaibaai te keer kan gaan over anderen….(uiteraard altijd achter iemands rug om, dat weer wel).

Hanny61

Hanny61

22-10-2012 om 20:55

Goed gedaan, ella2007

Kennelijk heeft je man niet veel behoefte aan zijn ouders en was het wel makkelijk dat jij het contact voor hem onderhield. Maar ja, 't zijn zijn ouders, dus hij moet er maar moeite voor doen.
Nu volhouden!

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

22-10-2012 om 21:56

Okee amk

Die houden we erin... Be a christmas tree...

amk

amk

22-10-2012 om 23:23

Ginny

ter reminder tekende ik dan ook nog elke week een kerstboom op het white board van de collega.
Jammer genoeg werkt ze sinds kort in Zuid Amerika en hebben we nog geen kerstboom smiley in ons door de werkgever beschikbaar gestelde en verplicht te gebruiken chat programma. ☺

Ella2007

Ella2007

23-10-2012 om 14:18

Gesprek met schoonouders.....

Net een gesprek met schoonouders gehad...ik heb ze gebeld, want gisteravond heeft mijn man ze gesproken en zij hadden toch wel erg veel commentaar op mijn houding. Dus zelf maar de handschoen opgepakt en vanochtend teruggebeld. Een stroom verwijten en allerlei incidentjes om te illustreren hoe niet attent ik was en hoe een slechte schoondochter. Heb aangegeven hoe ik erin zit en wat ze van mij kunnen verwachten en wat ze niet van mij kunnen verwachten.

Schoonpa werd erg boos en liet me vaak niet uitpraten, dus hem ook regelmatig weer teruggefloten. Schoonma mist een vertrouwelijkheid tussen ons. Ja die is er niet, gek hè, na jaren van commentaar leveren. En schoonpa heeft het ook met me gehad merk ik, maar denkt vast dat als hij met mij kapt, hij ook z'n kleinkinderen en zoon niet meer ziet. En dat is niet zo. Ze verwachten een liefdevolle attente schoondochter, nou, dat ben ik niet, kan het niet meer faken.
Nu willen ze afspraken maken: ze willen dat ik wat attenter wordt en omgekeerd zullen ze hun best doen om niet meer op iedere slak zout te leggen. Stik ermaar in denk ik nu, met je afspraken. Heeft toch geen zin. Bleg, het is toch nooit goed met die mensen en dat heb ik ze ook gezegd. Dat wordt geen gezamelijke kerst, niet voor mij i.i.g.

Ella2007

Ella2007

23-10-2012 om 14:25

Verjaardag man

O ja, en ze vielen er ook over dat ik ze niet gebeld had om aan te geven dat we weg waren op de verjaardag van manlief. Je kan toch zelf ook bellen als je langs willen komen ? Als hij wat wil vieren sturen we wel een uitnodiging. Jezus, manlief is 46 ! Dan hoeven we nog niet te bellen om aan te geven dat we er niet zijn, Zo uitzonderlijk is het niet dat we de verjaardag niet vieren, doen we wel vaker niet.

Limi

Limi

23-10-2012 om 16:26

Attent?

Wat is attent dan? (Behalve dat ik het idee heb dat ze vooral eenrichtingsverkeer bedoelen. Vooral je schoonvader lijkt ondergeschikt personeel te willen?)

Ik ben ook zeer onattent volgens familie, maar ik zou me niet laten verleiden tot afspraken. Dan geef je ze als het ware toestemming om de hele tijd op je attentheid in te hakken - want het gaat dan écht niet ineens naar hun wens.

Ella2007

Ella2007

23-10-2012 om 16:46

Attent is....

- Dat , als ze tegen mijn wens in drie dagen komen logeren, ik op mijn enige vrije zaterdag tussen drie evenementen in niet uitslaap (tot 09.00 woehee), maar een uitgebreid ontbijt voor ze in elkaar knutsel; Overigens was het feit dat ik destijds heb aangegeven dat ze niet vier dagen mochten komen en anders maar in een B&B moesten gaan ook aanleiding tot verwijten "want je ging met je hakken in het zand" Ja duh !
- Dat ik ze uitnodig om mijn 12.5 jarig huwelijksdag mee te vieren (uitje met het gezin gepland, viel niet in goede aarde, wilden ze graag bijzijn);
- dat ik hen inlicht als ik een uitje plan op mijn mans verjaardag (die die bijna nooit viert; viel niet in goede aarde, ze hadden graag willen komen)
- dat ik bij een begrafenis die voor hen belangrijk is, waar man namens ons heen is gegaan, 's avonds zelf ook nog bel om te condoleren; ondanks dat man namens mij condoleert);
- dat ik voor hen altijd open sta als zij behoefte hebben om over hun (vele) probemen te praten;
- dat ik ruim vóór het andere bezoek op een verjaardag kom zodat ze tijd hebben om nog even met mij (?) en de kinderen apart te praten
- dat ik nadat mijn man een uur met zijn moeder aan de telefoon heeft gezeten om over een geplande operatie te praten, zelf de dagen erna ook nog even bel om het verhaal wat ik van hem heb gehoord, ook rechtstreeks van haar te horen.

Kortom; het draait weer om macht, ik doe niet wat zij verwachten en willen en dat zint ze niet.
Ze verwachten een lieve meegaande attente schoondochter, die altijd ja en amen zegt en met hen meehuilt en meeleeft, en die ben ik niet (meer).
Zometeen komt man thuis, ben benieuwd wat hij zegt. Ik heb nu weer een normale hartslag, maar was echt aan het koken. Hoe dúrven ze. Na alle moeite die ik in het verleden heb gedaan, deze verwijten. Nee, zij hebben geen probleem hoor! Dat ze nu nog maar 1 zoon hebben die het met ze uithoudt, en twee brussenparen die een keer in de drie maanden komen, nee, dat ligt echt niet aan hen. Er gaat ook zeker geen belletje rinkelen.
Dat belerende, "maar dan verwachten we dat jij je ook wat attenter opstelt", dat zal lekker spontaan worden ook. Kansloos, dit. Wacht wel tot het voorbij waait en ga er voorlopig echt geen energie meer in steken, laat man het maar opknappen.

Limi

Limi

23-10-2012 om 18:37

Ja precies

Dat is alleen maar macht uitoefenen.
Ik denk dat ik een andere definitie heb van attent zijn Dat is toch iets wat niet te eisen of af te dwingen is?

Ik zou ook koken van de verwachting (uh, eis) dat ik me attenter opstel. Overigens verwachten ze zulke idiote dingen dat je dit nooit gaat lukken.

Gelukkig hebben we hier niet zulke gekkigheid. Hier is het meer dat iedereen door mijn moeder is gehersenspoeld dat ze nooit wat van mij horen, en dat zelfs als ik de laatste email heb gestuurd, het aan mij ligt dat ze niks hebben gehoord. Vraag ik hoe het met X d'r huilbaby gaat omdat ik niks meer gehoord heb, is mijn moeders antwoord standaard 'tja dat zal wel aan jou liggen, want ze horen nooit wat van jou'. Zo irritant als je de laatste stap in de communicatie met X zelf hebt gezet. Maar goed, ik ben dus niet attent - en dat ga ik bij hen op deze manier ook nooit worden (Bevalt me prima. Ik stuur liever niet-familie een kaartje als ze ziek zijn.)

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

23-10-2012 om 19:34

Ik denk eigenlijk

Dat je man gewoon zijn mond had moeten houden. Het wordt er namelijk niet beter op zo.

Verder vind ik de eisen ook absurd. Een enkele zou ik nog overwegen, maar dan alleen als dat over en weer gebeurt. Ik vind het trouwens ook nogal apart dat ze dat allemaal van jou verwachten. Het lijkt me toch heel logisch dat je man ze uitnodigt, belt, van eten voorziet en weet ik al niet meer. Waarom is dat jouw taak?

Dit alles overziend ben ik ook wel benieuwd wat je man gaat zeggen.

Mussie

Mussie

23-10-2012 om 19:38

Attent zijn

Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen maar ik vind jou echt niet zo aardig overkomen. En dat komt er name door je laatste post.
Als iemand geopereerd wordt, is het heel normaal en aardig om diegene zelf even z'n verhaal te laten doen. Ook al heb je het al van je man gehoord. Ik vind het inderdaad heel onattent om niet even zelf te bellen. Ik ben laatst geopereerd en mensen in mijn omgeving hebben dit verhaal al 15 x gehoord. En ze moeten het nog minstens 15 x horen want het zit me hoog. En dam doet het er niet toe dat ze het al kennen.
Als er iemand begraven wordt die je na staat, is het ook heel normaal en aardig om iets te laten horen. Dan is het niet voldoende om man condoleances over te laten brengen. Dat s echt ronduit onaardig.

Mussie

Mussie

23-10-2012 om 19:42

Deel 2

O, dat ging iets te snel weg. Ik begrijp heus wel dat schoonfamilie irritant is hoor, maar ik krijg niet het idee dat het alleen aan hen ligt. Volgens mij gebruik jij net zo goed machtsmiddelen. Feestdagen bijvoorbeeld.
Hoe dan ook, het is een vervelende situatie. Ik wens je veel wijsheid!

Kaaskopje

Kaaskopje

24-10-2012 om 00:09

Esmee, dikke pakken zout

Ik vind ook dat je net zoveel respect van je schoonouders mag verwachten als zij dat van jou doen, maar er komt een tijd waarin oude mensen gewoon niet meer in staat zijn om het een en ander nog in het juiste perspectief te zien/te plaatsen. Het wereldje wordt steeds kleiner, de opmerkingen steeds bekrompener. Niet allemaal natuurlijk, maar wel veel.
Ik gaf als voorbeeld dat mijn schoonmoeder mij fijn beschuldigde dat het mijn schuld was dat ik geen contact meer heb met mijn ouders. Terwijl ze in eerdere tijden volledig begrip had voor mijn kant van het verhaal. Toen ik weer afgekoeld was, realiseerde ik mij dat ze zo'n opmerking maakte omdat het in haar hersens een warboel is geworden. Bij elke vervelende, domme, irritante, botte, enz., moet ik mezelf even vertellen dat schoonmoeder gewoon niet meer door heeft wat ze eigenlijk zegt. Als ze 50 jaar was en een nog redelijk fris verstand had, had ik het haar serieus kwalijk genomen, nu gaat dat gewoon niet meer. Ik kan haar moeilijk kwalijk nemen dat ze aftakelt. Dus haal ik de pakken zout er maar bij.
Ik heb overigens geen idee hoe oud de schoonouders van Ella zijn.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.