Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Polly Shearman

Polly Shearman

29-06-2009 om 13:14

Wat moet ik nou doen? [weekendje weg terwijl schoonvader in ziekenhuis ligt]

Ik probeer het kort te houden, heb onafhankelijk advies nodig.
As vrijdag zou ik samen met mijn man een weekend weg gaan ( kamperen en naar straat theater festival)
voor het eerst in 10 jaar, zonder kinderen. Mijn moeder past het hele weekend op de kinderen.
Jongste zoon heeft jeugdreuma en de zorg voor hem is de afgelopen maanden best pittig geweest dus we zijn er wel aan toe.
Ook zorg ik voor mijn schoonouders, schoonvader heeft parkinson en soms kan schoonmoeder het allemaal niet alleen en dan sta ik hun bij ( mee naar ziekenhuis afspraken, fysio , dingen regelen enz) Mijn schoonmoeder heeft me nodig. (zegt ze zelf)
Afgelopen donderdag is schoonvader opgenomen in het ziekenhuis met longonsteking, vanaf vanmorgen ligt hij op de ic in slaap gehouden en geintubeerd.
Volgens de arts ligt hij daar minimaal 4 dagen, om zijn lichaam rust te geven om de longonsteking aan te kunnen.

Wij besluiten pas op vrijdag ochtend of we weggaan ja of nee. Maar wat zouden jullie doen?
Mijn man wil weg, mits schoonvader echt kritiek ligt ( maar wat is kritiek)
Natuurlijk wil ik ook weg, maar ik heb het gevoel dat ook al is schoonvader stabiel ik schoonmoeder in de steek laat. Ze is zelf erg emotioneel en leunt letterlijk op mij.
Ik wilde voor dat schoonvader op de IC werd opgenomen het telefoon nr van mijn andere schoonzus al doorgeven aan de verpleging zodat zij vanaf vrijdag De eerste zou zijn op opgeroepen te worden, maar daar wilde schoonmoeder niks van weten want dan raakt schoondochter alleen maar in paniek en dat kan ze niet aan ( jaaaaaaaa denk ik dan, dan houd ze haar hoofd maar een keer koel! )
Ik weet ook niet wat ik met jullie advies wil hoor, misschien wil ik het gewoon even van me afschrijven....

Als het kritiek is gaan we echt niet.... waar zouden jullie gaan als hij stabiel is? ??

groet, polly


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rieke

Rieke

29-06-2009 om 13:31

Tja

Wel lastig Polly. Ik ben zelf IC verpleegkundige en dat heeft er niks mee te maken natuurlijk, maar ik kan me wel iets bij voorstellen, dit soort vragen stelt familie vaker. Maar het lijkt me voor jullie een heel goed iets om wèl weg te gaan. Je zit niet aan de andere kant vd wereld, je moeder zorgt voor de kinderen en je schoonzus moet maar eerste aanspreekpunt zijn voor een weekend. Ik geloof dat ik het zo zou doen.
Tel. ben je bereikbaar mocht je schoonvader slechter worden. Het klinkt in ieder geval niet heel alarmerend. Wel ziek maar niet kritiek zoals je het beschrijft, wel gebruikelijk zo. Mochten ze besluiten hem het weekend weer wakker te laten worden of niet natuurlijk, dan is er toch nog niks aan de hand. Je hebt er zelf weinig controle op, en schoonzus kan mee met de bezoeken lijkt me.
Niet moeilijk doen Polly, vooral als je man al gewoon weg wil, en het is zijn vader.

Mamvantwee

Mamvantwee

29-06-2009 om 13:34

Polly

Jij bent heel waardevol. Dat zegt je schoonmoeder ook. Vind je dat zelf ook? Zorg dat je schoonzus de eerste achterwacht wordt, en ga zelf een weekend bijtanken.

Je schoonmoeder leunt op je, zeg je. En ik wil niet beweren dat ze het gemakkelijk heeft. Maar ze is ook een volwassen vrouw. Jij bent niet verantwoordelijk voor haar geluk. Je draagt een steentje bij, dat wel, maar blijf het wel in perspectief zien.

Ik heb je berichtjes over je zoontje gelezen en begrijp heel goed dat jullie toe zijn aan een adempauze. Je gezin en jijzelf horen op de eerste plaats te staan. Daarna komt de rest. Voorkom dat je teveel vraagt van jezelf.

Uiteraard kun je eerder terugkomen als de toestand kritiek wordt met je schoonvader. Maar voor nu kun je het even uit je handen laten vallen.

groet, Mamvantwee

krin

krin

29-06-2009 om 13:55

Gaan

is mijn eerste reactie. Je schoonmoeder blijft niet alleen achter, jullie kunnen zo terug zijn als het moet, jullie zijn er erg aan toe. Redenen genoeg.
Hamvraag is wel: áls je gaat, kun je dan wel ontspannen? Wat zou vervelender zijn, niet gaan en dat achteraf jammer vinden, of wel gaan en er niet van kunnen genieten?
Als je denkt dat je het van je af kunt zetten voor het weekend, dan gaan.

Yta Chalne

Yta Chalne

29-06-2009 om 14:19

Dr. phil

Dr. Phil zou zeggen dat als je zo belangrijk bent in dit geheel het voor al die mensen 't allerbelangrijkst is dat jij goed voor jezelf zorgt. Dus ben jij toe aan even weg, beslist doen.

Polly Shearman

Polly Shearman

29-06-2009 om 14:28

Dank je

voor de reakties tot nu toe, misschien ben ik ook wel bang om het lot te tarten!
en het is niet zo dat ik de zorg niet kan overdragen, zou staan juichen als schoonzus het op zich zou nemen. Maar het is zo dat schoonmoeder niet het vertrouwen heeft in schoonzus, ze is bang dat zij in paniek raakt, en daar heeft schoonmoeder natuurlijk niks aan.
Ik ben gewoon een koelbloedig type als het er op aan komt.
We moeten eerst maar zien of de antibiotica aanslaat en de koorts gaat zakken, dan heb ik het wel het vertrouwen denk ik.. en kunnen wij het ook achter ons laten.
De tijd zal het leren.

groet, polly

Gaan!

Je bent zo weer terug als het moet. Jullie hebben het nu nodig om er even uit te zijn, en je schoonvader is daar in het ziekenhuis in goede handen!

Zorg

Het moeilijke is dat zorgen voor en steunen niet je leven moet gaan beheersen.
Eigenlijk zou je schoonmoeder nu moeten zeggen: "Polly, jij gaat lekker weg en geniet ervan, ik red me prima."
Een telefoontje naar schoonzus dat ze een weekend "eerste aanspreekpunt" is, kort overleg in het ziekenhuis en gaan.
In onze familie hebben we al jaren "wisseling van de wacht". Anders kan er nooit een familielid op vakantie....

Rembrand

Rembrand

29-06-2009 om 15:34

Gaan polly!

Ik hoop het niet, maar als het onverhoopt toch fout gaat, heb je die opgeladen batterijen hard nodig meis.
Liefs M.

Inge N

Inge N

29-06-2009 om 19:07

Gaan!

Zolang het niet echt kritiek is gaan!
Niet twijfelen maar gewoon doen.

Nasha 1st

Nasha 1st

29-06-2009 om 19:46

Gewoon gaan...

je moet ook aan jezelf denken, hoe moelijk het ook zal zijn....

Ayanna

Ayanna

29-06-2009 om 19:54

Polly

Ga meissie. Je hebt het nu nodig, afgelopen tijd is er al genoeg gebeurd in je leventje.
Zoals iedereen al aangeeft, mocht het nodig zijn dan ben je zo terug.
Ga, en probeer alsjeblieft er ook echt van te genieten samen met je man. Polly first aankomend weekend!

Kaaskopje

Kaaskopje

29-06-2009 om 20:19

Vrijdag

Tussen nu en vrijdag kan er nog heel veel gebeuren. Ik zou gewoon de koffer pakken en als het vrijdag veilig lijkt lekker gaan. Ik ben ooit met een kennis naar Engeland gegaan. Haar moeder lag er slecht bij, maar die wilde absoluut dat haar dochter er even lekker tussenuit zou gaan. Moeder heeft de vakantie overleefd.

Tante Truus

Tante Truus

29-06-2009 om 20:36

Niet gaan

tenzij hij duidelijk stabiel is.
Hoe snel kun je terug zijn overigens?

TT

Zeker gaan!

Jullie moeten gewoon gaan Polly. Even de boel de boel en er tussenuit!

En hoe zit het met de partner van die paniekerige schoonzus? Is zij de zus van je man of getrouwd met een broer van je man? Kan die partner van schoonzus dan niet voor een weekendje achterwacht spelen? (Niet dat je hier nou je hele familie moet bespreken, maar ik vroeg het me af)

Polly Shearman

Polly Shearman

29-06-2009 om 22:39

Allemaal

Bedankt voor het reageren. Natuurlijk gaan we niet als we zelf er geen goed gevoel over hebben. Maar het is idd lastig. Dat festival waar we heen gaan is natuurlijk niet elke week. Want anders was het natuurlijk simpel om een raar weken later te gaan. Any way. Ik heb net gebelt met de ic. Mag zovaak bellen als ik wil gelukkig en de koorts is eindelijk gezakt. Dus vanacht slaap ik wel wat geruster. Al lig ik met een half oor naar mijn telefoon te luisteren. Ik heb er nu wel een goed gevoel over hoor. Hij komt hier echt wel weer boven op. Maar je weet nooit wat er weer bij gaat komen. Vorige keer kwam hij ook op de ic terecht met een blaasontsteking. Met parkinson patiënten weet je het nooit. Het kan raar lopen. Wel fijn om daar met jullie over van gedachte te wisselen. Erg bedankt. Ik hou jullie op de hoogte. Groet polly

Asa Torell

Asa Torell

30-06-2009 om 10:20

Waar zijn eigenlijk de mannen?

De zoons van je schoonmoeder, dat zijn toch degenen op wie ze zou moeten kunnen leunen? Ik mis ze een beetje in dit verhaal, er vraagt zelfs niemand naar in dit draadje. Mijn oma moet het in elk geval echt van haar zoons ipv. schoondochters hebben, maar misschien is dat wel niet zo heel gewoon? En je man is toch ook zeker vooral degene die kan beslissen of hij weg wil of niet?
Ik hoop dat je dit niet een flauwe vraag vindt maar als dit voorbij is (het klinkt nu hoopgevend!!!) dan is het misschien wel iets om je eens af te vragen, wie er nou verantwoordelijk is voor je schoonmoeder. In de tussentijd hoop ik gewoon dat hij nu inderdaad gaat opknappen en jullie lekker weg kunnen!

Polly Shearman

Polly Shearman

30-06-2009 om 11:26

De mannen

Die zijn ook aanwezig hoor. Maar die werken niet naast de deur. Gisteren toen ziekenhuis belde was mijn man op 3 uur rijden afstand. En zwager werkt ook wat verder. Hij is gisteren wel naar het ziekenhuis gekomen maar hij heeft het zelf zo moeilijk dat hij zijn moeder niet echt kan steunen. Het is zijn vader hij moet zelf gesteund worden. Schoonzus en ik staan net 1 stapje verder af. Vandaar. Heb ic weer geproken hij is nog steeds stabiel en aan de bloed waardes te zien slaat de medicatie aan. Groet. Polly

Asa Torell

Asa Torell

30-06-2009 om 13:01

Dat is natuurlijk ook zo

voor schoonkinderen is het door de iets grotere afstand makkelijker in zo'n situatie als deze (althans, voor je schoonzus kennelijk ook niet echt als ze zo paniekt - ik hoop dat haar man wel steun aan haar heeft). Ik vergelijk met mijn oma, maar daar ging het om haar 2e man, niet de vader van haar zoons.
Goed te lezen dat de berichten nu positief blijven! Ik duim voor hem!
Maar nu je het over werken hebt, hoe doe jij dat eigenlijk? Als je ineens naar het ziekenhuis moet, en met je kinderen en gastkinderen thuis? Lijkt me verre van eenvoudig ook al zit je dan wel dichtbij!

liedewij

liedewij

30-06-2009 om 14:19

Er kan

Er kan in een paar dagen een hoop veranderen. Als het zou verslechteren is het duidelijk voor je (begrijp ik uit je postings) dat je niet gaat. Als het verbetert of gelijk blijft gaan jullie lekker genieten. Je zit niet aan het andere eind van de wereld. En jullie zijn er aan toe. Ga uit van het positieve en wacht af tot vrijgochtend.
Het zou voor mij overigens niets uitmaken of het om mijn ouders of om mijn schoonouders ging(ik lees in reakties dat dat verschil uitmaakt).

Ondanks juliie zorgen veel plezier gewenst!

Liedewij

Polly Shearman

Polly Shearman

30-06-2009 om 14:21

Nou hoe dat gaat

gisteren werd ik dus door het ziekenhuis gebeld, daarna heb ik mijn moeder gebeld dat ze moest komen, daarna schoonzus en schoonmoeder. Mijn moeder woont hier dichtbij, was er in een kwartier, dus ik kon snel naar schoonmoeder.
gastkinderen zouden pas smiddags komen, dus een sms naar moeder dat ze alvast reserve oppas zoekt was genoeg. Ik was smiddags niet thuis dus het was gelukkig niet nodig, maar ik heb wel een netwerkje in noodgevallen hoor.
Natuurlijk kan ik ook niet alles laten vallen en gaan, maar in echte hoge nood kan ik de kinderen altijd nog bij de buren binnenschuiven. en met een hele lijst vriendinnen en andere moeders in mijn telefoon heb ik altijd snel een oplossing

May

May

30-06-2009 om 20:35

Als het stabiel blijft met je schoonvader

zou ik echt vooral flink gaan genieten en even opladen. Dan heeft iedereen daarna weer meer aan je!!!

Polly

als je schoonvader stabiel is, zeg ik gaan. Jullie hebben dit weekend meer dan verdient en nodig. Nodig om de komende tijd weer samen aan te kunnen. Dus kies daarvoor zou ik zo zeggen.
Wij zijn afgelopen zomer ook nog een paar dagen weg geweest, nadat we hoorden dat mijn schoonmoeder ongeneeslijk ziek was. We gunden ons zelf, de kinderen nog even rust. Schrap zetten voor de tijd die gaat komen. Eigenlijk snapte iedereen om ons heen dat.
Tijdens de dagen weg, hadden we dagelijks contact met schoonmoeder. En meneer Purk heeft in die periode ook nog veel geregeld. Dus een paar dagen weg, wil niet zeggen onbereikbaar en niet meer klaar staan. Je bent er alleen niet fysiek.

Ik vind het wel een goede tip om na dit weekend even om tafel te gaan zitten met de familie voor de langere termijn. Jullie zullen de komende periode ook drukker zijn met Ruud. Eerlijk gezegd vind ik het niet helemaal fair dat de zorg zo bij jullie ligt. Jouw en meneer Polly grijpt dit ook aan. Net zoals zijn broer en schoonzus. Wellicht moeten die leren om niet zo terug te vallen op hun verdriet, maar de zorg te delen. Dus vermannen en iets betekenen. Dat voelt vaak ook prettiger dan nutteloos aan de kant toekijken.

Goed dit laatste klinkt wat bot wellicht, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

STerkte en ik wens je een zonnig en heerlijk weekend toe.

Liefs Purk

p.s. zwemmen in de IJssel zou ik persoonlijk niet doen...

Polly Shearman

Polly Shearman

01-07-2009 om 08:26

Stabiel

vanmorgen heeft schoonmoeder weer naar de ic gebelt en hij was nog steeds stabiel, maar er zat ook geen vooruitgang in. Schoonmoeder was in tranen, ze wil nu vooruitgang zien. Ik vind geen achteruitgang ook al fijn.
maar ze willen hem nu minder diep laten slapen door hem minder medicatie te geven maar hij blijft even diep slapen.....
er bekruipt mij een naar gevoel.... hij zal toch nog wel wakker worden???

Suzanne

Suzanne

01-07-2009 om 11:33

Polly

Wat een beroerde situatie! Ik hoop echt van harte dat jullie wel even weg kunnen, je schreef hier al ergens over de voorpret. Duim voor je dat het de goede kant op gaat, sterkte!

Polly Shearman

Polly Shearman

01-07-2009 om 13:26

Nog niet wakker

Ik heb maar weer gebeld met de ic ( daar word ik wijzer van dan van schoonmoeder) Zijn slaapmedicatie is gisteren avond gestopt, hij is nog niet wakker. Het duurt bij hem gewoon wat langer voordat het uit zijn lichaam is, mede doordat hij maar 1 werkende nier heeft.
We hoeven ons echt nog geen zorgen te maken.
Ben weer een beetje gerustgesteld... maar nog niet helemaal.

Polleke

jullie krijgen het zwaar voor de kiezen. Kan me je twijfel voorstellen. Sterkte. Ik hoop dat je schoonvader vandaag langzaam wakker wordt en dat jullie een zonnig weekend samen is gegund.

Knuffel van Purk

Polly Shearman

Polly Shearman

01-07-2009 om 14:27

Waarom is het zo zwaar?

Ik ben inmiddels zoooo moe!
Heb met jongste de hele ochtend weer in het ziekenhuis gezeten, kno arts, anesthesie, en opname ( 31 juli gaan keel en neusamandelen eruit)
Toen ik thuis kwam lag er een brief van de reumatoloog waarin afspraak verzet was, dus moest ik de afspraak met de oogarts voor diezelfde dag ook weer verzetten...
Het is allemaal zo vermoeiend, ik begrijp echter niet goed waarom,
gisteren ben ik eerder van mijn werk naar huis gekomen omdat ik zoooo moe was, van 2100 uur tot vanmorgen half 8 geslapen en ik werd nog MOE wakker....
kan in middels wel janken, al die ziekenhuis bezoeken, al die telefoon gesprekken, de onzekerheid over schoonpa, de onzekerheid over ons weekendje. PFFF ik heb het zooooo gehad!!
Waarom kost het toch zoveel energie, kan iemand mij dat uit leggen.
het is te warm om te gaan hardlopen, misschien morgen vroeg als jongste naar de pzs is en het nog mistig is zoals vanmorgen. Hopelijk krijg ik daar energie van...!
zo tot zover de klaag mail!

Goed voor jezelf zorgen!

Hallo Polly,

Probeer op je gevoel af te gaan. Dat is moeilijk. Je hebt nooit zekerheid en dit soort situaties verlopen altijd onvoorspelbaar. Je weet nooit hoe lang het duurt en hoe het verder gaat. Je moet het ermee doen, niemand kan jou vertellen wat precies voor jullie persoonlijk het beste is, dat moet je zelf doen.

Mijn moeder is vorig jaar na een lang ziekbed overleden. Het is een emotionele achtbaan. Ook wij hebben de IC meegemaakt. Mijn ervaring van wat op de IC een 'voordeel' is, is dat je goede informatie krijgt over de medische situatie. Verandering in toestand of medicatie krijg je direct te horen. Onderzoeken en uitslagen worden met spoed afgehandeld. Op een gewone verpleegafdeling, komt de arts, afhankelijk van de ernst van de situatie dagelijks of minder frequent langs. En in het weekend ligt alles stil, alleen het hoognodige gaat door. De zaalarts past op de winkel en daar je wordt er niet veel wijzer van.

Je schoonmoeder wordt nu geconfronteerd met de praktische weerslag van de ziekenhuisopname. Dit bepaalt haar ritme en hoe de dag wordt ingevuld. Je schoonvader is ziek, ligt op de IC. Ze weet niet waar ze aan toe is. Ze wil hem helpen, maar moet afwachten. Het heen en weer pendelen wordt vermoeiend. Je schoonvader zit in haar hoofd en daar fietsen huishoudelijke zaken als boodschappen, de was etc etc doorheen. Familie en vrienden vragen om informatie hoe het met hem gaat. In alle chaos en onzekerheid heeft ze behoefte aan iemand die haar bijstaat en gezien jouw karakter of gewoon de chemie tussen jullie verkiest ze daarin jou boven je schoonzus. Ze ziet je als haar rots in de branding.

En nu hebben jullie het weekendje gepland en dan zal ze deze houvast moeten loslaten. Dat is moeilijk voor haar, maar zal aan de situatie van je schoonvader niets veranderen. Dat zij het moeilijk vindt maakt het ook voor jou weer moeilijk. Maar stel dat ze helemaal geen moeite zou hebben met de invalbeurt van je schoonzus. Wat zou dit aan jouw gevoel veranderen? Zou je er dan minder moeite mee hebben om een weekendje weg te gaan?

Nogmaals, je moet op je gevoel varen en zelf beslissen wat je wilt doen. De afweging kan alleen jij/jullie maken. Het is fijn om achteraf niet te hoeven zeggen; had ik maar zus of had ik maar zo. Neem adviezen ter harte, maar je mag advies ook naast je neerleggen!

Het is heel goed om er tussenuit te gaan. Even bijtanken. Zorg vooral goed voor jezelf en neem jezelf en je gezin in bescherming, juist om het vol te kunnen houden. Je blijft in Nederland en bent als het moet snel in het ziekenhuis.
Je bent maar een weekend weg, door bij te tanken kun je er weer even tegen. En juist door even afstand te nemen kan helpen om na te denken over wat je wilt afspreken en hoe je wilt handelen. Wat wil je wel en niet doen. Wat moet er geregeld worden. Wat gaat er gebeuren als je schoonvader uit het ziekenhuis komt. Kan hij dan weer terug naar huis? zo nee wat dan? zo ja, wat moet er geregeld worden thuis? en wat doe je binnen je eigen huishouden? Kunnen je man en zijn broer calimeitenverlof of zorgverlof opnemen. Kunnen ze thuiswerken? En probeer na te denken over de worst case.

En als je weggaat, probeer dan ook vooral te genieten, en plezier te hebben!

Wij hebben vorig jaar de vakantie geannuleerd omdat mijn moeder ineens in coma raakte. Ze is daar weer uitgekomen (de artsen hadden haar opgegeven, dus je weet het echt nooit). Het was zomervakantie. Door de emoties, doordat ik voortdurend in het ziekenhuis zat, en het regenachtige weer was het bij ons nou niet bepaald huisje weltevree. Ik zag mijn moeder zieker worden en mijn man zag de lang naar uitgekeken vakantie de mist ingaan. De kinderen vlogen elkaar voortdurend in de haren en wij waren heel moe. Zodra de situatie weer stabiel werd hebben we een last minute vakantie in Nederland geboekt. Met de afspraak dat bij complicaties manlief met de kinderen zou blijven op de camping. Het heeft goed uitgepakt. De zon ging schijnen. We hadden een fantastische vakantie. Mijn moeder is vanuit het ziekenhuis zelfs nog thuis gekomen. We konden er weer even tegen.

Polly, sterkte met de situatie en met de komende tijd.
Voor je schoonvader is het alleen maar inleveren. Langdurig zieke mensen zijn kwetsbaar voor longontsteking en ze krijgen die vaak nog eens, bovenop hun ziekte. Er staat jullie nog een zware tijd te wachten. Pas goed op jezelf. Hopelijk heb je nog veel fijne momenten met je schoonvader.

Hou vol!

En nog een een kno operatie in het vooruitzicht....

Da's ook een week afzien. Mijn zoon (5) is in april geopereerd. De eerste dagen had ik een gevoel van: wat heb ik m'n kind aangedaan. Technisch gezien een eenvoudige operatie maar o wat een zielig hoopje was het. Pijn en spugen. Natuurlijk zit je daar niet op te wachten, lekker opbeurend dit bericht, je hebt al genoeg aan je hoofd.

Het voordeel is dat je dit ziet aankomen. Bereid je voor dat de week van 31 juli t/m 6 augustus pittig wordt. Ik weet niet hoe oud je kind is, maar je (jullie) gaan hier je handen vol aan hebben, zeker de 1e drie dagen. Je kind heeft je nodig, vanaf 31 juli ben je supermama.

Probeer vooral wel naar de voolichting/informatie bijeenkomst te gaan die het ziekenhuis biedt voor kinderen die geopereerd worden. Ga met je kind alvast waterijsjes kopen, haal cadeautjes in huis voor de moeilijke momenten. Vries ijsklontjes in, koop rietjes, cake, appelmoes of whatever zacht eetbaar en waar je kind dol op is. Sla paracetamol in (minimaal 1 doosje en juist de dosis die net sterker is dan die je bij een gewone griep gebruikt). Lees boekjes als Lucas en de slaapdokter, ijs voor Matthijs, dag school dag huis, dag bed.
Als na de operatie je kind naar huis mag, wordt je geacht met 2 volwassenen te zijn en dat is geen overbodige luxe. Eentje om de auto te besturen en eentje om je kind te ondersteunen want dikke kans dat die heel misselijk is (spugen) en futloos: niet wil of kan lopen. De eerste dagen mag je kind niet buiten spelen. Niet alleen om contact met andere kinderen te vermijden (infectiegevaar), maar ook omdat door zon, rennen etc. bloedvaten kunnen verwijden en het wondje open kan gaan.

Al met al een hele berg aan praktische infomatie. Beschouw het maar als de categorie 'informatie waar ik nu niet op zit te wachten maar handig om alvast te weten want ik heb nu meer aan mijn hoofd.'

Polly zet 'm op! Schakel in de overlevingsstand. Probeer de lichtpuntjes te zien. Probeer leuke dingen te doen: en vooral hou vol!

Polly

vangen...een hele dikke knuffel. Ik schud de kussen op de bank op, zet een pot thee voor je....lekker zitten. Ik duw de dvd van Abfab erin en geen gezeur, ik breek de toblerone vast.

Even een moment voor jou, even rust.

Meid, je doet het goed en vergeet je zelf niet!

liefs van Purk

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.