Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Tirza G.

Tirza G.

13-12-2009 om 23:42

Autorijden


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Maylise

Maylise

14-12-2009 om 20:11

Kans

Het is soms ook lastig om de kans te hebben om veel te rijden. Toen ik jonger was had ik te weinig geld om een rijbewijs te halen. Bovendien woonde ik in een stad met een redelijk OV netwerk. Ik woonde op loopafstand van huis en crèche. Kortom er was weinig noodzaak tot het halen van een rijbewijs. Toen werden de kinderen wat groter en verhuisden we naar een huis wat verder uit het centrum. Toen was het wel heel handig en toen kwam er dus een rijbewijs en een auto.

Nu wonen we weer heel ergens anders. We wonen nu in een stad met wederom redelijk tot goed OV. Ik woon in een buitenwijk waarvan ik makkelijk met de bus naar het centrum kan (waar ik ook werk). Ik gebruik de auto doordeweeks zelden. Naar mijn werk ga ik met de bus, de supermarkt, bibliotheek, sportschool, school van de jongste zijn op loopafstand. De auto gebruik ik dus uitsluitend 's weekends en voor langere afstanden. Ik ga ook niet elk weekend weg. Alleen voor naar het bos gaan of het strand is het wel heel fijn. We hebben trouwens wel twee auto's maar eigenlijk is dat een enorme niet noodzakelijke luxe dus bij financiële problemen zou die tweede auto er zo uit liggen. En hoeveel kans zou ik dan nog hebben om te rijden? Ik rij nu al zo weinig.

Overigens vind ik autorijden zoals ik al eerder schreef wel heel leuk. Alleen korte afstanden door de stad vind ik niks. Of sowieso korte afstanden. Wel leuk vind ik om lange ritten door Nederland en buitenland te maken. Een autovakantie vind ik dan ook wel heel leuk. Ik kan echt genieten van naar Zuid Frankrijk rijden met de auto bijvoorbeeld of nog verder weg.

Maylise

Ik rij wel graag

... maar ik vind bv. grote steden met trambanen, en zo'n rotrotonde als het Keizer Karelplein in Nijmegen, echt rampen. Als ik dat kán vermijden, zal ik het niet laten. Dan mag mijn man rijden, of ik ga met het openbaar vervoer.
Verder heb ik een richtingsgevoel om te huilen en kan niet meer dan redelijk kaartlezen, en heb dus menigmaal met zwetende handjes en een paniekerige kop achter het stuur gezeten als halverwege mijn routebeschrijving weer eens niet bleek te kloppen wegens wegwerkzaamheden. Of als ik op de snelweg opeens moest kiezen tussen 2 richtingen die in mijn ogen geen van beiden logisch waren. Want dan weet ik het niet meer, en dan kies ik geheid de verkeerde. (Ja, óók als ik vantevoren bedenk dat ik vast en zeker verkeerd ga kiezen en dus de ándere mogelijkheid neem, want dan blijkt dát de verkeerde, als u mij nog volgt )
Maar sinds de komst van de TomTom ga ik er weer makkelijker in mijn eentje op uit naar onbekende bestemmingen. Ik luister naar onze strenge Truus en die loodst me er meestal wel heen. Ik vind die dingen echt de uitvinding van de eeuw

Tirza G.

Tirza G.

14-12-2009 om 23:03

Op peil houden

Om nou een auto te kopen om je rijvaardigheid doordeweeks op peil te houden tussen je huis en school gaat me wat te ver. Maar het valt me wel altijd op, dat de man automatisch rijdt als "men" weggaat. Of het nou met het hele gezin is of samen effe naar het tuincentrum: hij rijdt. En aangezien de man vaak tóch al meer en vaker rijdt, ontneem je jezelf dan wel een kans.

Tirza

Kaaskopje

Kaaskopje

15-12-2009 om 02:18

Mijn moeder

Mijn moeder is rond haar veertigste alsnog aan rijlessen begonnen. Ze heeft 3 x examen gedaan en toen had ze haar rijbewijs. Wat een pech toen ze samen met mij een auto-ongeluk kreeg. Ze is daarna nooit meer achter een stuur gestapt. Ze hebben wel trouw haar rijbewijs steeds verlengd voor 'stel dat pappa niet meer kan', maar ik begrijp niet dat ze dat een realistisch plan vonden.
Mijn schoonmoeder rijdt dapper door onze provincie, maar niet verder dan zo'n 50 km rond haar woonplaats volgens mij. Maar ach, ze wonen langs het spoor en gaan met de trein het hele land door en uit.
Mijn zussen vind ik ook wel stoer. Net als ik zijn zij bijziend en het heeft er naar uit gezien dat zij net als ik nooit auto zouden mogen rijden. Tot een autorijschool met ze is gaan kijken hoe ernstig het was en het acceptabel vond. Niets is ze nu nog te gek.
Van mijn vriendin weet ik nog dat ze eigenlijk niet in Amsterdam durfde te rijden, maar door het toch te doen is ze over die onzekerheid heengegroeid.
Mijn vader heeft overigens ook pas later zijn rijbewijs gehaald. Ik was toen al 7, hij 38. Het heeft mijn moeder heel wat praten gekost voor hij met het hele gezin op vakantie wilde naar het buitenland, want daar waren bérgen!

Keuzes

Redenen die iedereen aangeeft om niet te rijden/ervaring op te doen, dat zijn allemaal keuzes. Je kiest voor die man, je kiest voor dat huis met die strakke hypotheek, zodat er geen 2de auto af kan.Je kiest voor dat kleine baantje ernaast.... Het wordt je niet opgedrongen toch? En als de auto dan in het weekend er is kies je er ook helemaal zelf voor om náást die man (die toch al hele dagen rijd) te gaan zitten i.p.v. 'm van z'n plek achter het stuur te bonjouren en er zelf te gaan zitten. Zo simpel is dat.
Het is dus duidelijk, de kans wordt je niet ontnomen. Je neemt de kans zelf niet waar.
Verder sluit ik me bij Tirza en Pelle aan.
groeten albana

katie

katie

15-12-2009 om 11:27

Vrijheid,autonomie

Ik kreeg een tijd nogal wat commentaar op mijn rijstijl van 'manvervelend' en daarna ook van mijn kinderen.
Dat maakte me onzeker over mijn rijkunsten.Daaraan heb ik me nu ontworsteld, en ik rijd nu daarom ook makkelijker en met plezier.
Ik heb gemerkt dat het mij een groot gevoel van vrijheid en autonomie geeft dat ik kan autorijden (letterlijk het stuur in eigen hand nemen), en ook merk ik dat het belangrijk is om het autorijden gewoon te onderhouden.
Sinds kort rijd ik wekelijks heen en weer voor een cursus naar de andere kant van nederland en ik geniet hier enorm van. Muziekje (soms) aan, en karren maar. Het geeft me een soort rust ook,en tijd voor mezelf.
Alleen dat inparkeren blijft een probleem.....
groeten van katie

angel3

angel3

15-12-2009 om 12:39

Nou albana

over het algemeen word ik ook opstandig hoor van dat soort uitspraken en tuurlijk zit er wel een kern van waarheid in, maar ik mocht bijv na het halen van mijn rijbewijs altijd de auto van mijn ouders gebruiken. Ik ken toch veel mensen die dat niet mochten. Bange vaders die hun auto niet af wilden staan ofzo???
Als je dus nooit in de auto van je ouders mag rijden, vervolgens op kamers gaat en studeert en dus geen geld hebt dan heb je zo maar 5 jaar nooit meer gereden. De drempel wordt dan wel heel hoog. Als je dan vervolgens in A dam woont en geen p vergunning krijgt en dus je auto niet kwijt kan dan koop je er dus geen en zo maar zijn er weer 5 jaar verstreken. 10 jaar niet gereden....dan doe je het dus niet meer.

Ik kan het me niet voorstellen maar het gebeurt dus wel.

angel3

angel3

15-12-2009 om 13:09

Pelle

tja ik snap het ook niet....maar toch voorbeelden te over. Daar ging toch ook de initiele posting over?
Ik snap wel meer dingen niet maar goed...
Ik snap mensen ook niet die hun kind een rijbewijs kado doen en dan hun kind niet laten rijden. Gebeurt toch ook vaak. Control frekaerige vaders denk ik....

tonny

tonny

15-12-2009 om 17:39

Begrijp ik nou goed

dat een vrouw die niet dol is op autorijden geen autonoom persoon is?

Dat lijkt me wat te kort door de bocht geredeneerd.

Kansen pakken, haha, ja leuk. Mijn man 'pakt ook de kans niet' om uitstekend te leren koken. Dat is een handicap als ik er op een dag niet meer ben (nou ja, ik kook niet uitstekend maar doe het dagelijks trouw .

Zo wordt het draadje autorijden een draadje man/ vrouw / maatschappij

tonny

Maxime.M

Maxime.M

15-12-2009 om 19:58

Hou er niet van

Oh, ik hou helemaal niet zo van autorijden maar doe het wel. Ik ga overal heen, naar het buitenland of naar een grote stad zoals Amsterdam. Ik vind het wel prettig dat ik nu een TomTom heb, dan hoef ik niet helemaal zo te zoeken in een stad waar ik nog nooit ben geweest. Fileparkeren kan ik inmiddels als de beste, maar dat komt omdat ik in een straat woon waar dat alleen maar kan, ja en dan leer je het vanzelf wel.
Toch, zodra we met zijn tweeen zijn rijdt mijn man, hij rijdt veel liever dan ik en ik vind het best hoor.

Maar mijn moeder bijvoorbeeld, heeft iets van 10 jaar geleden opnieuw rijles gehad omdat ze het verleerd was, heeft toen naast mijn vader zo nu en dan weer gereden en heeft dat (heel suf) weer laten verwateren, nu durft ze het alweer niet meer, erg onhandig, onlangs moest mijn vader in het ziekenhuis blijven na een onderzoek en toen moest ze naar huis lopen (30 min) vond ze niet erg zei ze, ze had wel even behoefte aan een wandelingetje. Ze wist dus niet hoe ze met de bus moest (ze had wel geld bij zich, maar verdiept zich er ook niet in en gaat het ook niet aan iemand vragen) en ze had de mobiel van mijn vader bij zich, maar hierbij vertikt ze het ook om te leren hoe het werkt (ik heb het denk ik al 100 keer uitgelegd en nog steeds weet ze niet hoe dat ding aan of uit moet) ik sta nu op het punt het op te geven, zoek het maar uit zeg. Afijn, ik de auto opgehaald bij het ziekenhuis, omdat pa moest blijven (3 dagen en niets ernstigs) en moeder fietst dus alleen maar. Het is trouwens ook deels de schuld van mijn vader die nooit tegen haar zegt, zo en nu ga jij eens rijden, zo hou je als man dus ook zeker het probleem in stand en ik denk zeker dat er genoeg mannen zijn van 'bange' vrouwen die dan zelf maar rijden en zo went de ander er nooit aan, of dat de man persé zelf wil rijden waardoor de vrouw nooit of zo zelden aan de beurt komt, ze het wel afleert.

Ik vind het stom en je maakt jezelf op deze manier heel afhankelijk, ik zal dus ten alle tijden blijven autorijden.

Maxime

Fraz

Fraz

15-12-2009 om 20:58

Idd keuze

en dan staat bij ons een tweede auto echt niet hoog op de lijst. Heeft alleen niets te maken met wel/niet een autonoom persoon te zijn.

Emmawee

Emmawee

15-12-2009 om 23:01

Ahum...

Ik heb deze week precies 9 jaar mijn rijbewijs en heb al zeker 6 jaar niet gereden. Eng ja. Vooral bang om een ongeluk te veroorzaken. Verder woon ik in een stad, doe alles met fiets en soms OV en wil dat eigenlijk ook niet anders. Alleen voor af en toe, vakantie, bezoek bij mijn vader in een voor mij verre provincie, even spullen van A naar B brengen... daarvoor zou ik best eens een auto willen huren. Maar het ontbreekt mij aan geld, tijd, zin en durf om de rij-ervaring weer enigszins op te krikken. Bovendien staat het vele autorijden mij enorm tegen. Ik wil me eigenlijk niet voegen in de automobilisten-wereld. (Jep, milieuhippie!)
Mijn man heeft geen rijbewijs. Hij moet voor zijn werk enkele malen per maand naar vergelegen plaatsen en zelfs afgelegen boerderijen en redt dit eigenlijk zonder al te veel problemen met OV en fiets. Maar handig is dit natuurlijk niet. Voor die situaties zou een rijbewijs (auto huren) heel praktisch zijn, maar ook bij hem ontbreekt het aan de zin om hier actie op te ondernemen. En ook hij heeft auto-weerzin.
We lijken wel een stelletje...
Groeten, Maw.

Rafelkap

Rafelkap

16-12-2009 om 07:34

Auto angst

Jammer dan dat mensen meteen een stempel drukken, maar na 8 jaar rijbewijs, eerste 3 jaar sporadisch gereden (ik had geen auto) en nu al 5 jaar niet achter het stuur door auto-angst. Bij vreemden vind ik het ook niet echt fijn. Bang voor ongelukken, dat zit bij mij erg diep en kom daar denk ik nooit meer van af. Of ik moet ervoor in therapie, maar ik vind best dat ik 1 neurose mag hebben. Alleen een beetje zonde van m'n rijbewijs, ik had het beter niet kunnen halen. Als de nood echt aan de man is wil ik mij er pas overheen zetten en extra lessen nemen. Maar ik heb ook helemaal geen auto nodig dus er is nog geen noodzaak.

Asa Torell

Asa Torell

16-12-2009 om 09:48

Wat is 'nodig'

dat is de vraag Pelle. Als je slecht woont voor gebruik van het OV, en een man hebt die wel rijdt, ja dan ben je plotseling flink onthand als hij niet meer kan rijden. (dat zou ik me dus ook nooit willen laten overkomen!).
Maar als je zoals Maw, en hetzelfde geldt voor mijn ouders, geen auto hebt en midden in een stad woont? Dan ben je allang gewend om overal en alles zonder auto te doen. Ook bij een eventueel beenprobleem of wat dan ook. En als je niet kan lopen ben je bovendien toch wel afhankelijk, of je nou kan autorijden of niet.
Om even te schetsen hoe afhankelijk mijn ouders zijn: in de afgelopen 10 jaar hebben ze autohulp nodig gehad met: 2x verhuizen (busje huren en rijden), 1x ikeabezoek, 1x meerijden naar een afgelegen trouwerij.

Fietsje

Fietsje

16-12-2009 om 10:06

Misschien

Ligt het er ook aan hoe je opgegroeid bent. Vroeger hadden wij thuis geen auto, ook niet gemist. Ik zie ook totaal niet in hoe je afhankelijk bent zonder auto. Of je moet bij ieder wissewasje iemand met auto om hulp vragen... Ik ken genoeg mensen zonder auto. Ze komen overal met het openbaar vervoer, fiets en lopend.
Het mooie is, dat je zelf mag kiezen of je wel of niet auto rijdt. En fietsen en lopen is nog gezond ook!

Limi

Limi

16-12-2009 om 10:27

Ik vind het vreselijk

Ik rijd dus nooit. Ach ja, er zijn toch ook mensen die een hekel hebben aan fietsen?

Puck2

Puck2

16-12-2009 om 10:30

Hoort erbij

Autorijden is voor mij niet echt een feest of hobby. Voor mij is het meer iets dat bij het huishouden hoort, net zoals eten koken, de was doen etc. Zonder auto ben ik in het gebied waar ik woon zonder openbaar vervoer echt opgesloten. 's Avonde en in het weekend rijdt er niets en kinderen hebben vriendjes die meer dan 6 km weg wonen. Als het nodig is rijd ik overal heen, ben er niet bang voor ofzo, maar ik vind het prettiger om er gezellig naast te zitten en gereden te worden. En alleen een eind in de auto vind ik errug ongezellig, zelfs met de radio aan. Dus.. wie poolt er mee naar de meeting?

Rijangst

Ik rijd overal heen, 300 km heen en 300 km terug in een weekend, van mijn studentenhuis naar mijn ouders en andersom. Ik vind het heerlijk in mijn eerste kleine corsaatje. Het gevoel van vrijheid en mijn in één klap enorm vergrote actieradius. Fileparkeren en achteruitrijden zijn niet mijn sterke kanten en zullen dat ook nooit worden, maar autorijden: I love it.

Dat was een jaar of twintig geleden. Sindsdien ben ik een keer overspannen geweest met paniekaanvallen en heb daar rijangst aan over gehouden. Ik rijd wel in mijn woonplaats en kleine stukjes daarbuiten, maar lange stukken op de snelweg... Nee dus.

Tijdens het rijden is het idee dat ik voortdurend moet blijven opletten en eigenlijk geen moment kan verzaken genoeg om me een angstaanval te bezorgen. Angst voor de angst. Volslagen irrationeel, maar ja. Vroeger kon ik me er niks bij voorstellen dat mensen (vrouwen) niet durfden autorijden, maar nu hoor ik daar dus zelf bij. Zucht, ik moet er toch echt eens wat aan doen.

Chris

jippa

jippa

16-12-2009 om 11:24

Ik haat het

ik haat autorijden. Ik heb me er lang tegen verzet en ik vond het heel dom van mezelf maar de laatste jaren denk ik so what. Ik ben een onafhankelijke vrouw met een mooie baan en een fijn leven waarbij ik bijna alles op de fiets en met het OV kan redden. Heel af en toe als het niet anders kan pak ik de auto en dat gaat dan best, maar ik vind het VRESELIJK. Dan maar op dat ene puntje niet zo autonoom hoor. Ik ga heerlijk naast mijn man zitten en ik wijs hem de weg
Jippa

Nee

Ik rij geen auto, heb geen rijbewijs. Het is er nooit van gekomen om die te halen. Ik heb wel een tijdje rijlessen gehad (toen was ik al 27 of zo) maar moest daar toen door omstandigheden mee stoppen, en ik ben nooit meer begonnen. Ik vond autorijden ook niet leuk. En inderdaad, rijden moet je leren door het veel te doen. Dat zal me niet lukken. Ik ga nu op de fiets naar het werk (18 km) en dat vind ik heerlijk. Ook in de regen of in de kou. Als alternatief kan ik met de trein. We hebben nu wel een auto, en gebruiken die eigenlijk voornamelijk voor familie-bezoek. En als mijn man zijn been breekt? Tja, dan moet hij met de bus, of met een taxi. Of thuis werken. Of een collega vragen langs te rijden. Familiebezoek stellen we dan wel even uit, of we gaan met OV. En als ik mijn been breek moet ik alternatief vervoer zoeken.
We hebben trouwens een paar jaar geen auto gehad, en dat beviel ook prima. We hebben er weer een aangeschaft omdat man ander werk kreeg en er niet met OV of op de fiets naar toe kon. Hij kan nu wel weer op de fiets maar de auto staat er nog.

Ayanna

Ayanna

16-12-2009 om 11:48

Noodzakelijk kwaad

Ik rijd vrij veel, maar ben nachtblind, kan niet inparkeren of achteruit rijden en voel me niet prettig op snelwegen of op onbekend terrein.
Hmmm, kan misschien maar beter gaan fietsen....

emma43

emma43

16-12-2009 om 13:38

Zou niet zonder kunnen

Ik woon een dorpje.Voor de gekste dingen moet ik naar de stad,ben blij dat ik dan de auto kan pakken.Ik breng mijn zoontje ook iedere dan heen en weer naar de stad naar school,is iedere dag al 60 kilometer.Ik denk er ook nooit over na,voor mij is auto rijden iets heel vanzelfsprekend.Ik ben dan ook echt verbaasd als volwassene het niet kunnen of durven.Moet dan even voor mezelf denken ,ojaa dat kan ook!!!!
Maar ik heb inderdaad ook een vriendin,ze had al jong verkering ,heeft wel haar rijbewijs gehaald ,maar daar nooit iets mee gedaan en nu durft ze niet meer.Zo zonde.
Ik heb ook mijn motorrijbewijs,maar heb al 15 jaar niet meer gereden.Ik zou nu ook niet meer zomaar op een motor stappen en wegrijden,dus ik begrijp wel dat iemand na zoveel jaar niet meer durft te rijden.Maar ik zou echt niet zonder auto kunnen.Laatst stond hij voor een reparatie in de garage en dan neem ik een huurauto mee.

Rieke

Rieke

16-12-2009 om 14:02

Nachtblind

Ik ken zo een drietal vrouwen in mijn omgeving die niet durven rijden. Lang niet gedaan, krijgen al een rolberoerte als ze een rotonde naderen, raken in paniek.
Ik rij zelf wel vaak en graag.
Maar het is niet leuk om àltijd de chauffeur te zijn. Niet om de drank ofzo, dat scheelt me niks. Maar gewoon het idee dat ik daar wel weer goed voor ben omdat de rest vd dames niet durft.
Dus ik zou zeggen; zonde van je rijbewijs, ga een paar herhalingslessen doen en ook leuk voor je partner, hoeft hij/zij niet het hele eind naar Frankrijk of waardanook te rijden.
Ik merk wel dat ik gekker ga zien in het donker, niet slechter maar het lijkt wel of me niet kan orienteren, en ik heb last van al die koplampen, zal de leeftijd wel zijn...
En trouwens, ik ben wel iets van 8 keer gezakt voor mijn rijbewijs, maar ik rij best wel goed en veel nu. Ook voor het werk altijd een nodig gehad.

liora

liora

16-12-2009 om 21:11

Super

Hoi,

Ik vind rijden geweldig, heb nu 2,5 jaar mijn rijbewijs. Ik denk dat veel vrouwen de auto gewoon altijd laten inparkeren door hun man, en hun man lange stukken laten rijden, maar als ze zouden moeten, zouden ze het wel leren.

Ik zou willen dat ik mijn auto vaker nodig had. Bestaat er niet een boek met leuke dingen waar je met de auto naar toe kunt?

Liora

Emmawee

Emmawee

16-12-2009 om 21:59

Trouwens...

nog in tegenspraak met mijn eerdere verhaal... ik vind autorijden 'op zich' niet vervelend. En parkeren kan ik ook (kon?) en invoegen op de snelweg ook. Ik vind met name de bebouwde kom vreselijk, heb last van al die prikkels en ben als de dood voor fietsers. Verder voel ik me vreselijk opgejaagd omdat ik misschien wel niet snel genoeg ga. Ik denk de hele tijd dat ze achter mij wel last van me zullen hebben. Pfff.... niet fijn. Maar een fijn stuk rijden over rustige wegen, de stad in de vroegte, of tijdens een belangrijke voetbalwedstrijd, dat vind ik echt helemaal niet vervelend.

En Pelle, als mijn man zijn been breekt, dan heeft hij nog steeds geen rijbewijs. Ik snap wel dat je mij niet bedoelde, maar jouw voorbeeld maakt me wel helder dat het erg fijn is om niet van een man of auto afhankelijk te zijn voor mijn mobiliteit. Een fiets lenen gaat meestal vrij eenvoudig.

Groeten, Maw.

Guinevere

Guinevere

16-12-2009 om 22:40

Parkeren langs de gracht?

Parkeren langs de gracht ga ik dus écht nooit doen, doodeng! Terwijl ik autorijden totaal niet eng vind. Inparkeren zal nooit mijn hobby worden. Ik hou altijd een meter over en dan denk ik al dat ik op de andere auto's zit. En als ik denk dat ik nog ruimte heb tik ik ze natuurlijk nét aan. Fijn als je geen diepte ziet...
Mijn zwager durft dus beslist geen auto te rijden. Heeft wel zijn rijbewijs, maar daarna heeft hij nóóit meer auto gereden. Dus er zijn ook mannen in de categorie "durft niet".

Kansen en afhankelijk

Ook ik vindt het prima als mensen bewust geen behoefte hebben om te kunnen rijden of de ervaring bijhouden. Of het niet willen omdat ze genoeg alternatieven hebben (o.v. b.v.). Daar gaat het ook helemaal niet om.....Wat ik bedoel is dat zoals de man van Tonny de 'kans' niet pakt om te leren koken...is iets wat ie zelf doet. Hélemaal zelf.Hij zal er wel geen zin in hebben, geen interesse en geen behoefte (Tonny kookt wel...) Dus als hij ooit alleen komt te staan is hij voor z'n warme prak 'afhankelijk'. En dat is dan zijn eigen schuld. Simpel zat. En dan moet ie niet aankomen met: "ik had de kans niet want Tonny kookte altijd.." dus m.a.w. ik kan er niks aan doen. Want die vlieger gaat niet op...Dus voor alle rijbewijsbezitters die niet rijden in praktijk en dan later niet meer durven...is het precies hetzelfde...ze pakken de kans niet om wat voor reden dan ook...en dat is prima, maar dan moet je achteraf niet zeggen: "Ik had de kans niet" want dat is onzin, je hebt de kans niet waar genomen om wat voor reden dan ook....en dat is je eigen verantwoordelijkheid, wat er ook van komt...
groeten albana

ishtar

ishtar

17-12-2009 om 09:42

Hier ook, tot een jaar of 3 geleden

Ik vond autorijden heerlijk. Ik had zelf geen auto, maar mocht wel regelmatig in de auto van vader of broer rijden. Veeel beter dan ov!
Tot ik zwanger werd, 11 jaar geleden. Toen vond ik het steeds enger, we hadden toen een bakbeest van een auto, log, zwaar en ik reed daar niet fijn in, ben toen steeds meer aan man gaan overlaten en op een gegeven moment durdfe ik dus helemaal niet meer.
Heel lang voor me uitgeschoven. En pas toen er ruimte was voor een eigen auto heb ik me eroverheen kunnen zetten. Met een paar rijlessen, waarbij ik vantevoren heb aabgegeven dat ik 'wat angstig was' . Gedeeltelijk dan, want ik rijd nog steeds niet in de auto van mijn man. (peug 406 break) Vandaar ook dat die eigen auto 'nodig' was, anders zou ik het weer laten liggen. Ik vind hem te groot, en ik kan de neus niet zien. (en dat terwijl mijn auto ook niet de kleinste is;-S) Stom, zit tussen de oren, ik weet het, maar ik kom daar niet vanaf. Toch weet ik zeker dat als de nood aan de man is ik het wel kan (die peug dan), en die overtuiging heb ik ook wel altijd gehad.
Ik ben wel zooo blij dat ik me er overheen heb kunnen zetten. Ik ben nog steeds geen held, weiger met sneeuw en gladheid te rijden (als ik me niet veilig voel, ben ik ook niet veilig voor anderen) maar ik kon wel, toen de moeder van mijn vriendin overleed, naar de crematie. 80 km verderop. En dat had anders niet gekund.
Overigens vind ik het wel 'grappig' om te zien dat het meer voorkomt. Ik dacht echt dat ik de 'enige rare' op dit gebied was

Roosje Katoen

Roosje Katoen

17-12-2009 om 15:24

Heerlijk

Ik vind het heerlijk om auto te rijden, het geeft een soort onafhankelijk gevoel. Je kan overal naartoe waar je maar heen wilt. Ik heb lang in het stadscentrum gewoond en kan mijn auto op de kleinste plekjes parkeren.
In 'enge' situaties, over bergweggetjes rijden ofzo, rijd ik ook het liefst gewoon zelf. Dan vind ik het wel eng om op de bijrijdersstoel te zitten, je weet maar nooit of de bestuurder niet in het ravijn rijdt

Asa Torell

Asa Torell

17-12-2009 om 17:06

Afhankelijk

daar vraag ik me ineens nog iets over af: als je zelf niet kan rijden, hoe verplaats je je dan? Word je dan naar alles gehaald en gebracht door je man? Daar kan ik me weinig bij voorstellen. Dus ik denk dat vrouwen die niet willen/durven auto te rijden allang gewend zijn zichzelf op een andere manier te verplaatsen, ook als hun man wel rijdt. Ik zie die afhankelijkheid niet zo. Hooguit moet je voor bepaalde familiebezoeken of vakanties iets verzinnen als je dat altijd met de auto deed.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.