Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Even mijn hart luchten [fietser aangereden]

Ik probeer via dit berichtje even mijn hart te luchten.
Mischien zijn er wel mensen hier die hetzelfde mee gemaakt hebben.
Tot mijn groote schaamte moet ik zeggen dat ik gisteren een man op zijn fiets heb aangereden. Ik kwam met de auto van een parkeerplaats en heb de man helemaal niet gezien. Toen ik hem zag was het al te laat. De man is gewond afgevoerd naar het ziekenhuis en heeft (wat ik uit de krant haal) een gebroken rib en een hersen schudding. Ik voel me zo schuldig. En achteraf ga je natuurlijk denken als ik maar... Maar het gaat zo snel.
Ik ben een rustige en voorzichtige bestuurder en in de 10 jaar dat ik mijn rijbewijs heb nog nooit een aanrijding o.i.d gehad.
Ik heb gisteren de rest van de dag ziten huilen en heb vanacht bijna niet geslapen. Ik ga zodra het kan bij deze meneer langs om een grote bos bloemen te brengen. Ik hoop zo dat hij het mij kan vergeven.

Heeft iemend van jullie zoiets wel eens mee gemaakt en hoe zijn jullie er mee omgegaan.

gr Aapie

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Minet

Minet

30-10-2009 om 09:01

Dat was schrikken

Het lijkt me inderdaad shocking als je zoiets veroorzaakt, maar helaas gebeuren dit soort dingen dagelijks. Hou contact als deze man dat ook wil, breng inderdaad bloemen, en informeer zo nu en dan nog eens hoe het met hem gaat.
Sterkte!

Hey aapie

Joh, wat ellendig! ik kan niet zeggen dat ik in je schoenen heb gestaan, maar ik ben wel het slachtoffer geweest in een aanrijding.

de jongen die me aanreed was er zo kapot van dat hij meteen zijn auto heeft weggebracht en nooit meer wou rijden.

Eigenlijk ben je bij een ongeluk allemaal slachtoffer. kon je de klok maar terugdraaien! het deed mij enorm veel goed om een bloemetje te krijgen van degene die mij had aangereden, maar ik gunde hem echt niet de pijn en schuldgevoelens die hij had.

weet je, het is verschrikkelijk spijtig dat je iemand hebt aangereden, en misschien is het juridisch ook helemaal jouw schuld. maar probeer je niet te schuldig te voelen. je hebt het per ongeluk gedaan. het is belangrijker hoe je er nu mee om gaat naar deze mijnheer toe.

het wordt een litteken voor jullie alle twee. maar het is gebeurd. de dokter moet de echte wonden repareren en aan jou de moeilijke opdracht om jouw gewonde ziel toch een beetje te troosten. ik weet zeker dat die mijnheer heel blij is als je even langskomt! heel veel sterkte!

May

May

30-10-2009 om 09:05

Kan iedereen gebeuren!

Wat je nu kunt doen: inderdaad contact houden en jezelf vooral niet te schuldig voelen!!!! Dit soort dingen gebeuren nu eenmaal...

fietser

fietser

30-10-2009 om 09:35

Pech

Hier weleens aangereden door een auto, ook op de fiets. Het stond buiten kijf dat het de schuld was van de automobilist. Flink gewond, ziekenhuis, maanden arbeidsongeschikt enz. Toch was ik niet boos. Ik realiseerde me heel goed dat die automobilist dat niet expres deed. Ik had meer het gevoel dat we allebei barre pech hadden gehad. Bedenk dat ik van mezelf wist dat ik ook regelmatig fouten maak in het verkeer. Niks aan te doen. Ga er inderdaad heen met een bloemetje of iets dergelijks en bespreek het. Het zal je opluchten. En de rest, daar hebben we verzekeringen voor.

auto

auto

30-10-2009 om 12:01

Aanrijding

Ik begrijp dat je heel erg geschrokken bent en denkt "had ik maar...".
Ook ik ben slachtoffer geweest van een aanrijding (met auto's) en dacht zelf ook "had ik maar...". had ik voor vertrek van mijn werk nog maar niet even naar huis gebeld, was ik daar maar niet op de linkerbaan gaan rijden, had ik bij dat ene stoplicht (20 km vor het ongeluk) niet net door oranje gereden, etc.
Wat het later voor mij moeilijk maakte is dat ik nooit geweten heb wie mij heeft aangereden, er nooit contact is geweest. De gevolgen van mijn aanrijding zijn groot geweest, WAO, baan kwijtgeraakt etc. etc. Enige interesse van de veroorzaker was wel welkom geweest. Ik heb nog steeds het gevoel van "hij gaat lekker verder met zijn leven en mijn leven staat compleet op zijn kop".
Inmiddels zijn we ruim 7 jaar verder, is dit jaar het letselschade verhaal afgerond en is he voor mij wat minder erg, tot het moment dat ik weer keihard tegen mijn fysieke beperkingen aanloop.
Ik zou je dus aanraden om in ieder geval contact te houden met de meneer. Niet om jouw schuldgevoel "af te kopen" , maar ook voor hem. En ook als hij het contact in eerste instantie afwijst, het later nog eens proberen, desnoods via zijn familie/partner. Ook kun jij eventueel wat aan de Stichting Slachtofferhulp hebben. Sterkte.

maan.

maan.

30-10-2009 om 14:13

Mijn oma..

Mijn oma is pasgeleden ook aangereden door een rustige meneer die al jarenlang schadevrij rondreed.. die man had ook de schrik van zijn leven (ligt er ineens een 85jarige vrouw voor je auto op straat..)

Via de politie is hij na de aanrijding in contact met mijn oma gekomen, heeft haar een grote bos bloemen gestuurd en een schadevergoeding gegeven; de bloemen vond ze geweldig de schadevergoeding zat ze wel een beetje mee in haar maag.

Ik weet niet hoe jouw 'slachtoffer' tegen persoonlijke excuses staat, maar voor mijn oma was het erg prettig, ze heeft een poosje getobt maar is er uiteindelijk toch erg goed vanaf gekomen.

chauffeur

chauffeur

30-10-2009 om 14:32

Andere kant

Ik had afgelopen dinsdag een aanrijding met bromfietser,hij had bloedneus wat last van zijn knie.Aangezien ik in een auto van de zaak reed en aan het werk was vul ik de papieren in en geef ik het formulier af op kantoor.Had het slachtoffer nog mijn privenr gegeven om te bellen hoe het was afgelopen met zijn knie,omdat ik alles moet inleveren.Hij beloofde te bellen.Nog steeds heb ik niks gehoord.Wil je weten hoe het is afgelopen,geef je je tel nummer en dan wordt je niet teruggebeld.Ben je geinteresseerd na de afloop,krijg je geen reactie.Dan breekt mijn klomp.Ik kan geen tel nummer meer achterhalen,want alles wordt gelijk opgestuurd.
Volgens de wet was ik fout,maar die bromfietser reed te hard( minimaal 50 waar maar 40 mag)zag hem nog zeker 200 meter verderop rijden,was bijna de kruising over en toen boem.

He? chauffeur

Wil je weten hoe het is afgelopen,geef je je tel nummer en dan wordt je niet teruggebeld.

Nou, dat vind ik raar...van jou dan. Als jij wilt weten hoe het met hem gaat, dan zorg je er toch voor dat je ZIJN gegevens hebt? Als jij je zorgen maakt dan onderneem jij toch aktie?

En verder

kan ik me schrik van Aapie goed voorstellen. Ik heb een jaar of wat terug een scootmobiel tegen mijn motorkap gehad. Dat was niet eens mijn schuld, maar o, wat voelde ik me schuldig zeg! De oude man is met ambulance afgevoerd, en het ging laten weer goed met hem, maar ik denk er nog steeds wel eens aan op dat bewuste kruispunt.

Bellefleur

Bellefleur

30-10-2009 om 14:51

Kaart

Ik kan me voorstellen dat je je akelig voelt. Een bos bloemen en op visite bij deze meneer is een grote stap. Misschien is het iets om eerst een kaartje te sturen? Een tussenstapje dus.
Jaren geleden is mijn zoon aangereden. De chauffeur kon er niets aan doen. Het kind rende zo de weg op. De chauffeur en de bijrijder zijn samen op visite geweest in het ziekenhuis. Mijn zoon had er niet zoveel mee, hij realiseerde zich geloof ik niet wie die vreemden waren. Ik heb het zelf als heel prettig en correct ervaren. Veel sterkte gewenst, Bellefleur

Fraz

Fraz

30-10-2009 om 16:05

Nou

een kaartje vind ik wel weer erg karig. Je kunt toch een bos bloemen laten bezorgen met een kaartje eraan. Je hoeft niet meteen langs te gaan maar ik zou toch echt een bos bloemen laten bezorgen hoor .

Mijn schoonzusje heeft ooit ook zo iets mee gemaakt. Helaas liep het allemaal niet zo goed af. Ze heeft zich ontzettend schuldig gevoeld.

reina

reina

30-10-2009 om 16:06

Laat iets horen

Laat iets van je horen, dat doet altijd goed als je slachtoffer bent. Ik ben lang geleden ooit aangereden, buiten mijn schuld ook nog, door mensen die in een busje zaten. Ik heb nooit iets van hen gehoord, dat vond ik vervelend, net of het hen niks kon schelen. Van een politieman die hen heeft benaderd hoorde ik dat ze ervan uitgegaan waren dat het niet zo erg was ( het was niet echt erg, maar ik heb er wel een jaar door op krukken gelopen,maar ook als het niet erg was, was het prettig geweest iets te horen). Dus een kaartje, een bloemetje oid, even doen.

Aapie

Aapie

31-10-2009 om 08:54 Topicstarter

Lieve dames

Lieve dames,
Dank je wel voor jullie reactie's. Ik ben inmiddels wel wat rustiger eronder. Ik heb de meneer een kaart gestuurd en ik heb geprobeerd te bellen. Het is alleen og niet gelukt hem te berreiken maar ik blijf het proberen. Zodra meneer er aan toe is ga ik zeker langs met een bos bloemen. Het vervelden voor die meneer is. dat hij hoe dan ook met mij geconfronteerd wordt. Omdat ik (volgens de politie) langs deze meneer moet gaan om het schadeformulier in te vullen. En dan niet voor mijn schade want die is er niet maar voor de schade aan zijn fiets , kleding enz Ik wil dat natuurlijk netjes afhandelen.

gr Aapie

Polly Shearman

Polly Shearman

31-10-2009 om 12:02

2 weken geleden

Is zoonlief door zijn eigen schuld aangereden door een auto, hij was op de fiets.
Via de politie kreeg mijn man het telefoon nr van de bestuurder met de woorden: je mag hem bellen, als jullie er aan toe zijn.
Ik kon me de schrik van die man zo goed indenken, boem bats in eens een kind bijna door je vooruit...
dus toen we thuis waren uit het ziekenhuis heb ik hem gelijk gebeld dat het allemaal reuze mee viel.
Hij wilde graag langs komen en de volgende dag stond hij dus met een doosje lego op de stoep.. heel lief.. maar niet nodig! onze zoon was fout!!
groet, polly

chauffeur

chauffeur

31-10-2009 om 18:37

Silone

Ik heb zijn tel nummer niet gehad,alleen zijn vaders nummer,maar die staat op het schade formulier die ik moest inleveren en al naar afhandeling is.Van hem persoonlijk heb ik nooit zijn nummer gehad en ik wil hem persoonlijk horen en niet van zijn vader hoe het is.Die jongen is 16 en kan mij zelf goed te woord staan,dat hoef ik echt niet van zijn vader te horen.Ik kreeg nl van alles door die vader naar mijn hoofd geslingerd,die hoef ik dus echt niet aan de telefoon te horen.Ik ben kalm gebleven,maar ondertussen liep er heel veel adrenaline door mijn lijf,ben blij dat ik me heb kunnen inhouden tegen die vader.

ilsepilse

ilsepilse

01-11-2009 om 19:30

Aapie

ik heb vorig jaar september hetzelfde gehad, reed achter het station een rotonde op waar ze 2 fietspaden hadden aangelegd dus links en rechts heeft voorrang, en dan nog een derde fietspad dat van een helling komt, zo is een meisje op mijn auto gereden toen ik al op de rotonde was, gelukkig alleen blikschade, haar voorwiel lag in de kreukels, ik heb samen met haar gewacht op haar vader en toen later op de avond langsgeweest om het schadeformulier in te vullen, alles is verder geregeld door de verzekering.
Begin dit jaar *feb* toen mijn man werd aangereden toen hij een dreef op reed, nou de tegenpartij nog nooit gezien... Ik kreeg zijn telefoon nummer vd politie, heb de dag na het ongeluk gebeld omdat mijn man onder de pijnstillers lag en niet aanspreekbaar was en ik geen idee had hoe het ongeluk was gebeurd.
Hij heeft me nooit meer teruggebeld hoe het nu gaat met mijn man, het is nu 9md geleden en hij zit nog altijd id ziektewet.
ik vind ook een beetje interesse op zijn tijd niet mis...? toch?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.