Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Remie

Remie

26-09-2009 om 11:12

Geen vrienden

Het was me al duidelijk dat ik niet iemand ben met vrienden toen ik 20 was. En daarvoor was het altijd al zo. Heel vreemd. Ik kan met iedereen heel leuk opschieten, heb veel hallo-kennissen. Kletspraatje hier, kletspraatje daar. Heb de grootste lol met mensen als ik in gezelschap ben. Maar daar blijft het bij. En nu zo'n 20 jaar later is dat nog steeds zo. Deze week besefte ik eigenlijk plots hoe eenzaam ik daardoor ben. Ik zie dat mensen, waar ik ook mee praat, ook gezamenlijk, vaak bij elkaar komen op de koffie. Of ze hebben andere afspraakjes. Doen leuke dingen samen. Dat is er bij niet. Ik heb wel anderen uitgenodigd bij mij. Maar daar blijft dat bij. Ik weet dus ook dat het niets waard is.

Waarschijnlijk doe ik iets, of iets niet, waardoor ik het ook afscherm. Waarschijnlijk vind ik een 'vriendschap' ook veel moeite kosten. Het is echt een dubbel gevoel. Het is wel okee zo, anders loop ik constant sociaal onderhoud te plegen. Maar ik voel me de laatste tijd best jaloers als ik vanaf het schoolplein weer die moeders samen naar de koffieplek zie rijden. Mij aardig en enthousiast gedag toe zwaaiend. Want ze vinden me allemaal lief en aardig.

Kan iemand mij eens een zetje geven in mijn zoektocht. Naar wat ik nog mis. Naar wat ik doe waardoor die contacten niet verder gaan. Ik voel echt alsof er iets raars met mij is. Ik ben niet okee ofzo?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Kaaskopje

Kaaskopje

26-09-2009 om 11:32

Zet dat gevoel van je af

Als ik iets aan het schrijven ben kan het wel eens gebeuren dat ik een woord schrijf en denk 'wat ziet dat woord er eigenlijk gek uit, hoor ik het écht zo te schrijven??' En dan gaat het over een woord wat ik mijn leven lang al probleemloos op papier heb gezet. Een raar hersensprongetje wat me verward dus.
Zo zie ik jouw plotselinge gemis van vrienden ook een beetje. Je hebt het je leven lang al naar je zin gehad, tenminste daar ga ik vanuit, zonder diepgaande vriendschappen en opééns zie je ietwat uitvergroot dat anderen dat wel hebben en jij niet, waardoor je in de war bent geraakt en je afvraagt of het normaal is.
Het gaat er niet om of je vrienden hóórt te hebben, maar of jij ze wílt hebben. Je moet jezelf geen gevoel van eenzaamheid aanpraten omdat je niet doet wat de meute doet. Als je ze wílt hebben zul je in dit opzicht actiever moeten worden. Zo'n leuke moeder van het plein wil misschien wel eens met je naar de stad...

Kaaskopje

Kaaskopje

26-09-2009 om 11:49

Remie

Ik heb overigens een kat die Remy heet, hij is als zwerver bij ons aan komen lopen. Je naam impliceert dat je je alleen op de wereld voelt. Hoe ervaar je je gezin? Ik merk dat ik door mijn gezin ook niet zo'n behoefte heb aan bosjes vrienden. Ik kan vooral met mijn oudste dochter over volwassen onderwerpen praten en met mijn jongste op onverwachte momenten ook. Ik lig met beiden regelmatig in een deuk, met mijn man uiteraard idem dito. Hij is ook mijn vriend, ik kan alles bij hem kwijt. Ik heb maar 1 vriendin, die is uitgefilterd uit meerdere vriendinnen, maar ik heb nooit veel vrienden gehad, op een periode rond mijn 20ste na. Wat ik nu wel leuk zou vinden is als ik iemand had die wel eens wat met me zou willen doen en als ik me ook wat vrijer zou voelen om dat te doen. Dat komt er al héél lang niet meer van omdat mijn vriendin zich een slag in de rondte werkt om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien, ik ook 32 uur werk en onze vrije dag op een andere dag valt en we gewoon niet onbekommerd geld uit kunnen/willen geven zuiver voor de lol. Sociaal gezien voel ik me met mijn enkele vriendin dus totaal niet eenzaam, maar 'iets leuks doen' mis ik soms wel.

Nou zeg...

eindelijk verwoord je wat ik al jaren voel. precies zo. veel contacten, altijd lol in gezelschap,maar vrienden ho maar.
meestal vind ik het prima, soms mis ik het echt, zeker als de kinderen jarig zijn

moeilijk hoor, geen tips van mij dus.
groetjes,annemieke

Koffieplek

is er een koffieplek waar je naar toe kan rijden ??

Als je zo graag eens mee wil dan moet je gewoon eens aan de moeders vragen waar je altijd wel een leuk gesprek mee hebt wat die koffieplek nou precies is en dan word je vast vanzelf uitgenodigd. Dus interesse tonen in dingen die er gezamenlijk gedaan worden.

Ik merk juist dat ik de laatste jaren helemaal niet op zoek ben naar meer vrienden, misschien moet ik daar weer eens aan gaan werken. Ik heb geen vrienden gemaakt hier in de straat/iemand gevonden waar ik echt iets mee heb en op school ben ik ook niet sociaal mij best aan het doen. Ik merk dat zodra je meer energie stopt in het maken van contacten ook die vriendschappen/kennissen wel weer ontstaan.

Herkenning, en wat tips

Hoi Remi,
Ik begrijp wel wat je bedoelt. Ik ben voor mijzelf tot de conclusie gekomen dat ik toch een einzelganger ben (puntjes hier op OO lukt me nooit!) en dat ik zelf niet altijd heel sociaal aan het doen ben. Ik heb 1 vriendin van vroeger die ik ongeveer 2 x per jaar zie, en dat is een vriendschap die als dat zo doorgaat (dat hoop en verwacht ik wel!) een leven lang zal duren, het voelt eigenlijk half als een zusje. Verder heb ik nog 2 meiden van mijn koor die ik ook eigenlijk als vriendinnen beschouw maar die ik ook niet echt veel zie buiten het koor. Met hen heb ik gewoon meer dan een gewone band. Die laatste 2 vriendschappen zijn van de laatste 5 tot 6 jaar.
Ik merk dat het ook best moeilijk is om op deze leeftijd (ik ben rond de 40) nieuwe vriendschappen te krijgen. Op mijn werk bv. werken best veel vrouwen, maar ik had eigenlijk met niemand een wat verdergaande band. Tot opeens wij een nieuwe collega X erbij kregen. Toen merkte ik dat het bij haar echt anders was: zij vond mij ook leuk, ik kreeg meer respons van haar dan van anderen. Ook toevallig weer heb ik met de vervangster van collega X (die nu met zwangerschapsverlof is) naar mijn gevoel meer een vriendschappelijke band dan met mijn andere collega's.
Het hangt er dus echt van af of er een klik is. Dat hoeft niet eens meteen te zijn, dat kan zich ook ontwikkelen. Ik ben bv deze zomer een weekendje weggeweest met mijn koor en heb toen met bepaalde mensen leuke gesprekken gehad en dan krijg je vanzelf meer een band met ze.
Waar het (een paar jaar geleden) echt tegenviel was bij de zwangerschapsgym: ik hoopte op leuke vriendschappen maar daar was helaas geen animo voor. Vond ik wel jammer... maar niet getreurd!
Als ik dan hoor van een collega op het werk die erg veel vrienden heeft (heeft samen met haar man zo'n vriendenclub) dan kon ik soms wel eens jaloers zijn. Maar dat verdween dan weer snel als ik hoorde hoe het toeging met vrijgezellenfeestjes en trouwerijen en de verplichtingen enz enz enz.... dan was ik dankbaar dat ik een wat rustiger leven heb.

Eigenlijk door er met mijn man over te praten kwam ik er achter dat ik een beetje een einzelganger ben. Soms zie je dat soort dingen niet zo goed van jezelf, ik vind het nu ook gemakkelijker te accepteren dat het zo is. Ik vind het ook gewoon fijn om ook genoeg tijd voor mezelf te hebben. Door mijn hobbies en werk heb ik dan toch voldoende (en voldoende bevredigende) sociale contacten. Misschien dus handig om eens aan je partner of een nabij familielid of een collega te vragen hoe zij jou inschatten, qua groepsgebeuren.

Aan het einde toch nog een tip dus, (Vonda is altijd van de tips): wellicht kan je eens iets nieuws gaan ondernemen, hobby / bezigheid / vrijwilligerswerk: het zou heel goed kunnen dat je in een nieuwe omgeving mensen tegenkomt die jou ook leuk vinden.

Ik wens je veel sterkte en plezier en hoop dat je je wat minder alleen op de wereld zult voelen.

Groetjes,
Vonda

Remie

Remie

27-09-2009 om 13:26

Eenling

Wat een fijne reacties. Het haalt me even uit een dalletje. En inderdaad wel een waar ik mezelf heb in laten rollen. Ik heb er door jullie reacties eens goed verder naar gekeken. Die koffieplek is niet vast. Er worden onderlinge afspraakjes gemaakt. Soms merk ik dat dan. Ik zie het niet zitten om mijzelf daarbij uit te gaan nodigen. Dat durf ik ook helemaal niet. Op zich zit ik er ook niet helemaal op te wachten. Want wat iemand ook al zegt. Een klick is wel belangrijk hoor. In zo'n koffieafspraakje die ik dan bij mij thuis deed werd er ook wel over onderwerpen gesproken waar ik moeite mee heb om in mee te gaan. Misschien zijn juist die korte contact momenten voor mij het leukst. Dan blijft het leuk.

Wat is dan wat ik niet zo leuk vindt. Ik denk dat het er om gaat dat ik niet gevraagd wordt op dat moment. Dan zou IK dus niet leuk zijn. Ik wordt gepasseerd of er wordt niet aan mij gedacht. Ik denk dat ik die gedachten weg moet zetten.

Ja, misschien is het wel leuk om een heel andere sociale omgeving te gaan zoeken. Daar waar ik meer aansluiting zal vinden.

Oja, het klopt trouwens wel dat ik vooral op mijn gezin gericht ben. Ht maakt mijn wereld wat klein, nu, maar ik geniet er inderdaad wel heel veel van.

Bedankt, en trouwens ook fijn dat er herkenning is. Dat voelt al heel wat minder alleen ha.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.